มาจาก Mochock Café ค่ะ

ชื่อเรื่อง : บอกตามตรงว่าน่าสนใจมากค่ะ โดยส่วนตัวแล้วเป็นคนที่ชอบอะไรที่แปลกใหม่ค่ะ

เนื้อเรื่อง : ไม่ค่อยเห็นนิยายแฟนตาซีที่มีลักษณะการดำเนินเรื่องเป็นนิทานแบบนี้มากนัก แปลกใหม่ดีค่ะ ส่วนเรื่องภาษาก็ใช้ได้ดีมากค่ะ การดำเนินเรื่องเป็นไปอย่างค่อยเป็นค่อยไปสบายๆ มีแนวคิดแปลกใหม่สอดแทรก อ่านไปแล้วรู้สึกเหมือนกำลังเข้าไปอยู่ในโลกนิทานที่ผู้แต่งสร้างขึ้น

ตัวอักษรที่ใช้ใหญ่กำลังพอดี มีการจัดเรียงย่อหน้าได้อย่างเหมาะสม ตัดตอนได้น่าติดตามมากค่ะ

ตัวละคร : ดูน่าสนใจค่ะ ตัวเอกจะมีความคิดเป็นของตนเองดี เรียกได้ว่ามั่นใจตัวเองล่ะมั้ง ชอบค่ะ ดูไม่น่าเบื่อ (เพราะถ้าทำตัวเป็นเด็กงอแงจะทำให้เรื่องน่าเบื่อมากขึ้นเรื่อยๆ)

โดยรวมแล้วเนื้อเรื่องมีความน่าสนใจมากค่ะ แม้บางส่วนจะพอเดาๆเนื้อเรื่องได้บ้าง แต่ก็เป็นอะไรที่อ่านแล้วไม่เบื่อเลยจริงๆ

ประทับใจมากๆค่ะ สู้ๆต่อไปนะคะ
ขอบคุณที่ใช้บริการค่ะ

มาจาก Mochock Café ค่ะ
ระดับวิจารณ์ : แรง (ขอโทษล่วงหน้าเลยนะคะ)

บอกตามตรงว่าไม่ค่อยถนัดแนวรักหวานแหววแนวนี้ (ถนัดที่บรรยายแบบเป็นทางการมากกว่าค่ะ)

ชื่อเรื่อง : ก็น่าสนใจค่ะ ดูดึงดูดเหมือนกัน

เนื้อเรื่อง : มีหลายจุดที่ ม็อค(แทนตัวเองนะคะ) งงอะค่ะ

เอาที่ติก็นะคะ เช่น (คือมันมีอะไรแปลกๆหลายที่อยู่เหมือนกันอะค่ะ ลองตรวจดีๆแล้วก็เขียนให้ดูเหมาะกับความจริง และก็ไม่กำกวมอะไรอย่างงี้อะค่ะ เอาตอนแรกๆก็แล้วกันนะคะ)
ยกตัวอย่างแล้วนะคะ
“นางเอกเมาแต่จะไม่อายอะไรหรอคะที่คนอื่นจะอาบน้ำให้แบบว่า ถึงจะสร่างเมาแล้วก็ไม่รู้สึกอะไรเลยหรอ ถ้าเป็นม็อคคงกด่าๆๆๆๆ อ้อแล้วตอนที่เมาแล้วพูดเรื่องข่มขืนอะค่ะ เค้าไม่กลัวเลยหรอคะ ดูเหมือนพูดเล่นๆ ท้าทาย…ไปหน่อย xประเด็นมันอยู่ที่ว่านางเอกออกจะบรรยายเหตุการณ์ได้ขนาดนี้ ไม่น่าเมาเลยอะค่ะ ความจริงน่าจะให้พระเอกบรรยายมากกว่า(แค่ความคิดม็อคเท่านั้นนะคะ)” ไม่รู้ว่าคนเมาเป็นยังไงด้วยอะค่ะ ก็เลยสงสัย T_T ถ้าวิจารณ์ผิดหรืออะไร ขอโทษจริงๆค่ะ _ _’’
ตอนสอง นางเอกกลับ Taxi ไม่ได้หรอคะ อาจจะง่ายกว่า (สงสัยนิดนึง) ทำไมต้องเป็นพระเอกเท่านั้นที่ไปส่ง จะได้ไม่เสี่ยงกับการเกิดข่าวด้วยเพราะรู้ๆอยู่ว่าพระเอกมัน…เจ้าชู้
ตอนอะไรซักอย่าง ที่มีห้องสำรองให้นางเอกไปอยู่อะค่ะแบบว่า ทำไมดูยอมง่ายๆลองหาเหตุผลที่ทำให้นางเอกต้องอยู่แบบจริงๆ แบบพระเอกบังคับขู่ฆ่าอะไรเงี้ยค่ะ ถ้าเป็นม็อค ม็อคจะบอกว่า "ใครว่าฉันอยากอยู่นัก ฉันยอมเดินออกไปเอง ลาก่อน ไม่ต้องอุ้มหรอก“


