นิยาย แผนร้ายพิชิตใจพี่ชายตัวแสบ - อ้นเชอรีนTS9 (2) : Dek-D.com

ตกเย็น

“ขัยรถไปส่งน้องดีๆนะดิว”เสียงของแม่บอกพี่ดิวดังลั่นบ้านทันทีที่ฉันก้าวออกมา

“คร้าฟ ผมไม่พามันไปตายหรอกแม่”พี่ดิวตอบกลับพร้อมกับทำหน้ามุ่ยถือกระเป๋าของฉันที่แพ็คเอาไว้เมื่อเช้าไปใส่หลังรถ

“พี่ทำหน้าอย่างกับไม่ให้เชอรีนไปอย่างนั้นแหละ”ฉันถามพี่ตัวเองทันทีที่ขึ้นรถ

“แล้วใครบอกว่าฉันอยากให้แกไป”

“อ้าว ทำไมพี่ถึงไม่อยากให้เชอรีนไปหละ”

“ไม่ต้องรู้หรอกน่า แม่นะแม่ทำอะไรไม่ปรึกษากันก่อนเลย”พี่ดิวบ่นงุบงิบๆก่อนจะออกรถและตรงไปที่คอนโดของพี่อ้นทันที

“พี่นี่ท่าทางจะแปลกน้องกำลังจะไปทำความดีโดยการดูแลเพื่อนพี่เลยนะ”ฉันบอก

“แล้วพี่อยากให้ไปที่ไหน”

“แล้วทำไมไม่บอกละว่าทำไม”

“เชอรีนแกจะหุบปากได้ไหมเนี่ยะ พี่ขับรถอยู่นะ”พี่ดิวบอกพร้อมกับส่งสายตาเคืองใส่ฉัน

“พี่ดิว! แล้วขับรถมันพูดไม่ได้หรือไง”ฉันบ่นกลับ

“เชอรีน น้องบ้าเอ๋ยหุบปากไปพี่ใช้ความคิดอยู่”พี่ดิวบอกก่อนจะหันไปขับรถต่อ ฉันเลยได้แต่นำหน้ามุ่ยใส่พร้อมกับหันไปข้างหน้าแทน ชิส์อะไรของพี่เขานะเป็นบ้าหรือไงติดเชื้อบ้ามาจากเพื่อนเขาหรือไงนะ แง่งกัดพี่ตัวเองจะบาปไหมเนี่ยะ

คอนโด อ้น ใจกลางเมือง

เอี๊ยด

เสียงของรถพี่อ้นเบรกจอดพอดีในโรงจอดรถของคอนโด ฉันเอาเข็มขัดนิรภัยออกพร้อมกับเดินลงมาจากรถ

“เชอรีน”

“อะไรพี่”

“แกแน่ใจนะว่าจะมาอยู่กับไอ้อ้นมัน”พี่ดิวถามพร้อมกับมองฉันด้วยสายตาแปลกๆ

“ทำไมพี่ถามอย่างนั้นอ่ะ”

“ตอบมาเถอะน่า ถ้าแกไม่อยากอยู่พี่จะได้พากลับเลย”

“เชอรีนตัดสินใจแล้ว ไม่ดีหรือไงเชอรีนกับเพื่อนพี่จะได้ญาติดีกันซักที”ฉันบอกพร้อมกับเดินเข้าไปหาพี่ชายตัวเอง

“เฮ้อ “พี่ดิวถอนหายใจออกมาจนฉันแปลกใจ

“พี่เป็นอะไรป่ะเนี่ยะ เป็นอะไรก็บอกนะ”

“ฉันไม่ได้เป็นอะไร แต่จำเอาไว้นะถ้าไอ้อ้นมันทำอะไรแกบอกพี่ทันที”

“แล้วพี่เขาจะทำอะไรเชอรีน แค่หน้ายังไม่มองเลย ชิส์”ฉันเบะปากใส่ก่อนจะเดินไปหยิบกระเป๋าท้ายรถ

“เดี๋ยวพี่เดินไปส่ง”พี่ดิวพร้อมกับรับกระเปาจากมือฉันไป แต่ยังไม่ทันได้เดินขึ้นไปข้างบนโทรศัพท์ของพี่ดิวก็ดังขึ้น

ติ๊ด ติ๊ด

“ครับ แม่”

แม่นั้นเอง ฉันมองพี่ตัวเองที่กำลังยืนคุยโทรศัพท์อยู่ด้วยความอยากรู้อยากเห็น

“ถึงแล้วครับ กำลังไปส่งน้องที่ห้อง”

“....”

