คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : Black Candy : 14
Chapter : 14
“โห! แล้วแบบนี้แกจะทำงานได้อย่างสงบหรอวะ!”
“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน อะไรมันจะเกิดก็ต้องเกิด”
ชานยอลพ่นลมหายใจออกมาอย่างเหนื่อยใจ ลำพังแค่ทนฟังคำนินทาก็เหนื่อยพอแล้ว แต่นี่ต้องมาเตรียมสู้รบตบมือกับคู่หมั้นของเจ้านายแถมทูตสวรรค์คู่กรณีก็มาร่วมแจมด้วยอีกต่างหาก สุดท้ายเลยต้องมานั่งปรับทุกข์ให้ฮยอนอาฟังอยู่อย่างนี้
“ฉันว่าแล้วเชียวว่ายัยนั่นต้องร้ายแน่ๆ แค่เห็นหน้าในหนังสือวันนั้นก็ดูออกละ”
“ร้าย...ร้ายไม่เบาเลยแหละ ฉันเกือบโดนกาแฟลวกก็เพราะยัยคู่หมั้นของพี่คริสแกนั่นแหละ” ชานยอลพูดด้วยน้ำเสียงเซ็งๆ พร้อมกับเหลือบมองเพื่อนตัวเอง
“เอ๊า! เกี่ยวไรกะฉันวะ โธ่!!”
ฮยอนอาหน้าหงิกทันทีเมื่อเห็นสายตาของเพื่อนที่มองมา
“คุยอะไรกันอยู่หรอลูก? อ่ะนี่ แม่เอาขนมมาให้” เสียงหญิงวัยกลางคนดังขัดจังหวะขึ้นมา
“ขอบคุณค่ะคุณแม่” ชานยอลก้มหัวลงเล็กน้อยพร้อมกับยิ้มให้กับหญิงวัยกลางผู้เป็นแม่ของฮยอนอา
“เดี๋ยวแกอยู่เฝ้าร้านนะ แม่จะออกไปทำธุระข้างนอก”
“คร้าบๆๆ” ฮยอนพยักหน้ารัวๆ
“อย่าป่วนร้านอีกล่ะ ฉันขี้เกียจจะมาปวดหัวทีหลัง” คนเป็นแม่บอกก่อนจะเตรียมออกจากร้าน
“เดี๋ยวแม่!!!!”
“อะไร!!”
หญิงวัยกลางหยุดชะงักเมื่อฝ่ายลูกสาวเรียกตัวเอง
“ตังค์ 20 เผื่อไอติมมา หนูอยากกิน~” ฮยอนอายิ้มหวานพร้อมกับแบมือของเงินผู้เป็นแม่
“ไอ้ลูกคนนี้นี่! ฉันล่ะเบื่อแกจริงๆ เอาไป! ฉันไปละ”
ฝ่ายแม่ว่างเงินลงบนฝ่ามือเล็กก่อนจะผลักหัวลูกสาวเบาๆ
“อิอิ เดี๋ยวหนูจะเฝ้าร้านให้เป็นอย่างดีเลยเพคะ”
ฮยอนอารับเงินมาพร้อมกับถอนสายบัว ทางฝ่ายคนเป็นแม่ก็มองพลางเบ้ปากให้กลับลูกสาวโดยมีเสียงหัวเราะของชานยอลเป็นแบล็คกราวอยู่ข้างหลัง
ที่บ้านของฮยอนอามีธุรกิจสปาที่เป็นที่รู้จักอยู่พอสมควร และเนื่องจากว่าวันนี้เป็นวันหยุดชานยอลก็เลยถือโอกาสมาเที่ยวบ้านของเพื่อนและถือเป็นการช่วยงานที่บ้านเพื่อนไปในตัว
“แกนี่น้า ไม่โตเลยจริงๆ” ชานยอลบอกพร้อมกับหยิบขนมขึ้นมากิน
“ฉันไม่โตหรอก ยังไงในสายตาแม่ฉันก็ไม่มีทางโต”
“ไม่ต้องในสายตาแม่แกหรอก ในสายตาฉันแกก็ไม่โต ฮ่าๆๆ”
“แกยังอยากมีชีวิตอยู่ไหมยอลลี่ เดี๋ยวเหอะ!!”
