คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #71 : ตอนที่ 61 ถึงเวลา
ตอนที่ 61 ถึงเวลา
“ตกลงมึงจะเอาตัวไหนบ้างห๊ะเชี่ยโจ ลูกค้ากูเยอะนะเว้ย เร็วๆ” เสียงไอ้คิวตะโกนโหวกเหวกโดยไม่เกรงกลัวตัวบทกฎหมายของบ้านเมืองแต่อย่างใด
“450 877 232 012 ร้อยคูณร้อย”
“ของกู 55 ตัวเดียวเน้นๆร้อยนึง”
“เน้นบนหรือเน้นล่างระบุด้วยไอ้เวร” ผมนั่งเท้าคางดูไอ้คิวที่ถูกรุมล้อมด้วยเพื่อนสนิทมิตรสหายจากหลายคณะ ต้นเดือนกับกลางเดือนแบบนี้เป็นช่วงที่เชี่ยคิวเนื้อหอมสุดๆ ไม่ว่าใครๆก็รุมรักห้อมล้อมตอมและตามหามันกันให้วุ่นวาย
เพราะทุกคนเชื่อว่ามันจะนำความมั่งคั่งร่ำรวยมาให้ ใช่แล้วครับไอ้คุณนิรันดรมันเป็นเจ้ามือหวยครับ ทุกวันที่1และ16ถ้าใครหาไอ้คิวไม่เจอขอให้มองที่ๆคนเยอะๆหรือที่ๆมีไทยมุงนั่นแหละแล้วก็จะเห็นเอง
“หนึ่งมึงเป็นไรวะ” ผมหันกลับมามองไอ้ฝ้ายที่นั่งสวยเถื่อนๆอยู่ข้างๆก่อนจะไล่มองไอ้หนึ่งซึ่งนั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับผม หน้าไอ้หนึ่งเหมือนคนที่กำลังใช้ความคิดค่อนไปทางกังวล ทั้งที่ปกติมันจะเป็นคนแรกที่ถลาเข้าไปหาไอ้คิวเพื่อแทงหวยจนโพยยาวเป็นหางว่าวปักเป้า แต่วันนี้นอกจากมันจะไม่แยแสเจ้ามือหวยอย่างไอ้คิวมันยังเอาแต่ทำหน้าเครียดๆ บางทีก็เหม่อ บ่อยครั้งที่มันหลบไปคุยโทรศัพท์
“เออ มึงเป็นไรเนี่ย กูเห็นแม่งนอยส์ๆมาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว” ไอ้ชายถามอีกคน ไอ้หนึ่งถอนหายใจยาวมันสบตากับผม ไอ้ฝ้าย ไอ้ชายทีละคน แล้วก็ก้มมองมือถือในมือ
“เอ๋า ถามก็ไม่ตอบ มึงมีปัญหาหรือไม่สบายใจอะไรก็บอกพวกกูสิวะ” ไอ้ฝ้ายเริ่มมีน้ำโห มันเตรียมถลกกระโปรงเตะไอ้หนึ่งแล้วนะนั่น
“ใช่ มึงมีเรื่องอะไรไม่สบายใจรึเปล่าวะหนึ่งเล่าให้พวกกูฟังได้นะ กูไม่สนุกหรอกที่เห็นเพื่อนนั่งทำหน้าหมาเป็นโรคซึมเศร้าทั้งวันแบบนี้” ผมบอกไอ้หนึ่งอีกครั้ง มันยังคงก้มเล่นโทรศัพท์เหมือนเดิม ผมกับพวกไอ้ฝ้ายก็ได้แต่มองหน้ากันเอง
“พ่อกูอยากให้กูหมั้น”
“ห๊ะ!!!!!!!!!!!” พวกผมตะโกนพร้อมกัน จนไอ้พวกนักลงทุนมันหันมามองด้วยสายตาตำหนิประหนึ่งผมไปขัดโชคขัดลาภมัน
“มึงว่าไงนะหนึ่ง มึงจะหมั้น” ไอ้หนึ่งพยักหน้ารับทั้งที่สีหน้าแววตามันดูเหม่อๆลอยๆ
“กับใครวะ” ผมรีบถาม มันไม่ใช่เรื่องเล็กๆไม่ใช่เรื่องเล่นๆเลยนะครับ พวกผมยังเรียนอยู่แค่ปี3เอง
“กูก็ไม่รู้”
“เชี่ยแล้วไง” ไอ้ฝ้ายหันมามองผม “เรื่องนี้เกี่ยวกับน้องป่านด้วยใช่มั้ย” แค่ไอ้หนึ่งพยักหน้าก็เหมือนหัวใจผมกระตุกไปด้วย ผมพอจะเข้าใจความรู้สึกของเพื่อนแล้ว แฟนไอ้หนึ่งชื่อน้องป่าน มันเคยพามาที่คณะสองสามครั้ง น้องป่านเป็นเด็กผู้ชายที่ร่าเริงมาก มันคุยได้เป็นต่อยหอยพูดได้ทั้งวันแต่น้องก็น่ารักนะครับ ใครเห็นก็เอ็นดูไอ้หนึ่งก็ดูจะรักน้องมาก
“นี่มันสมัยไหนแล้ววะ คลุมถุงชนเค้าเลิกทำตั้งแต่อยุธยาเสียกรุงครั้งที่สองแล้ว พ่อแม่มึงเชยมากหนึ่ง” ไอ้ฝ้ายมันร่ายยาวอย่างเหลืออด ผมก็ไม่รู้จะพูดอะไรนอกจากลุกไปนั่งข้างๆไอ้หนึ่งแล้วกอดปลอบใจมัน ไอ้ชายก็ยื่นมือมาตบไหล่ให้กำลังใจไอ้หนึ่ง
“กูไม่รู้จะทำยังไงแล้วว่ะ กูจะหมั้นกับคนอื่นได้ยังไงในเมื่อกูมีป่านแล้ว กูรักป่าน” เสียงเพื่อนผมฟังดูล้าเหลือเกิน กูโคตรสงสารมันเลยว่ะ
“ไม่เป็นไรนะเว้ย มึงยังมีพวกกูนะ กูเชื่อว่ามันจะต้องมีทางออก” นี่คงเป็นสิ่งเดียวที่ผมพอจะบอกหนึ่งมันได้
แต่พอลองนึกย้อนมาที่ตัวเอง ถ้าวันนึงครอบครัวผมครอบครัวภูมิรู้ล่ะ โลกนี้ไม่เคยมีความลับมันจริงเสมอ ผมมองไอ้คิวที่ง่วนอยู่กับการจดโพยหวย คิวมันโชคดีที่พ่อแม่มันแล้วก็ป๊าม๊าของไอ้เต้ยเข้าใจ แต่ผมกับภูมิล่ะ เราจะเป็นยังไง
ไอ้ฝ้ายหันมาสบตากับผม มันยิ้มให้และเอื้อมมือมาตบไหล่ผมเบาๆ แม้ไม่มีคำพูดใดๆหลุดออกมาจากปากมันแต่ผมก็รับรู้ถึงกำลังใจที่มันส่งมาให้
“มึงอย่าเพิ่งคิดมากพีม บางทีมึงอาจจะโชคดีกว่าไอ้หนึ่งก็ได้”
กูก็ขอให้เป็นแบบนั้นว่ะฝ้าย
………………………………….
