Return Naruto

ลำดับตอนที่ #1 : LOVE

ตอนที่ 1



    

    ความสงบสุขได้กลับมาเยือนหมู่บ้านโคโนะฮะงาคุเระอีกครั้ง หลังจากอดีตสามนินจาในตำนานอย่างโอโรจิมารุได้ออกจากหมู่บ้าน และตั้งยกทัพนินจามารุกรานหมู่บ้านโคโนะฮะงาคุเระรวมทั้งสังหารท่านโฮคาเงะรุ่นที่ 3 ของหมู่บ้านแล้ว ก็ถูกเหล่านินจากลุ่มหนึ่งสังหารไป ทำให้เหล่านินจาทั้งหลายในหมู่บ้านกลับมาอยู่อย่างสงบสุขอีกครั้ง นี่ก็ผ่านไปตั้ง 5 ปีแล้วนับจากเหตุการณ์ที่ท่านรุ่นที่ 3 เสียชีวิต ตอนนี้ท่านโฮคาเงะรุ่นที่ 5 ซึนาเดะ ฮิเมะ ได้รับมอบหมายให้ดูแลหมู่บ้านอันเป็นที่รักของเหล่านินจาทุกคนอีกครั้ง และที่ร้านราเม็งของหมู่บ้าน เด็กหนุ่มผมทองวัย 17 ปีในชุดแขนยาวสีน้ำเงินที่มีเสื้อเชิ้ตสีส้มใส่ทับไว้กำลังนั่งกินราเม็งอยู่อย่างเอร็ดอร่อย



    “ลุง!ขอเหมือนเดิมอีกชามนะ” เด็กหนุ่มคนนั้นสั่งราเม็งด้วยเสียงอันดัง ทั้งๆที่ในร้านมีเขาแค่เพียงคนเดียว ไม่นานนักราเม็งชามใหม่ก็มาให้เขาได้จัดการโซ้ย



“เฮ้ย!เสร็จชามนี้ก็พอได้แล้วมั่งนะเว้ย ข้าขี้เกียจทำแล้ว” ลุงเจ้าของร้านพูดกับเขาเมื่อส่งชามราเม็งให้เด็กหนุ่ม



“ขอบคุณนะลุง ชามนี้หมดก็พอแล้วหล่ะ” เด็กหนุ่มว่าแล้วก็รีบจัดการกับราเม็งถ้วยที่สามอย่างรวดเร็ว เขาหยิบเงินเจ็ดสิบห้าเรียวออกจากกระเป๋าเงินของเขามาวางไว้บนโต๊ะก่อนจะเดินออกจากร้าน



“ขอบใจนะ” ลุงเจ้าของร้านตะโกนไล่หลังไป เด็กหนุ่มออกจากร้านมาก็ไม่รู้ว่าจะไปที่ไหรขนจึงได้แต่เดินเตร่ไปทั่วหมู่บ้าน



“ทำไม่พักนี้ไม่มีภาระกิจเข้ามาเลยนะ ไอ้เราก็ยิ่งอยากหาเงินเก็บอยู่” เด็กหนุ่มบ่นไประหว่างเดิน แต่จู่ๆเด็กหนุ่มก็มาหยุดเดินหน้าสถานที่แห่งหนึ่ง สถานที่ที่เขาได้มีความหลังไว้มากมาย



“โรงเรียนนินจาเรอะ” เด็กหนุ่มพูด  “นั่นดิ ตั้งแต่จบมาเราก็ไม่ได้เข้าไปอีกเลยเนอะ” เด็กหนุ่มใช้มือลูบกระบังคาดหน้าผากอันแสนภาคภูมิของเขา เด็กหนุ่มเดินจากตรงนั้นแล้วไปนั่งยังชิงช้าใต้ต้นไม้ที่อยู่ใกล้ๆกัน แล้วพลันนึกถึงเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นตลอดห้าปีที่ผ่านมาที่ขัดเกลาให้เขาจากเกะนินหัวขี้เลื่อยเป็นนินจาที่แข็งแกร่งขึ้น อุซึมากิ นารุโตะในตอนนี้ได้ชื่อว่าเป็นหนึ่งในบรรดานินจาระดับหัวกะทิในบรรดาจูนินทั้งหมด ใบไม้ที่ร่วงลงมาตรงหน้าเขาทำให้นึกถึงใบไม้บนกระบังคาดหน้าผากอันเป็นสัญลักษณ์ของหมู่บ้าน กระบังคาดหน้าผากอันนี้เขาได้มันมาจากการต่อสู้กับครูมิซึกิที่คิดจะทำร้ายตัวเขาและครูอิรุกะ ครูผู้สอนวิชานินจาให้กับเขาเมื่อครั้งยังเรียนอยู่ ได้มอบให้กับเขา ตอนนั้นเองที่ทำให้เขาได้รู้ว่าในตัวเขามีสัตว์ปีศาจที่เคยทำลายหมู่บ้านและสังหารคนในหมู่บ้าน ปีศาจจิ้งจอกเก้าหาง หนึ่งในสัตว์ปีศาจที่มีจักระแข็งกล้าที่สุด เมื่อก่อนตัวเขาเองก็ยังรู้จักควบคุมพลังมันไม่ค่อยได้ แต่เมื่อได้รับอนุญาตจากท่านโฮคาเงะรุ่นที่ห้าให้ฝึกวิชาจากคัมภีร์สะกดปีศาจได้แล้ว ตัวนารุโตะก็สามารถควบคุมพลังจักระของจิ้งจอกเก้าหางได้ดียิ่งขึ้น ตอนนี้เขาเรียนวิชาจากในคัมภีร์ได้ประมาณหนึ่งในสิบส่วนแล้ว นารุโตะรู้สึกง่วงนอนขึ้นมาจึงคิดจะกลับบ้าน แต่เสียงของเด็กสาวคนหนึ่งกลับฉุดรั้งเขาให้หยุดอยู่ตรงนั้น