“อะไรนะครับ”

เกิดอะไรขึ้นกันนะ ฉันมองพี่ดิวทันที

“แม่ ไม่เอาน่า”

“!!!”

“แม่ครับ อะไรอ่ะครับ”

“.....”

“แม่ !!!”

“เกิดอะไรขึ้นพี่ดิว”ฉันรีบถามทันที

“ชูว์”พี่ดิวยกโทรศัพท์ออกจากหูพร้อมกับทำเสียงกระซิบใส่ฉันแล้วเดินออกไปคุยโทรศัพท์ที่อื่นทันที อะไรกันนะ แม่กับพี่ดิวมีอะไรกันหรือไง ทำไมพี่ดิวดูกระฟัดกระเฟียดกันขนาดนั้น

“เฮ้อ แม่!!!”เสียงพี่ดิวตะโกนขึ้นทันที ฉันมองด้วยความสงสัยจึงเดินเข้าไปหาเลย

“เกิดอะไรขึ้นพี่”

“เปล่า แค่นี้นะแม่ “พี่ดิวรีบวางสายทันที พร้อมกับเดินจับมือฉันให้เข้าทางเข้าไปกับเขาทันที

“มีอะไรเปล่าพี่”ฉันรีบถาม

“เปล่านะ แกรีบขึ้นไปเถอะเร็ว”พี่ดิวรีบบอกพร้อมกับเดินจูงมือฉันไปเรื่อยๆ

ติ๊ด ติ๊ด

เสียงโทรศัพท์ของฉันดังขึ้นฉันจึงหยุดเดินแล้วก็รับโทรศัพท์ทันที

“ว่าไงดี”

(รีน ช่วยฉันด้วย)เสียงของปลายสายทำให้ฉันรีบปล่อยมือจากพี่ชายทันที

“อะไรดี แกเป็นอะไร”ฉันถามด้วยเสียงร้อนลน พี่ดิวที่ได้ยินชื่อดีตั้งแต่แรกก็รีบหน้าเสียขึ้นมาทันที

(ช่วยฉันด้วย รีน บอกให้พี่ดิวกลับมารับฉันไปโรงพยาบาลที)

“แกเป็นอะไรดี ทำไมต้องไปโรงพยาบาล”

“ดีเป็นอะไรเชอรีน”พี่ดิวถามเสียงร้อนรนพร้อมกับมองหน้าฉันด้วยใบหน้าซีดเผือกพี่ชายฉันคงเป็นห่วงดีมากสินะ

“ฮัลโหลดี แกอยู่ไหนแล้วแกเป็นอะไร”ฉันรีบถาม

(ฉันปวดท้องรีน ตอนนี้ไม่มีคนอยู่บ้านกับฉันเลย รีนช่วยฉันด้วย)เสียงของดีมันช่างสั่นเครือจนฉันกลัวว่าเพื่อนจะเป็นอะไรไป

“ ได้ แกนอนพักก่อนนะ ฉันจะรีบบอกพี่ดิวให้”ฉันรีบวางสายพร้อมกับหันไปมองหน้าพี่ตัวเองทันที

“พี่ดิว กลับบ้านเดี๋ยวนี้เลย ไปหาดีเร็ว”ฉันรีบบอก

“น้องดีเป็นอะไร”พี่ดิวรีบถาม

“ดีบอกว่าปวดท้องแล้วไม่มีใครอยู่บ้านกับดีเลย”ฉันบอกพี่ดิวหน้าเสียทันทีพร้อมกับปล่อยกระเปาฉันวางลงกับพื้น

