—¤÷(`¤*สภาเจ้าแม่แดนซ์*¤´)÷¤—

ลำดับตอนที่ #1 : สภา 1

เรื่องของ 4 สาว สภาเจ้าแม่ Dance Fm.
ณ ฤดูร้อนของเมืองไทยปีหนึ่ง
สาวผมยาวสีน้ำตาลเข้ม ในมือมี ซีดีแดนซ์ที่ออกใหม่ มืออีกข้างมีน้ำอัดลมแช่เย็น เดินแกว่งๆ ที่ริมฟุตบาทแห่งหนึ่ง หน้าคฤหาสน์หลังใหญ่โต
“นี่ถ้าร้อนนักเดินออกมาตากแดดทำไมล่ะยะ ไม่รู้จักใช้คนรับใช้เลยออกจะเกลื่อน นั่งตบยุงให้เธอใช้อยู่นะยะ”อาเจ๊หวานตะโกนไปราวกับบ้านนอกเข้ากรุงก้อมิปาน
อาเจ๊ยุงนั่นเองเจ้าหล่อนดูไม่สบอารมณ์นัก บังอาจมาว่าลูกพี่ได้เยี่ยงไรอ่าาา…ยิ่งร้อนก้อยิ่งบ้า ยิ่งเหงื่อท่วมยิ่งเหมือนหมาบ้าเข้าไปทุกที่ ท้าวเอว เดินเข้าคฤหาสน์ เข้าหาสาวร่างอวบ
“ถ้านู๋ทำแล้วมันจะเป็นอะไรล่ะเจ๊ พี่ไก่ก็ไปเดินแบบ พี่แพนด้าก็ไปขั้วโลกเหนือไปล่าหมีขาว อยู่แค่ 2 คนจะอะไรนักหนาล่ะคุณพี่”ยุงน้อยบ่นเป็นฟืนเป็นไฟ โดยไม่สนใจว่าจะเป็นพี่หรือน้อง
“คุณยุงคะของที่สั่งได้แล้วค่ะ”นังแจ๋วจัดแจงของให้สาวน้อยนางเล็ก
พี่หวานปิดหนังสือดัง ปึก! พลางขยับแว่นกันแดดแชแนล อันละ 3 หมื่น มองไปที่ถาดเสริฟในมือของแจ๋ว
“อัลบั้มนี้นี่นา…”หวานเริ่มนึกได้”เจ๋งนะ … ฟังทีไรเต้นออกทุกที”หวานชมแต่ทำท่าเมินหน้าหนี ไม่รู้เพราะอะไร
“ก้อมีเพลงของแฟนพี่อยู่นี่นาไม่เจ๋งก้อไม่รู้จะว่าอะไรแล้วนะพี่…”ยุงกัดนิดๆ
“อืมก้อไม่เหมือนดีเจระดับโลก แฟนเธอนี่นา ถ่ายรูปโค-ตะ-ระหล่อเหลือเกิน ไม่รู้ว่ารู้จักกันได้ยังไง ไอ้อามินกระเขรอะนี่
ยุงเริ่มมีน้ำโห บังอาจว่าแฟนนู๋ยุงได้เยี่ยงไร แต่ก้อจัดการดูดน้ำอัดลมให้หายบ้า เดี่ยวมีการตายเกิดขึ้นจะเดือดร้อน
“พี่หวาน…เราอยู่แบบนี้มานานเท่าไหร่แล้วเนี่ยพี่” ยุงเริ่มย้อนอดีต
หวานวางหนังสือลง นั่งคุยดีๆ ถอดแว่นลง
“น้องยุงเอ้ย! ก็ตั้งแต่ตอนนั้นแล้วล่ะ…”

 

