คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #64 : Hello Baby! : บทส่งท้าย (ครึ่งแรก)
บทส่ท้าย (รึ่แร):
วามรัอาไม่ใ่วามสุที่แสนสวยามเสมอไป..
แ่เพราะวามรัโลใบนี้ถึมีวามสุที่สวยามที่สุ..
ลมทะเลโบพัลิ่นวามสื่นอท้อน้ำและผืนทรายเ้าระทบใบหน้าสวยใสที่เอาแ่ีหน้านิ่เยไร้อารม์..
“ีโอ.. ันไม่ไ้อยามา..”
เ้าอเสียหวานใสที่เอาแ่หมายอยู่ในห้อ.. หมอาลัยายอยาแล้วไ้แ่รออยอย่าไรุ้หมายและาหวัว่าสัวันหนึ่นเป็นสามีะอุ้มลูน้อยลับมาหา..
..เาอนไม่นานหรอ..
พร่ำบอับัวเอ้ำไป้ำมาล้ายนหมำลัใะิ้นรน.. และเมื่อโยอูลอแนะนำให้เพื่อนรัเป็นฝ่าย้อเา่อน.. เสียหวานๆ็อบลับแทบะในทันทีว่า
“ไม่มีทา! ็ันไม่ผิสัหน่อย!”
“ยอมไปหา่อน.. ็ไม่ไ้หมายวามว่าะเป็นารยอมรับว่าเธอทำผิสัหน่อย..” ีโอพยายามไล่เลี่ย
“แล้วทำไมเาไม่เป็นฝ่ายลับมาหาัน่อนบ้าล่ะ?!” ั้แ่ใส่ัน ในแบบที่นรอบัว้อปวหัวไปามๆัน โยเพาะอย่ายิ่เมื่อแทบะในทุวินาทีที่พยอนแบฮยอนเอาแ่พูว่า..
“ีโอ.. ันอยาเอลู.. ันิถึลู”
“็ไป้อพ่อเาสิ..”
แล้วทุอย่า็วนวลับมาที่ประโยเิมๆอย่าวนปวหัวเป็นที่สุ..
“ีโอ.. ันไม่ไ้อยามาเที่ยว..” เสียหวานยับอ้ำอีรั้ ใบหน้าสวยที่อิโรยีหน้าอ้ำอย่าอแ
“หน่า.. อุส่าห์ไ้มาพัผ่อน อย่าิอะไรมามายเลย”
“ถ้าฮันบยอลมา้วย็ะี..” พูไ้เพียเท่านั้นน้ำใสๆ็เอ่อล้นออมาาวาเรียวรีลาผ่านแ้มใสอย่า้าๆและเ็มไป้วยวามิถึ
“ไปเินเล่นที่ายหาไหม?.. เผื่อะรู้สึีึ้น..”
พยอนแบฮยอนรุ่นิถึำัวนอนเป็นเพื่อนอยู่ไม่นาน่อนที่เ้าอร่าอวบะยอมพยัหน้าล พร้อมับอบรับเบาๆในลำอ
“อืม..”
อีุปเปอร์สาร์ื่อัเินย่ำเท้าไปเรื่อยๆ ทิ้น้ำหนัลไปในทุฝี้าวอย่ามั่น.. ทั้ๆที่ยัเหม่อลอยไม่ไ้อยู่ในอารม์อยาะพัผ่อนเลยสันิ..
พยอนแบฮยอนรุ่นิอะไรไปเรื่อยเปื่อย ปล่อยมห้ระแสวามิล่อลอยไปับสายลม วบนเมื่อวาเรียวรีไ้มอเห็นสีฟ้าใสอน้ำทะเลที่ำลัม้วนเลียวลื่นในยามที่ีระทบหาทรายสีาวสะอา..
ธรรมาิที่สวยามสร้าวามอบอุ่นให้หัวใไ้เสมอ
้นมะพร้าวที่ึ้นเรียรายอยู่บนหาทรายสีสะอาสร้าภาพบรรยาาศที่เหมือนในวามทรำวนให้เ้าอร่าอวบ้อหวนนึถึเรื่อราวในวันวาน..
‘แบฮยอนอ่า..ุานยอลรับเอ่อ.. อย่าทะเลาะันเลยนะรับ’
ภาพในอี่อยๆไหลเ้ามาในห้ววามิราวับหนัาย้ำ.. ารเอันอีรั้ที่ไม่ประทับใและบล้วย่ำืนนั้นอเรา
พูาน.. ือสถานที่แห่วามทรำ
เินไปอีไม่ี่้าว่ออุหลาบาวแม้วยอลิลลี่สีเียวันถูัไว้้วยันในแันทรสูสวยาม.. อไม้ที่ไม่ไ้ั้ใัไว้ให้นแ่แบฮยอน็ถึลับลั้นยิ้มไว้ไม่อยู่
‘แบฮยอนอ่า.. อไม้พวนี้ินไม่ไ้นะ!’
นที่แสนอ่อนไหวแทบะลั้นน้ำาเอาไว้ไม้อยู่ เวลาที่เราอยู่้วยันวามทรำที่เิึ้นนั้นมัน่ามามายเหลือเิน..
เธอถามัน้วยุหลาบสีาวว่า รัันไหม?..
ันอบเธอ้วยลิลลี่สีเียวันว่า รัเ่นัน..
ยามื่น็ิถึแ่ใบหน้าอเา.. ยามหลับ็ยัเ็บภาพเาไปฝัน..
นิ้วนา้า้ายยัสวมแหวนสีเินเลี้ยเลาเอาไว้อยู่เหมือนเิม แม้แ่ริบบิ้นสีสวย แบฮยอน็ไม่เยิะทิ้.. อเหล่านั้นล้วนมีุ่ามามายเมื่อนที่เปรียบั่หัวใเป็นผู้มอบให้้วยวามรัทั้หมที่มี..
