We are ...คือ เรารักกัน [Yaoi]

ลำดับตอนที่ #83 : ตอนที่ 72 ลูกอม

ตอนที่ 72 ลูกอม

สัปดาห์แห่งการสอบไฟนอลใกล้เข้ามาพวกผมก็เหมือนใกล้เวลาถูกประหารเข้าไปทุกที เรื่องอ่านหนังสือสอบนี่ไม่เท่าไรเพราะคณะผมไม่เน้นตำราแต่ว่างานกับโปรเจคนี่สิเยอะมากกกกกกกก

ไหนจะต้องหาที่ฝึกงานซัมเมอร์นี้อีกแล้วที่สำคัญยังต้องไปค่ายอาสาด้วย แจมจะแด่มแจ่มว้าว ว้ากกกกกกกชีวิตกูเยอะไปไหมครับT^T

ช่วงนี้ใครมีรุ่นพี่รุ่นน้องก็ขนมาใช้แรงงานให้หมดล่ะครับเมื่อวานผมก็ไปช่วยไอ้ดินทำไฟนอลโปรเจคจนถึงตีสองสลบคากองขยะทั้งพี่ทั้งน้อง รวมถึงพี่เป้พี่รหัสผมก็มาช่วยหลานๆหลังจากที่มันปล่อยผมทิ้งซะนาน

ส่วนใครที่มันอุตริเอาน้องรหัสมาทำเมียมันก็ช่วยกันทำที่บ้านนู่นแหละ หึหึ เห็นไอ้คิวกับไอ้เต้ยพากันไปวัดบ่อยๆพวกมันไม่ได้ไปทำบุญนะครับแต่ไปดูลวดลายภาพจิตรกรรม

รายต่อมาผมได้ข่าวจากไอ้แทนว่าฝั่งสถาปัตย์ก็อเนจอนาจไม่แพ้กันไอ้แทนบอกว่าช่วงนี้เมียมันแทบไม่เห็นเดือนเห็นตะวันกันเลยทีเดียว ไอ้ฟ่างมันเบลอมากจนถึงขั้นที่พูดกับไม้สเกลทะเลาะกับเคิร์ฟด่าวงเวียนและลงไม้ลงมือกับไอ้แทน อันหลังนี่เมียมึงทำเป็นงานอดิเรกอยู่แล้วรึเปล่าวะแทน ฮ่าๆๆ สรุปก็คือไฟนอลโปรเจคฆ่าไอ้ฟ่างได้ครับ

ผมเองก็ไม่ต่างจากพวกมันเท่าไรหรอกเพราะได้นอนวันละไม่ถึงสี่ชั่วโมงส่วนยี่สิบชั่วโมงที่เหลือกูขออุทิศแด่กระดาษ ผ้าใบ ดินสอ ไม้ฉากและสี เหอๆ ส่วนไอ้ภูมิก็ไม่น้อยหน้าเหมือนกันทุกลมหายใจเข้าออกของมันคือการท่องสูตรแคลสูตรฟิสิกแล้วก็เขียนโปรแกรมโครงสร้างอะไรไม่รู้

แล้วมันก็ออกพื้นที่ไปตะลอนๆตามไซต์งานก่อสร้างได้ทุกวี่ทุกวัน มันก็ไปกับพวกไอ้มิคนั่นแหละครับ กลับมาแม่งก็มาเพ้อบอกว่าถ้าเรียนจบจะต่อโทวิศวกรรมธรณีเทคนิค สงสัยมันอยากจะสร้างอุโมงค์กับฐานสะพานให้ผมอยู่อาศัยล่ะมั้งกร้ากกกกก

ส่วนไอ้เบียร์มันก็หอบประมวลกฎหมายไปฝังตัวแถวๆหอสมุดกลางนู่นแหละครับแต่เอ…..หรือมันไปหมกตัวที่ห้องสมุดฝั่งโรงเรียนสาธิตอันนี้ผมก็ไม่รู้นะ คึ

ไอ้แทนนี่ก็หนักหนาสาหัสไม่แพ้ใครเพราะมันวุ่นวายกับการทำแลปการเขียนโปรแกรมห่าเหวอะไรของมันก็ไม่รู้ เมื่อวานผมโทรไปบอกมันว่าให้มาช่วยลงโปรแกรมใหม่ให้หน่อยเพราะน้องไวแม่งชักจะกำเริบเสิบสารในแลปทอปกูเกินไปแระ

แต่เชี่ยแทนมันก็ไม่ยอมมามันบอกว่าไม่อยากปล่อยไอ้ฟ่างไว้ที่บ้านคนเดียวเพราะเดี๋ยวเมียมันอาจจะคลุ้มคลั่งลุกมาเผาบ้านก็เป็นได้ +-+ เวรกรรมตำแตง

แต่ไม่ว่าพวกผมจะยุ่งวุ่นวายสักแค่ไหนแต่ก็ยังคงติดต่อกันทางโลกออนไลน์อยู่บ้าง เรายังพอรับรู้ความเป็นไปของกันและกัน ยกเว้นไอ้เชนครับหลายวันมานี้ไม่มีใครหน้าไหนได้ข่าวคราวไม่มีใครเห็นหน้าเห็นตามันเลย มีก็แต่ไอ้มิคที่ไปแซวมันในเฟซบุคว่าแอบไปซุ่มตัดเสื้อกราวน์อยู่เหรอ ฮ่าๆ ปีหน้าไอ้เชนมันก็จะได้ใส่เสื้อกราวน์เข้าใกล้ความเป็นหมอแล้วนะเว้ย เพื่อนผมๆๆๆๆ

และก่อนที่พวกผมจะเครียดจนอาการหนักไปกว่านี้วันนี้เลยมีการนัดร่ำสุราผ่อนคลายสมองให้ชีวิตได้พักผ่อนซะหน่อยเรียกว่าคืนนี้จัดเต็ม!!!!!!!!!!!!!!

จริงๆคือแม่งหาเรื่องเมาเฉยๆนี่แหละ สถานที่ก็คือบ้านผมเองครับวันนี้ทางสะดวกเพราะผมได้ทำการขับไล่อาปุ้ยไปนอนบ้านย่าและยึดบ้านไว้แล้วเรียบร้อย กรั่กๆคือทุกคืนวันศุกร์อาจะกลับไปค้างกับย่าอยู่แล้ว วันนี้พวกผมเลยปล่อยผีแหกปากได้เมาปลิ้นได้แต่ห้ามอ้วก

พวกมันก็ทยอยๆมากันตั้งแต่เช้าแล้วล่ะครับหน้าตาแต่ล่ะคนนี่แบบว่าอิดโรยยิ่งกว่านักโทษถูกจองจำนับหมื่นปีหมื่นๆปี รับราชโองการ ไม่ใช่แระ คึคึ แม่งเพลียกันได้อีกทั้งไอ้เชน ไอ้ฟ่าง ไอ้คิวมาถึงมันก็หลับเป็นตาย นี่พวกมึงไม่คิดจะทักทายเจ้าของบ้านหน่อยเหรอสหาย

จากที่ไม่ค่อยได้เจอกันหลายอาทิตย์ผมว่าไอ้ฟ่างผมยาวขึ้นเกือบเลยไหล่มันรวบแล้วแม่งอย่างเซอร์ ไอ้เบียร์ก็ดูเพลียๆไอ้มิคนี่เข้าขั้นหลอนเลยมั้ง แต่ไอ้เชนไม่ค่อยโทรมเท่าไรเพราะไม่ว่ามันจะเรียนหนัก สอบเยอะ ชีวิตแย่ เมียตีกัน สังคังขึ้น นอนไม่พอ บลาๆๆ แค่ไหนแต่มันก็ต้องหน้าเป๊ะตลอดเว หึ นิติพลวุฒิศักดิ์ยังอายเพื่อนกูอ่ะครับ

ส่วนไอ้ปันกับไอ้แมทมันกำลังเดินทางมาผมรู้สึกว่าช่วงนี้ไอ้ปันกับเชี่ยน้องแมทมันดูสนิทกันแบบแปลกๆหรือผมอาจจะคิดมากไปเองก็ได้ว่าไอ้ปันมันไม่ค่อยแกล้งไอ้แมทเหมือนแต่ก่อนหวังว่ามันคงไม่เกี่ยวกับพี่ผลไม้สีม่วงพวงน่ารักหรอกนะ ฮึ

พอบ่ายนิดๆผม ไอ้เบียร์ ไอ้เต้ยก็ออกมาซื้อเสบียงเตรียมเมาที่มากันแค่สามคนเพราะไอ้ตัวอื่นมันหลับกันหมดแล้วครับรวมถึงภูมิด้วย ตอนแรกผมก็ว่าจะปลุกมันมาด้วยแต่คิดไปคิดมาก็ไม่อยากกวนเพราะภูมิมันนอนดึกมาหลายคืนแล้วเลยปล่อยให้มันพักผ่อนไป

ก็เลยได้ไอ้เต้ยมาแทนเรียกว่าเป็นการตัดสินใจที่ผิดพลาดอย่างใหญ่หลวงเลยก็ว่าได้ครับ เพราะตั้งแต่ขับรถออกจากบ้านจนถึงบิ๊กซีเชี่ยน้องเต้ยก็ยังไม่ปล่อยให้ขากรรไกรมันพักเลย มันเอาแต่พูด พูดและพูดอย่างกับชาติก่อนมันเกิดเป็นนกแก้วนกขุนทอง แล้วแต่ละเรื่องที่มันสรรหามาเล่านะแม่งโคตรจับประเด็นไม่ได้เลย

เรียกว่า ณ ตอนนั้นมีอะไรหลุดเข้ามาในกรอบสายตาของมันหรือมันนึกอะไรออก มันก็จะเอามาพูดแบบไม่แคร์ว่าคนฟังจะตามทันรึเปล่า จนไอ้เบียร์ที่ขับรถอยู่ต้องขอเปิดเพลงดังๆแต่คิดว่าจะขัดขวางไอ้เต้ยได้เหรอ หึ ไม่มีทาง ไอ้เด็กเวรมันก็ตะโกนแข่งกับเสียงเพลงจนไอ้เบียร์ต้องปิด พอพวกผมทำเป็นไม่สนใจไม่ฟังมันก็ยื่นหน้าขาวๆมาตรงกลางทำปากยื่นปากยาวบ่นไปเรื่อย

