คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #68 : ตอนที่ 60 ซ้อมดนตรี
ตอนที่ 60 ซ้อมดนตรี
ตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงกว่าๆโดยประมาน ผม ไอ้ฟ่าง ไอ้คิว ไอ้เต้ย ไอ้เบียร์กำลังนั่งมองหน้ากันอยู่ที่โต๊ะยาวหน้าตึกรัฐศาสตร์ ถามว่าพวกผมแห่กันมาทำอะไร มานั่งให้สาวๆคณะนี้มองหรืออย่างไร คำตอบคือไม่ใช่ครับ แต่พวกผมมาเพราะ……….
“ควายยย ประชาธิปไตยมันก็อยู่ของมันดีๆห่า พูดมาได้ว่ามันไม่เต็มใบ คนนั่นแหละที่ไม่เต็ม แย่งกันเข้าไป โกงกันเข้าไป ประเทศชาติถอยไปอยู่ยุคหินแล้วไม่รู้จักแหกตาดู”
?????????????????
“……………………”
“เอ่อ…….” พวกผมเงียบกริบเลยครับ สิบกว่านาทีมานี้เราทำอะไรนอกจากนั่งเงียบๆไม่ได้จริงๆครับ ได้แต่พากันมองไอ้ปันตาปริบๆ มันนั่งอยู่บนโต๊ะ พวกผมนั่งบนม้านั่งฟังมันคลุ้มคลั่งด่าวงการการเมืองมาได้ซักพักแล้ว คือตกลงว่ามึงเรียกพวกกูมาฟังมึงปราศรัยใช่มั้ยปัน
ที่พวกผมเอาเวลามาฟังไอ้ปันปันพล่ามได้ก็ไม่ใช่มาด้วยความเต็มใจหรอกนะครับ แต่ช่วงนี้ผมว่างเพราะว่างานนิทรรศการถูกเลื่อนออกไปจัดปลายเดือน ด้วยว่าหลายๆอย่างไม่อำนวยให้จัด ไหนจะภาระจากน้องน้ำ ไหนจะเพื่อนๆรวมสถาบันบางคนยังไม่พร้อมเพราะยังเป็นผู้ประสบภัย ทางมหาลัยเลยมีมติว่าเลื่อนงานออกไปก่อน ซึ่งผมก็เห็นดีเห็นงามด้วยเป็นอย่างยิ่งครับ ฮ่าๆ
“มึงเรียนรัฐศาสตร์ก็น่าจะรู้ดี การเมืองมันเป็นเกมส์อีกแบบนึง คนที่แข่งเขาก็ต้องทำทุกอย่างเพื่อให้ตัวเองชนะ อีกอย่างปัญหาแบบนี้ก็ไม่ใช่มีแต่บ้านเรา จีน อเมริกา อินเดียเขาก็ผ่านวิกฤตนองเลือดมา มีปัญหาเหมือนๆกันกับเรานะปัน” เน้ มาฟังความคิดความอ่านจากนักนิติศาสตร์อย่างคุณชายเบียร์ของหมู่เฮาซะก่อน
“แต่ของเค้ามันสมเหตุสมผลที่จะทำ อีกอย่างเขาไม่ยืดเยื้อไง มึงเข้าใจป่ะ ของเราแม่งเอะอะก็ประท้วงๆ มีดีอย่างเดียว ปากดี” เอ่ออออ เพื่อนครับมึงจะพูดจะจาอะไรก็ช่วยระวังคุกระวังตารางไว้บ้างก็ดีนะเว้ย กูเสียววววว
“เออน่า ก็วัฒนธรรม ความคิดความเชื่อมันไม่เหมือนกันนิหว่า การแก้ปัญหาก็ต้องแตกต่างกันบ้าง” ไอ้เบียร์ยังเป็นคนเดียวที่เสวนากับเชี่ยปัน เพราะนอกนั้นไม่มีใครสนใจครับ ไอ้เต้ยก็เอาแต่จัดทรงผมให้พี่คิวของมันที่ฟุบหลับเพราะอดหลับอดนอนจากการปั่นงานส่ง ไอ้ฟ่างก็เท้าคางเหล่สาวต่างคณะ หึ กูต่อสายตรงหาไอ้แทนคงจะมันส์น่าดูว่ะ
“แล้วมึงสีอะไรวะปัน” ผมถามมัน ประเด็นอ่อนไหวแระ ฮ่าๆ มันหันมามองหน้าผมแล้วทำหน้าขยะแขยงเหมือนผมเป็นซากอุนจิที่น้องน้ำพัดพาไป
“เชี่ยพีม กูถือว่าคำถามเมื่อกี้ดูถูกชาวรัฐศาสตร์อย่างกูมาก”
“เออ โทษทีว่ะ แล้วสรุปว่ามึงเรียกพวกกูมาทำไม” มันฟังคำถามของผมจบ มันก็เแสยะยิ้ม ไอ้ปันลุกขึ้นยืนเต็มความสูง มันแหงนหน้ามองฟ้าอีกทั้งยังชูกำปั้นข้างหนึ่งขึ้น มันหัวเราะหลอนๆอยู่สองสามครั้งก่อนที่จะประกาศกร้าวว่า!!!!!!!!!!!