ฮยอนอาทำตาโตพร้อมกับง้างมือขึ้นจะตีเพื่อนสาวร่างโปร่ง
“โหดว่ะ! ไปคุยด้วยละไปเข้าห้องน้ำดีกว่า”
ชานยอลหลบมือเพื่อนก่อนจะลุกขึ้นเดินเข้าไปในตัวบ้าน
แต่หลังจากชานยอลลุกไปเข้าห้องน้ำได้ไม่นาน คริสตัลก็วิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาในบ้าน สร้างความตกใจให้กับฮยอนอาเป็นอย่างมาก เพราะคิดว่าเพื่อนโดนใครทำร้ายมา
“แกเป็นอะไร!!” ฮยอนอารีบเข้าไปคว้าตัวเพื่อนเอาไว้
“ลูกค้าแกมา! ลูกค้าแกกำลังมา!!!!!” คริสตัลบอกพร้อมกับเขย่าตัวฮยอนอาจนหัวสั่นหัวคลอน
“โอ๊ยยย! แกเป็นอะไรกะอีแค่ลูกค้า เขาเป็นเอเลี่ยนหรือไง!” ฮยอนอาบอกพลางแกะมือเพื่อนออกไป
“ยิ่งกว่าอีกแก!! ยิ่งกว่า!!!”
“สวัสดีค่ะ”
ในระหว่างที่สองสาวกำลังวุ่นวายกันอยู่ก็มีเสียงนึงทักขึ้นมาและคงจะเป็นใครไปเสียไม่ได้ นอกจากลูกค้าที่เข้ามาทำสปา แต่ลูกค้าที่เข้ามานั้นทำเอาฮยอนอาต้องอ้าปากค้างและคริสตัลที่ต้องสตั้นไปอีกครั้งและที่ทำให้ตะลึงมากไปกว่านั้นคือ คนที่มากับลูกค้าสาวนั่นเอง
“บรรลัยละ.....” ฮยอนอาสบถออกมาเบาๆ เมื่อเห็นหน้าบุคคลทั้งสอง
“บอกแล้วว่าลูกค้าแกมา” คริสตัลบอกด้วยน้ำเสียงราวกับกำลังจะร้องไห้
“เชิญข้างในได้เลยค่ะ พี่ๆ รับลูกค้าหน่อยค่ะ”
ฮยอนอาบอกให้พนักงานในร้านรับลูกค้าต่อและหลังจากที่ลูกค้าสาวเข้าไปข้างในเรียบร้อยแล้ว ทั้งสองสาวก็ได้โอกาสเข้าไปหาอีกคนที่มาด้วยทันที
“พี่คริส!! มาได้ไง แล้วก็ช่างเลือกที่จะมาที่นี่เนาะ ร้านสปามีเป็นล้านแต่ดันมาที่นี่ ซวยแน่ๆ พี่ซวยแน่ๆๆ!!!”
ฮยอนอาตีลงบนต้นแขนของร่างสูงเบาๆ
“มากับใครไม่มา ดันพาคนสำคัญมาด้วย ฉันอยากจะกรี๊ด!” คริสตัลพูดด้วยสีหน้าราวกับมีเรื่องโกรธแค้นผู้ชายร่างสูงตรงหน้า
“ก็จะให้ทำไงได้ แล้วอย่าบอกนะว่า....”
“ฮยอนอา........”
