คลังนิยาย

ลำดับตอนที่ #46 : [Fic Harry Potter] เรื่องเล่าในยามฟ้ากระจ่าง IV

พระพายเดินกลับมายังธนาคารกริงกอตส์อีกครั้ง เด็กสาวพบเห็นแฮร์รี่กับแฮกริดเดินออกมาธนาคาร ทั้งสองพูดคุยเรื่องราวบางอย่างก่อนจะหันมาส่งยิ้มและโบกมือทักทายเธอ เด็กสาวทักกลับก่อนจะกึ่งวิ่งกึ่งเดินเร่งฝีเท้าเข้าไปหาอีกฝ่าย แฮกริดนำทางพวกเธอไปซื้อข้าวซื้อของ ร้านแรกที่ไปคือ ร้านไม้กายสิทธิ์ของโอลลิแวนเดอร์

เจ้าของร้านเป็นชายชรารูปร่างสูง เขาเดินนำแฮร์รี่และพายไปเลือกไม้กายสิทธิ์ สำหรับแฮร์รี่เขาเลือกไม้ของตัวเองอยู่นาน จนในที่สุดก็ได้ไม้ฮอลลี่ซึ่งมีแกนกลางเป็นขนนกฟีนิกซ์ ว่าแฮร์รี่นานแล้วพระพายนานกว่า เด็กสาวทดสอบไม้อยู่นานแต่ในที่สุดเธอก็ได้ไม้ฮอว์ทอร์นซึ่งมีอำนาจในการปกป้องคุ้มครองแกนกลางนั้นเป็นเส้นผมของราชันย์ภูติ

“ไม้นี้จะมีอำนาจวิเศษมากขึ้นเป็นเท่าตัว หากเธอต้องการจะปกป้องใครสักคน...”โอลิแวนเดอร์บอกกับเธอเช่นนั้น พระพายกับแฮร์รี่จ่ายเงินไปคนละ 7 กิลเลียน ทันทีเมื่อเดินออกมาจากร้าน แฮร์รี่ก็ได้รับของขวัญจากแฮกริดซึ่งเป็นนกฮูกหิมะ เขาตั้งชื่อมันว่า “เฮ็ดวิก”

“สุขสันต์วันเกิดแฮร์รี่”แฮกริดอวยพรด้วยรอยยิ้ม มันถือได้ว่าเป็นของขวัญชิ้นแรกที่มีคนตั้งใจจะให้จริงๆของแฮร์รี่ เด็กหนุ่มผู้รอดชีวิตดูเหมือนจะดีใจอย่างมาก พระพายแทบกรี๊ดเมื่อนึกขึ้นมาได้ว่าวันนี้เป็นวันเกิดของแฮร์รี่ เด็กสาวพยายามนึกว่าจะเอาของขวัญอะไรให้เขาดี? จนเธอต้องเปิดกรุสมบัติ แล้วเลือกเอาของขวัญมาชิ้นหนึ่ง

“สุขสันต์วันเกิดเหมือนกันนะ แฮร์รี่ขอโทษที่ไม่ได้เตรียมมานะ”พระพายยื่นฟันเล็กๆของเสือสมิงตัวร้ายตนหนึ่งที่เธอกับเพื่อนได้ปราบมันลงไป กว่าจะปราบมันลงใช้เวลาค่อนข้างมาก เขาแนะนำให้เธอตัดฟันมันออกมาหนึ่งเพื่อป้องกันไม่ให้มันกลับมาแก้เค้น อีกอย่างหนึ่งคือฟันนี้มีอำนาจในการปกป้องคุ้มครองผู้ถึงครองให้พ้นจากอันตรายใดๆอีกด้วย...

“ขอบคุณนะ”แฮร์รี่ยิ้ม “อันที่จริงไม่ต้องก็ได้ แค่เธอเป็นเพื่อนกับฉัน แค่นั้นฉันก็ดีใจแล้วละ...”

