คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #28 : [SF HBD to ME] Innocence (Kyuhyun x Hyukjae)
I n n o c e n s e ♥
•• Kyuhyun x Hyukjae ••
คยูฮยอกเนอะ โดนไซโคมา กร๊ากกก
อ่านดูแล้วจะรู้ว่าฮยอกแบ๊ว คยูก็แบ๊ว
Warning *
รู้ว่าบางคนอาจจะไม่ชอบคู่แปลก กำหนดในใจ Only that couple!
ถ้าคิดว่าเป็นแบบนั้นก็ปิดเลยเถอะ เพราะถ้ามาโวยวายทีหลังมันก็ไม่ดีนะ
“คยูฮยอน...”เสียงเรียกเล็ก ๆ จากคนที่นั่งอยู่ข้างหลังคนที่นั่งง่วนเล่น PSP อยู่ คยูฮยอนหันไปตามเสียงเรียก ก็เจอกับฮยอกแจนั่งเท้าคางกับเก้าอี้ มองเขาตาแป๋ว”เค้ามีเรื่องอยากถามอ่ะ...”
“อะไร?”คยูฮยอนกดพักเกม แล้วหันไปจ้องหน้าอีกฝ่ายด้วยความคิดเลว ๆ ในใจ ฮยอกแจเพื่อนกูแม่งน่ารักน่าฟัดชิบหาย รอยยิ้มอ่อนโยนบนใบหน้าเป็นตัวหนึ่งที่ใช้หลอกให้ฮยอกแจหลงกลคยูฮยอน คนใสซื่อเลยหลงมาคบเป็นเพื่อนสนิทกับคนเจ้าเล่ห์อย่างคยูฮยอนได้”มีปัญหาไร?”
“คนเป็นแฟนกันเค้าทำไงอ่ะ”
คำถามนั่นทำเอาคยูฮยอนตกเก้าอี้ไปโดยพลัน ไหงฮยอกแจมันคิดเรื่องนี้วะเนี่ย !!
“แฟนเหรอ...?”คยูฮยอนทำหน้างง ๆ ไม่รู้จะให้คำตอบไอ้เพื่อนแอ๊บแบ๊วไปยังไงดี ฮยอกแจไม่เคยมีแฟน เจ้าตัวคงสนใจล่ะมั้งวันนี้พอเห็นเพื่อนที่ห้องมีแฟน แหม พวกเขาอยู่แค่มัธยมต้นปีที่สาม เพิ่งจะสิบห้าเอง ฮยอกแจไม่มีแฟน เขาก็ไม่มีแฟนเหมือนกัน จีบหญิงยังไม่เป็นเลย”ง่ะ ไม่รู้อ่ะ”
“ทำไมไม่รู้ล่ะ”ไก่ตัวเล็กทำสายตาผิดหวังเต็มที่ ทำเอาคยูฮยอนรอนตัวอยากจะหาคำตอบว่าเซ่นเหลือเกิน”ก็คิบอมกับพี่ทงเฮเป็นแฟนกันอ้ะ ..ก็เลยอยากรู้ว่ามันเป็นยังไง”
“แล้วมาถามอะไรฉันล่ะวะ”คยูฮยอนให้สรรพนามอีกแบบกับฮยอกแจ ทั้ง ๆ ที่ปกติใช้แต่กูมึงกับคนอื่น ไม่เข้าใจฮยอกแจเลยจริง ๆ กับอีแค่เห็นเพื่อนเสวยสุขไปแล้วทำไมต้องอยากมีกับเค้าบ้าง ร่างเล็กก็ตอบกลับมาด้วยสีหน้าโคตรจริงจัง
“ถามแล้ว”
คยูฮยอนแทบไร้แรงปีนขึ้นเก้าอี้แน่ะ
“เค้าว่าไง”
“คิบอมบอกว่า ...ก็พี่ทงเฮเป็นคนพิเศษ อยู่ด้วยแล้วรู้สึกดี”ฮยอกแจยังคงทำหน้าจริงจังเหมือนเจรจากันเรื่องชีววิทยามากกว่าหัวข้อล่อแหลม คยูฮยอนได้แต่ถอนหายใจโล่งอกที่คิบอมไม่ได้บอกอย่างอื่นมาด้วย”แล้ว ... เค้าอยากมีแฟนอ่ะคยูฮยอน”
“มีไปทำไม ...”คนถูกรีเควสทำหน้าบูดใส่ ปีนขึ้นเก้าอี้แล้วมือก็ทำท่าจะกดเกมเล่นต่อหลังจากถูกขัดจังหวะด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่อง”คนอย่างนายมีคนพิเศษด้วยเหรอ”
“ไม่รู้สิ .. แต่ถ้าคนที่อยู่ด้วยแล้วรู้สึกดี หัวใจเต้นตึกตัก”เจ้าตัวทำท่าประกอบให้ด้วย เด้งหน้าอกไปมา ทำเหมือนยังกะเพลง heartbeat”ก็มีนะ”
“ใคร!?!”
