December Daddy คุณพ่อหวานใจ ไม่ใช่คนนี้ไม่เอา

อบเชย...

"คุณพ่อกับคุณแม่อบเชยอยู่ที่ไหน!" เสียงเล็กๆแผดออกมาอย่างอัดอั้นใจ

"ซิสเตอร์บอกแล้วไง ว่าคุณพ่อคุณแม่กำลังไปทำงาน" สตรีสูงวัยตอบอย่างนุ่มนวล

"แต่ว่า...นี่มันวันเกิดอบเชยนะคะ ทำไมพ่อกับแม่ไม่กลับมา" เสียงหวานยังคงตัดพ้อต่อหญิงที่ดูแลเธอมาทั้งชีวิต

"...รออีกหน่อยนะจ๊ะเด็กดี" หญิงคนเดิมยิ้มอย่างอ่อนโยนทั้งๆที่ภายในใจรู้สึกผิดกับสิ่งที่พูดไป

เพราะรู้อยู่แก่ใจ... ว่าสิ่งที่เธอพูดนั้นไม่เป็นความจริง

ธันวา...

"ทำไมเพิ่งกลับมา" เสียงแหบแห้งจากการร่ำไห้เป็นเวลานานของผู้เป็นภรรยาเอ่ยถาม

"ทำงาน" คำตอบสั้นๆแต่จุดประกายโทสะของหญิงสาวถูกส่งมาอย่างเรียบๆ

"ไม่ใช่อยู่กับสาวอื่นหรอ" ภรรยาสาวประชดอย่างเจ็บปวด พลางจ้องตาสามีหนุ่มอย่างไม่เกรง

"ก็บอกว่าทำงาน" น้ำเสียงเรียบๆยังคงไร้อารมณ์

"โกหกทำไม!" คราวนี้ฝ่ายหญิงสาวเริ่มทนไม่ไหว ตะคอกหนักพร้อมโยนหมอนไปทางสามี

"คุณเคยเชื่อใจผมบ้างไหมฮะ!" ทางฝ่ายสามีก็เริ่มบันดาลโทสะ มือหนากระชากข้อมือบอบบางของภรรยาอย่างรุนแรง

แล้วการทะเลาะกันที่เป็นเหมือนกิจวัตรประจำวันของสามีภรรยาก็เริ่มขึ้น โดยหารู้ไม่ว่าลูกชายตัวน้อยของทั้งสอง ยังคงตื่นอยู่และรับรู้ทุกๆอย่างที่พ่อกับแม่ของเขาด่าทอกัน

ชีวิตของคนสองคนที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง เป็นชีวิตที่ดูอย่างไรก็ไม่น่าจะบรรจบกัน ที่อย่างมากก็เคยแค่เดินผ่านกันในมหาวิทยาลัย

แต่ตอนนี้จะมีบางอย่างที่เชื่อมเส้นขนานสองเส้นนี้ไว้...

เด็กน้อยผู้มีชื่อน่ากินว่า...ซันเด

>>>>>>>>>>>>>>>><<<<<<<<<<<<<

HOLA!!!!

สวัสดีค่ะ รีดเดอร์ที่น่ารักของเพ็นทุกคนนนเย่ๆๆๆ

ขอบคุณมากเลยนะคะที่ให้โอกาสเพ็นกับเรื่องนี้

เพ็นหวังว่าทุกคนจะชอบน้าาาาา 

ถ้ามีอะไรผิดพลาดก็บอกได้น้าาา เพ็นไม่ได้จับปากกามานานมากก55555

ดีใจที่ได้เจอทุกคนอีกครั้งนะคะ^^

เพ็นกำลังคิดอยู่เลยว่าจะเอาเรื่องนี้ส่ง นักเขียนหน้าใสปี8 ดีรึเปล่า555

ถ้าทุกคนชอบ...ฝากเม้นและโหวตด้วยนะคะะ อย่าลืมเก็บแฟนไว้ด้วยล่ะะ ขอบคุณค่า

ปล. ถ้ามีใครรับทำแบนเนอร์ช่วยติดต่อเพ็ฯหน่อยนะคะ>< ขอบคุณค่ะ

O W E N TM.