ครั้งแรกเลยที่เขียนคำนิยม อ่านเรื่องนี้แล้วไม่เขียนแล้วอยู่ไม่ได้จริงๆ ค่ะ

ชอบสไตล์การแต่ง บทสนทนา วิธีดำเนินเรื่องชอบมันหมดทุกอย่าง สครีมคาแร็คเตอร์อิพี่ลู่มากกกกกกกกกกกก โผล่มาอย่างเท่ถึงหลังๆ พี่แกจะงี่เง่าไปบ้างก็เถอะ คือเราเป็นคนชอบคาแร็คเตอร์ขวางโลกเอาตัวรอดเก่งแบบนี้><

มาวิจารณ์จริงๆ จังๆ ฟิคนี้ถ้าไม่ติดคำหยาบ ชายรักชาย ไรงี้เราว่าเอาไปตีพิมพ์กับสำนักพิมพ์ได้ชิลลๆ เลยนะ เพราะการสื่ออารมณ์ที่หลากหลายของตัวละครมันโปร พี่มลินไม่ได้แค่สร้างคาแร็คเตอร์ให้มันดูเท่ในตอนแรกอย่างเดียวแต่คาแร็คเตอร์ของแต่ละคนแข็งแรงมาก เราชอบที่ทำให้อ่านแล้วรู้สึกหงุดหงิดกับอารมณ์ของชานยอล แต่ก็เข้าใจว่าสิ่งที่ชาร์ลเจอมามันหนักขนาดไหน ชอบที่สร้างคาแร็คเตอร์แบบแบคขึ้นมาถ่วงๆ ในเรื่อง เพราะจะแต่งเรื่องให้มีแต่ตัวละครที่น่าสครีมอย่างเดียวก็ไม่ได้ มีแบบแบคโผล่มาซักคนมันทำให้สมดุลพอดี

พารากราฟสุดท้ายสำคัญมากกก อยากบอกว่าฟิคเรื่องนี้ทำให้เรารู้ว่าลำดับในเด็กดีไม่ได้
วัดคุณภาพของฟิคได้ทั้งหมดค่ะ ฟิคเรื่องนี้อาจไม่ติดท็อปแต่จะติดอยู่ในใจคนอ่าน เราชอบมานั่งอ่านคอมเมนท์ของเรื่องนี้นะ อยากรู้ว่าคนอื่นคิดยังไงกับเรื่องที่เกิดขึ้นเพราะบางเรื่องมันก็ทำให้ดูเหมือนตัวละครตัวหนึ่งทำผิดแต่พอมาคิดอีกทีทุกคนต่างก็มีเหตุผลที่ทำไป
ขอบคุณพี่มลินมากนะคะที่แต่งฟิคดีๆ แบบนี้มาให้รีดเดอร์ทั้งหลายได้อ่าน มาจุ๊บที//โดนถีบ

ปล.สู้ๆ แต่งต่อไปเราจะคอยเป็นกำลังใจน้าาา