นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์การอ่าน
ที่ดียิ่งขึ้นผ่านแอปนิยาย Dek-D
ที่ดียิ่งขึ้นผ่านแอปนิยาย Dek-D
Calos Olygreef::Olygreef's Ring [แหวนมนตรา]
เมื่อเด็กหนุ่มได้รับของที่ไม่สมควรจะได้รับ ของที่พวกนั้นสามารถฆ่าเขาได้อย่างไม่ลังเลเพื่อแย่งชิงมัน เขาควรทำอย่างไรเมื่อเรื่องราวร้ายๆถาโถมใส่เขาอย่างไม่ปรานี
ผู้เข้าชมรวม
5,705
ผู้เข้าชมเดือนนี้
16
ผู้เข้าชมรวม
5.7K
หมวด : แฟนตาซี
อัปเดตล่าสุด : 6 ต.ค. 54 / 11:00 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ผลงานอื่นๆ ของ Severus D Momz ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ Severus D Momz
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
"วิจารณ์นิยาย สไตล์ เซเซดๆ."
(แจ้งลบ)เรื่อง : Olygreef’s Ring [แหวนมนตรา] ผู้วิจารณ์ : ANN สวัสดีค่ะ ก่อนอื่นต้องขอออกตัวเป็นธรรมเนียมก่อนว่าเราไม่ได้เป็นนักวิจารณ์มืออาชีพ นะคะ เพราะฉะนั้นอาจจะวิจารณ์ได้ไม่ตรงจุดหรือยังขาดๆ เกินๆ อยู่บ้าง อยากให้คิดเสียว่าการวิจารณ์นี้เป็นการแสดงแง่คิดในมุมมองของนักอ่านคนหนึ่ง ที่เข้ามาอ่านนิยายของท่าน โดยมุ่งเน้นว่าจะเป็นประโยชน์สำหรับผู้ ... อ่านเพิ่มเติม
เรื่อง : Olygreef’s Ring [แหวนมนตรา] ผู้วิจารณ์ : ANN สวัสดีค่ะ ก่อนอื่นต้องขอออกตัวเป็นธรรมเนียมก่อนว่าเราไม่ได้เป็นนักวิจารณ์มืออาชีพ นะคะ เพราะฉะนั้นอาจจะวิจารณ์ได้ไม่ตรงจุดหรือยังขาดๆ เกินๆ อยู่บ้าง อยากให้คิดเสียว่าการวิจารณ์นี้เป็นการแสดงแง่คิดในมุมมองของนักอ่านคนหนึ่ง ที่เข้ามาอ่านนิยายของท่าน โดยมุ่งเน้นว่าจะเป็นประโยชน์สำหรับผู้รับการวิจารณ์บ้างไม่มากก็น้อยค่ะ ตอนล่าสุดที่อ่าน : ตอนที่ 20 – ความจริงของเด็กประหลาด [Part2/2] -โครงเรื่อง คาลอส โอลี่กรีฟ เด็กหนุ่มผู้แสนจะขี้แยและไม่ได้เรื่อง เขาต้องมาแบกรับภาระอันหนักอึ้งทันทีที่ได้รับแหวนที่หลายๆ คนปรารถนา ต้องหนีจากการตามล่าจากกลุ่มคนที่มีนัยน์ตาสีแดง (เรดอาย) พวกคนใส่หน้ากาก (มาร์ค ออฟ เดท) และพวกนักวิทยาศาตร์ ทำให้เขาต้องประสบพบเจออุปสรรคอีกนานัปการที่จะทำให้ชีวิตเขาเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังเท้าเลยทีเดียว ในเนื้อเรื่องจะแบ่งเป็นเป็นฝักเป็นฝ่ายชัดเจน แถมยังมีการแบ่งลำดับขั้นของผู้ใช้พลังวิเศษให้เห็นอีกด้วย นั่นคือ บุคคลทั่วไปที่ใช้มนตราบริสุทธิ์ได้ มนุษย์ไร้พลังที่ไม่ว่าจะทำอย่างไรก็ไม่สามารถใช้มนตราได้เลย ผู้วิเศษผสม คนที่ต้องมีแหวนช่วยถึงจะสำแดงพลังได้เต็มที่ และสุดท้าย ผู้วิเศษบริสุทธิ์ ที่สามารถใช้มนตราได้โดยไม่ต้องใช้แหวนหรือสิ่งอื่นๆ มาช่วย โครงเรื่องโดยรวมจัดได้ว่าวางพล๊อตมาดีมาก มีการแบ่งแยก ลำดับขั้นตอนดี และตีกรอบไว้ชัดเจน ตรงส่วนนี้นับว่าผู้แต่งทำได้ดีมากค่ะ ชื่อเรื่อง – Olygreef’s Ring [แหวนมนตรา] ถือว่าเป็นชื่อเรื่องที่ดีค่ะ ตรงประเด็น และครอบคลุมเนื้อเรื่องทั้งหมด เพราะมันเป็นตัวจุดประกายให้เนื้อเรื่องทั้งหมดดำเนินเลยก็ว่าได้ แนะนำเรื่องแบบย่อๆ – ในส่วนตรงนี้ถือว่าทำได้ดีระดับหนึ่ง แต่บอกตามตรงว่ายังไม่น่าสนใจชวนให้คลิกเข้ามาอ่านเสียเท่าไหร่ค่ะ ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่อง – ส่วนผสมของนิยายเรื่องนี้ทางที่ดีเราว่าน่าจะเอาออกค่ะ คนส่วนใหญ่เขาชอบเข้ามาอ่านแล้วรับรู้เองว่าเนื้อเรื่องนี้มันมีอารมณ์ความรู้สึกแบบไหนมากกว่า บางคนเขาอาจชอบเรื่องราวที่เกี่ยวกับมิตรภาพ พอมาเห็นว่าท่านให้ 1/10 บางทีเขาอาจชิ่งปิดบทความท่านทิ้งเลยก็ได้ เอาเป็นว่า ให้เขาลุ้นในเรื่องดีกว่าค่ะ ดีต่อยอด view ของท่านด้วย :) ที่เหลือ ทำได้ดีแล้วค่ะ เขียนทิ้งไว้ชวนให้น่าอ่าน ท่านมีของดีอยู่ในมือแล้ว ลองเอาส่วนตรงนี้ใส่ลงในแนะนำเรื่องแบบย่อๆ ดูนะคะ -ภาษา สำนวน การบรรยาย: ใช้คำได้ดี สำหรับมือใหม่แล้วต้องบอกเลยว่าบรรยายได้เก่งมาก แต่มีบางจุดที่อ่านแล้วแปร่งๆ อยู่เยอะ เช่น ขยะแขยงเหมือนแหวนเป็นโดนัทน้อยแสนโสมม (บอกตามตรงมันไม่ได้ให้ความรู้สึกขยะแขยงเลยค่ะ ถ้าเปรียบเทียบว่า น่าขยะแขยงราวกับของต้องสาป หรืออะไรทำนองนี้ยังชวนคล้อยตามได้มากกว่า) / เหมือนลูกโป่งที่ถูกอัดลมอย่างรวดเร็วแล้วโดนเข็มจิ้มจนแตกกระจาย นั่นแหละที่คาลอสรู้สึก มันเหมือนความหวังที่พุ่งพรวด แล้วดิ่งลงอย่างรวดเร็ว (ตอนแรกบอกเหมือนลูกโป่งโดนจิ้มแตก แต่ตอนหลังกลับบอกเหมือนความหวังที่พุ่งพรวด แล้วดิ่งลง