ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : อารันคาร์เริ่มเคลื่อนไหว !!
ข้าชื่อ คุจิกิ ลูเคีย ยมทูตสังกัดหน่วย13 แห่ง13หน่วยพิทักษ์ของโซล โซไซตี้ ผู้เคยตกนักโทษประหารของเซย์เรย์เทย์ และหากไม่มีเขามาช่วยข้า ข้าคงไม่ได้อยู่มาจนบัดนี้ ตอนนี้เจ้าหน้าโง่คนนั้นไม่ได้เป็นเรียวกะเหมือนตอนที่มาช่วยข้าที่โซเคียคุแล้ว แต่เป็นตัวแทนยมทูต คุโรซากิ อิจิโกะ
"เจ๊จ๋า~" เสียงนั่นดังขึ้นเบื้องหลังข้า ทำให้ข้ายกเท้าขึ้นถีบโดยอัตโนมัติ
"เฮ้ อิจิโกะ เจ้าพามาด้วยเหรอ" ข้าหันไปถามชายหนุ่มตัวแทนยมทูตที่มีสีผมอันเตะตา
"ช่วยไม่ได้นี่ หมอนี่ร้องจะมาให้ได้อ่ะ"อิจิโกะละสายตาจากแม่น้ำเบื้องหน้าแล้วหันมาตอบข้า
"หน้าโง่ เจ้าก็จับมัดไว้กับชักโครกสิ"
"จะบ้าเรอะ! ใครจะซาดิสม์เหมือนหล่อนล่ะฟะ" ได้ยินดังนั้นข้าจึงจัดการเขกกระโหลกไปทีนึงอย่างแรง อิจิโกะได้แต่ลูบหัวตัวเองป้อยๆ
"เจ๊ อย่าโกรธสิจ๊ะ เดี๋ยวหน้าเหี่ยวนะ" เจ้ากอนพูดขึ้นบ้าง หนอย~ กอน ปากแกพาซวยแล้วล่ะ
ตุ้บๆ! จ๊าก!!
"เฮ้ย เจ้าอิจิโกะ"เสียงผู้ชายเรียกอิจิโกะ อิกคาคุนั่นเอง
"โอ๊ส อิกคาคุ"อิจิโกะร้องทัก แล้ววิ่งไปหาอิกคาคุ ปล่อยข้ากับกอนไว้ริมน้ำ
"เจ๊"เสียงกอนเริ่มไม่น่าวางใจ
"อะไร"ข้าตอบกลับไปเสียงเรียบๆ
"เราอยู่กันแค่องคนแล้วนะ"
"แล้วไง"ข้าปรับเสียงตัวเองให้ดูน่ากลัว แต่กอนไม่สนซักนิด
"เจ๊จ๋า~~~"เจ้ากอนกระโดดเข้าหาข้า แต่ข้าไวกว่า ข้าคว้าตัวมันไว้แล้วฟาดเข้ากับต้นไม้แถวๆนั้นแล้ววิ่งขึ้นจากเนินเพื่อกลับที่ทำการหน่วย13แต่...
"อึก" พลังกดดันวิญญาณที่มหาลนี้มันอะไรกัน ต่างกับพลังกดดันของท่านพี่เบียคุยะและหัวหน้าหน่วยอื่นๆอย่างสิ้นเชิง มันแฝงไปด้วยความดุร้าย มุ่งสังหารทุกสิ่งที่ขวางมัน ไม่ผิดแน่ อารันคาร์!!!!
"เจ๊ เป็นอะไรไป"กอนถามเมื่อเห็นข้ายืนตัวแข็งทื่อ ข้ารวบรวมกำลังทั้งหมดหันไปหากอนและร้องบอก
"กอน หนีไป" ข้าตะโกนจนสุดเสียงแต่เหมือนกอนจะไม่เข้าใจ นี่พวกอารันคาร์อำพรางจิตได้ดีขนาดนี้
"กอน ข้าบอกให้หนีไป"ข้าบอกอีกครั้ง รู้สึกอึดอีดจนแทบจะขาดใจ ข้าไม่สามารถออกเสียงได้แล้ว แต่เจ้าบ้าก็ยังไม่รู้เรื่อง
เจ้าหน้าโง่เอ๊ย!!!