ขอย้อนอดีตซักเล็กน้อยนะคะ
จาก 4 สาว 2 จังหวัด นับจากอาวุโสสุด ได้แก่…พี่ไก่ แพนด้า หนู๋หวานและอาเจ๊ยุงน้อย เริ่มเข้าสู่วงการด้านมืดของDance ปิดไฟฟังเพลงงั้นเหรอ? ไม่ใช่! เริ่มร่วมมือกันทำงานเพลง Underground จนเริ่มดังเล็กๆ และแล้วก็มีองค์กร ที่พบความสวย (ที่ใคร ๆ ต่างพาส่ายหน้าหนี ) ให้มาทำงานจัดการพวกมารสังคมของชาว DJ ระดับโลกที่มันจะฆ่าดีเจต่างๆ ทำให้อันดับโลกต้องสั่นคลอน
ทุกคนต่างลงความเห็นให้ 4 สาว สภาแด้น (ชื่อหยั่งกะคณะหมอลำ) ให้แอบแฝงในการดักซุ่มทำงานอันทรงเกียรติในครั้งนี้ และงานในครั้งนั้นก้อสำมะเร็ดไปซะด้วยดี แต่ทว่า…
4 สาวนั้นกลับได้ของแถมอย่าน่าพอใจกันทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นเรื่องงานและความรักและก้อใช่ ที่นู๋ยุงควงArmin นั้นมันคือผลกำไรของเจ้าหล่อนนั่นเอง แต่ทำไงได้น่ารักซะขนาดนั้น ไม่เอาก้อบ้าแล้วล่ะ!
ไม่ใช่เพียงแค่นั้น (ใครล่ะจะปล่อยให้นังยุงได้อย่างเดียว ) ทั้ง 4 สาวได้รับค่าไม่อั้นได้มีคนใช้คนสวนด่าเล่นไปวันๆ พร้อมกับทำงานให้กับองค์การ ไม่ว่ากรณีใดๆทั้งสิ้น รวยมิรู้เท่าไหร่แล้วล่ะย่ะ
“พี่หวานมาบ่นอารายตอนนี้ล่ะ” นู๋ยุงมือนึงถือโทรศัพท์มือถืออีกข้างหนึ่งเจ้าหล่อนมาสะกิดพี่สาวร่วมโลกอย่างจำเป็น สาวหวานพอรู้ว่าน้องสาวดีเด่นแห่งปีของเจ้าหล่อนทำท่าเบื่อหน่ายเต็มที จึง…จะบีบคอให้ตายซ้า~ “อ้าก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!…….. “ เสียงนี้ถ้าเป็นคนที่เดินผ่านไปผ่านมาแบบไม่รู้อีโหน่อีเหน่ อาจคิดว่าเป็นการฆาตกรรมคดีสยองขวัญ แต่ถ้าคนในบ้านนี้จะไม่แตกตื่นเพราะว่าเป็นการหยอกล้อเล่นกันอย่างไม่รู้จักคำว่าตาย กับ เกิดใหม่ด้วยซ้ำ
“อะไรกันยังมาเล่นแบบเด็กๆอีกเหรอน้องๆ” เป็นเสียงของสาวสวยอย่างแน่แท้และไม่ใช่ใครที่ไหน ทายสิครายเอ่ย?
“พี่ไก่ ไอค่อกแค่ก…!”2สาวพูดมาเต็มปากเต็มคำ เจ๊ไก่เหงื่อตก
ใช่แล้วเป็นอาเจ๊ไก่ไอ…ไอเฟลนะคะ สาวสวยนางแบบชื่อดังก้องโลก เดินย่างก้าวด้วยท่วงท่าอันมั่นใจแต่แล้วก้อ…ตุ้บ!สาวน้อยเดินสะดุดล้มอย่างสวยงาม ท่ามกลางความตะลึงงันของน้องๆที่นั่งทำตาปริบๆT.T
“นี่!เป็นท่าเดินที่พี่จะหัดเดินแบบในแฟชั่นฤดูหนาวที่มิวนิกนะจ๊ะ อย่าต๊กใจ!” เจ๊ไก่ทำท่าทางแบบบาดเจ๊บสาหัสสุดๆ แต่วางฟอรม์ไว้
“พี่ไก่หลบไปดิ!”เสียงห้าวๆเสียงนี้จะเป็นใครอีกมะได้นั่นก้อคือ…
“พี่แพนด้าขี้เซานอนตื่นสายประจำ!”ยุงทักก่อน เพื่อนสาวน้อยเสียงห้าวแทบอยากฆ่าทิ้ง
“นี่ไม่ต้องมาประกาศศักดิ์ดาให้ชาวบ้านอายเล่นเลยนะยะคุณหนูยุงน้อย!” เจ๊แพนด้าว่าใส่ทำให้หนูยุงดูร่าเริงขึ้น ( มันโรคจิต )
“ว้าว!พี่ๆมาจากทำงานมีของฝากไรบ้างง่ะ หวานอยากได้อ่ะ “ สาวหวานถามตรงๆ
รอยยิ้มของสองสาวที่ทำงานมาจากต่างที่ต่างยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ เปิดกระเป๋าด้วยกันแต่ต้องจะอาสัญตายเพราะว่า…
พี่ไก่ที่มาจากปารีสเอากระดาษที่จิ๊กมาจากงานเดินแบบเป็นของฝาก 2สาวที่รอได้หัวเราะแหะๆ อาเจ๊ไม่ลงทุนเล้ย!
“พี่เอาของแปลกๆมาด้วยล่ะหลังจากมาจากขั้วโลกเหนือ กะดารูส พ่อหนุ่มเสน่ห์แรง กิ้ดๆๆๆพูดไรไปเนี่ย…ไม่ดีๆเรายังไม่ได้เป็นแฟนกันเลยนะ …” ทั้ง3รวมทั้งพี่ไก่มองแปลกๆ
“พี่แพนด้า……..”เจ๊หวานเรียกทำเอาหนาวสุดๆ
“อ๋อ!ขอโทษนะ อ่ะนี่…”แพนด้าเอาสิ่งของส่งไปที่มือของเจ๊ยุงน้อยผู้ใสซื่อ
ทั้งหวานและไก่ต่างกรีดร้องโวยวายวิ่งหนีไปคนละทิศละทางเพราะว่า…
ในมือของเจ๊ยุงนั้นมีของฝากจากขั้วโลกเหนือของแท้ดั้งเดิมเลยก้อคือ นกเพนกวินแช่แข็งที่สต๊าปไว้อย่างดี เนื้อแมวน้ำโรยเกลือ และหนังหมีขาวขั้วโลกพร้อมเนื้อและอุ้งเท้าหมี นู๋ยุงของเรามองด้วยสายตาปกติๆ และเริ่มจะร้องไห้เข้าไปทุกๆที