“น้องอยู่ที่บ้านใช่ไหม”

“อืม”

“นั้นก็ไปหาไอ้อ้นคนเดียวนะแล้วพี่จะมาหาบ่อยๆ ดูแลตัวเองด้วย”พี่ดิวรีบบอกก่อนจะวิ่งออกไปที่ลานจอดรถทันที สงสัยจะเป็นห่วงดีมาก ฮ่าๆๆ พี่ชายฉันออกหน้ามาก แต่เพื่อนฉันจะเป็นอะไรมากไหมเนี่ยะ ฉันมองตามพี่ดิวอย่างเป็นห่วงแต่แล้วก็ต้องตัดใจเดินขึ้นห้องพี่อ้นทันที

ตึกตัก ตึกตัก

ตายซิเสียงหัวใจเต้นแรงและเร็วมากเหลือเกิน นี่ฉันต้องอยู่กับพี่เขาเดือนหนึ่งเต็มๆเลยนะ อ้าง ฉันเดินขึ้นลิฟต์พร้อมกับกดชั้นที่แม่บอกมาว่าพี่เขาอยู่ชั้นไหน

ตึง

เสียงลิฟต์ถึงชั้นพอดี ฉันก้าวขาออกมาช้าๆพร้อมด้วยหัวใจที่เต้นรัว อ้ากกฉันจะบ้าตายแล้วทำไงดี ทำไมหัวใจฉันถึงเต้นแรงอย่างนี้นะ ฉันคิดผิดรึเปล่าเนี่ยะที่พาตัวเองมาทรมานหัวใจ

“ฮึบ”ฉันเดินมาถึงห้องพี่อ้นแล้วก็ยืนอยู่ตรงหน้าประตูด้วยหัวใจที่เต้นรัว

“เฮ้อ เอาไงดีเนี่ยะเชอรีน”ฉันบ่นกับตัวเองพร้อมกับกอดกระเป๋าที่ตัวเองถือมาเอาไว้แน่น

“เฮ้อ หัวใจบ้าเอ๋ยหยุดเต้นได้ไหมเนี่ยะ”ฉันบอกกับตัวเอง

“เฮ้อ”

นี่คือเสียงถอนหายใจของฉันที่ถอนออกมาเป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้

“ เธอจะไม่เคาะเรียกเลยหรือไง”เสียงหนึ่งดังขึ้นทำให้ฉันต้องหันไปมองทันที ก็พบว่าเป็นพี่อ้นที่เดินกลับห้องมา

“อ้าว พี่ไม่ได้อยู่ในห้องหรอ”ฉันถาม

“ฉันไปซื้อของกินมา อาหารเย็นฉัน ไอ้ดิวไม่ได้ให้กุญแจเธอไว้หรอ เธอถึงได้มายืนรอฉันอยู่อย่างนี้”

“ไม่ได้ให้ไว้ สงสัยเป็นห่วงหนูดีเกินวิ่งขับรถกลับบ้านไปแล้ว”ฉันบอกพร้อมกับหลีกทางให้พี่เขาให้มาเปิดห้องให้

“นั้นก็เข้ามาสิ”พี่อ้นบอกก่อนจะใช้คีย์การ์ดเปิดประตูห้องแล้วก็เดินนำฉันเข้าไป ฉันเข้าไปอย่างกล้าๆกลัวเพราะไม่เคยเข้าห้องผู้ชายนอกจากพี่ตัวเองและพ่อ แถมยังผู้ชายคนนี้ยังมีผลต่อจิตใจของฉันอีก

“กินอะไรมารึยัง”พี่อ้นถามพร้อมกับเดินเข้าไปวางของที่พี่เขาซื้อมาลงบนโต๊ะ

“ยังคะ แต่ตอนนี้ไม่หิว”ฉันบอกพร้อมกับวางกระเป๋าตัวเองลงบนโซฟา

“ที่นี้มีห้องนอนเดียว เธอนอนในห้องเดี๋ยวฉันนอนที่โซฟาให้”

