คลังนิยาย

ลำดับตอนที่ #61 : [Fic Harry Potter] เรื่องราวในยามฟ้ากระจ่าง ภาคสอง I

พระพายหมดเวลาในช่วงปิดเทอมไปกับการไล่เคลียร์ปัญหาต่างๆ ที่ทั้งตัวเธอเป็นคนก่อเอาไว้ เพื่อนก่อเอาไว้ แม้แต่ครอบครัวของเธอเองก็ตาม... โชคร้ายก็ไม่ใช่ จะว่าโชคดีก็บอกไม่ได้... เอาเป็นว่ามันกึ่งๆแล้วกัน แต่ที่แน่ๆคือมันทำให้พี่สาวคนโตของเธอมีแฟน และแฟนของเธอไม่ใช่ใครอื่น อดีตเพื่อนของเธอซึ่งในตอนนี้ได้กลายมาเป็นพี่ชายอีกคนหนึ่งของเธอแล้ว

“ไนท์ได้อยากให้ฉันเรียกพี่ชายทำไมถึงไม่บอกกันดีๆละ?”

พระพายระบายลมหายใจออกพรืดใหญ่ มองดูคู่ข้าวใหม่ปลามันที่สวีทหวานจนไม่เกรงอกเกรงใจใครในบ้าน เธอนะเปิดไฟเขียวแม้จะไม่ชอบใจตรงที่อีกฝ่ายไม่ใช่มนุษย์ แต่เมื่อดูภาพรวมว่าอีกฝ่ายเป็น... จะให้เรียกว่าไงละ? เอาเป็นว่าเขาเป็นแวมไพร์นิสัยดีใช้ได้ (ใช้ให้ไปซื้อของ ถุ้ย!) รูปหล่อ ร่ำรวย มีชื่อเสียง เจ้าคารมแต่ไม่เจ้าชู้ แถมยังเป็นแวมไพร์สายเลือดบริสุทธิ์อีกด้วย

พี่พีที่แม้ในตอนแรกจะไม่ชอบใจเท่าไรนัก แต่สุดท้ายก็ยอมไปโดยให้เหตุผลว่า “ความสุขของพี่เพลิง พี่ก็ไม่คิดจะขัดขว้างหรอกนะ แต่ถ้ามันทำให้พี่สาวฉันเสียใจ... รับรองได้ว่ามันไม่เหลือแน่” พระพายเองก็ไม่คิดว่าจะปล่อยอีกฝ่ายไปหรอกนะ....

จะเหลือก็ก็แต่วารินพี่ชายคนสามที่ไม่ยอลดราวาศอกง่ายๆ มิหนำซ้ำนับวันอาการต่อต้านของเขายิ่งรุนแรงมากขึ้นจนพระพายเริ่มเหนื่อยและหน่าย เธออดคิดไม่ได้จริงหากว่าเธอไปแล้ว พี่พีจะควบคุมอีกฝ่ายยังไง? คนหนึ่งก็ไม่ยอม อีกสองคนก็สวีทหวาน มีหนทางเดียวคือ...

ช่างหัวมันหัวเผือก!

ถามว่าพี่สาวของเธอรู้จักกับไนท์ได้ยังไง?

เหตุมันเริ่มจากเลือดของพี่เพลิง พระพายเพิ่งรู้ตัวไม่นานมานี้ว่าเลือดของพี่เพลิงนั้นเป็นสายเลือดที่หาได้ยาก หนึ่งพันปีจะมีสักคน เป็นเลือดที่มีรสชาติหวานล้ำ เป็นยาชูกำลังอย่างดีให้กับเหล่าแวมไพร์ ปกติแล้วพี่เพลิงอยู่กับเธอมาโดยตลอด เพราะความน่ากลัวจากเผ่าพันธุ์ของพระพายนั้นไล่แวมไพร์ที่คิดจะเข้ามายุ่งกับพระเพลิงให้ถอยห่างไป

จากการที่เธอเดินทางไปยังฮอกวอร์ตนั้นเองทำให้เหล่าแวมไพร์เริ่มคิดจะมาดื่มกินเลือดของพระเพลิง ปฐพีเล่าให้ฟังว่าในตอนนั้นเหมือนกับตกนรกทั้งเป็นเลยทีเดียว เขาต้องห้วนกลับไปในเส้นทางที่อุตส่าห์เดินจากมา...