คยูฮยอนหันควับ ใครวะแม่งมาซิวเพื่อนกู กูหมายตา ..เอ๊ย หวงมันอย่างดี ใครมาชิดใกล้เพื่อนกูวะแม่งงงง กูจะงาบ ๆ มันนะเว้ย !! เอ๊ย .. กูหวงมันนะเว้ย
คิดอย่างเคียดแค้น เพราะหนึ่งอาทิตย์เขาก็อยู่กับฮยอกแจเจ็ดวัน หนึ่งวันก็อยู่ด้วยกันมากกว่าสิบห้าชั่วโมง ไม่เห็นใครมาตกเบ็ดให้อ่อนไหวเลยซักนิด แล้วมันผู้นั้น คือใคร ไหงเทพมหาศาลแบบนั้นกันเล่า โอ๊ยย
“คยูฮยอน .. เป็นแฟนกันนะ”ฮยอกแจทำตาแป๋ว หน้าแบ๊ว ทำเหมือนกำลังพูดเรื่องท้องฟ้าอากาศ แต่เนื้อหานั้นไปไกลกว่าห้วงอวกาศเสียอีก คยูฮยอนกดโจมตีค้างจนตัวละครระเบิดตัวเอง ได้ยินเสียงเกมโอเวอร์ดังมาไกล ๆ
และแล้วคนโดนขอเป็นแฟนก็ตกเก้าอี้ไปอีกรอบ
ผ่านมาแล้วสองวัน
สองคนนี้เป็นแฟนกันมาได้แล้วสองวัน เป็นแบบอึน ๆ เพราะแต่ละคนก็ไม่รู้ว่าเป็นแฟนกันทำยังไง ฮยอกแจก็ยังเอ๋อ ๆ เหมือนเก่า เกาะติดคยูฮยอนเหมือนเดิม ส่วนคนถูกขอเป็นแฟนก็เหมือนเดิม ถึงแม้ความรู้สึกที่ไม่เหมือนเดิมมานานแล้วรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ ใครมันจะไปรู้ว่าสุดยอดหนุ่มบ้าเกมของห้องคิดจะงาบ ๆ เพื่อนตัวเองมาตั้งนานแล้ว ..แล้วส้มหล่นทับ ลูกเจี๊ยบมาให้กินถึงที่ ...
แต่ .. ทำไมการเป็นแฟนกันถึงเป็นแบบนี้วะ
เหมือนเดิมไม่มีผิด ไม่มีหวาน ไม่มีอ้อนเลยยยยยย ทำอะไรก็ทำไม่ลง เดี๋ยวฮยอกแจก็ถามอีกว่ามันคืออะไร แล้วเขาจะอธิบายยังไงล่ะ? ให้เขาไปสอบโอเน็ตยังง่ายกว่านั้นอีก
“มันไม่เห็นแปลกตรงไหนเลยอ่ะคยูฮยอน”ลูกเจี๊ยบช่างสงสัยตั้งคำถามเดิมขึ้นมาอีก พอมาอยู่ด้วยกันในห้องของคยูฮยอนที่ฮยอกแจชอบมาขลุกเล่นเป็นประจำก็มีคำถาม คยูฮยอนที่นั่งเล่น Warcraft ก็หันมาอย่างงง ๆ เขาก็ไม่รู้ส่าจะทำยังไงให้แปลกไป ให้เขาไปนั่งลวนลามแฟนตัวเองแบบคิบอมเนี่ยนะ เหอ เขาก็อายเป็นนะ”คยูฮยอน ปิดเกมก่อน”
“ไม่เอาอ่ะ ...กำลังจะชนะ”ร่างสูงบ่นออด ฮยอกแจเดินลงมาจากเตียงแล้วดึงหูอีกฝ่ายเสียเต็มแรง คยูฮยอนร้องโอ๊ยเสียงดังลั่นด้วยความเจ็บปวด
“ฉันเป็นแฟนนายนะ!!”
“อ้อเหรอ”คนเป็นแฟนลูกเจี๊ยบทำเสียงอ๋อแบบงง ๆ นั่นแหล่ะ สถานะชวนงง มือก็กดอออกจากเกมแล้วฮยอกแจก็ปัดแขนอีกฝ่ายออกก่อนที่จะเบียดตัวลงมานั่งตักคยูฮยอนเฉย”ฮยอกแจ!!”
เชรี่ย ... กูใจเต้นว่ะ
“เดี๋ยว ... หาก่อน”ฮยอกแจกดเสิร์จเอนจิ้นในเว็บขึ้นมาทำท่าจะค้นหาข้อมูลไปทำรายงาน นิ้วเรียวจิ้มจึกไปตามตัวอักษรอย่างตั้งใจ”เป็นแฟนกัน ..ทำยังไง”
“อะไรเนี่ยยย ใครสอนมา~~”คยูฮยอนโวยวาย หน้าแดงก่ำด้วยความตกใจ กลิ่นหอม ๆ จากตัวลูกเจี๊ยบทำเอาใจสั่นระรัวไปหมด ... ฮยอกแจหยุดพิมพ์แล้วขยับมามองหน้าคยูฮยอน การได้เห็นหน้าอีกฝ่ายในระยะใกล้ ก็ทำให้ใจคนตัวเล็กเต้นเหมือนกันแฮะ นี่ล่ะมั้งความรู้สึกดี ๆ
“เห็นคิบอมทำกับพี่ทงเฮ”ฮยอกแจพูดหน้าตาเฉย”แล้วก็แบบนี้”
ฮยอกแจคว้ามืออีกฝ่ายขึ้นมาแล้วสอดนิ้วประสานกับอีกฝ่ายจนแน่น พลิกหน้าพลิกหลังดูว่าจะเกิดอะไรขึ้นมั้ย คยูฮยอนอยากจะเอาหัวโขกพื้นตาย ใครใช้ให้สองคนนั้นหวานให้ฮยอกแจดูวะ คนที่จะหัวใจวายตายไม่ใช่ฮยอกแจ ไม่ใช่เคะนะ มันเขาต่างหาก เพราะความใสแบ๊วนี่แหล่ะ โฮกกก!!
“..ใจเต้นแรงดีนะ”ร่างบางพึมพำแล้วดึงมือคยูฮยอนมาทาบที่หน้าอกข้างซ้ายของตัวเอง อดีตเพื่อนจอมเจ้าเล่ห์ถึงกับอึน ไปไม่เป็นต่อ”เนอะ”
“เอ่อ ..อือ”คยูฮยอนก็ไม่อยากบอกว่าหัวใจเขาก็เต้นเหมือนกัน!!
