คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [SF HunxHong]อุบัติเหตุ
[SF HONG x HUN]อุบัติเหตุ......
.....
ถ้าฉันไม่น่ารักเหมือนเดิมนายจะยังรักมั๊ย?
ถ้าฉันดูแย่ลงกว่าเดิมนายจะยังรักฉันอยู่หรือป่าว?
... ณ แม่น้ำฮัน ของประเทศเกาหลี
“นี่จงฮุน เราไปเที่ยวปูซานกันมั๊ย?” เสียงแหบเสน่ห์ของหนุ่มนักร้องนำของวง FTISLAND เอ่ยถามชายหนุ่มที่นั่งอยู่ข้างๆ
“ปูซาน?”
“อืม ใช่ปูซาน ฉันจำได้ว่าเดือนที่แล้วเรายังไม่ได้ไปเที่ยวด้วยกันเลยนะ”
“แต่ฉันจำได้ว่าฉันเพิ่งไปปูซานมานะฮง” จงฮุน หนุ่มหน้าหล่อมาดคุณชาย ลีดเดอร์ของวงFTISLANDเอ่ย
“ก็ใช่ซี้ นายเพิ่งไปเที่ยวกับซึงริมานี๊ ไงนายไปนั่งเรือ นายไปทำอะไร ไปเที่ยวไหนกันมาบ้างล๊ะ???”
“ทำไมฉันต้องตอบคำถามไร้สาระแบบนี้ด้วยล่ะ”
“ทำไม มันไร้สาระตรงไหน ประสบการของนายเลยนะ-3-”
“ทำไมล่ะ แล้วดูทีนายสิ เหอะ!” จงฮุนว่าแล้วหันหน้าหนีฮงกี ทำให้ฮงกีอยากรู้เป็นอย่างมาก เขาทำไม เขาทำอะไรล่ะ?
“ทำไม ฉันทำไม???” ฮงกีรีบถามด้วยความสงสัยทันที
“รับงานถ่ายละครไม่บอกฉันสักคำ...”จงฮุนว่าพร้อมกับปรับสีหน้าให้ดูจริงจังมากขึ้น
“ก็...มันเป็นงานนี่ อีกอย่างฉันก็ไม่อยากให้พาโบรอนานไง กลับไปเล่นละครให้เด็กๆหายคิดถึงน่ะ^^;”ฮงกีเอ่ยด้วยสีหน้าเจือนๆ
“ก็ไม่ได้ว่าอะไรถ้าในเรื่องมันไม่มีฉากเลิฟฉีนด้วยน่ะ- -“ จงฮุนว่าและหันมาจ้องหน้าฮงกีอย่างเอาเรื่อง ใช่จงฮุนน่ะไม่ได้ว่าอะไรที่ฮงกีจะแสดงละครหรอกเพราะจงฮุนเองก็รู้ดีว่าแฟนคลับของฮงกีนั้นรอฮงกีกลับมาแสดงละครอีกครั้ง แต่ว่านะ มันมีฉากเลิฟฉีนกันด้วยนี่สิ....หวง
“นายรู้...?”
“ฉันรู้ทุกอย่างที่เกี่ยวกับนายฮงกี”
“...ขอโทษ แต่ก็นะ มันก็ใช้มุมกล้องช่วยก็ได้นี่น่า เนอะๆ ฉันต้องใช้มุมกล้องช่วยอยู่แล้วล่ะ จงฮุนอ่า ไม่นอยด์ฉันนะO^O”ฮงกีว่าด้วยน้ำเสียงออดอ้อนจงฮุนพร้อมทั้งขยับเข้ามาเกาะแขนและเอาหัวมาคลอเคลียกับแขนของจงฮุนเหมือนลูกแมว(หมู)น้อยอีกด้วย