บอกตรงๆว่าไอ้เต้ยทำให้ผมไมเกรนขึ้นได้ว่ะรู้งี้ไม่น่าเอามันมาด้วยเลย ผมชักจะสงสารไอ้คิวขึ้นมานิดๆแล้วสิแล้วก็เริ่มสงสัยด้วยว่าทำไมคนขี้รำคาญและโลกส่วนตัวสูงอย่างไอ้คิวถึงทนกับไอ้เด็กไฮเปอร์นี่ได้ เหอๆ

“เฮียพีมเฮียเบียร์ เต้ยว่าพวกเราเดินซื้อของสามคนแบบนี้เหมือนพ่อแม่ลูกเลยเนอะ” ไอ้เต้ยที่เข็นรถไถไปไถมารอบตัวผมหันมาบอกพร้อมรอยยิ้มหล่อๆของมัน ผมกับไอ้เบียร์มองหน้ากันแล้วก็รุมตบหัวไอ้เต้ยพร้อมกันอย่างมิได้นัดหมาย

“มึงอย่าไปพูดให้ไอ้ภูมิได้ยินนะเต้ย เดี๋ยวได้ตายยกกลุ่มหรอก” ไอ้เบียร์บอกพลางส่ายหน้า ตายยกกลุ่มนี่ไม่น่ากลัวเท่าไรแต่กูหวั่นใจว่ากูจะตายก่อนใครเพื่อนน่ะสิ บรึ๋ยยยย

“เต้ยไม่พูดก็ได้แต่เฮียเบียร์ต้องซื้อโกลด์ ชีวาส แบล็ก บลู กรีนอย่างล่ะสองให้เต้ยก่อน” อันนี้เขาเรียกตลกแดกแล้วว่ะเต้ย แค่บลูก็เฉียดหมื่นแล้วผมเกิดมาเพิ่งมีวาสนาได้ลิ้มลองแค่สองสามครั้งเองมั้ง ครั้งแรกหนวดให้เป็นของขวัญวันเกิด(ประเสริฐได้อีกพ่อกูให้เหล้าเป็นของขวัญวันเกิดลูก)

ไม่ได้ซื้อให้ด้วยนะเพราะลูกน้องเอามาฝากวันปีใหม่ หนวดเลยขายต่อให้ผมในราคาสามพันคิดแล้วก็แค้น ฮึ่มหนวดนะหนวด ส่วนครั้งที่สองไอ้แทนใจปล้ำเปิดฉลองตอนที่มันติดทีมนักฟุตบอลโรงเรียน

เรามาดูลีลาไอ้เต้ยในการขอเหล้าจากไอ้เบียร์กันต่อดีกว่าครับไอ้เต้ยมันไม่พูดเปล่ายังเอาหัวไปโขกไหล่ไอ้เบียร์จนไอ้เบียร์ต้องขยี้หัวมันแรงๆ หึ กูว่าเชี่ยเบียร์แพ้เด็กว่ะพอคิดเรื่องเด็กหน้าไอ้โตเกียวก็แว่บเข้ามาในหัว ผมจึงขอตั้งอธิฐานจิตกับตัวเองไว้เลยว่าคืนนี้แหละที่กูจะมอมเหล้าล้วงความลับของมึงไอ้คุณราชนิกูลเบียร์

งานนี้ท่านชายมันบอกว่าขอเลี้ยงเองผมก็ไม่ขัดศรัทธาหวานหมูสิครับแดกกันเปรมเลยล่ะ แต่ก็ไม่ได้บ้าจี้ตามใจไอ้เต้ยเอาเหล้าเป็นโหลๆอย่างที่มันร้องขอ เพราะเหล้าน่ะไอ้เชนมันเอามาด้วยสองกลมที่บ้านผมก็เหลือแบล็กกับเรดอย่างละกลมส่วนบลูไอ้เบียร์โทรบอกให้ที่บ้านเอามาให้ สุโค่ยยยยยยย

วันนี้กูจะได้ลิ้มรสบลูเลเบิ้ลจริงๆหรอวะแม่งลาภปากจริงๆโว้ยยยย บอกได้สามคำว่า กู เปรม มาก ฮ่าฮ่าตอนนี้วิญญานผมมันลอยละล่องบินละลิ่วกลับไปนั่งล้อมวงถือแก้วรอแล้วเรียบร้อยครับ ฮี่ฮี่ มีเพื่อนเป็นเจ้าเป็นนายนี่มันดีอย่างนี้นี่เอง

“เฮียพีมเก็บอาการหน่อยน้ำลายไหลแล้ว”

“ห๊ะจริงหรอวะ” ผมหันไปมองไอ้เต้ยงงๆและเผลอยกมือขึ้นเช็ดมุมปากเพราะกลัวว่าน้ำลายไหลอย่างที่มันบอกจริงๆ แล้วไอ้สองตัวนั้นเลยพากันขำแม่งหลอกกูเหรอไอ้เด็กเวร

หลังจากช่วยกันเลือกของไปทำกับแกล้มจนเกือบล้นรถและพาไอ้เต้ยวิ่งซนรอบห้างเกือบๆสองชั่วโมงพวกผมก็ได้เวลากลับ แต่ไอ้เบียร์บอกว่ารอรับน้องบลูนางเอกของงานในค่ำคืนนี้ก่อนก็เลยเดินเลือกของต่ออีกเกือบยี่สิบนาที คนขับรถบ้านคุณชายก็พาน้องบลูมาส่งผมนี่มองตามเหล้าในมือไอ้เบียร์ตาปริบๆเลย ฮ่าๆ เป็นเอามากกู

กลับมาถึงบ้านเหล่าสมาชิกก็ยังไม่ตื่นแต่มีคนมาเพิ่มแล้วคือไอ้แมทกับไอ้ปัน เชี่ยน้องแมทก็รู้งานมาช่วยขนของเข้าไปเก็บส่วนไอ้ปันมันคุยโทรศัพท์อยู่ ไอ้เต้ยมันก็กอดขวดบลูวิ่งถลาไปหาไอ้คิวมันไปซุกๆกอดๆแฟนมันไอ้คิวหยีตาขึ้นมองก่อนจะกอดไอ้เต้ยให้นอนไปด้วยกัน

“โหเยอะว่ะพี่พีม ฉลองงานมงคลสมรสเหรอพี่” ไอ้แมทถามตอนที่ช่วยผมยกลังเบียร์เข้ามาเป็นอย่างสุดท้าย

“เปล่า จัดงานฌาปณกิจมึงอ่ะ หลบดิกูจะจัดของแล้วนี่มาถึงนานยังวะแมท”

“ก็ซักพักแล้วพี่ถ้าไม่ติดว่าพี่ปัน…….” ไอ้แมทที่ส่งเสียงแจ๋นๆก็ดันเงียบลงไปซะเฉยๆจนผมต้องเงยหน้าขึ้นมองก็เห็นมันยิ้มมุมปากอย่างกวนโอ๊ย

“ไอ้ปันมันทำไม”

“บอกไม่ได้ว่ะพี่เพราะผมแค่คนประสานงานถ้าพี่ปันพร้อมคงบอกพวกพี่เองแหละ หึหึ”

“มีลับลมคมในนะพวกมึง เดี๋ยวกูมอมเหล้าแม่งให้หมด มึงเอาเบียร์ไปจัดเข้าตู้เย็นไป”

“คร้าบบบบบบเพ่” พอไอ้แมทมันช่วยผมเรียงเบียร์เรียงเป็บซี่เข้าตู้เย็นเสร็จไอ้เบียร์ก็เรียกมันออกไปช่วยจัดสถานที่ข้างนอก ส่วนผมก็ล้างพวกผลไม้ล้างผักไว้รอไอ้แทนไอ้คิวตื่นมาทำ

“……เฮ้ย!!!” ผมกำลังจะหันหลังไปหยิบจานก็ดันมีมือดีเข้ามากอดผมจากข้างหลังซะก่อนมันเกยคางที่มีไรหนวดไว้บนไหล่ของผมแถมยังซ่าส์มาหอมแก้มผมอีกแม่งฉวยโอกาสไม่ไหวๆ>_<

“ไปซื้อของทำไมไม่ปลุก” เสียงภูมิฟังดูแหบๆสงสัยคงเพราะเพิ่งตื่นนอนมันเลยทำให้ผมรู้สึกจั๊กจี๋ยังไงไม่รู้

“ก็เห็นหลับอยู่ช่วงนี้มึงไม่ค่อยได้พักผ่อนกูก็เลยไม่อยากกวน”

“หึหึ น่ารักแบบนี้รักตายเลย” มันเกยคางบนไหล่ผมแถมยังกอดแน่นขึ้นด้วย จริงๆก็แอบเขินนะ>_< เขินจนจะฉีกผักสลัดในมือออกเป็นชิ้นๆแล้วเนี่ยแม่งกลางบ้านอ่ะ “พีมผมยาวแล้วนะปิดเทอมไปตัดไหม” ปากไอ้หล่อมันก็พูดไปส่วนจมูกก็ซุกๆไซร้ๆจนผมต้องย่นคอหนี

“อื้อ….อยากตัดเหมือนกันมันร้อน…..คึ ภูมิกูจั๊กจี๋” ภูมิเอาจมูกมาคลอเคลียข้างแก้มจนผมต้องเบี่ยงหน้าออกก็มันจักจี๋อ่ะ ไอ้เคราแกะเคราแพะนี่ไม่รู้มันจะไว้ทำส้นตีนไรผมไม่ชอบเลยเพราะมันทำให้ไอ้ภูมิเท่เกินไปมีเสน่ห์แผ่ออร่ามากเกินไปแล้วก็ทำให้สาวมองเยอะกูหวงมึงเข้าใจไหม ไม่ไหวๆกลับคอนโดผมต้องบังคับให้มันโกนออก

“ข้างบนเตียงยังว่างนะขึ้นไปดิซักยกสองยก” เสียงกวนๆของใครบางคนทำให้ผมกับภูมิหันไปมองไอ้ผู้ชายที่ยืนหัวเปียกและเปลือยท่อนบนโชว์ความขาวระดับโอโม่มากระแทกตาพวกผม ไอ้ฟ่างมันใส่แค่กางเกงบอลที่น่าจะเป็นของไอ้แทนและมีผ้าขนหนูที่เป็นของผมคล้องคอสงสัยมันคงขึ้นไปอาบน้ำมา

“ไม่เป็นไรเค้าอยากเปลี่ยนบรรยากาศเป็นครัวบ้าง” ไอ้ห่านี่ก็……..

