{ sf | os } NCT - #taeten #jaedo #johnil

ลำดับตอนที่ #35 : { JaeDo } Special Hawaii | Drunk

บนเครื่องบินเบาะนั่งที่ถูกวางเรียงติดกัน เต็มไปด้วยบุคลากรของบริษัทที่เข้าจับจองแต่ละที่ตามหมายเลขของตั๋วเครื่องบินที่ตนเองถือเอาไว้

"นั่งด้วยกันนะพี่" แจฮยอนเดินเข้าไปจับศอกคนที่ตัวเล็กกว่าให้หันไปมองแล้วเอ่ยถึงจุดประสงค์ของตัวเอง จริงๆแล้วตามหมายเลขที่นั่งของเขาคือต้องนั่งติดหน้าต่างโดยมีเตนล์อยู่ข้างๆ แต่ก็ได้มีการแอบไปทำข้อตกลงแลกที่นั่งกันเองเสร็จสรรพ เว้นก็แต่โดยองที่ยังไม่รู้เรื่อง

"อือ" แล้วเจ้าตัวก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไร แค่นั่งข้างๆกันเอง ก็ไม่ได้มีอะไรพิเศษนี้

แต่คนที่คาดหวังอยากจะให้มันมีอะไรที่พิเศษตามประสาคนที่กำลังรักกำลังชอบกันอยู่ ก็อยากมีโมเมนท์ได้นั่งใกล้ๆ สวีทหวานๆกับเขาบ้าง

แต่ที่ไหนได้ นอกจากจะโดนบ่นว่าทำตัวยุกยิกน่ารำคาญ คนจะนอน แล้วก็เอาหูฟังยัดหูหลับไปตั้งแต่เครื่องยังไม่ take off จนถึงฮาวายไปจนถึงที่พัก

ด้วยเกียรติของจองยุนโอคนนี้เลยว่า

ไม่มีเลย

ไม่มีเลยสักครั้งที่พี่โดยองจะหันมาสนใจ

นอกจากจะหลับใส่ตลอดทางยังเอาแต่พูดคุยเล่นกับคนอื่นๆ เหมือนไม่ได้เจอกันนาน

ทั้งๆที่ควรจะสนใจเขามากกว่าสิ !!

แต่เธอทำไมไม่แคร์หัวใจผู้ชายคนนี้ ทำอย่างกับไม่มีฉันในสายตา

เขาสนิทขนาดไหน เธอจึงต้องเอาใจ อะไรนักหนา หรือตลอดเวลา เธอไม่รู้ว่าฉันปวดใจ

ไม่อยากทำตัวระแวงวุ่นวายให้มันไหวหวั่น เมื่อคนเราคบกันก็อยากเชื่อใจ

อย่า อย่าเอาใจเขา รู้ตัวเองหรือเปล่า ว่าควรจะแคร์ฉัน ที่ต้องมาทนเห็น เห็นอยู่อย่างนั้น ฉันจะขาดใจ

"เล่นเอ็มวีอยู่หรือไง หลบ"ยูตะที่เดินตามมากรอกตามองบนแล้วถอนหายใจออกมาแรงๆ ไล่ให้หมีขาวไอซ์แบร์ที่ยืนมโนว่าตัวเองเป็น D2B ยืนร้องเพลงท่ามกลางหิมะให้หลบๆทางไปสักที

"พี่จะมาเข้าใจอะไรผม"ได้ทีก็ตัดพ้อสักหน่อย ทีเรื่องเล่นเรื่องอื่นละเข้าข้างกันดีนัก พอมาเรื่องแบบนี้แล้วถีบหัวน้องส่งอย่างเดียวเลย

"ใช่เรื่อง?" ยูตะเชิดหน้าเหลือกตามองก่อนจะเดินไปยังห้องพักตัวเองเสีย ทิ้งแจฮยอนเอาไว้ให้มองตามโดยองที่ตอนนี้ถูกพนักงานโรงแรมเดินมาสวมพวงมาลัยดอกกล้วยไม้ด้วยสีหน้ายิ้มแย้มชื่นฉ่ำหัวใจ