อ่านแล้วรู้สึกว่าอารมณ์มันคนละอย่างกันเลยค่ะ ลองใช้เป็น เหมือนความหวังที่พุ่งพรวด แต่กลับแตกสลายกลางอากาศ หรืออะไรทำนองนี้ดูนะคะ มันจะได้ไปในทิศทางเดียวกัน) / หัวใจบีบตัวเองรัวเหมือนปืนกล (หัวใจบีบ กับคำว่า รัว มันขัดแย้งกันเองอยู่ค่ะ ถ้าบอกว่าหัวใจเต้นรัวราวกับปืนกล แบบนี้จะน่าคล้อยตามกว่าค่ะ แต่ถ้าให้ดี เอาเป็น หัวใจเต้นรัวราวกับกลองที่โหมกระหน่ำจะเข้าท่ากว่า) / ฯลฯ เรื่องการบรรยายท่านทำได้ดีแล้ว เสียแต่คำเปรียบเปรยมันดูแปร่งๆ อยู่เยอะ บางครั้งไม่จำเป็นต้องใช้คำที่ดูสวยมากก็ได้ค่ะ เอาอ่านแล้วได้อารมณ์ชวนให้คล้อยตามจะดีกว่า ส่วนการบรรยายอื่นๆ อาทิเช่น การตัดฉากไปอีกการบรรยายหนึ่ง จะบอกว่าในเรื่องมีการตัดฉากบ่อยมาก และบางครั้งไม่ปะติดปะต่อกันเท่าไหร่ค่ะ อยากให้ระวังตรงจุดนี้ให้มากด้วย บทสนทนา: นับว่าทำได้ดี แต่หลังๆ มีบทสนทนาเยอะมาก เรียกได้ว่ากินพื้นที่การบรรยายไปจนเกือบหมดเลยก็ว่าได้ค่ะ โดยเฉพาะบทที่ 15 ท่านควรระวังเรื่องนี้ให้ดี เพราะมันจะกลายเป็นบทละครไปได้หากท่านปล่อยให้บทบรรยายโดนกลืนไปหมด คำผิด คำซ้ำ การหลากคำ: คำผิด พิมตก พิมเกิน มีให้เห็นประปราย และใช้คำผิดตรงคำที่สามารถออกเสียงตัวสะกดได้เหมือนกัน เช่น เธอสูงเรา-ราว / นั่งกินเข้า-ข้าว / จ้าวปัญหา-เจ้าปัญหา / ผอออ-ผอ. เป็นต้น ส่วนการใช้คำซ้ำ ส่วนมากจะเป็นคำว่า แล้ว , แต่ อะไรพวกนี้ค่ะ เช่น แล้วหันมาทางคาลอส แล้วก็จ้องไปที่แล้ว แล้วตามด้วย...บลาๆๆ / พ่อเคยใช้ค้อนร้อยปอนด์ทุบมันแต่ก็ไร้ผล แต่ค้อนกลับแหลกละเอียด / ให้อาหารเจ้าอีฟแล้ว ขณะนี้เวลาเกือบสามทุ่มแล้ว ใกล้ถึงเวลาแล้ว / ฯลฯ จะเห็นได้ว่าท่านมีการใช้คำๆ เดียวติดๆ กันในประโยคใกล้เคียง ซึ่งทำให้อ่านแล้วไม่สละสลวยเท่าที่ควรค่ะ และมีประโยคตัดฉากประโยคหนึ่งที่ท่านใช้ทิ้งท้าย คือ ‘แล้วพวกเขาก็หัวเราะ’ แล้วตัดฉากไป จะบอกว่ามันซ้ำประมาณ 2-3 ฉากได้มั้งคะ ถ้าจำไม่ผิด ซึ่งการทิ้งท้ายเหมือนๆ กันเยอะเกินไป อ่านแล้วมันชวนให้รู้สึกว่า ‘อีกแล้ว’ ค่ะ ลองปรับเปลี่ยนประโยคในการตัดฉากดูใหม่นะคะ ความถูกต้องของการใช้สัญลักษณ์ต่างๆ และซาวด์เอฟเฟค : สัญลักษณ์โดยรวมโอเคค่ะ การเว้นวรรค จัดหน้ากระดาษมีปัญหาอยู่บ้าง ซึ่งท่านได้แจ้งไว้แล้วว่ามันเป็นปัญหาเกี่ยวกับโปรแกรมที่ใช้ เราเลยดูในส่วนของการเว้นวรรคให้ไม่ได้มาก ส่วนซาวด์เอฟเฟคโดยรวมก็ถือว่าโอเคค่ะ แต่มีเก็บมาฝากเล็กน้อย > กริ๊ง เสียงนี้หากจำไม่ผิดคิดว่าท่านกะจะใช้มันแทนเสียงกริ่งโรงเรียนที่บอกเวลาหมดคาบ แต่ท่านใช้เพียงแค่ กริ๊ง เท่านั้น ซึ่งเสียงนี้มันให้ความรู้สึกเหมือนแก้วไวน์กระทบกันมากกว่าค่ะ หากอยากได้เป็นเสียงออดจริง น่าจะใช้เป็น กริ๊งงงงงง! อะไรอย่างนี้มากกว่าค่ะ -ตัวละคร ตัวละครหลัก คาลอส โอลี่กรีฟ ด้วยอุปลักษณ์นิสัยแล้วมีให้เห็นน้อยในหมวดพระเอก นานๆ ครั้งถึงจะเห็นตัวละครแบบนี้ออกมาซักที ถ้าถามว่ามันมีมิติแล้วสมจริงไหม อาจจะมีมั้งคะ แต่ความคิดของเขาบางครั้งก็ตีกันเองจนคนอ่านอย่างเรางงค่ะ ส่วนตัวแล้วอ่านๆ ไปเริ่มรู้สึกไม่ชอบตัวละครนี้ขึ้นเรื่อยๆ เขาอ่อนแอเกินไป หวั่นไหวง่ายเกินไป และไร้เหตุผลมากจนอ่านแล้วรู้สึกหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูกค่ะ (ปล.นี่แค่ความเห็นส่วนบุคคลเท่านั้น) ส่วนตัวละครอื่นๆ ถือว่าทำได้ดีค่ะ แต่ระวังเรื่องสาวๆ ไว้บ้างก็ดีนะคะ ตอนนี้ฟ้าฝนกับเจนนี่มีลักษณะคล้ายๆ กันอยู่ บางครั้งเวลาอ่านบทสนทนาแล้วก็ทำเอาแยกไม่ค่อยออกเหมือนกัน ส่วนอเล็กซ์กับไอร่า ถือว่าทำได้ดีค่ะ อเล็กซ์มีจุดขายตรงตัวที่เรียกว่าความอยากโชว์ เรียกได้ว่าเป็นเอกลักษณ์ส่วนตัวที่จำได้ขึ้นใจเลยค่ะ ส่วนไอร่าก็มาดาร์กแบบโดดเด่นมาก ความแค้นของเขาทะลุเบ้าตาเลยค่ะ -ความสมเหตุสมผล เนื้อเรื่องโดยรวมนับว่าสมเหตุสมผลดี มีเหตุผลรับรองตลอดว่าอะไรเป็นยังไง และมีความสำคัญยังไงบ้าง แต่ที่มีความขัดแย้งอยู่เด่นๆ เห็นจะเป็นนิสัยของตัวเอกดังที่ได้กล่าวไปข้างต้นในการวิจารณ์ตัวละครว่า ความคิดและนิสัยเขามันตีกันเองอยู่ ยกตัวอย่างประโยคเลยแล้วกันนะคะ > เขา[คาลอส]อยากจะเอาอึไปปาบ้านหมอนั่นจังเลย – ประโยคนี้จริงๆ แล้วควรจะให้ความรู้สึกที่รุนแรงมากกว่านี้ แต่ท่านกลับใช้คำว่า ‘จังเลย’ ท้ายประโยค ไปๆมาๆ เลยกลายเป็นว่าตาคาลอสดูเป็นพวกปวกเปียกขึ้นมาอย่างแรง ลองใช้คำว่า ‘ชะมัด’ ดูสิคะ ประโยคนี้จะทำเอาคาลอสเท่ห์ขึ้นอีกหลายเท่าเลย และไม่ถึงขนาดหลุดกรอบคาแร็คเตอร์ตัวเอกที่ขี้แยที่ท่านตั้งไว้ด้วย / การกระทำของหล่อนมันโหดร้ายยิ่งกว่าสัตว์เดรัจฉาน สักวันเขา[คาลอส]จะต้องไปแตะ[พิมผิดมั้งคะ]ก้นหล่อนสักป้าบ ไม่ก็สาปหล่อนให้กลายเป็นลูกกอล์ฟแล้วตีไปดวงจันทร์ซะเลย แต่มันออกจะเว่อ[พิมผิดด้วยคำนี้]ไปหน่อย(และเขาก็ตีกอล์ฟไม่เป็น) – จากประโยคนี้คาลอสเคียดแค้นแทนเดม แต่กลับกลายเป็นว่าอ่านแล้วรู้สึกตลกฝืดกับความคิดเขามากกว่า และไม่ได้รับรู้ถึงความเคียดแค้นแทนเลย ต่อให้เป็นคนขี้ขลาดขี้แยขนาดไหน อย่างน้อยๆ เวลาโกรธเวลาเกลียดอารมณ์มันก็น่าจะรุนแรงกว่านี้ แต่นี่กลับรู้สึกเบาหยองอย่างบอกไม่ถูกเลยค่ะ / สามีฆ่าภรรยาตัวเองกับมือ พ่อฆ่าลูกแฝดตัวเองกับมือ เพราะถูกควบคุม แต่เคออสกลับบอกว่า เขาไม่โทษเดมเลย(ที่จะโกรธเกลียดคนพวกนั้น) ถ้าเป็นเขา เขาจะทำมากกว่านี้ด้วยซ้ำ เขาอาจจะเสกเค้กหัวหอมใส่ซีอิ้วมายัดปากพวกนั้นให้ตาย นั่นทรมานพอรึยังนะ... -_-* ประโยคนี้ทำเราอึ้งไปหลายวินาทีเลยค่ะ จากที่ยกตัวอย่างมา พอรู้เลยว่าไรเตอร์อยากให้มันดู(เกือบ)ฮา และให้มันดูมีความคิดแปลกแหวกแนว แต่อย่างที่บอกไปค่ะ อ่านแล้วเหตุผลมันตีกันเอง อ่านแล้วไม่สมเหตุสมผล ที่สำคัญไม่สมจริงเลย และแป้กอย่างแรงค่ะ การตายแทนคนอื่น ชีวิตหนึ่งช่วยอีกชีวิตหนึ่ง กับคนที่ไม่รู้จัก? ส่วนนี้ท่านได้บรรยายไว้ว่าผู้เฒ่า(?)เห็นนายตำรวจโดนสายฟ้าผ่าตาย เขาไม่สมควรตาย เพราะฉะนั้นท่านผู้เฒ่าเลยช่วยให้เขาฟื้นคืนชีพขึ้นมาโดยใช้ชีวิตตัวเองแลก คนอะไรช่างประเสริฐแท้ ถ้าเป็นลูกหลานตัวเองเราจะไม่แย้งข้อความนี้เลยค่ะ ทว่านี่ไม่ได้มีความเกี่ยวสัมพันธ์อะไรกันเลย อ่านแล้วมันเลยดูเหลือเชื่อมากกว่าให้คล้อยตามค่ะ คาลอส จากที่เคยเป็นเพียงเด็กธรรมดา อยู่ดีๆ กลายเป็นผู้คุมอำนาจของกลุ่มคนที่เรียกตัวเองว่า ผู้วิเศษ เขาก็รู้ตัวดีว่ากุมชีวิตของคนกลุ่มนี้อยู่ แถมพ่อแม่โดนทำร้ายบาดเจ็บสาหัสจะตายมิตายแหล่ พี่ชายต่างพ่อหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย ทว่าเขายังมานั่งเล่นกับแมว เอากีตาร์มาดีดเล่น นั่งอ่านหนังสือนิยาย ฟังเพลงในไอโฟน ...? ดูจากบุคลิกขี้แยและคิดมากสุดๆ ของเขา เขาคงไม่ชิลขนาดนั้นมั้งคะ อย่างน้อยก็น่าจะกลัดกลุ้ม ไม่เรื่องพ่อแม่ก็ต้องเรื่องความอ่อนแอของตัวเองบ้าง แต่นี่กลับทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย จนรู้สึกตะขิดตะขวงใจมากๆ ค่ะ การไปตามหาคนเขียนหนังสือเมื่อร้อยปีที่แล้ว ด้วยเหตุผลที่ว่า...ไปตามความรู้สึก -_- คือ…ไม่อยากให้ยกเหตุผลนี้ขึ้นมาเลยจริงๆ ค่ะ อ่านแล้วสะดุดใจกึกเลยทีเดียว ถ้าให้เหตุผลว่า มีที่ๆ พอจะสืบหาเบาะแสอะไรได้ หรือไปถามจากสำนักพิมพ์อะไรก็ได้ ความน่าเชื่อถือมันจะดูมีน้ำหนักกว่าค่ะ สรุปความเห็นในเรื่องความสมเหตุสมผล : โครงเรื่องสมเหตุสมผลดี แต่เรื่องตัวละครยังมีปัญหาอยู่มากค่ะ -การดำเนินเรื่อง/ความลื่นไหล/ความสนุกน่าติดตาม การดำเนินเรื่อง: การดำเนินเรื่องไปอย่างเนิบๆ เรื่อยๆ มีการตัดฉากบ่อยครั้ง เรียกได้ว่ายังไม่ค่อยน่าสนใจและน่าติดตามเท่าที่ควรค่ะ ความสนุกน่าติดตาม: เปิดบทแรกมาน่าติดตามมาก แต่พอผ่านไปซักพักความน่าติดตามเริ่มลดลงเรื่อยๆ สาเหตุก็ตามที่กล่าวไปข้างต้นทั้งหมดนั่นแหละค่ะ ตอนแรกคาลอสถึงจะแลดูขี้แยขี้ขลาด แต่ขนาดกระโดดจากสะพานลอยได้นี่ไม่เรียกว่างั้นแล้วมั้งคะ แต่พอยิ่งอ่านไปในเรื่อยๆ ก็เห็นความไม่สมเหตุสมผลมากขึ้นตามลำดับ ทำให้ความน่าติดตามลดลงฮวบเลยทีเดียว -ภาพรวม/สรุป เนื้อเรื่องน่าสนใจมาก มีการให้เหตุผลเรื่องลำดับขั้นตอนต่างๆ ดี ใช้ภาษาได้ดีมากในฐานะมือใหม่หัดเขียน ทักษะการเขียนการบรรยายโดยรวมดูแล้วไม่น่ามีปัญหา และสามารถพัฒนาไปได้ต่ออีกเยอะ แต่มีปัญหาตรงตัวละครที่ไม่รู้จะเอายังไงแน่ ยิ่งเป็นกับตัวเอกด้วยแล้วคนอ่านจะยิ่งเห็นข้อผิดพลาดมากขึ้นเรื่อยๆ ควรพยายามบรรยายให้รู้สึกถึงความสมจริงแทนที่จะใช้คำให้ดูเลื่อนลอยเกินกว่าที่เป็น อย่าทิ้งฉากบรรยายแล้วใช้บทสนทนาดำเนินเรื่องแทน มิฉะนั้นนิยายท่านจะกลายเป็นบทภาพยนตร์ได้ ระวังอย่าเอาเรื่องการเมืองมาปนกับนิยาย อย่าใส่ชื่อเรื่องนิยายที่ท่านชอบลงมาด้วย เพราะมันจะทำให้คนอ่านเกิดอคติขึ้นได้ ทั้งหมดก็ประมาณนี้แหละค่ะ หมายเหตุ : สาบานได้ว่าเราไม่ได้มีอติอะไรกับการอ่านนิยายเรื่องนี้ ผิดก็ว่ากันไปตามผิด จริงก็ว่ากันไปตามจริง เนื้อหาที่วิจารณ์อาจแรงไปบ้าง แต่ทั้งหมดนั้นถ้าท่านเอาไปปรับปรุง เราเชื่อเป็นอย่างยิ่งว่านิยายท่านจะน่าสนใจ น่าติดตาม และมีคนอ่านคนเมนท์มากยิ่งขึ้น หวังเป็นอย่างยิ่งว่านิยายเรื่องนี้จะพัฒนาขึ้นไปได้อีก ท่านมีความสามารถและพื้นฐานการเขียนอยู่ในระดับดีแล้ว ที่เหลือก็คือท่านจะแก้ไขจุดที่มันบกพร่องที่ว่าไปได้มากน้อยแค่ไหน ขอให้ท่านอย่าเพิ่งยอมแพ้ และพัฒนานิยายเรื่องนี้ต่อไปเรื่อยๆ นะคะ แล้วเราจะเป็นกำลังใจให้ค่ะ อ่านน้อยลง