ข้อดีค่ะ ข้อแรกนี้เจ๋งเวอร์ๆ

เรื่องภาษาเป็นอะไรที่…..ดีมากๆค่ะ(เอาใจไปเลยค่ะ!) บรรยายได้ดีมาก เห็นภาพ และ…ชวนให้เพ้อตามค่ะ แบบว่ารักพระเอก อิจฉานางเอก สุดยอดค่ะ! โดยเฉพาะตอนแรกข้างบนอะค่ะ บอกตามตรงประทับใจส่วนนี้แบบเวอร์ๆ อินและสงสารนางเอก แต่ภาษาส่วนอื่นก็ประทับใจเหมือนกันนะคะ

ตัวหนังสือ ใหญ่กำลังพอดีค่ะ เว้นช่วงอ่านง่ายดีค่ะ สบายตา ตกแต่งส่วนของแต่ละตอนพองามดีแล้วค่ะ นอกจากนี้ก็ยังเขียนได้สนใจและน่าติดตามค่ะ


ขอโทษอีกครั้งนะคะ แต่บางข้อก็เป็นเพียงความสงสัยและอาจจะเป็นเพราะม็อคเองที่อ่าน แล้วไม่เข้าใจ

ขอบคุณที่ใช้บริการค่ะ
Mochock

ก่อนอื่นต้องบอกเลยว่าไม่เคยอ่านนิยายแนวนี้มาก่อน(ไซไฟแฟนตาซี) เคยแต่อ่าน เรื่องสั้นแนววิทยาศสตร์ กับ นิยายแฟนตาซีเพียวๆไปเลย
เปิดเรื่องได้น่าติดตามมากเลยค่ะ เพราะว่าเป็นเรื่องที่เปิดด้วยปริศนา ตัวเด่นหนีออกมาจากการช่วยเหลือของคนๆหนึ่ง ตอนแรกอ่านแล้วรู้สึกเหมือนอ่านการ์ตูนเรื่อง Dogs เลย (อันนี้ไม่เกี่ยว แต่รู้สึกจริงๆนะคะ)
ด้วยการที่ตัวเอกใสซื่อ หนีมาจากที่อื่น ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับที่ที่มาอยู่ ภูมิหลังก็ยังเป็นปริศนาก็เลยน่าติดตามดูต่อเรื่อยๆว่าจะเป็นอย่างไร ตัวละครหลายตัวก็มีเอกลักษณ์เป็นของตัวเอง แล้วก็อาจจะเป็นเพราะวัยของตัวละครแตกต่างกันก็เลยทำให้แยกลักษณะคำพูดและนิสัยได้ง่ายด้วย
โครงเรื่องปูมาด้วยปริศนาแล้วค่อยๆเฉลยทีละนิด ทำให้ดูน่าติดตาม
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ใช้ภาษาได้ลื่นไหลมากค่ะ ภาษาสวย เขียนได้อารมณ์แล้วก็เห็นภาพ เหมือนเรากำลังมองเห็นการผ่านตัวอักษรอยู่ คอยลุ้นความคิดและการกระทำของตัวเด่นๆ ว่าเขาจะทำอย่างไรต่อไป (ซึ่งความคิดหลายอย่างของเนเวิสก็ไม่เหมือนเราเท่าไหร่ ถ้าเป็นเราเราอาจจะไม่คิดช่วยเหลือใครขนาดนั้น เพราะเราคงไม่ไว้ใจมนุษย์หรือไม่พร้อมที่จะช่วยเหลือใคร)
เรื่องนี้เป็นไซไฟแฟนตาซีที่ดีเลยค่ะ คืออ่านแล้วรู้ว่ามีไซไฟเจือๆอยู่ในเรื่อง
มันมีสเหน่ในแบบของไซไฟ