“ไม่เป็นไรพี่ พี่นอนที่ห้องเถอะเดี๋ยวเชอรีนนอนที่โซฟาเอง”ฉันรีบบอกเขาทันที

“เธอเป็นผู้หญิง หัดเชื่อฟังฉันซะมั้ง ฉันสั่งอะไรก็ทำตามซะ”พี่อ้นบอกพร้อมกับทำหน้าตายใส่แล้วก็หิ้วกระเป๋าฉันไปทันที

“เดี๋ยวก่อนสิพี่ เชอรีนนอนได้”ฉันรีบไปขวางทางเขาเอาไว้พร้อมกับดึงกระเป๋าตัวเองกลับมา

“เธอย่าทำอะไรที่มันยุ่งยากได้ไหม”เขาพูดพร้อมกับตีหน้าขรึมใส่ฉัน ฉันมองเขาก่อนจะเบะปากเล็กน้อย

“ทำอย่างนั้นแล้วคิดว่าดูดีหรือไง”เขาบอกพร้อมกับมองหน้าฉัน ฉันมองหน้าพี่เขาทันที ถึงกายจะกล้ามองหน้าแต่ตอนนี้หัวใจของฉันเต้นเร็วและแรงมาก

“พี่จะพูดให้เราทะเลาะกันทำไม”ฉันบอก

“ก็เพราะว่าเธอไม่เชื่อฟังฉันตั้งแต่แรก”

“พี่ก็ฟังเชอรีนพูดบ้างสิ เชอรีนบอกว่านอนได้ก็จบได้แล้ว”ฉันบอกก่อนจะรีบเอากระเป๋าตัวเองคืนมาทันที

“เชอรีน ฉันเป็นผู้ชาย”พี่อ้นบอกก่อนจะหยิบกระเป๋าฉันไปอีกรอบแล้วก็เดินเข้าห้องนอนเขาไปทันที ฉันรีบวิ่งตามไปขวางแต่พอเห็นสิ่งของภายในห้องเขาก็ทำเอาฉันอึ้งไปหมด ทำไมห้องเขาดูรกอย่างนี้ อ้าก

“นนี่พี่แน่ใจนะว่าเป็นห้องพี่อ่ะ”ฉันรีบถามทันที

“อืม ช่วงนี้แม่บ้านเขาลาออกไปแล้วฉันเลยยังไม่ได้เก็บของเลย”เขาบอกพร้อมกับวางกระเป๋าฉันลงบนเตียงทันที

“พี่อ้น เชอรีนบอกว่าเชอรีนนอนตรงโซฟาได้”ฉันบอกก่อนจะเดินไปหยิบกระเป๋าตัวเองขึ้นมา

“เธอจะดื้อไปถึงไหน หะ เชื่อฟังฉันบ้างเถอะ ฉันหิวแล้วเธออกไปทำอะไรให้ฉันกินหน่อยฉันจะไปอาบน้ำแล้วจะมาช่วยเธอเก็บห้องที่รกนี้”เขาบอกก่อนจะเดินเจ้าห้องน้ำไปทันที ฉันยืนเอ๋อรับประทานทันที พร้อมกับมองพี่อ้นอย่างแค้นจัด ย้ากมาสั่งฉันได้ไงเนี่ยะ ถึงฉันจะชอบพี่เขานะแต่ฉันก็ไม่ยอมหรอก

“เธอยังไม่ไปอีก ฉันหิวแล้วนะ”เขาเดินออกมาจากห้องน้ำอีกหน ทำให้ฉันต้องรีบเดินออกมาทันที ย้ากผู้ชายอะไรเอาแต่ใจตัวเองที่สุด