“กูจะก่อกบฏ!!!!!! พวกมึงจงมาเป็นทหารพลีชีพเพื่อกูซะ”
ผ่างงงงงงงงง เย้สเข้ ก่อกบฎ? มหัศจรรย์กว่านี้มีอีกมั้ยครับ มีใครพิสดารกว่าเพื่อนผมอีกบ้าง โอยยยกูเพลียก้านสมองมากปัน กว่าที่พวกผมจะปลอบไอ้ปันลงได้ ก็เล่นเอาหอบไปตามๆกัน ผมเองก็ไม่ค่อยรู้เรื่องการเมืองสักเท่าไรหรอก อาศัยไอ้ปันคอยพล่ามให้ฟัง จริงๆก็ไม่อยากจะใส่ใจด้วย ใครจะหาว่าผมเป็นกบโลกแคบปิดหูปิดตาก็ช่าง ผมก็แค่รับแต่สิ่งที่อยากรู้และดีต่อสุขภาพจิต แต่ผมเชื่อนะว่าทุกอย่างมีกลไกของมันเสมอเมื่อถึงเวลามันจะต้องดีขึ้น
พ่อเคยบอกผมว่าปัญหาการเมืองก็คงเหมือนปัญหารถติด เข้าใจเปรียบมั้ยฮ่าๆ มันเรื้อรังจนยากจะเยียวยาแก้ไข พยายามไปก็เท่านั้น ถึงรถจะติดคุณก็ต้องเดินทาง ถึงการเมืองจะไร้เสถียรภาพคุณก็ต้องอยู่ในสังคม เอาน่า นักการเมืองดีๆก็ใช่ว่าจะไม่มี แค่มีน้อยหายากแค่นั้นเอง อย่าคิดมากๆ ยิ้มเข้าไว้ พี่แบงค์วงแคลชบอกมา
พอพวกผมปลอบใจไอ้ปันได้ มันก็เดินเหวี่ยงๆไปซื้อน้ำครับ แถมลากไอ้เต้ยติดมือไปด้วยทำเอาไอ้คิวงัวเงียขึ้นมามองตามจนตาแทบถลน
“ห่าเอ๊ยกูละจะบ้า พวกมึงคอยดูนะซักวันไอ้ปันมันจะพาคนไปชุมนุม” ไอ้คิวตะโกนด่าไล่หลังไอ้ปัน อันนี้ก็ไม่รู้ว่าด่าด้วยประเด็นไหนนะครับ หึ
“เหอะ กูก็ว่างั้นวะ อารมณ์การเมืองแม่งเดือดชิบ” ผมส่ายหัวปลงในชะตาชีวิตของตัวเองที่มีเพื่อนเอียงๆแบบเชี่ยปัน
“เป็นเอามากแล้วเพื่อนกู” ไอ้ฟ่างเปรยเบาๆ
“ใคร ไอ้ปันน่ะหรอ มันก็เป็นแบบนี้มึงยังไม่ชินอีกหรอวะ” ไอ้เบียร์ว่า
”เปล่ากูหมายถึงไอ้คิวต่างหาก หึงหนักนะมึง” ไอ้ฟ่างผลักหัวไอ้คิว ก่อนจะลุกออกไปเพราะมีใครบางคนขับรถมารับ ก็ไม่ใช่ใครที่ไหน มันคือคนที่คุณก็รู้ว่าใครมันคือไอ้เชี่ยแทนนั่นเองครับ วันนี้มันไม่มีเรียน แต่พ่อท่านก็อุตส่าห์มารับเมีย มันเลื่อนกระจกลงโบกมือให้พวกผม ห่า ขับรถในมอต้องใส่แว่นตาด้วยหรอว่ะ
“กูเอียนไอ้แทนว่ะ แม่งทำตัวลิเกเข้าไปทุกวัน เดี๋ยวกูจะพามันไปหาพี่ไชยาฝากฝังเป็นชาวคณะพวกมึงว่าดีมั้ย” ผมกับไอ้เบียร์หัวเราะคำสาปส่งของไอ้คิวที่มอบให้ไอ้คู่รักตัวอย่าง เมื่อกี้ก่อนที่ไอ้แทนมันจะออกรถ มันหันไปหอมแก้มไอ้ฟ่างโชว์สื่อ พอมันเสร็จสมอารมณ์หมายคุณกวินภพก็หันมายิ้มชั่วๆให้พวกผมก่อนจะพาแฟนมันกลับรังรัก กูล่ะหมั่นไส้แม่ง
“หึหึ กูว่าพวกมันสมกันดีออก” ไอ้เบียร์ว่ายิ้มๆก่อนจะยกเป๊บซี่ขึ้นดื่ม เลยถูกไอ้คิวมองด้วยสายตามืดหม่น ก่อนจะเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มของฆาตกร
“มึงกับน้องโตเกียวก็สมกันนะคุณชายเบียร์ หึหึ”
พรวดดดดดด
เจอไอ้คิวเบรกเข้าให้ไอ้เบียร์ถึงกับเป๊บซี่พุ่งเลยครับ กร้ากกกกกกกกกกกกกกก ผมหันไปไฮไฟว์กับไอ้คิวอย่างถูกใจ ถ้ามีปุ่มไลค์อยู่ตรงหน้านะกูจะกระทืบไลค์ให้แม่งจมดิน
“น้องโตเกียวเกี่ยวอะไรกับกูวะ” อ่ะแหนะๆ มันเฉไฉครับมันเฉไฉ
“อ้าว กูก็นึกว่าพวกมึงกิ๊กกัน เห็นตอนไปกระบี่แม่งกระหนุงกระหนิง อะจุงอะจิ๋ง วิ๊ดวิ๊วกันนี่หว่า มึงว่ามั้ยพี่”
“ช่ายยย มีจูงมือด้วยนะมึ้งงงงง” ผมก็ไม่ปล่อยโอกาสให้หลุดลอยไปเหมือนกัน รีบจัดการเค้นคอเอาความจริงจากไอ้เบียร์ในบัดดล ข่าววงในจากภูมิบอกว่าไอ้เบียร์เดินเข้าเดินออกโรงเรียนสาธิตเป็นว่าเล่นเลยครับ น้องโตเกียวมันเรียนอยู่โรงเรียนสาธิตรั้วชิดพวกผมนี่แหละ หึหึ
“กระหนุงกระหนิงอะไร กูก็ดูแลน้องปกติ” จูงมือกันเนี่ยนะ ปกติ ไม่ใช่ม้างงงงงงงงงง
“เหรออออออออออ กล้าพูดนะมึง มึงเห็นหน้ากูเหมือนกระบือหรอเบียร์” ไอ้คิวเบ้ปากเอาหนังยางดีดแขนไอ้เบียร์
“กูพูดจริงๆคิว กูกับน้องโตเกียวไม่มีอะไรในกอไผ่เว้ย” ไอ้เบียร์มันพยายามยืนยันว่าไม่มีอะไรแต่เท่าที่กูเห็นรู้สึกว่าไม่ใช่ว่ะเบียร์ หึหึ ก่อนที่ไอ้คิวกับไอ้เบียร์จะทำศึกกันจนบานปลาย ไอ้ปันก็วิ่งหูตั้งมาแต่ไกลขัดจังหวะซะก่อน
“มึงงงงงงงงง เมื่อกี้กูไปเจอสาวเภสัชมา แม่งน่ารักเหี้ยๆ” สาบานว่านี่คือคำชม มึงชมผู้หญิงด้วยคำนี้ โอเอ็มจีได้อีก แล้วไอ้คนที่หัวเสียเรื่องการเมืองเมื่อตะกี้มันหายหัวไปไหน ทำไมกูเห็นแต่ไอ้บ้าหน้าหื่นระรื่นกามวะ
“ไม่เห็นน่ารักเลย เฮียปันอ่ะไม่มีคลาส สู้พี่คิวก็ไม่ได้ พี่คิวๆตอนที่เต้ยไปซื้อน้ำอ่ะนะ มีหมาตัวนึง มันมีสองหูสี่ขา มันวิ่งมาหาเต้ย” แล้วไอ้เต้ยก็หยุดเล่าไปเฉยๆ พวกผมก็รอให้มันเล่าต่อ
“……………………….”
