My lovely cat แมวเทพบุตร [ yeolmyung ]

ลำดับตอนที่ #1 : My lovely cat : แมวเหมี้ยว 100%

 

________________________________________ 
  - - - - - - - - - - - - - - - - - -
 MY LOVELY CAT
- - - - - - - - - - - - - - - - - -
My lovely cat : แมวเหมี้ยว
________
 

กรุ้ง~กริ้ง

 

 

"อ่าวซองยอลมาแล้วหรอ^^"ซึลบีเพื่อนสาวของผมเอง เธอน่ารักใครๆก็ชอบเธอแต่ในเมื่อเธอกลับชอบอูฮยอนจะทำไงได้หล่ะ เพื่อนสองคนรักกันเราก็ต้องหลีกทางสิถึงแม้ผมจะเจ็บก็ตามแต่เอาเถอะในเมื่อเรื่องมันผ่านมาแล้ว เพื่อนรักกันผมก็ยินดี
 

 

"อื้อ ซึลบีไหนของที่ฉันสั่งหล่ะ"
 

 

"แปปนึงอยู่หลังร้าน เดี่ยวฉันเอามาให้"
 

 

"อ่าว .. ซองยอล วันนี้ฝนตกแน่ๆ คิดยังไงวันนี้แกถึงมาร้านฉันวะเนี่ย"ไอ่เตี้ยอูฮยอนที่พึ่งออกมาจากหลังครัวก็รีบมากวนตีนทันที-.- นี่แหละที่เขาว่า ไม่เจอกันนานปากยังเหมือนเดิม - - 
 

 

"คิดถึงซึลบีเลยมาหา" ยักคิ้วให้มันหนึ่งที ก็ต้องขำเพราะเพื่อนตัวเล็กกว่าแทบจะถอดรองเท้าที่ใส่มาตบหน้า
 

 

"อะไรกันฉันแค่ ล้อเล่น555"พูดจบก็ต้องรีบวิ่งหนีไอ่เพื่อนตัวดีที่ตอนนี้กำลังจะวิ่งไล่เตะ พอเห็นซึลบีออกมาผมก็รีบไปหลบข้างหลัง
 

 

"ย๊า! ซองยอลนายรีบออกมาเลยนะเว้ยยย!"แลบลิ้นให้มันหนึ่งทีก่อนที่จะโดนซึลบีตีหัวไปที โหยมือนหนักใช่ย่อย
 

 

"นี่ ! พวกนาย 22 หรือ 2 ขวบเนี่ย. อะซองยอลนี่ของนาย"พอซึลบียื่นต๊อกโบกิให้แล้วเพื่อนเตี้ยมันก็รีบดึงแฟนมันไปกอดปานจะกลัวว่าผมจะแย่งไป
 

 

"นี่เลิกทำท่าหมีโคอาล่ากอดเสาไฟได้แล้ว เห็นแล้วชวนนึกถึงหมีโคอาล่า"
 

 

"นายนี่ยิ่งแก่ยิ่งปากร้ายนะเนี่ย ฮวังซองยอลคนเงี่ยบขรึมหายไปไหนหมด หรือว่าค่ายเพลงของนายใช้นายจนนายสติไม่เหมือนเดิม"พอมันร่ายจบมันก็เดินกอดเสา(?)แสนรักของมันไปนั่งโซฟา  ผมฮวังซองยอลเป็นโปรดิวเซ่อร์นักแต่งเพลงและมือกลองให้ค่ายเพลง ANA ผมฝึกงานอยู่ที่นั่นตั้งแต่ยังเรียนอยู่ จนหลังเรียนจบทางค่ายเพลงก็มาซื้อตัวผมไว้ ค่ายใหญ่งานเยอะสติผมอาจจะไปแบบที่ไอ่เตี้ยบอกจริงๆก็ได้ และที่สำคัญผมก็ไม่ค่อยมีเวลาออกมาเจอเพื่อนเท่าไหร่

 

 

           ... เหงา ....