“ทำไงต่ออ่ะ”ร่างผอมเอียงคอน้อย ๆ คยูฮยอนรีบตัดปัญหาด้วยการพูดแทรกขึ้นมาทันที
กลัวจะทนไม่ไหว !!
“เอ้า อะไรที่เห็นในหนังรักบ้างล่ะ”ตั้งปัญหาให้คนนี่น่าจะรู้หนังรักเบสิกเรทปกติ ไม่ข้ามไปเรทฉ.ตอบ ฮยอกแจทำหน้าคิดยุ่งยาก หนังที่เคยดู .. มีแต่พวกดราก้อนบอล โดเรมอนอ่ะ -0-
“กอด....”
“อื้อ ...”คยูฮยอนพยักหน้า แขนเล็กโอบรอบคออีกฝ่ายแล้วก้มหน้าลงมาชิด เพื่อแสดงการกอดให้อีกฝ่ายดู ร่างสูงกดอีกฝ่ายเข้ากับตัวของตัวเอง”ใจเต้นดังนะนั่น ไอ้คุณแฟน”
“นายก็เหมือนกันแหล่ะคยูฮยอน ... แต่ ชอบจังเลย”ฮยอกแจหลับตาพริ้มแล้วซุกตัวเองเข้ากับอีกฝ่าย แต่ไม่ได้ดูเลย .. คยูฮยอนกำลังจะหายใจไม่ออก ทั้งความน่ารักของคนตัวเล็กทำร้าย แล้วก็น้ำหนักด้วย ถึงแม้น้ำหนักของแฟนเขาจะอยู่ในระดับน้อย แต่มันก็ยังเยอะ ... หนักโฮก คยูฮยอนเลยดึงอีกฝ่ายขึ้นแล้ววางลงบนพื้นห้อง ตัวเองก็นั่งขัดสมาธิลงตามไปด้วย
“จากกอดแล้วมีอะไรอีก”ฮยอกแจทำหน้าคิด มือยังเกาะติดกับอีกฝ่าย คยูฮยอนคิดตาม แต่พอเขาคิด ..แล้วมันไปไกลเกินนะนั่น น่ากลัวอยู่”หอมแก้ม?”
“อื้อ”ไม่รู้จะพูดอะไรก็อือ ๆ ออ ๆ ไปก่อน ร่างเล็กดึงแขนอีกฝ่ายแล้วหันแก้มให้ พร้อมกับพูดด้วยเสียงธรรมดา ๆ เหมือนจะติดต่อให้คยูฮยอนซื้อข้าวกลางวันให้
“หอมแก้มหน่อย”
เงียบไปเลย คยูฮยอนเอ๋อกินรอบที่สามของวันแล้วนะ เอ่อ ..แน่ใจนะว่าฮยอกแจไม่แรง หน้าตาใสซื่อ ..แต่พอให้มันรู้และรีเควสก็ยิ่งกว่า ช่วยเข้าใจหน่อยได้มั้ยว่าหัวใจมันเต้นดังแทบตายอยู่แล้วเนี่ย ร่างบางพยักหน้าเป็นการเรียกร้อง แล้วยกนิ้วจิ้ม ๆ แก้มตัวเอง คยูฮยอนรู้สึกเลยว่าหน้าร้อนขึ้นมากะทันหัน ร่างสูงยื่นหน้าเข้าไปอย่างลังเล จมูกโด่งสัมผัสแก้มอีกฝ่ายเบา ๆ แล้วรีบผละออกมา ฮยอกแจดูเหมือนจะไม่พอใจ
“อะไรอ่ะ ..ไม่เห็นเหมือนคิบอมกับทงเฮเลย”ฮยอกแจโวยวายง้องแง้ง คยูฮยอนจับแก้มตัวเอง ดูเหมือนบทบาทจะสลับกัน เขาต้องเป็นคนหากำไรเข้าตัว แต่พอมาเป็นหนูทดลองให้ลูกไก่ก็กลายเป้นคนขี้เขินไปเสียแบบนั้น ทั้ง ๆ ที่ผ่านมาก็หน้าด้านหน้าทนจะตาย”อีกรอบหน่อยดิ่...คยูฮยอน”กระตุกแขนเสื้ออีกฝ่ายแล้วยิ้มหวาน ร่างสูงรีบเบือนหน้าหนีอย่างรวดเร็ว“เขินเหรอ...หน้าแดงจังเลย”
“ไม่ใช่เว้ย”คนเขินบ่นอุบอิบ ยังดีที่คยูฮยอนไม่เขินบิดไปมา ไม่งั้นคงจะประหลาดพิลึก”ไม่ได้เขิน ..ออกไปได้แล้ว มันร้อน”รีบส่งอีกฝ่ายออกไปห่าง ๆ คนน่ารักเลยยิ้มหวานเป็นเชิงสะใจ เห็นหน้าแดง ๆ ของคยูฮยอนแล้วรู้สึกดีจัง ... เนอะ ^^
“งั้น ..อยู่นิ่ง ๆ นะ”ฮยอกแจเกาะไหล่อีกฝ่ายแล้วหอมแก้มคยูฮยอนอย่างว่องไว ทั้งสองข้างซ้ายขวา ร่างสูงอ้าปากค้างเมื่อริมฝีปากนุ่มนิ่มแตะเข้าที่ใบหน้า ร่างเล็กเลื่อนมือขึ้นมาจับแก้มของคยูฮยอนแล้วโยกไปมาด้วยความพอใจ”มันต้องแบบนี้สิ คืนนี้โทรหาด้วยนะ ... แล้วก็ส่งข้อความด้วย”
“แล้วจะให้ส่งว่าอะไรเล่า”คนโดนบังคับบ่นเบา ๆ ไม่รู้จะส่งว่าอะไร”รักนะจุ๊บุ ๆ หรืออะไรล่ะ? อย่าลืมนะว่าฉันก็ไม่เคยมีแฟน”
“ไม่รู้สิ ... เดี๋ยวค่อยคิดหลังคุยกันแล้วกัน”ร่างบางรีบตอบ แล้วก็คิดต่ออีกว่าถ้าการเป็นแฟนกันต้องทำอะไรต่อ รู้สึกดีขึ้นทุกที .. ใจเต้นแรงขึ้นทุกครั้ง แล้วก็อยากอ้อน อยากเห็นใบหน้าหล่อ ๆ ของเพื่อนตัวเองเขินอายอีก ไม่สิ ต้องเรียกว่าแฟนต่างหาก”มีอะไรอีกอ่ะ ..ต้องไปเดทสิ แล้วก็ต้องมีเซอร์ไพรส์ ใส่แหวนคู่ ให้ของ โทรมาอรุณสวัสดิ์ โทรมาราตรีสวัสดิ์ ไปส่งที่บ้าน มารับกลับ แล้วก็...”