“เล่าต่อดิ แล้วไงต่อ หมามันทำอะไรมึง” ไอ้คิวถามแฟนมัน
“จบแล้ว”
“ห๊ะ!!!!!!”
“อื้อออ เต้ยเล่าจบแล้ว” ไอ้เต้ยยิ้มตาปิดให้พวกผมอย่างภาคภูมิใจ
“จบแล้ว?เชี่ยแม่งกูยังหาท้อปปิก เมนไอเดียของเนื้อเรื่องไม่เจอเลยสัส มึงต้องการจะสื่ออะไรถึงพวกกูหรอเต้ย” คือ ณ จุดนี้กูไม่ไหวแล้วครับ งงมาก
“เต้ยก็แค่อยากเล่าให้พี่คิวกับพวกเฮียฟัง ฮี่ฮี่” ยังมีหน้ามายิ้ม ไอ๋ตี๋ตาโต เดี๋ยวกูหลังแหวนใส่ข้อหาที่มึงกวนตีน
“บางทีมึงก็ควรหาเรื่องที่ทำให้พวกกูรู้ว่าใคร ทำอะไร ที่ไหน เมื่อไร อย่างไร ไม่ใช่บอกว่าหมาสี่ขาวิ่งตาม หมาบ้านอาแปะมึงมีขาเดียวหรอห๊ะ หมาที่ไหนมันก็มีสองหูสี่ขาทั้งนั้นแหละ” ไอ้ปันที่เทพๆยังงงอ่ะครับ
“สงสารมึงว่ะคิว” ไอ้เบียร์มันเอาแต่ยิ้ม
“กูชินล่ะ” ไอ้คิวพูดจบก็ลุกออกไป ไอ้เต้ยก็รีบวิ่งตามหลัง ตามนี่คือเดินตามแบบก้าวต่อก้าวเลยนะครับพี่น้อง
“เต้ย มึงเดินตามกูทำไมเนี่ย” ไอ้คิวต้องหยุดเดินอ่ะครับคิดดู ฮ่าๆ
“ก็เต้ยอยากอยู่ใกล้ๆพี่คิวนี่ ไมอ่ะ เค้าห้ามคนรักกันเดินตามกันเหรอ เท่าที่รู้ไม่มีกฎหมายห้ามนะ เพราะงั้นเต้ยไม่ผิด”ว่าแล้วไอ้เต้ยมันก็กระโดดกอดโอบคอไอ้คิวด้านข้าง
“มึง….เออ มันก็ไม่ผิดแต่กูหลอนเข้าใจมั้ย แม่งอย่างกับผีหลอกวิญญาณหลอน” ไอ้คิวออกเดินโดยมีไอ้ลูกลิงพูดเจื้อยแจ้วเกาะแข้งเกาะขามันไปตลอดทาง
“พี่คิว พี่คิวรู้มั้ย หมาตัวนั้นมันวิ่งมาหาเต้ย แล้วเต้ยก็มองมัน มันก็มองเต้ย แล้วมันก็มีสี่ขา แล้วเต้ยก็มีสองขา แล้วที่นี้#30-=?/l;:”{_*&^%$*&W@!”