เย็นนี้หลังเรียนเสร็จพวกผมมีนัดร่ำสุราต้อนรับปีใหม่กันที่บ้านไอ้เชนถึงจะเหลืออีกสองวันกว่าจะถึงปีใหม่ก็เถอะ ที่ต้องรีบฉลองก่อนเพราะปีนี้เหล่าชายโฉดทั้งหลายมีนัดไปเที่ยวกับครอบครัวพวกผมเลยชิงดื่มกันก่อนก่อนแยกย้ายให้เวลากับที่บ้าน
จะว่าไปหนึ่งปีนี่มันก็เร็วเหมือนกันนะครับ ผมรู้สึกเหมือนตัวเองเพิ่งฉลองปีใหม่เมื่อไม่กี่วันนี่เอง นี่ก็วนมาครบปีอีกแล้ว
แต่ตอนนี้อะไรก็ไม่สำคัญเท่าผมกับภูมิไม่มีรถขับไปบ้านไอ้เชนครับ ทั้งที่เมื่อเช้าผมจำได้ว่าเราขับรถมาซึ่งตอนนี้มันก็ได้หายไปแล้วมันไม่ได้ถูกขโมยไปแต่อย่างใดแต่มันถูกปล้นไปครับ บุคคลที่อาจหาญชาญชัยกล้าบุกเดี่ยวมาชิงเอารถของภูมิไป คงเป็นใครอื่นไปไม่ได้นอกจากพี่ชายนัมเบอร์ทูว์ของมัน ไอ้ฟ่างครับ
ส่วนสาเหตุที่ทำให้มันลุกขึ้นก่อเหตุร้ายยึดรถน้องชาย ผมได้ข่าวล่ามาเร็วบอกว่ามันปะฉะดะกับไอ้แทนอีกแล้วครับ
ภูมิเดินมารับผมที่คณะเพื่อมารอขึ้นรถเมล์ที่หน้ามอ อย่าถามว่าทำไมไม่ขึ้นบีทีเอสเพราะว่าผมก็ไม่รู้ ทั้งหมดนี้ขึ้นอยู่กับไอ้หล่อที่ยืนเล่นเกมส์ในมือถืออยู่ข้างๆผมนี่แหละ ถ้ามันยืนเฉยๆผมจะไม่ว่าเลยแต่นี่เอาศอกมาวางบนไหล่กูเพื่อ
รอไม่นานรถเมล์สายที่ผ่านบ้านไอ้เชนก็มาคนที่รอก็กรูขึ้นไปเหมือนบนรถกำลังแจกไอโฟน4sก็ไม่ปาน ภูมิเก็บมือถือใส่กระเป๋ากางเกงก่อนจะจับมือผมขึ้นรถ ขึ้นมาก็ปรากฏว่าที่นั่งสุดท้ายถูกคนที่ขึ้นมาจากป้ายเดียวกับผมครอบครองไปแล้วผมกับภูมิก็ต้องยืน เซ็งเลย
แล้วเอ่อ….ดูเหมือนว่าเราสองคนจะเป็นที่สนใจของคนอื่นๆบนรถนะครับ จะใช้คำว่าสองคนก็คงไม่ถูกนักเพราะดูๆไปแล้วเหมือนจะมีแค่ภูมิคนเดียวที่ถูกสาวๆรุมมองทั้งวัยมัธยม มหาลัย หรือแม้แต่พี่สาวชาวออฟฟิศก็แอบๆมองภูมิ น้องผู้หญิงมัธยมกระโปรงสีแดงกลุ่มหนึ่งที่นั่งอยู่แถวหลังถึงกับตบตีจิกเพื่อนให้ดูภูมิเลย เดี๋ยวเสกมนต์ดำเข้าท้องซะหรอกพวกนี้นี่ แต่ก็คงได้แค่มองแหละน้องเอ๊ย เพราะไอ้หล่อคนนี้น่ะ ของกูครับ ผมเลยเงยหน้ามองภูมิบ้าง มันจ่ายเงินให้พี่กระเป๋ารถเมล์ก่อนจะเลิกคิ้วมองผม
“มีอะไรเตี้ย”
“เปล่า” ผมยังคงมองหน้าภูมิ ปาก ตา จมูก คิ้วแบบนี้ใช่มั้ยที่ใครๆลงความเห็นว่าหล่อเทพ แบบนี้ใช่มั้ยที่ใครๆก็สนใจใครๆก็อยากได้ แต่ใสเจียเสียใจนะที่ผมคงไม่มีวันแบ่งมันให้ใคร
“หึหึ เปล่าแล้วมองหน้าทำไม อ่อหรือจับที่โหนไม่ถึง กูให้ยืมไหล่เกาะเอามั้ย”สัสหมดมู้ดเลยแม่ง กูจับถึงเว้ยแค่ยื้อสุดแขนแค่นั้นเอง ผมไม่ได้สูงน้อยนะแต่รถเมล์คันนี้มันสร้างผิดมาตรฐานเอง และเพื่อความปลอดภัยในชีวิตผมเลยเลือกที่จะเกาะไหล่ภูมิด้วยอีกมือนึง
พอรถมาจอดที่ป้ายถัดมา เย้สเข้ประชากรกรุงเทพประมาณสองแสนกว่าคนต่างปรี่ขึ้นมา นี่พวกคุณไม่คิดจะหันไปใช้ยวดยานพาหนะอื่นกันบ้างหรอครับ ใช้รงใช้เรือไรงี้สัส ข้างล่างอากาศมีน้อยใช้สอยลำบากชิบหาย
ภูมิแตะหลังผมให้ขยับเดินเข้าไปอยู่เกือบท้ายๆเพราะเมื่อกี้เราอยู่กลางๆ รถเบรคทีนี่สีกันมันส์เลยครับ พอคนเยอะผมก็จับที่โหนไม่ได้เลยพยายามยืนทรงตัวโดยจับเบาะของคนที่นั่งอยู่ตรงนั้นแทน ภูมิมันยืนกันทุกคนไม่ให้เบียดผม
โดยที่มันยืนซ้อนหลังผม มือนึงภูมิจับที่โหนแต่อีกมือก็เอื้อมมาวางบนเบาะเดียวกับที่ผมจับอยู่ นึกภาพง่ายๆว่าตอนนี้ผมถูกมันกักไว้ในกรงอ้อมแขนนั่นแหละครับ แล้วคือแบบ….แบบว่า…ภูมิยืนซ้อนหลังผมอ่ะเลยรู้สึกว่ามันแปลกๆ ผมเลยหันหน้ากลับมา คราวนี้ยิ่งเด็ดมันก้มหน้าลงมาสบตาทำตาเจ้าชู้ใส่ก่อนจะเอาคางเกยไว้กับหัวผมพอดิบพอดี ดีนะที่คนเยอะเลยไม่มีใครสนใจ(มั้ง)
“อึดอัดมั้ย”
“ไม่”
“ทนหน่อยนะเดี๋ยวก็ถึงแล้ว”
“อืม”
“เมื่อยมั้ย” ผมส่ายหัวอยู่กับอกภูมิ
