ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ` `FIC ((SJ))`` ---- Happiness FT. sungmin

    ลำดับตอนที่ #1 : nice 2 meet U

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 223
      0
      13 พ.ย. 52

    หอพัก

     

      รูมเมทของฉันชื่อ นัท เป็นคนที่ บ้าเกาหลีฟรีเวอร์มาก ดารา นักร้อง บอยแบนด์ เกิร์ลกรุ๊ป ไม่มีคนไหนที่ไม่รู้จัก ยิ่งเป็นดาราหนุ่มหล่อ เจ้าหล่อนจะเป็นแฟนคลับซ่ะหมด ในห้องติดโปสเตอร์จนตาลาย ฉันเองก็เริ่ม เอือมระอาเต็มที่แล้ว แต่เพราะเป็นเพื่อนรัก แสนสนิทที่สุด ถึงเป็นอย่างนั้นก็เถอะ ฉันก็ขอแบ่งเชตอาณาจักรกันคนละครึ่งห้อง

    " นี่เลิฟ "   O_๐

     เอาแล้วไง เรียกชื่อฉันอีกแล้ว เห็นนั่งจ้องโน๊ตบุ๊คเกือบ 2  ชั่วโมง

    " ฉันได้เพลงใหม่ด้วย เธอเอาไปเป็นเสียงเรียกเข้าชื่อฉันน่ะ  นะเลิฟนะ "

    นั่นไง กะแล้ว เห็นนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่พักนึง ต้องมีเลสนัยจริง ๆ

    " ก็ได้จ้า ไปเปลี่ยนสัญชาติดีไหม ชื่นชอบอะไรนักหนา "

    ฉันก็ปากร้ายใจดีไปงั้นแหละ สุดท้ายก็ทำตามสิ่งที่เพื่อนรักปรารถนาจนได้

    "เพลงอะไรของเธออีกละ "  ฉันถาม

    " haengbok  ไง  ของ Super Junior สุดที่รักของฉันไงจ๊ะ "

      ฉันต้องใช้ชีวิตไปกับคุณเกาหลีฟรีเวอร์ ไปจนกว่าจะเรียนจบ ยังไงก็ต้องทน   ( Y_Y )

                                  *-*-*-*-*-*-*

    ท่าเรือ

       และแล้วสวรรค์ก็เมตตา เพราะว่าฉันจะต้องไปฝึกงานต่างจังหวัด ช่างเป็นอะไรที่พิเศษอะไรเช่นนี้   ไม่ต้องใช้ชีวิตควบคู่กะพวกดาราเหล่านั้น ไม่ต้องรับรู้เรื่องดาราเกาหลี ใครกิ๊กใครอีก

    ระหว่างที่ฉันกำลังซื้อกาแฟโบราณอยู่นั้น เพื่อนรักก็โทรมาหา ด้วยเสียงเรียกเข้า (haeng bok`)

    " ฮัน บอน โด นัน นอ รึล อี จอ บน จอก ออบ ซอ   

     โอ จิก คือ แด มา นึล แซง กัก แฮซ นึน กอล 

    ชาวต่าวชาติไม่ว่าจะเป็น ฝรั่ง จีน และชาวญี่ปุ่นที่กำลังนั่งรอเรือโดยสาร เพื่อจะข้ามไปเกาะเสม็ด ต่างก็มองมาที่ฉัน  อายมาก เพราะก่อนจะมาเพื่อนนัท ตั้งค่าเสียงซ่ะดังเชียว

        แล้วชายชาวญี่ปุ่นที่ใส่เสื้อโปโล สีชมพู อ่อน ๆ สวมหมวกสีขาว ใส่แว่นตากันแดด มือซ้ายถือแผนที่ ส่วนมือขวาถือโทรศัพท์มือถือ สีหน้านั้นเหมือนกังวลอะไรบางอย่าง กำลังเดินมาหาฉัน      

      "  ไม่น ะ "  O_O

    เวลานี้ฉันต้อง วิ่ง วิ่ง วิ่ง หนี หรือ วิ่งเข้าใส่ดี เนี่ย !!  จังหวะที่เขาถอดแว่นกันแดดออก ฉันก็ได้เห็นความหล่อของเขาแจ่มชัดถนัดตา ลูกตาสีดำเปล่งประกาย

    " ขอโทษนะครับ คุณรู้จักเกาะนี้ไหม "  เขาชี้ไปบนแผนที่ ซึ่งมันไม่ใช่เกาะเสม็ดที่อยู่ข้างหน้า

    มันคือแผนที่เกาะช้างต่างหาก หมอนี่ติ๊งต๊องหรือเปล่าเนี่ยะ อย่างน้อยเขาก็พูดภาษาอังกฤษกะฉัน ถ้าเอ่ย ภาษาญี่ปุ่นมา ฉันขอเตลิดไปทางอื่นนะ

    " กำลังเดือดร้อน ถูกเพื่อนทิ้ง และของก็อยู่กะพวกเขาหมด โทรศัพท์แบตจะหมด คุณช่วยผมได้ไหม  ผมไม่รู้จักที่นี่ เพิ่งเคยมาเป็นครั้งแรก   "

    โธ่  ๆๆ   น่าสงสาร หนุ่มน้อยคนนี้เสียจริง ฉันต้องเป็นไกด์ให้เขา เอาเป็นว่าทดสอบสิ่งที่ร่ำเรียนมาแล้วกัน สาขาอุตสาหกรรมอารท่องเที่ยว ต้องใช้มันตอนนี้แล้ว

    "  ผมชื่อ  LEE SUNGMIN  คุณละ  "

     อ่าว ไม่ใช่ คนญี่ปุ่น หรอกหรอ     

     

    โปรดติดตามต่อต่อไป  

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×