คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #85 : ตอนที่ 74 เดินกล่อง
ตอนที่ 74 เดินกล่อง
อีกสามวันพวกเราก็จะออกเดินทางไปค่ายอาสาที่แม่แจ่มกันแล้วนะคร้าบบบบบบบบ ไม่ต้องบอกก็คงจะรู้ใช่ไหมว่าในชมรมกำลังวุ่นวายมากแค่ไหน ผมเองยังแอบตื่นเต้นเลยถึงผมจะเป็นลูกครึ่งกรุงเทพเชียงใหม่ก็เถอะแต่ผมก็ไม่เคยไปแม่แจ่มไม่เคยไปออกค่ายเป็นเวลานานเกือบเดือนอย่างคราวนี้นะเฟ้ย
มันก็ต้องมีตื่นเต้นกันบ้างเป็นเรื่องธรรมดาจริงป่ะ เมื่อวานผมเลยรีบแพ็คกระเป๋าเตรียมข้าวของหนีขึ้นดอยซะเลย(ซะเลยไม่ใช่ชื่อดอยนะมันเป็นคำสันพบท???) ไอ้ภูมิมันเลยด่าว่าผมเห่อจะรีบเก็บไปทำไมเหลือเวลาอีกตั้งสามวันดูปากมันดิ ดูความปากดีของมันไอ้ของที่กูเก็บก็รวมของมึงด้วยนะโว้ยหมาภูมิ
ส่วนพวกพี่โต้งกับพวกฝ่ายก่อสร้างบางส่วนพร้อมด้วยฝ่ายสวัสดิการอีกประมาณหนึ่งก็หอบกันขึ้นไปรอที่แม่แจ่มแล้วเรียบร้อยครับกลุ่มนี้เขาเรียกว่ากลุ่มรอบพรีเมียม คึ เพราะต้องขนของที่ได้รับบริจาคขึ้นไปก่อนแล้วต้องไปเตรียมงานเตรียมซื้อพวกอุปกรณ์ก่อสร้างทั้งหลายแหล่
พวกพี่โต้งเขาไปรถกระบะกันส่วนพวกผมน่ะไปรถไฟแล้วที่ต้องเอาฝ่ายสวัสดิการไปด้วยก็เพราะว่าถ้าสวัสดิการไม่ไปแล้วใครจะทำกับข้าวให้พวกกรรมกรกินละ ฮ่าๆ ป่านนี้อีกรีนกับอีฝ้ายมันคงเป็นสาวดอยไปแล้วมั้ง
ส่วนพวกผมทางนี้ที่ชมรมก็กำลังวุ่นวายมากเหมือนกันแต่ก็ดีหน่อยที่พวกเราสอบเสร็จปิดเทอมกันแล้วครับน้องผู้หญิงช่วยกันแพ็คของส่วนพวกพี่หมอกานต์ก็กำลังพิมพ์รายชื่อพิมพ์เอกสารที่ยังไม่เรียบร้อย
พวกอีจี้อีเคที่ส่งเสียงกรี๊ดเสียงด่าและเปิดเพลงลั่นชมรมเพราะพวกมันกำลังซ้อมรำให้พวกผู้หญิงเจ็ดแปดคนเพื่อเป็นการแสดงให้พ่อแม่พี่น้องชาวบ้านที่เขาจะมาต้อนรับเราได้รับชมกันซึ่งมันก็เป็นธรรมเนียมอยู่แล้วใช่ไหมละครับ
ส่วนไอ้แมท ไอ้ปัน ไอ้มิค กับเพื่อนพ้องน้องพี่อีกสิบกว่าคนไปเดินกล่องเรียกว่าทุกคนต่างช่วยกันและทำหน้าที่ของตัวเองอย่างเต็มที่ที่สุดครับ ส่วนผมก็กำลังกกล่องของบริจาคที่เพิ่งได้มาเมื่อวานลำเลียงไปขึ้นรถเพื่อขนไปบ้านพี่แป๋วเพราะบ้านพี่แป๋วอยู่ใกล้หัวลำโพงครับ
เราเลยต้องขนของไปเก็บไว้ก่อนเพื่อสะดวกต่อการขนย้ายในวันเดินทาง ที่จริงของมันก็ไม่เยอะหรอกนะเพราะพวกพี่โต้งเอาขึ้นแม่แจ่มไปเกือบหมดแต่ทำไมผมถึงเหนื่อยวะ จะไม่เหนื่อยได้ไงเพราะแม่งขนกันอยู่แค่สี่คน ไอ้คิว ผม ไอ้เบียร์ ไอ้นุ
ส่วนไอ้เต้ยก็อย่าเรียกว่าช่วยเลยเรียกว่าตัวประกอบฉากจะดีกว่าเพราะนอกจากมันจะไม่ได้ช่วยอะไรที่เป็นประโยชน์ต่อส่วนรวมแล้ว มันยังพยายามสร้างปัญหาอีกต่างหากด้วยการจะแกะลังดูว่าข้างในมีอะไรบ้างผมละปวดหัวจริงๆ
คุณสงสัยใช่ไหมครับว่าไอ้พวกที่เหลือมันหายหัวไปไหนทำไมมีแค่พวกผมสี่คนช่วยกันแบกหาม ไอ้พวกนั้นมันตัดช่องน้อยแต่พอตัวพวกมันติดไปกับรถรอบแรกแล้วไม่ยอมกลับมา มีแค่พี่โจ๊กที่ตีรถเปล่ากลับมาคนเดียว อยากรู้ไหมว่ามันมีใครบ้างเดี๋ยวผมจะประจานให้ฟังมันก็มีไอ้แทน ไอ้ฟ่าง ไอ้เดย์ ไอ้เชน ไอ้เอ็ม ไอ้ภูมิและอีกหลายไอ้
ผมสืบไปสืบมาได้ความจากพี่โจ๊กว่าบ้านพี่แป๋วเป็นร้านขายส่งเครื่องดื่มมึนเมาทุกประเภทและทุกประเทศ หึ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าป่านนี้พวกมันจะเปรมแค่ไหนพี่โจ๊กยังดูกึ่มๆเลย แม่งไม่มีชวนเลยกูหรอกจำไว้พวกมึงจำไว้ ไอ้ภูมินี่ก็เหมือนกันปากก็บอกว่ารักกูงู้นงั้นงี้ ไม่อยากห่างกัน อยากอยู่ใกล้ๆตลอดเวลา ถุ๊ย พอเจอเหล้าฟรีแล้วเป็นไงจำหน้าแฟนตัวเองได้รึเปล่าเหอะ
“น้องพีมๆถ้าดาวถามถึงพี่บอกว่าพี่กับหมออันเอางานไปปริ้นท์นะ” พี่หมอกานต์เรียกผมที่กำลังจะยกลังหนังสือลังสุดท้ายออกไปขึ้นรถ
“อ้าวเครื่องปริ้นชมรมเราใช้ไม่ได้เหรอพี่กานต์”
“อืม สงสัยหมึกหมดน่ะพี่ว่าจะบอกอะไรอีกนะ อ่านึกไม่ออกงั้นพี่ไปแล้วนะพีม” พี่หมอกานต์บอกผมเสร็จก็เดินบ่นพึมพำออกไปกับพี่หมออัน ผมเลยได้แต่ยืนขำมองตามพี่เขาทำไมคนน่ารักมันต้องโก๊ะๆด้วยวะ
