รักต้องห้ามคำสั่งแห่งสวรรค์

**นิยายเรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวกับประวัติศาสตร์ของจีนใดๆทั้งสิ้น แต่อาจจะมีสิ่งที่เหมื่อนกัน เช่นเมืองหรือแคล้นเป็นต้น**

เรื่องย่อๆ ของตอนกลางๆจร้า

ณ วันที่อากาศแจ๋มใสแต่ความรู้สึกไม่ได้ว่าแจ๋มใสแต่กับเป็นความโกรธของธิดาสวรรค์ต้องมาถูกประหารด้วยการโดนใส่ร้ายว่าคบชู้กับลูกพี่ลูกน้องของฮ่องเต้พระสวามีนางแต่ไม่เป็นความจริง เมื่อใกล้เวลาที่ประหารกับมีท้องฟ้ามืดครึ่ม เสียงสายฟ้าลงมาที่ใกล้ๆแท่งประหารกับรู้ว่าคือเทพแห่งสายฟ้ากับนักดาบหญิงแห่งสวรรค์มาด้วยความพิโรศที่บุตรีของตนนั้นถูกใส่ร้ายโดยไม่ทำอะไร จนกะถึง

“เดี๋ยวเหม่ยหลิงฟังข้าก่อน ข้าขอโทษ”

“ปล่อยนะ ปล่อย อย่าเอามือสกปรกมาเเตะต้องตัวข้านะ”

“รอก่อนหลงอีข้าไม่รู้จริงๆว่าเจ้าคือเทพธิดา ข้า ข้าขอโทษ ข้าไม่รู้จริงๆว่าเจ้าไม่ได้ข้าโอรสของข้า”

“ถ้าหม่อมฉันไม่ใช้ธิดาสวรรค์คงจะฆ่าเราไปตั้งแต่แรกแล้วหระเพคะ แต่เสียดายท่านทำเพื่อโลก ”

“ข้าเกลียดท่าน ฮองเต้ ดีนะที่ข้าไม่มารักกับท่าน คนเจ้าชู้อย่างท่านข้าไม่ชอบ อะไรก็จะตัดสินคือประหารชีวิต ผิดแค่นิดเดียวก็ประหาร ทำไมไม่ตรวจสอบดูก่อนหระเพคะ ใช้สติบางสิเพคะ อย่าใช้แต่อารมณ์มาตัดสินชีวิตคน”

“ข้าขอโทษ ข้าขอโทษ หลงอี”

“เราชื่อเหม่ยหลิง มิใช้หลงอีฮองเฮาของท่าน”

“เจ้าคือดวงใจของข้านะหลงอีไม่สิเหม่ยหลิง ข้ารักเจ้านะนางฟ้าของข้า”

“เอาไปพูดกับมนุษย์เถอะเพระ โอรสสวรรค์ ข้าไม่อยากฟังมนุษย์หลายเมียอย่างท่าน ลาก่อน”

“เดี๋ยวสิอย่าไปนะ อย่าไปนะ”

“ข้ารักเจ้าจริงๆนะเหม่ยหลิง อย่าไปเลย”

#วันที่จะจบแห่งคำว่ารักแห่งความเกลียดซัง

“นี้คือฉากใกล้จบ แต่ยังไม่จบจ้า (เอาอะไรกันแน่ว่ะ)