เชี่ยฟ่างมันยักคิ้วให้พวกผมด้วยท่าทางที่แสนจะเชิญชวนอวัยวะเบื้องล่างไปทักทายหน้าหล่อๆของมันเพราะมันยกยิ้มมุมปากทั้งที่กำลังกระดกน้ำจากขวด แล้วมองตรงมาที่ผมพอมันดื่มเสร็จมันก็เดินมาหยิบแอปเปิ้ลเขียวที่ผมเพิ่งล้างเสร็จไปกัด

“งั้นกูไม่กวนแล้วเชิญเอากันในครัวได้ตามสบายนะน้องภูมิ หึ” มันขยี้หัวภูมิแรงๆพร้อมกับยักคิ้วให้ผมแล้วก็เดินออกไปทิ้งไว้แค่ความเจ็บใจให้ผมดูต่างหน้ากูโกรธจนหัวสั่นหัวคลอนแต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากมองตาม

“กูเกลียดพี่ชายมึง” ผมบอกภูมิหลังจากแผ่นหลังเนียนๆของไอ้ฟ่างหายไปจากสายตา

“เกลียดพี่ชายก็ไม่เป็นไรขอแค่รักน้องชายก็พอ” ผมหันพรึ่บไปมองหน้าไอ้ภูมิก่อนจะสะบัดหน้าเร็วๆไปมองมันอีกรอบเหมือนที่ตลกเขาชอบทำกัน สมาคมเสี่ยวแดกแห่งประเทศไทยมารับสมาชิกใหม่ด้วยครับ

...............................................

ห้าโมงเย็นกว่าๆเหล่าเสือสิงกระทิงเปรตทั้งหลายก็ทยอยตื่นมาทีละคนสองคน พวกมันมาช่วยกันทำกับข้าวและกับแกล้มคนละอย่างสองอย่างซึ่งเจ้าบ้านอย่างผมก็ถูกกีดกันออกจากวิถีการทำครัวอย่างน่าสงสาร

เชี่ยแทน เชี่ยคิว เชี่ยเบียร์พวกมึงจำไม่ได้รึไงว่าใครที่เคยต้มมาม่าให้พวกมึงแดกตอนพวกมึงไม่สบายน่ะห๊ะ ฟายยยย ไล่กูอย่างกับหมูกับหมากูเป็นเจ้าของบ้านนะโว้ยยยย แม่ง ผมเลยเดินเซ็งๆออกมาที่ห้องรับแขกซึ่งกำลังตั้งวงย่อมๆกะว่าดึกๆค่อยย้ายออกไปนอกบ้าน

ไอ้ฟ่างกับไอ้เต้ยกำลังดวลวินนิ่งกันอยู่ไอ้ปันมันนอนกระดิกเท้ารอแดกทั้งที่คนอื่นเขาช่วยกันทำกับแกล้ม ส่วนไอ้แมท ไอ้ภูมิ ไอ้เชน ไอ้มิคพวกมันกำลังนั่งล้อมวงหัวชนอยู่มันทำไรวะทำไมดูสามัคคีกันขนาดนั้น

“เฮ้ย พวกมึงทำไรวะ” ผมเดินเข้าไปใกล้และใช้เท้าสะกิดหลังไอ้ภูมิแต่พวกมันก็ไม่ตอบเพราะต่างกำลังให้ความสนใจหน้าจอมือถือตัวเอง “เฮ้ยยย คุยกับกูหน่อยแม่งทำไรกันวะ”

“ประชุมเฟซบุคโลก” ไอ้มิคตอบปัดๆ ฮ่าๆ มีด้วยเหรอวะประชุมเฟชบุ๊คโลกเนี่ย งั้นกูเอาด้วยขอเป็นอีกหนึ่งองค์ประชุมแล้วกันนะว่าแล้วผมก็นั่งลงข้างไอ้ภูมินั่นแหละห่านี่ก็ไม่สนใจกูเลยนะเดี๋ยวพ่อโบกหูหลุด ปากดีจริงๆกู ก๊ากกกกกก

“มึงๆ กูว่าโฆษณาผ้าอนามัยทำไม่ถูกว่ะ” อยู่ๆไอ้ปันที่นอนดูทีวีก็ชี้ชวนให้พวกผมดูภาพที่กำลังฉายโฆษณาเป็นนางเอกชื่อน่ากินที่กำลังบอกว่ามั่นใจได้แม้เป็นวันนั้นของเดือน ฮ่าฮ่า เธอสวยดีครับแต่ที่พวกผมกำลังสนใจคือไอ้ปันต่างหากคือกูอยากรู้ว่ามันต้องการสื่อสารสิ่งใด

“ไม่ถูกยังไง มึงเคยใส่รึไงถึงรู้ว่าผิดหรือถูก” ไอ้ฟ่างพักสายตาจากเกมส์ยกเหล้าขึ้นจิบเพียวๆแล้วเอ่ยถามไอ้ปัน

“ก็เพราะกูไม่เคยใช้ไม่รู้วิธีไงกูถึงบอกว่ามันผิด มึงเห็นโฆษณารถป่ะเขาลองขับให้ดูใช่ป่ะโทรศัพท์ก็ลองใช้ให้ดู ขนมเขาก็กินให้ดูแล้วผ้าอนามัยทำไมเขาไม่ใส่ให้เราดูวะเกิดซื้อไปแล้วใช้ไม่เป็นทำไงอ่ะ” ไอ้…..กูไม่รู้จะด่ามึงยังไงดีปันความคิดมันแต่ละอย่าง

“ห่าปันตอนมึงใช้ถุงยางอนามัยครั้งแรกมีใครสอนมึงไหมผู้หญิงเค้าก็มีสัญชาตญาณของเขาดิวะ” ไอ้เชนว่าอย่างเอือมๆ

“กูรู้สึกว่ามันเสียดุลการค้าอยู่ดีมันเป็นการเอาเปรียบผู้บริโภค สงสัยกูต้องยื่นพระราชกำหนดเข้าสภาว่าด้วยเรื่องการโฆษณาผ้าอนามัยที่ไม่สมจริง” ไอ้ฟ่างลุกไปผลักหัวไอ้ปันจนหน้าทิ่มมันคงทนไม่ไหว หึหึ ปล่อยให้ไอ้เต้ยนอนโวยวายที่เล่นเกมส์แพ้แต่ไม่อาจแก้มือได้เพราะไอ้ฟ่างมันชงเหล้าเอาเข้าไปให้พวกไอ้ในครัว

และแล้วเวลาแห่งการร่ำสุราก็มาถึงพวกผมย้ายสถานที่ออกมาที่สนามหน้าบ้านท่ามกลางธรรมชาติแล้วครับ กลิ่นดอกแก้วปะทะกลิ่นน้องบลูทำเอาตอนนี้เหมือนได้ขึ้นสวรรค์บนดินเลยเว้ย และถ้าไม่มีเสียงเคาะขวดเคาะจานเสียงร้องเพลงหลงคีย์และผิดจังหวะของไอ้มิคกับไอ้ปันมันก็คงจะเหมือนสวรรค์มากกว่านี้ อันนี้ออกแนวกึ่งๆนรกมาแจมนิดๆเลย

“บักปันญามึงเมารึยัง” ฮ่าฮ่า ปัญญาเรณูกำลังจะครอบงำไอ้มิคครับ เหตุมันเกิดจากไอ้ปันมันเมาแล้วเริ่มเรียกเพื่อนพร้อมมีคำนำหน้าว่าบัก บักพีม บักมิค บักเต้ย ไอ้มิคมันเลยเอามั่งมันก็เรียกพวกผมบักแต่ให้ไอ้ปันเก๋สุดด้วยการเติมคำว่าญาให้ บักปันญานี่ไม่ใช่ปัญญาเรณูนะครับแต่เป็นปันญาเรหลังและเรี่ยไร

พอๆกับไอ้แทนที่ไปได้สรรพนามใหม่สมัยมนต์รักลูกทุ่งมาใช้กับไอ้ฟ่างมันคงมโนว่าตัวเองเป็นพี่คล้าวแล้วไอ้ฟ่างเป็นน้องทองกวาวมั้ง มันเรียกไอ้ฟ่างว่า “แม่มึง” กร้ากกกกกกกก ประหนึ่งเป็นคู่รักแห่งท้องนาบ้านป่าแถมมันจะให้ไอ้ข้าวผัดกระต่ายหน้าหยิ่งร่างยักษ์ลูกของพวกมันเรียกตาม

หึ พูดเรื่องไอ้ข้าวผัดแล้วฮาว่ะตอนที่ไอ้แทนเลี้ยงไอ้ข้าวผัดแรกๆมันมาเล่าให้ผมฟังว่ามันอยากเอาใจเมียก็เลยพากันไปซื้อกระต่ายมาเลี้ยงเพราะไอ้ฟ่างมันอยากได้กระต่ายแคระ ไอ้แทนก็ตามใจแต่ปรากฎว่าโดนคนขายหลอกครับ

จากที่บอกว่ามันจะไม่โตมันจะตัวเล็กน่ารักเท่าเดิมแต่ไปดูตอนนี้สิไอ้ข้าวผัดแม่งตัวเท่าหมูป่าแล้วครับวันๆเอาแต่กินกับนอน ฮ่าๆๆ อ่อเมื่อกี้ถึงไหนแล้วนะก็ไอ้แทนเรียกไอ้ฟ่างแม่มึงใช่ป่ะแล้วมันก็ให้ไอ้ฟ่างเรียกตัวเองว่า พ่อมึง ไอ้ฟ่างมันก็ยอมนะครับแค่แถมเพิ่มมาอีกหนึ่งพยางค์เป็น “พ่อมึงสิ…..ไอ้ควาย”