“หมดยังมึง” ไอ้คิวถามพร้อมกับรับลังจากผมขึ้นไปเรียงบนรถพี่โจ๊กซึ่งมีไอ้เต้ยกระโดดอยู่ข้างๆ
“หมดแล้ว คิวมึงเห็นพี่ดาวไหมวะ”
“นู่น คุยโทรศัพท์อยู่” ผมมองตามนิ้วมือไอ้คิวก็เห็นพี่ดาวคุยโทรศัพท์หน้าเครียดอยู่สงสัยคงเรื่องงงานละมั้งไอ้เบียร์มันจัดของให้เข้าที่เข้าทางพอเรียบร้อยพวกผมเลยนั่งพักตรงท้ายรถ “กูโคตรโมโหพวกเชี่ยแทนเลยแม่งกูว่าพวกมันต้องรู้ก่อนแน่ๆว่าบ้านเจ๊แป๋วขายเหล้า” ไอ้คิวบ่นมาได้ซักพักแล้วครับมันคงอารมณ์เสียที่ไม่ได้ไปลิ้มลองสุราฟรี อารมณ์เดียวกับกูเลยคิวเดี๋ยวจะโทรไปด่าไอ้ภูมิให้หายแค้น
“อ้าวมึงไม่รู้เหรอ วันนั้นพี่โต้งยังพูดอยู่เลยว่าให้พี่แป๋วเอาเหล้ามาบริจาค” ไอ้เบียร์บอก
“สาดดดดดดดดด เชี่ยคุณชายแล้วทำไมมึงไม่บอกกู”
“กูก็นึกว่ามึงรู้แล้วมึงก็ไปกับพี่โจ๊กรอบนี้สิ”
“เต้ยไปด้วย เต้ยไปด้วยนะพี่คิว” ไอ้เต้ยถลาเข้ามาเกาะตามร่างกายไอ้คิวอย่างรวดเร็วไอ้ตี๋ตาโตมันยิ้มประจบสอพออย่างน่าหมั่นไส้ไอ้คิวเลยล็อคคอมันแล้วแกล้งจะโยนลงรถไอ้เต้ยแหกปากร้องลั่นแต่ไปๆมาๆมันดันหัวเราะซะงั้น เอ่อหรือน้องกูชอบความรุนแรงวะ
“กูยังไม่ได้บอกเลยว่าจะไป”
“เต้ยรู้ว่าพี่คิวจะไปเต้ยอ่านใจพี่คิวได้”
“บ๊ะ” ผมกับไอ้เบียร์อุทานพร้อมกัน นี่แฟนหรือเครื่องจับเท็จวะเต้ย ฮ่าฮ่าไอ้คิวมองหน้าไอ้เต้ยนิ่งๆก่อนจะถาม…………
“อับดุลเอ๊ย”
“เอ๊ย”
“มารึยังลูก”
“มาแล่ว”
“อับดุลเอ๊ย”
“เอ๊ย”
“ถามอะไรตอบได้”
“ตอบได้”
“ถามอะไรรู้จัก”
“รู้จัก” กร้ากกกกกกกกกกกกกกกก มันสองตัวกลายเป็นอับดุลไปแล้วครับเป็นคู่รักที่แปลกประหลาดกวนตีนและเอียงออกจากแกนโลกมากที่สุดเท่าที่กูเคยประสบพบเจอมา คงไม่แปลกใจแล้วใช่ไหมว่าทำไมมันถึงอยู่ด้วยกันได้เพราะมันไม่ค่อยเต็มกันทั้งคู่ไงครับแต่พอเอามารวมกันก็ดันเกินดันล้นบ้าๆบอๆ
วันดีคืนดีพวกมันก็ไปซื้อแว่นตาสีแจ่มๆอันใหญ่เบ้อเริ่มเทิ่มมาใส่แล้วก็โพสท่าถ่ายรูปคู่ด้วยท่าทางอันพิลึกกึกกือแล้วอัพลงโลกออนไลน์ให้ผู้คนได้ยลโฉม หึ วีรกรรมคู่รักพิสดารยังมีอีกเยอะครับพูดไปก็ไร้สาระผมไม่พูดแล้วดีกว่า ผมกับไอ้เบียร์เลยนั่งหัวเราะดูโชว์อัพดุลของไอ้คิวไอ้เต้ยได้สักพักพี่ดาวก็เดินมากับไอ้นุ
“พวกแกหัวเราะอะไรกันใครถูกหวยหรอแล้วนี่ขนของเสร็จยัง”
“เรียบร้อยแล้วเจ๊”
“เออดีๆ นุเดี๋ยวรอบนี้แกไปช่วยไอ้โจ๊กด้วยนะพี่ละเซ็งไอ้พวกที่มันไปรอบก่อนกูอยากรู้ว่าทำไมมันไม่กลับมาช่วยขน พี่ว่ามันต้องไปนอนอืดหาเรื่องกินเหล้าฟรีที่บ้านอีแป๋วแน่ๆแล้วมันไม่รู้รึไงว่าที่ชมรมเหลือแค่ผู้หญิงกับตุ๊ดคิดว่าใครจะยกกล่องยกลังได้วะ แล้วไอ้โจ๊กมันไปไหนแล้วเนี่ย โจ๊ก ไอ้โจ๊ก เชี่ยไอ้โจ๊กกกกกก” พี่ดาวตะโกนพลางเดินหาพี่โจ๊กที่คงไปแอบนั่งมึนอยู่ที่ไหนซักแห่งปล่อยให้พวกผมมองหน้ากันปริบๆ เอ่อ คือเมื่อกี้ไอ้คิว ไอ้เบียร์ ไอ้นุ ผม แล้วก็ไอ้เต้ยก็ช่วยขนนะจะไม่นับเป็นผู้ชายหน่อยเหรอวะ
หลังจากเคลียร์ของที่ต้องขนไปบ้านพี่แป๋วเสร็จพวกผมก็กลับมานั่งพักในชมรมดูพวกอีจี้ซ้อมรำแล้วก็ช่วยพวก
น้องๆผู้หญิงแพ็คของเป็นชุดของฝากไปแจกชาวบ้าน
“อีอ้นนนน อีดอกกกกกกมึงนับเลขไม่ถึงแปดเหรออีนี่นิโอ๊ยยยย สอง สอง สามสี่ ห้า หก เจ็ดแปด มึงทำให้มันตรงจังหวะได้ไหมย๊ะ” อีเคที่แหกปากลั่นชมรมมาได้ซักชั่วโมงแล้วครับฮ่าๆ
“โอ๊ยยคุณเจ้ น้องอ้นไม่เคยรำนี่คะหนูถนัดแต่บัลเลย์” น้องอ้นกะเทยทายาทของพวกมันตอบโต้กลับไปเรียกเสียงหัวเราะเสียงแซวจากน้องๆผู้หญิงที่คงเป็นเพื่อนกันนั่นแหละว่าบัลเลย์หรือลิเกน้องอ้นมันเลยกรี๊ดแล้วด่าเพื่อนตัวเองไปอีกชุด
“มึงอย่ามาตอแหลอีอ้นที่มึงรำไม่ได้เพราะมึงนับจังหวะผิด ที่มึงนับจังหวะผิดเพราะมึงไม่มีสมาธิและที่มึงไม่มีสมาธิเพราะมึงมัวแต่มองผู้ชายค่ะอีห่าราก เอาใหม่ อีคิวมึงออกไปพ้นๆดิน้องกูไม่มีสมาธิ” อีเคที่หันมาไล่ไอ้คิวที่นั่งฉีกฟางทำปอมๆให้อีจี้อยู่