TBC
อ่าฮ้า จบไปกับตอนที่2 เป็นไงคะ บีมแต่งพอใช้ได้มั้ย
ชอบไม่ชอบยังไงก้อเม้นบอกกันบ้างนะคะ
"เจ๊จ๋า~" เสียงนั่นดังขึ้นเบื้องหลังข้า ทำให้ข้ายกเท้าขึ้นถีบโดยอัตโนมัติ
"เฮ้ อิจิโกะ เจ้าพามาด้วยเหรอ" ข้าหันไปถามชายหนุ่มตัวแทนยมทูตที่มีสีผมอันเตะตา
"ช่วยไม่ได้นี่ หมอนี่ร้องจะมาให้ได้อ่ะ"อิจิโกะละสายตาจากแม่น้ำเบื้องหน้าแล้วหันมาตอบข้า
"หน้าโง่ เจ้าก็จับมัดไว้กับชักโครกสิ"
"จะบ้าเรอะ! ใครจะซาดิสม์เหมือนหล่อนล่ะฟะ" ได้ยินดังนั้นข้าจึงจัดการเขกกระโหลกไปทีนึงอย่างแรง อิจิโกะได้แต่ลูบหัวตัวเองป้อยๆ
"เจ๊ อย่าโกรธสิจ๊ะ เดี๋ยวหน้าเหี่ยวนะ" เจ้ากอนพูดขึ้นบ้าง หนอย~ กอน ปากแกพาซวยแล้วล่ะ
ตุ้บๆ! จ๊าก!!
"เฮ้ย เจ้าอิจิโกะ"เสียงผู้ชายเรียกอิจิโกะ อิกคาคุนั่นเอง
"โอ๊ส อิกคาคุ"อิจิโกะร้องทัก แล้ววิ่งไปหาอิกคาคุ ปล่อยข้ากับกอนไว้ริมน้ำ
"เจ๊"เสียงกอนเริ่มไม่น่าวางใจ
"อะไร"ข้าตอบกลับไปเสียงเรียบๆ
"เราอยู่กันแค่องคนแล้วนะ"
"แล้วไง"ข้าปรับเสียงตัวเองให้ดูน่ากลัว แต่กอนไม่สนซักนิด
"เจ๊จ๋า~~~"เจ้ากอนกระโดดเข้าหาข้า แต่ข้าไวกว่า ข้าคว้าตัวมันไว้แล้วฟาดเข้ากับต้นไม้แถวๆนั้นแล้ววิ่งขึ้นจากเนินเพื่อกลับที่ทำการหน่วย13แต่...
"อึก" พลังกดดันวิญญาณที่มหาลนี้มันอะไรกัน ต่างกับพลังกดดันของท่านพี่เบียคุยะและหัวหน้าหน่วยอื่นๆอย่างสิ้นเชิง มันแฝงไปด้วยความดุร้าย มุ่งสังหารทุกสิ่งที่ขวางมัน ไม่ผิดแน่ อารันคาร์!!!!
"เจ๊ เป็นอะไรไป"กอนถามเมื่อเห็นข้ายืนตัวแข็งทื่อ ข้ารวบรวมกำลังทั้งหมดหันไปหากอนและร้องบอก
"กอน หนีไป" ข้าตะโกนจนสุดเสียงแต่เหมือนกอนจะไม่เข้าใจ นี่พวกอารันคาร์อำพรางจิตได้ดีขนาดนี้
"กอน ข้าบอกให้หนีไป"ข้าบอกอีกครั้ง รู้สึกอึดอีดจนแทบจะขาดใจ ข้าไม่สามารถออกเสียงได้แล้ว แต่เจ้าบ้าก็ยังไม่รู้เรื่อง
เจ้าหน้าโง่เอ๊ย!!!
TBC
อ่าฮ้า จบไปกับตอนที่2 เป็นไงคะ บีมแต่งพอใช้ได้มั้ย
ชอบไม่ชอบยังไงก้อเม้นบอกกันบ้างนะคะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น