คลังนิยาย

ลำดับตอนที่ #22 : เนสิมาห์ อนันตกาล

ใบสมัคร – หญิง

รูป  ::

ชื่อจริง :: เนสิมาห์ อนันตกาล

ชื่อเล่น :: พระพาย

อายุ :: 18 ปี

ส่วนสูง / น้ำหนัก :: 167 ซม. / 45 - 47 กก.

วันเกิด :: 22 พฤษภาคม

นิสัย บอกข้อดี/ข้อเสียให้ชัดเจนด้วย ::

ข้อดี :: เป็นคนร่าเริงแจ่มใสอยู่เสมอ มองโลกในแง่ดีเสมอ มนุษย์สัมพันธ์ดีจนน่าตกใจ ! แค่บังเอิญนั่งข้างกัน พระพายก็จะค่อยๆเริ่มคุยและเป็นเพื่อนกันภายใน 10 นาที!! อ่อนหวาน อ่อนโยนแต่ไม่อ่อนแอ ช่างพูดช่างเจรจาแต่บางครั้งมันจะกลายเป็นพูดมากจนน่ารำคาญแทน = =;; รักความสันโดษชอบเดินไปไหนมาไหนคนเดียวเสมอ เป็นพวกพวกตัวละครลับ นึกจะมาก็มา จะไปก็ไป ใครจะทำไม? ขี้เล่นและขี้แกล้งไปนิด (?) แม้แต่ตัวเองยังคิดในใจว่า “เล่นแรงไปหรือเปล่านะ?” ถึงจะจนมุมแค่ไหนก็จะดิ้นจนหลุดจนได้สิน่า! รักความยุติธรรม มีความรู้/ความสามารถรอบด้าน แต่ไม่ถนัดทางไหนเลยสักด้าน... มักจะคอยเป็นกรรมการห้ามมวยเสมอ ไม่ให้เพื่อนๆทะเลาะกันเสมอ ขี้อ้อนในบางครั้ง เวลาเจอของหวานจะให้ความรู้สึกเหมือนกับแมว เข้าใจจิตใจผู้อื่นดีมาก (แต่กลับไม่เข้าใจตัวเองซะงั้น = =;;)

ข้อเสีย :: ไม่มีความอดทนเท่าที่ควร ขี้เบื่อมาก!! สิ่งที่หายากในตัวของพระพายนั้นก็คือความกระตือรือร้น ชอบพูดจาแทงใจคนอื่นทั้งโดยตั้งใจและไม่ตั้งใจ แอบเจ้าเล่ห์ในบางครั้ง ป้ำๆเป๋อๆ ขี้ลืมมาก แพ้ทางพวกปากหวาน เป็นพวกเก็บกดกลายๆ ชอบระบายความเครียดโดยการเขียนไดอารี่หรือไม่ก็ทำร้ายตัวเอง (ข้อมือของเธอมีรอยกรีดเต็มไปหมด ซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนแผลมันหนา) โกหกเก่งมาก!! ขนาดตัวเองยังไม่รู้ตัวว่าโกหก...

ประวัติส่วนตัว :: พระพายเกิดในตระกูลคนรวย เรียกได้ว่าเหลือกินเหลือใช้ พ่อของเธอเป็นประธานบริษัทยักษ์ ท่านใจดีและอ่อนโยนมาก แม้ว่าจะมีประชุมหรือสัมมนาบ่อยๆก็เถอะ... แม่ของเธอเป็นผู้หญิงที่สาวและสวยมาก ชื่นชอบการเล่นดนตรี แต่ที่พระพายชอบเป็นพิเศษคือเปียโนและไวโอลิน ชอบมากถึงขนาดขอให้คุณแม่เล่นให้ฟังทุกวันจนกระทั่งเริ่มหัดเล่นเอง ดูเผินๆแล้วครอบครัวของเธอช่างน่ารักเสียจริง มันคงจะน่ารักแบบนี้ตลอดไป... หากว่าวันหนึ่งแม่ของเธอเกิดไปพบว่าพ่อที่เป็นประชุมนั้นเดินควงผู้หญิงอื่น... พยายามคิดว่าคงไม่ใช่... ไม่ใช่อะไรละ? ควงแขน หอมแก้ม แค่นี้มันยังไม่พอเหรอ? แต่ทว่าแม่ของเธอนั้นแก้ผิดวิธี... ทำให้จุดจบของทั้งสองจบลงด้วยความตายเหตุเพราะหึงหวง... ลืมไปซะแล้วละ วิธีการหัวเราะนะ... พระพายถูกรับไปอุปการะโดยเพื่อนของพ่อ บริษัทถูกปรับโฉมใหม่ เบื้องหน้าคือธุรกิจส่งออกผลิตภัณฑ์ไทย แต่เบื้องหลังคือนำเข้าอาวุธสงคราม ค้ามนุษย์ และยา... รู้และเห็นเรื่องราวทุกอย่าง... รู้มากไปจนโดนเก็บ... พระพายโดนลอบสังหารโดยแสร้งทำเป็นเหมือนอุบัติเหตุ... แต่ดูเหมือนว่านรกยังไม่อยากรับเธอเท่าไร... เลยรอดตายมาได้ กลายเป็นเด็กกำพร้าของสถานสงเคราะห์แห่งหนึ่ง ทั้งที่สาบานไว้แท้ๆว่าจะไม่เปิดใจรับใครอีก... แต่ที่นั่นทำให้พระพายต้องเปิดใจยอมรับเด็กคนหนึ่งเข้ามาในชีวิต ...การประสานเสียงหัวเราะที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความสุข นั้นคือสิ่งที่ฉันเรียนรู้มาจากเธอ... สายหมอก... นั้นคือชื่อของเด็กคนนั้น... จากชีวิตที่เคยมืดมิดเริ่มมีแสงสาดส่องเข้ามา... เมื่ออายุที่น่าจะได้ออกเผชิญหน้าโลกกว้างแล้ว พระพายกับสายหมอกจึงเดินทางออกมาจากสถานสงเคราะห์ ใช้ชีวิตอยู่กับสายหมอก ในห้องเช่าเล็กๆราคาถูกแต่เต็มไปด้วยความสุข หาเลี้ยงตัวเองโดยการทำงานบ้าง ประกวดเปียโน ไวโอลินบ้าง... ราวกับชีวิตแต่งงาน แต่ทุกอย่างกลับต้องพังทลายลง... เมื่อสายหมอกประสบอุบัติเหตุเพราะปกป้องเธอจากรถที่พุ่งชน อุบัติเหตุเหรอ? ไม่ใช่!! จะตามรังควานกันไปถึงไหน? มองเห็น... ชายชุดดำ... คนเดียวกับที่ฆ่าเธอในหลายๆครั้งที่ผ่านมา... ล้มเหลวทุกครั้ง แต่ครั้งนี้มันทำสำเร็จ... ทั้งที่สัญญากันไว้แล้วแท้ๆว่าอายุ 20 จะแต่งงานกัน... อีกแค่สองปี... สองปี ทำไมถึงไม่รอกัน? เสียใจจนอยากฆ่าตัวตายตาม... แต่เพราะคำขอสุดท้ายเลยไม่ทำ... “ช่วยใช้ชีวิตที่เหลือแทนฉันได้ไหม?” ได้สิ... “ต้องยิ้มด้วยนะ... พายเธอยิ้มแล้วสวยมากเลย...” การจากกันครั้งสุดท้าย รอยยิ้มที่เต็มไปด้วยน้ำตา...