“อ้าวอีเข้มมันเกี่ยวอะไรกับกูวะพวกมึงจะเล่นละครลิงก็เล่นไปสิ” ไอ้คิวนั่งเท้าคางหัวเราะกวนพวกอีเคที่ต่อไปส่วนไอ้เต้ยมันลากไอ้เบียร์วิ่งออกไปซื้อของกินแล้ว มันก็แบบนี้แหละไม่คุยก็กินไม่กินก็คุยบางทีคุยอยู่ก็ยังกินหรือถ้ากำลังกินมันก็คุย งงไหม อย่างงเลยเพราะผมอธิบายรอบสองไม่ได้เดี๋ยวผมงงเอง ฮา
“Hiiiiiiiiiiiiiiii สวัสดีค่าคุณเจ้ๆแหละพี่ๆทุกคนน้องกระปุกมาแล้วค่า อร้ายยยยยยยยยยพี่ไอคิวของน้องงงงงง” อีน้องกระปุกเพื่อนน้องอ้นวิ่งทึกๆเข้ามาจนพื้นเอียงมันอ้วนน่ะครับแต่ขาวๆน่ารักดีแล้วมันก็ทำตัวอ่อนเหมือนจะเป็นลมเซถลาลงไปนั่งตักไอ้คิว หึหึ ขวัญใจกะเทยตลอดกาลแม่งเพื่อนผมมีอะไรดีวะ
“โอ๊ยยยยยยยยยยย ช่วยด้วยช้างแมมมอธทับขากู ลุกเลยอีถังแก๊สขากูจะหักแล้ว” น้องกระปุกมันสะบัดหน้าพรืด
“พี่คิวคะหนูบอกพี่คิวตั้งกี่ครั้งกี่คราแล้วว่าหนูชื่อกระปุก”
“กูดูยังไงนี่มันถังแก๊สชัดๆ ฮ่าฮ่า”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดด รมณ์เสีย”
“อีกระปุกหล่อนกล้าดียังไงไปนั่งตักพี่คิวของกูอีนี่เดี๋ยวเจอตบเห็นไหมว่ากูหมายไว้แล้ว”
“อ๊ะ ของอย่างนี้ใครดีใครได้นะคะเพื่อน”
“แต่ประเด็นคือมึงสองคนไม่มีใครอยู่ในสภาพดีเลยไง”
“คุณพี่คิวคะน้องขอแนะนำว่าอย่าด่วนตัดสินใจคุณภาพสินค้าที่ภายนอกค่ะคุณพี่ขา ชีวิตมันต้องลองซักครั้งค่ะคุณพี่ขาถึงจะรู้ ฮา อ่ะ อ่ะ” อีน้องกระปุกกับไอ้คิวก็ปะทะกันไป กระปุกมันเป็นเด็กปั้นอีกรีนครับงานใหญ่ๆของมหาลัยมันเก็บแต้มเหมาเป็นพิธีกรตลอดเพราะฉะนั้นไม่ต้องแปลกใจเลยว่าทำไมมันถึงคุยเก่งโดยเฉพาะเรื่องชาวบ้าน
“จะให้ลองมึงน่ะเหรอขอกูปลงสังขารก่อนแล้วกัน”
“ตายน่ะหรอคะคุณพี่”
“ประมานนั้น เอออีแก๊สมึงแต่งหน้าเองหรอวะ” ไอ้คิวเกิดความสงสัยใคร่รู้ในการแต่งหน้าของพวกแก๊งสาวสวยอีกแล้วครับไม่รู้มันงงอะไรนักหนา
“เพื่อนหนูสวยใช่ไหมพี่คิว” น้องเค้กถามภูมิใจพรีเซ้นท์เพื่อนตัวเองมาก น้องกระปุกมันก็รีบโพส จิกหน้าจิกตาประหนึ่งว่ามันกำลังถ่ายแบบเซ็กซี่ตรงหน้ามีตากล้องอย่างพี่ใหญ่ อำมาตย์
“เออสวยดีดูสิฝีมือแม่งโคตรเทพแต่งหน้าผีให้เหมือนคนมึงทำได้ไงวะ มึงสนใจรับจ๊อบแต่งหน้าศพไหมแก๊สเงินดีนะเว้ย กูว่าอย่างมึงนี่รุ่งเลยแหละเผลอๆได้เป็นเพื่อนกับผีทั้งป่าช้าเพราะดูจากเบ้าตาที่มึงกรีดซึ่งค่อนไปทางกรีดยางซะมากกว่ากูว่ามันดูมีสไตล์ดีว่ะว่าไงสนไหมเดี๋ยวกูติดต่อมัคทายกให้” น้องๆผู้หญิงเพื่อนน้องกระปุกนี่หัวเราะจนจะขาดใจแล้ว
“คุณพี่คะน้องคาดว่าศพรายแรกที่จะได้เป็นลูกค้าของน้องก็น่าจะเป็นคุณพี่นี่แหละค่ะ ปากชิสุแบบคุณพี่ถือว่ามีคุณสมบัติผัวกะเทยอยู่เต็มเปี่ยม” แล้วมันสองคนก็เปิดศึกกันต่อไปสร้างเสียงหัวเราะให้ชมรมได้อมยิ้มกัน
พวกผมอยู่ทำลายสมาธิพวกอีจี้จนพอใจก็ถูกมันเนรเทศออกมาข้างนอกมานั่งเฮฮาอยู่หน้าชมรม แถมมันยังมอบหมายงานพับและแยกเสื้อชมรมเสื้อค่ายที่จะเอาไปขายตอนเดินกล่องพรุ่งนี้อีกต่างหาก แม่งใช้แรงงานกูแต่ละอย่างให้ผู้หญิงมาทำจะดีกว่าไหม
ผมก็เลยถือโอกาสนี้เล่าเรื่องไอ้ปันกับพี่องุ่นให้พวกมันฟัง มันก็อื้อหืออ้าหากันใหญ่แต่ไม่นานเท่าไรพอเริ่มเข้าตัวไอ้ราชนิกูลเสือกพาเปลี่ยนเรื่อง เดี๋ยวมึงจะเป็นรายต่อไปไอ้เบียร์กูง้างปากมึงไม่ได้กูไปถามน้องกูก็ได้โว้ยให้มันรู้ซะมั่งว่าโตเกียวมันเด็กใคร คึคึ
“พี่คิว เต้ยจะอ้วก” อยู่ๆไอ้เต้ยก็วางเสื้อลงมันจับมือไอ้คิวมาวางทาบหน้าผากตัวเองแล้วทำท่าผะอืดผะอมเล่นเอาผม ไอ้เบียร์ อีสวีท น้องกระปุกถึงกับงงเพราะเมื่อกี้ไอ้เต้ยยังพูดเป็นต่อยหอยอยู่เลย
“เป็นไรไปกินอะไรมาปวดท้องด้วยไหม” ไอ้คิวก็รีบถามแฟนมันด้วยความเป็นห่วง
“เต้ยไม่รู้อ่ะ”
“หนูท้องรึเปล่าคะน้องเต้ยแต่พี่ว่าอีคิวไม่น่ามีปัญญาหรอก” อีสวีทยิ้มแบบนางร้ายให้ไอ้คิว
“มึงหุบปากไปอีกะเทยรากหญ้า มึงคิดดีๆเต้ยว่าไปกินไรมา”
“กะ กะ กิน……..กินขะ ขะ ขี้”
“?????????????????”