“พอ ๆ”คยูฮยอนรีบเบรกอาการเพ้อของฮยอกแจ ไอ้แบบนั้นไปอ่านนิยายตาหวานได้เรื่องกว่าเยอะ จะหวานกันไปไหน อย่าลืมนะว่าเขาไม่ได้คิดเล็กคิดน้อยแบบนั้น ไม่ได้เซนซิทีฟขนาดว่าจะจำไปว่าคบกันมาวันที่เท่าไหร่”อย่าเพิ่งเวอร์”
“ต้องค่อยเป็นค่อยไปเนอะ .. นี่ พรุ่งนี้วันเสาร์อ่ะคยูฮยอน”ฮยอกแจเปลี่ยนเรื่องทันที”ไปเดทกัน”
คยูฮยอนทำหน้าเอ๋อ นึกอย่างละเหี่ยใจว่าเขาควรจะเป็นคนชวน เพราะดูยังไงเขาก็รุก แต่เพราะว่าฮยอกแจก็เป็นผู้ชายล่ะมั้งถึงได้คิดอะไรก็พูดออกมาเลย ดีเหมือนกัน ไม่ต้องปั้นหน้าทำดีแบบเพื่อนที่มีแฟนเป็นผู้หญิงสวย ๆ ประเภทขอเบอร์คุยกันสามวันเป็นแฟน
“ที่ไหนล่ะ?”
“อยากเล่นสเก็ตน้ำแข็ง”ร่างบางยิ้มกว้างจนเห็นเหงือกแดง ๆ คยูฮยอนรีบหลบตา ..เพราะหัวใจเต้นระรัวอีกแล้ว”ไปกันนะ ๆ ..เอ้อ ตอนมาคยูฮยอนต้องมารับฉันนะ”
“อ้าว”คยูฮยอนอ้าวอย่างงง ๆ ทำไมเขาออกวะ ได้ข่าวฮยอกแจเป็นคนชวน ร่างบางเห็นหน้าแบบนั้นก็รีบกอดแขนเขาไว้แน่นแล้วเอาหัวถูไถอย่างอ้อน ๆ จนคนขี้เกียจมารับใจอ่อน”ก็ได้วะ ... ที่ไหนอ่ะ”
“หน้าบ้าน เดี๋ยวไปด้วยกัน”ร่างบางยิ้มขอบคุณแล้วจงใจหอมแก้มคยูฮยอนไปอีกที ร่างสูงนิ่งงันแล้วก้มหน้างุด ๆ เขินว่ะ เชรี่ยเอ๊ย”เจอกันพรุ่งนี้เก้าโมง แต่งตัวสวย ๆ นะ”
แล้วร่างเล็กก็กระวีกระวาดออกไป ทิ้งให้คยูฮยอนนั่งใจลอยอยู่ที่เดิม
เอ้อ.. สงสัยคิบอมจะสอนดีไปหน่อย ท่าทางจะเอาตอนที่พูดกับพี่ทงเฮมาใช้ เขาควรจะบอกฮยอกแจมากกว่าว่าให้แต่งตัวสวย ๆ
...แล้วก็ อนึ่ง เขาขี้เกียจตื่น อสอง เขาเขิน อสาม ...
เขาเล่นสเก็ตน้ำแข็งไม่เป็น
ชิบหายแล้วมั้ยล่ะกู
อากาศหนาวเย็นของลานสเก็ตน้ำแข็งปลิวเข้าสู่ใบหน้าทันทีที่ก้าวเท้าเข้าไป คยูฮยอนทำหน้าเฉยชาเหมือนไม่รู้สึกอะไรทั้ง ๆ ที่ในใจโคตรตื่นเต้น ชีวิตนี้เคยเล่นซักครั้งมั้ย .. ไม่ แลวดูนั่น มีคนล้มลุกคลุกคลานกันไป แล้วเขาจะเหลืออะไรล่ะโว๊ย ! ส่วนฮยอกแจก็ระริกรี้เสียเหลือเกิน ดูคนที่บอกให้เขาสวย ตัวเองกลับแต่งเสียน่ารักจนเขาหัวใจเต้น
อีกแล้ว เต้นอยู่นั่นแหล่ะ ไม่เหนื่อยมั่งรึไงวะ
ฮยอกแจกับเสื้อสีขาวคอคว้านตัวบาง กางเกงยีนส์ขาดรุ่งริ่งเห็นขาขาว ให้ตายเถอะ ดูกี่ทีก็แทบจะบ้าตาย ดีนะยังมีผ้าพันคอสีส้มที่เขาหามาให้ใส่เพื่อปิดบังผิวเนียน ๆ ตรงนั้น ไม่งั้นเขาคงจะสเก็ตไปบนเลือดกำเดาตัวเอง ทั้งสองคนจ่ายเงินเรียบร้อยแล้วลองสวมรองเท้า อันที่จริงเดทครั้งนี้ก็ไม่มีอะไรมากมายเพราะต่างฝ่ายต่างรู้จักกันมานาน การพูดคุยเลยเหมือนเดิม ติดที่ว่าสถานะเปลี่ยนไป ...
