FIC AOMINE X KISE

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

  แต่งเรื่องนี้ขึ้นมา นั้นเพราะอารมณ์ชั่ววูบเท่านั้น

 

 

อาโอมิเนะ  ไดกิ X คิเสะ  เรียวตะ


เรื่องนี้ ชาย รัก ชายเท่านั้น
ไม่พอใจหรือไม่ชอบก็อย่าอ่านเจ้าคะ

DON'T LIKE DON'T READ


ไรท์แต่งขึ้นมาเพื่อความฟินของตัวเองนะเจ้าคะ

 

เนื้อเรื่อง

อาโอมิเนจิ  คิเสะคุง
 

"อ๊ะ!!  อาโอมิเนจิอย่าลื้อทิชชู่สิ! อาโอมิเนจิ อย่าน้า~~~!!!!"  เฮ้อ  อะไรๆก็ดูวุ่นวายไปหมดตั้งแต่ที่...

----------------ย้อนไปในอดีตคือเมื่อวานนี้----------------------





"เดินทางดีๆล่ะคิเสะคุง  อย่าไปให้ใครฉุดเข้าล่ะ  ^ ^/"


"ค้าบๆ ไปก่อนน่ะคับ" ผมโบกมือลาเพื่อนรวมงานของผม เขามีชื่อว่า มิโดริมะ ชินทาโร่ ส่วนผมมีชื่อว่า คิเสะ  เรียวตะ  เป็นพนักงานออฟฟิตหาเช้ากินค่ำหรือไม่ก็ไม่ทำเลยก็มี  55555  ตอนนี้ผมอยู่ในช่วงเดินทางกลับบ้านที่มีแต่ผม........คนเดียว   แล้วในระหว่าทางที่กำลังเดินอยู่นั้นก็มีเสียงตะโกนดังมาจากด้านหลัง


"คะ...คิเสะ ช่วยด้วย ช่วยฉันด้วย!!  ว้ากก!" ผมหันไปมองด้านหลังแล้วทำหน้าประมาณว่า 'แกเรียกฉันทำไม'


"มีอะไรรึป่าว มิซากิไดระ"


"ช่วยรับเจ้านี้ไปเลี้ยงทีสิ  อ่ะ!! ฝากด้วยนะ เจ้านี้อาจจะซนไปซักหน่อย   แต่ก็นะ  อ้อ! แล้วมันก็โตเร็วมากๆด้วย ขอบคุณ ที่เหลือฝากด้วยล่ะ"


"ดะ เดี๋ยวสิแล้วทำไมฉันต้องเลี้ยงเจ้านี้ด้วยล่ะ"ผมก้มมองเจ้าครึ่งคนครึ่งแมวที่ถูกเจ้ามิซากิไดระ(ไรท์ไม่รู้ว่าคิเสะจังเรียกมิซาจังว่ายังไงอ่ะ)เอามายัดใส่มือ  หูสีน้ำเงินเข้ม ผมก็สีน้ำเงินเข้ม ตาคมสีดำ จมูกโด่งเป็นสันเชียวแถมหน้าก็โคตรหล่ออีก ถึงจะผิวคล้ำไปนิดแต่ก็หล่อไปอีกแบบแฮะ


"ฉันมีแล้ว ไม่มีอะไรอีกน่ะ ฉันไปก่อนนะ บาย~"


"อ่า...เอางั้นก็ได้อย่างน้อยบ้านก็ไม่เงียบเหงาเหมือนแต่ก่อน งั้นนายชื่อ อาโอมิเนจิ ก็แล้วกันส่วนฉัน คิเสะ เรากลับบ้านกันเถอะ"




"เหมียว" แล้วผมกับอาโอมิเนจิก็กลับมาถึงบ้านพร้อมกับเสียงหัวเราะของเรา 2 คน


-----------------------กลับมา ณ ปัจจุบัน-----------------------------



เฮ้อ~เหนื่อยจัง ต้องตามเก็บของนู่นนี้นั้นที่อาโอมิเนจิทำเละอีก  ช่วง2-3 อาทิตย์มานี้ผมไม่มีงานคับก็เลยจำเป็นที่จะต้องผันตัวเองจากพนักงานบริษัทมาเป็นแม่บ้านแทน  มิซากิไดระ เจ้าบ้านั้นไหนบอกว่าเจ้าแมวนี้จะโตเร็วไง นี้มีจะ3เดือนแล้วตัวยังเท่าเดิม   แต่ก็ กินเก่งขึ้น  แถมยังมีนิสัยที่เป็นผู้ใหญ่ขึ้นอีกตั้งหาก


"เฮ้อ 5 ทุ่ม 57 แล้วหรอเนี้ย จะเที่ยงคืนแล้วสิ ปวดหัวชะมัด"ผมค่อยๆคลานขึ้นไปบนเตียงที่มีเจ้าตัวยุ่งผิวสีแทนนอนหลับอยู่ก่อนแล้ว พอหัวถึงหมอนปุ๊ปผมก็หลับไปทันที


แสงจันทร์ที่สาดเข้ามาผ่านหน้าต่างที่ถูกเปิดทิ้งไว้สะท้อนโดนใบหน้าของเจ้าลูกแมวน้อย ด้วยความสงสัยว่านั้นแสงอะไรก็เลยเดินเข้าไปพอร่างของอาโอมิเนะโดนแสงจันทร์เพียงพริบตาจากลูกแมวตัวน้อยกลับกลายร่างเป็นชายหนุ่มร่างสูง.........แต่พออาโอมิเนะเห็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น(ยังไม่รู้เรื่อง)ก็เดินขึ้นไปนอนบนเตียงแล้วกอดเจ้านายตัวน้อยไว้ในอ้อมแขนนั้น.......
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

-----------------จบ--------------แล้ว---------------





ไรท์เตอร์ผู้นี้ขอขอบคุณ รีดทุกคนที่หลงเข้ามาอ่านกัน เม้นท์ๆๆๆให้กันบ้างเพื่อไรท์มีกำลังใจแต่งมาให้อ่านอีกนะ แต่ไม่เม้นท์ไม่ว่า แค่เข้ามาอ่านเป็นพอ

และถ้าจะให้ดี   อย่าทำตัวเป็นนักอ่านเงา    นะเจ้าคะ ^-^