คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : MINE" II - chapter 1
MINE II
Chapter 1
…
I know something about love
You gonna want it bad
If that guy got into your blood
Go out and get him…
…..
เวลาที่เรามีความรัก หรือว่ารู้สึกรักใครสักคน
เรามักจะหวังให้มันสมหวังเสมอ แล้วยิ่งถ้าเค้าเป็นคนที่เรารู้สึกดีด้วยตั้งแต่ครั้งแรกแล้วละก็
เราคงต้องหาทางทำให้เค้าเป็นของเราคนเดียว
....
“มึงช้า” ร่างเล็กของแบคฮยอนตะโกนใส่เพื่อนตัวเองทันทีที่เห็นหน้าเพื่อน วันนี้เป็นวันแรกที่แบคฮยอนและเซฮุนมาเรียนที่ฝั่งไอ
“โทษที ไคกับกูทะเลาะกันนิดหน่อย” ร่างสูงโปร่งบอกเพื่อนทั้งๆที่ตัวเองยังหอบอยู่
“อือ ไปนั่งตรงนั้นกันเดี๋ยวแทคยอนจะมารับไปห้องเรียน” แบคฮยอนชี้ไปที่ม้านั่งตรงหน้าตึกเรียน ตอนนี้ยังไม่อยากเดินสำรวจโรงเรียนนี่เท่าไรนัก มองไปทางไหนก็เจอคนแปลกหน้าเต็มไปหมดแล้วยิ่งชุดเหลืองแบบที่เค้ากับเซฮุนใส่ยิ่งทำให้สะดุดตา
“มึงว่าคนอื่นมองมาที่เราหรือเปล่า” เซฮุนถามก่อนที่จะมองไปรอบๆ
“ก็เหลืองซะ” คนตัวเล็กตอบ “มึงคิดไงกับชุดเขียวๆของเด็กโรงเรียนนี้วะ”
“ก็เขียวไง ห่า! มึงดูดิ อะไรเป็นแรงบันดาลใจให้กับคนออกแบบชุดวะ” เซฮุนพูดก่อนจะมองไปที่เด็กที่นั่งเป็นกลุ่มๆ
เด็กฝั่งไอจะใส่ชุดนักเรียนที่เน้นสีเขียว ฝั่งบีแบบพวกเค้าจะใส่ชุดที่เน้นสีเหลือง และฝั่งจีจะเน้นเป็นทางสีแดง ตอนแรกผมก็เข้าใจนะว่ามันน่ารักดีแต่พอมาอยู่ท่ามกลางเด็กเขียวแบบนี้แล้ว แม่.งเด่นชิ.บหาย
“มึงทะเลาะไรกับพี่ไค” แบคอยอนถามเพื่อนทั้งๆที่ตัวเองไม่ได้หันมาสนใจเพื่อนเลย
“เรื่องนี้แหละ กูพึ่งบอกไคเมื่อเช้าว่าต้องมาเรียนที่นี่” เซฮุนถอนหายใจน้อยๆรอบที่ร้อยแปด “กูไม่รู้จะพูดยังไงนี่”
“กูบอกมึงนานแล้วนะว่าเราต้องมาเรียนที่นี่”
“กูรู้แล้วแต่กูไม่ได้บอกไคแค่นั้น”
“แล้วมึง...” แบคฮยอนอยากจะถามเพื่อนตัวดีว่าจะเอายังไงแต่เห็นเซฮุนนั่งมองโทรศัพท์ก็แล้ว หยิบขึ้นมาดูก็แล้วก็ยังถอนหายใจทำให้ต้องเงียบไป ดีกว่าพูดแล้วเพื่อนไม่สบายใจ
“กูว่าจะง้อ แต่ไคไม่โทรมา โทรหาก็ไม่รับ”
“อย่าร้อง” แบคฮยอนย้ายไปนั่งติดกับเพื่อนแล้วดึงเซฮุนมากอดไว้แน่น
“กูไม่ได้ร้อง” เซฮุนผลักอีกคนออกห่าง อย่าทำแบบนั้นกูซึ้งนะห่าเดี๋ยวร้องขึ้นมาจริงๆทำไง