แกรกๆ

ฉันเดินไปเปิดถุงของที่พี่อ้นซื้อมา เปิดเข้าไปในถุงก็พบกับอาหารสดมากมายเขาคงซื้อมาเพื่อให้ฉันทำให้กินแน่เลย รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นภรรยาเขาเลย อ้ายย ฉันหยิบของออกมาจากถุงมาทีละอย่างของแต่ละอย่างที่พี่เขาซื้อมามันจะดูแปลกสำหรับฉันสักหน่อย เพราะว่าของที่พี่เขาซื้อมามันเป็นส่วนประกอบของที่ฉันชอบทั้งนั้น ฉันไม่ได้คิดเข้าข้างตัวเองใช่ไหมว่พี่อ้นซื้อของพวกนี้มาเพราะฉัน

“บ้าน่าเชอรีน ไปคิดอย่างนั้นได้ยังไง”ฉันบ่นกับตัวเองเบาๆ ก่อนจะไล่ความคิดบ้าบอออกจากหัวสมองไป

“จะทำอะไรให้กินดีนะ”

“เฮ้อ ไม่รู้ใจพี่เขาซักอย่าง จะรอดไหมเนี่ยะเชอรีน”

“ตายแน่ฉัน แอบชอบเขามาตั้งนานแต่ไม่สังเกตเลยว่าเขาชอบกินอะไร”ฉันเริ่มบ่นกับตัวเองไปเรื่อย แต่ก็จริงนะตั้งแต่ฉันชอบพี่อ้นมา ฉันไม่กล้าเข้าใกล้พี่เขาเลยทำให้ฉันไม่ได้สังเกตอย่างจริงจังว่าพี่เขาชอบกินอะไรเป็นพิเศษ

“พี่อ้น”ฉันตัดสินใจเดินเข้าห้องนอนไปเพราะห้องน้ำมันอยู่ในนั้นพร้อมกับตะโกนเรียกชื่อพี่เขา

“อะไร”เสียงเรียกขานจากห้องน้ำดังออกมา

“พี่จะกินอะไร เชอรีนทำให้ไม่ถูก”

“เธอทำอะไรกิน ก็ทำเถอะฉันกินหมด”เขาตะโกนตอบออกมา

“แล้วถ้าเกิดสิ่งที่เชอรีนทำมันกินไม่ได้ละ”

“เธอก็ทำไปเถอะน่า ทำของชอบเธอก็ได้ ฉันซื้อส่วนประกอบที่เป็นแต่ของชอบเธอทั้งนั้นนิ”พี่อ้นตะโกนออกมาอย่างหงุดหงิดแต่คำพูดของพี่อ้นทำเอาฉันรู้สึกหน้าร้อนผ่าวทันที

“พี่ว่าไงนะเมื่อกี้”ฉันรีบถามทันที

“เออ ฉันไม่ได้พูดอะไรนิ “พี่อ้นตะโกนออกมาด้วยเสียงตะตะกัก

“ฉันได้ยินพี่พูด พี่บอกว่าซื้อแต่ของที่เชอรีนชอบมาหรอ”ฉันพูดออกไปด้วยใจที่เต้นรัวนี่สิ่งที่ฉันคิดจะเป็นเรื่องจริงหรอ

“เปล่า เธอคงหูเพี้ยนไป เธอรีบไปทำอาหารมาได้แล้ว ฉันหิว”พี่อ้นพูดเสร็จก็เงียบไปเลย ส่วนฉันก็ยืนเบะหน้าใส่เขาอยู่หน้าห้องน้ำ ชิส์อย่านึกว่าฉันชอบเขาแล้วจะยอมทุกอย่างนะ แม่จะแกล้งให้เข็ดเลย ฉันเดินกระทืบเท้าเข้ามาในห้องครัวอีกรอบก่อนจะหยิบของที่เอาออกมาวางเมื่อกี้ยัดใส่ตู้เย็นให้หมด จากนั้นก็เริ่มทำอาหารที่ตัวเองชอบทันที จะทำให้มันหมดตู้ไปเลย

“ชิส์ ทำมาเป็นสั่ง ไม่ใช่คนใช้สักหน่อย”

“อี้ย์ ไอ้พี่อ้นบ้า แง่งทำไมฉันต้องมารู้สึกอย่างนี้ด้วย”ฉันบ่นๆพร้อมกับหยิมหมูมาสับๆ ดับอารมณ์ตนเอง

