Happy Birthday Kashima! [ Hori x Kashima ]

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

..สวัสดีค่ะผู้ที่หลงเข้ามาทุกคน..
ฟิคเรื่องนี้มีเนื้อหาเกี่ยวกับอนิเมะเรื่อง Gekkan Shoujo Nozaki-kun คู่ HoriKashima
เนื่องในวันที่ 31 ตุลาคมเป็นวันเกิดคาชิมะคุง เลยแต่งฟิคเรื่องนี้มาเพื่ออวยพร (?)
ขอบคุณที่เข้ามาชมมาอ่านนะคะ!
-Mil Supha-

แบนเนอร์ :


แถมรูปจากออฟฟิเชี่ยล คาชิมะคุงหล่อมากกก ///u\\\

เนื้อเรื่อง

[ Gekkan Shoujo Nozaki-kun ]

Happy Birthday Kashima!                

31 ตุลาคม

วันนี้ของทุกๆปีเป็นวันที่หลายๆคนรู้จัก เป็นวันที่เด็กๆจะแต่งชุดผีที่คิดว่าน่ากลัวมาเคาะประตูบ้านหลอกขอขนม(?) แล้วเด็กจะได้ขนมฟรีไปโดยไม่ต้องทำอะไรเลย.. ใช่แล้วเป็นวัน ฮาโลวีนนั่นเอง

แต่บังเอิญว่าวันนี้ไม่ใช่แค่วันฮาโลวีนนี่สิ.....

“ ว้าว! นี่มันสุดยอดไปเลยไม่ใช่เหรอ! ” หญิงสาวที่ค่อนข้างจะปกติที่สุด( มั้งนะ? )ดวงตาเริ่มเปล่งประกายเมื่อมองไปรอบๆที่มีการตกแต่งฉลองวันฮาโลวีน

“ มันก็เหมือนทุกๆปีนี่..ไม่เห็นจะมีอะไรเลย.. ”

“ เงียบไปเลยมิโคริน ”

ตอนเย็นที่โรงเรียนวันนี้มีการจัดงานฉลองวันฮาโลวีน แต่ละชมรมจะมีซุ้มเป็นของตัวเองตั้งแต่ซุ้มของกินยันซุ้มกิจกรรม ทุกคนจะใส่ชุดผีมองดูแล้วเหมือนพวกผีรวมตัวกันสังสรรค์อะไรซักอย่าง.. ให้ความรู้สึกเหมือนงานโรงเรียน แต่ไม่ใช่เพราะคือวันฮาโลวีน

“ เนอะๆโนซากิคุง! ” ซากุระ จิโยะหันมาขอความเห็นจากคนที่เธอแอบชอบแต่เขาไม่สน(?) เธอมีหน้าที่ลงเบต้าในมังงะของโนซากิ ตัวเธอนั้นอยู่ในชุดแม่มดซึ่งดูแล้วเข้ากับเธอเป็นอย่างดี

“ อ่า.. ฉันว่าเหมาะสำหรับเขียนตอนต่อไปได้เลยล่ะ ” โนซากิ อุเมทาโร่ภายนอกอาจจะเหมือนคนดูเย็นชาและสูง(โครต)แต่จริงๆแล้วเขาคือนักเขียนโชโจมังงะเรื่องดังอย่าง ‘มารักกันเถอะ’ โดยใช้นามปากกาว่า ‘ ยูเมโนะ ’ ตอนนี้เขาอยู่ในชุดซอมบี้ ดูเข้ากับนิสัยดีนะ..

“ แต่ว่านะถึงจะพูดแบบนี้.. แต่มิโครินก็ยังใส่ชุดผีมานะคะ ”

“ กะ..ก็อุตส่าห์มีงานทั้งที จะไม่ใส่มาก็ไม่ได้ละนะ!! ” มิโคชิบะ มิโคโตะ ผู้ถูกขนานนามว่า มิโคริน ถึงเขาจะป๊อปปูล่าในหมู่สาวๆแต่เขาก็โครตจะเป็นคนขี้อายเลย.. มีหน้าที่วาดเอ็ฟเฟ็คในมังงะของโนซากิ เขาอยู่ในชุดมนุษย์หมาป่าที่พร้อมจะกินสาวๆได้ทุกเมื่อ ( ชื่อยาวไปมั้ย )

ทั้งสามคนเดินเข้ามาในโรงเรียนเพื่อหวังมาเที่ยวชม การที่งานจัดตอนเย็นทำให้ได้บรรยากาศหลอนๆอย่างมากแล้วดูท่างานจะจัดไปจนถึงตอนกลางคืนซะด้วย..