จายที่เคยเดินโอบไหล่กลับกลายเป็นจับมือแทน มองหน้าอีกฝ่ายแล้วผ่านไปในอดีตก็กลายเป็นมองหน้าแล้วก็ต้องเขิน ... คยูฮยอนได้แต่คิดว่าควรจะพูดอะไรดีไม่ให้ดูบ้า ๆ เหมือนเมื่อก่อน ห่วงว่าฮยอกแจจะมีความสุขมั้ย ..
นี่สินะคือความเปลี่ยนแปลง
“ไปกันเถอะ!”ร่างเล็กยืดตัวขึ้นยืนหลังจากใส่เสร็จ รองเท้าสเก็ตที่มีเพิ่มความสูงให้ดูยืนง่าย ๆ แต่เมื่อคยูฮยอนลุกขึ้นยืนก็หัวแทบทิ่ม เขามีแค่แท่งเหล็กคล้ายมีดอันบางทรงตัวไว้ และมันก็เดินยากมาก ๆ ฮยอกแจหัวเราะออกมาเมื่อเห็นร่างสูงหัวทิ่มตั้งแต่ก้าวแรก คยูฮยอนรีบทรงตัวทันทีเพื่อไม่ให้เสียหน้า
เว้ย .. ฟิคเรื่องนี้กูจะเคะแล้วนะ = =
“ไหวมั้ย?”ฮยอกแจถามแล้วส่งมือมาให้
“ไหว”คยูฮยอนยิ้มกลับแล้วแข็งใจทรงตัวอย่างยากลำบากเดินไปถึงลาน ฮยอกแจรีบเดินนำไปก่อนอย่างตื่นเต้นเพราะเคยเล่นแต่ไม่ได้เล่นมานาน พอเข้าไปในลานร่างบางก็รีบพุ่งออกไปอย่างเริงร่า ปาดซ้ายขวาไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้คยูฮยอนมองตามไปแบบงง ๆ
เชรี่ย .. แล้วมันเล่นไงวะ ?
คนยังไม่เยอะคยูฮยอนคงต้องลองสุ่มด้วยตัวเอง ก้าวแรกที่แตะคือลื่น ลื่นนรก .. ร่างสูงเกาะไปตามขอบข้าง ๆ แล้วกลั้นใจเดินอย่างไม่รู้วิธี ยากนรก ยากมาก ๆ เพราะไม่เคยเล่นมาก่อน เดินแล้วก็จะลื่น เดินปกติก็ไม่ได้ เห็นคนไถลเท้าไปข้าง ๆ แล้วกดให้ออกทางปลยก็อยากลองทำตามดู ..แต่ก็ทำไมไม่ได้วะแม่ง
ต้องโทษแฟนเขา วิ่งอยู่นั่นน่ะ ...
คยูฮยอนพิงหลังเข้ากับขอบแล้วมองคนอื่นอย่างพยายามหาเทคนิคการเล่น แต่เสียงเรียกชื่อเขาก็ดังขึ้นมาพร้อมกับร่างเล็ก ๆ ของคุณแฟนที่พาเขามาตกระกำลำบากที่นี่ ใบหน้าขาว ๆ แดงขึ้นเพราะได้ออกกำลังกาย
“เล่นได้มั้ย ..?”ร่างบางยิ้มหวานแล้วเอื้อมมือมาจับมือเขา”ไปด้วยกันสิ เดี๋ยวสอนเอง”
รอยยิ้มที่ดูแล้วสดชื่นขึ้นทำให้คยูฮยอนเผลอยิ้มตามไปด้วย มือทั้งสองกระชับจับกันแน่น แล้วฮยกแจก็ค่อย ๆ ก้าวนำคยูฮยอนไปช้า ๆ ปากก็สอนวิธีไปด้วย บางทีคยูฮยอนจะล้มก็คอยโวยวายกันไปทั้งคู่จนเกิดเสียงหัวเราะ
“ขาอ่ะทรงตัวให้ได้สิ แบบนี้ ๆ”ฮยอกแจยืนตรง ๆ ให้ดู”เวลาไถอ่ะย่อเข่าหน่อย เอนไปข้างหน้า ถ้าจะล้มก็จับเข่าไว้ แล้วค่อยไสเท้าไปข้างหน้า”
“แบบนี้เหรอ?”ร่างสูงถีบเท้าขึ้นไปข้างหน้า พยายามรักษาให้เท้าตรงมากที่สุดแต่ก็เซ ถลาไปข้างหน้าจนแทบล้ม ยังดีที่ไม่ล้มเพาะมีแรงพยุงไว้ คยูฮยอนเงยหน้าขึ้นแล้วก็พบว่าคนที่มาพยุงไม่ใช่ฮยอกแจ กลับเป็นสาวที่ไหนไม่รู้ เธอคนนั้นส่งยิ้มให้แล้วดึงร่างสูงให้ประคองตัวได้เหมือนเดิม