“กรี๊ดดดด” หืมมมม????เหมือนจะได้ยินเสียงกรี๊ดมาจากข้างหลัง ผมหันไปมองก็เห็นน้องกระโปรงแดงกลุ่มนั้นกัดผ้าเช็ดหน้า ทำตาเพ้อๆมองมาทางผม หน้าน้องๆเค้าดูมีความสุขแปลกๆ ภูมิมันไม่ค่อยสนใจอะไรเท่าไรมันคงไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามีคนมองเราอยู่แต่ผมสิกำลังอายแม่งมีคนเห็นด้วยหรอวะ นานๆได้ขึ้นรถเมล์ทีภูมิก็ยังทำให้ผมเขินได้ สมแล้วที่ภูมิมันเป็นเจ้าของสโลแกน “วันนี้คุณเขินเพราะผู้ชายคนนี้แล้วหรือยัง”
และไม่ช้าไม่นานหลังจากยืนโหนรถเมล์ให้พอเมื่อยน่องผมกับไอ้หล่อก็มาโผล่หน้าที่บ้านไอ้เชนที่กำลังจัดสถานที่คือกูไม่เข้าใจมึงจะประดับตกแต่งไปเพื่ออะไรในเมื่อมีแต่กลุ่มเราเท่านั้น
“มีไรให้ช่วยมั้ย” ผมถามไอ้คิวที่กำลังเทสไมค์อยู่ มันเงยหน้ามามองผมก่อนจะเอาไมค์เคาะหัว
“เทสเทส โหลเทส หนึ่ง สองสาม เทส” มันเอามาเคาะหัวผมเป็นจังหวะ ผมเลยตบกะโหลกมันกลับไป เอามาเทสกับหัวกูไมค์มึงคงเสียงดีหรอก
“มาช้านะมึง มัวไปแวะป่าละเมาะข้างทางกับผัวอยู่รึไงจ๊ะแคระ” ไอ้คิวพูดใส่ไมค์ มึงไม่ไปประกาศที่ จส100เลยล่ะ ผมชูนิ้วกลางใส่มันก่อนจะเดินหนีอยู่กับมันแล้วประสาทจะแดก
ไอ้เชน ไอ้เบียร์กับพี่แม่บ้านอีกสองคนกำลังช่วยกันยกของกินออกมา ไอ้เต้ยไอ้แมท ไอ้มิคกำลังเป่าลูกโป่งจนตาเหลือก โดยมีไอ้ปันเอาลูกดอกปาแตกดังปังๆให้ไอ้มิคไล่เตะ มันเป็นพวกชอบทำลายจริงๆเชี่ยปัน ส่วนไอ้แทนก็กำลังอ้อล้อแฟนตัวเอง ไหนมันบอกว่าทะเลาะกันไงวะ ไหงพันกันเป็นปลาหมึกแบบนั้นล่ะ
“เชนๆไอ้แทนกับไอ้ฟ่างมันดีกันแล้วหรอ” ผมเข้าไปสะกิดไอ้เชนที่เลื่อนเก้าอี้ออกห่างจากริมสระ อ่อลืมบอกไปครับว่าปีนี้โลเคชั่นในการฉลองปีใหม่ของพวกผมอยู่ริมสระว่ายน้ำ ไหนๆก็อยู่กับน้องน้ำมาหลายเดือนก็ขอส่งท้ายปีด้วยการอยู่ใกล้ๆน้ำนี่แหละ
“หืม มันทะเลาะกันเหรอกูก็เห็นพวกมันเกี้ยวกันปกติดีนี่ ตอนที่ไอ้ฟ่างเดินเข้ามาในบ้านไอ้แทนยังวิ่งหูตั้งออกไปรับเมียมันเลย”
“แม่งแล้วมาเดือดร้อนกูกับภูมิ ที่กูมาช้าก็เพราะไอ้ฟ่างมาเอารถน้องชายมันบอกว่าทะเลาะกับไอ้แทนแล้วมึงดูดินั่งป้อนข้าวป้อนน้ำกันเหมือนไม่มีอะไร เดี๋ยวกูแช่งแม่ง แล้วนี่พ่อกับแม่มึงเค้าตัดหางปล่อยวัดมึงจริงๆใช่มั้ย”
“หึ มึงขี้บ่นขึ้นป่ะเนี่ย” ไอ้เชนดีดหน้าผากผมจนแสบ ไอ้ซาดิสม์
“ไอ่เชน”
“เออๆ แม่กูโทรมาบอกเมื่อกี้ว่าไปถึงโรงแรมแล้ว ป่านนี้คงเตรียมออกไปตะลอนรอบออสเตรียแล้วมั้ง แม่งทิ้งลูกชายได้ลงคอ แต่ก็เอาเถอะนานๆทีบุพการีกูจะมีวันหยุดให้พักผ่อน เพื่อให้พ่อแม่กูได้ฮันนีมูนกันกูยอมเหงาอยู่บ้านคนเดียว” ผมเหยียดยิ้มมองไอ้เชน ปากดีจริงๆมัน
“ถุ๊ย กูรู้ว่ามึงไม่เหงาหรอก ปีนี้จะข้ามปีข้ามขั้นกับน้องคนไหนละ”
“หึ อย่ามารู้นั่นน่าพีม ก็เห็นๆกันอยู่ว่ากูฉลองกับพวกมึง” ผมเบ้ปากจับทัพพีที่ยังไม่ได้ใช้เคาะหัวไอ้เชน ช่างกล้าที่จะเอ่ยว่าอยู่บ้านคนเดียว อย่างมันน่ะนะช่วงปีใหม่นี่แหละเป็นช่วงเก็บเวล คงได้เยอะพอๆกับช่วงวาเลนไทน์ กว่ามันจะโผล่หัวมาให้พวกผมเจอหน้านะตัวนี่แม่งซีดเหลืองไปหมด
ไอ้เชนยิ้มขำยักคิ้วให้ผมและเดินนำหน้าเอาของกินไปวางบนโต๊ะ ข้างๆมีเสื่อปูไว้เรียบร้อย ห่างออกไปประมาณสามเมตรมีสนามหญ้าไอ้เบียร์ยืนหล่อเป็นคุณชายขว้างจานร่อนและมีไอ้เต้ยวิ่งงับจานร่อนแข่งกับไอ้สีหมอกหมาของพ่อไอ้เชน ชักจะฮาเกินไปแล้วน้องกู ไอ้เบียร์แม่งก็ทั้งหัวเราะจนน้ำตาไหลแล้ว ต่างจากไอ้คิวที่ยืนกุมขมับมองแฟนมันวิ่งรอบสนามแข่งหมา กร้ากกกกก
ทุ่มกว่าๆพวกผมเริ่มตั้งวงเมา ไอ้ปันยังยึดไมค์เหมือนอย่างเคย ไอ้เชนเอาที่อุดหูไปให้แม่บ้านกับคนสวนคนขับรถแล้วเรียบร้อย หึ ไอ้มิคก็ยังคงโชว์สเต็ปอัพแดนซ์ลืมตายทั้งที่ไอ้ปันร้องเพลงช้า ทุกคนก็เฮฮาบ้าบอกันปกติคือพวกผมบ้าเป็นเรื่องปกติอยู่แล้วรู้ใช่มั้ยครับ
“พี่คิว พี่คิวตอนกลับเราขโมยหมาเฮียเชนไปเลี้ยงดีกว่าเนอะ”