“ฉันไม่ได้นอยด์ แต่....หวงนะรู้มั๊ย^^” จงฮุนว่าแล้วเอื้อมมือมาขยี้หัวฮงกีเบาๆ ก็นะใครจะไปโกรธไปงอนฮงกีได้ลงล่ะ จงฮุนเป็นต้องแพ้ลูกอ้อนของฮงกีทุกทีที่ฮงกีมาอ้อนเค้าแบบนี้
“อื้ม สัญญาเลยว่าจะไม่เล่นจริง^^”
“ครับผม ให้มันจริงนะไอ้หมูอวกาศ ถ้านายเล่นจริงขึ้นมานะ......หึหึ^^”จงฮุนว่าพลางกับยิ้มเจ้าเล่ห์ให้กับฮงกี
“อาราย!!!!-3-“ฮงกีว่าแล้วฟาดเข้าไปที่แขนของจงฮุนแรงๆหนึ่งที
“ก็น่าจะรู้ๆกันอยู่นะว่ามันคืออะไรน่ะฮงกียา” จงฮุนว่าแล้วดึงฮงกีเข้าไปกอด
“ไอ้บ้า!!!!! ปล่อยเลยนะปล่อยๆ เด็กๆมาเห็นนักข่าวมาเห็นจะทำไงห๊ะ!!-///-“ฮงกีว่าด้วยใบหน้าสีแดงจัดพร้อมทั้งดันตัวออกจากมือปลาหมึกของจงฮุน
“เด็กๆมาเห็นก็คงจะดีใจแน่เลยล่ะ นายไม่รู้หรอเด็กๆน่ะจับคู่ฉันกับนายอยู่นะ^_^”จงฮุนว่าพลางยิ้มหล่อ จงฮุนจะรู้มั๊ยว่ารอยยิ้มของเขามันกำลังจะทำให้ฮงกีนั้นละลายกลายเป็นน้ำอยู่แล้ว
“โอ๊ยยยย ไอ้หล่อ ไอ้บ้า พอเลยๆ ฉันไม่คุยกับนายแล้ว-//3//-“
“ไม่คุยจริงอ่า งั้นเดี๋ยวฉันไปเที่ยวกับซึงริอีกนะ?”
“เออออออออออออ-3-“ ฮงกีว่าแล้วสะบัดหน้าหนีจงฮุนแสดงให้เห็นว่า ....กูมึงงอนแล้วโว๊ยไอ้หล่ออออ......
“งอนหรอเนี่ย ฉันพูดเล่นเองนะฮงกียา อย่างอนเลยนะคนดี^^b” จงฮุนว่าเสียงอ้อนๆพร้อมทั้งชูนิ้วก้อยเป็นการขอคืนดี
“โว๊ะ ก็ได้ๆ ดีก็ได้ -3- b”
“น่ารักมากครับแฟนใครเนี่ย”จงฮุนว่าพลางโยกหัวฮงกีเล่นสองสามทีด้วยความหมั้นเขี้ยว
“แฟนของ....แฟนของพาโบ แบร่ :P” ว่าเสร็จฮงกีก็แลบลิ้นใส่จงฮุนหนึ่งทีก่อนที่เจ้าตัวจะรีบวิ่งหนีไปโดยเร็ว ส่วนจงฮุนนั้นก็ไม่ปล่อยให้ฮงกีวิ่งหนีได้ไกลนักหรอก เขาก็รีบวิ่งตามฮงกีไปเช่นกัน
“ฮงกีอ่า หยุดได้แล้วเหนื่อยแล้วนะ”จงฮุนที่วิ่งตามฮงกีอยู่นานเอ่ยขึ้น เห็นฮงกีตัวกลมๆอ้วนๆแบบนี้ก็วิ่งไวเหมือนกันนะ
“ฮ่ะๆฮ่าๆๆ หยุดก็ได้ คนแก่เหนื่อยแล้วล่ะซี้ โฮ๊ะๆๆ กลับหอกันเถอะ เดี๋ยวคนแก่จะเป็นลมตายซะก่อน^^”ฮงกีว่าด้วยน้ำเสียงยอกล้อและขี้เล่นตามสไตล์
“นายแก่กว่าฉันอีกไอ้หมูบ้า!- -“จงฮุนสถบกับตัวเองเบาๆก่อนที่ทั้งคู่นั้นจะกลับหอพักของพวกเขากัน.........