“ อ้ะ! นั่นรุ่นพี่โฮรินี่! ” ซากุระตะโกนเรียกผู้ชายที่กำลังคุยกับคนในชมรมการแสดงของเขาอยู่

โฮริละจากการคุยแล้วหันมาทางต้นเสียง “ หืม? ว่าไงซากุระ โนซากิ แล้วก็มามิ..โคชิบะ! ”

‘ ทำไมรุ่นพี่ต้องเหมือนกับจะเรียกชื่อฉันผิดนะ.. ’ มิโคชิบะได้เพียงแต่คิดอยู่ในใจ..

โฮริ มาซายูกิเป็นรุ่นพี่ปี 3 มีหน้าที่วาดพื้นหลังให้กับมังงะของโนซากิโดยมีข้อแลกเปลี่ยนคือร่างกาย เอ้ย บทละคร เขาเป็นประธานของชมรมการแสดง

“ วันนี้มีการแสดงงั้นเหรอครับ? ”

“ อา..เปล่าหรอก พอดีฉันมีเรื่องที่ต้องทำกับคาชิมะอยู่น่ะ ”

“ เรื่องที่ต้องทำ? ” ซากุระเอียงคออย่างสงสัย ก่อนมิโคชิบะจะทำหน้าเหมือนนึกอ่ะไรบางอย่างออก

“ จริงสิ! วันนี้วันเกิดคาชิมะนี่! ”

“ หะ..เห!! จริงแหรอ!เรื่องสำคัญแบบนี้ทำไมไม่รีบบอกล่ะมิโคริน!! ”

“ แล้วฉันจะไปรู้มั้ย!! ”

ในขณะที่ซากุระและมิโคชิบะกำลังทะเลาะกันอยู่โนซากิได้หันมาถามโฮริ  “ จะทำเซอไพรส์เหรอครับ? ”

โฮริส่ายหัวพร้อมถอนหายใจ “ ก็ไม่เชิงเซอไพรส์หรอกนะ เพราะยังไงยัยนั่นก็คงรู้อยู่แล้วว่าเป็นวันเกิดตัวเอง ”

วันเกิดตัวเอง..แค่เห็นคนอื่นแอบทำอะไรที่แปลกๆไปจากเดิม สุดท้ายก็รู้ทันทีว่าต้องวางแผนเซอไพรส์แน่ๆเพราะงั้นสู้เปิดเผยไปเลยไม่ดีกว่าเหรอ?

“ ว่าแต่..รุ่นพี่ไม่ใส่ชุดผีหรอกเหรอคะ? ” ซากุระมองไปที่ชุดของโฮริ ยังคงเป็นชุดนักเรียนสีฟ้าที่คุ้นตาเพราะใส่อยู่ได้ทุกวัน..แต่กลับเด่นในวันนี้เพราะทุกคนใส่ชุดผีกันหมด หรือจะแต่งเป็นผีนักเรียนกัน?

“ อืม..ก็ว่าจะแต่งเป็นมัมมี่ไม่ก็มนุษย์ฟักทองเหมือนที่เคยแต่งอยู่ทุกปีน่ะนะ ”

“ รุ่นพี่โฮริ!!!! ” จู่ๆก็มีเสียงเรียกลอยดังมาแต่ไกล ซึ่งทุกคนก็สามารถเดาออกได้ทันทีมาเป็นเสียงของใคร

โฮริทำหน้าเซ็งๆก่อนจะถอนหายใจ “ ยัยนี่เดินมาเรียกปกติไม่เป็นรึไงกันนะ.. คาชิมะ ”