“อ้าก ฉันอยากจะฆ่าพี่จริงๆเลย”

“ไอ้ผู้ชายบ้าดูไม่ออกหรือไงนะว่าผู้หญิงเขาคิดอะไรด้วย”

“ไอ้ผู้ชายเฮงซวย ไอ้บ้า อ้าก ทำไมฉันต้องชอบพี่ด้วยเนี่ยะ”

กึก

ในขณะที่ฉันกำลังบ่นอยู่นั้นเสียงเปิดประตูห้องก็เปิดขึ้นมาฉันจึงเงียบปากทันที

“เธอบ่นอะไรของเธอ”พี่อ้นถามเสียงเรียบ ฉันที่หันหลังให้เขาอยู่ก็ไม่กล้าหันกลับไป เขาจะได้ยินไหมเนี่ยะ อ้ากเชอรีนเอ๋ย

“ปะ เปล่า”ฉันตอบ

“แต่ฉันได้ยิน เธอบ่นไปทำอาหารไปนี่อ่ะนะ น้ำลายมันไม่ลงบนอาหารหมดเลยหรือไง”คำพูดของพี่อ้นทำเอาฉันฉุนขึ้นมาทันทีกำมีดในมือแน่นก่อนจะหันกลับไป

“ว้าย กริ๊ด”ฉันร้องเสียงหลงทันทีเมื่อฉันหันกลับตัวไปก็ปะทะเข้ากับแผ่นอกอันแข็งแกร่งของพี่อ้นทันที อ้ากบนตัวเขามีเพียงแค่กางเกงขายาวซึ่งเป็นชุดนอนเขาแน่นอน ส่วนด้านบนตอนนี้โล่ง ฉันจะเป็นลม

“เธอจะทำร้ายเพื่อนพี่ชายตัวเองหรือไง”เขาพูดเสียงเรียบก่อนจะหยิบมีดจากมือฉันไป ฉันจะเป็นลมมันทั้งใกล้ตัวพี่เขาแถมยังแนบชิดกันอีก

“ปะ เปล่าซักหน่อย”ฉันบอกก่อนจะเบือนหน้าหนีเขา

“หึ เห็นอยู่กับตา แล้วเป็นอะไรทำไมต้องหลบตาฉัน”พี่อ้นบอกพร้อมกับเอามืออีกข้างที่ไม่ได้จับมีดมาจับหน้าฉันให้หันไปมองเขา

“อะ ไร ของ พี่เนี่ยะ”ฉันถามเสียงตะกุกตะกักก่อนจะหันหน้าหนีอีกรอบ เลือดกำเดาจะไหล ไอ้พี่อ้นบ้า

“เชอรีน”

“อะ ไร “ฉันตอบเสียงห้วน

“เป็นอะไร ทำไมถึงหน้าแดงขนาดนั้น”

“ก็ มัน ร้อน”ฉันบอกทั้งๆที่แอร์ในห้องเปิดอยู่แต่ตอนนี้อุณหภูมิในร่างกายฉันมันร้อนมากจริงๆนะ

“ฉันว่าฉันเปิดแอร์นะ”

“นั้นมันก็เรื่องของพี่ แต่เชอรีนร้อน พี่ก็ปล่อยได้แล้ว”ฉันรีบบอกทันที

“เป็นบ้าอะไรของเธอกันแน่เนี่ยะ”พี่อ้นพูดก่อนจะปล่อยฉัน ฉันเดินถอยหลังออกมาทันทีมันเลยทำให้ฉัน

“กริ๊ด”

“เฮ้ย เชอรีน”

ฉันร้องดังลั่นอีกรอบเมื่อพรมที่ฉันเหยียบอยู่เมื่อกี้มันทำให้ฉันล้มลงหงายหลังลงไป

“อั่ก”

“พี่อ้น”ฉันร้องดังลั่นอีกรอบเพราะแรงกระแทกที่ฉันได้รับมันไม่เจ็บเท่าไหร่เนื่องจากพี่อ้นใช่มือของเขาลองหัวฉันเอาไว้