“ฮยองงง ไปไหนกันมาเนี่ยย” เมื่อกลับมาถึงหอพักจงฮุนกับฮงกีก็โดน แจจิน มือเบสเด็กอัจฉริยะที่สุดของวงแต่หน้าดันไปคล้ายแพะ ได้ซะนี่ เอ่ยถามขึ้น
“ไปนั่งเล่นที่แม่น้ำฮันมา- -“ ฮงกีเป็นคนเอ่ยปากบอก
“โว๊ะ โทรไปก็ไม่รับ ประธานตามหาตัวฮยองอยู่น่ะ”
“มีเรื่องอะไรล่ะ?” ฮงกีว่าพลางทำหน้าเซ็งๆ ก็จะอะไรซะอีกล่ะ ต้องเป็นเรื่องที่เขาเคยขโมยรถประธานไปขับเล่นแน่ๆเลย
“ฮยองเคยก่อเรื่องอะไรไว้ล่ะครับ” ซึงฮยอน มักเน่ของวงที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องครัวเอ่ยขึ้น
“โว๊ะ น่าเบื่ออ่า แค่ยืมไปขับเล่นวันเดียวเองทำเป็นหวงไปได้ -3-“
“ฮ่ะๆๆๆๆ เป็นฉัน ฉันก็โกรธอยู่นะเล่นขโมยรถไปขับแบบนั้นเนี่ย”จงฮุนที่นั่งเงียบอยู่นานเอ่ยขึ้น
“กล้าโกรธฉันหรอ- -“ฮงกีเลยหันไปส่งสายตาอาฆาตให้จงฮุน
“เอ่อ... แห๊ะๆ^^;”จงฮุนว่าอย่างยิ้มๆแล้วเอามือขึ้นมาเกาหัวตัวเองเบาๆ......... ใครจะกล้าล่ะขื่นโกรธ กูก็ได้นอนนอกห้องดิไอ้อ้วน......
“ชั้งเถอะ พรุ่งนี้มีถ่ายละครด้วยอ่า ไปนอนพักดีกว่า ฝันดีนะทุกคนนน-0-“ ฮงกีว่าแล้วอ้าปากหาวๆก่อนจะเดินเข้าห้องของตัวเองไป (ห้องของฮงกีกับจงฮุน)
“ก็นะ ฝันดี”จงฮุนว่าบอกเมมเบอร์ของตนที่นั่งตาแป่วกันอยู่แล้วเดินตามฮงกีเข้าไปในห้อง.....
….รุ่งเช้าของอีกวัน...
วันนี้ฮงกีต้องตื่นเช้าเป็นพิเศษเพราะต้องไปถ่ายละคร เขาจึงรีบลุกขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัวเตรียมพร้อมที่จะไปถ่ายทำละคร
“ฮงกี...”จงฮุนที่นั่งมองฮงกีอยู่นานแล้วเอ่ยขึ้น
“หืม?? มีไรอ่า?”
“อย่าไปซนมากนะ ระวังตัวดีๆด้วย วันนี้ฉันรู้สึกไม่สดใสเลย…..เป็นห่วง”
“อื้ม อย่าคิดมากดิฮุนฉันไม่เป็นไรหรอกน่า แข็งแรงๆ^^”
“อืม...^^”จงฮุนว่าแล้วยิ้มให้ท่าทีน่ารักๆของฮงกี
“งั้นฉันไปแล้วนะ บ๊าบาย^^”
“เดี๋ยว!!!!” จงฮุนว่าแล้วเข้าไปกอดฮงกีไว้
“หืม?-//-“
“เป็นห่วงมากนะ....”จงฮุนว่าแล้วกอดฮงกีแน่นขึ้นกว่าเดิม
“อืม รู้แล้วน่า-///-”
“ฮงกีที่น่ารักของฉันต้องกลับมาอย่างปลอดภัยนะรู้มั๊ย^^”
“รู้แล้วววว พูดอย่างกับฉันจะไปออกรบอย่างนั้นแหละ ฉันแค่ไปถ่ายละครนะ-0-“
“ก็นั้นแหละ ฮ่าๆๆๆ”
“ไอ้บ้า ไปแล้วๆ เดี๋ยวไปสายโดนว่าอีก”ฮงกีว่าแล้วผละตัวออกจากจงฮุนเพื่อที่เข้าจะได้ไปถ่ายทำละคร ขืนไปช้าต้องโดนว่าเป็นแน่............
“ฮงกี เดี๋ยวนายต้องขึ้นไปอยู่ตรงนั้นนะ แล้วก็แสดงตามบทเลย โอเคนะ”ผู้กำกับเอ่ยบอกกับฮงกีก่อนที่จะเริ่มถ่ายทำฉากบนเขากัน
“ครับ^^” ฮงกีว่าและอ่านบทไปเรื่อยๆ...และสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่ออยู่ๆขณะกำลังถ่ายทำละครกัน ฮงกีก็เกิดพลาดตกลงมาจากเชิงเขาที่สูงพอสมควร จนทำให้กองถ่ายนั้นต้องรีบนำตัวฮงกีไปส่งโรงพยาบาลและหยุดการถ่ายทำทันที........
“ฮัลโหลครับ จงฮุนพูดสายครับ”
(อ่อ นั้นจงอุนลีดเดอร์ของFTISLANDใช่มั๊ยครับ?)