ปฐพีเคยเป็นนักล่าและนักฆ่า เคยมีชื่อที่ทำให้ผู้คนหวาดกลัวว่า มารรัตติกาล  แต่เขาไม่ล่าหรือฆ่ามนุษย์ แต่เขาล่าอมนุษย์ ล่าและฆ่าดะไม่มีเหลือหลายเผ่าเกือบทุกสูญพันธ์ด้วยฝีมือของเขานี่แหละ ทุกวันนี้ฉายาของปฐพีพระพายยังสามารถใช้ไปข่มขู่เพื่อนพ้องได้อยู่ แล้วเด็กสาววัยสิบสองปีรู้สึกสนุกสนานอย่างมาเมื่อเห็นท่าทางของเพื่อนพ้อง หัวเราะดังยิ่งกว่าเดิมเมื่อนึกไปถึงสีหน้าของพวกเขา เมื่อรู้ว่าเธอเป็นน้องสาวบุญธรรมของมารรัตติกาล

พวกเขาต้องย้ายที่อยู่ (วารินเรียนโรงเรียนประจำชายล้วน) ไปอยู่นอกเมืองที่แม้จะอันตรายแต่มันก็ดีกว่าให้พวกผู้คนมาสอดรู้สอดเห็นในเรื่องส่วนตัว ว่าง่ายๆคือปฐพีขี้เกียจมาคอยตอบคำถามว่า “ทำอะไร?” “ทำทำไม?” “บ้านเป็นอะไร?” “น้องสาวหายไปไหน?” และอีกสารพัดสารพันคำถามที่เขาหน่ายจะตอบ

ส่วนไนท์ที่ได้ยินข่าวจากญาติสนิทถึงสายเลือดเพียงหนึ่งเดียวได้ปรากฏตัวออกมาแล้ว เขาจึงเดินทางตามไป เขาเป็นแวมไพร์สายเลือดบริสุทธิ์ และเป็นแวมไพร์เพียงไม่กี่สิบคนที่สามารถใช้เวทย์มนตร์แปลงกายได้ เขาจึงแปลงเป็นควันลักลอบเข้าไป...

โดนปฐพีจับได้ไปตามระเบียบ ไนท์กลายเป็นตัวประกับต่อรองกับเหล่าแวมไพร์ในทันที ระหว่างนั้นพระเพลิงก็คอยดูแลเขามาตลอด นั่นแหละทำให้เกิดเป็นความรักขึ้นมาในที่สุด... โดยมีปฐพีคัดค้านแต่ท้ายที่สุดก็ยอมแพ้ไปเพราะความดื้อรั้นของทั้งสอง

ไนท์ต้องยอมรับว่าในตอนแรกเขาไม่รู้หรอกนะว่าพระเพลิงเป็นพี่สาวของพระพาย เพิ่งมารู้เอาตอนที่เธอชวนเขามาที่บ้าน แล้วเขาเห็นรูปของพระพายนี่แหละ เล่นเอาอึ้ง คิดแล้วคิดอีกว่าแน่ใจเหรอว่าจะคบกับพระเพลิง หากพายรู้เขา เขามีหวังเสียหัวแน่ๆ แต่ท้ายที่สุดเขาก็คบกับพระเพลิงต่อเพราะรัก

“ความรักนี่มันชนะทุกสิ่งจริงๆ”

พระพายบ่นพึมพำหลังจากได้ฟังความหลังจากปากของปฐพีเรียบร้อยแล้ว เด็กสาวมองดูคู่รักที่กอดรัดฟัดเหวี่ยงกันไม่สนใจหน้าอินทร์หน้าพรหมใดๆ  แล้วระบายลมหายใจออกมาอีกครั้ง... ไม่รู้ว่ามันเป็นรอบที่เท่าไรของวัน

“พี่จะขว้างมันให้ได้!! ไม่ให้ทั้งสองคนได้ครองกันหรอก!!”