=_=
“ฮ่าๆๆ ตกใจอ่ะดี๊ เต้ยล้อเล่นน่ะ พี่คิวห่วงเต้ยละซี้ กิ้วๆๆ” ไอ้เต้ยยิ้มพลางชี้หน้าไอ้คิวทำท่ากิ๊วๆ
“อะไรของมึงวะเต้ย” ไอ้คุณชายมันยังงง
“เต้ยล้อเล่นไงเฮีย แฮ่”
“กะเทยรับไม่ได้ค่ะ กะเทยเวียนหัวขึ้นมาในบัดดลค่ะ” อีสวีทยกมือขึ้นทาบอกแล้วเดินเข้าชมรมไปเลย
“ล้อเล่น? เหอๆขำเนอะสัดเดี๋ยวกูถีบไปนู่นสมองมึงนี่คงว่างเปล่ามากใช่ไหมเต้ย ห๊ะ มึงถึงได้คิดอะไรปัญญาอ่อนแบบนี้แล้วจะมาซุกทำไมกูร้อน” จากที่ห่วงๆไอ้คิวก็เริ่มตีตัวออกห่าง
“โอ๊ยยยยยยยยยอิจฉาเต้ยอ่ะ เราอยากซุกพี่คิวบ้าง” น้องกระปุกมันร้องขึ้น
“เต้ยแบ่งให้กระปุกด้วยก็ได้แต่จ่ายมาก่อนยี่สิบ” ฮ่าฮ่าตัวมึงมีมูลค่าแค่ยี่สิบบาทว่ะคิว
“เอาไปสองหมื่นเลยค่ะเต้ยขา”
“ฮี่ฮี่กระปุกพร้อมจ่ายเมื่อไรบอกเต้ยได้เลย เฮียพีมมมมทำไรอ่ะ” แล้วมันก็มาวุ่นวายกับผมจนได้เมื่อถูกไอ้คิวผลักไสไล่ส่ง
“มึงไม่ต้องมาเนียนไอ้เต้ยไหนน้ำที่กูฝากซื้อ” กูให้ไปร้อยนึงไม่ได้น้ำไม่ว่าแต่เงินทอนก็ลอยเข้ากลีบเมฆนี่หมายความว่าไงครับน้องเต้ย มึงชักจะตลกบริโภคกับกูบ่อยเกินไปแล้วนะ
“อ๊ะ เต้ยลืมว่ะเฮียเดี๋ยวไปซื้อให้ใหม่พี่คิวๆพาเต้ยไปซื้อน้ำให้เฮียพีมหน่อยดิ”
“มันเป็นเมียกูเหรอกูถึงต้องซื้อน้ำให้เท่าที่จำได้เมียกูไม่ได้ขาสั้นนะ” ไอ้เบียร์กับอีน้องกระปุกหัวเราะลั่นเลย
“เต้ยกูฝากตบหัวแฟนมึงทีดิ”
“ได้ๆเอาแรงๆเลยเนาะเฮียพีม พี่คิวมาว่าเฮียพีมของเต้ยเตี้ยได้ไง เฮียไม่ได้เตี้ยซะหน่อยคนที่สูงต่ำกว่ามาตรฐานเขาไม่เรียกเตี้ยหรอกก็แค่สูงไม่ถึงเกณฑ์พี่คิวนิไม่รู้เรื่อง” แต่กูเริ่มอยากจะมีเรื่องแล้วว่ะเต้ยไอ้คิวมันยังไม่ได้พูดคำว่าเตี้ยซักคำแต่มึงจัดให้กูซะคอมโบ้เซ็ตเลยนะ
“หึหึ มึงหัดรู้เรื่องบ้างนะคิวไอ้พีมมันไม่ได้เตี้ยแค่สูงไม่ถึงเกณฑ์” เชี่ยเบียร์มึงไม่ต้องมาหัวเราะกูเลย
“ขอกูตบกบาลมึงกับไอ้เบียร์ก่อนแล้วกันไอ้เด็กเวร” แล้วมันก็วิ่งหลบมือผมชวนน้องกระปุกไปซื้อน้ำแม่งซนได้โล่จริงๆ
“เออเห็นพี่ไม้บอกว่าโรงเรียนที่เราจะไปออกค่ายแท็งค์น้ำเหมือนจะเก่าแล้วพี่โต้งเลยอยากจะสร้างให้ใหม่แต่ไม่รู้ว่างบจะพอไหมถ้าไม่พอก็คงซ่อมแค่อันเดิมพวกมึงว่าเราแอบออกให้ดีไหม” ไอ้เบียร์เปิดประเด็นที่มีสาระผมไม่อยากจินตนาการเลยว่าถ้ากลุ่มเราไม่มีไอ้เบียร์มารั้งไว้มันจะเอียงแค่ไหน กร้ากกกก มึงหล่อว่ะเพื่อน
“มึงไม่ต้องเลยไอ้เจนเทิ่นเมน โห่ไรว้าจะทำแท็งค์อีกเหรอ” แล้วดูไอ้คิวดิมันทำหน้าเหนื่อยทั้งที่ยังไม่ได้เริ่มเลยมันช่างแตกต่างกันยิ่งนัก ระหว่างที่กำลังคุยกันไอ้ประธานค่ายมันก็นำพรรคพวกกลับมาจากเดินกล่อง พอดีพอมันได้ยินมันก็โผล่พรวดเข้ามากลางวง
“ห๊า ทำแท้ง ใคร ใครท้อง มึงเหรอพีมทำแท้งมันบาปนะเว้ย
“เขาหมายถึงแท็งค์น้ำ ไอ่ควายย กูมีมดลูกซะที่ไหน”
เอาไว้มึงทำพี่องุ่นท้องได้เมื่อไรก็ค่อยพากันไปทำเถอะ
………………………………..
“จุดเทียนเวียนวนเรามาหลายคน วนเอ๋ยวนเวียน
จุดเทียนเวียนวนเรามาหลายคน วนเอ๋ยวนเวียน
หมุนกลับสลับเปลี่ยน เรามาจุดเทียน เวียนเอ๋ยเวียนวน
จุดเทียนเวียนไขว้ผู้หญิงนอนใกล้ ผู้ชายนอนกรน
จุดเทียนเวียนไขว้ผู้หญิงนอนใกล้ ผู้ชายนอนกรน
ผู้หญิงเขาทำฤทธิ์(ผู้หญิงเขาทำฤทธิ์)
ผู้ชายก็ติดเครื่องยนต์”
ฮ่าฮ่า อย่าเพิ่งตกใจครับนี่เป็นบทเพลงของพวกผมซึ่งกำลังสร้างความสนุกสนานให้กับผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาบริเวณลานพาร์คพารากอนแห่งนี้ แล้วทำไมพวกผมต้องร้องเพลงคำตอบก็คือเรามาเดินกล่องถือกล่องรับบริจาคเงินไปซื้ออุปกรณ์การเรียนและค่าใช้จ่ายอื่นๆให้น้องๆนั่นเองครับ คล้ายๆโครงการคนหล่อขอทำดีอะไรประมาณนั้น หึ
พวกเราได้รับมอบหมายให้มาเดินกล่องเป็นวันสุดท้ายก่อนที่จะออกเดินทางสู่แม่แจ่มในวันพรุ่งนี้แล้วครับ ผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาก็ให้ความสนใจแล้วก็ใจดีมากบริจาคเยอะเลยบางคนก็ออกแนวสงสัยว่ากะเทยห้าหกคนกับผู้ชายอีกนับสิบมันมาแหกปากทำอะไร
เรามากันตั้งแต่เที่ยงกว่าๆจนตอนนี้จะบ่ายสองแล้วอากาศก็ดี๊ดีลมพัดน้ำพุมาทีเหมือนเล่นสงกรานต์ กร้ากกกกก บรรยากาศสนุกมากครับถึงแม้จะร้อนแต่พวกผมก็สู้ตายแหกปากร้องเพลง ตะโกนขอรับบริจาคกันคอแหบคอแห้ง
แค่ร้องเพลงมันอาจจะดูเบๆไปพวกผมเลยมีเล่นตลกโชว์ด้วยก็ไม่ใช่ใครไหนอื่นอีเฟรนลี่เจ้าเก่าที่มันมารับหน้าที่เป็นพิธีกรร่วมกับน้องกระปุกและพิธีกรฝ่ายชายก็ได้แก่ไอ้มิคเรียกว่าเอาฮาเอามันส์อย่างเดียว ส่วนไอ้คิวก็รับหน้าที่นักร้องนักกีต้าร์ถ้ามันเมื่อยก็เปลี่ยนไปถือกล่องแล้วภูมิมาเล่นกีต้าร์แทนส่วนนักร้องก็พวกน้องแอมหรือไม่ก็ช่วยๆกันร้องช่วยๆกันดำน้ำไป