“อืม แต่ฉันต้องการจะให้ เพราะงั้นรับไปเถอะนะ ไม่งั้นฉันโกรธจริงๆด้วย”พระพายทำแก้มป่องๆเป็นเชิญบอกว่าหากไม่รับมันไปเธอจะงอนเขาจริงๆด้วย สร้างเสียงหัวเราะให้แก่แฮกริดและแฮร์รี่เป็นอย่างดี ชายร่างท้วมหัวเราะก่อนจะชักชวนทั้งสองไปเลือกซื้อของต่อ รายการต่อไปคือหนังสือแต่ละวิชา (ไม่อยากบอกหรอกนะแต่พระพายเลือกหนังสือมากกว่าที่กำหนดเอาไว้ละ... ทำไงได้ละ หนังสือในนี้มันดูน่าสนใจไปหมดเลย...) หม้อตะกั่วสองชุดพร้อมกับตาชั่งทองเหลือง ขวดแก้วหรือคริสตัล ชุดปรุงยาพื้นฐาน และกล้องโทรทัศน์

เสื้อผ้าที่พระพายเลือกซื้อ มันเป็นเสื้อผ้าแบบสำเร็จรูปเพราะเธอไม่ต้องการจะตัด (อันที่จริงแล้วคนมันเยอะแล้วเธอขี้เกียจรอต่างหาก...) เด็กสาวต้องทำใจกับขนาดตัวที่เล็กกว่ามาตรฐานของเด็กชาวยุโรปจริงๆ เธอผิดเองที่ตัวเล็กหรือว่าอีกฝ่ายเป็นยักษ์กลับชาติมาเกิดกัน? ขนาดเสื้อเบอร์เล็กที่สุดของทางร้านยังหลวมโพรกสำหรับเธอเลย... เพราะขนาดที่ใหญ่เกินไปมันทำให้เธอดูตัวอ้วนทันที

“ฉันดูอ้วน”พระพายบ่นขึ้นมา เด็กสาวมองดูแฮร์รี่ที่สวมใส่เสื้อผ้าขนาดพอดีตัว เด็กหนุ่มผู้รอดชีวิตมีเงินมากพอจะตัดชุดสักชุดสองชุดแต่เขากลับเลือกที่จะซื้อชุดสำเร็จ เหตุผลนั้นเช่นเดียวกับพระพายคือขี้เกียจรอ เด็กหนุ่มหัวเราะ

“ฉันมั่นว่าเธอใส่ชุดอะไรก็ดูน่ารักทั้งนั่นแหละพาย”

“จริงเหรอ?”

“จริงสิ”แฮร์รี่ยืนยัน ทั้งสองจึงจ่ายเงินแล้วเดินออกมา แฮกริดจากไปแล้วเพราะ “ธุระจากดับเบิ้ลดอร์” โดยทึ้งเขากับเธอเอาไว้เพียงสองคน พระพายเดินจูงมือเด็กหนุ่มให้ไปเลือกซื้อสัตว์เลี้ยง แต่ไม่ว่าสัตว์ตัวไหนๆก็ไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกชอบใจทั้งนั้น อันที่จริงแล้วพวกเขาไม่ยอมปริปากคุยกับเธอแม้แต่คำเดียว เอาแต่แยกเขี้ยวแล้วด่าเธอว่า “เลือดสีโคลนๆ” ไอ้พวกบ้า!!

พระพายจึงเลือกซื้อแมวรูปร่างเพรียวสีดำเจ้าของนัยน์ตาสีแดงโลหิตตัวหนึ่ง มันดูสวยงาม และมีเสน่ห์ยากที่เธอจะละสายตาจากไป... แต่ในขณะเดียวกันมันก็มีบรรยากาศแสนน่าขนลุกช่างราวกับลางร้าย... มันเป็นสัตว์ป่วยและค่อนข้างพยศทางร้านไม่ต้องการจะขายให้เธอ แต่พระพายก็ดื้อรั้นมากพอที่จะซื้อมันมาครอบครอง

“เธอแน่ใจแล้วละพายว่าจะเอาตัวนี้นะ?”แฮร์รี่เอ่ยถามความคิดเห็นเป็นครั้งสุดท้าย

“ฉันชอบมัน และฉันจะตั้งชื่อมันว่าไนท์แมร์ซึ่งแปลได้ว่าฝันร้าย”แฮร์รี่ถอนหายใจ...