“ใช่ครับ ไม่ทราบว่านั้นใครหรอครับ?”
(อ่อ คือว่าผมคือทีมงานละครที่ฮงกีแสดงนะครับ คือตอนนี้....ฮงกีประสบอุบัติเหตุขณะถ่ายทำละครน่ะครับ ผมเลยโทรมาแจ้งเพราะผมโทรไปทางเบอร์ของประธานบริษัทแต่ไม่มีใครรับ ผมเลยโทรมาบอกคุณน่ะครับ)
“อะไรนะครับ? ฮงกีเป็นอะไรนะครับ?” เหมือนหัวใจของจงฮุนหลนไปอยู่ที่ตาตุ่ม...... ไอ้หมูประสบอุบัติเหตุหรอ ไม่จริงหรอก.....
(คือ ฮงกีประสบอุบัติเหตุตอนถ่ายทำครับตอนนี้อยู่ที่โรงพยาบาลFครับ)
“.........” จงฮุนพูดไม่ออกแล้ว ทำไมเป็นแบบนี้ล่ะฮงกีของเขาทำไมถึงประสบอุบัติเหตุได้ล่ะ
(เอ่อ....งั้นแค่นี้ก่อนนะครับ)
“..........” สิ้นไร้คำพูด ตอนนี้จงฮุนตกใจและช็อกเป็นอย่างมาก...... ไม่นะไอ้หมู นายแข็งแรงแค่เป็นแผลเล็กๆน้อยๆใช่มั๊ยฮงกี ใช่มั๊ย...
“ฮะ ฮยอง มีอะไรหรอฮะ?” มินฮวานมักเน่มือกลองของวงFTISLAND ที่เพิ่งจะกลับเข้ามาในหอเพราะออกไปซื้อไก่กับซึงฮยอนมาเอ่ยถามขึ้นเมื่อเห็นว่า จงฮุนลีดเดอร์ของเขามีสีหน้าแปลกไป
“ฮงกี.....”
“ฮงกีฮยองทำไมหรอครับ??”
“เดี๋ยวฉันมานะ!”เมื่อตั้งสติได้จงฮุนก็รีบมุ่งหน้าไปยังโรงพยาบาลทันที............
“ขอโทษนะครับ ฮงกีอยู่ไหนครับ?”จงฮุนรีบวิ่งเข้าไปถามพยาบาลตรงห้องฉุกเฉินทันทีที่ถึงโรงพยยาบาล
“ไม่ทราบว่าคนไข้ชื่ออะไรนะคะ?”
“ฮงกี ลีฮงกีครับ”
“สักครู่นะคะ..... คุณลี ฮงกี อ่อตอนนี้อยู่ที่ห้องฉุกเฉิน5นะคะ^^”พยาบาลสาวเอ่ยแล้วส่งตาหนาวให้จงฮุน
“ขอบคุณครับ”แต่จงฮุนก็ไม่สนหรอกนาทีนี้ ฮงกีสำคัญที่สุด จงฮุนจึงรีบกล่าวขอบคุณและวิ่งไปที่หน้าห้องฉุกเฉิน5ทันที
“ฮงกี ฮงกีเป็นไงบ้างอะครับ”เมื่อมาถึงหน้าห้องฉุกเฉิน จงฮุนก็เห็นคนสามคนที่คาดว่าจะเป็นคนในกองถ่ายละครที่ฮงกีเล่นจึงเอ่ยถาม
“ยังอยู่ในห้องฉุกเฉินอยู่เลยครับ” ชายคนนึ่งเอ่ยบอก
“แล้วทำไมฮงกีถึงได้เป็นแบบนี้ล่ะครับ พวกคุณดูแลนักแสดงยังไงน่ะ!”