ส่วนไอ้เบียร์ ไอ้แทน ไอ้เต้ย ไอ้แมท ไอ้ปัน ไอ้เชนก็ยืนหล่อๆถือกล่องเพราะพวกมันเป็นตัวล่อครับ ผมกับไอ้ฟ่างก็ตีกลองเพื่อนผมเป็นมือกลองถาปัดนะครับเห็นพวกมันดวลกลองแล้วจะหนาวแต่ตอนนี้ตีกลองทอมรับบริจาคมึงไม่ต้องจัดเต็มก็ได้นะฟ่าง เหอๆ
“เชิญร่วมบริจาคเป็นทุนการศึกษาให้น้องๆได้นะครับ”
“บริจาคช่วยน้องๆที่แม่แจ่มกันนะครับสิบบาทยี่สิบบาทแล้วแต่ศรัทธาไม่ว่ากันครับ” พวกไอ้เชนก็พูดประโยคยอดฮิตกันต่อไป
และจากที่สังเกตดูส่วนใหญ่คนที่บริจาคเขาจะให้ความสนใจหน้าตาคนถือกล่องมากกว่าอยากทำบุญนะผมว่า ฮ่าฮ่า เพราะปกติพอเราหยอดตังค์เสร็จเราก็เดินผ่านไปใช่ไหมครับแต่นี่ไม่ใช่ บริจาคเสร็จมีขอถ่ายรูปกับคนถือกล่องด้วยเรียกว่าขายดียกกลุ่ม
แถมสาวๆบางกลุ่มถึงกับยืนดูยืนมุงยกโทศัพท์ขึ้นมาอัดวิดีโอเลยครับ อีเฟรนมันเลยเห็นช่องทางรวยบอกว่าเดี๋ยวค่ายอาสาเสร็จจะพาพวกผมไปโชว์ตามงานวัดล้อมผ้าเก็บตังค์ ฮ่าๆๆ มึงบ้าแล้วว่ะเฟรน
หรือบางคนก็เดินมาหยอดตังค์ตั้งหลายรอบ บางคนก็เขินๆ บางคนกล้าหน่อยก็ขอพินก็มี ไอ้ภูมิก็เจอไปสองคนแล้วไม่ได้การละต้องไปยืนประกบ
“หืม?มีอะไรเตี้ย” ภูมิมันวางขวดน้ำแล้วหันมาเลิกคิ้วมองผมที่มายืนอยู่ข้างๆ
“เปล่า”
“อ้าว แล้วมายืนจ้องหน้าทำไม” เอ่อนั่นน่ะสิแล้วผมมายืนจ้องหน้าไอ้ภูมิทำซากอ้อยหอยแมงภู่อะไรละเนี่ย เมื่อผมตอบคำถามมันไม่ได้ภูมิมันก็ยิ้มแล้วเอาปิ๊กกีต้าร์เขี่ยแก้มผมเล่น เอ่อ กลางสยามคนก็ไม่ใช่น้อยๆงั้นถอยก่อนดี ไม่อาวดีกว่า ค่อยกลับไปหึงต่อที่ห้องแล้วกันเพราะยังไม่อยากดังอีกอย่างภูมิคงไม่ได้ให้เบอร์ไปหรอกมั้ง
“แค่จะมาบอกว่าเล่นกีต้าร์ให้มันดีๆหน่อยอย่ามัวเอาสมาธิไปคิดอย่างอื่นสงสารคนที่ตีกลองให้บ้าง” บ่นเสร็จก็เดินออกมาแบบมึนๆผมเห็นคาตาว่ามันทำหน้างงๆก่อนจะเปลี่ยนเป็นมองหน้าผมแล้วยิ้มขำๆ
“อะแฮ่ม พี่ครับอย่าเพิ่งจีบกันครับเห็นไหมครับว่าพวกผมรอเต้นรอร้องเพลงกันอยู่เนี่ย” มีเสียงโห่เล็กๆจากพวกไอ้ฟ่างที่ยืนถือกล่องห่างออกไปไอ้ปันเดี๋ยวกูสั่งคนไปปล้นองุ่นไอ้เพื่อนเวร
“มาๆเดี๋ยวกูร้องเอง ไอ้ภูมิมึงไปถือกล่องไปหัดใช้หน้าตาแย่ๆให้เกิดประโยชน์บ้างนะมึง” หืออออ ช่างกล้านะมึงเชี่ยคิว
“ครับ คุณคิว” ไอ้ภูมิผลักหัวไอ้คิวก่อนจะยื่นกีต้าร์ให้แล้วไปถือกล่องแทน
วันนี้ตั้งแต่ร้องเพลงเดินกล่องมาแต่ละเพลงที่ไอ้คิวมันร้องทั้งทะลึ่งทั้งสองแง่แปดง่ามแต่ก็เหมือนว่าเป็นที่ชื่นชอบโดยเฉพาะสาวๆที่ขยันกรี๊ดมันซะเหลือเกิน กูไม่เข้าใจว่าไอ้คิวแม่งน่ากรี๊ดตกไหนถ้ากรี๊ดด้วยความกลัวเอ้อนั่นก็ว่าไปอย่าง
“พี่ขาๆขอเพลงได้ไหมคะ” พี่ดาวแอ๊บเด็กเรียกไอ้คิวว่าพี่
“ได้ครับน้องดาวซินโดมอยากฟังเพลงอะไรครับ”
“กูคิดไม่ออกแล้วแต่พี่คิวเลยค่า”
“งั้นก็ขอมอบเพลงนี้ให้สาวๆทุกคนนะครับ……
เห็นหมีหนูไหม เห็นหมีหนูไหม เห็นหมีหนูมั่งไหม
พ่อเฒ่าจับได้ พ่อเฒ่าจับได้ มาจากในป่า
เลี้ยงมาสามปี มันน่ารักดี มันน่ารักหนักหนา
ตั้งชื่อมัน ว่า ตั้งชื่อมันว่า หมีพองพอง
มันตัวไม่ใหญ่ มันตัวไม่ใหญ่ ขนดำดำ
ขนมันสะอาด ขนมันสะอาด น่าลูบคลำ
หนูชอบขยำ หนูชอบขยำหนูชอบขยำหมี เห็นหมี เห็นหมี เห็นหมี ใครเห็นหมีมั่ง”
กร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เชี่ยคิวกูตีกลองแทบไม่ถูกไอ่สัดพวกพี่ดาวกับอีเฟรนทั้งเต้นทั้งกรี๊ดสงสัยถูกใจคนที่ยืนดูก็ขำกันใหญ่ พวกน้องๆผู้หญิงในชมรมเหมือนจ้างมาสามร้อยแต่เต้นไปแปดพันกว่า ฮ่าๆ แต่ก็ยังน่ารักครับไม่ได้เต้นน่าเกลียดเพราะเรายังอยู่ในชุดนิสิตแบกเข็มมหาลัยไว้ ส่วนใหญ่ก็จะเต้นเหมือนรับน้องเพราะเราเลือกเพลงเชียร์เพลงรับน้องมาร้องด้วย
แล้วก็มีไอ้ปันแกล้งทำเป็นพี่ว้ากแต่มัดผมจุกซะตลกแล้วสั่งพวกน้องๆเต้นแต่อย่างพี่ดาวพี่เมย์อีเฟรนอีจี้นี่ถือเป็นน้องปลอมครับ เมื่อกี้มีน้องที่พวกอีเฟรนมันเรียกว่าลูกสาวมาเต้นแจมด้วยโคตรฮา
“ถ้าใครตามหาหมีจนเห็นหมีแล้วก็อย่าลืมบริจาคเงินด้วยนะครับ” ผมตีกลองรับมุขชั่วๆของไอ้คิวและจากเพลงนี้ก็มีคนหย่อนเงินกันเยอะเลย สักพักไอ้ปันก็ให้พวกพี่ดาวพวกสาวๆกลับไปก่อนเพราะนี่ก็เริ่มจะมืดแล้วเลยเหลือแค่พวกผมกับอีเฟรนและน้องกระปุกพร้อมด้วยไอ้มิคที่เริ่มรั่วเข้าเส้นโดยเฉพาะไอ้มิคกับอีเฟรนดูโอ้คู่ใหม่
“สวัสดีพ่อแม่พี่น้องเก้งกวางบ่างชะนีสตรีบุรุษตุ๊ดแต๋วทุกคนนะคะ พวกเราเป็นนิสิตจากชมรมค่ายอาสาเพื่อนพึ่งพายามอยาก”
“ยาก!!!!!!!!!!”