ปล. เหมือนเรื่องนี้แล้วเหมือนได้กลิ่นดราม่าหน่อยๆ
ขอโทษที่อ่านได้ไม่กี่ตอน แล้วก็ขอโทษที่เขียนได้ไม่ดีเท่าไหร่ วิจารณ์ไม่เก่ง แหะๆ

มาจาก Mochock Café ค่ะ
ระดับวิจารณ์ :แรง

ชื่อเรื่อง : ค่อนข้างน่าสนใจ แต่ว่าชื่อแนวนี้เยอะแล้วค่ะ แนะนำว่าหากเขียนคราวหน้าลองเขียนชื่ออะไรที่แหวกแนวดูค่ะ จะได้น่าสนใจมากยิ่งขึ้น

การตกแต่งหน้าเรื่อง โดยส่วนตัว(สุดๆ)แล้วค่อนข้างจะอยากให้แต่งหน้าเรื่องเพิ่ม ไม่ต้องเยอะมาก แต่ขอให้พอเป็นพิธี (ให้ดูเรียกความสนใจได้บ้างอะค่ะ)

เนื้อเรื่อง : สำนวน,การใช้ภาษายังดูแปลกๆอยู่ อ่านแล้วรู้สึกว่ายังไม่ดีเท่าที่ควรค่ะ ยังมีคำผิดค่อนข้างจะเยอะเลย อย่าลืมกลับไป scan เนื้อหานะคะ จะได้แก้ส่วนที่พิมพ์ผิด
อ๋อตรงบทนำที่อ่านไปอะค่ะ สีตัวอักษร ตรง “อย่างจัง เด็ก” ตรงที่มีคำนี้อะค่ะ สีมันโดดออกมานะคะ แหะๆ แต่ไม่มั่นใจว่าเป็นของคนวิจารณ์คนเดียวรึเปล่านะคะ

ตัวอักษรเล็กไปหน่อยนึง แอบอ่านยากอะค่ะ อาจเป็นเพราะบรรทัดมันติดกันด้วยแหละ แก้ไม่แก้แล้วแต่ไรท์เตอร์นะคะ


แต่ว่า…อันนี้ชมแล้วค่ะ อ่านแล้วรู้สึกว่าโครงเรื่องน่าสนใจ ดูน่าติดตามดี พระเอกตายตั้งแต่เริ่มเรื่อง แอบแหวกแนวดีค่ะ ภาษาจริงๆแล้วไม่ได้แย่หรอกค่ะ แค่อยากให้ปรับปรุงนิดหน่อย
สู้ต่อไปนะคะ
อย่าลืมไปเซนต์รับด้วยนะคะ ขอบคุณที่ใช้บริการค่ะ

ปล หากแรงมากไปก็ขอโทษด้วยค่ะ วิจารณ์เพราะความหวังดี
Mochock

มาจาก Mochock Café ค่ะ
ระดับวิจารณ์ : ปานกลาง

ชื่อเรื่อง : น่าสนใจดีค่ะ ชอบคำว่า X.tale จัง(เกี่ยวไหม = =’’)
ตกแต่งหน้าบทความสวยดีค่ะ ชอบ ตัวอักษรในหน้าบทความอ่านง่าย
เนื้อเรื่อง : ชอบตรงเริ่มเรื่องอะค่ะ ที่บอกว่า …วันนี้อากาศดี… (หรือรีดเดอร์จะจริงจังน้อยเกินไป …) มันดูผ่อนคลาย และน่าอ่านต่อ