 

 

"อาจจะใช่ นี่ถ้าฉันเงี่ยบขรึมเหมือนแต่ก่อนนี่คนในค่ายจะกล้าคุยกับฉันหรอ นายก็รู้ว่ามนุษย์สัมพันธ์ของฉันมันแย่ยิ่งกว่าอะไร" แต่ไปฝึกงานวันแรกก็ไม่มีใครเข้ามาคุยกับผมเลยสักคน ผมคงจะแย่มากจริงๆนั่นแหละ
 

 

"แต่ซองยอล นายดูผอมๆไปจริงๆนะ งานหนักจนไม่มีเวลาขนาดนั้นเลยหรอ" ซึลบีพูดพร้อมมองไปตามใบหน้าที่โทรมกว่าแต่ก่อน
 

 

"นี่ซองยอลถ้ามันไม่มีใครอยู่ด้วย หรือไม่มีใครดูแลก็มาอยู่กับพวกเราสิ ถึงแม้ว่าฉันจะเกลียดขี้หน้านายก็ตามหน่ะนะ"ไอ่เตี้ยพูดแล้วยิ้มกวนตีนใส่ มันน่าเอาเท้ายันจริงๆเลยวุ้ยเกือบซึ้งแล้วจริงๆอีกนิดเดียว
 

 

"นี่ชินอูฮยอนอยากกินรองเท้าฉันก่อนฉันกลับไหม เกือบซึ้งแล้วเชียวแต่จะว่าไปอยู่คนเดียวมันเหงามากๆ"  มันก็เหงาจริงๆนี่หน่าที่ต้องออกมาอยู่คนเดี่ยว แต่ถ้ากลับไปอยู่บ้านก็จะลำบากพ่ออีกเปล่าๆ สู้ออกมาอยู่คนเดียวง่ายๆดีกว่า
 

 

"งั้นถ้านายเหงา นายสนใจเพื่อนไหมละ? เป็นข้อตกลงกันถ้านายไม่ย้ายมาอยู่นายก็ต้องเอาเพื่อนไป"ผมกับอูฮยอนเงยหน้ามองซึลบีที่เอ่ยข้อเสนอ
 

 

"ใคร"ผมถามคิ้วขมวด ใครกัน? แล้วผมรู้จักไหม
 

 

"มันคือเจ้านี่ไง"ซึลบีพูดพร้อมกับเอามือไปตรงกลางโต๊ะและท่องเวทมนต์อะไรสักอย่าง แต่สิ่งที่ออกมาคือ ...

 

 

        'เหมี้ยววววววว~'

อื้อหื่ออ ร้องออกมาเชียว ตากลม มีหู ตัวสีขาว แล้วเลียเท้า นี่มัน...แมววววว!! น่ารักสะด้วย

 

 

"นี่มันแมวหนิ?"
 

 

"แต่นี่ไม่ใช่แมวธรรมดา นี่คือแมวเทพบุตรเป็นเทพแห่งความรัก แมวตัวนี้โดนทำโทษจากสวรรค์เลยต้องกลายเป็นแมวแบบนี้ไงละ น่าสงสารจังเลยนะเหมี้ยว แต่ถ้าแมวตัวนี้เก็บหัวใจของคนที่มีความรักได้ครบก็จะได้กลับไปเป็นเทวดา แล้วกลับสวรรค์เหมือนเดิม" แมวเทพบุตร ... เอ่ออ .. จะให้คนกับเทวดาแมวอยู่ด้วยกันเนี่ยนะ .. 
 

 

"เอ่อซึลบีคงไม่ดีมั้ง"ผมรีบปฏิเสธเกิดแมวนั่นเสกให้ขนแมวเข้าท้องผมทำไงอะ-.-
 

 

"เอาหน่านะซองยอล ถือว่าช่วยเจ้าเหมี้ยวด้วยเจ้าเหมียวอยู่กับฉัน ฉันไม่ค่อยมีเวลาดูแลเจ้าเหมี้ยวแล้วก็พาไปเก็บหัวใจเท่าไหร่ ถ้าเจ้าเหมี้ยวเก็บหัวใจครบก็จะกลายเป็นเทวดา  ไปอยู่กับนายเผื่อจะเก็บหัวใจได้บ้าง .. นายจะได้ไม่เหงาไง นะๆๆ" เจอลูกอ้อนแบบนี้จะทำไงละเนี่ย แมวต้องเก็บหัวใจหรอ? คงไม่ใช่ควักหัวใจผมออกมากินเล่นหรอกเนาะ- -
 

 

"อะๆๆก็ได้ๆๆ งั้นฉันกลับละนะ"แล้วซึลบีก็อุ้มเจ้าเหมียวมาให้ผมอุ้ม
 

 

"มยองซูอ่า เป็นเด็กดีของซองยอลนะรู้ไหม"ซึลบีลูบหัวทุยๆของมัน แค่อุ้มก็รู้แล้วว่าตัวหอม~ หอมเป็นบ้า
 

 

"เหมี้ยวววว~" 
 

 

"บ๊ายบายยย กลับกันดีๆนะ"
 

 

"เหมี้ยววว ~ เหมี้ยววว"
 

 