คาชิมะวิ่งมาหยุดอยู่ตรงหน้าพวกโฮริโดยในมือถือของบางอย่างอยู่ “ แฮ่ก แฮ่ก..อ้าวจิโยะจัง โนซากิ มิโคชิบะก็อยู่ด้วยงั้นเหรอ? ”

คาชิมะ ยูเจ้าชายแห่งชมรมการแสดง ถึงจะบอกว่าเจ้าชายแต่ก็เป็นผู้หญิงนะ..งานอดิเรกคือโดนรุ่นพี่โฮริต่อย เธออยู่ในชุดเจ้าชายที่ใช้ในการแสดงถ้าสังเกตุดีๆคาชิมะจะใส่เขี้ยวปลอมไว้ด้วย บนหัวใส่หมวกฟักทองทำให้ดูเหมือนเจ้าชายแวมไพร์แห่งวันฮาโลวีน? ( นี่ชื่อก็ยาวไม่แพ้กัน )

“ รุ่นพี่ๆฉันทำนี่มาให้รุ่นพี่ด้วยล่ะ! ” คาชิมะยิ้มแล้วชูสิ่งที่ถือมา เป็นหมวกฟักทองที่คล้ายๆกับหมวกที่อยู่บนหัวของเธอ

“ เมื่อกี๊ฉันไปทำหมวกฟักทองนี่มากับพวกสาวๆฉันเลยทำมาฝากรุ่นพี่ด้วย ถ้ารุ่นพี่ใส่มันฉันจะดีใจมากเลย! ”

“ แล้วทำไมฉันต้องใส่ด้วย (¬ ¬) ”

คำตอบที่สุดแสนจะเย็นชาและไร้เยื่อใย ทำเอาคาชิมะผู้หวังดีอ้าปากค้างไปชั่วขณะ

“ อะ..เอ๋ แต่ฉันอุตส่าห์ทำด้วยแรงกายแรงใจของฉันเพื่อมาให้รุ่นพี่เลยนะคะ.. รุ่นพี่จะไม่ใส่มันจริงๆเหรอ.. ”

คาชิมะทำหน้าทำตาเหมือนกับจะร้องไห้ซึ่งดูก็รู้ว่าแกล้งทำ ทางด้านซากุระก็พยายามส่งสัญญาณให้โฮริว่า “วันนี้วันเกิดคาชิมะคุงนะคะยอมๆเขาไปก่อนเถอะค่ะ”

โฮริมองหมวกฟักทองสลับกับหน้าของคาชิมะก่อนจะถอนหายใจ

“ ฉันจะยอมใส่ก็ได้ เห็นว่าวันนี้เป็นวันเกิดของเธอ ” พูดจบก็คว้าหมวกฟักทองจากมือคาชิมะมาใส่

คาชิมะยิ้มเป็นประกายทันที “ เย่~~ ว่าแต่...วันนี้เป็นวันเกิดของฉันเหรอคะ..? ”

........ ทุกคนต่างพากันกินจุด......

“ นี่ไม่รู้ว่าวันนี้วันเกิดตัวเองหรอกเรอะ!!! ” ทุกคนพร้อมใจกันตะโกน แบบนี้จัดเซอไพรส์ซะเลยไม่ดีกว่าเหรอ ถ้าจะลืมแม้กระทั่งวันเกิดของตัวเอง!

“ แหะ แหะ.. คนเราก็ต้องมีลืมกันบ้างสิ.. ”

คาชิมะหันไปมองโฮริที่กำลังยืนกอดอกทำหน้าไม่สบอารมณ์อยู่ เพราะนี่เป็นวันเกิดเราเลยยอมใส่สินะ

“ ที่จริงแล้วกะว่าจะเอาชุดกระโปรงที่เข้ากับหมวกฟักทองมาให้รุ่นพี่นะคะ น่าจะใส่เหม---”

พูดยังไม่ทันจบหมัดของรุ่นพี่โฮริก็เข้าหน้าของคาชิมะไปเต็มๆแล้ว “ อย่าคิดว่าเป็นวันเกิดแล้วฉันจะไม่กล้าทำอะไรนะ ”