- ตอนใช้สรรพนามแทนตัวว่าฉันในการบรรยายนู่นนี่ มันแปลกๆรึเปล่าคะ เอาเป็น เขาหรืออะไรแนวนี้ดีกว่ารึเปล่า (แล้วแต่ รีดเดอร์แค่รู้สึกไปเอง อาจจะแล้วแต่คนชอบมั้ง)
- ชอบสำนวนที่เขียนอะค่ะ อ่านแล้วรู้สึกว่าสนุกดี โดยส่วนตัวเป็นคนที่ชอบแนวนี้อยู่แล้ว แต่ว่าเอาให้จริงจังกว่านี้นิดนึงก็ได้ค่ะ จะได้รู้สึกถึงความขลังของแนวแฟนตาซี (อ่านแล้วความขลังของแฟนตาซีมันดูหายไปบางส่วนอะค่ะ) แล้วก็บางส่วนที่ดูจะจริงจัง ภาษาพูดควรเปลี่ยนเป็นภาษาที่เขียน หรือใช้คำที่ดูเป็นทางการมากกว่านี้นะคะ


อ๋ออย่างตอนที่ 3 อะค่ะ ตรงที่บอกว่า “ฉันขอโทษ” แล้วที่ต่อด้วยว่า “แต่ผมใช้เวท..” ลืม ย์ นะคะ (ระวังคำผิดด้วยนะ) แล้วก็ ตอนแรกใช้สรรพนาม ”ฉัน” ตอนหลังกลายเป็น “ผม” ระวังการใช้สรรพนามนะคะ

ตัวหนังสือในเนื้อเรื่องขนาดพอดี การเว้นบรรทัดเหมาะสมค่ะ อ่านแล้วสบายตาดี ใช้ได้


โดยส่วนตัวเป็นคนที่ชอบนิยายตลกๆค่ะ ถือว่าเขียนออกมาตรงใจผู้วิจารณ์จัง


สู้ต่อไปนะคะ
วิเคราะห์ตามที่สั่งแล้วค่ะ [ระดับที่สั่งมา: ปานกลาง]
Mochock

อย่าลืมไปเซนต์รับด้วยนะคะ

ระดับวิจารณ์ : แรง

ชื่อเรื่อง : น่าสนใจดีค่ะ แหวกแนวดี

ตกแต่งหน้าบทความสวยพอใช้ค่ะ ไม่ได้สวยมากแต่ก็โอเคดี

เนื้อเรื่อง : รู้สึกจะเลิกแต่งไปแล้ว ขอโทษด้วยค่ะที่วิจารย์ช้าไปหน่อย

-ตัวหนังสือขนาดอ่านง่ายดีค่ะ แต่เว้นช่วงย่อหน้าน้อยไปหน่อย เนื้อหาเลยติดกันเป็นแพเลย แอบอ่านยากและลายตาค่ะ
-การบรรยายก็ใช้ได้ค่ะ รู้ว่าตอนนี้อยู่ในสถานกาณ์ไหน แล้วก็ใช้ภาษาน่ารักดี เหมือนอยู่ในสังคมของแมวกับหมาจริงๆ แต่ถัาใช้ภาษาได้สลวยกว่านี้จะเยี่ยมมากๆเลยค่ะ
-น้องหมาน่ารักมากค่ะ มีการฉี่บอกข้อมูลด้วย (เกี่ยวกับการวิจารณ์มั้ย :))

โดยรวมแล้วก็ดีค่ะ บรรยายดี ภาษาดี รู้สึกอินแล้วก็เอ็นดูน้องหมาในเรื่อง อยากใหัแต่งต่อนะคะ มันดูแหวกแนวแล้วก็น่ารักดี ท่าทางผู้อ่านหลายคนก็ยังชอบอยู่ด้วย


สู้ต่อไปนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ

วิเคราะห์ตามที่สั่งแล้วค่ะ [ระดับที่สั่งมา: แรง]

Mochock