คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : - NejiTen || Happy Birthday from White Pigeon
Title: Happy Birthday from White Pigeon
Author: Lenavef
Pairing: NejiTen (Neji x Tenten)
Rating: PG
Notes: 1. Happy Birthday to Me J แต่งฟิคนี้ขึ้นฉลองวันเกิดไรทเตอร์ลีนาวีฟร์วันนี้ค่ะ (9 December)
จริงๆ เท็นเท็นเกิดวันที่ 9 มีนาคม แต่ไรทเตอร์อยากเขียนฟิคเนจิเท็นฉลองวันเกิดตัวเอง ฮ่าาา
2. ช่วงเวลาเป็นเหตุการณ์หลังสงครามนินจานะคะ เนจิตายแล้วน้า
3. ใช้เวลาเขียนราวๆ 10กว่านาทีได้ เผามาก ภาษาเลยอาจจะไม่สวยมากๆ แทบสั้นอีกด้วย เนื้อเรื่องอาจจะงงนิดๆ ดังนั้นขออภัยด้วยจริงๆนะคะ ไว้จะมารีไรท์อีกรอบ
Happy Birthday from White Pigeon
‘สุขสันต์วันเกิด เท็นเท็น !’
‘เท็นเท็นซัง Happy Birthday!’
‘มีความสุขมากๆนะ’
‘เติบโตขึ้นอีกวันแล้วนะ วัยรุ่น!’
คำอวยพรมากมายถูกเอ่ยกล่าวขึ้น ในวันที่สุดแสนจะพิเศษในวันนี้ หากจะให้นับรอยยิ้มที่เผยออกมาจากใบหน้าสวยของหญิงสาวแล้วล่ะก็ เธอเองก็จำไม่ได้เหมือนกันว่ายิ้มไปแล้วกี่รอบ เธอรู้แค่ว่าวันนี้ช่างเป็นวันที่เธอสุดแสนจะมีความสุข
เหล่าบรรดาเพื่อนผองแห่งโคโนฮะ ไม่ว่าจะเป็น ทีมไก นารูโตะ ซากุระ ฮินาตะ อิโนะ รวมถึงคนที่เธอแสนจะเคารพอย่างท่านซึนาเดะ ต่างก็เอ่ยปากกล่าวคำอวยพรในวันเกิดของเธอ พร้อมทั้งให้ของขวัญเล็กๆน้อยๆแตกต่างกันไป
กล่องของขวัญใบสีเขียวที่ใหญ่เบ้อเริ่มเทิ่ม ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าของลีกับไกเซนเซย์
ส่วนกล่องของขวัญสีหวานแหววที่ขนาดของกล่องลดน้อยลงมาหน่อย รวมถึงช่อดอกไม้กลิ่นหอม เป็นของแก๊งค์สาวๆ ซากุระ อิโนะ และฮินาตะ
ซองบะหมี่ราเม็งสำเร็จรูป ให้ตายสิ ไม่ต้องบอกหรอกนะว่าของใคร เธอยังอดขำไม่ได้ด้วยซ้ำ แต่ก็ไม่นึกแปลกใจเลย ถ้าคนอย่างอุซึมากิ นารูโตะ จะให้อะไรเธอแบบนี้
และของขวัญที่เธอจะดูปลาบปลื้มใจเป็นที่สุด ก็คงเป็นของท่านซึนาเดะ ที่ให้กำไลที่ม้วนคาถาคัมภีร์ไว้ข้างใน แลดูจะเป็นของขวัญที่มีประโยชน์ที่สุด
และยังมีของขวัญอีกมากมายที่เธอไม่ได้กล่าวถึง ถูกรวบรวมไว้อยู่ในอ้อมอกจนแทบจะล้นตกลงมาอยู่รำไร เท็นเท็นเดินยิ้มร่าพลางอัมเพลงไปตามทางเปลี่ยวระหว่างเดินกลับบ้าน ช่วงหลังสงครามนินจาครั้งยิ่งใหญ่ หมู่บ้านเองก็บูรณะ แลดูจะน่าอยู่ขึ้นเยอะ
แม้จะสูญเสียอะไรไปมากมายในสงครามครั้งนั้น...
ใช่ เท็นเท็นสูญเสียอะไรที่สำคัญไปอย่างหนึ่ง...
ทันในที่ความคิดนั้นได้แล่นเข้ามาในหัว รอยยิ้มที่ระบายไว้บนหน้าก็จางไป ดวงตาที่อิ่มเอิบสมกับเป็นเจ้าของวันเกิด กลับค่อยๆเลื่อนระดับสายตาให้ดูเศร้าลง
สงครามในครั้งนั้น เธอสูญเสียคนรู้ใจ สูญเสียเพื่อนรัก สูญเสียความรัก.... ใช่ เธอสูญเสีย ฮิวงะ เนจิ
“เนจิ...”