Дdagiô | 19 ก.ย. 54
-
12
-
0
"มาลงให้แล้วนะคะสำหรับคำวิจารณ์"
(แจ้งลบ)สวัสดีคะ Severus D Momz สำหรับชื่อเรื่อง Olygreef's Ring [แหวนมนตรา] ถือเป็นชื่อเรื่องที่ดีในระดับหนึ่งนะคะ แต่ยังไม่ชวนให้คลิ้กเข้ามาดู สักเท่าไหร่(อาจจะเป็นเพราะนิยายสมัยนี้มักใช้ศัพท์จำพวก มนตรา ต้องสาป อาถรรพ์ เยอะ จำทำให้รู้สึกว่ามันเกลื่อน) การใช้ภาษาและการเล่นคำต้องบอกว่า Severus D Momz ทำออกมาได้ดีพอสมควรเลยคะ แต่จะ ... อ่านเพิ่มเติม
สวัสดีคะ Severus D Momz สำหรับชื่อเรื่อง Olygreef's Ring [แหวนมนตรา] ถือเป็นชื่อเรื่องที่ดีในระดับหนึ่งนะคะ แต่ยังไม่ชวนให้คลิ้กเข้ามาดู สักเท่าไหร่(อาจจะเป็นเพราะนิยายสมัยนี้มักใช้ศัพท์จำพวก มนตรา ต้องสาป อาถรรพ์ เยอะ จำทำให้รู้สึกว่ามันเกลื่อน) การใช้ภาษาและการเล่นคำต้องบอกว่า Severus D Momz ทำออกมาได้ดีพอสมควรเลยคะ แต่จะมีบางจุดที่การบรรยายดูแปลกๆอ่านแล้วรู้สึกขัดๆยังไงพิกล หากมีเวลาอยากให้ลองรีไรท์ส่วนนี้ดูคะ(เพราะมันมีจุดที่ขัดแย้งกันเองในช่วงบรรยายเยอะมาก) Introของเรื่องนั้นต้องบอกว่าน่าสนใจพอสมควรคะ แต่ให้ความรู้สึกกระชับไปหรือเปล่า บางทีหากมีการปูพื้นก่อนเข้าเนื้อหาจะทำให้ผู้อ่านเข้าใจในเนื้อเรื่องมากกว่านี้คะ การที่เปิดเรื่องมาโดยไม่มีการปูพื้นเลยอาจจะทำให้ผู้อ่านหลายๆท่านรู้สึกสับสนว่าตัวละครนี้โผล่มาจากไหน และเขาทำไปเพื่ออะไร(แต่ตรงจุดนี้อาจจะเป็นสไตล์ของผู้แต่ง) อยากให้เพิ่มเติมในส่วนของการบรรยายเกี่ยวกับสถานที่ให้มากขึ้นด้วยคะ เนื่องจากมีหลายจุดที่รู้สึกสับสนกับสถานที่และสับสนในเรื่องของตัวละคร ในส่วนของเนื้อหาต้องบอกว่าทำออกมาได้น่าติดตามมากทั้งการใช้ภาษาที่พออ่านไปเรื่อยๆแล้วรับรู้ได้ถึงการพัฒนาของผู้แต่ง อีกทั้งความเข้มข้นของตอนแต่ละตอนก็ยิ่งเพิ่มขึ้นจนรู้สึกว่าวางไม่ลง จะมีติดอยู่ในช่วงของการบรรยายในบางส่วนที่ยังให้ความรู้สึกว่ามันขัดแย้งกันเองอยู่นะคะ และบางส่วนที่รู้สึกเหมือนกับว่า Severus D Momz พยายามจะเน้นปมตรงนั้นให้ชัดเจนแต่มันค่อนข้างที่จะคลุมเครือพอสมควร(อ่านแล้วงง) เนื้อหาในบางตอนรู้สึกว่ามันไม่ค่อยต่อกันสักเท่าไหร่ทำให้งงกับฉากและสถานที่บ่อยครั้งหากเพิ่มเติมตรงส่วนนี้ได้จะเป็นเรื่องดีมากคะเพราะว่า Severus D Momz เป็นคนที่ใช้ภาษาได้สวยอยู่แล้ว หากทำตรงนี้ได้ดียิ่งขึ้นจะทำให้นิยายสนุกกว่าเดิมมากคะ การจัดแต่งบทความถือว่าทำออกมาได้ดีคะ ดูเข้ากับเนื้อหา เนื่องจากการแต่งบทความตรงนี้ก็มีส่วนช่วยในการดึงดูดผู้อ่านได้มากพอสมควรแต่งไว้จึงไม่เสียหายคะ ธีมและคาแร็คเตอร์ของตัวละครนั้นในบางครั้งยังรู้สึกว่ามันไม่ชัดเจนเท่าที่ควรคะ มีหลายฉากที่ยังรู้สึกสับสนกับตัวละคร หากใส่อารมณ์ลงไปให้ชัดขึ้นจะทำให้คาแร็คเตอร์ตัวละครของ Severus D Momz โดดเด่นขึ้นคะ แนะนำให้ลองคิดว่าตัวเองเป็นตัวละครตัวนั้นๆแล้วกำลังตกอยู่ในสถานการณ์นั้นดูนะคะ เราคิดว่าวิธีนี้อาจจะทำให้การบรรยายอารมณ์ของ Severus D Momz เข้าถึงเนื้อมากยิ่งขึ้นคะ(ถึงทำได้ยากแต่มีประสิทธิภาพแน่นอนคะ) ในส่วนของคำพูดและคำที่ตัวละครใช้ต้องบอกว่าทำออกมาได้ดีคะ แต่เนื่องจากอารมณ์ที่ Severus D Momz ใส่ลงมามันยังส่งไปไม่ถึงผู้อ่านทำให้คำพูดที่ถึงแม้จะช่วยขับให้คาแร็คเตอร์ของตัวละครดูโดดเด่นนั้นตกไปด้วย อีกทั้งในตอนท้ายรู้สึกว่าบทสนทนาจะเยอะมากจนเกินไปทำให้การบรรยายหายไปเกือบครึ่ง หากแก้ไขในส่วนตรงนี้ได้เราคิดว่าเนื้อหาจะสนุกยิ่งขึ้นแน่นอนคะ ความรู้สึกหลังจากที่ได้อ่านนิยายของ Severus D Momz นะคะ พล็อตเรื่องของ Severus D Momz เป็นพล็อตเรื่องที่น่าสนใจมากพอสมควรเลยคะ แถมการบรรยายของ Severus D Momz ก็ยังบรรยายออกมาได้ค่อนข้างดีด้วย แต่จะติดตรงการบรรยายที่ชอบขัดแย้งกันเองมากไปสักหน่อยกับเรื่องของการใส่อารมณ์และคาแร็คเตอร์ของตัวละครที่ไม่ค่อยเด่นชัด ซึ่งเรื่องนี้เป็นเรื่องสำคัญมากๆ หากเพิ่มเติมคาแร็คเตอร์กับอารมณ์ลงไปให้เด่นชัดขึ้นเราคิดว่าเนื้อหาของเรื่องจะสนุกขึ้นแน่นอนคะ เพราะพล็อตเรื่องของ Severus D Momz เดิมที่ก็สนุกอยู่แล้ว เชื่อว่าหากแก้ไขในจุดนี้ได้ นิยายของคุณจะเป็นนิยายที่ได้ใจนักอ่านหลายๆคนแน่นอนคะ *พยายามต่อไปนะคะ เอาใจช่วย* อ่านน้อยลง
