ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    คลังนิยาย

    ลำดับตอนที่ #54 : [Fic Harry Potter] เรื่องเล่าในยามฟ้ากระจ่าง XII

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 20
      0
      14 พ.ค. 57

    หน้าหนาวแล้ว พระพายที่ไม่ค่อยถูกกับหน้านี้เสียเท่าไรเธอสวมใส่ชุดหนาจนมันทำให้เธอยิ่งดูอ้วนขึ้นไปอีก เด็กสาวไม่ได้สวมใส่ผ้าพันคอสีประจำบ้าน หากแต่สวมผ้าพันคอสีดำกลัดด้วยอัญมณีสีแดงทับทิมสดใส หากทั้งสามไม่ได้ตาฟาด พวกเขาเหมือนมองเห็นว่าเจ้าทับทิมเม็ดนั้นมันขยับไปมาด้วย

     

    “ไม่มีอะไรหรอกน่า คิดมากละนะ”พระพายปัด

     

    ทั้งสี่เดินออกมาประจวบเหมาะกับเจอแฮกริด แฮร์รี่ไว้ใจอีกฝ่ายชักชวนให้เพื่อนพ้องไปพูดคุยเกี่ยวกับเหตุการณ์ร้ายๆที่เกิดขึ้นในสนามแข่งควิดดิชและเรื่องอื่นๆ พระพายเดินตามต้อยๆ เธอเป็นเพียงคนเดียวที่รู้ความจริงนี้แต่เหตุการณ์กำลังสนุกสนาน และเธอไม่ต้องการให้มันจบลงโดยเร็ว...

     

    “ทำไมสเนปต้องสาปไม้กวาดแฮร์รี่ด้วย?”

     

    “ใครจะรู้”แฮร์รี่ตอบพลางยักไหล่ “แล้วทำไมเขาต้องพยายามเดินผ่านเข้าสุนัขสามหัวด้วย?”

     

    แฮกริดคิ้วขมวด “ใครบอกเธอเรื่องปุกปุย?”

     

    “ปุกปุย!!”รอนร้องขึ้นมา ท่าทางเขาดูอึ้งกับชื่อแสนน่ารักไม่สมกับความน่ากลัวเลยแม้แต่น้อย แม้แต่เฮอร์ไมโอนี่ยังระบายยิ้มออกมาไม่ได้

     

    “มันมีชื่อด้วยเหรอคะ?”

     

    “แน่นอน ก็มันเป็นสุนัขของฉันนี่!”ถึงครั้งที่สามสหายมองแฮกริดด้วยแววตาอึ้งๆ “ฉันซื้อมันมาจากชาวไอริสที่ผับเมื่อปีก่อน แล้วฉันให้ดัมเบิลดอร์ยืมมันไปเฝ้า--”

     

    “เฝ้าอะไร?”แฮร์รี่ร้องถาม แฮกริดคิ้วขมวด

     

    “ฉันไม่น่าพูดเลย ถือซะว่าพวกเธอไม่เคยได้ยินแล้วกันนะ”แฮกริดชี้ไปยังทั้งสี่ก่อนเขาจะเน้นย้ำไม่ให้สี่สหายจอมป่วนแห่งบ้านกริฟฟินดอร์ถามซอกแซกอะไรอีกด้วยความที่กลัวว่าจะหลุดปากออกไปนั่นเอง

     

    “ไม่ว่าปุกปุยเฝ้าอะไรเอาไว้ แต่สเนปพยายามให้ขโมยมัน”แฮร์รี่ยังคงยึดมั่นในความเชื่อของตัวเอง แฮกริดทำหน้าไม่เชื่อ

     

    “พวกเธอก็พูดไป ศาสตราจารย์สเนปเป็นอาจารย์ของฮอกวอร์ตนะ”

     

    “เป็นอาจารย์หรือไม่ หนูรู้ว่าการสาปแช่งมันเป็นยังไง หนูอ่านมาหมดแล้วนะคะแฮกริด”แม่สาวผู้รอบรู้ประจำบ้านก่อนเธอจะพล่ามทวนในตำราสาปแช่งก่อนจะยืนยันขึ้นมาว่า “และสเนปก็จ้องตาไม่กระพริบด้วย”

     

    ควีเวลล์ก็เช่นกัน...

     

    “นั่นนะสิ”แฮร์รี่ยืนยันคำพูดอีกคน

     

    แฮกริดพ่นลมหายใจออกมาอย่างเหนื่อยอ่อน “เอาละทั้งสี่คนเลยฟังฉันให้ดี เธอกำลังยุ่งในเรื่องที่ไม่ควร!! มันอันตรายมาก การที่เจ้าปุกปุยเฝ้าอะไรอยู่ มันเป็นเรื่องของศาสตราจารย์ดัมเบิลดอร์และนิโคลัส เฟรมเมล”

     

    “นิโคลัส เฟรมเมล?”ทั้งสามร้องขึ้นมา แฮกริดตะคลุบปากรู้ได้ในทันทีว่าพวกเขาพลาดแล้ว พลาดเรื่องใหญ่มากซะด้วย ชายหนุ่มตัวโตเอาแต่พึมพำว่า “พลาดแล้ว พลาดแล้ว” ก่อนจะเดินจากไปในที่สุด แฮร์รี่ทวนชื่อที่แฮกริดหลุดออกมา เด็กหนุ่มขมวดคิ้วนี่คือเรื่องสำคัญที่จะทำให้พวกเขารู้ว่าอะไรที่เจ้าปุกปุยได้เฝ้าอยู่

     

    “ใครคือนิโคลัส เฟรมเมล”

     

    “ฉัน เอ่อ-- ไม่แน่ใจ”เฮอร์ไมโอนี่ยักไหล่

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×