“แม่มึงคืนนี้อยากได้จากพ่อมึงกี่ครั้งดีจ๊ะ” ไอ้แทนกำลังปฏิบัติการลวนลามแฟนตัวเองมาสักพักแล้วครับตอนแรกไอ้ฟ่างก็ทั้งถีบทั้งยันเหลือแค่ยังไม่ฟาดก้านคอเท่านั้นเอง แต่ก็มิสามารถทำอะไรปลาหมึกพันธุ์หนาอย่างไอ้แทนได้เลยได้แต่ปล่อยให้ไอ้แทนเกี้ยวพารา(บัด)สีต่อไป

“มึงติดสัดหรอแทน ห๊ะ”

“เปล่า…ติดเมียต่างหาก” ถ้วย ถัง กะละมังให้ไวครับกูกำลังจะอาเจียน

“แทนมึงอย่าทำให้กูสะอิดสะเอียดมากไปกว่านี้ได้ไหมขอร้อง….” ไอ้ฟ่างผลักหน้าไอ้แทนออกก่อนที่จมูกคมๆของไอ้แทนจะยื่นไปถึงแก้มขาวๆของมัน

“ใคร ใครท้อง ใครอยากมีลูก” ไอ้ปันที่เดินเป๋ๆกลับจากล่ากระต่ายที่หน้าบ้าน มันเอ่ยถามอย่างมั่นใจในสิ่งที่ได้ยิน ห่าเอ้ย ไอ้ฟ่างพูดว่าขอร้องเชี่ยนี่ได้ยินว่าท้องแม่งไม่รู้เลยว่ามันไปคนละทางแล้ว

ฟังไม่ได้ศัพท์แล้วจับไปกระดกนะมึง ผมพูดถูกป่ะวะช่างแม่งเหอะ ชนคร้าบชนนนนน “มึงใช่ไหมฟ่างมึงอยากมีลูกใช่มะกูช่วยได้นะ…อย่างมึงนี่น่าจะใช้วิธีโน้มกิ่งไม่ก็แตกหน่อ” ไอ้ปันยิ้มหวานพูดแทบไม่เป็นคำ

“กูไม่ใช่พืชตระกูลหัวที่ขยายพันธุ์ด้วยการแตกหน่อนะ สัส” กร้ากกกกกกกกกกกกกก โดนไอ้ฟ่างด่าไปอีกดอก

ตอนนี้พวกผมก็เริ่มแล้วครับเริ่มไปทีละนิดแล้วสติ ไอ้เชนไปคุยโทรศัพท์ในบ้านได้ซักพักแล้วเพราะเมียโทรมา ไอ้เบียร์ก็เริ่มส่งสายตาหวานๆเยิ้มๆปกติไอ้เบียร์มันไม่ได้คออ่อนนะครับแต่วันนี้ถ้ามันไม่เมามันก็คงเทพเกินไปแล้วเพราะผมกับไอ้ฟ่างรวมหัวกันมอมมัน หึหึ

อีกไม่นานความลับที่กูอยากรู้ก็จะพรั่งพรูออกจากปากท่านชายเอง ส่วนไอ้เต้ยนี่ก็นั่งหัวเราะทุกสรรพสิ่งรอบตัว ฮ่าฮ่า เชี่ยนี่เมาแล้วรั่วแค่ผมหยิบถั่วมันยังฮาทำเอาพวกผมนั่งหัวเราะเพราะอาการเมาของไอ้เต้ยนี่แหละ ไอ้น้องแมทนี่เอะอะก็จะโชว์ลูกคอร้องหมอลำอย่างเดียวมันเมาทีไรมันจะกลับขอนแก่นทุกทีแม่งโคตรสำนึกรักบ้านเกิดเลยน้องกู

ส่วนแฟนผมก็นั่งนัวเนียผมไม่ห่างเดี๋ยวโอบเดี๋ยวหอมไม่รู้มันเมาจริงหรือแอ๊บเมากันแน่แต่ผมว่ามันคงเมาจริงแหละไอ้ภูมิเมาง่ายถ้าแดกเหล้าหลายๆยี่ห้อปนกันต่างจากผม ฉายาพีระณัฐคอนานาชาติมึงจะมาในรูปแบบไหนขอให้บอก ยาดองยันชีวาสก็ว่ามาไอ้พีมจัดให้ได้หมด

ส่วนไอ้คิวมันก็ดีดกีต้าร์ให้ไอ้แมทโชว์ลูกคอแข่งกับไอ้มิคนี่แหละครับ แต่ละเพลงที่พวกมันเล่นและร้องทำเอาวงเหล้าคึกคักเพราะไม่ใช่แค่ไอ้แมทที่ฝักใฝ่ในหมอลำ


ไอ้คิวนี่ก็เจ้าพ่อลูกทุ่งเพื่อชีวิตเหมือนกันที่ไอ้คิวมันชอบแนวนี้ไม่ได้เป็นผลมาจากการทำงานดึก จนสถานีวิทยุเพลงสตริงเขาปิดสถานีมีแค่ลูกทุ่งมหานครที่อยู่เป็นเพื่อนเด็กศิลปกรรมอย่างพวกผมแต่อย่างใด แต่มันมาจากจิตใต้สำนึกและรสนิยมความชอบส่วนตัวของไอ้คิวครับ เราไปฟังมันกับไอ้แมทประสานเสียงกันดีกว่า

“…….หลับตาลงก็เห็นแต่ใบหน้าเธอ

กี่เช้าตื่นมาก็เจอว่าคิดถึงเธออยู่เป็นประจำ

ใจมันก็ลอยออกไปหาเธออยู่ทุกเช้าค่ำ

ไม่รู้จะทำยังไงอยากมีเธออยู่เคียงข้างกาย

ให้เธอเป็นคนรักคนสุดท้ายตลอดชีวิต

ไม่คิดให้ใครแค่เธอผู้เดียวที่ใจฉันเห็นว่าใช่

ถ้ายังไม่มีผู้ใดได้ใจก็ถือโอกาสตรงนี้

บอกกันซะเลยจะคิดยังไงกับฉัน ก็แล้วแต่เธอ……..”


Please listen to the end (กรุณาฟังให้จบ แช่มแช่มรัม) กรั่กๆ เชื่อไหมครับว่าเพื่อนกับน้องผมหายใจทันทั้งที่มันเมาจนลิ้นแทบพันกัน วันนี้พวกผมโคตรขี้เหล้าเลยว่ะสงสัยจะเก็บกด

“…….ไปยืนกรีดร้องไปเฝ้ามองที่หน้าเวที

วงร้อคหน้าตาดีๆแบบนี้ที่เธอคลั่งไคล้

ฟังคำพี่นะพี่เตือนแก้วตาจากใจ

พวกขาร้อคอันตราย ส่วนใหญ่มีเมียหลายคน………”


Darling rocker(แก้วตาขาร็อค)ป้าง  ปฐมพงษ์ เฮ้ย ไม่ใช่ๆ อันนั้นมันพี่โป่ง อันนี้ต้องพี่ป้าง นครินทร์ใครเอากระติกน้ำแข็งกูไปไหนวะ เชี่ยฟ่างก็ชงเหล้าไม่ทันใจกูเล้ยยยยชงแดกเองก็ได้วะ สมน้ำหน้า หลังๆเริ่มขี้เกียจขอน้ำแข็งกูแดกแม่งเพียวๆนี่แหละ

“…….จากน้องสามปี อยู่วงดนตรีหาเงินมาหมั้นขวัญตา

วิหคกลับคอน ดังพี่ย้อนกลับนา

โอ้น้องแก้วตาสัญญาเขาคอย เจ้าอยู่แห่งไหนหัวใจเลื่อนลอย

พี่บุญน้อยหลงคอย ทั้งคืน

เจ้าลืมรอยรัก ที่พี่สลักฝังรักให้ทรามชื่น

เจ้าแปรไป หัวใจเหมือนถูกปืน

แทบล้มทั้งยืนสะอื้นอกตรม จากไร่ไปหาเงินตราชวดชม

วิมานพี่ล่ม ลืมสัญญาเมื่อสายัณห์…..

แด่ดแช่ แด่ดแชแด่ดแช่แด่ดแช แดแด่ดแช่ด แชแดแชแดแด่ดแช่ด แชแดแช….” อันนี้ผมกับไอ้แทนพร้อมใจกันเป็นรัดคอ ฮ่าๆๆคอรัสให้ไอ้คิวกับไอ้แมทครับ จบลงไปแล้วอีกหนึ่งบนเพลง Promises  when sunset (สัญญาเมื่อสายัณห์) ไท ธนาวุฒิ ฮู่ววว เพราะเว้ยเพราะ

“…….มองเห็นเธอโยกกายกลางไฟหลากสี

ใจแทบขาดตรงนี้คนเดิมของพี่ไปไหน

แก้วเหล้ามือขวายกมือซ้ายมาคล้องเอวผู้ชาย

เทอมนี้สอบวันใดขอให้เกรดดีนะเรา……”



อันนี้เหนือความสามมารถกูแปลไม่ได้ ฮ่าๆๆ หรือผมเมาแล้ววะ ชื่อเพลงชื่อนักร้องจำไม่ได้แต่กูดันร้องคลอได้จนจบเพลงไม่หล่อจริงทำไม่ได้นะคร้าบบบบ ไอ้คิวก็แอคติ้งดีเหลือเกินทำสีนงสีหน้า ไอ้แมทนี่ไม่ต้องพูดถึงครับพระเอกMVมาเอง

“คิวๆเพลงเมื่อกี้ชื่อเพลงไรวะ” ผมเงยหน้าถามไอ้คิวทำไมเพื่อนกูมีสองหัวมันเป็นนกป่ะวะ

“วิท’ลัยหลายใจ” ไอ้คิวตอบด้วยเสียงอันแสนจะยานคาง

“ใครร้อง”