“เออดีแล้ว แทคยอนทางนี้” แบคฮยอนละจากเพื่อนตัวเองขึ้นไปยืนบนเก้าอี้โบกมือเรียกลูกพี่ลูกน้องของตัวเองที่กำลังเดินมาหาพอดี
“ขึ้นไปยืนบนนั้นคิดว่าน่ารักมาสินะ” ร่างสูงสมส่วนพาตัวเองมาหยุดตรงหน้าคนตัวเล็ก บีบจมูกรั้นของน้องชายตัวเองเพราะหมั่นเขี้ยวที่บังอาจเรียกชื่อของตัวเองกลางที่สาธารณะแบบนี้
“ก็น่ารักอยู่นะ ดูดิ คนมองเต็มเลย” กระโดดลงไปยืนข้างๆคนตัวโตก่อนจะมองไปที่คนอื่นๆที่เริ่มหันมามองตรงที่ตัวเองยืนอยู่แล้วหันไปจับกลุ่มคุยต่อ ความจริงตอนที่อยู่กับเซฮุนก็มีคนมองอยู่นะแต่พอแทคยอนมาอยู่ด้วยแล้วเหมือนคนจะมองเยอะกว่าเดิม
แทคยอนเป็นลูกพี่ลูกน้องของแบคฮยอน แทคยอนเป็นคนที่ใครเห็นก็จะสามารถหลงใหลไปกับกล้ามเนื้อสวยงามนั้นได้ แทคยอนเป็นผู้ชายตัวใหญ่ที่มองแล้วให้ความรู้สึกอบอุ่นในความคิดของแบคฮยอน อาจจะเป็นเพราะอยู่บ้านหลังเดียวกัน แล้วแบคฮยอนก็เป็นคนตัวเล็กทำให้แบคฮยอนชื่นชมแทคยอนอยู่เสมอๆ
“เตี้ย เธอควรจะแนะนำเพื่อนให้เรารู้จักนะ”
“อ่อนี่เซฮุน มีแฟนแล้วเพื่อนฉันเอง” แบคฮยอนพูดก่อนจะตบหลังเซฮุนเบาๆ ก่อนจะหันไปเหลือกตาใส่คนตัวสูง “ส่วนเซฮุนนี่แทคยอนคนใช้ในบ้าน”
“หวัดดี” แทคยอนทักออกไปแบบวางเชิง ใครๆก็มองว่าแทคยอนเป็นคนหล่อเข้มแต่ไม่มีใครรู้ดีเท่าแบคฮยอนว่าแทคยอนนั้นปัญญาอ่อนขนาดหนัก
“หวัดดี” เซฮุนดูจะตกใจนิดๆกับท่าทีหยิ่งๆของอีกคน
“ไปห้องเรียนเถอะเตี้ย อย่ายืนตรงนี้นานๆมันร้อน” แทคยอนเอาเสื้อออกนอกกางเกงเพราะความเคยชิน ที่นี่เป็นโรงเรียนที่เค้าอยู่มาตั้งแต่เด็กเลยไม่มีความจำเป็นต้องเกรงใจใคร
ถึงจะอยู่ม.สี่ แต่อะไรหลายๆอย่างทำให้แทคยอนเป็นที่ยอมรับของคนในโรงเรียน แทคยอนเป็นนักกีฬาคนสำคัญในการแข่งขัน มีความเป็นผู้นำสูง เรียนเก่งติดอันดับต้นๆของโรงเรียนและที่สำคัญคือเป็นคนหน้าตาดี ทำให้แทคยอนมีชื่อเสียงในหมู่สาวๆทั้งในเครือและนอกเครือ...
“บอกแล้วไงว่าอย่าเรียกเตี้ย” แบคฮยอนปัดมือคนที่กำลังลูบผมตัวเองอยู่จนคนโดนปัดกดหัวคนตัวเล็กและดึงคอเสื้อให้เข้ามาอยู่ใต้แขนของตัวเอง
“อย่าเล่นแบบนี้เตี้ย เราปวดคอ..” ก็นะ แทคยอนตัวใหญ่กว่าแบคฮยอนตั้งแยะเล่นกดลงไปต่ำซะขนาดนั้น ปวดคอนะเนี่ย...
