รักครั้งแรก..ที่ไม่ใช่รักครั้งสุดท้ายของฉัน

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

รักครั้งแรก..ที่ไม่ใช่รักครั้งสุดท้ายของฉัน




        ฉันยังจำได้เมื่อครั้งยังเด็ก ชีวิตทุกวันของฉันมีแต่ ‘คุณตา’ ต้องเรียกว่าฉันเป็นลูกของคุณตาก็ว่าได้เพราะเลี้ยงดูประคบประหงมมาตั้งแต่เล็ก

        เมื่อก่อนแม่ของฉันทำร้านอาหารไทยอยู่ที่ออสเตรเลีย ปีหนึ่งจะกลับบ้านสักหน ความรู้สึกของเด็กเล็กๆคนหนึ่งช่างเหงาจับใจ เพราะฉันเป็นลูกคนเดียว ไม่มีพี่น้องที่จะชวนกันเล่น ชวนกันคิดสิ่งต่างๆ มันเหงาจับใจจริงๆ ใครไม่เป็นลูกคนเดียวคงไม่รู้ถึงความรู้สึกนี้ แม่มักจะบอกฉันอยู่เสมอว่า

       “อยู่กับตา อย่าดื้ออย่าซนนะลูก แม่ไปเดี๋ยวเดียวก็กลับ”

       ฉันนั่งตาแป๋วมองแม่ออกจากบ้านอย่างนี้ทุกครั้งไป แม่ของฉันเป็นนักเดินทางและนักการค้าที่ยิ่งใหญ่ ตอนเด็กฉันมักจะคิดอย่างนั้น คุณตาจะคอยปลอบฉันเสมอ

       มีครั้งหนึ่งฉันแอบได้ยินคุณตาเอ็ดแม่ผ่านทางสายโทรศัพท์เพราะฉันเอาแต่จ้องหน้าประตู รอคอยแม่จะกลับมาหา แต่แม่ก็ไม่มา คุณตาโกรธแม่มากบอกว่าถ้าทำไม่ได้อย่าไปให้ความหวังลูก อย่าทำให้ลูกเสียใจ

       ฉันแอบไปนั่งร้องไห้คนเดียว ความหวังจะเจอแม่ในปีนั้นผ่านไปอย่างหมดหวังอีกหนึ่งปี ฉันไม่รู้ว่าความรักแบบนี้เรียกว่าอะไร แต่พอผิดหวังมากๆเข้ามันก็ทำให้หัวใจดวงน้อยของฉันมีภูมิต้านทานความผิดหวังอย่างเหลือเชื่อทีเดียว

       
        คุณตาของฉัน..มาจากเมืองจีน หนุ่มน้อยจากเมืองจีนมีความรักครั้งแรกกับสาวชาวไทยที่เป็นนางงามประจำถิ่นอย่างคุณยายของฉัน ท่านเป็นรักครั้งแรกของกันและกัน แต่คุณยายของฉันต้องจากโลกนี้ไปก่อนวัยอันควรเพราะ..ฉัน

        ความรักครั้งสุดท้ายของคุณตาจากไปอย่างไม่มีวันกลับ เพราะฉันเป็นต้นเหตุโดยแท้ ถ้าหากฉันไม่ดื้อแพ่งจะไปต่างจังหวัดกับคุณน้า คุณยายก็คงไม่ตามไปดูแล และคงไม่ประสบอุบัติเหตุจนเป็นอัมพาต คุณตาประคบประหงมดูแลคุณยายอย่างดีมากที่สุด

       ฉันได้แต่มองอย่างรู้สึกผิด ไม่สามารถทำอะไรได้เพราะฉันยังเด็กเล็กนัก หลังจากคุณยายเสีย คุณตาของฉันก็ครองตัวเป็นโสดมาจนทุกวันนี้ ฉันได้แต่นึกถึงความรักครั้งแรกและครั้งสุดท้ายของคุณตาแล้วย้อนนึกถึงตัวเองขึ้นมา




       ความรักครั้งแรกของฉันเกิดขึ้นตั้งแต่ฉันยังเรียนมัธยมต้น จะว่านานก็นานที่ฉันแอบชอบพี่ชายข้างบ้านที่อายุมากกว่าฉันเกือบเจ็ดปี คนที่ฉันเรียกจนติดปากว่า..พี่ชาย