“เพิ่มเริ่มเล่นเหรอคะ? ลองเดินก่อนนะแล้วค่อยเพิ่มความเร็ว”การสาธิตประกอบบรรยายทำให้คยูฮยอนเริ่มเล่นได้ ร่างสูงหันไปมองฮยอกแจที่ทำหน้าบึ้ง ก่อนที่จะสไลด์หายไปอีกทาง ใบหน้าหวานดูงอน ..งอนได้น่ารักดี คนกำลังจะนอกใจหัวเราะแล้วขอบคุณหญิงสาวที่มาช่วย ก่อนที่จะเดินอย่างยากลำบากไปหาฮยอกแจ คนขี้งอนสะบัดหน้าพรืดแล้วสไลด์หนี คยูฮยอนก็สู้อะไรไม่ได้ เพราะตามไปยังไงก็ล้ม เลยได้แต่เดินแบบแปลก ๆ เหมือนเพนกวินแทน
“ฮยอกแจ~~!!!”รัศมีความหน้าด้านมาอีกแล้ว คนรอบข้างหันมามองคยูฮยอนที่เกาะขอบแหกปากเรียกอยู่ ร่างบางมองซ้ายมองขวา แต่เมื่อคยูฮยอนแหกปากมาก ๆ เข้าก็ชักอาย รีบไถน้ำแข็งตรงมาหา
“มีอะไร?”ใบหน้าหวานที่มักจะทำหน้าใสอยู่เสมอดูบึ้งสนิทเพราะอาการที่มีชื่อเรียกทางฟิสิกส์ เคมี ชีวะว่า ‘หึง’ คยูฮยอนรีบคว้ามืออีกฝ่ายไว้ไม่ให้หนี
“หึงเหรอ ... หึงล่ะสิ กิ๊ว ๆ”ไม่ถนัดง้อ ..ถูกแล้ว คยูฮยอนไม่ถนัดง้อ ได้แต่ล้ออีกฝ่ายจนฮยอกแจเขินหน้าแดง ร่างบางพยักหน้าเป็นเชิงยอมรับ ร่างสูงนิ่งไปเพราะมรู้จะพูดว่าอะไรต่อ ถ้าเป็นเคสที่รับมือได้เช่นโวยวายกลับมาว่าไม่ได้หึง เขาคงจะล้อต่อ แต่นี่ ...
“อื้อ ...หึง”
“งั้น...”ร่างสูงก็ไม่รู้จะพูดอะไร เลยคว้ามืออีกฝ่ายขึ้นมาจับ พยายามข่มใจสบตาอีกฝ่ายจนแก้มแดง”...ง้อ”
“…อื้อ ง้อจริงนะ?”ฮยอกแจมองสบตาแล้วทำสีหน้ามุ่ย ๆ”ทำไมไม่มีกอด ไม่มีจูบง้อเลยล่ะ”
คยูฮยอนอ้าปากค้าง คิบอมใส่อะไรแปลก ๆ ลงมาในหัวอีกเนี่ยยย
“ก็ .. นี่มันสาธารณะ”พยายามหาข้ออ้าง ใครมันจะบอกว่านี่มันคือ Kyuhyun’s style เล่า อายจะตาย”เดี๋ยวค่อยง้อเต็ม ๆ ที่บ้าน”
“จริงนะ”ร่างบางอมยิ้ม ก่อนที่จะดึงอีกฝ่ายเบา ๆ เพื่อจะไปเล่นต่อ”งั้นต่อ”
“คร้าบ ..~”คยูฮยอนรับคำแล้วมาจดจ่ออยู่กับความพยายามที่จะเล่นสเก็ตให้เป็นแทน อากาศที่ว่าหนาวตอนแรกกลายเป็นร้อนเพราะมัวแต่วิ่งเล่น นานทีเดียวที่คู่รักแอ๊บแบ๊วมัวแต่เล่นกันอยู๋ในลานสเก็ต รู้ตัวอีกทีก็ผ่านไปสองชั่วโมงแล้ว ฮยอกแจเลยเอาคยูฮยอนที่เล่นเป็นออกมาจากลานเพื่อไปหาข้าวกินต่อกัน ร่างสูงที่กำลังสนุกบ่นอิดออดแต่ก็ยอมตามใจแฟนตัวเล็กเดินออกไปด้วยกัน ผ้าพันคอสีส้มถูกนำมาพาดไหล่ไว้เพราะอากาศร้อน ฮยอกแจหน้าแดงระเรื่อเพราะเหนื่อย ส่วนคยูฮยอนก็เช่นกัน
“กินไรดี?”ร่างบางถามถึงที่สิงต่อ เพิ่งจะบ่ายโมงเอง”อะไรนะที่แฟนเค้าชอบกินด้วยกันอ่ะ .. อะไรหวาน ๆ น่ารัก ๆ ป่ะ?”
“อย่าเชียวนะ”คยูฮยอนรีบเบรก กลัวเหลือเกินว่าเจ้าแบ๊วนี่จะพาเข้าร้านสีชมพูตรงหน้านี่ เขาไม่อยากเข้าไปกินแค่เค้กชิ้นเล็ก ๆ แต่ราคาแพงมหาศาลนั่นหรอกนะ ฮยอกแจทำหน้ามุ่ย ร่างสูงเลยรีบจัดการลากอีกฝ่ายเข้าร้านง่าย ๆ เสียเลย ฟาสต์ฟู้ดนั่นแหล่ะ”เลี้ยงก็ได้ ฮยอกแจ อย่าทำหน้าบูดสิวะ”
“แฟนกันที่ไหนพูดวะ?”ร่างบางย้อนถามกลับมาเสียงสูง”พูดครับสิ!”
เอากะมันวุ้ย ..