แบฮยอนิถึานยอล..
ิถึ.. มามายเหลือเิน
อยาะระิบบอรัผ่านเลียวลื่น.. และให้สายลมพัพาวามรู้สึให้ส่ไปถึเธอ..
ทอถอนหายใอยู่อย่าเียวายไ้ไม่นาน พยอนแบฮยอน็ัสินใะ้าวเท้าลับไปหาเพื่อนสนิทที่มา้วยัน แ่ยัไม่ทันที่นัวเล็ะไ้ทำอย่าที่ั้ใในราแร เสียที่แว่วเ้ามาให้ไ้ยิน.. ็สามารถหยุารเลื่อนไหวอร่าอวบลมไ้ในทันที
“ฮึ.. ฮึ.. ฮือ..”
เ็ร้อไห้ที่ำลัร้อไห้อแอยู่ในอ้อมออนเป็นแม่ ้าๆันนั่นมีร่าอผู้เป็นพ่ออยปลอบทั้ภรรยาและลูอยู่ไม่ห่า..
าเรียวเล็้าวไปหารอบรัวรหน้าอย่าลืมัว วาไหววูบไปามระแสวามรู้สึที่ปั่นป่วนอยู่ภายในหัวใวน้อยๆ
โหยหา.. เหลือเิน..
“ฮันบยอล..” น้ำใสๆเอ่อึ้นมาที่วาู่สวย ่อนที่หยน้ำาะไหลออมาอาบใบหน้าอพยอนแบฮยอนไม่หยุ ้าวเท้าเ้าไปใล้เรื่อยๆอย่าลืมัว แล้วเ้าอร่าอวบึหยุะัลเมื่อเริ่มไ้สิและรับรู้ไ้ว่า เ็น้อยนนั้นไม่ใ่..
ลูอเา..
แล้วอนนี้.. ฮันบยอละเป็นยัไบ้า..?
ถ้าัวเล็ร้อไห้.. านยอละรู้วิธีปลอบเาไหม..?
านยอล..
เ็น้อยที่หยุร้อไห้แล้ว.. นเป็นพ่อเป็นแม่ึอุ้มเาแล้วเินาไป้วยวามสุ ทิ้นมีวามทุ์ให้มอยู่ในวัวนอันมืมิอนเพียลำพั...
ิถึ..
สะบัหน้าไปมาพยายามับไล่ภาพอนใร้ายให้หลุออไปาห้วิ ่อนที่วาเรียวรีะหันไปแล้วสะุเ้าับ..
แผ่นหลัว้าอใรบาน..
ร่าสูโปรที่ยืนอยู่ไม่ห่าัน ใบหน้ามายหล่อเหลาเหม่อมอออไปไลแสนไล แ่็ไม่มีอะไรสำัมาไปว่าารารที่เานนั้นือนๆเียวับนที่แบฮยอนำลัิถึแทบาใ
ในอ้อมออนัวสูมีร่าเล็อหนูน้อยที่ำลัสะอึสะอื้นอยู่อย่าน่าสสาร วาลมโที่แ่ำรอไปมาเหมือนะมอหาอะไรบาอย่า ่อนที่หนูน้อยะเริ่มแผเสียร้อออมาัลั่นอีรั้เมื่อวาลมโหันมาสบประสานสายาับเ้าอวาเรียวรีที่ทอมอนอยู่่อนแล้ว..
“ฮันบยอล..”
นัวสูที่ไม่เห็นันในราแรหันวับมาามเสียเรียแทบะในทันที วาอนทัู้่สบประสานันอย่ามีวามหมาย ่อนที่ปาร์านยอละเป็นฝ่ายหลบา่อน มือให่ลูบแผ่นหลัเล็ๆอลูรัที่ำลัิ้นพล่านอย่ารุนแร
มือเล็ๆไว่ว้าออไปลาอาาศอย่าโหยหา.. อยาไ้วามรัานเป็นแม่..
“านยอล” เ้าอเสียหวานร้อเรีย้วยท่าทีปานะาใ แ่ท่าทีที่แสร้ทำเป็นไม่สนใาอีน็แทบะสาปให้พยอนแบฮยอนไม่สามารถยับไปไหนไ้..
“านยอล..”
To be Continued..
ุยับไรเอร์
5.. 4.. 3.. 2.. 1.. ปุ๊!
Happy New Year 2014 นะะ นอ่านฮลบบทุน^^
อให้ทุนมีวามสุมาๆ ิสิ่ใสมปรารถนาทุประาร
สุภาพแ็แร ไม่ป่วยไ้ (เหมือนไรท์ที่เป็นหวั้ามปี55+)
อบุที่ิามและรั ฮลบบ มาเสมอ อบุที่สุ..
ไม่รู้ะพูยัไในปี2013ที่พึ่ผ่านไป ไรท์ผ่านอะไรมามามายับฟิเรื่อนี้..
ใหายมาที่ในที่สุ็บแล้ว
รันอ่านทุนมามายริๆ
#TheEndof2013 #TheendofHelloBaby
อย่าลืมิาม #ฮลบบ2 ัน่อนะะ:)
ปล. หลัปีใหม่เรียมรับ ฮลบบ ไ้เบยนะ๊ะ ะเอ อิอิ
ปล.ใรอยาไ้ฮลบบเรียมัวนะะ นี้ะมีรอบเ็บ่า:) ถ้ามีน้อารเิน20ะเปิเพิ่มอีรอบนะ อิอิ
สปอยๆ (เล็ๆ น้อยๆ)
“านยอล.. ให้ัน..”
“..”
“ให้ันอลู.. ไ้ไหม?”
..
ความคิดเห็น