“คือ ขอโทษนะครับพวกเราเสียใจจริงๆ ไม่นึกว่าเรืองพวกนี้มันจะเกิดขึ้น”
“แล้วถ้าฮงกีเป็นอะไรขึ้นมาใครจะรับผิดชอบ!!!”จงฮุนเลือดขึ้นหน้าและโมโหเป็นอย่างมาก ทำไม ทำไมไม่ดูแลฮงกีกันดีๆ ปล่อยให้ไอ้อ้วนของเขาเป็นแบบนี้ได้ยังไงแล้วถ้าฮงกีเป็นหนัก ขาหักแขนหักขึ้นมาใครจะรับผิดชอบล่ะเขาไม่ยอมหรอกนะ
“อะ....เอ่อ คือ...”คนในกองถ่ายทั้งสามคนที่ยืนอยู่ถึงกับใบ้กินกันเลยทีเดียว ไม่นึกว่า จงฮุนจะวีนแตกแบบนี้
“-_-“
“....Y^Y”
“-_-++”
“TOT”
“เอ่อ ขอโทษนะครับ พวกคุณใช้ญาติของคนไข้มั๊ย?”เสียงคุณหมอที่เดินออกมาจากห้องฉุกเฉินเป็นเหมือนระฆังช่วยชีวิตคนทั้งสามจากสายตาอันเลือดเย็นของจงฮุน
“ใช่ครับ ฮงกีเป็นไงบ้างครับหมอ บาดเจ็บแผลถลอกเล็กน้อยใช่มั๊ยครับ”จงฮุนรีบเข้าไปถามคุณหมอหมอเป็นชุด
“เอ่อ คือ ตอนนี้คนไข้ปลอดภัยครับ....แต่คนไข้ได้รับก็กระทบกระเทือนเป็นอย่างมากจึงทำให้กกระดูกที่ไหล่หัก และ กระดูกที่ใบหน้าแตก หมอต้องเสียใจด้วยนะครับที่คนไข้รายนี้ต้องมีการเข้าทำศัลยกรรมใบหน้าเพื่อรักษาบาดแผล”
“ว่าไงนะครับ.....” จงฮุนแทบทรุดเมื่อรู้อาการของฮงกี ถึงแม้ฮงกีจะปลอดภัยแต่อาการของฮงกีมันหนักมาก ตั้งแต่จงฮุนรู้จักกับฮงกีมา นี่เป็นครั้งแรกเลยที่ฮงกีเป็นหนักมากขนาดนี้....เป็นห่วง เป็นห่วงมาก
“ครับก็อย่างที่หมอบอกไปนั้นล่ะครับ คนไข้กระดุกที่ไหล่หักและกระดูกที่ใบหน้าแตกครับ”
“ฮงกี...”น้ำตาที่เห็นไม่ได้บ่อยนักจากดวงตาคู่สวยอันทรงเสน่ห์ของจงฮุนไหลออกมาด้วยความเป็นห่วงฮงกีจับใจ ........ทำไมมันเป็นแบบนี้ล่ะฮง.........
“แล้วก็ตอนนี้หมอขอสั่งห้ามญาติเข้าไปเยี่ยมคนไข้เป็นเวลาสามวันนะครับเพราะคนไข้เป็นคนขอร้องไว้”
“ทะ ทำไมล่ะครับหมอ ทำไมล่ะ”จงฮุนรีบเช็ดน้ำตาออกจากใบหน้าและรีบเอ่ยขึ้นถามหมออย่างกระวนกระวาย.......ทำไมนายถึงไม่ให้คนอื่นเข้าไปเยี่ยมนายล่ะฮงกี........
“อันนี้หมอก็ไม่ทราบนะครับ ทางคนไข้ขอไว้...หมอขอตัวนะครับ^^”ว่าเสร็จหมอก็เดินจากไป ทิ้งไว้ให้แต่ความสงสัยและความเป็นห่วงของจงฮุนที่มีให้แก่ฮงกี
“ทำไมล่ะฮง ฉันเป็นห่วงนายแทบจะเป็นบ้าอยู่แล้ว นายเป็นอะไรถึงสั่งห้ามเยี่ยมแบบนี้ฮง...”จงฮุนว่ากับตัวเองเบาๆแล้วมองไปยังข้างในห้องฉุกเฉินอย่างต้องการคำตอบ เพราะอะไรฮงกีถึงทำแบบนี้กันนะ....................
“ฮยอง ฮงกีฮยองเป็นยังไงบ้างครับ!!!???”เมมเบอร์คนอื่นๆที่พอรู้เรื่องก็รีบมาที่โรงพยาบาลแล้วถามจงฮุนถึงกับอาการของฮงกีทันที
“.........”ไร้การตอบจากจงฮุน จงฮุนไม่มีกระจิตกระใจจะตอบอะไรตอนนี้หรอก เพราะตอนนี้จงฮุนทั้งห่วงทั้งงงกับการที่ฮงกีสั่งห้ามเยี่ยมแบบนี้ จนเมมเบอร์ต้องหันไปถาม คนจากกองถ่ายถึงได้รู้อาการของฮงกี
“ทำไมหนักขนาดนี้อ่าT^T”
“ฮงกีฮยอง โฮกกกกTOT”แล้วก็ตามมาด้วยเสียงร้องโวยวาย เสียใจของเมมเบอร์ทุกคนเมื่อรู้ถึงรายละเอียดการบาดเจ็บของฮงกี ครอบครัวของฮงกีที่เพิ่งมาถึงราวๆเดียวกันกับเมมเบอร์เมื่อรู้อาการบาดเจ็บของลูกตัวเองก็ถึงกลับทรุดเหมือนกัน…………….