“ผมเลี้ยงเองครับคุณท่านฮยอกแจ”คยูฮยอนก็เล่นตาม ร่างบางเลยเดินนำหน้าแล้วสั่งระรัวก่อนที่จะเดินหาโต๊ะ ให้คยูฮยอนรับจ่ายแล้วยกตามไป
...ฮยอกแจอาจจะคิดว่าตัวเองเป็นฝ่ายรุกในการเป็นแฟนกันครั้งนี้
แต่ดูการกระทำแต่ละอย่าง แม่เจ้า เหมือนสาวขี้งอนเลยครับ !
“นายว่ามันดีมั้ยอ่ะคยูฮยอน”พอแฟนจำเป็นมานั่งฮยอกแจก็ถามคำถามที่ค้างคาใจเหมือนเพิ่งนึกขึ้นได้ คิ้วเรียวขมวดมุ่นอย่างอยากรู้”อะไรนะ ... ก็เราเป็นแฟนกันใช่มั้ยล่ะ มันดีขึ้นมั้ย”
“แล้วฮยอกแจว่ามันดีมั้ยล่ะ”ร่างสูงทวนคำถามกลับไปเพราไม่กล้าตอบ ถ้าให้ตอบจริง ๆ ก็คงพูดว่าดีมาก ๆ ..แต่ช่วยทำเหมือนเขาเป็นผู้ชายหน่อยได้มั้ย ดูทำแต่ละอย่างเข้า ฮยอกแจเอ๊ย ..ไม่ใช่เมะเสียหน่อย
“ไม่รู้สิ หัวใจมันเต้นแรงดีเวลานายจับมือ ไรแบบเนี้ย แล้วหน้าก็ร้อนไปหมดเลย”ร่างบางสาธิตประกอบแล้วนั่งจิ้มเฟรนช์ฟรายกินไปด้วย คยูฮยอนอมยิ้มเมื่อเห็นท่าทางแบบนั้น เขาก็อดคิดเข้าข้างตัวเองไม่ได้สินะ ..”นี่ เป็นเหมือนกันป้ะ?”
“เอ่อ...”คยูฮยอนทำท่าคิดเพื่อแกล้งคนตรงหน้า ฮยอกแจเองก็รอคำตอบ ..ด้วยหัวใจที่เต้นแรง เขารู้สึกร้อนรน อยากให้คยูฮยอนตอบแบบเดียวกันนะ อยากมาก ๆ เลย”อื้อ ..รู้สึกเหมือนกัน”
“งั้นแสดงว่าเราสองคนชอบกันอ่ะดิ่?”คำถามแบบเดิม ๆ ทำเอาคยูฮยอนแทบตกเก้าอี้ เบอร์เกอร์ที่กำลังกัดแทบจะพุ่งหรวด ใบหน้าหล่อ ๆ ขึ้นสีระเรื่อจนร่างบางยิ้มหวานอย่างชอบใจ”ใช่มะ?”
“เออ!!”นิสัยเดิมสิงร่าง ร่างสูงก้มหน้าก้มตากินไปโดยที่หูแดงแปร๊ด ฮยอกแจเองก็เช่นกัน ถึงแม้บรรยากาศอาจจะอึดอัดในสายตาคนอื่น ..แต่ว่าสำหรับทั้งสอง ความอบอุ่นที่เกิดขึ้นระหว่างกันกำลังถักทอสายใยประหลาด ..ผูกคยูฮยอนกับฮยอกแจไว้ด้วยกัน
“ยังมีอีกนะเนี่ย!”เสียงหวานร้องบอกในขณะที่แฟนตัวเองก็ไปนั่งจมอยู่กับ PSP เครื่องเดิม ถ้าเดทของคนทั่วไปอาจจะเริ่มเช้า จบเย็น แต่สองคนนี้ที่เข้าออกบ้านอีกฝ่ายตามสะดวกคงจะเป็นอนค้างกันไปเลยล่ะมั้ง ตั้งแต่จำความได้ก็นอนค้างบ้านอีกฝ่ายได้แล้ว”เค้าบอกว่า ..ต้องเชื่อใจกัน”
“พูดดูดีนี่”ร่างสูงยังไม่ยอมละสายตาไปจากเกมส์ ฮยอกแจทำปากยื่นแล้วไล่สายตาอ่านต่อไป
ประคับประคองความสัมพันธ์ รู้จักเชื่อใจกัน ให้อภัยและเปิดใจรับข้อเสียของเขา
แต่ละอย่างที่พูดมาดูดี แต่เขาก็ไม่รู้ว่ามันทำยังไง ข้อเสียก็เห็นกันมาหมดแล้ว ถึงได้รับได้หมดไม่ว่าคยูฮยอนจะติดเกม ซกมก นอนตื่นสาย หื่น เจ้าเล่ห์ยังไง ..ก็โอเค แต่พอสลับบทบาทแบบนี้แล้วคยูฮยอนดูขี้อายยังก็ไม่รู้
“มีอะไรอีกนะ”ร่างบางไล่เมาส์ไปตามหัวข้อต่าง ๆ แล้วก็สะดุดไปอีกที่หนึ่ง คำที่ทำให้รู้สึกอาย นิ้วเล้กยกขึ้นแตะริมฝปากตัวเองแล้วลองนึกจินตนาการภาพในหัวสมองดู ก่อนที่จะหน้าแดง
“นี่ ...~”เสียงใส ๆ ยังตามรบกวนไม่หยุดหย่อน ร่างสูงขยับหนีไปอีกทางอย่างไม่ใส่ใจ แต่เมื่อร่างผอมบางของฮยอกแจเกาะมาที่หลังแล้วเอาปากมาจูบแก้มเขาเบา ๆ คยูฮยอนถึงกับกดผิดจนต้องร้องโวยวายดังลั่น”...คยูฮยอน”
“อะไร!! เฮ้ยยย อย่าตายนะเว้ยยย!!”ร่างสูงรีบฟันกลับเพื่อประคองพลังชีวิตที่เผลอกดผิดให้ดีที่สุด คนกวนใจทำหน้ามุ่ยแล้วตั้งใจเก็บอะไรช็อก ๆ ไว้รอตอนที่คยูฮยอนกำลังจะชนะ ร่างสูงถอนหายใจเฮือกก่อนที่จะเล่นต่อ ฮยอกแจชะโงกหน้าดู รอจนเวลาเหลือแค่ไม่ถึงสิบห้าวินาที ริมฝปากสีหวานค่อย ๆ เลื่อนไปใกล้ใบหูแล้วกระซิบเสียงแผ่ว
“เราเป็นแฟนกัน ..เรายังไม่ได้จูบกันเลยนะ?”