“ไปเถอะเซฮุน แทคยอนถือกระเป๋าให้เราหน่อยเราหนัก” แบคฮยอนโยนกระเป๋านักเรียนของตัวเองให้แทคยอนก่อนจะเดินไปจูงมือเซฮุนให้ลุกขึ้นยืน ก่อนที่จะเดินตามแทคยอนเข้าไปในตึกเรียน
หวังว่าวันแรกที่ฝั่งไอ อะไรๆมันจะดีนะ... แบคฮยอนภวานาไว้อย่างนั้นและหวังว่าจะมันจะดีจริงๆ
...
“เตี้ยนั่งกับเซฮุนตรงนี้ละกัน” วางกระเป๋าของคนเป็นน้องลงบนเก้าอีกข้างหน้าตนเอง
“แล้วใครนั่งข้างเธอ” แบคฮยอนถามกลับเพราะมีที่ว่างตรงที่แทคยอนวางกระเป๋าสองที่ และอีกที่ตรงที่แทคยอนนั่ง
“เพื่อน ไปแลกเปลี่ยนนี่แหละ” บอกก่อนจะนั่งที่นั่งของตัวเอง
“งั้นไอ้ฮุน กูนั่งในมึงนั่งนอกนะ” แบคฮยอนคว้ากระเป๋าตัวเองไปวางด้านในตรงที่นั่งติดหน้าต่าง แล้วก็นั่งหันหลังมาคุยกับแทคยอนต่อถึงตารางเรียนและเรื่องต่างๆที่พวกเค้าควรจะรู้...
เซฮุน แทคยอน และแบคฮยอนนั่งคุยกันไปเรื่อยๆ มีเพื่อนในห้องเดินมาหาแทคยอนและทักทายเพื่อนใหม่บ้าง แทคยอนแนะนำการใช้ชีวิตในฝั่งไอแบบคร่าวๆให้เด็กใหม่สองคนเข้าใจ เช่น การแต่งกายในชุดนักเรียน ที่นี่ในคาบเรียนพีอี(พละ)จะมีชุดเปลี่ยน เด็กที่นี่จะใส่รองเท้าผ้าใบสวยๆมาเรียนมากกว่ารองเท้าหนังแบบฝั่งบี นักเรียนจะไว้ผมยาวและเน้นสีผม แต่งกายไม่เรียนร้อยเท่าไหร่แค่ใส่สูทคลุมก็พอและถ้าไม่อยากถูกมองอย่าแต่งตัวเรียบร้อยมากมาเรียน เด็กผู้หญิงค่อนข้างแรงและเด็กที่นี่จะแสดงออกถึงความเป็นตัวของตัวเองสูงกว่าที่อื่น ไม่เคารพกฎเท่าไร
ทั้งสามคนนั่งคุยกันไปเรื่อยๆจนไม่ได้สังเกตว่ามีเพื่อนใหม่ไม่มีที่นั่งพาตัวเองมาหยุดอยู่ตรงเก้าอี้ว่างข้างแทคยอนแล้ว
“มีใครนั่งตรงนี้มั้ย” เสียงใสๆของเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆทำให้สามหนุ่มที่คุยกันอยู่หยุดคุยกันชั่วคราว
“ไม่” แทคยอนบอกก่อนจะเอาเก้าอี้ออกให้อีกคนวางกระเป๋า กระโปรงสีแดงบ่งบอกได้อย่างดีว่าเธอเป็นเด็กที่มาแลกเปลี่ยนที่นี่เหมือนกัน
“หวัดดีเราเจสสิก้านะ เรียกเจสก็ได้มาจากฝั่งจี” เจสสิก้ายิ้มให้อย่างน่ารัก ก่อนจะเอาลูกอมที่เธอซื้อมายื่นไปข้างหน้าคนทั้งสามคน
“เราชื่อแบคฮยอน” คนตัวเล็กพูดก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบลูกอมมาสองเม็ด เม็ดหนึ่งเอาให้เพื่อนที่นั่งข้างๆส่วนอีกเม็ดก็เก็บเข้ากระเป๋าตนเอง
“เราชื่อเซฮุน” เซฮุนยิ้มจนตาหยีให้กับเพื่อนใหม่
“แทคยอน” บอกก่อนจะฟุบหน้าลงกับโต๊ะ “เจส เธอนั่งตรงนี้ก็ได้นะ เพื่อนเราไม่อยู่”
“อ่า เราฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะ” เจสสิก้าก้มหัวแต่ดันหัวโขกโต๊ะอย่างแรงจนคนอื่นขำในความโก๊ะของเธอ มือสวยลูบหน้าผากตัวเองปอยๆ
“เจสแม่.งฮา” แบคฮยอนชี้หน้าเจสสิก้าแล้วหัวเราะออกมาเสียงดังจนคนอื่นหัวเราะตามไปด้วย และเสียงหัวเราะก็เป็นอันต้องจบลงเพราะมีคนไม่พอใจ
“มีความสุขมาสินะเจสสิก้า” เสียงของผู้มาใหม่ทำให้เจสสิก้าหน้าซีด ก้มหน้าหลบตาคนพวกนั้น ส่วนแบคฮยอนและเซฮุนก็ได้แต่มองตามอย่างสงสัย ไม่เข้าใจว่าเจสจะก้มหน้าทำไม
“หวัดดีเรามิวนะ มาจากฝั่งจี” ผู้มาใหม่ทักทายเป็นพิธีก่อนจะยิ้มให้กับภาพคนตัวเล็กที่กำลังนั่งบีบมือตัวเองอยู่ “ฝากเจสด้วยนะ เธอไม่ค่อยจะมีคนคบเท่าไร...”