“กูนี่แหละร้อง” ฮาาาาาาาาาา พอตอบผมเสร็จมันก็หันไปทำตาหวานใส่ไอ้เต้ยที่แทบจะนั่งเกยตักกันอยู่แล้ว

“ไอห่ากูหมายความว่าเพลงนี้เป็นเพลงของศิลปินคนไหน”

“อ๋อออ วิด ไฮ5”

“ไฮเปอร์!!!!!” ไอ้แทนกับไอ้เต้ยตะโกนพร้อมกัน แสรดดดดดเชี่ยวคิวเมาแล้วมึงอ่ะ การที่ไอ้คิวมันจะโชว์ความรั่วในวงเหล้าไม่ใช่เรื่องแปลกหรือมันจะเห่าจะหอนแหกปากก็เป็นเรื่องปกติธรรมดาอย่าสนใจปล่อยมันลงทุ่งนาป่าเขาไป เพราะผมเข้าใจแนวเพลงเพื่อน

แต่ไอ้ภูมินี่สิแม่งคงเมาจริงเพราะนานๆทีมันถึงจะแสดงมุมนี้ให้เห็น มันบอกไอ้คิวเล่นกีต้าร์ให้ก่อนจะร้องเพลงๆนึงให้ผม ร้องน่ะร้องได้กูไม่ว่าแต่มองหน้ากูเพื่อ???แม่งยิ้มกวนตีนอีกต่างหาก

“สวยก็ดีแล้วเป็นไง

แต่เธอรักใครไม่เคยจริง

สวยรักใครแล้วก็ทิ้ง

วันทองคงมาสิงที่ใจเธอ

คนที่เธอรัก คนที่เธอรัก

นั้นมีมากมายจริงๆ

คนที่เธอทิ้ง คนที่เธอทิ้ง

นั้นเสียใจเท่าไร

อย่าได้คิดนะว่าฉันจะรักเธอจริง

เบื่อเธอแล้วฉันก็ทิ้ง จะไปแคร์อะไร

อย่าได้คิดนะว่าสน ก็แค่ดูดีกว่าใคร

สวยแล้วเป็นไง ถ้าไม่มีรักเดียว”

มึงกล้าร้องเพลงวันทองให้กูหรอภูมิ ไอ้หะเรี่ยยยยยยยยยยยยยยยยไม่ต้องมากอด ใช่ซี้กูมันวันทอง

“เฮ้ยภูมิแค่วันทองมันไม่พอหรอกอย่างเพื่อนแคระของกูมันต้องเพลงนี้เว้ย” แล้วไอ้คิวก็หันหน้ามาทางผม “พีม กูมีเพลงจะมอบให้มึง”

“จัดมาเพื่อน”     

“……มีดาบสองเล่มให้เธอเลือก

ใจนางโมราห์เลือกฆ่าผัว

ได้ยินเรื่องราวแล้วเศร้าใจ

ไม่อยากให้เป็นเช่นนั้นเลยไม่อยากให้เป็นเช่นนั้นเลย

ไม่อยากให้เป็นนายพีระณัฐฐฐฐฐฐฐ”

ไอ้คิวไอ้เหี้ยยยยยยยยยยย

“อีกเพลงๆ…….ใครเลยจะรู้เธอแอบเล่นชู้ตอนผัวไปเรียน…..มึงมันกิ้งก่าทองแคระ” กร้ากกกกกกกกกมันด่ากูนี่หว่าแต่ทำไมกูขำวะ ช่างแม่งเหอะนาทีนี้อารมณ์ดีคาดว่าถ้ามีคนมาด่าพ่อผมผมก็คงยิ้มอ่ะครับ

“กูร้องบ้างๆ” ไอ้แทนมันคงคันปากคันตีนเห็นเพื่อนร้องเยอะเลยอยากเอาบ้างในเมื่อมันขอก็จัดให้มันหน่อย

“สิบนิ้วของกระผมขอก้มกราบ พนมมือวันทาอภิวาสเคารพฟ่าง กระผมขอมอบเพลงนี้แด่เมียสุดที่รักเมียเทวดาเมียบังเกิดเกล้า อนาสะตะโรปะฟังโม คนเคารพเมียย่อมเจริญ รักเมียที่สุดในโลกคร้าบบบบบสาธุ”

กร้ากกกกกกกกกกกกกก ไอ้แทนมันนั่งพับเพียบก้มกราบไอ้ฟ่างจริงๆอ่ะครับ ผมกับไอ้เบียร์นี่ถึงกับเหล้าพุ่ง ส่วนไอ้ฟ่างมันก็หัวเราะแฟนมันและยิ่งเรียกเสียงฮาลั่นเมื่อไอ้แทนมันก้มกราบแล้วเสือกหลับไปจริงๆกูก็ว่าทำไมมันไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมาซักที

“เฮีย เฮียแทน ฮ่าๆๆ เฮียแทนหลับไปแล้ว” ไอ้เต้ยสะกิดไหล่เฮียแทนของมันแต่ก็ไร้ปฏิกิริยาตอบสนองมีเพียงเสียงครางแบบรำคาญที่ตอบกลับมา

“อือออออ”

“เชี่ยตื่นๆไหนบอกจะร้องเพลงให้เมียวะ ลุกๆ” ไอ้เบียร์กับไอ้ภูมิต้องช่วยกันหิ้วสังขารยับๆของไอ้แทนขึ้นมา ฮ่าๆ แทนเอ้ยแค่นั่งเฉยๆมึงแม่งยังจะไม่รอดแล้วทำยังปากดีจะร้องเพลงให้เมียอีก ผมหัวเราะอยู่ดีๆก็ต้องหุบยิ้มฉับเมื่อไอ้แทนมันลุกขึ้นมาลากไอ้คิวกับไอ้ภูมิออกไปยืนแล้วพวกมันก็เริ่มร้องเพลงด้วยกัน

ไอ้เต้ยน่ะปรบมือเรียกพี่คิวๆๆ ไม่ขาดปากผิดกับผมและไอ้ฟ่างนี่ถึงกับกุมขมับ ไอ้ภูมิมมมมมมมมมมึงเป็นบ้าไปกับพวกมันทำมายยยยย

 

“i never love another like i love you baby

you my number one lady yeah...

ฉันมักจะถามเธอเป็นประจำว่าเธอนะรักฉันไหม

และหากว่าเธอนะบอกว่ารักแล้วเธอนะรักแค่ไหน

รักเท่าฟ้าหรือมหาสมุทร รักเท่าผืนดินหรือผืนน้ำรักฉันที่สุด

เธอบอกว่าบางทีมันยากที่จะอธิบายไม่ต้องกังวลจะไม่ไปไหน

จนกว่าวันสุดท้ายไม่ใช่ว่าฉันนั้นไม่เชื่อใจ

ฉันรู้ว่าเธอทำเพื่อฉันนะไม่ใช่เพื่อใครย้ำคิดย้ำทำอยากได้ยินซ้ำๆ

เวลาเธอหายไปก็อยู่กับใจช้ำๆช่วยมองตาตอนฉันถามเธอ

ฉันยังรอฟังเธอรู้ไหมเธอต้องห้ามเหม่อ

**you my number one lady...จะไม่มีใครที่มาแทนที่เธอ

และไม่ว่านานแค่ไหนฉันจะรักเธอตลอดไป...

**ให้บอกว่ารักเท่าจักรวาลมันก็ยังไม่พอก็อยากได้ยินเธอพูดซ้ำ

like i never heard that beforeก็อยากได้ยินมันทุกวัน

อยากได้ยินที่เธอจะบอกรักฉัน(ได้ไหมเธอ)

ถึงแม้ว่าเสียงเพลงมันคือชีวิตฉัน แต่ตื่นขึ้นมาไม่มีเธอมีชีวิตไปก็เท่านั้น

เพราะอยู่กับเธอฉันไม่ต้องแกล้งทำ เหมือนว่าเข้มแข็งถึงอ่อนแอก็ไม่สำคัญ

ซุปเปอร์แมนบางครั้งต้องแกล้งทำเป็นคนธรรมดา

แต่อยู่กับเธอนั้นฉันเป็นซุปเปอร์แมนได้ทุกเวลา

ไม่ใช่ใครเพียงแค่คนหนึ่ง มันคือคำว่าเราก็เท่านั้นไม่ใช่คนอื่น

ฉันไม่ใช่คนดีอะไรแถมยังเอาแต่ใจ

แต่เธอก็รักฉันแบบที่เป็นไม่ว่าเธอไม่เหมือนใคร

แค่กอดฉันไว้ทุกๆคืน ทำให้อุ่นใจไม่ว่ายามนอนหรือเมื่อยามตื่น….”

