ข้อความบนฝ่ามือ

เนื้อเรื่อง

ข้อความบนฝ่ามือ

ฉันอ่านตัวหนังสือบนฝ่ามือฉันเองไม่ออก-ไม่รู้ว่ามันเขียนว่าอะไรและหมายความว่าอย่างไร

                หลาย ๆ ครั้งที่ต้องอยู่ท่ามกลางคนหมู่มาก ท่ามกลางสายตาทุกคู่ที่จับจ้องมายังฉัน (ถึงจะมองบ้างไม่มองบ้างก็เถอะ) ฉันมักจะมีรู้สึกกับตัวเองว่า ฉันเป็นคนที่ไม่มีความมั่นใจเอาเสียเลย จะทำอะไรสักอย่างก็กลังโน้นกลัวนี้ กลัวความสะเพร่าซุ่มซ่าม กลัวพลาด กลัวแสดงอะไรเฉิ่ม ๆ ออกมาให้ชาวบ้านเขาหัวเราะกัน แต่ว่าแม้บางครั้งถึงฉันจะระมัดระวังตัวสักแค่ไหน ฉันก็ไม่สามารถซ่อนความประหม่าไว้ได้เลย-ใจฉันมันสั่น ๆ อย่างไรสาเหตุ

                ในเรื่องนี้เพื่อน ๆ มักจะคอยบอก/ปลอบ/เตือนและให้กำลังใจฉันอยู่เสมอ ๆ ว่า ให้ฉันมีความมั่นใจในตัวเองหน่อย ให้กล้าแสดงออกมากกว่านี้หน่อย แต่ถึงฉันจะพยายามแค่ไหน แต่ผลที่ออกมามันก็ยังไม่สามารถเป็นที่น่าพอใจสักนิด ฉันยังออกอาการเฉิ่ม ๆ มาโฆษณาตัวเองให้คนอื่นเห็นอยู่เสมอ ๆ

                ฉันพยายามสุดความสามารถแล้ว (จริง ๆ นะ)

                ทุกครั้งที่ฉันกลายเป็นตัวตลกเรียกเสียงหัวเราะจากคนรอบข้าง ฉันพยายามมองตัวเองในแง่ดีว่า สิ่งนี้มันก็เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ฉันแตกต่างกว่าคนอื่น มันทำให้ฉันเป็นคนพิเศษกว่าคนอื่น อีกทั้งสิ่งที่ฉันเป็นอยู่ในตอนนี้มันก็ไม่ได้ไปทำความเดือนร้อนให้กับใคร (จริง ๆ นะ) นอกจากตัวฉันเอง กับแผลถลอกจากการหกล้ม แผลจ้ำ ๆ ช้ำ ๆ ตอนเดินชนโต๊ะ ฯลฯ  

                ฉันได้ยินเสียงหัวเราะในลำคอลึกจากเพื่อนและคนไม่รู้จักบ่อย ๆ เมื่อฉันทำอะไรหลุด ๆ ออกมา ตอนแรกฉันก็นึกโกรธและเขินอาย แต่พอผ่านไปเรื่อย ๆ อาการเหล่านี้ก็ลดน้อยลงไป สิ่งที่ฉันเป็นนี้มันกลับทำให้ฉันรู้จักตัวเองมากขึ้นกว่าเดิมทุก ๆ วัน ว่าฉันเป็นใครกำลังทำอะไร ชอบอะไรและไม่ชอบอะไร ฉันกลายเป็นคนที่รู้จักตัวเองดีมากกว่าคนทั้งโลก (จริง ๆ นะ) และคงไม่มีใครรู้จักและรู้ใจฉันดีเท่าตัวฉันเอง-ฉันรู้จักแม้กระทั่งความซุ่มซ่ามของตัวเองที่แก้ยังไงก็ไม่หาย

                แต่ฉันกลับไม่รู้จักข้อความบนฝ่ามือของตัวเอง

            ฉันมีเพื่อนคนหนึ่งซึ่งดูลายมือเก่งมาก-แม่นมาก (เพื่อน ๆ ฉันลือกันว่าอย่างนั้นจริง ๆ นะ) ในแต่ละครั้งที่เธอดูลายมือให้ใครคนหนึ่ง คนอีกคนหนึ่งและอีกคนหนึ่งมักจะยืนรอต่อคิวให้เธอดูลายมือให้ ฉันสังเกตเวลาคนดูลายมือจะมีสีหน้าและน้ำเสียงที่อยากรู้อยากเห็นไปซะหมด คอยถามโน้นถามนี้คนดูลายมือไปซะทุกอย่างทุกเรื่อง ความรัก ปัจจุบัน อดีต อนาคต วาสนา ฯลฯ บางครั้งเธอก็บอกวิเคราะห์อุปนิสัยของคนที่มาดูว่า มีนิสัยอย่างนี้อย่างนั้น ต้องปรับอย่างโน้นอย่างนั้น

                อนาคตที่เธอมองเห็นทำให้ฉันสงสัยบางอย่างว่า ทำไมเธอช่างรู้จักตัวของคนอื่นดีไปซะหมดทุกเรื่อง รู้ดีกว่าเจ้าของลายมือซะอีก ฉันเห็นเพื่อน ๆ ฉันที่ให้เธอดูลายมือได้แต่พยักหน้าเออออไปตาม โดยมิได้ขัดแย้งเลยสักนิด-จริงหรือนี่ เธอสามารถรู้ตัวตนในอดีต ปัจจุบันและอนาคตของคนทุกคนที่เธอดูลายมือ

                สงสัยความอยากรู้อยากเห็นของฉันจะทะลุแววตาออกมากองอยู่ตรงหน้า ทำให้เพื่อนฉันถามด้วยความหวังดีว่า อยากดูลายมือด้วยหรือเปล่า แวบแรกฉันได้แต่ยิ้มเขิน ๆ ไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไรดี คงเป็นเพราะนิสัยส่วนตัวในเรื่องความไม่มั่นใจ จึงทำให้ฉันไม่สามารถตัดสินใจตอบไปได้เลยทันที เพื่อนคนหนึ่งพยายามคะยั้นคะยอชักจูงให้ฉันดูลายมือกับเธอ

                ฉันมองฝ่ามือที่เต็มไปด้วยข้อความเส้น ๆ ที่ฉันไม่เคยอ่านออกอยู่อึดใจ ทำไมฉันอ่านความหมายของลายมือตัวเองไม่ออก จนกระทั่งต้องให้คนอื่นมาอ่านมาบอกให้ฟังเลยหรือไง

                ความเป็นตัวตนที่แท้จริงของฉันอยู่ตรงไหน อยู่ที่ตัวฉันเอง หรือว่าอยู่ที่การให้คนอื่นมาบอกว่าฉันเคยเป็นอย่างไร เป็นอย่างไร และจะเป็นอย่างไรต่อไป

                ฉันคิดว่าฉันไม่ชอบ

                ฉันชอบความเป็นตัวของฉันเองอย่างนี้อยู่แล้ว-ตลอดมาและตลอดไป ฉันพอใจที่จะเป็นในสิ่งที่ฉันเป็นและพึงพอใจในสิ่งที่ฉันทำ แม้มันจะเฉิ่มบ้าง พลาดบ้าง แต่ฉันก็ไม่ได้ไปทำให้ใครต้องเดือดร้อน

                ฉันรู้แล้วแหละว่าฉันเป็นคนอย่างไรและจะเป็นอย่างไรต่อไปในวันพรุ่งนี้

                ขอบใจนะ