ทางด้านฮงกี.....
“ทำไมคุณไม่ให้ญาติเข้ามาเยี่ยมล่ะคะ?”พยาบาลที่เพิ่งเดินเข้ามาดูอาการของฮงกีเอ่ยขึ้น
“ผมไม่อยากให้ใครเห็นผมในสภาพแบบนี้ ....”
“อ่า แต่พวกเขาเป็นห่วงคุณมากเลยนะคะเนี่ย”
“ผมรู้...... แต่ผมไม่อยากให้พวกเขาเห็นผมในสภาพนี้จริงๆครับ”
“อะ อ่อ ค่ะ^^;”
“.........”ฮงกีไม่อยากเจอกับใครในสภาพแบบนี้จริงๆ เขากลัว กลัวว่าทุกคนจะรับไม่ได้ที่เห็นสภาพของเขา เพราะตอนนี้เขาเป็นหนักมากจริงๆ....................
สามวันต่อมา......
ข่าวเกี่ยวกับฮงกีออกเต็มไปทั่วโลกไอที มีทั้งข่าวมั่ว ข่าวจริง และก็มีทั้งคนที่ห่วงและคนที่กล่าวหา เต็มไปทั่วทั้งโลกอินเตอร์เน็ต
..#กูเกลียดมึง: กูว่าฮงกีมันสำอ่อยวะ
#ก็กูรักมัน: หายเร็วๆนะฮงกี
#พรีมา_จุ๊บๆ: หายเร็วๆนะโอป้า โอป้าจะเป็นยังไง เด็กโง่คนนี้ก็ยังรักโอป้าเสมอนะ J
#ฮงกิมันอ้วน: อิอ้วนหายเร็วๆน๊าT^T
#เรื่องของฉันอย่ามาเสือก: ฮงกี วง FTISLANDแกล้งบาดเจ็บเพราะไม่อยากเข้ากรม
#แล้วจะทำไมก็ฉันรักของฉัน: ฮงกินายต้องหายเร็วๆแล้วรีบกลับมาร้องเพลงให้ฉันฟังนะ
#วอนโดนเตะ: นักร้องนำวงFTISLAND หาเรื่องทำศัลยกรรม
#รักเกาะหลงเกาะแซะเกาะ: ถ้าฮงมันจะทำศัลยจริงๆมันทำไปนานล่ะ จริง- - หายเร็วๆเด่ฉันรอนายอยู่
….
ทวิตเตอร์จงฮุน
...#JONGHUN :คนบาดเจ็บทำไมต้องใส่ร้ายต้องว่ากันด้วย มันเป็นอุบัติเหตุที่ไม่มีใครอยากให้เกิดขึ้น!!!
..จงฮุนทนไม่ไหวกับพวกที่มาว่าฮงกีของเขา เขาจึงทวิตวีนใส่เข้าให้
“วันนี้วันที่สามแล้วนะฮง ฉันเข้าไปเยี่ยมนายได้แล้วใช่มั๊ย....”จงฮุนบ่นกับตัวเองและกำลังที่จะเปิดประตูห้องที่ฮงกีพักอยู่เข้าไปแต่ก็มีคุณพยาบาลคนนึ่งในห้องเดินออกมาและสั่งห้ามไม่ให้เข้าเสียก่อน
“เข้าไม่ได้นะคะ”
“ทำไมล่ะครับ? ก็สามวันแล้วนี่”
“คนไข้ของเอาไว้คะ ว่าหลังผ่าตัดแล้วถึงจะให้เยี่ยม”
“ทำไมต้องห้ามด้วย ผมจะเข้าไปเยี่ยมหลบไปครับ- -“
“ไม่ได้จริงๆค่ะ” พยาบาลยังคนยืนยันคำเดิมและยืนขว้างประตูหน้าห้องเอาไว้
“ผมจะเข้า....ขอโทษนะครับ”จงฮุนว่าแล้วเบียดตัวเข้ามาในห้องจนสำเร็จ
“ฮงกี...”