ไม่ทันที่คริสจะพูดจบชานยอลก็เดินออกมาพอดี ทำเอาคริสตัลต้องตบหน้าผากตัวเองก่อนจะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่
“มาทำไม?” ร่างโปร่งถามชายหนุ่มที่ยืนอยู่กับเพื่อนตัวเอง
“มารับเราไง”
ทันทีที่พูดจบ ร่างสูงก็ตรงเข้าไปคว้าข้อมือของชานยอลเอาไว้ก่อนจะออกแรงลากให้อีกคนเดินตามตัวเองไป แต่ร่างโปร่งกลับสะบัดมันออกก่อนจะชักสีหน้าไม่พอใจใส่
“แค่นี้ยังทำให้ฉันซวยไม่พอใช่ไหม? ยังอยากให้ฉันซวยมากกว่านี้ใช่ไหม”
คำพูดของชานยอลไม่ได้ส่งผลอะไรต่อคริสเลยแม้แต่นิดเดียว ร่างสูงยังคงฉุดชานยอลให้ออกจากร้านต่อไปและครั้งนี้ไม่ว่าชานยอลจะพยายามดิ้นสักเท่าไหร่ก็ไม่มีทีท่าว่าคริสจะยอมปล่อยหญิงสาวให้หลุดมือได้เลย
“ไปละ มันไปกันละ แล้วทิ้งขรี้กองใหญ่ไว้ให้ฉันอีก” ฮยอนอาเกาหัวตัวเองจนผมกระจัดกระจายไม่เป็นทรง
“แต่ฉันว่าเป็นแบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะแก” คริสตัลลูบคางตัวเองพร้อมกับยิ้มอย่างร้ายกาจ
“แกคิดจะทำอะไร?” หญิงสาวถามเพื่อนอย่างอดสงสัยไม่ได้
“แหมมม แกเป็นถึงลูกสาวเจ้าของกิจการสปาใหญ่โตมโหฬารไม่ไปดูแลลูกค้า VIP ด้วยตัวเองซะหน่อยหรอ”
ฮยอนอานิ่งเงียบไปก่อนจะยิ้มขึ้นมาเมื่อเข้าใจในสิ่งที่เพื่อนพูด
“งั้นเราไปดูแลคุณลูกค้ากันเถอะ” ฮยอนอาพยักหน้าช้าๆ ก่อนที่ทั้งสองสาวจะยิ้มออกมาอย่างมีแผนการ
............................................................Black Candy............................................................
“เป็นอะไร? ทำไมต้องทำหน้าแบบนั้นตลอดเวลาด้วย”
คริสที่กำลังขับรถอยู่ถามหญิงสาวที่นั่งทำหน้าบอกบุญไม่รับขึ้นมา เพราะหลังจากร่างโปร่งขึ้นรถมาเจ้าตัวก็ไม่ยอมพูดอะไรออกมาเลย
“เลิกยุ่งกับฉันเถอะ ปล่อยฉันไปได้แล้ว” ชานยอลพูดออกมาอย่างไร้ซึ่งอารมใดๆ
“ทำไมพูดอย่างนั้นล่ะ?” คริสหันมาถามร่างโปร่งก่อนจะหันกลับไปมองถนนเหมือนเดิม
“ในเมื่อนายได้ทุกอย่างที่ต้องการไปตั้งแต่แรก แล้วนายก็มีคนของนายอยู่แล้ว นายยังจะมายุ่งกับฉันอีกทำไม” ชานยอลหันไปถามอีกคนอย่างต้องการคำตอบที่แท้จริง
“ปล่อยฉันไปเถอะคริส บอกตรงๆ ว่ามันไม่สนุกเลย” หญิงสาวบอกอีกคนไปด้วยน้ำเสียงและสีหน้าที่จริงจัง
“ไม่ปล่อย....เพราะยังมีอีกอย่างที่พี่ยังไม่ได้จากเรา” ร่างสูงพูดขึ้นในขณะที่สายตายังคงมองไปยังถนนกว้าง
“นายยังต้องการอะไรอีก ให้ฉันยอมแพ้นายงั้นหรอ? ได้! ฉันยอมก็ได้” ความอดทนที่ชานยอลเคยเก็บมันไว้เริ่มรั่วไหลออกมาอย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุดมันได้
“ไม่ได้ให้ยอมแพ้......แต่อยากให้ยอมเปิดใจให้พี่สักนิดนึงจะได้ไหม?”