พอร้องเสร็จมันสามตัวก็หัวเราะตัวเองแต่พวกผมน่ะขำจนหงายหลังไปแล้ว โอยยยยย แม่งฮาหน้าไอ้ภูมิชิบหายคืนนี้มึงหลุดขรึมมากภูมิ ฮ่าๆๆ ไอ้เบียร์ถึงกับน้ำตาเล็ดเลยครับมันคงรับเพื่อนมันไม่ได้ ผมเองบอกตรงๆว่ากูก็รับไอ้หล่อไม่ได้เหมือนกัน

ผมอัดคลิปหลุดของมันไว้แล้วเรียบร้อยมึงไม่รอดแน่ภูมิพรุ่งนี้พอมึงสร่างเมามึงก็จะเหมือนแมงเม่าตัวกระจิดริดกระจ้อยร่อยคอยทำตามคำสั่งกูไม่งั้นกูจะเอาไปปล่อยในยูทูป อุวะฮะฮ่า เสร็จไอ้พีมล่ะ

“ครับ……หลังจากที่พวกเราได้ฟังบทเพลงเพราะๆจากเป็กออฟไอซ์” เชี่ยปันเข้าใจเปรียบ ฮาาาาา “ต่อไปผมก็จะให้พวกคุณลองชิมเหล้าสูตรใหม่ซึ่งคุณเตชทัตได้ลิ้มลองไปแล้ว ไม่ทราบว่ารู้สึกยังไงบ้างครับกับการรับบทหนูทดลองในครั้งนี้” ไอ้ปันยื่นแก้วที่อะแด๊ปเป็นไมค์ไปตรงหน้าไอ้มิค

“มิครู้สึกดี๊ดีนะครับ เอิ้กกกกก ออกมาจากท้องพ่อ อั้วววว อึก ท้องแม่ก็เพิ่งเคยแดกเป็นครั้งแรกต้องขอบคุณคุณปัญญพัฒน์มากๆนะครับที่กรุณา คุณจิณทราภัทรสนใจไหมครับ” เชี่ยมิคพูดไม่เป็นภาษาแล้วมันคอพับลงไปนอนหลายรอบแล้วด้วยแต่ไอ้ปันก็ตามไปคว้าคอมันขึ้นมา ดูไปดูมาเหมือนทรมาณสัตว์เลยว่ะ

“เอาไว้ให้พ่อมึงแดกเหอะ” ไอ้ฟ่างปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใยก็ใครจะไปกล้ากินล่ะมันเอาอะไรผสมกันบ้างก็ไม่รู้ มะนาวเป็นชิ้นๆเลยสัด

“เฮ้ยมึงๆไอ้เชนมันไปนานแล้วนะ แมทมึงไปตามลูกพี่มึงดิไม่ใช่ป่านนี้คุยโทรศัพท์จนมันระเบิดใส่หัวตายห่าไปแล้วนะ” ไอ้คิวเอาตีนสะกิดไอ้แมทที่ซดเหล้าอยู่ให้ลุกไปตามไอ้เชน

“ไปตามไสละอ้ายคิว” ยังไม่ทันที่ไอ้แมทจขยับไปไหนไอ้เชนก็เดินหล่อคุยโทรศัพท์ออกมาพอดี

“มะปรางพี่เชนต้องวางแล้วนะคะเพื่อนรออยู่…..มะปรางก็รีบนอนนะไว้พรุ่งนี้พี่เชนจะไปดูคะแนนเอ็นฯเป็นเพื่อน…..ติดอยู่แล้วมะปรางของพี่เก่งจะตาย…ค่ะ..ฝันดีนะคะคนดี บาย” พวกคุณชินกันรึยังถ้ายังก็รีบๆชินซะนะครับเพราะพวกผมชินกันแล้ว คนก่อนมะหมี่คนนี้มะปรางสับให้ละเอียดเลยนะรางรถไฟมึงเนี่ย

“กูนึกว่ามึงตายห่าไปแล้วไอ้หมอฟันดะแล้วนี่มึงคั่วเด็กมัธยมหรอสัด” ไอ้คิวว่าไอ้เชนมันก็แค่ยิ้มก่อนจะนั่งลงข้างๆไอ้เบียร์

“พรากผู้เยาว์ผิดกฎหมายอาญานะมึง” ไอ้ภูมิว่ายิ้มๆ

“ถ้ากูพรากผู้เยาว์แล้วไอ้เบียร์เรียกอะไรได้ข่าวรายนั้นเพิ่งม.5เองไม่ใช่เหรอวะ” เอ้ววววววววววววววว นี่แหละเวลาที่รอคอยไอ้เบียร์ตายแน่มึงถึงมึงจะสำลักเหล้าจนหูแดงกูก็ไม่เมตตามึงหรอก เอาละถึงเวลาชำระความซะที

“ไอ้เบียร์กูว่าจะเคลียร์เรื่องโตเกียวกับมึงนานแล้ววันนั้นที่มึงโทรหากูตอนตีสี่มึงเอาเบอร์โตเกียวโทรมันหมายความว่าไงวะ” ผมไม่รอช้ารีบเดินหน้าคว้าโอกาสไว้ทันทีตอนนี้ทุกสายตาจับจ้องมองไปที่ไอ้เบียร์กันหมด ยกเว้นไอ้เต้ยกับไอ้มิคที่ชวนกันไปเล่นซ่อนตาดำแล้วเรียบร้อยโรงเรียนเมา

“พวกมึงอย่ามองเหมือนกูทำอะไรผิดดิว ะที่กูใช้เบอร์น้องโตเกียวเพราะมึงบล็อกเบอร์พวกกูไงพอโทรหามึงไม่ติดกูเลยคิดว่าถ้าเอาเบอร์น้องโตเกียวโทรมึงน่าจะรับ” แลดูมีเหตุมีผล แต่……………….

“เสียงมึงเพลียๆด้วย”

“เชี่ยพีมมึงคิดอะไรเนี่ยก็กูดูแลไอ้ภูมิจนแทบจะไม่ได้นอน พอตอนนั้นคิดได้ก็เลยขับรถไปบ้านโตเกียวเสียงมันก็เลยอาจจะฟังดูเหนื่อยๆ ก็แค่นั้น” ไอ้เบียร์มันยังยืนยันกระต่ายขาเดียวอย่างหนักแน่น

“นี่มึงสนิทกันจนถึงขั้นเข้าบ้านน้องเค้ายามวิกาลได้หรอวะ” ไอ้ฟ่างตั้งประเด็นต่อ

“กูโทรบอกน้องก่อนแล้วว่าจะไปหา พอกูไปถึงแล้วน้องก็ลงมากูไม่ได้ขึ้นไปบนบ้านน้องด้วยซ้ำนี่พวกมึงคิดกันไปถึงไหนวะ” ทำไมไอ้คุณชายมันไม่หลุดอะไรบ้างเลยวะหรือว่ามันไม่ได้กิ๊กกั๊กกับน้องโตเกียวจริงๆแต่ที่ผมเห็นมันก็น่าจะมีอะไรบ้างดิวะ

“เออถ้าไม่ได้รักไม่ได้ชอบก็อย่าไปให้ความหวังเด็กมัน….กูไม่อยากให้โตเกียวเสียใจ”

“แล้วใครบอกว่ากูไม่ได้ชอบ หึหึ” เอ้อวววววววววววววววววววว แหล่วๆๆๆๆๆๆๆๆแล้วววววว

“ไอ้คุณชายตกลงมึงเอาไงแน่วะ” ไอ้คิวถาม

“เอาไว้แน่ใจแล้วกูจะบอก” ไอ้เบียร์อมยิ้มเลยถูกไอ้ภูมิผลักหัวเบาๆ

“สรุปที่บอกกูเรื่องจริง?”

“ก็ดูๆอยู่” แม่งคุยไรกันสองคนวะกูไม่เข้าใจผมพยายามเสนอหน้าเข้าไปแต่ก็ถูกภูมิดึงแก้มไว้

“ประมวลกฎหมายอาญามาตรา319บัญญัติไว้ว่าผู้ใดพรากผู้เยาว์อายุกว่าสิบห้าปี แต่ยังไม่เกินสิบแปดปีไปเสียจากบิดามารดา ผู้ปกครอง หรือผู้ดูแล เพื่อหากำไร หรือเพื่อการอนาจาร โดยผู้เยาว์นั้นเต็มใจไปด้วย ต้องระวางโทษจำคุกตั้งแต่สองปีถึงสิบปี และปรับตั้งแต่สี่พันบาทถึงสองหมื่นบาท”

เชี่ยปันโผล่มาจากไหนไม่รู้ครับมันพรวดพราดลอยมาแทรกกลางระหว่างไอ้เชนกับไอ้เบียร์ “กาลครึ่งหนึ่งมึงเคยท่องไปสอบนะเบียร์” ไอ้ราชนิกูลมันก็หัวเราะลั่นเลย

“กูไม่ได้เข้าข่ายที่มึงว่านี่ปันเพราะกูไม่ได้พาน้องโตเกียวไปเพื่อหากำไรหรือไปเพื่อการอนาจาร แค่พาไปกินข้าวดูหนังซึ่งไม่นับเป็นความผิดหรือหากเป็นความผิดก็ผิดแค่หลักขนบธรรมเนียมจารีตประเพณีไม่มีบทลงโทษทางอาญา”

มันเอากฎหมายมาสู้กันครับไอ้เบียร์มันก็ยิ้มหวานตาหวานต่อไปและคงลืมไปมั้งว่าปล่อยไก่ตัวเบ้อเร่อ กินข้าวดูหนังเหรอ เชี่ยยยยยยยยยยมึงพาน้องกูไปตอนไหนวะไอ้ภูมิต้องรู้เห็นเป็นใจแน่ๆ

“เออๆได้เรื่องได้ความยังไงก็บอกพวกกูด้วยล่ะไหนๆเพื่อนก็จะมีเมียเด็กแล้ว เออคิวมึงจำพี่ซันได้ไหม” ไอ้เชนมันถาม อืมมมมซันเหรอ อืมมมมชื่อคุ้นๆว่ะแต่กูมึนกูนึกไม่ออก

“ซันไหนวะ” ไอ้คิวถามกลับ

“ซันคณะมึงไง”

“ซัน….พี่ซันดุริยางค์ปีสี่น่ะเหรอ”

“เออ คนนั้นแหละ”

“อ๋ออออออ ไอ้พี่ซันที่เคยจีบไอ้พีมตอนปีหนึ่งอ่ะนะ” เย้สสสสสเขร้โซดาแทบออกจมูกผม ไอ้ปันนนมึงจะมานึกออกอะไรตอนนี้ไอ้ภูมิหันมาจ้องหน้าผมทันทีด้วยสายตาที่ทำมุม 45 องศาลิปดาเหนือ ละติจูดที่หกเส้นทแยงมุมโค้งระนาบกับแกนโลก (เกรดสี่วิชาภูมิศาสตร์) เชี่ยเชนมึงจะพูดทำม๊ายยย

“อ่ะ เอ่อ เรื่องมันนานมาแล้วโว้ยอีกอย่างกูไม่ได้ชอบพี่เค้า” ต้องรีบออกตัวครับไม่งั้นพ่อกับแม่ผมอาจจะได้เงินประกันชีวิตแทนที่จะได้เห็นหน้าลูกชายเพราะหน้าไอ้ผู้ชายที่ชื่อภูมิตอนนี้กำลังเข้าใกล้คำว่าอสุรกายเต็มที ไอ้พวกเพื่อนเวรนี่ก็ชอบหางานให้กูจริงๆแถมแม่งก็กำลังหัวเราะด้วยนะ