“ฮ่าๆ”
“อีห่าเฟรนเดี๋ยวก็โดนจับหรอกมึง” ไอ้คิวบอกพลางหัวเราะ
“เออเนอะแล้วฉันต้องบอกว่าค่ายอาสาอะไรวะแก”
“อาสาเฉยๆ” ไอ้ปันตะโกนมาบอก
“ค่ะพวกเราชาวค่ายอาสาเฉยๆนะค๊า วันนี้เรามาขอรับบริจาคน้ำใจเล็กๆน้อยๆจากทุกคนเพื่อจะนำรายได้ไปสร้างห้องสมุด ซื้ออุปกรณ์การเรียนและหนังสือให้กับน้องๆที่อำเภอแม่แจ่ม จังหวัดเชียงใหม่ ตอนนี้ก็เป็นนาทีสุดท้ายแล้วรีบๆมาร่วมกันทำบุญนะคะเกิดชาติหน้าจะได้สวยเหมือนอิชั้น”
“เฮ้ยๆๆเดี๋ยวเขาก็ไม่บริจาคหรอกเดี๋ยวเกิดชาติหน้าแล้วหน้าจะวิปโยคแบบมึง”
“โทษทีนะคิวพอดีว่า กู มั่น หน้า” อีเฟรนหันมาถอนสายบัวขอบคุณไอ้คิวก่อนจะกลับไปตะโกนเชิญชวนต่อ พวกถือกล่องก็ตะโกนใครมันเหมือนกัน ใครชอบคนไหนก็เลือกเดินเข้าไปบริจาคเลยครับจะถ่ายรูปขอเบอร์ขอพินขอโทษขอทานอะไรก็ว่าไป ส่วนไอ้มิคกับอีเฟรนนาทีนี้มันสองคนไม่สนใครแล้วครับ
“สองมือล้วงกระเป๋าสองเท้าก้าวเข้ามาไม่ซื้อไม่ว่าขอแค่เข้ามาดูก่อนนะครับงูตัวใหญ่ๆเด็กหัวขาดก็มี”
“ทุเรียนค่าทุเรียนหอมๆหวานๆสองกิโลสามสิบ สิบกิโลก็ไกลอยู่มาแวะชิมกันได้นะฮ้าแวะชิมกันได้” เอ่อ นี่เดินกล่องหรืองานกาชาดจังหวัดกันแน่วะ
“ผู้ใหญ่ยี้สิบเด็กยี้สิบแวะเวียนมาหย่อนกันได้นะจ๊ะนายจ๋า” ไอ้มิคมันเหน่อแล้วครับโผ้ม
“ก้านยาวหกสิบหมอนทองห้าสิบชะนีอย่ามาใกล้นะคะกูกัดจริงๆนะคะ”
“เมียงูครับแม่งู”
“ทุเรียนค่าทุเรียน”
“เมียเรียนครับเมียเรียน”
“ทุบงูค่าทุบงู”
กร้ากกกกกกกกกกกก
“เออ เอาเข้าไปกะเทยมึนยาคุมกับผู้ชายเมายาดอง” ผมกับไอ้คิวหัวเราะจนปวดท้องเพราะหน้าไอ้มิคโคตรมึนแต่หน้าอีเฟรนมึนกว่า แล้วมันสองคนก็ฮาจนได้ผลครับมีพี่ๆน้องๆก็ร่วมบริจาคกันสนุกสนานเชียวพวกหล่อๆที่ถือกล่องเมื่อตอนกลางวันแค่ยืนนิ่งๆตอนนี้เริ่มเดินเข้าจู่โจม
“บริจาคทำบุญช่วยน้องๆที่แม่แจ่มกันนะครับ” ไอ้เบียร์
“เงินสิบบาทของท่านในวันนี้คือชีวีอนาคตของชาติในวันหน้า” ไอ้ปัน
“ร่วมทำบุญกันนะครับ” ไอ้ภูมิ
“บริจาคไหม…..ครับ” ไอ้ฟ่าง
“ทำบุญกับน้องเต้ยกันนะค้าบบบบ”
“ถ่ายรูปได้นะครับ ถ่ายรูปได้แมทธิว คุกิมิยะเองครับ” ไอ้เชี่ยน้องแมท
“ทำบุญแล้วแถมพินบีบีนะคะ” ไอ้หมอฟัน
“ร่วมบริจาคสมทบทุนกับพวกเราชาวค่ายอาสากันนะครับ” ไอ้แทน
และระหว่างนี้ผมกับไอ้คิวก็เป็นวนิพกนักดนตรีกันไปมีน้องกระปุกมาเป็นนักร้องให้ มันร้องเองเต้นเองสเต็ปเทพมากสมควรไปประกวดเดอะสตาร์(กูประชด)
“น้องเป็นสาวขอนแก่น ยังบ่เคยมีแฟน บ้านอยู่แดนอีสาน
น้องเป็นสาววัยอ่อน เอิ้ว” แรงตรงที่มึงทำเสียงเอิ้วแบบแมนๆเป็นคอรัสให้ตัวเองนี่แหละกระปุก
“ได้แต่นอนตะแคงยามเมื่อแลงฝันหวาน
จะมีชายใดไผเดต้องการ เอิ้ว (จะมีชายใดไผเดต้องการ)เอิ้ว
หมายปองน้องนั่นแม้ต้องการจะคอย เอิ้ว
สาวอีสานบ้านป่าเช้าก็ไปทำนาค่ำแลงมาเหงาหงอย
เขาว่าน้องเป็นลาว เอิ้ว เป็นสาวเมืองอีสานใจน้องนั่นเลื่อนลอย
จงเอ็นดูแนเดออ้ายเดอ เอิ้ว
จงปรานีน้องแนจั๊กหน่อย เอิ้ว จง…..”
“โอ๊ยยยยย อีถังแก๊สสสสสส”
“ว๊าย อะไรคะคุณพี่เป็นไรคะหยุดดีดทำไมน้องกำลังมันส์”
“มึงจะเอิ้วอะไรกันนักกันหนากูดีดกีต้าไม่ถูกแล้ว” กร้ากกกกกกกกกกกกก ผมทรุดลงไปขำเลยครับเพราะตอนอีน้องกระปุกมันร้องผมก็แทบจะตีผิดๆถูกๆเหมือนกันมันเต้นมันส์มากลีลาสุดยอดแต่เสียงนี่หาที่เปรียบไม่ได้จริงๆ
แต่เชื่อไหมครับว่ามีเด็กวัยอนุบาลมาเต้นกับมันด้วยคุณพ่อคุณแม่น้องก็ยืนถ่ายรูปไปหัวเราะไป น้องกระปุกมันก็ก้มไปคุยถามไถ่น้องว่าสนุกไหมน้องก็บอกสนุกๆแล้วแม่น้องก็เอาแบงค์ร้อยให้ลูกมาหยอดพวกผมก็ขอบคุณพร้อมกันอย่างพร้อมเพรียงก่อนจะโบกมือลาหางเครื่องตัวน้อย
พอน้องคนนั้นไปไอ้คิวทั้งขำทั้งถามน้องกระปุก “แก๊สกูถามจริงๆเมื่อกี้มึงร้องเพลงหรือว่าร้องหาเครื่องเซ่น อีห่าเพลงมึงใช้จักจั่นกับจิ้งหรีดช่วยร้องประสานเสียงกันกี่ตัววะ” ฮ่าๆๆๆๆ
“กูเชื่อแล้วว่ากะเทยไทยไม่แพ้กะเทยชาติใดในโลก กะเทยไทยจงเจริญชาบู” ผมชูนิ้วโป้งให้น้องกระปุกมันรีบไหว้ย่อตัวซะอ่อนช้อย
“ขอบคุณค่ะคุณพี่สำหรับคำชม น้องปลื้มปริ่มมากจีๆ” แล้วมันก็เริ่มค้นฟ้าคว้าดาวอีกครั้งจากสาวอีสานรอรักมาเป็น สาวรำวง
“อายุสิบห้าได้มาเป็นสาวรำวง
มาใส่กระโปรงวับๆแวมๆ
ไฟสลัวมัวเหมือนคืนเดือนแรม
อร้าอะแหร่มอยู่บนฟลอร์เต้นรำ
เราเกิดมาเป็นคนต้อยต่ำ
กระด่างกระดำดั่งเม็ดดินเม็ดทราย”
เหนื่อยแทนอีกระปุกมันจริงๆครับร้องได้ห้าหกเพลงมันก็บอกว่า “คุณพี่ขาน้องไม่ไหวแล้วค่ะ น้องจะเป็นลม” ฮ่าๆ มันเลยไปเปลี่ยนตัวกับไอ้มิคให้ไอ้มิคมาร้องแทนส่วนมันก็ไปช่วยลูกพี่อย่างอีเฟรนขายเสื้อขายทุเรียน
“เอาล่ะค่ะๆมนุษย์โลกทุกคนเนื่องจากว่าพวกเราอยากตอบแทนสินน้ำใจของทุกท่านโดยเฉพาะพวกชะนีและเก้งกวางทั้งหลายที่หมายผู้ชายกลุ่มนี้……วันนี้เราจะมาประมูลผู้ชายที่ยืนอยู่ด้านหลังดิฉันเป็นตับๆนี่นะคะ” มีเสียงกรี๊ดกร๊าดจากสาวๆและเกือบสาวที่ยืนดูคอนเสิร์ตย่อมๆของพวกเราอยู่