“มึงจะขโมยแล้วเสือกมาเล่ากลางวงเนี่ยนะ”
“ก็เต้ยจะขโมยแบบบริสุทธิ์ใจไง ฮี่ฮี่” แล้วไอ้คิวก็กอดคอไอ้เต้ยหงายหลังลงไปทั้งคู่ ไอ้คิวมันคงหมั่นเขี้ยวแฟนมั้งแต่มึงจะเล่นกันแรงไปมั้ย
“เฮ้ยๆไอ้คิว พอแล้วเดี๋ยวไอ้เต้ยมันก็ขาดใจตายนะเว้ย มึงน่ะชอบเล่นแรงๆเดี๋ยวมันก็โกรธ” ไอ้ภูมิเตือน
“หึ มันไม่โกรธหรอกมันชอบ ไอ้เต้ยมันซาดิสม์มึงไม่รู้รึไง” แล้วมันก็เล่นมวยปล้ำกันต่อ ไอ้ตี๋เต้ยก็ดูท่าจะชอบจริงเพราะแม่งหัวเราะเอิ้กอ้ากโอยยย รักกันด้วยลำแข้งจริงๆเพื่อนกู เราหันมาดูอีกคู่ดีกว่า มันหันหลังให้วงเหล้าเอาขาหย่อนลงน้ำคุยกันหงุงหงิงๆสองคน กูหมั่นไส้โว้ยยยย
“กูไม่ได้อยากขัดใจมึงนะฟ่างแต่หน้าหนาวไปทะเลมันไม่สนุกหรอก เราไปเขาใหญ่กันนะ” ไอ้แทนพูด มือมันก็เกี่ยวเอวไอ้ฟ่างไม่ห่าง
“ก็ไปสิ กูยังไงก็ได้” ไอ้ฟ่างตอบด้วยเสียงราบเรียบ กูนี่ก็ขี้เสือกเหมือนกันนะเนี่ยกรั่กๆ
“เหรอออออออออ ยังไงก็ได้ทำไมงอนไม่กลับกับกูล่ะ โอ๊ยฟ่าง เจ็บ หึหึ ดีกันนะทะเลาะกันไม่สนุกเลย”
“มึงก็อย่ากวนตีนกูสิ”
“กวนใจได้ป่ะละตะเอง”
อ้วกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ไอ้แทนหันมายิ้มให้พวกผมต่างจากไอ้ฟ่างที่หันมามองพวกผมตาขวาง ภูมิเลยแลบลิ้นใส่พี่ชายมัน
“ตะกวดเหอะ ควายย มึงเลิกพูดเสี่ยวๆได้มั้ยแทน”
“ทำไมเขินหรอ หึหึ มึงเขินน่ารักว่ะฟ่าง กูชอบ”
“เพื่อนแทนครับ ไม่ทราบว่ามึงมาจากลิเกคณะไหนครับ ศิษย์ไชยา มิตรชัยป่ะว่ะฮ่าๆ” ไอ้เชนคงทนหมั่นไส้ไม่ไหว เลยตะโกนแซวไอ้คู่รักตัวอย่าง กูล่ะเบื่อไอ้แทน
“พีมๆ” ไอ้ภูมิมันสะกิดแขนผมยิกๆจนผมต้องเลิกคิ้วมอง “อะไร”
“เผ็ด”
“กูบอกมึงแล้วว่าอย่าใส่พริก เป็นไงละ เบียร์หยิบเป๊ปซี่มาขวดดิ” ไอ้คุณภูมิที่กระแดะอยากกินยำปลาหมึกเหมือนเพื่อน แล้วมันเสือกตักน้ำยำราด โง่มั้ยละก็รู้ว่าตัวเองกินเผ็ดไม่ได้
“พีม เผ็ดๆ ฟุว์” ภูมิกระตุกแขนเสื้อผมพร้อมกับเป่าปากไปด้วย
“อ้าว ฝั่งนี้เป็นไรอีกล่ะเนี่ย มันเป็นไรพีม แดกพริกล่ะสิ” ไอ้เชนหันมาเจอพอดี
“อืมขนมมั้ย”ผมหันไปพยักหน้าให้ไอ้เชน แล้วหันซับเหงื่อให้ไอ้ภูมิ ถามว่าจะกินขนมมั้ย มันก็ส่ายหน้าลูกเดียว หูเหอ แก้มปากแดงแจ๋ เซ็กซี่วะ หึหึ
“เฮ้ยๆพวกมึงกูมีเกมส์มาให้เล่น” เชี่ยปันมันประกาศใส่ไมค์พร้อมหันมายิ้มกว้างให้พวกผม อาการแบบนี้ เมาชัวร์
“อะไรของมึงอีกห๊ะ” ไอ้คิวถาม เสียงไอ้คิวก็ไปแล้วครับ คอเริ่มพับซบไอ้เต้ยเป็นพักๆ
“เล่นเกมส์หนุกๆต้อนรับปีมังกรหยกไง”
“มังกรทอง!!!!” ห่า มึงเป็นไรกับมังกรหยกมากมั้ยเนี่ย
“คึ กูมีคำถามที่จะถามพวกมึง คำถามมีอยู่ว่าถ้าสมมุติว่าพวกมึงไปเจอแฟนกับแฟนเก่าของแฟนกำลังอะบะซะระฮั่มกันพวกมึงจะพูดอะไรให้พูดได้สามคำ” ทุกคนก็คิดกันใหญ่เลยเว้ย คำถามแบบนี้ไม่จัญไรจริงคิดไม่ได้นะครับ แต่ฉันใดก็ฉันนั้นไอ้พวกที่คิดคำตอบอยู่นี่จัญไรกว่าอีกกูว่า ฮ่าๆ ถ้าเจอแฟนเราฟีชเจอริ่งกับแฟนเก่าจะพูดสามคำว่า……………
“รอกูด้วย” ไอ้เชน
“หึหึหึ” ไอ้ฟ่าง
“สบายล่ะกู” ไอ้มิค
“เอาลูกอาววววว” ไอ้คิว
“ก็ดีนี่” ไอ้เบียร์
“ตำรวจค้าบบบ” ไอ้เต้ย
“เสร็จรึยัง” ไอ้แทน
“กูต่อนะ” ผมเอง
“มาซ่อมแอร์” ไอ้แมท
“น่าร้อกอ่ะ” หือออ ไอ้ปันมันตอบเองครับ
“จองวัดแล้ว” ไอ้ภูมิ อูยยยยทุกคนหันมามองหน้าไอ้หล่อที่ดูจะจริงจังกับคำตอบเหลือเกิน ไม่ต้องจ้องหน้ากูเลยนะภูมิ ไอ้ปันมันแค่ถามเล่นๆ
พวกผมก็กินไปร้องเพลงไป เล่าเรื่องฮาๆเล่นเกมส์บ้าๆบอๆหัวเราะจนเหนื่อยครับ ต่อไปเป็นรายการแกลังคนและผู้โชคดีที่พวกผมเลือกมาปิดท้ายปีก็คือไอ้น้องแมทครับ ตอนนี้มันเริ่มเมาแล้วครับคือพวกผมมอมมันเพราะไอ้เต้ยบอกว่าไอ้แมทกำลังมีความรักแต่เสือกอุบอิบ พอพวกผมถามมันก็เฉไฉปัดไปเรื่อยเลยต้องมีการงัดความลับกันหน่อย