“เป็นอะไรรึเปล่า”พี่อ้นถามพร้อมกับค่อยจับหัวฉันขึ้นมา

“ไม่ ไม่เป็นคะ แล้วพี่ละ”ฉันถามเขาด้วยความเป็นห่วง ฉันสร้างเรื่องให้เขาเจ็บตัวหรอเนี่ยะ

“ไม่ฉันไม่เป็นไร ทำไมเธอถึงไม่ระวัง หะ!”เขาบอกเสียงดังก่อนจะค่อยๆยันตัวเขาเองลุกจากตัวฉัน

“โอ๊ะ”เสียงร้องของเขาทำให้ฉันหันมองมือพี่เขาทันที

“พี่มือเจ็บ”ฉันบอกก่อนจะค่อยๆยันตัวเองขึ้นมาโดยสังเกตไปว่าตอนนี้หน้าฉันห่างกลับพี่เขาเพียงแค่นิดเดียว

“ฉันไม่เป็นไร”เขาบอกก่อนจะค่อยๆยันตัวเองขึ้นอีกรอบ

“โอ๊ย”แล้วก็ล้มลงมาอีกรอบและคราวนี้มันก็ทำให้ฉันรู้ตัวว่าใบหน้าของเราอยู่ใกล้กันมากเนื่องจากแรงกระแทกเบาๆจากปากของเขามาสู่แก้มฉัน

“พี่ขอโทษ”พี่อ้นรีบบอกทันทีเมื่อฉันอึ้งไป

“มะ ไม่เป็นไร พี่ลุกไหวไหม”ฉันถามทันทีแก้ความเขินอายที่ตอนนี้มันกำลังปะทุขึ้นมาอยู่ในตัวฉัน

“ไหว “เขาบอกก่อนจะพยายามยันตัวเองขึ้นอีกรอบ แล้วคราวนี้พี่อ้นก็ลุกขึ้นสำเร็จ ฉันรีบลุกขึ้นตามทันทีก่อนจะเดินจูงมือพี่เขาให้นั่งลงบนโซฟา

“เธอจะทำอะไร”พี่อ้นรีบถามทันที

“พี่เจ็บเพราะเชอรีน เชอรีนก็ต้องดูแลพี่ นั่งเฉยๆนะเดี๋ยวไปเอาน้ำแข็งมาประคบให้”ฉันบอกก่อนจะเดินไปที่ห้องครัวแล้วหยิบน้ำแข็งออกมาก่อนจะหาผ้าที่สะอาดใส่น้ำแข็งไว้ในนั้นแล้วก็เดินไปหาพี่อ้นที่นั่งมองฉันอยู่

“เธอทำเป็นหรือไง”

“เป็นไม่เป็นก็ต้องทำอยู่ดี อยู่เฉยๆละกัน”ฉันบอกปิดท้ายก่อนจะเอามือของเขาทั้งสองข้างขึ้นมาจับไว้และเอาน้ำแข็งประคบลงไป ตอนนี้มือพี่อ้นมันบวมมากจนฉันกลัวไปหมดเริ่มใจเต้นแรงรู้สึกไม่ดีที่ทำให้เขาต้องเจ็บตัว

“กลัวว่าฉันจะเป็นอะไรหรือไง”

“อืม”

“ว่าไงนะ ห่วงฉันหรอ”คำพูดของพี่อ้นทำเอาฉันตาโตทันที ฉันเผลออะไรออกไปเนี่ยะ

“ปะ เป็นเรื่องธรรมดาพี่ช่วยฉันนิ”ฉันรีบแก้ตัวก่อนจะนั่งประคบไปให้เขาเงียบๆ เหมือนรู้สึกว่ามันจะมีเสียงตึกๆดังอยู่ในตัวฉันนะ อ้ากหัวใจฉันเต้นแรงอีกแล้วแม่เจ้า

“เป็นอะไรอีกละ หน้าแดงอีกแล้ว”