“เราว่าเธอกลับไปนั่งที่ตัวเองเถอะมิว ก่อนที่ฉันจะหมดความอดทน” แทคยอนที่พอจะรู้เรื่องราวของเด็กฝั่งอื่นบ้างออกปากไล่อย่างหมดความอดทน
“ได้สิ ยินดีที่ได้รู้จัก”
“มิวไปแล้วเจส เธอต้องสู้คนบ้างนะ” แทคยอนพูดก่อนจะล้มตัวลงนอนอีกครั้ง เซฮุนมองหน้าแบคฮยอนแบบงงๆ “เธอทนกดดันกับคนพวกนั้นมาได้ไง”
“เพราะเข้าใจไง คนพวกนั้นไม่มีอะไรหรอก”
“...” แทคยอนหันหน้าหนีคนที่นั่งข้างๆก่อนจะนอนหลับ แทคยอนไม่ชอบคนอ่อนแอ... เพราะคนที่อ่อนแอมักจะเสียเปรียบและโดนรังแกอยู่เสมอ และเค้าเคยผ่านมันมาแล้ว...
เจสสิก้ายิ้มให้เพื่อนใหม่ที่นั่งข้างหน้าก่อนจะนั่งฟังเพลงไปเงียบๆคนเดียว หันหน้าหนีคนที่นั่งข้างๆก่อนจะฟุบหน้าลงกับโต๊ะเรียน พอคิดถึงเรื่องที่ตัวเองเจอตั้งแต่เช้าก็พาลน้ำตาไหล สงสัยเราคงจะอ่อนแอจริงๆ เป็นการเรียนวันแรกที่แย่มากจริงๆ
เจสสิก้าไม่ชอบที่ตัวเองอ่อนแอ รู้แต่จัดการความรู้สึกนั้นไม่ได้ซักที
...
“แทคยอนที่นี่อะไรอร่อยบ้าง” แบคฮยอนถามคนเป็นพี่ก่อนจะบิดขี้เกียจไปมา
“เราไปกินที่รั้วเขียวเถอะ ก๋วยเตี๋ยวอร่อย” แทคยอนตอบก่อนจะหันไปมองเจสสิก้าที่นั่งก้มหน้าอยู่ที่เดิม
“ไปกินข้าวกัน” เซฮุนออกปากชวนเพื่อนใหม่
“ไม่ดีกว่า พวกนายไปกันเถอะ เดี๋ยวฉันรอเพื่อน”
“ไม่มีเพื่อนไม่ใช่หรือไงแล้วจะรอใคร” ปากหนอปาก แทคยอนอยากจะตบปากตัวเองแต่พูดไปแล้วให้ทำไง คนฟังเงยหน้ามามองคนพูดก่อนจะเอาหูฟังขึ้นมาใส่ตามเดิม
“ประสาท” สบถอย่างหัวเสียเมื่ออีกคนทำท่าว่าไม่อยากคุยด้วยแล้วเดินออกไปรอหน้าห้อง
“ไปเถอะเจส” แบคฮยอนเดินไปดึงหูฟังออกหึ่งข้างก่อนจะลากแขนซ้าย พยักหน้าให้เซฮุนลากแขนขวาของเพื่อนตัวเล็กก่อนจะออกแรงหิ้วปีกเพื่อนออกไป เจสสิก้าได้แต่หัวเราะกับสิ่งที่เพื่อนใหม่ทำกับตนก่อนจะอมยิ้มคนเดียว... อย่างน้อยก็มีเซฮุนและแบคฮยอนที่เข้าในเราละนะ
...