betawin/2GB | 12 ต.ค. 54
-
11
-
0
ดูทั้งหมด
คำนิยมล่าสุด
เขียนคำนิยม"มาลงให้แล้วนะคะสำหรับคำวิจารณ์"
(แจ้งลบ)สวัสดีคะ Severus D Momz สำหรับชื่อเรื่อง Olygreef's Ring [แหวนมนตรา] ถือเป็นชื่อเรื่องที่ดีในระดับหนึ่งนะคะ แต่ยังไม่ชวนให้คลิ้กเข้ามาดู สักเท่าไหร่(อาจจะเป็นเพราะนิยายสมัยนี้มักใช้ศัพท์จำพวก มนตรา ต้องสาป อาถรรพ์ เยอะ จำทำให้รู้สึกว่ามันเกลื่อน) การใช้ภาษาและการเล่นคำต้องบอกว่า Severus D Momz ทำออกมาได้ดีพอสมควรเลยคะ แต่จะ ... อ่านเพิ่มเติม
สวัสดีคะ Severus D Momz สำหรับชื่อเรื่อง Olygreef's Ring [แหวนมนตรา] ถือเป็นชื่อเรื่องที่ดีในระดับหนึ่งนะคะ แต่ยังไม่ชวนให้คลิ้กเข้ามาดู สักเท่าไหร่(อาจจะเป็นเพราะนิยายสมัยนี้มักใช้ศัพท์จำพวก มนตรา ต้องสาป อาถรรพ์ เยอะ จำทำให้รู้สึกว่ามันเกลื่อน) การใช้ภาษาและการเล่นคำต้องบอกว่า Severus D Momz ทำออกมาได้ดีพอสมควรเลยคะ แต่จะมีบางจุดที่การบรรยายดูแปลกๆอ่านแล้วรู้สึกขัดๆยังไงพิกล หากมีเวลาอยากให้ลองรีไรท์ส่วนนี้ดูคะ(เพราะมันมีจุดที่ขัดแย้งกันเองในช่วงบรรยายเยอะมาก) Introของเรื่องนั้นต้องบอกว่าน่าสนใจพอสมควรคะ แต่ให้ความรู้สึกกระชับไปหรือเปล่า บางทีหากมีการปูพื้นก่อนเข้าเนื้อหาจะทำให้ผู้อ่านเข้าใจในเนื้อเรื่องมากกว่านี้คะ การที่เปิดเรื่องมาโดยไม่มีการปูพื้นเลยอาจจะทำให้ผู้อ่านหลายๆท่านรู้สึกสับสนว่าตัวละครนี้โผล่มาจากไหน และเขาทำไปเพื่ออะไร(แต่ตรงจุดนี้อาจจะเป็นสไตล์ของผู้แต่ง) อยากให้เพิ่มเติมในส่วนของการบรรยายเกี่ยวกับสถานที่ให้มากขึ้นด้วยคะ เนื่องจากมีหลายจุดที่รู้สึกสับสนกับสถานที่และสับสนในเรื่องของตัวละคร ในส่วนของเนื้อหาต้องบอกว่าทำออกมาได้น่าติดตามมากทั้งการใช้ภาษาที่พออ่านไปเรื่อยๆแล้วรับรู้ได้ถึงการพัฒนาของผู้แต่ง อีกทั้งความเข้มข้นของตอนแต่ละตอนก็ยิ่งเพิ่มขึ้นจนรู้สึกว่าวางไม่ลง จะมีติดอยู่ในช่วงของการบรรยายในบางส่วนที่ยังให้ความรู้สึกว่ามันขัดแย้งกันเองอยู่นะคะ และบางส่วนที่รู้สึกเหมือนกับว่า Severus D Momz พยายามจะเน้นปมตรงนั้นให้ชัดเจนแต่มันค่อนข้างที่จะคลุมเครือพอสมควร(อ่านแล้วงง) เนื้อหาในบางตอนรู้สึกว่ามันไม่ค่อยต่อกันสักเท่าไหร่ทำให้งงกับฉากและสถานที่บ่อยครั้งหากเพิ่มเติมตรงส่วนนี้ได้จะเป็นเรื่องดีมากคะเพราะว่า Severus D Momz เป็นคนที่ใช้ภาษาได้สวยอยู่แล้ว หากทำตรงนี้ได้ดียิ่งขึ้นจะทำให้นิยายสนุกกว่าเดิมมากคะ การจัดแต่งบทความถือว่าทำออกมาได้ดีคะ ดูเข้ากับเนื้อหา เนื่องจากการแต่งบทความตรงนี้ก็มีส่วนช่วยในการดึงดูดผู้อ่านได้มากพอสมควรแต่งไว้จึงไม่เสียหายคะ ธีมและคาแร็คเตอร์ของตัวละครนั้นในบางครั้งยังรู้สึกว่ามันไม่ชัดเจนเท่าที่ควรคะ มีหลายฉากที่ยังรู้สึกสับสนกับตัวละคร หากใส่อารมณ์ลงไปให้ชัดขึ้นจะทำให้คาแร็คเตอร์ตัวละครของ Severus D Momz โดดเด่นขึ้นคะ แนะนำให้ลองคิดว่าตัวเองเป็นตัวละครตัวนั้นๆแล้วกำลังตกอยู่ในสถานการณ์นั้นดูนะคะ เราคิดว่าวิธีนี้อาจจะทำให้การบรรยายอารมณ์ของ Severus D Momz เข้าถึงเนื้อมากยิ่งขึ้นคะ(ถึงทำได้ยากแต่มีประสิทธิภาพแน่นอนคะ) ในส่วนของคำพูดและคำที่ตัวละครใช้ต้องบอกว่าทำออกมาได้ดีคะ แต่เนื่องจากอารมณ์ที่ Severus D Momz ใส่ลงมามันยังส่งไปไม่ถึงผู้อ่านทำให้คำพูดที่ถึงแม้จะช่วยขับให้คาแร็คเตอร์ของตัวละครดูโดดเด่นนั้นตกไปด้วย อีกทั้งในตอนท้ายรู้สึกว่าบทสนทนาจะเยอะมากจนเกินไปทำให้การบรรยายหายไปเกือบครึ่ง หากแก้ไขในส่วนตรงนี้ได้เราคิดว่าเนื้อหาจะสนุกยิ่งขึ้นแน่นอนคะ ความรู้สึกหลังจากที่ได้อ่านนิยายของ Severus D Momz นะคะ พล็อตเรื่องของ Severus D Momz เป็นพล็อตเรื่องที่น่าสนใจมากพอสมควรเลยคะ แถมการบรรยายของ Severus D Momz ก็ยังบรรยายออกมาได้ค่อนข้างดีด้วย แต่จะติดตรงการบรรยายที่ชอบขัดแย้งกันเองมากไปสักหน่อยกับเรื่องของการใส่อารมณ์และคาแร็คเตอร์ของตัวละครที่ไม่ค่อยเด่นชัด ซึ่งเรื่องนี้เป็นเรื่องสำคัญมากๆ หากเพิ่มเติมคาแร็คเตอร์กับอารมณ์ลงไปให้เด่นชัดขึ้นเราคิดว่าเนื้อหาของเรื่องจะสนุกขึ้นแน่นอนคะ เพราะพล็อตเรื่องของ Severus D Momz เดิมที่ก็สนุกอยู่แล้ว เชื่อว่าหากแก้ไขในจุดนี้ได้ นิยายของคุณจะเป็นนิยายที่ได้ใจนักอ่านหลายๆคนแน่นอนคะ *พยายามต่อไปนะคะ เอาใจช่วย* อ่านน้อยลง
betawin/2GB | 12 ต.ค. 54
-
11
-
0
"วิจารณ์นิยาย สไตล์ เซเซดๆ."