ได้ผลจริง ๆ คราวนี้คยูฮยอนหัวทิ่ม ไอ้ที่ว่าจะชนะล่ะจบไปตลอดกาล ร่างสูงลุกขึ้นมาอีกที หน้าแดงจัด พอหันมาทางฮยอกแจก็คิดอะไรไม่ออก ร่างบางยังคงนั่งจ้องตาแป๋วแล้วทำปากยื่น
“อยากรู้อ่ะ ..ยังไม่เคยมีจูบแรกเลย”
“ไม่เคยมีเหมือนกันเว้ย”คยูฮยอนบอกเสียงต่ำแล้วเบือนหน้าหนี ร่างบางมุ่นหัวคิ้วแล้วคลานเข้ามาใกล้ ร่างสูงหลับตาปี๋แล้วพยายามตะกายหนี ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาต้องเป็นฝ่ายหนีด้วย ควรจะสลับที่กันมากกว่า
“แล้วก็ ..ฉันยังไม่เคย...”ทิ้งช่วงให้แฟนขี้อายเสียวหัวใจเล่น คราวนี้จะอะไรอีกล่ะเว้ย แม่ม อายเป็นเหมือนกันนะ แล้วก็เขินด้วย เขาไม่ใช่ประเภทที่จะคว้ามาจับจูบจับกดวันละรอบนะเฟ้ย เขิน เขิน เขิน!!
“อะไรเล๊า ..หา ..”คยูฮยอนติดผนังแล้ว ไม่มีทางหนี ร่างบางรีบเข้ามาใกล้แล้วจ้องหน้าอีกฝ่ายด้วยแววตาขี้เล่น
“เรายังไม่เคยบอกรักกันเลยนะ...”
“อะไรนะ?”คยูฮยอนถามกลับอย่างงง ๆ แต่เมื่อจับใจความได้ก็พูดไม่ออกอีกรอบ ทำปากพะงาบ ๆ แล้วเห็นสีหน้าสดใสของฮยอกแจก็ยิ่งอาย”จะให้ฉันบอกก่อนใช่ป้ะ?”
ร่างเล็กพยักหน้าหงึก ๆ คยูฮยอนหายใจเข้าลึก ๆ อย่างรวบรวมความพยายามในตัวเองออกมา
“เอ้า ..ฉันชอบนาย แล้วก็ ..เอ้อ ...รักด้วย”คำพูดที่ตะกุกตะกักและแข็งกระด้างกลับฟังอ่อนโยนและนุ่มนวล ร่างบางยิ้มกว้างอย่างถูกใจและโผเข้ากอดคนขี้เขินเต็มแรง ใบหน้าใสแดงด้วยความเขินอายที่ไม่แพ้กัน
“ฉันก็เหมือนกัน ..รักเหมือนกัน”ร่างบางสารภาพเสียงอ่อยพอกัน”ตอนแรกก็ไม่รู้หรอก แต่พอเป็นแฟนกันแล้วมันก็ชัดเจนขึ้น ..ฉันรักนายนะ”
“รับทราบครับผม”ไม่รู้รอยยิ้มมาจากไหนเต็มสองแก้ม คยูฮยอนตัดสินใจหลับตาละประทับริมฝีปากลงไปกับอีกคน ความนุ่มละมุนทำให้หัวใจเต้นแรง ฮยอกแจเองก็ตอบรับแต่โดยดี จูบแบบเด็ก ๆ มีเวลาให้เพียงสั้นก่อนที่จะผละออก แค่นั้นมือใหม่หัดมีความรักทั้งสองคนก็เขินแย่แล้ว
...แฟนคนแรกก็เงี้ย
พวกไร้เดียงสาทำใจลำบาก
END.
+++++++++++++++++++++++++++++++++++
จบแล้วสำหรับสเปวันเกิดตัวเอง สนองนี้ดตัวเอง
น่ารักดีอ่ะคยูเรื่องนี้ ปกติจะเห็นเคะขี้เขินใช่ม้ะ แต่เรื่องนี้แบบ ..เอ้อออ เมะบิด เมะย้วย เมะม้วน 55 โอ๊ย เป็นเคะเถอะกี้ 55
ไอซ์สเก็ตไม่มีไรเลย ตอนแต่งน่ะไรท์เตอร์ไปเล่นมา ล้มไปหกรอบ =w=’ ขายขี้หน้า
แล้วก็สั่งพิมพ์ฟิคไปแล้วจ้า รอกันหน่อยเน้อ
ไรท์เตอร์จะไปขายฟิคที่งาน Korea Friendship นะเออ
ลิ้งค์รายละเอียดงาน > http://kokayz.livejournal.com/274249.html
ขายมันทั้งหมดที่มี ฮ่วย แต่จะขายออกมั้ยอีกเรื่อง
แน่นอนว่าถ้าไปก็คงได้เห็นหน้าไรท์เตอร์ในสภาพโทรม ๆ =w= หลอกหลอนกันจริ๊ง
แปะแมว *
ความคิดเห็น