คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ( ' 欺騙 ' BAD Romance ) CHAPTER 0 INTRO START
.
.INTRO
.
.
วามเ็บปวแสบร้อนที่เิึ้นภายในอแร่ ราวถูรี้วยมเหล็หนาลึลไปในเนื้อหนั อาารเ็บภายนอไม่รู้สึอะไร เพราะวามาินถูแทนที่วามสาหัสในร่าาย หัวใวน้อยอเ็หนุ่มแหลสลายเมื่อเห็นภาพสยสยอ และไม่น่าำ วามเบิว้าอย่าำยอมพร้อมน้ำใสที่ไหลมารวมันอยู่ในหน่วยา สามัสำนึถูปลูฝั้วยวามเียแ้นและารทารุ
ยาม่ำืนเมื่อพระันทร์เ็มว หมู่าวนับล้านเปล่แสนวลประาย ภาพเปลวเพลิสีอาทิย์ร้อนระอุลุท่วมบ้านไม้หลัให่นมอไหม้ ทะเลเพลิสีแทอยาวไปทั่วบริเว้านหลัออาาเ หมอวันสีเทาหม่นลอยละลุ้ไปทั่วบริเว ้นไม้และอไม้หลาหลายสายพันธุ์ที่เยมีีวิีวาเหลือเพียผเถ้าทุลีสีำ วามมอไหม้ที่เผาทำลายทุอย่าไม่เว้นแม้ระทั่ ‘ีวิน’
เ็หนุ่มะัาทั้สอไว้เพียประูรั้วไม้้านหน้า วามทอยาวไปในอาาบริเวอเพลิที่ไล้ลามไปทั่ว เปลวร้อนแผเผานเป็นไอระอุ สอมือแร่ำเ้าหาันแน่นอย่าไม่มีสาเหุ สอาสั่นเทา้วยอาารลัวที่ัินหัวใวน้อย นัยน์ามถูเลือบไป้วยน้ำสีใสที่เริ่ม่อัว เสียผู้นลุ่มให่้านในยืนมอเพลิที่รุรามเป็นเรื่อสนุสนาน
พวมันเปลี่ยนเป้าหมายสายาาสภาพเศษไม้และบ้านหลัให่ที่ถูุหลอม้วยบเพลิเผา เป็นเ็หนุ่มที่ยืนัวเร็ิรั้วสู ารุสูทสีำหันมอหน้าเาะลุ่มพูุยันสอสามประโย่อนะพลิแพลมาที่เป้าหมายใหม่
ไม่ทันรู้ัวว่าพวมันมาเมื่อไร สอแนเรียวอเ็หนุ่มถูับล็อ้วยมือหยาบระ้า เสียที่ะเปล่อวาม่วยเหลือานรอบ้าลับถูลืนลลำอนหม เมื่อหมัหนัๆ ระแทลมาบริเวแ้มาว้า้าย เลือสีสิบไหลย้อยลบนมุมปาอย่าำยอม
“แเป็นใร” เสียเหี้ยมัเสมอใบหูอเ็หนุ่ม รอยยิ้มเย็นๆ ถูส่มาเป็นารทัทายอประโยำถาม เ็หนุ่มเหยียยิ้มบาๆ เพราะรู้สึสมเพใบหน้าอายวัยลาในระับสายา ใบหน้าที่สปร ใบหน้าที่เปรอะเปื้อนไป้วยรอยแผลเป็น ราวนโริที่อบรีมมีับัวเอ
เ็หนุ่มไม่ไ้อบ นที่ั้ำถามถึลับปล่อยอาารุนึ้นมู รู้สึัใับรอยยิ้มอนรหน้า อาารอวีอเ็หนุ่มเผยึ้นอีรั้ เมื่อมุมปาสีสที่ถูอาบ้วยโลหิ ยึ้นพ่นน้ำเหนียวใสในปาออมาิใบหน้าหยาบร้าน ้ามปืนลูโม่ระบอลาสีเาวาววับถูยึ้นมา สะบัเ้ามับ้าน้ายอเ็หนุ่มนใบหน้าหล่อบิเบี้ยวอีรั้ เลือสีสไหลออมาไม่หยุทั่วบริเวศีรษะเล็
“ูื่อถัเีย มึำเอาไว้ไอเ็สัย์”
วามปรือ้วยอาารเ็บแสบ ฟันาวบัันแน่น้วยวามอทน น้ำาสีใสยัไหลไม่หยุ พวมันหลายนผลัเปลี่ยนันทำลายร่าเล็อเ็หนุ่มไปมา รอย้ำบริเวใบหน้า และลำอเ่นระห่านา บาแผลเิึ้นหลายุนแทบนับไม่ถ้วน หัวใพลันเ้นอ่อนและ้าลอย่าไม่มีสาเหุ
ร่าอเ็หนุ่มอ่อนยวบเมื่อถูผู้ที่ยึลำัวไว้ปล่อยทิ้ลพื้นอนรีบริเวนั้นอย่าไม่ใยี หลายฝีเท้าระแทอัมาบริเวลาหลัและลำัวหลายรั้ เ็หนุ่มยแนเรียวเพื่ออหน้าท้อัวเอ้วยอาารุเสีย ร่าอพวมันนหนึ่้ม่ำมาเรื่อยๆ มือหยาบระาสายล้ออพร้อมบัรประำัวอเ็หนุ่มไป สายาอนโหเหี้ยมไล่อ่านอัษรบนบัร เพล่พินิไม่ี่นาที ่อนะมุมปาลึล้วยวามพอใ
โอ เฮุน ไม่เลวเลยสันิ หึ!!!
“นายรับ เอาไ่อีรับ” หนึ่ในายุสูทสีำเอ่ยออมา้วยน้ำเสียเย็นเียบ ในมือร้านที่ำสายล้ออถูปล่อยลพื้นสปรอย่าไม่ใส่ใ รอเท้าหนัเนื้อีบเบียนบัรประำัวนั้นแร้าว สายาที่ถู่อนไว้ในแว่นันแสีาไม่มีผู้ใที่สามารถอ่านออไ้ เรียวปาหนาเหยียยิ้มเหี้ยม้วยอารม์ที่ยาะาเา มือสาล้วระเป๋าาเ้วยท่าทีสบายใ
“เ็บมันะ” ประโยสุท้ายอผู้เป็นนายพูึ้น ร่าอผู้ายวัยลาิใสปรเลวทรามเินาไป เหลือทิ้ไว้เพียายุสูทสีำที่มียศถาบรราศัิ์้อยว่า ปืนลูโม่ระบอลาวาววับถูยึ้นมาอีรั้ ปลายระบอรลบนร่าอเ็หนุ่มที่ทุรนทุรายไปมา
“มึำเอาไว้ ำว่า แ่ลู่ ะไม่มีวันหายไป”
สายามบนใบหน้าที่เ็มไป้วยแผลสผสมโลหิมามาย ้อายหนุ่มที่ยปลายระบอปืนึ้น่อนเอ ราวประโยสุท้ายที่ิใ้สำนึอเ็หนุ่มสั่ให้ำ ทุรายละเอียารทำลายล้าอพวารุสูทสีำยัหลอหลอนเสมอ เป็นภาพิาที่ไม่มีวันเรือนราาหาย และเป็นเหมือนฝันร้ายที่ลับมาเยี่ยมเยือนทุรั้ยามำลัหลับใหล
‘!!!’
ปั
TO BE CONTINUED.
แท็ #ฟิบรม
..
ความคิดเห็น