“ดิฉันล้อเล่นค่ะ ฮ่าฮ่า ค่ายอาสาครั้งนี้ก็เป็นครั้งที่ยี่สิบของชมรมเราแล้วนะคะเพราะฉะนั้นครั้งนี้ถือเป็นครั้งที่พิเศษมาก” อีเฟรนกับน้องกระปุกมันได้ขวดน้ำคนละขวดมาเป็นไมค์แล้วก็ยืนเป็น MC อยู่ตรงหน้าพวกผมสามคนส่วนพวกที่ถือกล่องมันเดินไปถึงไหนแล้วก็ไม่รู้แต่ได้ยินเสียงกรี๊ดมาเป็นระยะ
“พิเศษยังไงคะคุณเจ้”
“พิเศษตรงที่เราไม่จัดครั้งที่หนึ่งถึงสิบเก้าแต่เราลัดคิวจัดครั้งที่ยี่สิบเลยค่า ปรบมือให้กับความพิเศษหน่อยค่า”
“คุณเจ้ๆคนข้างหน้าเตรียมจะถอดร้องเท้าเขวี้ยงเราแล้วนะคะ”
“อย่าเพิ่งนะคะใจเย็นๆกันก่อนเพราะความพิเศษของเรายังไม่หมดแต่เพียงเท่านี้เพราะว่าวันนี้นอกจากเราจะนำผู้ชายซึ่ง….ก็ไม่ได้ดูดีอะไรนัก…..อย่างไอ้สามตนข้างหลังดิฉันเป็นต้นมาเดินกล่องเรียกคนใจบุญสาวๆ” ไอ้คิวดีดกีต้าร์ตบมุกอีเฟรน แต่น้องๆซึ่งน่าจะเป็นรุ่นน้องทีมหาลัยตะโกนบอกว่า
“แต่หนูว่าหล่อนะคะพี่เฟรนหนูชอบพี่คนตีกลองอ่ะ” หืมมม ผมเหรอ ด้วยความเขินก็เลยตีกลองตึงโป๊ะไป
“หนูจ๊ะหนูหารู้ไม่ว่ามือกลองนั้น…..แท้จริงแล้วเป็นผัวมือกีต้าร์ค่ะ ฮา” เสียงกรี๊ดยิ่งดังกว่าเดิมไอ้คิวเลยเดินไปแกล้งบีบก้นอีเฟรน “เลิกเล่นๆความพิเศษของค่ายอาสาครั้งนี้จริงๆแล้วก็คือเราจะมีคอนเสิร์ตจากศิลปินชื่อดังมากมายไม่ว่าจะเป็นบี้เดอะสตาร์” อีเฟรนเอ่ยชื่อนักร้อง
“ว้าว” อีน้องกระปุกก็ทำซาวด์ประกอบ
“ซิงกูล่า”
“เริ่ด”
“พาราด็อก”
“สุดยอด”
“เดอะมูส อ๊อฟ ปองศักดิ์ เหล่านี้…..”
“จะไปออกค่ายอาสากับพวกเราใช่ไหมคะคุณเจ้”
“พวกเขา…..ไม่ได้มานะคะ ฮ่าฮ่าบ้าเหรอยะนักร้องเขาจะไปค่ายกับเราได้ไงเพราะฉะนั้นนะคะใครสนใจอยากไปแอ๋วเหนือกับหมู่เฮา”
“ต้องทำยังไงคะคุณเจ้”
“ทำไปก็เท่านั้นแหละค่ะคุณน้องเพราะฉันกำลังจะบอกว่าคนเต็มแล้วไปไม่ได้นะคะแต่ก็ไม่ต้องเสียใจไปเพราะเรามีของที่ระลึกมาขายในวันนี้ด้วยเป็นเสื้อสวยๆฝีมือเพ้นท์ของอีพวกข้างหลังดิฉันนี่แหละค่ะ ใครชอบหนุ่มศิลปกรรมก็ไปจีบได้นะ แต่ไอ้ที่นั่งหอบลิ้นห้อยน่ะมันเรียนวิศวะ” ไอ้มิคชูสองนิ้วส่งยิ้มให้ทุกคนไอ้คิวเลยเอาทิชชู่ขว้างใส่
และพอเริ่มมีการขายเสื้อไอ้พวกที่เดินถือกล่องกระจัดกระจายไปคนละทางก็กลับมารวมกันไอ้ฟ่างก็มาเปลี่ยนตีกลอง ผมก็ไปถือกล่องยืนอยู่ข้างๆภูมิ โห นั่นเหงื่อหรือมึงไปเล่นน้ำพุมาวะภูมิ ผมเลยเดินไปขอทิชชู่จากไอ้คิวมาให้มันเช็ด ฟังอีกครั้งหนึ่ง มาให้มันเช็ดไม่ใช่เช็ดให้มันเพราะนี่มันกลางสยามแต่ถ้ากลับห้องนั้นก็อีกเรื่อง บ๊ะ
“เหนื่อยไหม” ผมถามไอ้หล่อคือต้องเข้าใจนะครับว่านี่คือคุณหนูภูมิผมไม่คิดว่ามันจะกล้าตะโกนขอรับบริจาคด้วยซ้ำแต่มันก็ทำได้ แฟนใครวะโคตรเท่ ฮา อวยกันเอง
“ก็เหนื่อยแต่สนุกมากกว่า อีกอย่างเห็นหน้าใครบางคนก็หายเหนื่อยแล้ว” แหมมมมม เตงงงงงงงง
“อย่าภูมิ อย่ามาทำให้กูเขินตอนนี้”
“ฮ่าๆ น่ารักว่ะเตี้ยเดี๋ยวคืนนี้ให้ทิป”
“…………………………..” ฟิ้วววววววววว กูว่ากูไปยืนกับไอ้เต้ยดีกว่า ได้ยินเสียงไอ้ภูมิกับไอ้เบียร์หัวเราะลอยตามหลังมา หนอยยยยยย อย่าให้ถึงทีกูมั่ง
“หนูก็ชอบผู้ชายวิศวะค่ะคุณเจ้”
“อ้าวหรอแล้วหล่อนไปทำอะไรที่ตึกนิเทศย๊ะ เอาละค่ะทุกคนอย่ามัวเสียเวลาฟังกะเทยงามๆสองนางพล่ามอยู่เลย วันนี้นะคะก็ไม่ใช่ว่าพวกเราจะมาเดินกล่องรับบริจาคน้ำใจจากพวกท่านเท่านั้น….แต่ แต่ แต่เรายังจะคืนกำไรให้สังคมด้วยใช่ไหมคะอีคุณน้องกระปุกคะ”
“ใช่ค่ะอีคุณพี่เฟรนลี่ ก็ง่ายๆนะคะเรามีเสื้อมาขายตัวละหนึ่งร้อยบาทเท่านั้นค่ะ ถูกกว่านี้ไม่มีอีกแล้วนะคะร้อยเดียวซื้อขนมเลี้ยงผู้ชายยังไม่ได้เลยนะคะแต่ว่าซื้อเสื้อสวยๆของพวกเราได้ค่ะ นอกจากนี้นะคะรายได้ทั้งหมดไม่หักค่าใช้จ่ายใดๆแม้แต่สตางค์แดงเดียวก็จะหย่อนลงกล่องรับบริจาคกล่องนี้หรือจะพูดให้ง่ายไปกว่านั้นก็คือใครบริจาคหนึ่งร้อยบาทก็จะได้รับเสื้อสวยๆเท่ๆเก๋ๆให้ไปเลยค่ะ เห็นไหมคะว่านอกจากจะได้ทำบุญแล้วยังได้เสื้องามๆไปใส่อวดชาวบ้านอีกด้วย……..พี่แทนขาๆเอาเสื้อมาอวดหน่อยค่ะ” ไอ้แทนเลยกลายเป็นหุ่นถือเสื้อให้น้องกระปุก
“ส่วนคนที่บริจาคมาหนึ่งร้อยก่อนหน้านี้ดิฉันจะถือเป็นโมฆะนะคะคุณจะไม่ได้เสื้อนอกจากว่าคุณจะกลับมาให้อีกร้อยและอย่าเถียงอย่าคิดสู้นะคะเพราะดิฉันพาทนายความส่วนตัวมาด้วย หล่อไหมคะ” เฟรนมันชี้ไปที่ไอ้เบียร์เล่นเอาไอ้เบียร์ตั้งตัวไม่ทันได้แต่ส่งยิ้มหวานๆแจกจ่ายไปทั้งสยาม มีคนตะโกนถามว่าทนายคนนี้อยู่ศาลไหนจะไปจ้างว่าความ อีเฟรนเลยบอกว่าศาลเจ้าพ่อเสือ ฮา
“เสื้อสวยๆช่วยกันทำบุญนะครับแค่ตัวละร้อย” ไอ้แทนก็ช่วยโปรโมท
“แต่เดี๋ยวก่อนค่ะคุณแทนถ้าคุณผู้ชมโทรมาภายในสามชั่วโมงนี้ ทีวีดูเร็กเอ้ยไดเรกขอเสนอขายในราคา……….หนึ่งร้อยบาทเช่นเดิมค่าแต่ถ้าคุณซื้อสองตัวเราก็ยินดีขายในราคาสองร้อยบาท!!!!สามตัวก็ ก็เท่าไรคะน้องกระปุก…..”