แต่ก็ยังไม่สนใจเขาอยู่ดี

น่าน้อยใจชะมัด

"ได้ ถ้าพี่ไม่สนใจผม ผมไปหาคนอื่นที่เขาสนใจผมแทนก็ได้"

เอ่ยกับตัวเองเบาๆ ยู่หน้ายู่ตาเดินเข้าห้องพักไปเปลี่ยนชุดเตรียมเล่นน้ำพร้อมๆกับพวกมักเน่ไลน์ทั้งสองรวมทั้งพี่ยูตะกับพี่แทอิลที่ตอนนี้หน้าตาเบื่อโลกชนิดที่ว่าไม่ควรเข้าไปแหย่อะไรตอนนี้ ถ้าไม่อยากโดนแทะหัวกลับมาอะนะ

..............

.....

..

.

.

.

.

.

แต่แบบนี้มันชักจะเกินไปแล้วไหมอ่ะ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

แจฮยอนไม่เข้าใจ

ทำไม

ยิ่งนานเข้าโดยองก็เหมือนจะเลี่ยงเขาอยู่

พอจะมองหน้า ก็เหมือนมองผ่าน

พอเดินผ่าน ก็แค่มองหน้าแล้วก็ผ่านไป

แบบนี้มันไม่เหมือนคนรักกันเลยสักนิด

พี่ลืมไปแล้วเหรอว่าเราเคยมีความหลังหวานชื่นที่รอให้มันกลับมาเติมเต็มอีกครั้งนะ

ออกจะลิเกไปหน่อย แต่เพราะโดยองก็มีงาน MC แจฮยอนก็มีโปรโมท มีเจอกันบ้าง แต่การเจอกันทุกครั้ง มันเหมือนทำให้พวกเขาค่อยๆออกห่างจากกันมาขึ้นเรื่อยๆ ทั้งที่คนอื่นๆ คู่อื่นๆ แทบไม่เจอกันเลยเขายังดูรักกันดี

ทำไมเรามันเหมือนเริ่มมีช่องว่าง

อาหารมื้อเย็นเป็นแบบบุฟเฟ่ต์ให้บริการตัวเอง โดยองไม่ได้เดินตรงไปยังโต๊ะที่มีสมาชิกคนอื่นๆนั่งอยู่ กลับเลยไปยังเคาท์เตอร์อาหารเพื่อตักของใส่จานก่อนค่อยเดินไปครั้งเดียว เมื่อเห็นดังนั้นร่างสูงที่นั่งรอมาตั้งนานก็รีบรุดตัวมาหาทันที

แบบนี้เห็นท่าจะไม่ดี

ถ้าไม่ได้พูด ไม่ได้เคลียร์กัน แจฮยอนคงได้กัดลิ้นตัวเองขาดตายไปก่อนแน่ๆ

"โดยอง"

"เพื่อนเล่นเหรอ"

"ตั้งแต่มานี้เรายังไม่ได้คุยกันเลยนะ"

"..."โดยองหันมาใช้หางตามองก่อนจะเหยียดยิ้มข้างปากแล้วเดินหนีออกมา

ความรู้สึกปวดหนึบไปทั้งใจ

ทำแบบนี้หมายความว่ายังไง??

คือจะจบกันไปทั้งๆแบบนี้เหรอ

เหตุผลที่ว่าทำไมตอนนี้ผิวกายสีขาวละเอียดของแจฮยอนกำลังเปลี่ยนสีและเริ่มรู้สึกเวียนหัวเหมือนโลกมันกำลังโคลงไปมา เหมือนกำลังยืนอยู่บนเรือ

เพราะเป็นงานของบริษัทที่มีเครื่องดื่มผสมแอลกอฮอล์มากมาย ไม่ใช่เรื่องแปลกเลยหาแจฮยอนจะเริ่ม... เมา