“นารุโตะ” เสียงดังมาจากข้างในโรงเรียนนินจา รอไม่นานเจ้าของเสียงก็วิ่งมาหานารุโตะ เด็กสาวผมสีชมพูยาวถึงแผ่นหลังมายืนอยู่ตรงหน้านารุโตะแล้วในตอนนี้



“ ไง ซากุระ” นารุโตะทักทายฮารุโนะ ซากุระด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน “มาทำอะไรที่โรงเรียนนินจาน่ะ”



“ก็ไม่มีอะไรหรอก แค่มาช่วยอิโนะดูแลนักเรียนของเธอเฉยๆน่ะ” ซากุระหมายถึงเพื่อนคุโนะอิจิตั้งแต่เด็กที่ตอนนี้มีเป็นครูในโรงเรียนนินจาแล้ว



“เหรอ แล้วเมื่อไหร่เธอจะได้มาเป็นจูนินแบบชั้นบ้างล่ะ” นารุโตะถามซากุระเมื่อเดินออกมาจากหน้าโรงเรียนนินจาไปตามทางสายที่เต็มไปด้วยผู้คนในหมู่บ้านที่เดินไปมา

“ก็ชั้นเป็นแล้วนี่” ซากุระว่าแบบยิ้มๆ



“จริงง่ะ” นารุโตะงง



“อื้ม ท่านรุ่นที่ 5 เขาอนุญาตให้ฉันเป็นกรณีพิเศษน่ะ” ซากุระบอกนารุโตะ



“เหรอ ฮะฮะ ชั้นไม่ยักจะรู้แฮะ” นารุโตะพูดไปหัวเราะไปอย่างร่าเริง ทำเอาซากุระตลกกับท่าทางของเขาไปด้วย



“ขำอะไรซากุระ” นารุโตะถามเพื่อนสาวที่หัวเราะคิกคัก



“เปล่านี่” ซากุระพูดแบบกวนๆ



“แน่ใจนะ นี่แน่ะ” พูดจบนารุโตะก็จักกะจี้เอวของเธอ จนซากุระต้องยอมเขา



“ก็ได้นารุโตะ ชั้นว่าขนาดเธอเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาบ้างแล้ว แต่ก็ยังมีส่วนที่เป็นนารุโตะคุงคนนั้นเหลืออยู่นะ” ซากุระบอก



“แน่ล่ะ นารุโตะคนนี้ก็ยังเป็นนารุโตะอยู่วันยังค่ำนั่นแหละ” นารุโตะบอกแล้วก็โอบเพื่อนสาวไว้ท่ามกลางเหล่าผู้คนที่เดินไปมา  



“นารุโตะคนที่ยังรักเธออยู่เสมอไงซากุระ” นารุโตะกระซิบข้างหูซากุระ ซากุระได้ยินคำพูดของนารุโตะก็ถึงกับหน้าแดงขึ้นมา จริงอยู่ที่เมื่อก่อนซากุระไม่ชอบนารุโตะ แถมยังเกลียดแบบเข้าไส้อีก แต่ห้าปีที่ผ่านมา เธอได้ตระหนักดีแล้วว่าคนที่เธอสมควรจะรักนั้นคือใคร



“ฉันก็เหมือนกันนารุโตะ ” เธอบอกกับนารุโตะด้วยเสียงแผ่วเบา เธอผละจากนารุโตะที่ยืนอึ้งกิมกี่เมื่อซากุระบอกรักเข้าให้ ซากุระยิ้มให้นารุโตะ ก่อนที่เธอจะยื่นมือของเธอสัมผัสแก้มของนารุโตะ ใบหน้าของนารุโตะตอนนี้ช่างดูงามยิ่งนัก นารุโตะคว้ามือซากุระมาจับไว้ทั้งสองมือ



“ฉันก็รักเธอนารุโตะ” ซากุระพูดแล้วบรรจงจุมพิตลงที่ริมฝีปากของนารุโตะ มันสร้างความรู้สึกซาบซ่านไปทั่วร่างกายของผู้ได้รับมัน ซากุระเคลื่อนใบหน้าออกห่างนารุโตะ



“นับจากวันนี้เราจะมีกันและกันตลอดไปนะซากุระ”แล้วทั้งคู่ต่างก็เข้าสวมกอดกัน ในที่สุดอุซึมากิ นารุโตะผู้ยึดมั่นในรักเดียว และฮารุโนะ ซากุระ ผู้ซึ่งค้นพบหัวใจก็ได้สมหวังในสิ่งที่หัวใจของชายหญิงทั้งสองโหยหาสักที