หลังจากฟังไอ้ปันมันปราศรัยเสร็จผมก็กลับไปเรียน ตลอดคาบบ่ายไอ้คิวก็เอาแต่ตามล่าหาพาราจากเพื่อนผู้หญิง ฮ่าๆ โคตรน่าสงสารมันเลย ตอนเย็นภูมิมันมารับผมไปกินข้าวที่บ้าน ตอนนี้ผมกับคุณแม่ของภูมิซี้กันจนจะกลายเป็นลูกชายอีกคนไปแล้วนะครับ ทุกๆวันเสาร์ผมจะไปสอนศิลปะให้น้องๆที่มูลนิธิของคุณแม่ ท่านก็จะไปกับผมด้วย
ส่วนไอ้คุณลูกชายมันก็ไปซ้อมดนตรีบ้าง ซ้อมบาสบ้าง(กลับมาฟ้องเรื่องไอ้คลื่นทุกครั้ง) ภูมิมันบอกว่าปล่อยให้แม่อยู่กับลูกสะใภ้จะได้สนิทกันมากๆ จำได้ว่าผมจับกระเป๋าสะพายของผมฟาดหลังมันไปหลายที
และสิ่งที่ทำให้ผมแฮปปี้ยิ่งกว่าได้ใช้3G คือผมรู้สึกว่าช่วงหลังๆมาความสัมพันธ์ระหว่างภูมิกับพ่อค่อนข้างจะดีขึ้น จากที่ภูมิเคยโทรหาแต่แม่ มันก็เริ่มโทรคุยกับพ่อบ้าง เวลาที่ภูมิเจอคุณพ่อ ภูมิก็เป็นฝ่ายเข้าไปกอดก่อนโดยไม่ต้องรอให้พ่อเรียก เมื่อก่อนคุณพ่อทอดสายตามองภูมิด้วยความรักที่เจือความรู้สึกผิด
แต่ตอนนี้คุณพ่อมองลูกชายคนเล็กด้วยรอยยิ้ม ดวงตาของท่านเต็มไปด้วยความรักและภูมิใจ ภูมิบอกว่าผมคือเหตุผลสำคัญที่ทำให้มันเลิกสร้างกำแพงกั้นความรู้สึกระหว่างพ่อ มันอยากลืมเรื่องที่เจ็บปวดในวันวานเพราะสิ่งที่ภูมิเคยรู้สึกว่าขาดไป ตอนนี้ภูมิมีแล้ว ภูมิอยากคุยกับพ่อเหมือนที่ผมคุยกับหนวด
ไม่ใช่เพราะผมหรอกที่ทำให้ภูมิพยายามเข้าใจและให้อภัยพ่อเพราะยังไงผมก็ยังถือเป็นคนนอก ทั้งหมดเป็นเพราะตัวของภูมิเอง ภูมิคงอยากจะทำอย่างนี้มานานแล้วเพียงแต่ไม่รู้ว่าจะเริ่มยังไงหรืออาจจะไม่กล้าพอ และตอนนี้ภูมิทำได้แล้ว ผมเชื่อว่าอีกไม่นานคุณพ่อกับภูมิก็จะเป็นพ่อลูกที่น่าอิจฉาอย่างแน่นอน แต่ไอ้ที่ว่าอยากเหมือนผมกับหนวด หึหึ ถ้าพ่อมึงไม่บ้าจริงก็คงไม่มีวันนั้นหรอกภูมิ ฮ่าๆ
ก่อนกลับภูมิมันขึ้นไปเอาของบนห้อง พ่อกับแม่เลยมาคุยกับผมบอกว่าขอบคุณ ตอนแรกก็งงๆ ท่านเลยบอกว่าท่านดีใจที่ภูมิมีเพื่อนดีๆอย่างผม พวกท่านมีความสุขที่เห็นภูมิยิ้มบ่อยขึ้น ผมก็ได้แต่ยิ้มตอบ ตอนที่คุณพ่อลูบหัวผมบอกว่าเป็นเพื่อนที่ดีของภูมิตลอดไปนะ ทั้งที่ควรจะดีใจแต่ไม่รู้ว่าทำไมผมถึงได้รู้สึกผิดอยู่ลึกๆ
ยิ่งพวกท่านรัก ยิ่งพวกท่านเอ็นดูผมมากเท่าไร ผมก็ยิ่งกลัวมากขึ้นเท่านั้น กลัวว่าจะทำให้พวกท่านเสียใจที่ไว้ใจ หากรู้ว่าผมคนนี้ไม่ได้รักลูกชายของพ่อกับแม่แค่เพื่อน หากท่านรู้ความสัมพันธ์ที่แท้จริงของเราสองคน แล้วผม…..ยังจะได้รับรอยยิ้มที่แสนอบอุ่นและใจดีจากคนบ้านนี้อยู่รึเปล่า
…………………………………………
สายๆของวันเสาร์ผมควรจะได้นอนพักผ่อนใช่มั้ยครับ แต่เกิดเป็นไอ้พีมจะได้ชีวิตแบบสบายๆนี่เป็นไปไม่ได้ครับ มันต้องล้มลุกคลุกคลานถูกลากไปนั่นมานี่ตามแต่เจ้าชีวีจะพาไป
อย่างเช่นวันนี้ที่ภูมิมันลักพาตัวผมมาดูมันซ้อมดนตรีกับชาวคณะของมัน สถานที่ซ้อมเป็นบ้านของเพื่อนในวงไอ้ภูมินั่นแหละครับชื่อไอ้แซคโซโฟนแต่ผมว่ามันน่าจะชื่อซออู้หรืออังกะลุงมากกว่าเพราะมันกะล่อนมาก ผมเจอพวกมันสองสามครั้งถูกมันแซวจนปวดหัว