บรรยากาศในรั้วเขียวอัดแน่นไปด้วยผู้คน ทั้งสี่คนกำลังจัดการกับอาหารที่ซื้อมาในตอนแรก แบคฮยอนที่ตั้งหน้าตั้งตากินเพราะอาหารอร่อยต้องหยุดกินชั่วคราวเพราะได้ยินเหมือนมีคนกำลังพูดถึงรุ่นพี่ที่ตนแอบชอบอยู่
“เสียดายพี่ชานยอลเนอะ พี่เค้าน่าจะมาแลกเปลี่ยนด้วย”
“เออดิ คนหล่อไม่มาแบบนี้งั้นการที่เรามาที่นี่ก็ไม่มีความหมาย”
“ถ้ามึงจะตั้งใจฟังขนาดนี้” เซฮุนเอาช้อนไปจิ้มข้าวของอีกคน
“เออ เรื่องของกูหน่า” แลบลิ้นใส่เพื่อนก่อนจะตั้งใจฟังต่อ
“ความจริงน่าจะมาทั้งกลุ่มนะ โดยเฉพาะพี่ไค” เซฮุนหูพึ่งอะไรไคไคนะ
“อือๆ งั้นเย็นนี้เราไปดูเด็กฝั่งบีซ้อมบาสเถอะ แลกเปลี่ยนแบบนี่เราไปโรงเรียนในเครือได้สบายๆเลย”
“เออๆ งั้นก่อนไปซื้อขนมไปฝากพี่ๆนักบาสกัน”
“พี่คริสอ่ะ เค้าชอบอะไรนะแก”
“พี่คริสเค้าก็ชอบทุกอย่างนั่นแหละ แต่พี่ชานยอลกับพี่ไคนี่ชอบกินอะไรวะ เดี๋ยวซื้อไปไม่ถูกใจได้กลับมากินเองอีก”
“....บลา บลา บลา...”
บทสนทนายังคงดำเนินไปเรื่อยๆและคนฟังทั้งสี่คนก็ฟังด้วนอารมณ์ที่แต่งต่างกัน... เซฮุนฟังด้วยอารมณ์หึงล้วนๆ ไอ้ที่บอกว่าได้กลับมากินเองอีกนี่แสดงว่าเอาไปให้หลายครั้งแล้วสินะ แบคฮยอนฟังด้วยอารมณ์หงุดหงิดป่นหมั่นใส้ อย่ามายุ่งกับพี่ชานกูนะมึงมึง เจสสิก้าฟังด้วยความงงว่าใครเป็นใคร ส่วนแทคยอนก็ฟังด้วยความไม่ใส่ใจ...
“ไอ้ฮุนมึงรีบกลับบ้านป่ะ”
“ไม่”
“งั้นเย็นนี้ไปโรงเรียนกัน”
“เออ!”
...
คุยกับคนอ่าน
เปิดเรื่องใหม่ คิกๆ
ใครที่ได้อ่านมาแล้วในภาคแรกก็จะรู้ว่าน้องแบคนั้นจริงๆจังกับพี่หยอยมาก
ซึ่งอิพี่หยอยมัน...
มาในเรื่องนี้ทั้งสี่คนก็ยังเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมนะแค่แยกกันไปเรียนเฉยๆ
แต่ยังติดต่อกันอยู่
เทายังคงอบอุ่นเหมือนเดิม
พี่ลู่ก็ยังน่ารักน่าเอ็นดูเหมือนเดิมนะ
เจอกันตอนหน้านะคะ
ฝนจะเข้ามาดูเข้ามาอัพบ่อยๆเลยค่ะ
รักคนอ่านเหมือนเดิมนะคะ
#จุบเหม่งตัวโตโต
ความคิดเห็น