“นายพูดคำนี้เป็นรอบที่ล้านแล้วนะริน ทำตามคำพูดให้ได้ดีกว่านะ!!”ปฐพีที่รู้สึกรำคาญเหลือเกิน คว้าเอาหมอนอิงที่ตกอยู่ข้างกายนั้นขว้างใส่วารินในทันที เจ้าตัวร้องเสียงดัง คล่ำศีรษะตัวเองปอยๆ หันไปมองค้อนพี่ชายคนโตกลับมามองค้อนน้องสาวคนเล็กที่หัวเราะคิกคักอย่างชอบใจ

“แล้วเอเมอร์ละคะ? หนูเห็นพี่เขียนจดหมายไปว่าเจอเอเมอร์ แล้วพร่ำบรรยายบอกว่าหลงรักเธอมากมาย จนหนูแทบอยากอ้วกแล้วส่งมันไปเอเมอร์จริงๆ ถ้าไม่ติดว่ามันเป็นกระดาษ ซึ่งมันจะยุ้ยเมื่อโดนน้ำ...”พระพายเปลี่ยนประเด็นด้วยความหวังว่าหากวารินมีแฟนสักคน เขาคงจะเลิกยุ่งกับพระเพลิง

วารินระบายลมหายใจออกมา เขาขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจ “ยังเลย...”

“หมายความว่าไงคะว่ายังน่ะ?”

“ก็ยังนะสิ!! เอเมอร์ไม่เล่นกับพี่เลย ทั้งที่พี่พยายามหยอดพยายามแซวเธอ แต่เธอไม่สนใจเลยแม้แต่น้อย”ว่าแล้วคนเจ้าชู้ก็หลั่งน้ำตาออกมาอย่างไม่อายใคร ทำให้พระเพลิต้องละความสนใจจากแวมไพร์หนุ่ม หันมาปลอบน้องชายคนสาม

“โอ๋ๆอย่าร้องนะจ๊ะริน”

“พี่เพลิงครับ!!”เขาโอบเอวของพระเพลิงแน่น โดยมีหญิงสาวลูบศีรษะปลอบ ไนท์ตาฝาดไปหรือเปล่า? รู้สึกว่าเมื่อครู่นี้เขาเห็นวารินแอบแสยะยิ้มด้วยความพึงพอใจนะ?

“โอดินน่าจะยกตำแหน่งเทพแห่งการหลอกลวงให้พี่นะ”พระพายบ่นก่อนจะจิบโกโก้ร้อนไปอีกสักอึก นึกหมั่นไส้ชายหนุ่มไม่มากก็น้อย เด็กสาวเบนความสนใจมายังซองจดหมายที่ส่งด่วนมาจากครอบครัววีสลีย์ พวกเขาเชื้อเชิญให้เธอกับครอบครัวไปร่วมทานอาหาร แต่ดูเหมือนว่าเธอคงต้องปฏิเสธไปเพราะในตอนนี้ครอบครัวมันยุ่งวุ่นวาย

พระพายต้องมากังวลอีกครั้ง... เธอเขียนจดหมายไปหาแฮร์รี่ตลอดทุกสัปดาห์ แต่เขากลับไม่ตอบจดหมายของเธอสักฉบับ... มันเกิดอะไรขึ้น? หรือว่าครอบครัวเดอร์สลีย์ทำอะไรกับเขา? เด็กสาวหลับมานั่งนึกอีกรอบ อ้อ... ปีสองกับห้องแห่งความลับกับไอ้เจ้าด๊อบบี้ เจ้านั่นมันเก็บจดหมายของเธอไว้แน่

ถ้าเธอเจอมันเธอจะเขกกะโหลกมัน พระพายจัดการจดมันใส่ในบันทึก เด็กสาวเอี่ยวตัวหลบหนังสือเล่มหนึ่งที่ลอยผ่านหน้าเธอไป จากการทะเลาะของวารินและพระเพลิง มันคงไม่วุ่นวายขนาดนี้หากมีปฐพีไม่ร่วมผสมโรงด้วย...

ความวุ่นวายนั้นสงบลงเมื่อเจ้านกฮูกแสนประหลาดนามไนท์แมร์ทะลุเข้ามา มันคาบจดหมายฉบับหนึ่งมาด้วย ไนท์คว้ามันไว้แต่ไม่ทัน มันหลบและใช้กรงเล็บข่วนเขาอย่างแรงจนเกิดบาดแผลฉกรรจ์ ก่อนมันจะร่อนลงหาพระพายอย่างงดงาม ไม่วายมาทำหน้าทำตาใส่ไนท์อีกต่างหาก

ท่าทางจะไม่ถูกกัน...