สายตาและคำพูดของคริสแทบจะทำให้นาฬิกาทั้งโลกหยุดลงภายในพริบตา หญิงสาวเลือกที่จะหลบสายตาคู่นั้น เป็นจังหวะเดียวกับที่อีกคนหันไปมองถนนต่อ
“ไม่ได้....มันเป็นไปไม่ได้หรอก” หญิงสาวส่ายหน้าปฏิเสธอีกคน
“ทำไม?”
“นายมันไม่มีดีอะไรสักอย่าง ใช้ผู้หญิงเปลืองอย่างกับใช้กระดาษทิชชู แถมเคยเมินฉันที่สนามบิน ที่สำคัญนายมีคู่หมั้นแล้ว” ชานยอลร่ายคุณสมบัติด้านลบของคริสออกมา
“พี่จะหยุดทุกอย่าง.....ถ้าเรายอมเปิดใจให้พี่”
ชานยอลหันไปมองคนข้างๆ อีกครั้ง เพราะไม่อยากจะเชื่อกับสิ่งที่เพิ่งได้ยินไป
หยุด.....หยุดงั้นหรอ?........คำพูดนี้มันจะเชื่อได้มากแค่ไหน?
ความเงียบกลับเข้ามาปกคลุมคนทั้งสองเอาไว้อีกครั้ง ชานยอลนั่งครุ่นคิดคำที่คริสเพิ่งจะบอกกับตัวเองไป ภายในใจเริ่มเกิดการถกเถียงกับตัวเองเกิดขึ้น
จะเปิดใจให้เขาทำไม?
เขาคิดจะรักเราจริงๆ หรือเปล่า?
แล้วถ้าเรากลับไปเป็นผู้ชายเหมือนเดิม?
และจะเปิดใจให้ได้ยังไงในเมื่อเขามีเจ้าของอยู่แล้ว
ข้อสุดท้าย...จะมาคิดเรื่องนี้ทำไมกันในเมื่อเราไม่ได้รู้สึกอะไรด้วยซะหน่อย
รถคันหรูแล่นเขาไปในสวนสาธารณะที่แลดูเงียบสงบเหมาะสำหรับการพักผ่อนเป็นอย่างยิ่ง ขาเรียวก้าวลงมาจากรถก่อนจะเดินนำร่างสูงออกไปยังม้านั่งริมน้ำ ชานยอลหย่อนตัวลงนั่งพร้อมกับทอดสายตามองออกไปอย่างไร้จุดหมาย
“ยอลลี่....”
เสียงทุ้มดังขึ้นข้างๆ ตัวทำให้ร่างโปร่งต้องหันไปตามเสียงเรียก
“หึ....พี่ไม่รู้เหมือนกันว่าอะไรทำให้พี่เป็นแบบนี้ พี่ไม่เคยเป็นห่วงผู้หญิงคนไหนมาก่อน พี่ไม่เคยแคร์ใครเลย พี่ไม่เคยคิดถึงใครเลย พี่ไม่เคยคิดที่จะเอาผู้หญิงคนไหนเข้ามาอยู่ในชีวิตเลย”
“........”