คาชิมะล้มลงไปนอนกับพื้นด้วยความเจ็บปวด “ ขะ..ขอโทษค่ะ.. ”

“ คาชิมะคุงอย่าไปยั่วโมโหรุ่นพี่อย่างนั้นสิ... แต่ก็สุขสันต์วันเกิดนะคาชิมะคุง! ” ซากุระยิ้มให้กับเจ้าของวันเกิด

“ สุขสันต์วันเกิดคาชิมะ ” โนซากิถึงจะพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยแต่ก็ดูมีอารมณ์ร่วมอยู่

“ ขอบคุณมากนะจิโยะจัง โนซากิ ”

“ ชิ ถ้าเกิดฉันไม่ลืมกะว่าจะเอาลูกกวาดมาให้เป็นของขวัญซักหน่อย ”มิโคชิบะขยี้ผมตัวเองอย่างเสียดาย คงคิดจะเอาคืนตอนที่คาชิมะให้ช็อกโกแลตเป็นของขวัญวันเกิดในวันวาเลนไทน์..

“ มิโคชิบะ ถ้านายอยากบอกสุขสันต์วันเกิดนายก็พูดออกมาตรงๆเถอะน่า~ ”

“ ฉะ..ฉันไม่ได้อยากบอกซักหน่อย!! ”

“ นี่คาชิมะ สนใจไปเดินเล่นในงานกับฉันมั้ย? ” โฮริหันมาถามคาชิมะซึ่งเป็นคำถามที่ไม่นึกว่าจะหลุดออกมาจากปากผู้ชายคนนี้..

คาชิมะตกใจไปชั่วขณะกับคำถาม ก่อนจะยิ้มออกมาอย่างตื่นเต้น  “ จริงเหรอคะ! ได้เหรอคะ! ”

“ อา..ตราบใดที่เธอไม่กวนฉันจนประสาทเสียน่ะนะ ”

“ เย่~~~ รักรุ่นพี่ที่สุดเลยยย <3 ” คาชิมะวิ่งเข้ามากอดโฮริด้วยความดีใจ(มาก)

“ ออกไปเลยนะคาชิมะ!! ” โฮริดันตัวคาชิมะออกไป เพิ่งพูดไปเองว่าอย่ากวนจนประสาทเสีย..

ทางด้าน 3 คนที่กลายเป็นตัวประกอบฉากตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ พากันมองหน้ากันแล้วสื่อสารกันทางจิตว่า “ ฉันว่าปล่อยพวกเขาอยู่ด้วยกันสองคนน่าจะดีกว่า..”

“ เออ..งั้นพวกเราขอตัวก่อนนะคะ.. ”

“ อืม ขอให้สนุกละกันนะ ”

ทั้งสามแยกตัวออกมาจากออร่าสีชมพูแปลกๆมาเดินเที่ยวงานกันต่อ ด้วยอามรณ์ที่ว่าไม่อยากขัดคออะไรประมาณนั้น

ตอนนี้เป็นเวลา 6 โมงเกือบๆ 1 ทุ่มแล้ว ดวงอาทิตย์ที่ลับฟ้าไปแล้วทำให้ท้องฟ้าดูมืดมิดถ้าไม่มีแสงไฟจากโคมไฟรูปฟักทองละก็ ป่านนี้ได้กรี๊ดกันทั่วโรงเรียนแน่นอน.. แต่โคมไฟรูปฟักทองทำให้เพิ่มความสวยงามและความหลอน(?)ในวันนี้ได้เป็นอย่างดี

“ รุ่นพี่ๆ ทางนั้นๆๆ! ”

“ รู้แล้วๆ ”

โฮริซึ่งตอนแรกเป็นคนชวนคาชิมะแต่คนนำเที่ยวกลับกลายเป็นคาชิมะซะเอง.. วันนี้โฮริก็ไม่อยากจะขัดคาชิมะมากเท่าไหร่ ถึงแม้เมื่อกี๊จะเพิ่งต่อยไปก็ตาม..