พระพายที่เห็นดั่งนั้นก็ระบายลมหายใจออกมา เด็กสาวหยิบขนมหวานที่ทำเองให้เจ้าไนท์แมร์ทาน ไม่รู้อะไรยังไง? สิ่งที่ไนท์แมร์โปรนปรานรองลงมาจากการวิ่งร่อนไปในตอนกลางคืนนั้นก็คือขนมหรืออาหารที่พระพายทำเอง

พระพายคลี่จดหมายฉบับแรก มันเป็นของเฮอร์ไมโอนี่ เด็กสาวเล่าเรื่องราวต่างๆให้เธอได้รู้ และเธอยังได้ชักชวนให้พระพายได้ไปร่วมงานฉลองของกิลเดอร์ลอย ล็อกฮาร์ตในร้านตัวบรรจงและหยดหมึกอีกด้วย แน่นอนว่าพระพายไปเพราะจดหมายฮอกวอร์ตปีนี้ระบุเอาไว้อย่างชัดเจนให้เธอซื้อหนังสือทั้งหมดของกิลเดอร์ลอย ล็อกฮาร์ต ราคาของมันแพงหูฉีกจนเธอต้องเอ่ยปากขอจากเฮอร์ไมโอนี่ เพราะเธอทำใจซื้อมันไม่ลงจริงๆ

“ฉันจะให้หนังสือเธอ หากเธอมาซื้อของเป็นเพื่อนฉัน ไม่ใช่ปรากฏตัวเอาตอนอยู่บนรถไฟ”

และเป็นอีกครั้งหนึ่งที่พระพายโดนอ่านความคิดออก เด็กสาวระบายยิ้มออกมา นึกถามตัวเองในใจว่าทำไมเฮอร์ไมโอนี่ถึงได้รู้ความคิดของเธอได้? พระพายกะว่าจะไม่ไปซื้อของกับพวกเขาเพราะขี้เกียจเจอหน้าลูเซียส มัลฟอย แต่เพื่อของฟรีดูเหมือนว่าเธอคงต้องไปแล้ว...

ตั้งแต่พ่อกับแม่รู้ข่าวว่าเธอเป็นแม่มดและต้องเดินทางไปอังกฤษทุกปีเพื่อเรียน พวกท่านจึงตัดสินใจที่จะซื้อบ้านในอังกฤษให้เธอหนึ่งหลังเป็นของขวัญวันเกิด เป็นคฤหาสน์หลังใหญ่ที่อยู่อยู่แถบชานเมืองเพราะเธอต้องการความเป็นส่วนตัว (อันที่จริงแล้วเพราะต้องการฝึกซ่อมเวทย์โดยไม่ต้องหาให้ใครรู้ต่างหาก) มันเป็นบ้านที่หลอนและน่ากลัว จากประวัติความเป็นมาและจากเท่าที่พระพายได้สำรวจ มันทำให้เธอรู้ว่าที่นี่เป็นประตูสู่นรก นั่นเองที่เป็นสาเหตุว่าทำไมถึงได้มีวิญญาณโผล่หน้ามาหลอกมาหลอนไม่ซ้ำหน้าเลยสักวัน

พระพายจึงต้องเดินทางไปยังนรกเพื่อเจรจาและร้องขอให้ซาตานปิดเส้นทางนี้ลง เขายอมโดยแลกเปลี่ยนให้เธอต้องหาเส้นทางอื่นให้แก่เขา เด็กสาวจึงเลือกเส้นทางที่อยู่ไกลออกไปจากเธอและคนอื่นๆเพื่อไม่ให้พวกเขาต้องเดือดร้อน มันทำให้ซาตานพึงพอใจมาก เขาไม่ลืมจะบอกเธอว่า “ปีศาจตนใดๆจะไม่เข้าใกล้บ้านหลังนั้น... สายเลือดหนึ่งพันปีของเจ้าสามารถไปอาศัยได้” เขาหมายถึงพระเพลิง สามารถเข้าไปอยู่ในคฤหาสน์หลังนี้ได้โดยไม่กลัวว่าเมื่อไนท์ไม่อยู่ด้วย แล้วจะโดนทำร้าย เพราะคฤหาสน์หลังนี้มีกลิ่นอายของซาตานอยู่นั่นเอง พระพายจึงโล่งใจไปเปราะหนึ่ง