“เพิ่งจะเสด็จมาได้นะครับคุณมึง เชิญครับเชิญทางนี้คุณชายสายประจำ กูน่าจะนัดมึงตั้งแต่ตีห้านะภูมิ แล้วไอ้มิคไม่มาด้วยหรอวะ อ้าวพีมมาด้วยเหรอ หวัดดีคร้าบบบบ” ทันทีที่ลงจากรถและก้าวขาเข้าบ้าน ไอ้แซคก็ปรี่มารับด้วยหน้าตี๋ๆของมัน มันทำหน้ายียวนกวนตีนภูมิแต่พอหันมาเจอผมมันก็ทำตาปิ๊งๆใส่ แถมแม่งยังพูดจาซะสุภาพเชียว กูจะตอบว่าไงดี มึงพูดกูๆมึงๆกับกูได้มั้ยวะ
“เอ่อ หวัดดีแซคโซโฟน”
“โธ่พีม ผมบอกแล้วไงว่าให้เรียกแซคเฉยๆ จะได้กันเองไงครับ” หึ อยากกันเอง?งั้นก็ช่วยกันอีโต้ กันบังตอจากไอ้ภูมิให้ด้วยนะ
“ถ้ามึงยังทำสายตาแบบนั้นใส่แฟนกู กูคงเล่นเบสให้มึงไม่ได้ว่ะแซค” ภูมิโอบไหล่ผมอย่างแสดงสิทธิ์พร้อมกับแกล้งเตะไอ้แซคไปที
“อะๆ กูล้อเล่นๆ มึงไม่เล่นแล้วจะเอาอะไรล่อสาวๆมาดูวงเราวะ มาๆเข้ามาก่อน ไอ้ปริ้นท์กับไอ้หนุ่มหลับรอแล้วมั้งกูว่า ทางนี้ครับพีมครับ” บ้านก็ออกจะใหญ่โตไม่น่าขายหม้อเลยนะมึง ผมกับภูมิเดินตามไอ้แซคไปที่ห้องซ้อมที่แยกออกไปจากตัวบ้าน
ที่จริงผมเคยมาบ้านของแซคสองสามครั้ง แล้วก็เคยเจอเพื่อนๆวิศวะกลุ่มนี้ของภูมิ เราอาจจะยังไม่ได้สนิทกันมากแต่ผมมั่นใจว่าถ้าไปเจอพวกมันที่ไหนผมจะไม่ลังเลที่จะเข้าไปทักทายเลย และจากที่ผมได้คลุกคลีกับพวกมันมาซักระยะ ผมถึงรู้ซึ้งว่าผู้ชายวิศวะมันมีกิจวัตรอยู่สองอย่างคือแดกเหล้ากับจับกลุ่มกันหม้อสาว
หรือถ้าไม่มีสาวให้แซวมันก็สามารถแซวผู้ชายด้วยกันได้ ผมยังจำได้วันแรกที่เจอภูมิ ตอนที่ไปหาไอ้แทนที่คณะแล้วถูกพวกวิศวะมันแซว เจ็บใจมาถึงวันนี้เลยครับ
ส่วนเหล้านี่ก็คงเป็นอาหารหลักของพวกมัน ต่อให้โลกจะแตก น้ำจะท่วมมันไม่เคยสนขอแค่ได้เมาเจ็ดวันต่อหนึ่งสัปดาห์ ไอ้พวกโยธานี่แหละตัวดีเลย แต่เคยได้ยินไอ้แทนมันพูดบ่อยๆว่าถึงหนุ่มวิศวะจะเถื่อน ชอบหาเรื่อง ปากหมา แต่ว่ารักจริง
อืม อันนี้ผมก็ไม่รู้ว่าจริงรึเปล่านะครับ แต่จากที่พิสูจน์มาจากคนวงใน มันก็คงจะจริงมั้งใช่มั้ยภูมิ
ไอ้ภูมิเองก็เป็นเหมือนพวกวิศวะทั่วไปแหละครับ เพียงแต่ว่ามันไม่ได้แสดงอาการโห่ เห่า หอนเหมือนหมาอย่างที่คนอื่นทำ ถ้าไม่เมาหรือเก๋าจริงๆนานๆทีไอ้ภูมิถึงจะแสดงกิริยาแบบนั้น ถ้ามันสนใจผู้หญิงคนไหน มันจะมองครับ มองแบบให้เธอรู้ตัวเลยว่ามันมองอยู่ พอเหยื่อตายใจหันมา มันก็จะยิ้มให้ เป็นอันว่าเสร็จมัน
ไอ้ภูมิมันชอบคนตาโตๆ เรียกว่าแพ้ทางเลยล่ะ มีครั้งนึงผมกับมันเดินเที่ยวตลาดนัดหลังมอด้วยกัน ก็เจอน้องผู้หญิงคนนึงน่าจะอยู่ปี2มั้ง ผมยาวสีน้ำตาลอ่อน ผิวขาว เธอไม่ถึงกับสวยแต่ว่าน่ารักมากแล้วก็ตาโตมาก น้องเค้ายืนเลือกเสื้ออยู่ไอ้ภูมิก็มอง ผมรู้ว่ามันมองตั้งแต่ไกลๆแล้ว ตอนแรกผมก็เฉยๆนะแต่พอมันหันไปยิ้มให้น้องเค้าเท่านั้นแหละ ผมสาดน้ำแข็งในแก้วใส่หน้ามันเลย
จะขู่ทำไมให้เปลืองน้ำลาย ผมว่าลงมือทำเลยมัน “ใจ” กว่า หึ
“ยู้ฮู้วววพรรคพวก กูพาตัวล่อสาวมาแล้ว มีทั้งไอ้ภูมิ มีทั้งไอ้ปริ้นท์ มีทั้งกู แหมงานนี้สาวไม่กรี๊ดเราจะไปกรี๊ดใครพวกมึงว่ามั้ย” ไอ้แซคมันยอเพื่อนพร้อมยกหางตัวเอง ภูมิทักทายผู้ชายอีกสองคนที่อยู่ในห้อง คนนึงกำลังควงไม้กลองเล่น อีกคนกำลังตั้งสายกีต้าร์ พวกมันพยักหน้าให้ภูมิก่อนจะหันมายิ้มให้ผม