เอาแล้วแหละ ฮวังซอลยอลคนนี้ต้องเลี้ยวแมว ชื่ออะไรนะ มยองซูหรอ .. ฉันจะเลี้ยงแกรอดไหมเนี่ย ;_; ขออย่างเดี่ยวไม่พอใจอะไรอย่าตะกายหน้าฉันนะ มยองซูอ่า  .. รู้อะไรไหมคนอย่าฮวังซองยอลไม่เคยกลัวอะ .. แค่กลัวแมวอย่างเดี่ยว ;_;





 

 

                             

M Y L O V E L Y C A T
- - - - - - - - - - - - - - - - - - -

_____________________________________________

ห้อง 501
 

 

'เหมี้ยววววววว' 
 

 

พอเข้ามาถึงห้องเจ้าเหมี้ยวที่ร่างสูงอุ้มมาด้วยก็รีบกระโดดลงไปนอนที่โซฟานอนจุ้มปุกแล้วก็หลับไปตามธรรมชาติของแมว ร่างสูงที่เห็นว่าสมาชิกใหม่ได้หลับไปแล้วน่าจะไม่สร้างความวุ่นวายอะไรเจ้าตัวก็รีบไปจัดการอาบน้ำแล้วออกมากินอาหารเย็น
 

 

"เจ้าเหมี้ยว .. "ปลุกมันมากินนมสักหน่อยก็ดีไม่รู้ว่ามันกินอะไรรึยัง
 

 

"เหมี้ยวววววว .. "เจ้าแมวสีขาวที่โดนรบกวนการนอนก็ต้องฝืนลืมตาขึ้นมาอย่างขี้เกลียจ  จนร่างสูงที่นั่งมองอยู่แอบขำที่เห็นเจ้าแมวตัวเล็กมันฟึดฟัดเหมือนไม่พอใจ ก็ซองยอลไปกวนเวลาพักผ่อนมันหนิ
 

 

"นี่ตื่นมากินนมหน่อยสิเจ้าเหมี้ยว .. แกจะฟังฉันรู้เรื่องไหมเนี่ย อะมานี่ๆ" ร่างสูงที่เดินนำไปยังตู้เย็นเปิดตู้เย็นเพื่อหยิบนมที่ตัวเองซื้อมาไว้แต่ไม่ค่อยมีเวลาได้ดื่ม ก่อนจะเทลงในจานแล้วเอาให้เจ้าแมวตัวเล็กกิน
 

 

"เอ้าใจเย็นๆ555 นี่แกคงหิวมากเลยสินะเนี่ยกินเอากินเอา"
 

 

"เหมี้ยว~เหมี้ยว"เจ้าตัวเล็กร้องออกมาคล้ายๆตอบว่าใช่ 
 

 

"นี่แกฟังภาษาคนออกด้วยหรอ?มยองซู"
 

 

"เหมี้ยว~"
 

 

"จริงสิ แกไม่ใช่แมวธรรมดานิหน่ากินเยอะๆละไอ่ตัวเล็ก"ร่างสูงนั่งอมยิ้มมองเจ้าแมวตัวเล็กที่เลียขอบจานจนนมหมดทุกหยาดหยด แล้วก็ตวมเตียมเดินมานอนตักซองยอลเอาหน้าถูๆแขนเหมือนอ้อนแล้วก็หลับไป
 

 

 

  ตัวนุ่ม..   หอม .. หอมมากเป็นแมวตัวผู้ที่หอมจริงๆ ซองยอลอยากฟัดแมวน่ารักไม่พอแถมตัวยังหอมอีก ซองยอลต้องบ้าแน่ๆเลย ซึลบีเอาตัวอะไรมาให้ซองยอลเนี่ยแค่วันเดียวก็ทำให้ซองยอลจะบ้าตายเพราะกลิ่นหอมๆจากขนนุ่มนิ่ม
 

 

 

"มยองซูอ่า .. ถ้านายกลายเป็นคนฉันขอฟัดนายทีนึงนะ" นี่ซองยอลกำลังคิดอะไรกับแมว
อยู่ ? ..



 

 

- - - - - - - - - - - - - -
เ ห มี้ ย ว
 

จบแล้วสำหรับตอนแรก^^ ยังไงก็ฝากทุกคนเม้นนิดนึงเม้นให้ไรต์หน่อยนะ
เข้ามาพูดคุยกับไรต์เตอร์ได้ในทวิตเตอร์นะ อยากให้เปลี่ยนให้ปรับปรุงตรงไหนก็มาพูดคุยบอกไรต์ได้ ยังไงก็ฝากเรื่องใหม่ด้วยนะ^^
1 เม้น ต่อ 1 กำลังใจ

[   Twitter  : Lifnt1   ] #ฟิคแมวเทพบุตร ใส่แท็กกันด้วยน๊าา^^
 

CR.SHL