“จะ จงฮุน-O-“ฮงกีว่าด้วยน้ำเสียงตกใจและหันหน้าหนีจงฮุนทันที เขาไม่อยากให้จงฮุนเห็นเขาในสภาพแบบนี้
“เป็นยังไงบ้าง?”
“......”
“ห้ามให้เข้ามาเยี่ยมทำไม”
“......”
“ฮงกี...นายเป็นอะไร”จงฮุนถามฮงกีอีกครั้ง..........ทำไมนายต้องเงียบใส่ฉันด้วย........
“......”และคำตอบของฮงกีก็ยังเป็นความเงียบเช่นเดิม
“เฮ้อออออ..........”จงฮุนถอดหายใจหนึ่งที่แล้วนั่งลงตรงเก้าอี้ข้างๆเตียงของฮงกีก่อนที่จงฮุนนั้นจะเอื้อมมือไปจับมือของฮงกีไว้
“ฉันเป็นห่วงนายมากนะรู้มั๊ยฮงกี ตอนรู้เรื่องที่นายประสบอุบัติเหตุฉันตกใจมากเลย แล้วยิ่งตอนที่หมอออกมาบอกอาการของนายอีกฉันแทบช็อคเลยนะ แล้วนายรู้มั๊ยฉันจะเป็นบ้าตายอยู่แล้วที่นายสั่งไม่ให้เข้าเยี่ยมนี่ ทำไมล่ะฮงกี.....”จงฮุนว่าด้วยสีหน้าเศร้าๆแล้วกระชับมือของฮงกีแน่นเพื่อแสดงให้เห็นว่าเขาพูดเรื่องจริง เขาเป็นห่วงฮงกีมากจริงๆและเขาก็จะเป็นบ้าตายที่ฮงกีสั่งห้ามไม่ให้เยี่ยมจริงๆ
“..........ขอโทษ ฮึก..”ฮงกีว่าแล้วหันหน้ามามองจงฮุนด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตา
“ฮง....”
“ฉันขอโทษจงฮุน ขอโทษจริงๆ ฉันเสียใจแต่ฉันน่ะไม่อยากให้ใครเห็นฉันในสภาพแบบนี้ ฉันกลัวจงฮุน กลัวว่าทุกคนจะรับไม่ได้ กลัวทุกคนจะเกลียดฉัน ฮึก ฮือ แล้วก็กลัวว่าจะไม่มีใครรักฉัน.....”ฮงกีว่าอย่างสะอึกสะอื้นซึ่งมันทำให้จงฮุนสงสารจับใจ
“คิดมากน่าไอ้อ้วน นายรู้มมั๊ย ครอบครัวของนาย เมมเบอร์ทุกคนในวง เด็กๆพาโบของนาย เขาเป็นห่วงนายมากนะ แล้วฉันก็เชื่อว่าพวกเขาไม่มีทางเกลียดนายหรอกฮงกี พวกเขารักนายจะตาย....รวมถึงฉันด้วยนะที่รักนายมากๆเลยน่ะ^^”
“จงฮุนอา งือออออTOT”ฮงกีถึงกับปล่อยโฮกออกมาอย่างห้ามไม่ได้กับประโยคที่จงฮุนพูดออกมา
“ฮ่าๆๆๆ ฮงกีอ่าหยุดร้องได้แล้วนะ^^”
“จงฮุนถ้าฉันหน้าตาไม่น่ารักอย่างเดิม ถ้าฉันดูแย่ลงกว่าเดิมนายจะยัง ระ......”
“หยุดพูดเลยฮงกี ฟังฉันนะนายน่ะน่ารักเสมอในสายตาของฉันเพราะนายเป็นนายนะฮงกี ฉันรักที่นายคือนายไม่ได้รักแค่รูปลักษณ์ของนายสักหน่อย ถ้าฉันรักแค่รูปลักษณ์นายจริงฉันคงเลิกรักนายไปนานแล้วฮงกี ดูตัวนายสิอ้วนเป็นลูกหมูเลย ฮ่าๆๆๆๆๆ^O^”
“นายว่าฉัน!-3-“
“ฮ่ะๆ ฉันป่าวนะ ฮ่าๆ ยิ้มหน่อยที่สิครับคนดีของจงฮุน^^”
“ม่ายยิ้ม คิคิ^^”ฮงกีว่าหยอกจงฮุนแล้วอมยิ้มน้อยๆ
“นายยิ้มแล้วน่ารักมากนะฮงกียา^_^”จงฮุนว่าด้วยน้ำเสียงหวานๆและยิ้มหล่อละลายใจ ทำให้ฮงกีอดที่จะหน้าแดงและไม่ยิ้มออกมาได้
“>///< ไอ้บ้า”
“น่ารักที่สุดเลย”จงฮุนว่าพลางเอานิ้วของตนไปสัมผัสกับปากบางได้รูปอมชมพูของฮงกี
“O_O”
“หายดีเมื่อไรจัดหนักแน่^^”
“อะ อะไร -//////-“ฮงกีถึงกับหน้าขึ้นสีกับคำพูดของจงฮุนทันที ก็แหม่ดูจงฮุนพูดเข้าสิ ........จัดหนักอะไรเล่า ฉันใสๆไม่รู้เรื่องอะไรหรอก>//<…………. (หรออออออ- -)
“หึหึ ^___^” จงฮุนยิ้มอย่างมีเล่ห์ในและขยี้ผมของฮงกีเบาๆ
หกสัปดาห์ต่อมา........