“เชอ เชอรีนไม่เป็นอะไรหรอกน่า พี่นั่งอยู่เฉยๆนะเชอรีนจะไปทำอะไรให้กิน”ฉันบอกเขาก่อนจะเดินลุกขึ้นเพื่อหนีอาการเขินอายที่ก่อตัวในตัวฉัน

ผ่านไปสักพัก

“เสร็จแล้ว พี่กินเลยนะเชอรีนจะไปอาบน้ำ”ฉันบอกพี่อ้นพร้อมกับวางผัดมาม่าเอาไว้ให้เขา

“เดี๋ยวก่อน”ยังไม่ทันที่ฉันจะได้ไป พี่อ้นก็เรียกฉันเอาไว้ ฉันจึงหันไปหาเขา

“อะไรพี่”

“แล้วฉันจะกินยังไง มือฉันระบมอยู่อย่างนี้”พี่อ้นบอกฉันหันไปมองเขาทันที เออนั้นสิ เขาเจ็บอยู่นี่น่า

“แล้วพี่จะให้เชอรีนทำอะไรหละ”

“ป้อนฉันสิ เธอต้องรับผิดชอบ”พี่อ้นบอกหน้าตายพร้อมกับขยับที่บนโซฟาให้ฉันได้นั่งลง ฉันมองพี่เขาอย่างอึ้งๆก่อนจะตัดสินใจนั่งลงข้างๆแล้วก้ยิ้มผัดมาม่าขึ้นมา

“อะ อ้าปากคะ”ฉันบอกก่อนจะตักมาม่าขึ้นแล้วก็จ่อไปที่ปากเขา พี่อ้นกินอย่างง่าดายฉันมองหน้าพี่เขาแล้วก็เผลอสบตากับเขาทันที กริ๊ดหัวใจจะวาย เมื่อไหร่ฉันจะเลิกใจเต้นแรงซักทีเนี่ยะ

“เธอไม่กินหรอ ยังไม่กินอะไรมานิ”พี่อ้นถามพร้อมกับดันจานออกห่างจากตัวเขาเหมือนบอกกลายๆว่าให้ฉันกิน ฉันมองหน้าพี่เขาเล็กน้อยก่อนจะกินมันอย่างง่ายดาย พอกินเสร็จฉันก็ป้อนพี่เขาต่อแล้วไม่รู้อะไรดลใจให้ฉันกับพี่อ้นกินมาม่าเส้นเดียวกันพอรู้ตัวอีกทีหน้าเราสองคนก็ใกล้กันมากขึ้น ฉันมองหน้าพี่อ้นอย่างอึ้งๆ พี่อ้นก็มองหน้าฉัน แล้วเสียงหัวใจของฉันมันก็ดังขึ้นมาทันที

ตึกๆ

“เอ่อ “พี่อ้นไม่พูดอะไรก่อนจะใช้ฟันกัดเส้นนั้นให้ขาดแล้วก็เดินเข้าห้องนอนเข้าไปทันที ฉันมองตามด้วยหัวที่เต้นรัวเมื่อกี้มันอะไร เมื่อกี้มันไม่ใช่แค่เสียงหัวใจฉันเพียงคนเดียวนะฉันได้ยินมาจากพี่อ้นด้วย กริ๊ดให้ตายซิ แล้วเมื่อกี้แววตาที่พี่เขามองฉันมันทำให้ฉันใจสั่นมาเหลือเกิน มันจะเป็นจริงอย่างที่หนูดีกับแม่บอกฉันไหมนะ พี่อ้นชอบฉันหรอ ไม่นะ กริ๊ดทำไมแค่วันแรกหัวใจฉันมันสับสนและเต้นเร็วอย่างนี้เนี่ยะ

โปรดติดตามตอนต่อไป

แผนร้ายพิชิตใจพี่ชายตัวแสบ - อ้นเชอรีนTS9 (2)

ผลงานอื่นๆ ของ momoya write ดูทั้งหมด

ผลงานอื่นๆ ของ momoya write

นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

คำนิยม Top

คำนิยมล่าสุด

ความคิดเห็น