“แต่ที่ว่ามาทั้งหมดนี้ พี่กลับรู้สึกแบบนั้นกับเรานะ”
ร่างสูงบอกพร้อมกับมองหญิงสาวตรงหน้าด้วยสายตาที่มีความจริงบรรจุไว้อย่างเต็มเปี่ยม
“อืม.......อ้วกได้ไหม?” ชานยอลเอ่ยขึ้นมาหลังจากที่ฟังอีกคนพูดอยู่ฝ่ายเดียว
“เคยซึ้งกับเขาเป็นบ้างไหม หื้มมม” ร่างสูงว่าพลางบีบปลายจมูกหญิงสาวเบาๆ
“หนิ!! อย่ามาแตะต้องตัวฉันนะ!” ชานยอลบอกพร้อมกับปัดมืออีกคนออกไป
“พี่ยังไม่ต้องการคำตอบตอนนี้หรอกนะ แต่ถ้ามีเรียกเอาคำตอบเมื่อไหร่ ตอนนั้นเราต้องตอบพี่ทันที”
คริสบอกพร้อมกับคว้าคออีกคนมากอดเอาไว้ ร่างโปร่งได้แต่มองแล้วเบ้ปากใส่ก่อนจะพูดกับร่างสูง
“ทำไมฉันต้องตอบนายด้วยอะ มีเจ้าของแล้วยังไม่เจียมเนื้อเจียมตัวอีก เป็นคู่หมั้นที่ใช้ไม่ได้เลยจริงๆ”
“พี่ไม่ได้รักยูอี”
คริสพูดประเด็นนี้ขึ้นมาอีกครั้งและครั้งนี้ชานยอลก็ถึงกับเงียบไป
“ง่ายๆ คือถูกคลุมถุงชน ยูอีเขาก็รักของเขาอยู่ฝ่ายเดียว พี่เคยพยายามที่จะลองรักผู้หญิงคนนี้ดูหลายครั้งแล้ว แต่มันก็ล่มทุกครั้งและตอนนี้.....ความรู้สึกที่พี่เคยพยายามให้มันเกิดขึ้นกับยูอีมันกลับมาเกิดขึ้นกับคนที่อยู่ตรงหน้าพี่ซะแล้ว”
“.................................อ้วกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!”
ชานยอลมองหน้าคริสอยู่พักหนึ่งก่อนจะทำท่าโก่งคออ้วก ทำให้อีกคนยิ้มออกมาอย่างช่วยไม่ได้
“ยอลลี่ตัวจริงต้องเป็นแบบนี้สินะ” คริสว่าพลางลูบผมอีกคนอย่างเบามือ
ครืดดด ครืดดด
เสียงโทรศัพท์สั่นอยู่ในกระเป๋ากางเกงของคริส มือหนาหยิบมันขึ้นมาก่อนจะถอนหายใจเมื่อเห็นเบอรืที่โทร.เข้ามา
“เมียโทร.ตามอะดิ”
ชานยอลมองด้วยหางตาพร้อมกับเบ้ปากใส่ ร่างสูงได้แต่ยิ้มแล้วส่ายหน้าเล็กน้อยก่อนจะกดรับโทรศัพท์
“คริส!! คุณอยู่ที่ไหน!!”
เสียงแหลมที่ทำเอาแก้วหูแทบระเบิดดังเล็ดลอดออกมาจากโทรศัพท์ชนิดว่าชานยอลที่นั่งอยู่ข้างๆ ยังได้ยินมันชัดเจน
“คุณกลับเองก็แล้วกันนะ ผมมีธุระ”
“ไม่ได้! คุณต้องมารับฉันเดี๋ยวนี้ มาดูเลยว่าอีสปาเฮงซวยนี่มันทำอะไรกับฉัน!!!”
ตึ๊ง!
ในขณะที่คริสกำลังคุยโทรศัพท์กับยูอีอยู่นั้นแอปพลิเคชั่นไลน์ของชานยอลก็ดังขึ้นมาพอดี
Crystal : ตัวเธอ~ พี่คริสสบายดีไหม? เธอฆ่าเขาไปหรือยัง
Yeolly : ฉันว่านางจะหูแตกตายเพราะคู่หมั้นของนางเองมากกว่า
Crystal : อุต่ะ! นางโทร.ไปฟ้องพี่คริสสินะ
Yeolly : หืม? แล้วแกเจอนางหรอ?