“สามตัวก็สามร้อยบาทค่า” ฮ่าๆๆๆ พอมันสองคนร่วมมือกันพวกผมก็ใบ้แดกกันเลยครับ ระหว่างที่พวกมันพูดไปไอ้ฟ่างไอ้คิวก็ร้องเพลงสร้างบรรยากาศสนุกๆไปแล้วก็มีคนมาซื้อเสื้อจนขายแทบไม่ทัน บางคนได้เสื้อแล้วก็ขอถ่ายรูปบางคนให้เงินมาไม่เอาเสื้อก็มีครับบอกว่าเอาไปให้น้องๆดีกว่า น้ำใจคนไทยใครว่าหายไปก็ยังมีอยู่ให้กันเสมอนี่นา^__^
“คนที่อยู่ไกลๆอาจจะมองไม่เห็นว่าเสื้อเราเก๋เท่แค่ไหนลองเข้ามาดูใกล้ๆได้นะคะลายตรงกระเป๋าเสื้อสวยมากค่ะ” อีเฟรนมันใช้ยุทธวิธีการขายอะไรก็ไม่รู้ครับคนถึงหัวเราะไม่หยุด
“คุณเจ้มองไกลๆอาจจะไม่เห็น มองใกล้ๆก็……มองไม่เห็นค่ะ”
“ทำไมคะ”
“เพราะมันไม่มีลายค่ะคุณเจ้”
“ถูกค่ะเพราะว่ามันไม่มีลายเราก็เลยมองไม่เห็นลายแต่ถ้ามันมีลายเราก็จะ…….”
“มองเห็น” คนที่ยืนอยู่ก็ตอบพาซื่อครับ
“เก่งมากค่ะทุกคนนี่อยู่โรงเรียนอะไรกันหรอทำไมฉลาดอย่างนี้” พวกน้องๆเขาก็หัวเราะขำกันไป
“และถ้าใครไม่เห็นภาพนะคะว่าเสื้อเราสวยขนาดไหนเราจะให้นายแบบของเราใส่โชว์นะคะ ถอดช้อปเลยค่ะพี่แทน” พวกผมก็โห่เลยครับคนก็เริ่มเดินมารอถ่ายรูปอย่างกับเพื่อนผมเป็นดารา ไอ้ฟ่างก็ท้าวคางกับกลองยิ้มมองดูแฟนถูกแกล้ง
“เฮ้ยไม่เอา เฟรนมึงอย่าแกล้งกู” ไอ้แทนพยายามจะถอยหนีแต่ไอ้เชนกับไอ้มิคช่วยกันจับไว้
“สปิริตๆๆ” ไอ้ฟ่างตีกลองร้องเพลงทุกคนก็ตะโกนสปิริตๆตาม สุดท้ายไอ้แทนก็ยอมถอดครับคนกรี๊ดกันคอแทบแตก
“เห็นไหมคะไม้แขวนดีก็ทำให้เสื้อธรรมดาๆดูมีค่ามีราคาขึ้นมาเลยทีเดียว”
“ไม่ใช่ค่ะคุณเจ้เสื้อเราสวยด้วยค่ะ”
“อ่อๆป็นที่เสื้อด้วยนะคะ ใครจะซื้อรีบซื้อนะคะสายเรารายงานว่าใกล้หมดแล้วนะคะ” แล้วบรรยากาศนี้ก็เกิดขึ้นครับ
“คุณเจ้ๆทั้งสองขาหนูขอเบอร์ยกกลุ่มเลยนะค๊า”
“พี่คะหนูไม่เอาเสื้อก็ได้แต่ขอถ่ายรูปกับพี่ภูมิได้ไหมอ่ะ”
“ต๊าย เธอรู้จักชื่อเพื่อนฉันด้วยเหรอ”
“พี่คนที่ตีกลองอยู่ถาปัดป่ะแก”
“พี่เบียร์ปีนี้มีค่ายนิติไหมคะ”
“น้องเต้ยมาถ่ายรูปกับพวกพี่หน่อยสิ”
“พี่คะๆหนูขอถ่ายกับพี่คนนี้ได้ป่ะ”
“มึงๆกูชอบพี่ที่เล่นกีต้าร์อ่ะแม่งเซอร์ได้ใจกูมากอ่ะ”
“บริจาคพันนึงได้เบอร์ห้องไหมคะ”
“พี่เชน พินอะไรนะคะหนูฟังไม่ทัน”
“ว้าววววววววว น้องๆกลุ่มนี้ใจงามมากค่ะไอ้น้องแมทน้องเขาอยากรับจากมือแก”
“ทุ่มทุนสร้างนะคะคุณน้อง อ้าวพี่แมทปล่อยของเอ้ยมอบของหน่อยค่า” เป็นน้องผู้หญิงวัยมัธยมกลุ่มนึงบริจาคตั้งห้าร้อยแหนะครับเพื่อแลกกับไอ้แมท ฮา ส่วนผมมีคนมาขอถ่ายรูปแค่สองคนเพราะต้องคอยทอนเงินต่างจากไอ้แทนที่ยืนอยู่ข้างๆมีแต่คนมารุม
“ขอบคุณนะครับ” ผมหันไปมองไอ้แทนก้มหัวขอบคุณมอบเสื้อน้องเค้าก็ขอถ่ายรูปดูน้องจะเขินๆมัน
“เอ่อ พี่แทนคะคือเพื่อนอยากได้พินอ่ะค่ะ”
“พี่ไม่ได้ใช้บีบีครับ”
“งั้นเอาเฟชก็ได้ น๊าๆ”
“แฟนพี่ดุครับ” ไอ้แทนยิ้มให้น้องแล้วชี้นิ้วโป้งมาข้างหลังที่ฟ่างยืนตีกลองอยู่ ประเด็นนี้จบไหมครับน้อง
และวันนี้เราก็ได้รอยยิ้มกลับบ้านกันทุกคนครับแม้ว่าพวกเราจะเหนื่อยจะเพลียกันแค่ไหนก็ตาม แต่มันก็เป็นอีกวันที่พวกเราได้สร้างประสบการณ์ดีๆร่วมกันได้เรียนรู้ว่าการทำเพื่อคนอื่นมันเป็นความสุขที่มีคุณค่ามากแค่ไหน แม้จะเหนื่อยพวกเราก็ยังยิ้มยังหัวเราะได้ขอแค่มีเพื่อนอยู่ด้วยกันมันก็เพียงพอแล้วละครับ
เก็บกระเป๋าไปแม่แจ่มได้แล้วโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
TBC >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
………………………………………
- ขอให้ทุกท่านช่วยจินตนาการว่าขณะนี้เชียงใหม่หนาวมาก แม่แจ่มประหนึ่งขั้วโลกใต้ทุกคนทำเพื่อสวยได้ชิมิเคอะทั้งนี้ทั้งนั้นก็เพื่ออรรถรสทางด้านนิยายค่า กร้ากกกกกก ก็ขอบคุณทุกๆการติดตาม ทุกกำลังใจ ทุกคอมเม้นนะคะ (กระโดดกัดคอ) ไปแระ ไปปั่นตอนรองสุดท้าย ฮ่าๆๆๆ เลิฟยูโซมัช ชุบุๆ
ความคิดเห็น