“หวัดดีพีม ไอ้แซคมึงจะเพ้ออะไรก็เกรงใจพีมบ้างสิวะ อย่างไอ้ภูมิกับไอ้ปริ้นท์กูจะไม่ว่าเลย แต่อ้วนจนกลิ้งได้อย่างมึงใครจะมากรี๊ด” หนุ่มที่ควงไม้ตีกลองหันมายิ้มทักทายผม ก่อนจะเอาไม้จิ้มพุงแซคฮ่าๆที่จริงแซคก็ไม่ได้อ้วนหรอกครับ มันคงกินเหล้ากินเบียร์เกินพิกัดเลยลงพุง
“สัส เค้าเรียกว่าหุ่นอาเสี่ยแบบคนมีอันจะกิน แล้วไอ้เชี่ยแชมป์มันหายหัวไปไหนอีกวะ คนนึงมาคนนึงหายเมื่อไรกูจะได้ซ้อมเนี่ยเชี่ยปริ้นท์มึงออกไปสูบบุหรี่ข้างนอกเลย สาดดดด” ปริ้นท์ยกยิ้มมุมปากทั้งที่ยังคาบบุหรี่อยู่ มันแกล้งโซโล่กีต้าร์จนแสบหู ก่อนจะเดินมากระซิบอะไรซักอย่างกับภูมิ แล้วขยิบตาข้างหนึ่งใส่ผม เล่นเอาเหวอไปเลย ปริ้นท์ขำหึเมื่อถูกภูมิผลักหัวก่อนยอมออกไปยืนสูบบุหรี่ข้างนอก
“พาไปไหนก็มีแต่คนอยากได้แม่ง” ไอ้ภูมิมันบ่นไรของมันไม่รู้ ก่อนจะเดินไปหาเบสสีขาวดำของมัน ผมไม่รู้จะทำอะไรก็ไปนั่งเล่นบีบีอยู่มุมห้อง ซักพักปริ้นท์ก็กลับเข้ามา บุคลิกของปริ้นสมกับชื่อเจ้าชายมาก ไม่ใช่แค่หน้าตาแต่ว่า ยังไงดีล่ะ จากที่ผมเห็นปริ้นท์เป็นคนนิ่งๆเงียบๆ ดูเหมือนจะเข้าถึงยาก แต่พอได้พูดแต่ละคำ คนฟังน้ำตาแทบเล็ดมันเจ็บแสบมาก
สมาชิกอีกคนคือหนุ่ม หนุ่มเป็นคนยิ้มง่าย อารมณ์ดี ส่วนแชมป์ที่เล่นคีย์บอร์ดนิสัยคล้ายๆไอ้คิวเลย ปากไวมาก ส่วนไอ้แซคมันก็บ้าๆบอๆขี้เล่น เพื่อนๆของภูมิกลุ่มนี้ก็ถือว่านิสัยใช้ได้ครับ
“เมื่อวานกูไปขอโควต้าให้วงเราเล่นได้เจ็ดเพลง อย่างที่กูได้โทรไปรายงานพวกมึงแล้วตั้งแต่เมื่อคืน ว่าให้พวกมึงเลือกเพลงเพิ่มอีกสองเพลง พร้อมกับปริ้นเนื้อพร้อมคอร์ดมาด้วย ไม่ทราบว่ามีตะกวดตัวไหนเอามามั้ยครับ” แชมป์กำลังเรียกดูชื่อเพลงจากสมาชิกในวง พวกมันนั่งล้อมวงอยู่กลางห้อง ส่วนผมก็นั่งอยู่ใกล้ๆภูมินี่แหละ ทุกคนยื่นกระดาษเอสี่ให้แชมป์ รวมถึงภูมิ
“เอามา เดี๋ยวกูเป็นคนเลือกเอง” แต่แซคดันแย่งไป
“ส้นตีนเหอะไอ้แซค มึงถือสิทธิ์อะไรวะ” ภูมิม้วนกระดาษเคาะหัวไอ้แซค
“สิทธิ์ที่กูเป็นคนร้องไงครับไอ้โง่ ถ้าเพลงไม่โดน เสียงกูไม่ถึงแม่งก็จบดิวะ เอามาๆอย่าพูดมาก ของมึงก่อนเลยเชี่ยปริ้นท์” ปริ้นท์ส่ายหน้าก่อนจะยื่นกระดาษปึกใหญ่ให้แซค มันรับไปและอ่านชื่อเพลงเสียงดัง
“อยากรู้แต่ไม่อยากถาม สาดดดด โคตรเกย์ เล่นของสูง เอออันนี้เข้าท่าแต่เพลงบิ๊กแอสเล่นแล้วคนตีกันนะมึง”
“ห่า ถ้าคนมันจะตี ต่อให้มึงร้องเพลงแม่ผ่องศรีมันก็ตี” ปริ้นท์ว่า
“บุษบา”
“แม่งเพลงนี้ยังไม่หมดอายุขัยอีกหรอวะ ตั้งแต่สมัยพี่ป็อดยังเอ๊าะๆเลยนะมึง” ไอ้แชมป์หันไปหัวเราะใส่ปริ้น “เออ กูก็ว่างั้นแหละ แล้วนี่เพลงไรวะ…หวั่นไหว เพลงหากินนี่หว่า เอามั้ยร้องเพลงบอดี้แม่งเจ็ดเพลงรวดเลยเป็นไง”
“ก็ดี” หนุ่มออกความเห็น
“พีมว่าไงครับ” เอ๋า ผมเอ๋อไปเลย ไม่คิดว่าอยู่ๆพวกมันจะหันมาถาม “ฮ่าๆ โอ๊ยไอ้ภูมิแม่งขี้หึงขึ้นสมอง ฮ่าๆ โอ๊ยกูล้อเล่น แฟนเพื่อนกูไม่ยุ่งหรอกน่า” ภูมิทั้งถีบทั้งโยนของใส่แซค ก่อนจะหันมาพูดกับผม
“พีมกลับบ้านไป”
“อ้าวววว” แล้วลากกูมาด้วยเพื่อ?เพื่อนภูมิก็พากันหัวเราะที่กวนไอ้ภูมิได้ กว่าที่พวกมันจะกลับเข้าสู่เรื่องเพลงได้ก็แทบฆ่ากันตาย ไม่ใช่เพราะผมนะแต่เพราะไอ้แซคแม่งปล่อยแก๊สพิษ พวกที่เหลือเลยไล่เตะมัน