“ ไอ้นี่อร่อยสุดๆไปเลยนะ~ ” คาชิมะกัดคัพเค้กที่ซื้อมาด้วยความเอร็ดอร่อย

“ เหรอ ” โฮริตอบพร้อมกัดไส้กรอกในมือไปหนึ่งคำ

“ (¬ ¬)...รุ่นพี่น่าจะกินอาหารที่เกี่ยวกับวันฮาโลวีนมากกว่านี้หน่อยนะคะ ”

“ เขามีขายก็กินๆไปเถอะ ”

คาชิมะมองไปยังไส้กรอกที่โฮริกินอยู่ มันดูธรรมดามากถ้าเทียบกับของเธอที่เป็นคัพเค้กที่ตกแต่งไปลายผีน่ารักๆไส้กรอกในวันฮาโลวีน....อืม

“ อ๊ะ! คาชิมะคุงงง <3 <3 ” อยู่ก็มีเสียงเรียกของผู้หญิงหลายๆคน

คาชิมะหันไปทางต้นเสียงพร้อมยิ้มออกมา “ ว่าไงองค์หญิงทั้งหลาย ”

ภายในชั่วพริบตาเหล่าผู้หญิงก็เข้ามารุมล้อมคาชิมะเต็มไปหมด ทำเอาคนที่กำลังอ้าปากกินไส้หรอกอยู่ข้างๆกระเด็นออกไปอย่างง่ายดาย..

“ คาชิมะคุงมากับใครเหรอ!? ”

“ คาชิมะคุงสนใจมากับฉันมั้ย? ”

คาชิมะที่โดนสาวๆอัดคำถามจนจับความได้เพียงนิดเดียวถึงกับเหงื่อตก

“ โทษทีนะทุกคนวันนี้ฉันมากับคนอื่นน่ะ ”

“ เฮ้ยคาชิมะ! จะอยู่ตรงนั้นอีกนานมั้ย? ” โฮริตะโกนออกมาด้วยท่าทางไม่สบอารมณ์

คาชิมะยิ้มแล้ววิ่งไปหาโฮริ “ วันนี้ฉันมากับรุ่นพี่โฮริ ประธานชมรมของฉันน่ะ! ”

“ เห~~~! ”

เหล่าผู้หญิงทั้งหมดสีหน้าดูหมองลงทันที เหมือนโดนเจ้าหญิงตัวจริงแย่งเจ้าชายไปจากตน..(?)

“ แหะ แหะ ขอโทษนะองค์หญิงทุกคน ”

“ เธอจะไปกับพวกผู้หญิงก็ได้นี่ ฉันไม่ได้ว่าซักหน่อย ¬ ¬ ” โฮริหันไปทางอื่นพร้อมพูดด้วยสีหน้าเซ็งๆ

 คาชิมะหน้าซีดแล้วตะโกนขึ้น “ รุ่นพี่อย่างอนฉันสิคะ!! ”

คาชิมะรีบโผเข้ากอดคนข้างๆที่หน้าตาโครตจะไม่สบอารมณ์ทันที หวังให้อีกฝ่ายใจเย็นลงบ้าง..หารู้หรือไม่ว่ามันยิ่งทำให้อารมณ์เสียยิ่งกว่าเดิม

“ ออกไปจากตัวฉันนะคาชิมะ!! ”

“ ไม่เอา จนกว่ารุ่นพี่จะหายโกรธฉัน! ”

“ ฉันไม่ได้โกรธเธอซักหน่อย! ”

“ ก็เห็นๆอยู่ว่าโกรธอ่ะ! ”

ในขณะที่คาชิมะและโฮริกำลังทะเลาะกันอยู่นั้น สาวๆที่ถูกลืมก็ครุ่นคิดขึ้นมาได้ว่าอย่าไปขัดคอสองคนนี้เลยจะดีกว่า..

“ คาชิมะคุงอยู่กับรุ่นพี่โฮริเถอะนะ.. ไม่ต้องมากับพวกเราก็ได้ ”

“ เห จริงเหรอ!? ขอบคุณนะองค์หญิงที่น่ารักทั้งหลาย~ ” คาชิมะยิ้มให้

แค่คำว่า องค์หญิงที่น่ารัก คำเดียวก็สามารถทำให้ผู้หญิงทั้งหลายเขินตัวบิดกันไปถ้วนหน้า ทุกคนต่างพากันแยกย้ายไปจนหมดอย่างรวดเร็วเหมือนตอนที่มา..