ทั้งสองล่ำลาจากไปยังที่พักของตน พระพายไปพักที่โรมแรมกับครอบครัว ส่วนแฮร์รี่พักที่ร้านหม้อใหญ่รั่ว เขาหวังว่าวันพรุ่งนี้จะเกิดพระพาย เช่นเดียวกับพระพายที่หวังว่าจะเจอแฮร์รี่ในวันพรุ่งนี้ เธอต้องการจะเดินทางไปยังสถานีรถไฟพร้อมกับเขา มันเป็นช่วงเวลาที่ค่อนชุลมุนวุ่นวายพอสมควร พระเพลิงในชุดว่ายน้ำแสนเซ็กซี้พยายามห้ามปรามน้องชายสุดหล่อไม่ให้ไปกระโจนใส่สาวละตินสองนาง

“สวัสดีครับสุดสวย คุณสวยจังไม่ทราบว่าชื่ออะไรเหรอครับ? ได้โปรด มาเป็นแม่ของลูกผมเถอะนะครับ”

“รินพี่บอกให้หยุดไง!!”

พระพายเดินเลี่ยงออกมาจากสระว่ายน้ำแล้วขึ้นไปยังห้องพัก ซึ่งภายในห้องเธอพบว่าพีกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่บนเตียงเสริม เป็นการตกลงกันตั้งแต่เช้าโดยการโอน้อยออก พีที่ดวงซวยถูกไล่ไปนอนเตียงเสริม ส่วนพระพายได้นอนเตียงของทางโรงแรมวันหนึ่งก่อนจะเดินทางไปยังฮอกวอร์ต

“พี่ไม่ลงไปว่ายน้ำกับพี่ริน พี่เพลิงเหรอคะ?”

“ไปให้วุ่นวายทำไม?”ปฐพีซึ่งเป็นไม้เบื่อไม้เมากับวารินปฏิเสธน้องสาว เขามาที่นี่เพื่อพักผ่อนไม่ใช่สร้างความเครียดให้แก่ตัวเอง เพราะหลังจากนี้เมื่อเขากลับไปเขาคงต้องเครียดนักเลย ไหนจะเรื่องเรียน เรื่องกีฬา เฮ่อ เป็นคนดังก็ลำบากแบบนี้แหละนะ... ชายหนุ่มองดูพระพายวางย่ามลง เด็กน้อยทยอยเอาหนังสือออกมา

“พี่พีคะ สอนน้องตัวน้อยอ่านหนังสือหน่อยสิคะ”พระพายเดินไปออดอ้อนพี่ชายคนรอง ปฐพีไม่ปฏิเสธ ชายหนุ่มหลบไปเล็กน้อยให้พระพายมานั่งข้างๆ สอนแม่ตัวน้อยอ่านหนังสือ เด็กสาวเปิดไล่และทำความเข้าใจตัวอักษรและประโยคต่างๆ ผิดบ้างถูกบ้างแต่ก็ได้ปฐพีช่วยสั่งช่วยสอนจนเข้าใจ หนังสือเล่มแล้ว เล่มเหล่าถูกนำมาแล้วเปิดอ่านจนหมดประจวบเหมาะกับพระเพลิงเดินลากวารินเข้ามาเหวี่ยงในห้อง

“พีเราต้องจัดการรินให้พี่นะ!! ไม่งั้นพี่ไม่ยอมด้วย”

“เกิดอะไรขึ้นอีกละครับ?”