(ที่แผนลอบสังหารล้มเหลวตลอดเพราะว่าระหว่างที่โดนรับเลี้ยงโดยเพื่อนพ่อ พระพายเองก็เรียนรู้การเป็นนักฆ่า ด้วยความเป็นคนเรียนรู้เร็ว เลยทำให้ได้วิชาเอาตัวรอดมาบ้าง)

พระพายยังคงอาศัยอยู่ห้องเช่าเล็กๆนั้นต่อไป ไม่คิดจะเปลี่ยนด้วยความหวังว่าสายหมอกคงจะมาเยี่ยมบ้าง... แม้ว่ามันจะเป็นความหวังที่ริบหรี่ก็ตาม...

ชอบ/เกลียด :: การทำบุญตักบาตร ไสยศาสตร์ ภูผีปีศาจและสัตว์ร้ายในตำนาน ของหวาน อาหารที่มีรสชาติเปรี้ยวๆ หนังสือ เพลง (ไม่จำกัดแนว ขอให้ถูกใจเป็นใช้ได้ แต่ศิลปินที่ชอบคือ Lady Gaga , Britney Spears , Timbaland , David Guetta) การเล่นไวโอลิน ที่สูงๆ / การเป็นจุดเด่น ฝนตก คุณนเรศ (เพื่อนของพ่อ) อาหารที่มีรสเผ็ด...

งานอดิเรก :: อ่านหนังสือ... เข้าไปคุย ไปเล่นกับคนอื่น เยี่ยมหลุมศพของสายหมอกพลางเล่นไวโอลินไปด้วย (ตัวนี้สายหมอกซื้อให้ตอนวันเกิด) เข้าชมรมอาสาสมัคร (มีสมาชิกอยู่เพียงสามคนเท่านั้น = =;;) เข้าวัดเข้าวา บำเพ็ญประโยชน์

ความสามารถพิเศษ :: มีประสาทสัมผัสที่หูไวเป็นพิเศษ (อย่านินทาเธอโดยเด็ดขาดนะ!!) เท้าเบามาก!! (ชอบแกล้งคนอื่นโดยการไปจ๊ะเอ๋ด้านหลัง) เล่นไวโอลินได้หลายเพลง ทำอาหารเก่งโดยเฉพาะของหวาน

คู่ :: ฟอร์ดหรือแล้วแต่ไรท์คะ ^^

คุณคิดว่า ไฮดร้า คือ :: สัตว์ร้ายในตำนานใช่ไหม!!! (ตาลุกวาว!!) ไอ้ตัวที่เขาว่าตัดหัวเท่าไรๆก็ไม่ตายนะ!!

คิดยังไงกับ ชมรมไฮดร้า :: เอ๋? ชมรมสัตว์ร้ายเหรอ? น่าสนใจดีจังเลย! จะเป็นชมรมเกี่ยวกับอะไรนะ!! คิกๆอยากเข้าไปจัง

ถ้าคุณต้องขอให้พวก ไฮดร้าช่วยคุณจะให้ช่วยอะไร ? :: ช่วยเหรอ? จะช่วยได้ไหมนะ... (หัวเราะ)  ฉันอยากให้พวกคุณเรียกสายหมอกกลับมาอีกครั้ง (พึมพำแผ่วเบา ดวงตาสีสวยสะท้อนความโศกเศร้าก่อนจะเปลี่ยนเป็นฉีกยิ้มจนตาหยี) พวกเธอมาช่วยงานอาสาสมัครทีสิ! งานหนักมากเลยละแถมมีคนอยู่แค่สามคนเอง... ได้ไหม? (ออดอ้อน)

มีอะไรอีกมั๊ย ? พูดอะไรฝากไว้หน่อยสิ :: ไม่มีแล้วละ! อ๊ะ! ทำงานที่อาสาสมัครห้ามอู้เด็ดขาดนะ! ไม่งั้นฉันฟ้องอาจารย์แน่ๆ คิกๆ