“ แล้วเธอ..จะเลิกกอดฉันได้รึยัง? ”

“ .......อยากต่ออีกหน่อย ”

“ ............ ”

“ โอ๊ยๆ!! ยอมแล้วค่ะๆ! ”

โฮริพุ่งหมัดไปที่ท้องของคาชิมะเต็มๆ ทำให้คาชิมะที่ถึงไม่อยากเลิกกอดแค่ไหนก็ต้องผละออกทันที

การโดนรุ่นพี่โฮริต่อยนั้นเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นได้แทบทุกวัน ถึงแม้จะเจ็บเลือดสาดแค่ไหน..แต่การโดนแบบนี้เหมือนกับกลายเป็นคนพิเศษแบบแปลกๆเหมือนกัน ทางด้านโฮริก็รู้สึกผิดอยู่ไม่น้อยแต่ทำไงได้ก็คาชิมะทำให้อารมณ์เสียเอง...

คาชิมะมองไปรอบๆ ดูเหมือนว่าทุกคนเริ่มเก็บซุ้มต่างๆกันแล้ว แน่ล่ะตอนนี้เวลา  1 ทุ่มกว่าๆได้แล้ว ถึงเวลาที่งานต้องเลิกแล้ว

บางทีนี่อาจจะเป็นโชคดีก็ได้ที่ได้มีวันเกิดในวันนี้  งานฉลองสังสรรค์ทำให้รู้สึกไม่เหงาเลยแม้แต่น้อย แต่ก็นะ..ถ้าไม่มีคนอยู่ด้วยกันก็ไม่มีวันสนุกหรอก.. การที่รุ่นพี่โฮริชวนเธอเที่ยวงานแบบนี้ มันทำให้มีความสุขสุดๆเลยล่ะ ความรู้สึกแบบนี้ทำให้คาชิมะเผลอหลุดยิ้มออกมา

“ รุ่นพี่คะ.. ขอบคุณที่อยู่กับฉันตลอดทั้งงานนะคะ สนุกสุดๆเลยล่ะ! ”

โฮริเห็นรอยยิ้มของคาชิมะแล้วอึ้งไปซักพัก ก่อนจะยิ้มออกมา “ อา..นั่นสินะ ”

การที่ได้เห็นรอยยิ้มของโฮริ มันยิ่งทำให้คาชิมะดูมีความสุขมากกว่าเดิม แต่แล้วคาชิมะก็ฉุดคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้

“ จริงสิคะรุ่นพี่ รุ่นพี่ยังไม่ได้ให้ของขวัญวันเกิดฉันเลยนะคะ ” คาชิมะยิ้มอย่างมีเล่ห์นัยให้โฮริ เหมือนเด็กที่ทวงของขวัญวันเกิดจากผู้ใหญ่

“ หา.. พามานี่ยังไม่พออีกเหรอ!? ”

“ แค่นี้ยังไม่พอหรอกค่ะ~ ”

คาชิมะยิ้มเหมือนกำลังรอความหวังบางอย่าง ดูๆไปแล้วเหมือนเด็กจริงๆชอบทำตัวแบบนี้เลยทำให้เหนื่อยใจอยู่เรื่อย

โฮริถอนหายใจอย่างปลงๆก่อนจะดึงคอเสื้อของคาชิมะลงมาแล้วประกบริมฝีปากลงบนหน้าผากของคนตรงหน้า

“ ระ ระ ระ ระ รุ่นพี่!!? ” คาชิมะเบิกตากว้างด้วยความตกใจกับการกระทำอย่างกะทันหันของโฮริ

“ สุขสันต์วันเกิด คาชิมะ ” โฮริปล่อยคอเสื้อของคาชิมะ แต่คาชิมะก็ยังคงอ้ำอึ้งอยู่ซักพัก

หน้าของคาชิมะขึ้นสีเล็กน้อยก่อนจะหรี่ตาลง “ แค่นี้..เองเหรอคะ โถ่ ”

“ หา? ถ้าเธออยากได้มากกว่านี้ก็ไปที่ห้องละกัน! ”

“ ....!! ” คาชิมะหน้าแดงขึ้นมากกว่าเดิมเมื่ออีกฝ่ายพูดแบบนั้น ถึงแม้จะออกแนวประชดมากกว่าก็ตาม..