“เบาๆ ตกลงเราจะเล่นกันแนวไหนห๊ะแชมป์ มึงเลือกเพลงได้วิบัติมาก เดี๋ยวเบาๆเดี๋ยวบัวลอยคนฟังสับสนกันพอดี โว๊ะ ไม่ไหวๆ ไอ้หนุ่มกูรู้ว่ามึงเทพอิ้ง แต่กูขอได้มั้ย มึงช่วยสงสารกล่องเสียงกูบ้าง ถ้าให้กูร้องเพลงวงMuse ให้กูร้องเพลงเจ๊เลดี้กาก้าเลยมั้ย”
“เอามั้ยล่ะ แบดโรแมนซ์ร็อคเวอชั่นแจ่มนะ”
“ไอ้ห่ากูประชด โหยมึงงงงง เด็กวิศวะอย่างเราอย่าสะเออะร้องเพลงฝรั่งเลย ถึงกูร้องได้ก็ไม่มีใครเข้าใจหรอก เชื่อกูสิ” ไอ้แซคมันโอดโอยขอร้องความสงสารจากเพื่อนๆในวง ซึ่งแต่ล่ะคนก็ไม่ค่อยจะเห็นใจมันเท่าไรนะผมว่า ฮ่าๆ
“ไอ้ภูมิไงมันฟังออก” ไอ้ปริ้นท์หันมายิ้มให้ภูมิ
“เล่นเอง ร้องเอง ฟังเองว่างั้น” ภูมิเลิกคิ้วถาม
“ไอ้ภูมิไหนเพลงมึง เอามาดูดิ” แซคเอากระดาษปึกใหญ่ของภูมิไปเปิดๆดู
“เหี้ยไรเนี่ยมีแต่เพลงเลี่ยนๆ จากนี้ไปจนนิรันดร์ มากกว่ารัก เพื่อเธอ …….สองรัก หืม????” พออ่านถึงเพลงนี้แซคมันก็เงยหน้าขึ้นมามองภูมิก่อนจะหันมามองหน้าผม ผมก็มองหน้าภูมิที่ยิ้มร้ายอยู่ อะไรเข้าสิงให้มันเลือกเพลงนี้มาวะ “คงไม่ได้มาจากชีวิตจริงมึงใช่มั้ยเพื่อน หน้าพีมไม่เหมาะจะเป็นคนหลายใจ” ไอ้แซคมองหน้าผมตาปริบๆ
“หึหึ เปล่า กูชอบเพราะดีเลยเลือกมา” ยังมีหน้ามายิ้มให้กูอีก แค่เลือกเพลงพวกมันก็ใช้เวลาปาไปค่อนวันแล้วครับ ผมเลยออกมานอนกลิ้งเล่นอยู่หน้าห้องซ้อมฆ่าเวลา เล่นเกมส์ในมือถือของภูมิบ้าง แอบดูพวกมันซ้อมผ่านกระจกห้องซ้อมบ้าง บางครั้งพวกมันก็ใช้ให้ผมไปเอาน้ำ เอาขนมกับแม่บ้านมาให้ ฮึ่ยยยย บางทีก็เรียกเข้าไปเหมือนมีเรื่องให้ช่วย แต่เปล่าแม่งเรียกกูไปแซว
“ไอ้ปริ้นมึงอย่ามองพีมแบบนั้น มันไม่ดี แฟนเพื่อนนะเว้ยแฟนเพื่อน” ไอ้แชมป์ตัวตั้งตัวตีตะโกนโหวกเหวก
“หึ ของแบบนี้มันต้องถามคนกลาง จริงมั้ยครับพีม” ไอ้คุณปริ้นเลยได้กระดาษโน้ตเพลงปึกใหญ่จากภูมิฟาดหัวไปเต็มๆ พวกมันดูมีความสุขที่แกล้งไอ้ภูมิได้ แต่ผมนี่สิที่มีแต่ความทุกข์ปากก็อยากด่ากลับจนคันยิบๆ น้องหมาก็อยากออกมากัดพวกมันคืน แต่ก็ทำไม่ได้เพราะไม่สนิทกันขนาดนั้น พวกมันเป็นเพื่อนภูมิที่สำคัญผมรู้ว่าไอ้พวกนี้แค่แกล้งเล่น ก็เลยไม่อยากทำบาปทำกรรม ปล่อยๆพวกมันไปครับ
ผมพอจะเข้าใจแล้วว่าทำไมภูมิไม่ให้ผมไปรับมันที่คณะ จำได้มั้ยครับมีอยู่ช่วงนึงที่ผมจะเป็นฝ่ายไปรับภูมิ แต่มันห้ามไม่ให้ผมลงจากรถ เดี๋ยวมันเรียนเสร็จจะเดินมาหาเอง แต่มีครั้งนึงที่ผมรอนานมาก ภูมิก็ไม่ลงมา ผมเลยตัดสินใจไปตาม
ผมเดินตากแดดตามหาจนหน้าไหม้ก็ไปเจอมันกับเพื่อนกลุ่มใหญ่กำลังส่งเสียงลงเล้งแบกอุปกรณ์ช่างเดินลงมาจากตึก แค่นั้นแหละครับ แค่เห็นผมแค่นั้นแหละพวกแม่งส่งเสียงเหมือนบุพการีมันเสีย เสียงแซวต่างๆนาๆก็ตามมา ผมทำหน้าไม่ถูกเลย เชี่ยมิคแหละตัวดีเป็นแกนนำ จากครั้งนั้นภูมิก็ไม่ให้ผมไปหามันที่คณะอีก มันจะเป็นฝ่ายมาหามารับเอง ดู่ดู๊ ดูมันทำ
ระหว่างซ้อมภูมิหันมายิ้มให้ผมบ่อยๆ เรียกให้ผมไปหาและสื่อสารไร้เสียงผ่านกระจกใสๆที่กั้นเรา บางครั้งปริ้นก็แกล้งโบกมือให้ผม ก็โดนภูมิปาของใส่ บางครั้งไอ้แซคเปิดประตูออกมาแล้วร้องเพลงจีบผม จนภูมิมันเบื่อที่จะหึงจะหวงเลยปล่อยพวกนั้นแทะโลมผมทางคำพูดกันตามสบาย