       เขาเป็นคนอัธยาศัยดีและหน้าตาดีอย่างร้ายกาจ โรงเรียนของเราอยู่ใกล้กัน พี่ชายจะคอยเดินไปเป็นเพื่อนขึ้นรถไปโรงเรียนทุกวัน ฉันมีความสุขกับความรู้สึกที่ได้...แอบรัก..โดยไม่รู้ตัว แต่มันก็ผ่านมานานแล้วอีกเช่นกัน

        ถ้าคุณเคยดูหนังเรื่องเพื่อนสนิท ฉันกับพี่ชายก็เป็นคล้ายๆแบบนั้น พี่ชายเป็นคนรักอิสระ ชอบท่องเที่ยวไปทั่ว พอเรียนจบก็ออกเดินทางไปหลายๆจังหวัด ถ่ายภาพ เก็บภาพ ความใฝ่ฝันของเขาคือมีนิทรรศการภาพถ่ายของตัวเอง

       ในขณะที่เขามีความฝันและออกเดินทาง ฉันก็ยังเรียนมัธยมปลายที่บ้านเกิดเช่นเดิม ด้วยความฝันว่าสักวันจะเป็นคุณหมอ ชีวิตของฉันมีแต่เรียน เรียน และเรียน ความสัมพันธ์คลุมเครือของพวกเราค่อยๆจืดจางตามกาลเวลา

       แต่ฉันก็ยังคงรู้สึก..เหมือนเดิม



       และแล้ววันหนึ่งฉันก็เดินทางไปปายกับครอบครัวหลังจากที่รู้มาว่าเขาไปปักหลักอยู่ที่นั่น ฉันต้องการให้เขาประหลาดใจแต่กลับกลายเป็นฉันที่ต้องประหลาดใจเสียเอง..

       ปาย..เมืองเล็กๆที่เปลี่ยนใจเขาไปได้อย่างเหลือเชื่อ สถานที่ที่เขาเปิดร้านอาหารและแกลลอรี่เล็กๆอยู่ที่นั่นมีคนอื่นที่รออยู่ และฉันก็พบว่าเขากำลังจะแต่งงานกับผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งเป็นพยาบาลและเป็นลูกสาวของคนเมืองปายโดยแท้ ฉันได้แต่ยิ้มยินดีกับความรักของพวกเขา เราใช้เวลาอยู่ที่ปายสองคืนแต่จิตใจของฉันกลับว่างเปล่าสิ้นดี มันไม่สนุกและไม่ประทับใจเอาเสียเลยกับทริปนี้

       ก่อนจากกัน ฉันมีโอกาสได้คุยกับพี่ชายตามลำพังเหมือนเมื่อก่อนสมัยเรายังเด็ก ฉันยินดีกับเขาเรื่องครอบครัวใหม่ที่กำลังจะเริ่มต้น และเขาก็ให้หนังสือฉันมาเล่มหนึ่ง เขาบอกว่า

       “เอาไปอ่านนะ มันเหมือนกับเรื่องของเรา”



       ฉันนั่งอ่านหนังสือเล่มนั้นตลอดการเดินทางด้วยหัวใจร้าวราน และเข้าใจเหตุผลของเขาในที่สุด สำหรับเขา ฉันคงเป็นได้เพียงแค่น้องรัก เพื่อนสนิท ที่ไม่มีวันจะเป็นคนของเขา ไม่ว่าวันนี้หรือวันไหน..

       ฉันเข้าใจดีแล้ว


      นี่เป็นแค่บันทึกหน้าหนึ่งในชีวิตของฉันที่ผ่านไป มันนานจนความรู้สึกหดหู่เศร้าหมองเลือนรางจากใจไปแล้ว

      ตอนนี้ฉันได้แต่หวังว่าฉันจะรอให้ใครบางคนผ่านเข้ามาในชีวิตของฉัน...

      ใครคนนั้นที่ฉันจะรออย่างอดทน...

      ใครคนนั้นที่อาจจะเป็น..



      ‘ความรักครั้งสุดท้ายของฉัน’

*****************************************************

เรื่องสั้นเฉพาะกิจค่ะ
จะเอามาลงเรื่อยๆนะคะ
ขอบคุณที่ติดตามอ่านค่ะ
 

++ ++