“แมท มึงจีบสาวนิติอยู่ใช่มั้ยไอ้เบียร์เห็นมึงไปที่คณะมันบ่อยๆ” ไอ้คิวเริ่มก่อนครับ
“จีบเจิบอีหยังอ้าย ผมไปหาหมู่ ฮู้”เชี่ยเสียงในฟิล์มมาอีกแล้ว(จีบอะไรกันพี่ ผมไปหาเพื่อน)
“ใครเพื่อนมึง มึงมีแค่กูคนเดียวไม่ใช่หรอแมทห๊ะ มึงจะมีเพื่อนใหม่ใช่มั้ย ทำไมมึงทำงี้อ่ะ” อ้าววววว ไอ้เชี่ยน้องเต้ยครับมันใช่เวลาที่มึงจะมาหวงเพื่อนมั้ยเนี่ย ไอ้นี่เมาแล้วชอบหวงของหวงคนไปเรื่อย ไอ้คิวเลยลากคอไอ้เต้ยไปกักไว้ไม่ให้หลุดมา “แฟนเต้ยมันหล่อ มันม่อไว้ใจไม่ได้คึ” ยังจะละเมออีก
“ถ้ามึงบอกกู กูอาจจะช่วยมึงจีบก็ได้นะ ว่าไงแมทมึงจีบใครปีไหน”ไอ้เบียร์ก็ตะล่อมต่อ
“หึหึ ปีสี่พี่” สัสแล้วบอกไม่ได้จีบนี่มึงเล่นโคแก่เลยนะ
“แล้วชื่ออะไร” ภูมิถาม ตอนนี้ไอ้น้องแมทอ้อแอ้เต็มทีครับ หน้าแดงคอแดงนั่งโงนเงนสะอึกจะล้มแหล่มิล้มแหล่ โคตรฮา ไอ้เชนก็ส่งเหล้าให้ไม่ขาดมือ
“ชื่อ…..” แล้วเสียงโทรศัพท์ไอ้แมทก็ดังขัดจังหวะ โห่ พวกผมจิ๊ปากเซ็งไปตามๆกัน ไอ้แมทควานหาบีบีในกระเป๋ากางเกงก่อนจะถางตาดูหน้าจอ “แด๊ดโทรมาครับ อ้ายๆผมขอรับโทรศัพท์ได่บ่ครับ” มันจิ้มๆหน้าจอบอกว่าแดดดี้มันโทรมาแล้วยังเงยหน้ามายิ้มขอพวกผมอีก
“Hi Dad ………I’m in a party…..Umm…there are many many thing dad ปาปาย่า ป๊อกๆdaddy it very verydelicail …..yesmom call me aleady…….I can’t ….next week I have a test but Martin can goes with Mom…….miss u too dad happy new year byeซำนี่เด้อ” แล้วไอ้ลูกครึ่งอิตาเลียนขอนแก่นก็วางสายไป
“อะไรคือ ซ่ำนี้เด้อ ภาษาอิตาลีหรอวะ” ไอ้ปันถาม
“กร้ากกกกกก เออเป็นภาษาอิตาลีแถวตอนบนแปลว่าแค่นี้นะ”ไอ้คิวหัวเราะขนาดนี้ไอ้ปันมันยังไม่รู้อีกเหรอว่าไอ้แมทจบบทสนทนาด้วยภาษาอะไร ไอ้ภูมิขำหึมันโอบไหล่ผมพร้อมกับเคาะนิ้วเป็นจังหวะเพลงที่ไอ้มิคกำลังหอนอยู่
“พวกมึงรู้มั้ยว่าจริงๆแล้วกูก็เป็นลูกครึ่ง”กร้ากกกกกกกกกเชี่ยปันเป็นลูกครึ่ง ตอนปกติเป็นไทยแท้แต่พอเหล้าเข้าสู่กระแสเลือดกลายเป็นลูกครึ่งซะงั้น
“ลูกครึ่งหรือครึ่งลูกไอ้สัส”ไอ้คิวหัวเราะลั่น
“หึหึ นั่นสิหรือครึ่งบกครึ่งน้ำวะปัน” ไอ้แทนว่า
“เชี่ยแทนมึงไม่รู้อะไรอย่ามาพูด บรรพบุรุษกูน่ะนะเป็นถึงโชกุนในสมัยราชวงศ์ถัง”
แอ๊บแอ
???????
…………
ถ้าจำไม่ผิดโชกุนน่าจะเป็นตำแหน่งของขุนนางที่อยู่ในญี่ปุ่น ส่วนราชวงศ์ถังนี่ก็เป็นราชวงศ์หนึ่งของจีน สรุปบรรพบุรุษมึงมิกซ์แอนด์แมชอแด็บเองว่างั้นปล่อยมันไป ไปเห่าไปหอนร้องเพลงกับไอ้มิคนู่น แล้วอยู่ๆไอ้มิคมันก็หยุดร้องเพลงแล้วตะโกนลั่นเมื่อไปชะโงกหน้าดูอาหารบนโต๊ะ
“อะไรเนี่ย ไม่มีอาหารที่มีประโยชน์ต่อมันสมองกูเลย เชนๆบอกแม่บ้านให้ทำปลาร้อยวันหน่อยสิ กูอยากกิน”
“ปลาอะไรนะ” อย่าว่าแต่ไอ้เชนเลยครับ กูยังงง
“ปล้าร้อยวัน”
“ปลาร้อยวันอะไรของมึงวะมิค” ไอ้เบียร์ถาม
“ปลาเผา” เย้สเข้กูขอไว้อาลัยให้มุกนี้ของมึงเลยมิค มันอยู่ลึกมากกูไปไม่ถึงจริงๆว่ะเพื่อน
“งั้นกูว่ามึงไม่ต้องรออยู่ถึงร้อยวันหรอก เผาตอนนี้เลยแล้วกัน”
ยิ่งดึกพวกพ้องผมยิ่งกากยิ่งเกรียนเข้าไปทุกขณะรวมถึงตัวผมด้วย ตอนนี้กำลังจับไอ้พวกที่หลับไปสำเร็จโทษนั่นคือหามไปโยนลงสระครับ ไอ้มิคเจอรายแรกแม่งสร่างเมาเลยมันตะโกนด่าตั้งแต่โคตรเหง้าพวกผมยันรุ่นลูกรุ่นหลาน
จากนั้นก็ไอ้แมท น้ำกระจายโคตรสะใจ มันก็คงด่าพวกผมเหมือนกันแต่ขอโทษนะน้องรักพวกกูฟังไม่ออก ฮา แล้วพอแกล้งเค้าไว้เยอะต่างคนก็ต่างเริ่มระแวง แต่ก็อยากแกล้งไงโดยเฉพาะไอ้เบียร์กับไอ้ฟ่างนี่กูโคตรอยากเอามันลงน้ำ
“พวกมึงไม่ต้องคิดจะแกล้งเมียกูเลยนะเพราะกูจะพามันลงน้ำเอง หึหึ” ไอ้แทนว่าพลางย่างสามขุมทำหน้าหื่นๆเมาๆเข้าไปหาไอ้ฟ่าง ฟ่างมันก็ถอยสิครับ กร้ากกก อย่างฮา เออดีไม่ต้องลงมือรอดูผัวเมียมันตีกัน
“มึง อย่าเข้ามานะแทน ไอ้แทน!!!”