“ก็รินนะสิ ไล่ตามจีบคนนู่นคนนี้ แต่พอมีคนมาจีบพี่กลับไล่ตะเพิดพวกเขาไปซะงั้น พี่ไม่ยอมจริงด้วย!!”พระเพลิงงอแงราวกับเด็กๆ พระพายจัดการหลบฉากไปด้วยการเดินไปอาบน้ำอาบท่า ระหว่างนั้นก็นำเอาเจ้าสัตว์เลี้ยงออกมาจากย่าม ทำความรู้จักซึ่งกันและกันก่อนจะเก็บมันลงไป... เมื่อแน่ใจว่าปัญหาทั้งหมดถูกเคลียร์เรียบร้อยแล้ว (สังเกตได้จากใบหน้าของวารินที่บวมปูดและช้ำเต็มไปหมด คงโดนตี โดนทุบอย่างแน่นอน)

“จะส่งไปทานอาหารข้างล่างหรือว่า...”

“รูมเซอร์วิส”หนึ่งเสียงจากวารินที่โดนอัดจนใบหน้าบวมปูด และอีกหนึ่งเสียงจากพระพายที่ต้องการจะอยู่ในห้องทำความเข้าใจกับหนังสือเวทย์มนตร์ จริงอยู่ที่เธอเก่งภาษา แต่ก็ไม่มากนักและต้องทำความเข้าใจมันให้ดีก่อน... ฝ่ายค้านคือพระเพลิงและพี ทั้งสี่จึงตกลงที่จะแยกย้ายไปกัน

วารินสั่งรูมเซอร์วิสเป็นอาหารฝรั่งที่ถูกตกแต่งอย่างหรูหราแน่นอนว่าราคามันก็ไม่ใช่ถูกๆ รสชาติของมันจืดสนิทจนพระพายเริ่มคิดว่าหากเธอไปอยู่ฮอกวอร์ต แล้วเธอจะทนอยู่ที่นั่นได้หรือเปล่า? เด็กสาวจิบน้ำผลไม้ที่เรียกได้ว่าอย่างเดียวที่ชื่นชอบมัน ระหว่างนั้นอ่านหนังสือไปด้วย จัดการแปลมันใส่ลงในสมุดอีกเล่ม ระหว่างนั้นก็เรียกเจ้าแมวตัวน้อยนามไนท์แมร์ให้มาร่วมทานอาหารด้วย

ไนท์แมร์กับวารินนั้นดูเหมือนจะเข้ากันได้เป็นปี่เป็นขลุ่ย เพราะแต่เดิมชายหนุ่มเองก็ชอบแมวอยู่แล้วเป็นทุนเดิม พระพายเผลอหลับไปบนเตียงเสริมไปตั้งแต่เมื่อไร่ไม่ทราบ เด็กสาวสะดุ้งตื่นขึ้นมาอีกครั้งตอนตีห้ากว่าๆ พบว่าไนท์แมร์นอนขดตัวนอนอยู่บริเวณปลายเท้าเธอ วาริน พระเพลิง และปฐพีต่างก็หลับแล้ว พระพายลุกขึ้นมาอย่างแผ่วเบาแต่ก็ไม่วายทำเจ้าแมวตัวน้อยตื่นขึ้นมา

เจ้าเหมียวร้องครางทำความสะอาดหน้าตา มองดูเจ้านายตัวเล็กเก็บข้าวเก็บของลงย่าม สิ่งไม่น่าเชื่อคือว่าทำไมสิ่งของขนาดใหญ่อย่างกระเป๋า เธอถึงสามารถยัดมันลงไปได้... เจ้าแมวแสยะยิ้มดูเหมือนว่าเจ้านายคนนี้ต่างจากเจ้านายเก่าๆของมันมาก เห็นตัวเล็กๆแบบนี้แต่กลับเป็นพันธมิตรได้หลายเผ่าพันธุ์เลยทีเดียว... คนแคระเอ่ย เงือกเอ่ย ที่ไม่น่าเชื่อคือเธอเป็นมิตรกับเผ่าโทรล์ได้ยังไง? เจ้าพวกนั้นปัญญาอ่อนจะตายไป... นี่แหละที่น่าสนใจ...