“ไอ้คิวบอกว่าพี่คนนั้นดูแลเทคแคร์ไอ้พีมทุกอย่าง” ไม่จบนะไม่จบมึงอยากมีปัญหากับกูใช่ไหมแทน

“จริงหรอเตี้ย” ไอ้นี่ก็จะแดกหัวกูอยู่แล้ว

“มันนานแล้วมึงกูก็จำไม่ค่อยได้” ได้ไม่ได้ก็ต้องบอกว่าไม่ได้ไว้ก่อนครับเพราะสวัสดิภาพของการมีชีวิตอยู่ถือเป็นเรื่องสำคัญ

“แทน พรุ่งนี้พากูไปหาไอ้เวรนั่นด้วยนะ” เสียงไอ้ภูมิโหดได้อีก อูยยยย ใครแม่งเปิดประเด็นว้าก็รู้ๆอยู่ว่าไอ้ภูมิมันเป็นยังไง กูเลยซวยเลยเนี่ย      

“ภูมิ” ผมเรียกไอ้ภูมิด้วยน้ำเสียงที่ติดจะอ้อนวอนนิดๆอย่าให้มีเรื่องเพราะประเด็นแค่นี้เลยคร้าบบบบเพ่

“กูไม่ทำอะไรมันหรอกน่าแค่อยากเห็นหน้าคนที่เคยจีบมึงเฉยๆ” แต่หน้ามึงไม่ได้บอกอย่างนั้นเลยนะ

“อยากรู้จักพวกเทสเดียวกันว่างั้น” ไอ้แทนนี่ก็สนับสนุนกันดีจริงๆเดี๊ยะๆ

“สันดานนะมึง” ผมหันไปด่าไอ้ภูมิซะหน่อยแต่มันก็แค่ไหวไหล่แล้วไล้แก้มผมเล่น แม่ง ถ้ามันไปหาเรื่องพี่ซันจริงๆนะผมจะ…..จะอะไรดีวะ นึกไม่ออก

ล่วงเลยเข้าสู่วันใหม่มาได้ครึ่งชั่วโมงกว่าๆสภาพเพื่อนผมแต่ละตัวนี่แทบจะดูไม่ได้เลยครับ ฮ่าฮ่า รวมถึงผมด้วยแต่ดีหน่อยที่ผมยังพอจะครองสติได้บ้างนิดหน่อย เดี๋ยวผมจะพาทุกท่านไปไล่ชมวงเวียนชีวิตของพวกขี้เมากทันละคนนะครับ

“ครับนี่คือรายการคนอวดหมีผมคิวเจี๊ยวสัมผัสและผู้ช่วยไอ้แคระสัมผัสเจี๊ยวเราจะพาทุกท่านไปชมซากศพกันนะครับตามมาเลยครับ ฮ่าฮ่า…..และนี่ก็คืออดีตผู้นำเชียร์คณะสถาปัตยกรรมที่ผันตัวเองมาเป็นเมียนักบอลมหาลัย หล่อไหมครับ”

ไอ้คิวทำตัวเป็นMCกร้ากกกกผมกับไอ้คิวรวมหัวกันถ่ายคลิปพวกมันแต่ละคนไว้ ฮ่าๆ ถ่ายไปกล้องก็สั่นไปเพราะแม่งขำมาก รายแรกมาเริ่มที่ไอ้ฟ่างกันก่อนครับมันกอดกระติกหลับไปแล้วผมกับไอ้คิวก็เข้าไปซูมใกล้ๆ

เชี่ยท่าหลับไอ้ฟ่างอย่างฮามือนึงกอดกระติกอีกมือถือแก้วเหล้า มึงจะเมาหรือมึงจะนอนเลือกเอาซักอย่างเถอะเพื่อน ฮ่าๆ “กรั่กๆเชี่ยฟ่างโคตรหมดสภาพอะสัด” ผมจับมันมัดจุกด้วยครับ สะใจๆๆๆ

“ต่อไปเราจะพาทุกท่านไปดูสัตว์ป่าหายากของแปลกใกล้สูญพันธุ์กันนะครับ” รายต่อมาคือไอ้ปันมันก็มัดผมจุกแล้วเอาตะเกียบปักประหนึ่งปิ่นเสียบจุกเป็นจอมยุทธเอี้ยก้วยแล้วพี่ท่านก็เป่าปากเรียกสัตว์คู่กาย “พี่เอี้ยง” กร้ากกกกกกก มังกรหยกเลี้ยงนกเอี้ยง ห่าปันมันต้องอินทรียักษ์ไม่ใช่หรอวะแล้วที่สำคัญทั้งหมดทั้งมวลนี้ไอ้ปันมันหลับตาและพูดคนเดียวนะครับ

“ฮ่าๆคิวๆมึงลองพูดกับมันดิเดี๋ยวกูถ่ายเองโคตรฮาไอ้สัส” ผมรับไอโฟนไอ้คิวมาถือพยายามอย่างที่สุดที่จะไม่ให้สั่น

“ปัน ไอ้ปัน” ไอ้คิวเข้าไปสะกิดไหล่ไอ้ปัน

“อืออ ครายยยย ครายยย ครายยย” มันร้องเพลงของปามมี่ป่ะวะ ฮ่าๆ

“เซียวเหล่งนึ่งไปไหนวะ”  

“หืออออ มันหนีตามทศกัณฐ์ไปแล้ว อีกากีอีหลายใจไม่รักผัว” กร้ากกกกกกก เมียเอี้ยก้วยหนีตามทศกัณฐ์ที่สำคัญชื่อกากี ไอ้คิวต้องวิ่งออกไปขำไกลๆผมเลยต้องทำหน้าที่ช่างภาพและผู้ดำเนินรายการต่อ

“ครับต่อไปเราก็จะไปดูหนุ่มคณะทันตแพทย์กันบ้างนะครับ….พี่เชนๆมองกล้องหน่อยครับ” ไอ้เชนที่นั่งอยู่ที่ม้านั่งหน้าบ้านหันมาโชว์สองนิ้ว

“พี่เชนทำไรอยู่ครับ” ผมเดินเข้าไปหามัน

“พี่เชนคุยโทรศัพท์กับแฟนอยู่ค่ะ”

“วู้ววว ใครค้าบบบผมพีมนะเพื่อนไอ้เชน ว่าแต่พี่เชนคุยทั้งวันเลยนะครับไม่ค่อยสนใจเพื่อนเลยสาดดด…….เหี้ยปรับเสียงตรงไหนวะ” ผมส่งเสียงทักทายเด็กไอ้เชนมันหัวเราะแล้วก็บอกคนในสายว่าเพื่อนเมา โด่กูไม่ได้เมาซะหน่อย ผมกำลังจะให้ไอ้เชนช่วยปรับแสงแต่ไอ้คิวกลับมาพอดีผมเลยคืนโทรศัพท์ให้มันถ่ายต่อ

“ก็เพราะสนใจเพื่อนมากินเหล้ากับเพื่อนแฟนก็เลยงอนจนต้องคุยโทรศัพท์นี่แหละ” ไอ้เชนบอกแล้วเดินออกไปคุยที่อื่นไม่มันส์ๆปล่อยมันไป เราไปดูศพอื่นกันต่อดีกว่าเหยื่อรายต่อไปของเราก็คือ......



ไอ้แทนครับเชิญมาดูสภาพไอ้แทนกันบ้างมันหลับในท่าที่อุบาทมากนอนคว่ำหน้าโดยที่ครึ่งตัวบนอยู่นอกเนื้อพื้นที่เสื่อที่พวกผมปูไว้ ฮ่าฮ่า ไม่รู้มันกินดินกินหญ้าเข้าไปกี่ไร่แล้วล่ะนั่น

“พีมๆเอาปากกาเมจิกมาดิ หึหึ” ไอ้คิวบอกให้ผมไปหาปากกาเมจิกแค่นี้ก็รู้แล้วว่ามันคิดจะทำอะไร หึหึหึ ไอ้แทนมันนอนไม่ใส่เสื้อครับ เสร็จกู ผมถือกล้องไอ้คิวเป็นคนละเลงศิลปะชั้นสูงมันวาดรูปยกทรงตรงนมไอ้แทนแล้วก็เขียนคำว่า “เมียดุ” เต็มท้องไอ้แทนเลยครับเขียนขนาดนี้แม่งยังไม่รู้ตัวเอง ฮ่าฮ่า

เมื่อจัดการไอ้แทนเสร็จแล้วเรียบร้อยก็ได้เวลาไปตามหาไอ้มิคกันครับเพราะมันหายตัวไปจากวงเหล้าเข้าไปในบ้านได้ซักพักแล้ว นานจนไอ้ภูมิไอ้เบียร์ต้องไปตามและจนบัดนี้พวกมันก็ยังไม่กลับออกมาเลย

ผมกับไอ้คิวเดินหัวเราะเป็นคนบ้าเข้ามาในบ้านก็เจอไอ้ภูมิกำลังจัดที่นอนกลางห้องนั่งเล่นสำหรับพวกเราในคืนนี้ สู้ๆนะที่รัก

“พี่ภูมิหวัดดีกล้องหน่อยครับ นี่คือผู้ชายที่เกือบได้เป็นเดือนมหาลัยนะครับ เพื่อนกูๆ เหี้ยใครเอาไม้ขนไก่มาวางตรงนี้” ไอ้คิวเรียกไอ้ภูมิให้ทักทายกล้องไอ้หล่อก็ยอมหันมามองและยิ้มให้ก่อนจะเดินหลบออกไปเพราะมันไม่ค่อยชอบ

แต่ภาพที่เห็นตอนนี้ทำเอาผมแทบล้มทั้งยืนเมื่อไอ้เบียร์กับไอ้ภูมิกำลังช่วยกันแงะแกะไอ้มิคออกจากชักโครกครับเพราะแม่งนั่งพับเพียบสัปหงกยกมือไหว้ชักโครกอย่างเอาเป็นเอาตาย  “กร้ากกกกเจ้าพ่อชักโครกไอ้เหี้ยกูมือสั่น พีมมึงมาถ่ายดิ” ไอ้คิวถึงกับไปไม่เป็นเลยครับผมนี่ลงไปขำกับพื้นเลยเชี่ยมิคคคคคคค