“หึหึ ไปเล่นน้ำกันนะที่รัก”
“ตีนกูนี่ ไม่นะแทน ไอ้แทน เหี้ยยยยยย”
ตุ้มมมมมมมมมม
ไม่ทันแล้วครับไอ้ฟ่างถูกไอ้แทนลากลงไปแดกในน้ำแล้วเรียบร้อย มันโผล่ขึ้นมาจากน้ำไอค่อกแค่กยังไม่ทันตั้งตัวไอ้แทนก็ลากมันเข้าไปจูบ สาดดดดดดดดดดดดดด จำไม่ได้ว่าส่งเสียงแซวดังแค่ไหน แต่แม่งสุดๆเลยว่ะ เสื้อนักศึกษาสีขาวบางๆไอ้แทนกับไอ้ฟ่างแม่งโคตรเซ็กซี่ ไอ้ภูมิเป่าปากแซวพี่ชายกับพี่เขยมันไม่ขาด ไอ้คิวตบถังน้ำด้วยความสะใจ
“ไง คลอรีนบ้านไอ้เชนหวานมั้ยวะ” ไอ้ราชนิกุลเบียร์ส่งเสียงแซวไปถาม ไอ้แทนยังไม่ยอมปล่อยไอ้ฟ่างแถมเหมือนว่ามันจะรัดไอ้ฟ่างซะแน่น
“ก็ไม่ได้จะว่าอะไรนะแต่ขึ้นไปบนห้องกูก็ได้ หึ”
“ไอ้เหี้ยตัวไหนยังไม่เลิกแซวถ้ากูขึ้นไปกูจะจับตัดหัวให้หมด”
โหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหฮุๆๆๆ เสียงแซวคล้ายว่ามาจากเผ่าใดเผ่าหนึ่งในหุบเขากินคน ฮ่าๆ
“ฟ่างไม่ต้องขึ้นมาหรอก ไหนๆก็ลงไปแล้ว งั้นเอาเพื่อนไปเพิ่มอีกซักคู่นะ” ภูมิบอกพี่ชายก่อนจะหันมามองหน้าผม และเราก็รู้งานกันผลักไอ้คิวกับไอ้เต้ยลงไปแดกน้ำเย็นๆในสระ ฮ่าๆ
“เฮียยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย” อีกนิดเต้ย ยาวอีกนิดกูว่าเหี้ยแน่ๆ
“ไอ้แคระแล้วมึงกับผัวจะได้เห็นดี” ฮ่าๆๆสมน้ำหน้าเชี่ยคิวเป็นหมาบ้าตกน้ำเลยมึง มันชี้หน้าผมก่อนจะว่ายไปหาไอ้เต้ยที่มุดน้ำอย่างมีความสุข มันเปลี่ยนอารมณ์เร็วเหมือนกันนะไอ้เต้ยเนี่ย
“หมาเห่าว่ะภูมิ เฮ้ยยยยยยยยยย เฮ้ยๆ” ผมถูกผลักครับ เชี่ยไหนวะ ผมพยายามทรงตัวให้อยู่ริมสระผมตีปีกพั่บๆจะหงายหลังกลับได้แล้วเพราะภูมิเอื้อมมาดึงผมทันแต่
“มาให้พี่ชายผัวสำเร็จความใคร่น้องสะใภ้ต้อนรับปีใหม่หน่อยเป็นไง”เชี่ยฟ่างงงงงงงงงปล่อยกู
ตุ้มมมมมมมมมมมมมมมมทั้งผมและภูมิเราร่วงลงสระทั้งคู่
“เฮ้ยพีมเอาห่วงยางป่ะ ได้ข่าวว่าสระตรงนี้เมตรครึ่งกูกลัวมึงยืนไม่ถึง” ไอ้แทนไอ้เลววววววววว
สุดท้ายพวกผมก็ทำมิชชั่นสำเร็จสามารถลากคอไอ้เชนไอ้เบียร์ไอ้ปันลงมาร่วมชะตากรรมได้ พวกผมว่ายน้ำไล่ฆ่ากันในสระนั่นแหละ หึหึ ปีนี้เป็นปีที่สองแล้วซินะที่ผมได้ฉลองปีใหม่กับภูมิ บรรยากาศ สถานที่อาจจะต่างกัน คืนนี้ไม่ใช่คืนข้ามปี ไม่มีพลุสวยๆแต่งแต้มบนท้องฟ้า ไม่มีดาวใสๆให้เห็นในกลางกรุงเทพ แต่ก็ไม่เป็นไรเพราะสิ่งเหล่านั้นไม่ได้มีค่ามากเท่ากับคนที่กอดผมอยู่ตรงนี้และที่สำคัญ
ผมยังมีไอ้เพื่อนๆตัวแสบทั้งหลายที่จะร่วมเดินทางก้าวสู่ปีใหม่และปีต่อๆไปด้วยกัน
Happy New Year นะเว้ยพวกมึง
……………………………..
วันนี้คือวันสุดท้ายของปี2554ครับเป็นวันที่หลายๆคนกำลังเฉลิมฉลอง หลายๆคนหลายครอบครัวกำลังมีความสุขแต่ผมขอแตกแถวนะครับขอนอกกรอบนิดนึงเพราะตอนนี้นอกจากผมจะห่างไกลจากคำว่าฉลองและความสุขแล้ว ผมยังทุกข์ถนัดเพราะกำลังทำสงครามประสาทกับไอ้ภูมิ ทำมาได้ชั่วโมงกว่าๆแล้ว สาเหตุก็เพราะว่า…..
“ทำไมต้องทองหล่อด้วยว๊า เรากินแถวๆคอนโดไม่ได้หรอ กินเสร็จจะได้ไปดูพลุที่เซ็นทรัลเวิร์ลไง”
“เอ้ พีมทำไมพูดไม่รู้เรื่องก็บอกว่าไม่ให้ไปคนมันเยอะ”
“ก็อยากดู กูชอบพลุอีกอย่างปีนึงมีครั้งเดียวนะเว้ย ถึงคนเยอะก็ไม่เป็นไรหรอกยังไงมึงก็อยู่ด้วย”
“กูอยู่ด้วยก็ใช่ว่าคนอื่นจะเบียดมึงไม่ได้ ถ้ามึงอยากดูมากเดี๋ยวกูโทรไปสั่งให้เค้ามาจุดใต้คอนโด ตอนนี้หกโมงคงน่าจะทัน” บ้า ไอ้ภูมิมันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ที่พวกผมทะเลาะกันหน้าดำหน้าแดงคือเรื่องของเรื่องเนี่ยผมอยากไปเคาน์ดาวน์ที่เซ็นทรัลเวิร์ลอยากไปดูไฟดูพลุดูคอนเสิร์ตเพราะปีที่แล้วก็ไม่ได้ไปมัวแต่เมาฉลองอยู่กับไอ้พวกเดอะแก๊งที่บ้าน
แต่ภูมิมันไม่ยอมให้ผมไปบอกว่าคนเยอะเบียดกันเดี๋ยวมีใครมาใกล้มาโดนตัวผม แล้วมันก็บังคับผมให้ไปกินข้าวที่ร้านแถวๆทองหล่อด้วย ตอนนี้เลยเอาแต่นั่งแยกเขี้ยวใส่กันคนละฝั่งเตียง
