คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1 : ธวานิช (50)
สายลมเย็นสบายในยามบ่าย่อยๆพัผ่านใบหน้าอันเรียวสวยอหิสาวที่อยู่ในสวนหลับ้าน
บันี้เธอำลัลมือวารูปแบบโรบ้านานที่เพิ่ไ้รับมอบหมายมาใหม่ มืออ
บรรวาามหลัารที่ลู้าเสนอให้มา"รส อยู่ไหนลู"
เสียหิราวัย70ว่าๆเรียถามหารสสุนธ์ หลานสาวที่เิา ทินรลูายนที่สอ
ึ่อนนี้ไ้ย้ายไปอยู่ที่พัทยาับรัิาลมาราอรสสุนธ์"อยู่ที่สวนหลับ้าน่ะ
ุท่าน" อรนภา นสนิทอ
วาวอบวาวย่าอรสสุนธ์เป็นที่รัและที่พึ่อทุๆนในบ้าน
วาวเป็นนเมาและให้โอาสนที่เือร้อนบ่อยรั้ที่มีใรเือร้อนท่าน็ะยืนมือเ้า่วยลอ
วาวมีหน้าาสัมเพราะระูลธวานิเป็นระูลที่เ่าแ่ระูลหนึ่ในประเทศไทย
"ทำานอยู่สินะ แม่อรอย่าลืมเอานมและน้ำผลไม้ไปให้รส้วยนะ
รอท้อหน่อยวาวพู้วยน้ำเสียเป็นห่วหลานสาว"่ะุท่านหิสาวในเสื้อลายส็อาเยีนายาวพับแนเสื้อที่อยู่ในสวนหลับ้านอนนี้ำลัวาโรบ้านที่ลู้าเสนอวามิให้้วยวามั้ใ
บรรยาาศในสวนอนนี้สื่นทำให้รสสุนธ์ร่าภาพลบนระาษไ้อย่าราบรื่น
ทุรั้ที่ิรูปแบบานไม่ออเธอ็ะมานั่ที่โ๊ะรนี้ในสวนที่วาวปลูอไม้นานาพันธุ์ไว้"ห้อน้ำในห้อนอน"
รสสุนธ์อ่านรูปแบบที่ามวามิเห็นอลู้าพร้อมับลมือร่าลบนระาษ ริ่
ริ่ เสียมือถืออรสสุนธ์ัเ้ามา
มือเรียวสวยหยิบมือถือึ้นมาเมื่อเห็นรายื่อที่ปราอยู่็เผยยิ้มออมา"ว่าไน
" นหรือนลัษ์เพื่อนสมัยมัธยมอรสสุนธ์เพื่อนแท้ที่าินี้เธอิว่าไม่มีใรเทียบนลัษ์ไ้อีแล้ว"นี่ยายรสวันมะรืนว่าไหม"
นลัษ์ถามรสสุนธ์้วยน้ำเสียที่เร่เอาำอบาปลายทา
"ว่าทำไมหรือ"ันมีเรื่ออยาะให้แ่วยหน่อยนะนลัษ์บอ
"พอีเมื่อวัน่อนนะลู้าที่อเมริาอันเาโทรมาบอว่าะมาเมือไทยแ่วันที่เามาันันิลู้าแ่วยไปรับเาที่สนามบินให้ันหน่อยนะ"
นลัษ์บอเสียอ้อนเพื่อนสาว "ไ้สิ ะให้ันไปรับอนี่โมล่ะ
รสสุนธ์ถามเพื่อวามัวร์มือเรียวอี้ายัร่าส่วนที่เหลืออบ้านลในระาษแผ่นให่
"10.00น.้ะ อบใมานะ. ่อยุยันนะรสสนทนาระหว่าสอสาว.
อรนภาที่ยถานมและน้ำผลไม้มานานแล้ว ็ถามหานลัษ์้วยวามิถึ
เพราะสมัยที่ทั้สอสาวยัเรียนอยู่ฝ่ายนั้น็ะมา้าที่บ้านบ่อยนเรียไ้ว่าสมาินหนึ่เลย็ว่าไ้.
"หนูนหรือ่ะหนูรส" ใ่่ะน้าอร ";รสสุนธ์พร้อมับส่ยิ้มสใสมาให้อรนภา"แล้วหนูนเป็นอย่าไรสบายีไหมะ
่วนี้เธอไม่่อยมาที่บ้านเราเลยน้าล่ะิถึ"
อรนภาพูพร้อมับวาานนมและน้ำผลไม้ลที่โ๊ะ "นสบายี่ะน้าอร
พอี่วนี้านอรสับน่อน้าเยอะนะะเลยไม่่อยไ้เอันสัเท่าไหร่"รสสุนธ์บอ"แน่นอนอยู่แล้วล่ะะ
็หนูรสเป็นสถาปนิฝีมือระับ้นๆอประเทศาน็้อเยอะเป็นธรรมา
ยัไ็สู้ๆนะ่ะน้าเอาใ่วย"
อรนภาบอพร้อมยืนมือไปับมืออรสสุนธ์บีบเบาๆเิให้ำลัใเออ...แล้วุย่าล่ะะ"
รสสุนธ์ทำานหนันลืมุย่าอนเอ พอนึึ้นไ้เลยถามหาลัวว่าวาวะน้อยใที่นไม่่อยไ้เอัน
บารั้เอัน็เวลาไม่นานสัพัาน็เ้ามารสสุนธ์เลย้อรีบไปัารับาน"อยู่ในห้อพระ่ะ
เี๋ยวเย็นๆุท่านะลมาทาน้าวับหนูรสนะ่ะ
"รสสุนธ์ไ้ยินที่อรนภาบอึยิ้มอออีรั้.
"ั้นรสอัวไปหาุย่า่อนนะ่ะ ฝาน้า อรเ็บอให้รส้วยนะ่ะ"
หิสาวบอพร้อมับยิ้มอย่ามีวามสุ อรนภารู้ัรสสุนธ์ี
เธอเป็นเ็น่ารัเอาใใส่นเ่
ใรเห็นใร็รัเพราะวามน่ารัและสใสอรสสุนธ์อรนภาเอ็แพ้ใเพราะวามน่ารัอเธอเหมือนัน
แม้ว่าบุลิะ ห้าวหาไม่สมับเป็นผู้หิ็เถอะ..
ความคิดเห็น