(แจ้งลบ)เรื่อง : Olygreef’s Ring [แหวนมนตรา] ผู้วิจารณ์ : ANN สวัสดีค่ะ ก่อนอื่นต้องขอออกตัวเป็นธรรมเนียมก่อนว่าเราไม่ได้เป็นนักวิจารณ์มืออาชีพ นะคะ เพราะฉะนั้นอาจจะวิจารณ์ได้ไม่ตรงจุดหรือยังขาดๆ เกินๆ อยู่บ้าง อยากให้คิดเสียว่าการวิจารณ์นี้เป็นการแสดงแง่คิดในมุมมองของนักอ่านคนหนึ่ง ที่เข้ามาอ่านนิยายของท่าน โดยมุ่งเน้นว่าจะเป็นประโยชน์สำหรับผู้ ... อ่านเพิ่มเติม
เรื่อง : Olygreef’s Ring [แหวนมนตรา] ผู้วิจารณ์ : ANN สวัสดีค่ะ ก่อนอื่นต้องขอออกตัวเป็นธรรมเนียมก่อนว่าเราไม่ได้เป็นนักวิจารณ์มืออาชีพ นะคะ เพราะฉะนั้นอาจจะวิจารณ์ได้ไม่ตรงจุดหรือยังขาดๆ เกินๆ อยู่บ้าง อยากให้คิดเสียว่าการวิจารณ์นี้เป็นการแสดงแง่คิดในมุมมองของนักอ่านคนหนึ่ง ที่เข้ามาอ่านนิยายของท่าน โดยมุ่งเน้นว่าจะเป็นประโยชน์สำหรับผู้รับการวิจารณ์บ้างไม่มากก็น้อยค่ะ ตอนล่าสุดที่อ่าน : ตอนที่ 20 – ความจริงของเด็กประหลาด [Part2/2] -โครงเรื่อง คาลอส โอลี่กรีฟ เด็กหนุ่มผู้แสนจะขี้แยและไม่ได้เรื่อง เขาต้องมาแบกรับภาระอันหนักอึ้งทันทีที่ได้รับแหวนที่หลายๆ คนปรารถนา ต้องหนีจากการตามล่าจากกลุ่มคนที่มีนัยน์ตาสีแดง (เรดอาย) พวกคนใส่หน้ากาก (มาร์ค ออฟ เดท) และพวกนักวิทยาศาตร์ ทำให้เขาต้องประสบพบเจออุปสรรคอีกนานัปการที่จะทำให้ชีวิตเขาเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังเท้าเลยทีเดียว ในเนื้อเรื่องจะแบ่งเป็นเป็นฝักเป็นฝ่ายชัดเจน แถมยังมีการแบ่งลำดับขั้นของผู้ใช้พลังวิเศษให้เห็นอีกด้วย นั่นคือ บุคคลทั่วไปที่ใช้มนตราบริสุทธิ์ได้ มนุษย์ไร้พลังที่ไม่ว่าจะทำอย่างไรก็ไม่สามารถใช้มนตราได้เลย ผู้วิเศษผสม คนที่ต้องมีแหวนช่วยถึงจะสำแดงพลังได้เต็มที่ และสุดท้าย ผู้วิเศษบริสุทธิ์ ที่สามารถใช้มนตราได้โดยไม่ต้องใช้แหวนหรือสิ่งอื่นๆ มาช่วย โครงเรื่องโดยรวมจัดได้ว่าวางพล๊อตมาดีมาก มีการแบ่งแยก ลำดับขั้นตอนดี และตีกรอบไว้ชัดเจน ตรงส่วนนี้นับว่าผู้แต่งทำได้ดีมากค่ะ ชื่อเรื่อง – Olygreef’s Ring [แหวนมนตรา] ถือว่าเป็นชื่อเรื่องที่ดีค่ะ ตรงประเด็น และครอบคลุมเนื้อเรื่องทั้งหมด เพราะมันเป็นตัวจุดประกายให้เนื้อเรื่องทั้งหมดดำเนินเลยก็ว่าได้ แนะนำเรื่องแบบย่อๆ – ในส่วนตรงนี้ถือว่าทำได้ดีระดับหนึ่ง แต่บอกตามตรงว่ายังไม่น่าสนใจชวนให้คลิกเข้ามาอ่านเสียเท่าไหร่ค่ะ ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่อง – ส่วนผสมของนิยายเรื่องนี้ทางที่ดีเราว่าน่าจะเอาออกค่ะ คนส่วนใหญ่เขาชอบเข้ามาอ่านแล้วรับรู้เองว่าเนื้อเรื่องนี้มันมีอารมณ์ความรู้สึกแบบไหนมากกว่า บางคนเขาอาจชอบเรื่องราวที่เกี่ยวกับมิตรภาพ พอมาเห็นว่าท่านให้ 1/10 บางทีเขาอาจชิ่งปิดบทความท่านทิ้งเลยก็ได้ เอาเป็นว่า ให้เขาลุ้นในเรื่องดีกว่าค่ะ ดีต่อยอด view ของท่านด้วย :) ที่เหลือ ทำได้ดีแล้วค่ะ เขียนทิ้งไว้ชวนให้น่าอ่าน ท่านมีของดีอยู่ในมือแล้ว ลองเอาส่วนตรงนี้ใส่ลงในแนะนำเรื่องแบบย่อๆ ดูนะคะ -ภาษา สำนวน การบรรยาย: ใช้คำได้ดี สำหรับมือใหม่แล้วต้องบอกเลยว่าบรรยายได้เก่งมาก แต่มีบางจุดที่อ่านแล้วแปร่งๆ อยู่เยอะ เช่น ขยะแขยงเหมือนแหวนเป็นโดนัทน้อยแสนโสมม (บอกตามตรงมันไม่ได้ให้ความรู้สึกขยะแขยงเลยค่ะ ถ้าเปรียบเทียบว่า น่าขยะแขยงราวกับของต้องสาป หรืออะไรทำนองนี้ยังชวนคล้อยตามได้มากกว่า) / เหมือนลูกโป่งที่ถูกอัดลมอย่างรวดเร็วแล้วโดนเข็มจิ้มจนแตกกระจาย นั่นแหละที่คาลอสรู้สึก มันเหมือนความหวังที่พุ่งพรวด แล้วดิ่งลงอย่างรวดเร็ว (ตอนแรกบอกเหมือนลูกโป่งโดนจิ้มแตก แต่ตอนหลังกลับบอกเหมือนความหวังที่พุ่งพรวด แล้วดิ่งลง อ่านแล้วรู้สึกว่าอารมณ์มันคนละอย่างกันเลยค่ะ ลองใช้เป็น เหมือนความหวังที่พุ่งพรวด แต่กลับแตกสลายกลางอากาศ หรืออะไรทำนองนี้ดูนะคะ มันจะได้ไปในทิศทางเดียวกัน) / หัวใจบีบตัวเองรัวเหมือนปืนกล (หัวใจบีบ กับคำว่า รัว มันขัดแย้งกันเองอยู่ค่ะ ถ้าบอกว่าหัวใจเต้นรัวราวกับปืนกล แบบนี้จะน่าคล้อยตามกว่าค่ะ แต่ถ้าให้ดี เอาเป็น หัวใจเต้นรัวราวกับกลองที่โหมกระหน่ำจะเข้าท่ากว่า) / ฯลฯ เรื่องการบรรยายท่านทำได้ดีแล้ว เสียแต่คำเปรียบเปรยมันดูแปร่งๆ อยู่เยอะ บางครั้งไม่จำเป็นต้องใช้คำที่ดูสวยมากก็ได้ค่ะ เอาอ่านแล้วได้อารมณ์ชวนให้คล้อยตามจะดีกว่า ส่วนการบรรยายอื่นๆ อาทิเช่น การตัดฉากไปอีกการบรรยายหนึ่ง