“กูอยากดูดอกไม้ไฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ” ตะโกนเลยแม่ง นี่ถ้าเอากำปั้นสองข้างตบหน้าอกเหมือนคิงคองได้ผมทำไปแล้วนะเนี่ย
“แต่กูจองโต๊ะไว้แล้ว”
“เย้สเป็ด แล้วมึงจะมาพล่ามทำไมในเมื่อจองโต๊ะแล้ว ฮึ่ย” หลอกให้กูเถียงคอเป็นเอ็นอยู่ด้วยตั้งนานที่แท้มึงก็วางแผนไว้หมด อดๆๆๆๆ อดเลยกู
“หึหึ หน้ามึงฮาว่ะเอ๋อ ก็บอกแล้วว่าคืนนี้เราจะเคาน์ดาวน์กันสองคน มึงดื้อเองถ้ายอมไปตามที่กูชวนตั้งแต่แรกก็จบแล้ว”
“ห่า ที่มึงทำเค้าไม่เรียกชวนแถวบ้านกูเรียกบังคับ” ใช่มั้ยล่ะครับการชวนคือเราต้องมีทางเลือกแต่ดูเชี่ยภูมิทำดิแม่ง
“หึหึ แล้วไงจะไปอาบน้ำแต่งตัวได้รึยัง ดึกๆรถติดนะ”
“กูไม่อาบ”
“ก็ดี๊ป่ะงั้นไปเลย” ไอ้ภูมิยักคิ้วกวนๆยิ้มชั่วๆให้ผม อย่าให้ถึงทีกูบ้าง ผมปาหมอนใส่หน้าหล่อๆของมันก่อนจะคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำ ต้องมีซักวันต้องมีซักวันที่ไอ้พีมคนนี้จะชนะไอ้ภูมิบ้าง แสรดดดแพ้ทางแม่งตลอด
ผมใช้เวลาอาบน้ำไม่นานออกมาภูมิก็ไม่ได้อยู่ในห้องแล้วมันคงไปอาบน้ำอีกห้องมั้ง ผมเห็นชุดที่ภูมิมันเอามาวางไว้บนเตียง เดฟสีซีดขาดๆตรงหัวเข่าแบรนด์โปรดของมันกับเสื้อเชิ้ตลายสก๊อต หึ มึงมาในตีมหล่อใช่มั้ยเดี๋ยวกูจะไปในตีมที่มึงต้องประทับใจจนยากที่จะลืมเลือนไอ้หล่อ
ผมเลือกเสื้อยืดสีขาวแขนน้ำเงินมีรูปวัวกระทิงสองตัวกำลังหันหน้าเอาเขาชนกัน คึ แค่นี้กูก็เป็นลูกผู้ชายตัวจริงแล้ว ส่วนกางเกงก็ยีนส์ขาสั้นเสมอหัวเข่าที่ผมตัดเองเลยนะ ชุดกูเจ็บปวดได้อีก ผมทาโรออน ปะแป้งฝุ่นพอเป็นพิธีก็ออกไปนั่งหล่ออยู่หน้าทีวี
ซักพักภูมิก็ออกจากห้องน้ำมันเดินมาผลักหัวผมก่อนเดินเข้าห้องไปแต่งตัว สัส เดี๋ยวกูกระตุกผ้าเช็ดตัวหลุด เหมือนมันจะไม่ได้สังเกตผมแฮะ รอไม่นานเทพบุตรบนดินก็ปรากฏตัวต่อหน้าผม เห็นแล้วก็แอบหวงมันนะเว้ยไม่อยากให้ใครมอง แต่ก็คงไปห้ามไม่ได้ผมยักไหล่เดินไปรอมันที่หน้าประตู พอหันกลับมาก็เห็นภูมิกำลังมองผมตั้งแต่ปลายเส้นผมจรดปลายส้นเท้าด้วยความตกตะลึงพรึงพรืด
“พีม”
“เออ”
“กูพาไปร้านอาหารอิตาเลียนนะ”
“รู้แล้ว อย่างมึงไม่แดกอาหารโปโตริโก้หรอกหรือเราจะเปลี่ยนไปกินข้าวเหนียวส้มตำน้ำตกไก่ย่างวิเชียรบุรี หื้ม”
“หึ หึหึ ฮ่าฮ่า ถ้ามึงไม่ใช่เมีย กูจะด่าว่าสถุลแล้วนะเตี้ย มึงคิดได้ไงใส่ชุดนี้” ไอ้ภูมิขำหน้าดำหน้าแดงมันทิ้งตัวลงหัวเราะกับโซฟา ปล่อยให้ผมยืนบ้าอยู่หน้าประตูคนเดียว
“สถุลแล้วทำไม กูไม่แคร์เว้ยหรือมึงแคร์งั้นกูไม่ไปก็ได้นะ” คึ เข้าทางแล้วครับ ไอ้ภูมิมันยังขำยิ้มน้อยยิ้มใหญ่มันส่ายหน้าพลางตบลงข้างๆ
“มานี่มา”
“อะไรอีกวะ ตกลงมึงจะไปมั้ยเนี่ย”
“จะเดินมาดีๆหรือ…….” ห่า สุดท้ายผมก็ต้องเดินกลับไปหามัน เหวอออออออออ
“เฮ้ยยยย” กำลังจะนั่งแต่ภูมิดันฉุดแขนผมให้นั่งตักมัน ไอ้เชี้ยยยยยยยยยย กูก็ดิ้นสิครับไม่ใช่ผู้หญิงนะกูไม่นั่งตักโว้ยยย แต่ก็เท่านั้นดิ้นไปก็เหนื่อยฟรี นั่งๆแม่งไปเหอะมันทนปวดขาได้ก็เอา
“กูไม่ได้อายที่มึงใส่แบบนี้ แค่ไม่อยากให้ใส่ขาสั้น”
“หวงกูอ่ะดิ” ผมยักคิ้วให้คนที่เอาจมูกมาซะใกล้แก้มผม
“เปล่า เพราะกลัวว่ามึงจะดูขาสั้นกว่าเดิม”
“กวนตีนกูแล้วไง”
“หึหึ ไปเปลี่ยนไป อากาศเริ่มหนาวแล้วใส่อะไรหนาๆสิเดี๋ยวจะไม่สบายนะ”เสียงนุ่มๆของภูมิกระซิบบอกอยู่ข้างหู อ๋อยยยย แบบนี้กูก็แพ้น็อคดิวะ
“มึงก็ปล่อยกูดิ”
“จูบก่อนดิ” ผมถึงกับมือเย็นตีนเย็น มึงนะมึงไอ้หล่อมันชอบทำแบบเนี้ยะ ทำให้ผมไปไม่เป็น ผมก็เลยทำหูทวนลมไม่ได้ยิน ก้มหาเศษตังในกระเป๋าเสื้อภูมิ เปล่าเขินนะเว้ย ไม่ได้เขินจริงจริ๊งงงง ผมไม่เขินซักนิดที่มันเอาจมูกคมๆมาเขี่ยข้างแก้ม ถึงผมไม่ได้เงยหน้าไปสบตากับภูมิผมก็รู้ว่าตอนนี้สายตาของมันที่มองผมเป็นแบบไหน ผมก็ยิ่งก้มค้นกระเป๋าเสื้อมันกว่าเดิม
“หึหึ หาอะไร”
“……………..”
