กลอนจากใจ

เนื้อเรื่อง

              อยากจะหาแสงดาว                          แต่แสงนั้นอยู่ไกลมาก

   อยากเป็นเหมือนคนปกติ                        แต่ต้องยอมรับความจริงที่โหดร้ายและสับสนต่อไป

   อยากมีใครสักคนเพื่อเคียงข้างยามสับสน   แต่คงไม่มีทาง

      คนที่ไร้ค่า                            ยังไงก็ไร้ค่าอยู่ดี

    คนที่ทำอะไรไม่ดี                   ยังไงทำเท่าไรก็ผิดตลอด   ไม่ดีตลอด

    คนที่ไม่เหมือนชาวบ้าน              ยังไงก็ไม่เหมือนชาวบ้าน

      ค่ำคืนมืดมิด                            มองไม่เห็นทางออก

    ค่ำคืนเน็บหนาว                       มองไปทางใดก็เห็นแต่หมอกหนา

    ค่ำคืนที่ไร้แสงดาว                   มองไม่เห็นแสงดาวสักดวงบนนภา


        อยากเจอแสงดาวเล็กๆสักดวงที่เล็ดลอดออกมาจากเมฆที่หนาทึบบนนภานั่น...

         จากความรู้สึกพญามารออกมาจากใจ  ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามผลงานของข้า  ข้าขอมอบกลอนบทนี้ให้ใครคนหนึ่งได้รับรู้ ก่อนตัวข้าจะจากไปหรือเจอเรื่องร้ายๆต่อจากนี้  เธอคนนั้นเป็นคนที่ให้กำลังใจที่ดีที่สุดในชีวิตข้า  ทั้งที่ชีวิตข้ามืดมนซะเหลือเกินจนไม่มีทางออก...