เท็นเท็นเอ่ยเสียงที่กล่ำกลืน เหมือนท้องฟ้าช่างเล่นตลกกับทุกอย่าง ทั้งๆที่วันนี้เป็นวันดีแท้ๆ แต่แล้วความทรงจำอันเลวร้ายก็แล่นผ่านมาตอกย้ำความเจ็บปวดของเธอ
คิดถึง...คิดถึงเหลือเกิน ตอนนี้เนจิ จะเป็นยังไงมั้งนะ ถ้าเนจิยังอยู่ตอนนี้ เนจิจะให้อะไรเป็นของขวัญวันเกิดเธอกันนะ
ยิ่งคิด ก็ยิ่งตอกย้ำ เท็นเท็นกระชับของขวัญในอ้อมอกแน่น สุดท้ายแล้วก็สะบัดความคิดเหล่านั้นรวมถึงความเศร้าหมองที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ออกจากใบหน้าสวย
“วันเกิดทั้งที มีความสุขหน่อยสิ เท็นเท็น !” เท็นเท็นเอ่ยย้ำเพื่อเป็นกำลังใจให้กับตัวเอง เธอมั่นใจ ว่าตอนนี้เนจิเองก็คงมีความสุขเช่นเดียวกัน
ไม่สิ... เธอไม่มั่นใจ... เธอไม่มั่นใจ ว่าตอนนี้เนจิจะมีความสุขอยู่หรือเปล่า
เหงา เธอรู้สึกเหงา วันเกิดที่เธอควรจะมีความสุขที่สุด มันกลับไร้ความหมาย เมื่อไม่มี เนจิ อยู่เคียงข้าง เธอรู้สึกไม่ชินกับการที่จะต้องฉลองวันเกิดโดยไร้ซึ่งเนจิ เหงา เหงาเหลือเกิน อยากจะร้องไห้ออกมา ร้องมันออกมาดีไหมนะ ตอนนี้ก็ไม่มีคนเห็นด้วย ตอนนี้ก็เดินอยู่เปล่าเปลี่ยว ใช่สิ ตอนนี้มันช่างเปล่าเปลี่ยว คำอวยพรมากมายที่ถูกเอ่ยกล่าวขึ้นกับเสียงหัวเราะและรอยยิ้ม มันช่างไม่มีความหมายอะไรเลย เหมือนเทียบกับการที่เนจิไม่ได้อยู่ตรงนี้
เนจิ นายอยู่ไหน....เนจิ ทำไมกัน ....เนจิ ฉันคิดถึงนาย... ทำไม... ทำไมไม่เป็นฉันที่ตายๆไปนะ....ทำไมต้องเป็นนายด้วย อยู่ที่นั้นนายจะเปล่าเปลี่ยวเหมือนกันไมนะ... วันเกิดปีนี้ ฉันอยากให้นายอยู่ฉลองด้วยกันจัง...
เนจิ....ฉันคิดถึงนาย ...เนจิ
“เท็นเท็น”
เสียงที่คุ้นเคยดังกระซิบอย่างแผ่วเบาอยู่ข้างใบหู สายลมที่พัดผ่านไปเมื่อครู่ เหมือนเวลาทุกอย่างมันหยุดหมุน....
“สุขสันต์วันเกิดนะ...เท็นเท็น”
“...เนจิ!!!”
ไม่ทันที่เท็นเท็นจะได้หันขวับไปมองต้นเสียง มีเพียงนกพิราบสีขาวนวลที่สยายปีกโบยบินจากไป ทิ้งไว้เพียงดอกไม้สีขาวสะอาดเช่นเดียวกับนกพิราบที่โบยบินจากไป
ร่างบางกับไร้เรี่ยวแรงขึ้นฉับพลัน ล้มตัวลงทรุดนั่งมอง เมื่อครู่ตอนเดินมายังไม่เห็นว่าจะมีดอกไม้อะไรอยู่บนพื้นด้วยซ้ำ จะตลกเกินไปแล้ว.... ใช่ ตลกเกินไปแล้วจริงๆ ไหนจะเสียงนั้นอีก
ดอกไม้นั้นเป็นของเนจิ... แล้วก็นกพิราบสีขาวนวลตัวนั้น.... เป็นอิสระแล้วสินะเนจิ.... อยู่ตรงนั้นนายมีความสุขดีแล้วสินะ....
น้ำตาไหลรินเปรอะเปื้อนใบหน้าสวยอย่างไม่ขาดสาย ก่อนที่รอยยิ้มบางจะคลี่เผยออกมาจากใบหน้า
มีหนึ่งวันที่ทำให้เราได้ระลึกถึงช่วงเวลาและความหมายที่เราเกิดมาบนโลกใบนี้ ระลึกถึงความยินดีที่เราสองคนได้เกิดมาเพื่อพบกัน…
“ขอบใจนะ เนจิ....นายคือของขวัญที่ดีที่สุด”
ความคิดเห็น