จะบอกว่าในเรื่องมีการตัดฉากบ่อยมาก และบางครั้งไม่ปะติดปะต่อกันเท่าไหร่ค่ะ อยากให้ระวังตรงจุดนี้ให้มากด้วย บทสนทนา: นับว่าทำได้ดี แต่หลังๆ มีบทสนทนาเยอะมาก เรียกได้ว่ากินพื้นที่การบรรยายไปจนเกือบหมดเลยก็ว่าได้ค่ะ โดยเฉพาะบทที่ 15 ท่านควรระวังเรื่องนี้ให้ดี เพราะมันจะกลายเป็นบทละครไปได้หากท่านปล่อยให้บทบรรยายโดนกลืนไปหมด คำผิด คำซ้ำ การหลากคำ: คำผิด พิมตก พิมเกิน มีให้เห็นประปราย และใช้คำผิดตรงคำที่สามารถออกเสียงตัวสะกดได้เหมือนกัน เช่น เธอสูงเรา-ราว / นั่งกินเข้า-ข้าว / จ้าวปัญหา-เจ้าปัญหา / ผอออ-ผอ. เป็นต้น ส่วนการใช้คำซ้ำ ส่วนมากจะเป็นคำว่า แล้ว , แต่ อะไรพวกนี้ค่ะ เช่น แล้วหันมาทางคาลอส แล้วก็จ้องไปที่แล้ว แล้วตามด้วย...บลาๆๆ / พ่อเคยใช้ค้อนร้อยปอนด์ทุบมันแต่ก็ไร้ผล แต่ค้อนกลับแหลกละเอียด / ให้อาหารเจ้าอีฟแล้ว ขณะนี้เวลาเกือบสามทุ่มแล้ว ใกล้ถึงเวลาแล้ว / ฯลฯ จะเห็นได้ว่าท่านมีการใช้คำๆ เดียวติดๆ กันในประโยคใกล้เคียง ซึ่งทำให้อ่านแล้วไม่สละสลวยเท่าที่ควรค่ะ และมีประโยคตัดฉากประโยคหนึ่งที่ท่านใช้ทิ้งท้าย คือ ‘แล้วพวกเขาก็หัวเราะ’ แล้วตัดฉากไป จะบอกว่ามันซ้ำประมาณ 2-3 ฉากได้มั้งคะ ถ้าจำไม่ผิด ซึ่งการทิ้งท้ายเหมือนๆ กันเยอะเกินไป อ่านแล้วมันชวนให้รู้สึกว่า ‘อีกแล้ว’ ค่ะ ลองปรับเปลี่ยนประโยคในการตัดฉากดูใหม่นะคะ ความถูกต้องของการใช้สัญลักษณ์ต่างๆ และซาวด์เอฟเฟค : สัญลักษณ์โดยรวมโอเคค่ะ การเว้นวรรค จัดหน้ากระดาษมีปัญหาอยู่บ้าง ซึ่งท่านได้แจ้งไว้แล้วว่ามันเป็นปัญหาเกี่ยวกับโปรแกรมที่ใช้ เราเลยดูในส่วนของการเว้นวรรคให้ไม่ได้มาก ส่วนซาวด์เอฟเฟคโดยรวมก็ถือว่าโอเคค่ะ แต่มีเก็บมาฝากเล็กน้อย > กริ๊ง เสียงนี้หากจำไม่ผิดคิดว่าท่านกะจะใช้มันแทนเสียงกริ่งโรงเรียนที่บอกเวลาหมดคาบ แต่ท่านใช้เพียงแค่ กริ๊ง เท่านั้น ซึ่งเสียงนี้มันให้ความรู้สึกเหมือนแก้วไวน์กระทบกันมากกว่าค่ะ หากอยากได้เป็นเสียงออดจริง น่าจะใช้เป็น กริ๊งงงงงง! อะไรอย่างนี้มากกว่าค่ะ -ตัวละคร ตัวละครหลัก คาลอส โอลี่กรีฟ ด้วยอุปลักษณ์นิสัยแล้วมีให้เห็นน้อยในหมวดพระเอก นานๆ ครั้งถึงจะเห็นตัวละครแบบนี้ออกมาซักที ถ้าถามว่ามันมีมิติแล้วสมจริงไหม อาจจะมีมั้งคะ แต่ความคิดของเขาบางครั้งก็ตีกันเองจนคนอ่านอย่างเรางงค่ะ ส่วนตัวแล้วอ่านๆ ไปเริ่มรู้สึกไม่ชอบตัวละครนี้ขึ้นเรื่อยๆ เขาอ่อนแอเกินไป หวั่นไหวง่ายเกินไป และไร้เหตุผลมากจนอ่านแล้วรู้สึกหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูกค่ะ (ปล.นี่แค่ความเห็นส่วนบุคคลเท่านั้น) ส่วนตัวละครอื่นๆ ถือว่าทำได้ดีค่ะ แต่ระวังเรื่องสาวๆ ไว้บ้างก็ดีนะคะ ตอนนี้ฟ้าฝนกับเจนนี่มีลักษณะคล้ายๆ กันอยู่ บางครั้งเวลาอ่านบทสนทนาแล้วก็ทำเอาแยกไม่ค่อยออกเหมือนกัน ส่วนอเล็กซ์กับไอร่า ถือว่าทำได้ดีค่ะ อเล็กซ์มีจุดขายตรงตัวที่เรียกว่าความอยากโชว์ เรียกได้ว่าเป็นเอกลักษณ์ส่วนตัวที่จำได้ขึ้นใจเลยค่ะ ส่วนไอร่าก็มาดาร์กแบบโดดเด่นมาก ความแค้นของเขาทะลุเบ้าตาเลยค่ะ -ความสมเหตุสมผล เนื้อเรื่องโดยรวมนับว่าสมเหตุสมผลดี มีเหตุผลรับรองตลอดว่าอะไรเป็นยังไง และมีความสำคัญยังไงบ้าง แต่ที่มีความขัดแย้งอยู่เด่นๆ เห็นจะเป็นนิสัยของตัวเอกดังที่ได้กล่าวไปข้างต้นในการวิจารณ์ตัวละครว่า ความคิดและนิสัยเขามันตีกันเองอยู่ ยกตัวอย่างประโยคเลยแล้วกันนะคะ > เขา[คาลอส]อยากจะเอาอึไปปาบ้านหมอนั่นจังเลย – ประโยคนี้จริงๆ แล้วควรจะให้ความรู้สึกที่รุนแรงมากกว่านี้ แต่ท่านกลับใช้คำว่า ‘จังเลย’ ท้ายประโยค ไปๆมาๆ เลยกลายเป็นว่าตาคาลอสดูเป็นพวกปวกเปียกขึ้นมาอย่างแรง ลองใช้คำว่า ‘ชะมัด’ ดูสิคะ ประโยคนี้จะทำเอาคาลอสเท่ห์ขึ้นอีกหลายเท่าเลย และไม่ถึงขนาดหลุดกรอบคาแร็คเตอร์ตัวเอกที่ขี้แยที่ท่านตั้งไว้ด้วย / การกระทำของหล่อนมันโหดร้ายยิ่งกว่าสัตว์เดรัจฉาน สักวันเขา[คาลอส]จะต้องไปแตะ[พิมผิดมั้งคะ]ก้นหล่อนสักป้าบ ไม่ก็สาปหล่อนให้กลายเป็นลูกกอล์ฟแล้วตีไปดวงจันทร์ซะเลย แต่มันออกจะเว่อ[พิมผิดด้วยคำนี้]ไปหน่อย(และเขาก็ตีกอล์ฟไม่เป็น) – จากประโยคนี้คาลอสเคียดแค้นแทนเดม แต่กลับกลายเป็นว่าอ่านแล้วรู้สึกตลกฝืดกับความคิดเขามากกว่า และไม่ได้รับรู้ถึงความเคียดแค้นแทนเลย ต่อให้เป็นคนขี้ขลาดขี้แยขนาดไหน อย่างน้อยๆ เวลาโกรธเวลาเกลียดอารมณ์มันก็น่าจะรุนแรงกว่านี้ แต่นี่กลับรู้สึกเบาหยองอย่างบอกไม่ถูกเลยค่ะ / สามีฆ่าภรรยาตัวเองกับมือ พ่อฆ่าลูกแฝดตัวเองกับมือ เพราะถูกควบคุม แต่เคออสกลับบอกว่า เขาไม่โทษเดมเลย(ที่จะโกรธเกลียดคนพวกนั้น) ถ้าเป็นเขา เขาจะทำมากกว่านี้ด้วยซ้ำ เขาอาจจะเสกเค้กหัวหอมใส่ซีอิ้วมายัดปากพวกนั้นให้ตาย นั่นทรมานพอรึยังนะ... -_-* ประโยคนี้ทำเราอึ้งไปหลายวินาทีเลยค่ะ จากที่ยกตัวอย่างมา พอรู้เลยว่าไรเตอร์อยากให้มันดู(เกือบ)ฮา และให้มันดูมีความคิดแปลกแหวกแนว แต่อย่างที่บอกไปค่ะ อ่านแล้วเหตุผลมันตีกันเอง อ่านแล้วไม่สมเหตุสมผล ที่สำคัญไม่สมจริงเลย และแป้กอย่างแรงค่ะ การตายแทนคนอื่น ชีวิตหนึ่งช่วยอีกชีวิตหนึ่ง กับคนที่ไม่รู้จัก? ส่วนนี้ท่านได้บรรยายไว้ว่าผู้เฒ่า(?)เห็นนายตำรวจโดนสายฟ้าผ่าตาย เขาไม่สมควรตาย เพราะฉะนั้นท่านผู้เฒ่าเลยช่วยให้เขาฟื้นคืนชีพขึ้นมาโดยใช้ชีวิตตัวเองแลก คนอะไรช่างประเสริฐแท้ ถ้าเป็นลูกหลานตัวเองเราจะไม่แย้งข้อความนี้เลยค่ะ ทว่านี่ไม่ได้มีความเกี่ยวสัมพันธ์อะไรกันเลย อ่านแล้วมันเลยดูเหลือเชื่อมากกว่าให้คล้อยตามค่ะ คาลอส จากที่เคยเป็นเพียงเด็กธรรมดา อยู่ดีๆ กลายเป็นผู้คุมอำนาจของกลุ่มคนที่เรียกตัวเองว่า ผู้วิเศษ เขาก็รู้ตัวดีว่ากุมชีวิตของคนกลุ่มนี้อยู่ แถมพ่อแม่โดนทำร้ายบาดเจ็บสาหัสจะตายมิตายแหล่ พี่ชายต่างพ่อหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย ทว่าเขายังมานั่งเล่นกับแมว เอากีตาร์มาดีดเล่น นั่งอ่านหนังสือนิยาย ฟังเพลงในไอโฟน ...? ดูจากบุคลิกขี้แยและคิดมากสุดๆ ของเขา เขาคงไม่ชิลขนาดนั้นมั้งคะ อย่างน้อยก็น่าจะกลัดกลุ้ม ไม่เรื่องพ่อแม่ก็ต้องเรื่องความอ่อนแอของตัวเองบ้าง แต่นี่กลับทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย จนรู้สึกตะขิดตะขวงใจมากๆ ค่ะ การไปตามหาคนเขียนหนังสือเมื่อร้อยปีที่แล้ว ด้วยเหตุผลที่ว่า...ไปตามความรู้สึก -_- คือ…ไม่อยากให้ยกเหตุผลนี้ขึ้นมาเลยจริงๆ ค่ะ อ่านแล้วสะดุดใจกึกเลยทีเดียว ถ้าให้เหตุผลว่า มีที่ๆ พอจะสืบหาเบาะแสอะไรได้ หรือไปถามจากสำนักพิมพ์อะไรก็ได้ ความน่าเชื่อถือมันจะดูมีน้ำหนักกว่าค่ะ สรุปความเห็นในเรื่องความสมเหตุสมผล : โครงเรื่องสมเหตุสมผลดี แต่เรื่องตัวละครยังมีปัญหาอยู่มากค่ะ -การดำเนินเรื่อง/ความลื่นไหล/ความสนุกน่าติดตาม การดำเนินเรื่อง: การดำเนินเรื่องไปอย่างเนิบๆ เรื่อยๆ มีการตัดฉากบ่อยครั้ง เรียกได้ว่ายังไม่ค่อยน่าสนใจและน่าติดตามเท่าที่ควรค่ะ ความสนุกน่าติดตาม: เปิดบทแรกมาน่าติดตามมาก แต่พอผ่านไปซักพักความน่าติดตามเริ่มลดลงเรื่อยๆ สาเหตุก็ตามที่กล่าวไปข้างต้นทั้งหมดนั่นแหละค่ะ ตอนแรกคาลอสถึงจะแลดูขี้แยขี้ขลาด แต่ขนาดกระโดดจากสะพานลอยได้นี่ไม่เรียกว่างั้นแล้วมั้งคะ แต่พอยิ่งอ่านไปในเรื่อยๆ ก็เห็นความไม่สมเหตุสมผลมากขึ้นตามลำดับ ทำให้ความน่าติดตามลดลงฮวบเลยทีเดียว -ภาพรวม/สรุป เนื้อเรื่องน่าสนใจมาก มีการให้เหตุผลเรื่องลำดับขั้นตอนต่างๆ ดี ใช้ภาษาได้ดีมากในฐานะมือใหม่หัดเขียน ทักษะการเขียนการบรรยายโดยรวมดูแล้วไม่น่ามีปัญหา และสามารถพัฒนาไปได้ต่ออีกเยอะ แต่มีปัญหาตรงตัวละครที่ไม่รู้จะเอายังไงแน่ ยิ่งเป็นกับตัวเอกด้วยแล้วคนอ่านจะยิ่งเห็นข้อผิดพลาดมากขึ้นเรื่อยๆ ควรพยายามบรรยายให้รู้สึกถึงความสมจริงแทนที่จะใช้คำให้ดูเลื่อนลอยเกินกว่าที่เป็น อย่าทิ้งฉากบรรยายแล้วใช้บทสนทนาดำเนินเรื่องแทน มิฉะนั้นนิยายท่านจะกลายเป็นบทภาพยนตร์ได้ ระวังอย่าเอาเรื่องการเมืองมาปนกับนิยาย อย่าใส่ชื่อเรื่องนิยายที่ท่านชอบลงมาด้วย เพราะมันจะทำให้คนอ่านเกิดอคติขึ้นได้ ทั้งหมดก็ประมาณนี้แหละค่ะ หมายเหตุ : สาบานได้ว่าเราไม่ได้มีอติอะไรกับการอ่านนิยายเรื่องนี้ ผิดก็ว่ากันไปตามผิด จริงก็ว่ากันไปตามจริง เนื้อหาที่วิจารณ์อาจแรงไปบ้าง แต่ทั้งหมดนั้นถ้าท่านเอาไปปรับปรุง เราเชื่อเป็นอย่างยิ่งว่านิยายท่านจะน่าสนใจ น่าติดตาม และมีคนอ่านคนเมนท์มากยิ่งขึ้น หวังเป็นอย่างยิ่งว่านิยายเรื่องนี้จะพัฒนาขึ้นไปได้อีก ท่านมีความสามารถและพื้นฐานการเขียนอยู่ในระดับดีแล้ว ที่เหลือก็คือท่านจะแก้ไขจุดที่มันบกพร่องที่ว่าไปได้มากน้อยแค่ไหน ขอให้ท่านอย่าเพิ่งยอมแพ้ และพัฒนานิยายเรื่องนี้ต่อไปเรื่อยๆ นะคะ แล้วเราจะเป็นกำลังใจให้ค่ะ อ่านน้อยลง
Дdagiô | 19 ก.ย. 54
-
12
-
0
ดูทั้งหมด
ความคิดเห็น