“พีมครับ มีคนฝากเพลงนี้ให้” แซคเปิดประตูห้องซ้อมอีกครั้งเป็นครั้งที่เท่าไรผมก็ไม่ได้นับ ผมเห็นปริ้นท์ส่ายหัวปลงๆ หนุ่มก็เอาแต่หัวเราะ แชมป์ก็ส่งเสียงเชียร์อะไรไม่รู้ ส่วนภูมิมันอมยิ้มเขินๆเดินไปผลักหัวเพื่อนมัน ผมก็ได้แต่รอดูว่าพวกมันจะทำอะไร ก่อนที่หนุ่มจะเคาะไม้กลองให้จังหวะ
ทนมานานหัวใจเปล่าเปลี่ยวเดียวดาย
ภายในใจไม่เคยลบเลือนภาพเก่า
คนคอยพูดคุยนั้นมีก็เพียงแค่เงา
ข้างกาย ไม่เคยมีใครผูกพัน
แล้วลมก็พัดพาเธอเข้ามา
เติมแรงใจดอกไม้ที่ร่วงโรยในใจ
เคยอ่อนล้าได้ฟื้นคืนเบิกบาน
เธอคนเดียวเธอคือนางฟ้าในใจ
คอยนำทางคนที่อ้างว้างเดียวดาย
เปิดใจให้พบรักแท้มีจริง
จากดวงใจที่เปี่ยมความหมาย
เธอคนเดียวเธอคือนางฟ้าในใจ
คอยนำทางคนที่อ้างว้างเดียวดาย
เปิดใจให้พบรักแท้มีจริง
เปลี่ยนวันคืนเปลี่ยนชีวิตฉันให้พบรักใหม่
อยากโอบกอดรักเธอแนบอยู่เคียงกาย
จะพันธนาการเธอด้วยหัวใจที่มี
อยากจะขอบคุณมอบความอบอุ่นให้เธอคนดี
รักเธอด้วยใจหมดใจ
สายลมก็พัดพาเธอเข้ามา
เติมแรงใจดอกไม้ที่ร่วงโรยในใจเคยอ่อนล้าได้ฟื้นคืนเบิกบาน
เธอคนเดียวเธอคือนางฟ้าในใจ
คอยนำทางคนที่อ้างว้างเดียวดาย
เปิดใจให้พบรักแท้มีจริง จากดวงใจที่เปี่ยมความหมาย
เธอคนเดียวเธอคือนางฟ้าในใจ
คอยนำทางคนที่อ้างว้างเดียวดาย
เปิดใจให้พบรักแท้มีจริง
เปลี่ยนวันคืนเปลี่ยนชีวิตฉันให้พบรักใหม่
เธอคนเดียวเธอคือนางฟ้าในใจ
คอยนำทางคนที่อ้างว้างเดียวดาย
เปิดใจให้พบรักแท้มีจริง จากดวงใจที่เปี่ยมความหมาย
เธอคนเดียวเธอคือนางฟ้าในใจ คอยนำทางคนที่อ้างว้างเดียว
เปิดใจให้พบรักแท้มีจริง
เปลี่ยนวันคืนเปลี่ยนชีวิตฉันให้พบรักใหม่
แชมป์เล่นไปก็ส่งเสียงโห่ เสียงแซว หนุ่มเองก็เอาแต่ยิ้ม เสียงร้องของแซคก็เพราะดี อาจจะไม่หวานซึ้งเท่าเสียงพี่แบงค์แต่ก็มีเสน่ห์ในแบบของมัน ปริ้นท์ยักคิ้วให้ผมกวนๆ
ส่วนผู้ชายคนนั้นที่กล้าใช้เพื่อนร้องเพลงให้ผม มันกล้าทำให้ผมเขินต่อหน้าคนที่ไม่สนิท มันก้มเล่นเบสบ้าง หันหลังให้ผมบ้าง ผมไม่รู้ว่ามันแอบหันไปยิ้มรึเปล่า แต่ทุกครั้งที่ภูมิเงยหน้ามาสบตากับผม เราจะยิ้มกลั้วหัวเราะให้กัน
นางฟ้าบ้านพ่อมึงมีจูโมะโกะเหรอวะ ไอ้บ้า จะทำให้หลงไปถึงไหน กูจะจำไว้ว่ามึงขโมยเวลาซ้อมดนตรีมาจีบแฟน
TBC >>>>>>>>>>>
………………………
- ก่อนอื่นต้องขอบคุณทุกคนมากๆนะคะสำหรับคำอวยพรวันเกิดให้ตาล ขอบคุณสำหรับของขวัญทุกๆชิ้น ขอบคุณมากๆค่ะ ขอให้ทุกคนมีความสุขมากๆเช่นกันน๊า
- เอาล่ะ ตอนนี้ก็มาแบบเบาๆชิลล์ๆเหมือนเดิม คุณภูมินทร์ยังคงทำตัวให้อิชั้นคลั่งได้อย่างต่อเนื่อง อร้ายยยยยยยย อิจฉาคนเป็นแฟนโว้ยยยยยยยยยยยยยยย
- และต้องขอโทษคนที่ส่งข้อความหาตาล ทั้งในเมล์ PMของเล้า ในบล็อกเด็กดี ทวิตเตอร์บลาๆๆ ถ้ามีอันไหนที่ตาลไม่ได้ตอบก็ต้องขอโทษด้วยนะคะ ตาลอยากคุยกับทุกคน อยากตอบทุกเม้นแต่ไม่มีเวลาจริงๆ ต่อไปก็จะพยายามคุยกับทุกคนให้ได้นะคะ แฮ่แฮ่ เอาล่ะๆ ตอนหน้าจะเป็นตอนพิเศษที่ทุกคนรอคอยนะคะ อัง อัง อัง รอเค้าก่อนนะ วันจันทร์เจอกันแน่นอนนนนนนน
ความคิดเห็น