“เจ้าพ่อออออค้าบบบบ….อึก อั้วววววว งวดหน้าลูกช…ช้างขอสามตัวเด็ดๆเลยนะค้าบบบบถ้าลูกช้างโดนหวยลูกช้างจะถวายชากูซ่าสามกระป๋อง อ๋อง อ๋อง” โอยยยยยยยไม่ไหวแล้ว

“ฮ่าๆๆครับนี่ก็คือสภาพไอ้มิคหลังจากออก ฮ่าๆ ออกจากหลังคาแดง” ผมพยายามอย่างยิ่งที่จะถือกล้องอัดวิดิโอต่อไปไอ้ภูมิไอ้เบียร์ทั้งขำทั้งแงะ “ฮ่าฮ่า พี่เบียร์ทำไรอยู่ครับ เฮ้ยคิวมึงยัดใบไม้ใส่มือมันดิ ภูมิๆมองกล้องๆ” อยากแกล้งไอ้หล่ออ่ะครับ หึ ภูมิมันเอามือมาปิดกล้องพร้อมกับผลักหัวผม

“ห่า เลิกถ่ายมาช่วยพวกกูก่อน มิคไอ้มิคลุกเว้ยออกมานอนข้างนอก” ไอ้เบียร์เงยหน้ามาต่อว่ายิ้มๆเพราะมันก็กำลังหัวเราะไอ้มิคเหมือนกัน ดูคนเมานี่มันฮาจริงๆนะครับโดยเฉพาะถ้าคนเหล่านั้นคือเพื่อนเรา

“ปล่อยกู ปล่อยยยยยย กูจะคุยกับเจ้าพ่อ” กว่าจะพาไอ้มิคออกมานอนได้ก็เกือบตายครับพอออกมาก็มาเจอไอ้เต้ยกำลังจะเดินขึ้นบ้านไม่ใช่สิดูจากท่าทางเราไม่สามารถใช้ verb เดินได้ verb เดียวที่เหมาะสมและคู่ควรกับท่าทางของไอ้เต้ยมากที่สุดในตอนนี้คือคำว่า คลาน กร้ากกกก มันกำลังคลานเข้าบ้านแล้วทำท่าว่าจะคลานเข้าครัวต่อ ไอ้คิวแม่งโครตรักแฟนเลยมันนั่งขำมันอย่างเดียวไม่คิดเข้าไปช่วยเลย

“เต้ย ฮ่าๆ เต้ย ไอ้เต้ยมึงจะไปไหน”

“…………………” ไม่มีเสียงตอบรับเพราะมันหงายท้องหลับไปตรงหน้าประตูน่ะแหละ

“เตี้ยเลิกเล่นได้แล้วไปพาพวกนั้นเข้ามานอนไป” ภูมิบอกก่อนจะขึ้นไปเอาหมอนกับผ้านวมมาเพิ่มพวกผมเลยเลิกเล่นไอ้คิวก็แบกไอ้เต้ยไปนอนผมก็ต้องไปลากพวกที่อยู่ข้างนอกเข้ามา

“เชนๆช่วยกูหน่อย ปลุกไอ้ปันไปนอน” ผมตะโกนเรียกไอ้เชนที่นั่งดูดบุหรี่คุยโทรศัพท์อยู่หน้าบ้านให้มาช่วยจัดการร่างเน่าๆพวกนี้ ไอ้เชนมันบอกคนในสายว่าเดี๋ยวโทรกลับแล้วมองไปรอบๆว่าจะเอายังไงเริ่มจากไหนดี

“พวกไอ้ภูมิอยู่ไหนวะพีม”

“ในบ้าน หึหึ มันกำลังปราบไอ้มิคอยู่มึงไปดูดิแม่งโคตรฮา” ไอ้เชนมันขำหึก่อนจะแบกไอ้ปันเข้าบ้านไป

“ฟ่างๆ พาไอ้แทนไปนอนในบ้าน” ผมสะกิดไอ้ฟ่างอยู่ซักพักมันก็งัวเงียตื่นก่อนจะคลานไปปลุกไอ้แทน

“แทน แทน ลุก เข้าบ้านเร็ว”

“อืออออ อึก” ไอ้แทนมันปัดมือว่อน สะอึก ตามสเต็ปคนเมา “ฟ่างงงงง ฟ่างงคร้าบบบ อึก ฟ่างค้าบบบบบ” ผมเห็นไอ้ฟ่างก้มลงจูบไอ้แทนก่อนจะพยุงหิ้วปีกแฟนมันเดินเข้าบ้าน หมดสภาพทั้งผัวทั้งเมียทีนี้ก็เหลือแค่ไอ้หนุ่มลูกทุ่งแมทธิวคนหล่อแล้ว

“แมท ไอ้แมทเชี่ยแมท ตื่นๆ เข้าบ้านโว้ย” เออ ไอ้แมทดีหน่อย ถึงจะไม่ลืมตาแต่ก็สามารถเดินเองได้ เฮ้ย นั่นมันจะปีนรั้วไปไหนละนั่นผมต้องรีบวิ่งไปคว้าคอมันไว้ “เฮ้ยเชี่ยมึงเดินดีๆดิวะ มาๆกูพยุงเข้าบ้าน”

“ไม่เป็นไรๆพี่ เดินได้ๆ ผมไม่มาวววววววว ไม่เมาพี่ไม่เมา เอิ้กกกกก หึหึ แค่นี้สบ๊ายยยเดี๋ยวผมเดินเองพี่ รับรอง…..ตรงเป๊ะ” เป๊ะมากพอกูปล่อยมึงก็ฮวบลงไปกองที่พื้น ตอนแรกมันพยายามยืนด้วยตัวเองครับแต่เหมือนมันจะหนักหัวแม่งเดินๆแล้วเริ่มเร็วขึ้นจนกลายเป็นวิ่งแล้วแม่งก็พุ่งล้มลงนอนอย่างสวยงาม

ผมนั่งขำไอ้แมทจนปวดลิ้นปี่รอไอ้เชนออกมาช่วยกันหิ้วมันคนละข้างเข้ามานอน คืนนี้ก็นอนกองกันในห้องนั่งเล่นนี่แหละ ลำดับการนอนไอ้ปันติดผนังเพราะมันกรนเสียงดัง ไอ้แทน ไอ้ฟ่าง ไอ้เบียร์ ไอ้คิว ไอ้เต้ย ไอ้แมท ไอ้มิค ไอ้เชน ไอ้ภูมิ แล้วก็ผม หมอนครบ ผ้าห่มครบ อย่าอ้วกใส่เป็นพอคนอื่นเขาหลับกันหมดแต่ไอ้เชนก็ยังไม่เลิกคุยโทรศัพท์

“อยู่บ้านเพื่อนค่ะ……ขา? ผู้ชายสิ หึหึ…… แบมทำอะไรอยู่หื้ม” ไอ่นี่เมาแล้วอ้อนแฟน มันนอนคุยโทรศัพท์ยิ้มหวานตาเยิ้ม ท่ามกลางซากศพ ไอ้ปันกรนดังมากแต่ไอ้แทนก็ยังนอนกอดมันแถมเอาขาก่ายอีกคงคิดว่าเป็นฟ่าง ไอ้มิคก็นอนร้องไห้พร่ำเพ้อหาเทพเจ้าชักโครกของมันไป

“คืนนี้ขอนอนกอดนะ” ไอ้ภูมิมันกอดผมไว้ทั้งตัวและเริ่มซุกๆลงที่ซอกคอ

“แล้วที่ทำอยู่นี่ไม่เรียกว่ากอดรึไง” ถ้ามากกว่านี้อีกนิดแถวบ้านกูก็เรียกได้กันอ่ะ

“งั้นจูบนะ” ห่า เพื่อนอยู่กันเต็มแต่…….

“ก็……. ก็จูบดิ……โอ้ย” ไอ้เชนปาหมอนใส่ผมสองคนก่อนจะลุกออกไปข้างนอก

“เชน มึงจะไปไหน ห้ามเลยนะห้ามขับรถ นอนที่นี่” ผมลุกขึ้นมาเรียกมันไว้ถึงมันจะไม่เมาจนหมดสภาพเหมือนคนอื่นแต่ก็ไม่ไว้ใจให้ขับรถ

“เออกูไม่ไปไหนหรอกแค่จะออกไปคุยโทรศัพท์ข้างนอกอยู่ตรงนี้แม่งรำคาญมดอึ้บกันว่ะ หึหึ” เชี่ย จะไปไหนก็ไปเลย ห่าภูมิแม่งขำไรวะ

“เออภูมิจะว่าไปไอ้พวกนี้ก็ดีเหมือนกันเนอะเมาปลิ้นแต่ก็ไม่อ้วก”

อ้วกกกกกกกกกกกกกกกกเชี่ยมิค สาดดดดดดดดดดดที่นอนกูวววววววววววววววววววว

คืนนี้กว่าจะได้ปิดไฟนอนก็ฮาและเหนื่อยไปตามๆกันครับ

พรุ่งนี้จะตื่นไปเดินกล่องไหวไหมเนี่ย

TBC >>>>>>>>>>>>>>>

…………………………….

- อย่าสงสัยว่าทำไมชื่อตอนลูกอม เพราะ เราก็ไม่รู้ อย่าไปแคร์เราแค่อินดี้ คิดว่าถ้าภูมิร้องเพลงนี้ให้พีมคงจะน่ารักดี

- ช่วงนี้ตาลสอบค่ะแล้วก็มีเรื่องวุ่นวายในชีวิตนิดหน่อยหลังจากวันที่ยี่สิบอะไรหลายๆอย่างน่าจะเข้ารูปเข้ารอย ถ้าอัพช้าก็ต้องขอโทษด้วยนะคะ แล้วพบกันวันอังคารหน้าค่ะ