ไนท์ในตอนแรกดูเกรงๆที่จะเข้าบ้านเพราะมันตลบอบอวนไปด้วยกลิ่นของจอมมาร แต่เมื่อพระพายยืนยันว่าอีกฝ่ายไม่อยู่ เขาจึงเบาใจแล้วกลับมาสวีทหวานกันอีกหน ปฐพีดูจะไม่ชอบใจแต่เมื่อพระพายรับรองว่าครอบครัวจะไม่เป็นอะไร จากทั้งแวมไพร์ชั้นต่ำ หรือแม้แต่ปีศาจทั้งหลายทั้งแหล่ที่หมายปองเลือดเนื้อของพระเพลิง เขาจึงยอมความในที่สุด ส่วนวารินดูเหมือนจะไม่มีปัญหา เพราะโรงเรียนประจำเขาอยู่ทางยุโรปตอนเหนือ ต้องบินไปกลับเป็นเรื่องธรรมดาอยู่แล้ว

จดหมายฉบับที่สองมาจากเดรโก... ใช่เดรโก มัลฟอย ในตอนแรกเธอก็ตกใจว่ามีจดหมายของอีกฝ่ายมายังไง แต่ก็เขียนตอบกลับไปเพราะเธอไม่มีเพื่อนคุย แฮร์รี่ก็ไม่ได้รับจดหมายเพราะไอ้เจ้าด๊อบบี้ตัวแสบ!! (ยิ่งพูดยิ่งเคือง!!) ทั้งเขาและเธอส่งจดหมายตอบกลับไปมา วันเกิดเธอเขาก็ส่งของขวัญมาให้ มันเป็นของราคาแพงที่ทำให้เธอสะอึกเลยทีเดียว จนตอนนี้เธอต้องวางไว้บนตู้เพราะไม่กล้าใช้...

เธอจึงต้องส่งจดหมายไปบอกเขาว่าครั้งหน้าไม่ขอของแพง เป็นของขวัญอะไรก็ได้ แต่ไม่เอาแพงๆเพราะเธอไม่กล้าใช้ เขาหัวเราะตอบกลับมาแล้วรับปากว่าครั้งหน้าเขาจะเอาของราคาเบาๆมาให้เธอ วันเกิดของเดรโกเธอส่งสร้อยน้ำตานางเงือกให้ มีคุณสมบัติในการป้องกันภัยต่างๆ เอเมอร์บอกว่ามันราคาแพงสุดแล้วในโลกบาดาล แต่ที่เธอเลือกมันไม่ใช่ว่าเพราะราคาแพง หากแต่มันเข้ากับสีตาของเดรโกต่างหาก เขาชอบใจมาก นอกจากนี้เขายังบอกอีกว่าจะสวมมันไว้ตลอด ตอนเปิดเทอมขอให้เธอสังเกตดีๆ

พระพายระบายยิ้มกับตัวเอง ดูเหมือนว่าปีนี้จะมีอะไรสนุกๆเยอะแยะเลย ไหนจะห้องความลับ ไหนจะแมงมุม อยากเห็นหน้าของกิลเดอร์ลอยตอนเสียสติชะมัด (หมั่นไส้มานาน) เด็กสาวเดินขึ้นไปบนห้องปล่อยให้สี่ชีวิตที่เหลือทะเลาะกันไป เธอต้องไปฝึกคาถาเพิ่มเติมเสียหน่อย ไม่ใช่คาถาของเหล่าพ่อมดแม่มด แต่เธอต้องไปเรียนกับไครอนต่อ เขาไม่ยอมให้เธอผิดนัดแน่ๆ

พระพายต้องยอมรับว่าการฝึกคืนนี้สบายเมื่อเทียบกับคืนก่อนหน้านั้น ที่เธอทั้งถูกเคี่ยว ถูกบังคับต่างนานา อาจเป็นเพราะว่าเธอบอกเขาว่ากำลังจะไปเรียนแล้วก็เป็นได้ เขาฝึกเพียงไม่กี่ชั่วโมง นอกนั้นให้เธอกล่าวอำลาเพื่อนฝูงให้เรียบร้อย เพราะเธอจะไม่เจอกับพวกเขาเป็นเวลานานเลยทีเดียว

เจ้าหนุ่มหมาป่ายังคงไม่ล้มเลิกความตั้งใจที่จะให้เธอเลิกเรียนฮอกวอร์ต เขาทั้งขอร้อง อ้อนวอน แม้แต่ข่มขู่ไม่ให้พระพายไป แต่ท้ายที่สุดก็ต้องยอมแพ้กับความดื้อรั้นของเด็กสาว เธอลาพวกเขาเรียบร้อยแล้วจึงเดินทางกลับมา ซึ่งพบว่ามันเช้าพอดี