“เฮ้อออออ วันนี้น่ะเหนื๊อยเหนื่อยมากๆเลย เพราะงั้นวันนี้ฉันนอนก่อนดีกว่านะ^^;”ฮงกีว่าหลังจากที่ตนเองนั้นเพิ่งออกมาจากห้องน้ำและเห็นจงฮุนกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียง
“เหนื่อยมากเลยหรอ?”
“ช่ายยยยยยย เนี่ยนะวันนี้ไปออกรายการนั้นรายการนี้ แถลงข่าวอีก เหนื่อยมากๆเลย”ฮงกีว่าแล้วล้มตัวลงนอนที่เตียงของตนและเอาหน้ามุดลงไปที่ผ้าห่มทันที
“หึหึ เชื่อตายล่ะไอ้หมู”ว่าเสร็จจงฮุนก็ดึงผ้าห่มออกจากตัวของฮงกี
“จงฮุนอา เหนื่อยจริงจริ๊งน๊าO^O”ฮงกีว่าแล้วเอาหน้าเข้าไปคลอเคลียกับแขนของจงฮุน
“อ่อหรอ”
“ช่ายยยยย^w^”
“งั้นเดี๋ยวฉันช่วยให้นายหายเหนื่อยนะ ดีมั๊ย^^”จงฮุนว่าแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์
“อะไร นายจะทำอะ. อุ๊ป O/X/O”ไม่ทันที่ฮงกีจะพูดจบประโยค ริมฝีปากหนาสีชมพูอวบอิ่มของจงฮุนก็ประกบเข้ากับริมฝีปากบางอมชมพูได้รูปของฮงกีทันที
“อื้อออ..-//-“ฮงกีร้องท้วงในลำคอและทุบอกแกร่งของจงฮุนแรงๆ
“เจ็บนะ”จงฮุนผละริมฝีปากของตนออกจากริมฝีปากของฮงกี แล้วเอ่ยปากบ่นฮงกีเบาๆ
“สมน้ำหน้า ใครอนุญาตให้จูบไม่ทราบ-/3/-“
“ฉันนี่ไงอนุญาต^^.....ฮงกียาฉันเป็นห่วงนายมากนะนายน่ะชอบทำให้ฉันเป็นห่วงเรื่อยเลย ต่อไปนี้นะฉันจะดูแลนายไม่ให้คาดสายตาเลย จะได้ไม่เกิดเรื่องแบบคราวที่แล้วอีก ฉันรักนายนะฮงกี ที่น่ารักของฉัน^^”
“อืม ขอบใจนะจงฮุนทำให้ได้อย่างที่พูดล่ะ ฉันก็.....ฉันก็....รักนายนะ จงฮุน >3<” และก็เป็นอีกครั้งที่ริมฝีปากของทั้งคู่นั้นสัมผัสกัน แต่ครั้งนี้ฮงกีเป็นฝ่ายรุกก่อน จงฮุนเองก็ตอบสนองฮงกีอย่างรวดเร็วเช่นกัน......
....คนเราถ้ารักกันจริงนั้น รูปลักษณ์ก็ไม่ได้เป็นสิ่งสำคัญอะไร.... เพราะมันสำคัญตรงที่ ใจ ของเรามากกว่า การจะรักใครสักคนนึ่งนั้นถ้าคุณรักเขาด้วยใจและเข้าใจกันและกัน ความรักของคุณจะยืนยาว เชื่อสิ....
--------------------------------
----------------
---
อ่า เป็นไงบ้างเอ่ย สนุกป่าวหว่า????
ความคิดเห็น