Crystal : ก็นางมาทำสปาที่ร้านเนี้ย!
Yeolly : ป๊าดดดดดด! แล้วมันเกิดอะไรขึ้นล่ะเนี้ย ตอนนี้โทร.มาโวยวายจนเสียงทะลุโทรศัพท์ออกมาแล้วเนี้ย
Crystal : ก็ยัยฮยอนอานางอยากบริการลูกค้า VIP ด้วยตัวเอง นางเลยเอาแตงกวาอเมซอนไปโปะหน้าลูกค้าน่ะสิ อิอิ
Yeolly : พวกแกนี่มัน!!!!!
Crystal : ?????????????????????????????
Yeolly : เยี่ยมมาก!!!! Hahahahahaha #หัวเราะลั่นแผ่นดินสะท้านโลกสะเทือน
Crystal : แก้แค้นแก เราต้องแก้แค้น แกรั้งพี่คริสเอาไว้อย่าให้นางกลับมารับแม่นี่กลับไปเด็ดขาด ปล่อยให้ผื่นขึ้นหน้าแดงเถือกอยู่อย่างนั้นแหละ
“เฮ้อ~” คริสถอนหายใจออกมาหลังจากที่วางโทรศัพท์ไป
“เป็นไร? แคะขี้หูก่อนไหม? เผื่ออะไรๆ จะดีขึ้น” ชานยอลบอกพลางพยายามกลั้นยิ้มเอาไว้
“เพราะเป็นซะอย่างนี้แหละ พี่ถึงรักเขาไม่ได้”
“หิวข้าว...” อยู่ๆ หญิงสาวก็เปลี่ยนบทสนทนาไปเสียดื้อๆ
“หืม?”
“หิวข้าว!! ได้ยินไหม?! ลากคนอื่นเขามาข้าวปลายังไม่ได้กินเลยเนี้ย หิวจนแทบจะแทะต้นไม่กินอยู่แล้ว!”
ชานยอลว๊ากออกมา ทำให้ร่างสูงต้องยิ้มออกมาเพราะท่าทางของอีกคน
“โอเคๆ ไปกินข้าวกัน” คริสดึงแขนอีกคนให้ลุกขึ้นยืนก่อนจะจูงมือหญิงสาวให้เดินตามตัวเองไป
Yeolly : mission complete ^^
ในขณะที่หนุ่มสาวสองคนกำลังเดินไปทะเลาะกันไป หลังต้นไม้ใหญ่กลับมีใครคนหนึ่งแอบมองคนทั้งสองอยู่พร้อมกับยกยิ้มขึ้นมาอย่างพึงพอใจ
“อีกนิดเดียว อีกนิดเดียวแล้วชานยอล อีกนิดเดียวเธอก็จะได้รับรู้ถึงความรู้สึกของผู้หญิงเวลาตกหลุมรักใครสักคนแล้ว หึหึ”
แสงสีแดงสว่างวาบขึ้นในดวงตาคมก่อนที่ร่างของลีอาห์จะกลายเป็นกลีบดอกไม้ปลิวว่อนไปกับสายลม
รอยยิ้มที่ไม่เคยอยากให้เขาคนนั้นได้เห็น แต่วันนี้มันกลับยิ้มออกมาอย่างเปิดเผยราวกลับมีใครเอากุญแจมาไขประตูหัวใจที่เคยล็อคเอาไว้เป็นอย่างดี
ความหวั่นไหวเริ่มก่อตัวขึ้นทุกครั้งที่สบตา.....หัวใจเริ่มเต้นแรงทุกครั้งที่ได้พูดคุย
ความรู้สึกในใจของชานยอลกำลังเปลี่ยนไปแล้ว......
ความคิดเห็น