“ว่าไง หาอะไรครับ” ผมขอยาหม่องตราลิงถือลูกท้ออย่างด่วนเลยครับ อย่ามาพูดเพราะนะเว้ยมึงก็รู้กูแพ้มึงโหมดนี้ ได้ยินเสียงมันหัวเราะชอบใจ เอ้อออ มึงจำไว้เลย
“เปล่า ตกลงจะได้กินมั้ยข้าว” ผมคิดว่าตัวเองพูดเสียงดังนะแต่ทำไมมันฟังดูง้องแง้งๆวะ ใครมาเปลี่ยนกล่องเสียงผมใช่มั้ย
“นะ จูบก่อน จูบต้อนรับปีใหม่”
“เหลืออีกหลายชั่วโมง มึงอย่ามาเนียน”
“นะ”
“……………………” สุดท้ายผมก็เป็นฝ่ายเงยหน้าไปแตะริมฝีปากกับปากของภูมิที่อยู่ไม่ห่างแต่เพียงไม่นานผมก็เป็นฝ่ายตามมันอยู่ดี
กว่าจะมาถึงร้านก็ปาไปเกือบชั่วโมงจากปกติใช้เวลาแค่ครึ่งชัวโมง ที่จริงร้านนี้เรามากินบ่อยครับภูมิบอกว่ารสชาติใกล้เคียงอิตาเลียนออริจินัลที่สุดแล้ว แต่ผมว่าก็งั้นๆแหละ คือกูไม่รู้ไงครับว่าอิตาเลียนดั้งเดิมมันเป็นยังไง ฮา ร้านก็ค่อนข้างหรูนิดนึง(เหรอ) อ่อ ผมเปลี่ยนชุดแล้วครับไม่ต้องห่วง มันคงจะฮามากถ้าผมใส่เสื้อกระทิงแดงเดินเข้ามา คึ
เพราะวันนี้เป็นวันส่งท้ายปีเก่าคนเลยเยอะเกือบเต็มร้านแต่ผมกับภูมิก็ได้มุมดีเพราะเส้นใหญ่ ที่จริงผมชอบวุ้นเส้นนะ ชักจะฮาไร้กรอบเกินไปล่ะมึงไอ้พีมกร้ากกกกกกกก วันนี้เสี่ยภูมิใจป๋ามากสั่งไวน์มาด้วยเว้ย กะมอมกูอ่ะดิ แต่ซอรี่นะครับคุณแฟนบังเอิญว่ากูคอทองแดง ไวน์ขวดเดียวไม่ได้แอ้มกูร้อกกก ไม่ช้าไม่นานอาหารที่สั่งก็ทยอยเดินทางมา ผมกับภูมิก็ไม่รอช้ารีบสวาปามเลยครับ
“พีม กูไปเข้าห้องน้ำนะ เดี๋ยวมา”
“อื้อ อินอุ๊บอี้อั้บเอยอะอึง” ร็อกเก๊ตเต็มปากแต่ผมก็พยายามจะเสวนากับภูมิให้จงได้ มันหัวเราะบอกว่ากินดีๆเดี๋ยวสำลัก แล้วมันก็เดินไปเข้าห้องน้ำ ผมเลยแอบกินของภูมิไปคำนึง มันเป็นปลาอะไรซักอย่างอบชีสเมนูโปรดของมันมาที่ไรต้องสั่งไอ้ปลานี่ทุกที ไม่เห็นอร่อยเลยแต่ปลามันมาไกลผมเลยจะกินให้เป็นเกียรติแก่ปลาซะหน่อย ฮ่าๆ อาหารเรียกน้ำย่อยผ่านไป อาหารจานหลักผ่านไป ต่อไปก็ของหวาน แต่ทำไมเชี่ยภูมิยังไม่มา หรือว่าตกส้วมตายไปแล้ว
ผมว่าจะโทรตามก็ดันเหลือบไปเห็นไอโฟนเครื่องงามของมันก็นอนแอ้งแม้งอยู่ข้างๆจานพาสต้าซะก่อน ผมกำลังจะลุกออกไปหาภูมิแต่ก็หันไปเจอกุหลาบขาวช่อโตยื่นมาตรงหน้า ผมไล่มองตั้งแต่ดอกกุหลาบ ข้อมือเรื่อยไปจนเห็นหน้าเจ้าของช่อดอกไม้ มันยืนส่งยิ้มขำๆมาให้
เล่นเอาผมทำอะไรไม่ถูกมันหายไปนานสองนานแล้วกลับมาพร้อมดอกไม้ช่อเบ้อเร่อ แล้วคิดดูสิครับว่าคนเต็มร้านอ่ะกำลังมองมาทางนี้ ผมทั้งเขินไอ้ภูมิทั้งอายคนอื่น ถึงผมจะไม่ใช่คนพิศวาสดอกไม้แต่ว่าอะไรที่ภูมิให้ผมก็ชอบทั้งนั้นแหละ
ดอกกุหลาบขาวก็ไม่เลวนะ พวกสาวๆโต๊ะข้างหน้ามองไอ้ภูมิจนแทบจะตามมาสิง ยิ่งเห็นมันเอาดอกไม้มาให้ผม ก็คงจะปวดใจอยู่ หึหึ อิจฉาละสิเมิงงงงงงงงงง กร้ากกก
“ห้องน้ำร้านนี้ดีเนอะ มีแจกช่อดอกไม้ด้วย” ผมพูดกับช่อกุหลาบในมือ ขยันเซอร์ไพรส์จริงๆไอ้หล่อ
“เค้าคงรู้มั้งว่ากูอยากเอาใจแฟนเลยให้มา”
“ขอบคุณนะ”
“เปลี่ยนจากคำขอบคุณเป็นอย่างอื่นได้มั้ย” ไอ้ที่อมยิ้มแล้วขยิบตานี่หมายความว่าไงห๊ะ เดี๋ยวกูเอามีดจิ้มตาบอดเลย ผมกับภูมิเรากินข้าวมื้อสุดท้ายของปีด้วยรอยยิ้มตลอดทั้งมื้อ อาจจะดูเป็นการฉลองปีใหม่ที่เรียบๆง่ายๆแต่ผมก็มีความสุขมากๆเลยล่ะครับ
ขอแค่มีไอ้หล่ออยู่ข้างๆแบบนี้ ทุกปีเพียงเท่านี้ผมก็พอใจแล้ว
หลังจากอิ้มแปล้จนแทบเหมือนงูเหลือมก็ได้เวลากลับไปรอเคาท์ดาวน์ที่ห้องเราแล้ว ภูมิกอดคอผมออกจากร้าน เราหยอกเล่นกันตามประสา มันแกล้งผมบ้างผมตบหัวมันบ้าง ภูมิเอาคืนด้วยการดึงผมไปกอดและจูบ เพียงแค่ปากเราแตะกันมันก็ปล่อย ไอ้นี่นิ กลางที่สาธารณะนะเว้ยมึงรอให้ถึงห้องก่อนได้มั้ย อ้าววว ซะงั้นเลยกู หึหึ ผมวิ่งตามไปจะเตะมัน ภูมิเดินถอยหลังแลบลิ้นใส่ผม ผมได้เตะมันสมใจโดยแลกกับการถูกภูมิดึงไปกอดคอไว้เหมือนเดิม
แต่อยู่ๆร่างกายผมก็ชาไปทั้งแทบ ไรขนอ่อนตั้งชันเย็นไปทั้งแนวสันหลัง มันเย็นจนหนาว เมื่อกี้มีรถคันหนึ่งผ่านหน้าผมไป รถคันที่ขับผ่านไปเมื่อครู่ ผมไม่แน่ใจว่าภูมิจะเห็นหรือเปล่าเพราะมันมัวแต่จะแกล้งหอมแก้มผม ผมไม่ได้สนใจว่าคนที่ขับรถคันนั้นเป็นใคร แต่ผู้ชายคนที่นั่งข้างหลังและสบตากับผมนั้น คือ
คุณพ่อของภูมิ
TBC >>>>>>>>>>>>>>>>>>>
……………………………………
- และแล้วช่วงเวลาที่ทุกคนรอคอยก็มาถึงค่ะ ภูมิพีมจะไม่ไร้สาระ ไม่เรื่อยๆไปวันๆแล้วนะตัวเธอ หวังว่าคงถูกใจนะจ๊ะ(ประชด) ฮ่าๆๆๆ แล้วพบกันใหม่ตอนหน้าจ้า
HAPPY NEW YEAR นะคะทุกคน ขอให้คนอ่านวีอาร์มีความสุขมากๆ ขอให้เจอแต่สิ่งดีๆ ยิ้มได้ตลอดทั้งปีนะคะ ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างทั้งกำลังใจ มิตรภาพดีๆ ขอบคุณแทนหนุ่มๆทุกคนสำหรับความรักจากทุกคนค่ะ สุขสันต์วันปีใหม่ค่ะ จุ๊บบบบบบบบ
ความคิดเห็น