[fic reborn] B59 เบ๊ของผมเป็นปลาหมึก

ลำดับตอนที่ #1 : วันที่ 1 ครั้งแรกที่พบเจอ..สยอง

::GOKURERA TALK::

"ช้าชะมัดยาก" ผมบ่นอุบอิบขณะยืนพิงกำแพงหน้าประตูฐานทัพรอไอ้หน้าจืดบ้ามีดกับรีบอร์น หลังจากที่เกิดความวิบัติเพราะผมดัีนหลุดปากตอบตกลงจะรับมันไว้บ้านชั่วคราว จะตายก่อนไวอันควรก็งานนี้แหละ =w=
"ชิชิชิ รอเจ้าชายนานมั้ย?" เอกลักษณ์ผมหน้าม้าแบบโครตเกรียนกับเสียงหัวเราะสุดเชี่ย..เมิงเป็นชาวร็อคเหรอสัส = =?
"นานสิฟระ เอาส้นตรีนคิดรึไง" กวนวันละนิดจิตโครตจะแจ่มใส ^ ^
"พูดจีนเป็นรึเปล่าอ่ะ"
"เป็น" แล้วมันจะถามทำไมวะ
"จีนอะไรอ่ะ จีนกลางเหรอ"
"ได้หมดนั่นแหละ"
"เหรอ นึกว่าจีนเตี๊ยะซักอีก"
"มันคืออะไรฟระ?"
"จีนเตี๊ยะก็เจี๊ยะตีนไงไอ้หัวหมึกประสาทตาย ชิชิชิ > <" ไอ้เจี้ยยยยยยยย = [ ] = กล้าหลอกด่ากรุเรอะ = =++
"มาก็เปิดศึกเลยสินะ" รีบอร์นยิ้มเล็กๆก่อนจะกระโดดขึ้นไปบนบ่าไอ้บ้ามีด
"บ้านเจ้าชายเค้าเรียกคนขึ้วีนหาเรื่องนะ" ขี้วีน..ฉันไม่ได้แหกปากโวยวายแบบนั้นนะเฟร้ย<แล้วที่แกทำอยู่มันอาร๊ายยยย ไอ้หมึกงี่เง่า = [ ] = : ไรท์>
"ไอ้เจ้าชายตกกระป๋องขึ้นสนิมบ้ามีด = =++" ผมสวนกลับ
"อย่าเพิ่งฆ่ากันตายวันแรกล่ะ ไำม่มีใครมาจองเมรุให้พวกแกหรอกนะ อีกอย่าง ถ้าพวกแกมะเลาะกันฉันจะจับเบลไปไว้ที่บ้านสึนะ ถ้าเข้าใจแล้วฉันไปล่ะ" รีบอร์นอธิบายและก็เดินออกไปอย่างหน้าตาเฉยเช่้นเดิม
ถ้าทะเลาะกับไอ้นี่ จะส่งมันไปบ้านรุ่นที่สิบ..what the hell!? damn it = [ ] =!!
"ชิชิชิ เป็นแฟมิลี่กติกูมากเลยนะ" กติกูกติกาบ้าไรฟระ ไม่ให้ทะเลาะกับไอ้นี่เนี่ยนะ เป็นไปไม่ได้อย่างแร๊งงงงงงงงส์ =w=
"เหอะ ไอ้เจ้าชายตกกระป๋องขึ้นสนิม อย่ามาทำเป็นปากดีหน่อยเลย - _ -"
"เจ้าชายไม่ได้ขึ้นสนิมซักหน่อย" เถียงคำไม่ตกฟาก - -
"งั้นก็แสดงให้ดูสิ ไอ้เจ้าชายขึ้นสนิม" ไอ้เจ้าชายนี่มันจะมีอะไรดีกันหนักกันหนาฟระ ก็แค่เจ้าชายบ้ามีด..
จุ๊บ..


ค้างไป 59 วินาที


"ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก >///////<" ผมแหกปากไปหน้าแดงไป แล้วกรุจะหน้าแดงทำเชี่ยอะร๊ายยยย
"ก็บอกแล้วไงว่า้เจ้าชายไม่ได้ขึ้นสนิืมซักหน่อย - -"
"ไอ้ที่พูดกับทำมันคนละเรื่องเลยนะเฟร้ย ไอ้ที่ขึ้นสนิมมันเกี่ยวอะไรกับจูบแก้มฉันวะ แบบนี้มันเสียศักดิ์ศรีนะเว้ย = [ ] =" ผมแหกปากทุบไอ้บ้ามีดไป
"ก็เห็นแก้มนายมันนุ่มดีอ่ะ"
"= [ ] =;;" อึ้ง ทึ่ง เสียว..เหตุผลแกมีแค่นี้เองเรอะ =w=
"งั้นเจ้าชายไปเอากระเป๋านะ ขี้เกียจฟังเสียงโวยวาย" และมันก็เดินไปหน้าตาเฉยเหมือนรีบอร์นเป๊ะ
นี่สรุปว่า..แก้มฉันมันนิ่มขนาดนั้นเลยรึง๊ายยยยยยยยย

::END::