โฮริก็เหมือนกับจะหน้าแดงเล็กน้อยกับสิ่งที่ตัวเองทำ ก่อนจะพูดเปลี่ยนบรรยากาศ “ งานจะเลิกแล้ว เธอน่าจะไปเปลี่ยนชุดแล้วรีบกลับบ้านได้แล้วนะ!”

“ อะ..เออ..ค่ะ!! รับทราบ! ”

ส่งท้าย

“ เธอไม่คิดจะถอดหมวกฟักทองออกงั้นเหรอ? ”

“ ไม่ค่ะ แต่รุ่นพี่ก็ไม่ถอดออกเหมือนกันนี่ ”

เวลา 2 ทุ่มทุกคนแยกย้ายกันกลับบ้านของตัวเอง รวมถึงคาชิมะกับโฮริด้วยเช่นเดียวกัน ทั้งสองถึงงานจะจบแล้วก็ไม่ยอมถอดหมวกฟักทองออกซักที ไม่รู้ทำไม..

คาชิมะมองขึ้นไปบนฟ้า “ ถ้าหลังจบงานมีพลุลอยขึ้นมาละก็คงจะสวยน่าดูเลยนะ ”

“ อย่าโง่ไปหน่อยเลย นี่ไม่ใช่งานเทศกาลดอกไม้ไฟซักหน่อย ”

คาชิมะยู่ปาก “ ฉันแค่พูดเล่นเฉยๆเองนะ รุ่นพี่~~ ”

โฮริเดินกลับมาจนถึงหน้าบ้านของเขา แต่คาชิมะก็ยังเดินตามมาจนถึงที่บ้าน.. เดี๋ยวสิที่จริงต้องแยกกันตั้งแต่ทางแยกที่แล้วนี่..

“ เดี๋ยวนะคาชิมะ..เธอจะตามฉันกลับบ้านมาทำไม ”

คาชิมะมองนิ่งๆก็จะหลบตาไปทางอื่น “ ก็รุ่นพี่บอกว่าถ้าอยากได้มากกว่านี้ให้มาที่ห้อง..”

“ นั่นฉันพูดเล่นโว้ยยยยยยยยยย!!!! กลับบ้านไปเดี๋ยวนี้เลยนะ!! ”

โฮริดันร่างของคาชิมะออกไปจากบริเวณบ้าน หน้าของเขาแดงซะจนคาชิมะต้องหลุดขำออกมา

บางทีนี่อาจจะเป็นวันเกิดที่ดีที่สุดของเธอแล้วก็ได้

Happy Birthday Kashima!

Freetalk  : สุขสันต์วันเกิดค่ะคาชิมะคุง UuU ในฟิคนี่เหมือนคาชิมะกับรุ่นพี่โฮริเป็นแฟนกันเลยเนอะ 555 จะคิดแบบนั้นก็ไม่ผิดนะ ฟิคเรื่องนี่เกิดมาจากอารมณ์อยากโรลอยากแคสเป็นคาชิมะล้วนๆเลยค่ะ วาดรูปก็ไม่ไหว เลยแต่งมาเป็นฟิคซะเลยส่วนตัวก็อวยคู่ โฮริคาชิมะ อยู่แล้วเลยจัดเลยค่ะ ฮา เลยลงซะตั้งแต่ตอนนี้.. ยังไงก็..

ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาชมมาอ่านค่ะ! รักทุกคน <3

ปล.เพิ่งได้มาอ่านเองอีกรอบรู้สึกมีจุดเฟลอยู่เหมือนกันสงสัยรีบพิมพ์จัด.. แก้แล้วนะคะ
ขอบคุณทุกคอมเม้นด้วยค่ะ!