แล้วยิ่งมีเรื่องเครียดให้คิด ก็ยิ่งดื่ม

ยิ่งดื่มก็ยิ่งเลือนราง

จนคนที่คอยมองอยู่เงียบๆต้องเม้มปากตัวเองมองแล้วถอนหายใจออกมาช้าๆ

"เป็นไรโดยอง ไม่สนุกเหรอ" เตนล์ก็เริ่มเมาได้ที่ เอนหัวซบลงบนไหล่กว้างของเพื่อนรุ่นเดียวกัน กับรอยยิ้มแสนน่ารักแบบที่พี่แทยงหวงนักหนา นี้ก็กำลังมองมาอยู่แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะรู้ถึงความสัมพันธ์ของทั้งคู่ ที่มองมาก็เพราะเป็นห่วงเตนล์มากกว่า กลัวว่าเจ้าตัวเล็กนี้จะไปเมาเอ๋อที่ไหนอีก

"ก็ดี"

"ไม่จริงหรอก อย่ามาโกหกนะ เดี๋ยวตีเลยยยยย"

"แล้วเตนล์ละ ไปสนุกที่ไหนมา ทำไมไม่ชวนเราไปด้วย"

"หือ?? ไม่ได้นะ โดยองไปด้วยไม่ได้หรอก ฮี่ฮี่ เตนล์ไม่บอกหรอก" ดวงหน้าหวานที่กำลังเยิ้มไปด้วยน้ำเมาขึ้นสีแดงก่ำมาพร้อมกับรอยยิ้มเขินอาย บิดม้วนตัวซุกหน้าเข้าแทบจะสิงโดยองอยู่รอมร่อ สุดท้ายแล้วก็ต้องโดนรุ่นพี่ฮีชอลลากออกไปเตนล์กลางฟลอร์ ถึงเวลานั้นโดยองก็เห็นสมควรแล้วว่าตอนนี้เขาควรไปนอนได้แล้ว

แน่นอนว่าต้องพาเจ้าเด็กงี่เง่าเอาแต่ใจคนนั้นไปด้วย

ทำไมไม่เข้าใจนะ

ว่าที่นิ่งใส่ ไม่ใช่ว่าเลิกรักแล้วสักหน่อย

มันเป็นเพราะแจฮยอนเองนั้นแหล่ะ

เพราะแจฮยอนเอาแต่ไปเล่นสนุกกับคนอื่น จนเขาก็อดจะน้อยใจไม่ได้

พอน้อยใจ ก็เริ่มมีอาการ ทำตัวนิ่ง เพราะแสดงความรู้สึกแบบนี้ออกมาไม่เก่ง

ถ้าถามสักนิดก็จะยอมรับออกไปตรงๆเลย

ว่าหึง

ผิวกายสีขาวแทนที่ด้วยสีแดงระเรือ เช่นเดียวกับใบหน้าหมีๆที่กำลังส่งสายตาหยาดเยิ้มเพราะน้ำเมาที่ดื่มเข้าไปจำนวนมาก รอยยิ้มที่ส่งให้ทำเอาคนที่อายุมากกว่าถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่

"ถ้ากินเหล้าไม่เป็นจะกินทำไมนักหนาห้ะ" โดยองหงุดหงิดมาก ตั้งแต่เรื่องก่อนหน้านี้แล้วไหนจะมาทำตัวระรานเขาจนต้องพยุงร่างหนาขึ้นมาจับแขนพาดไหล่จากนั้นก็ก้าวขาเดินกลับไปยังห้องพัก

จังหวะที่กำลังไขประตูห้อง แจฮยอนที่กำลังเมาได้ที่เองตัวแทบจะเรียกว่าทิ้งน้ำหนักจนโดยองเซ แต่พอเปิดประตูเข้าไปได้ สองขาของร่างสูงกว่าก็เหมือนว่ามีขางอกออกมากี่ข้างไม่รู้จนต้องเดินพัลวันสะดุดล้มจนรองเท้าแตะที่สวมไว้ขาด และโดยองที่ต้องพยุงจนล้มทับกันไปทั้งคู่

"ไอ้อ้วนเอ้ยยยย ล้มทับมาได้ไวฟร๊ะ"

"อือออ พูดไม่เพราะเลย ต้องโดนลงโทษนะ"

โดยองที่นั่งพิงผนังห้องบนพื้นพรมนุ่ม เสียงประตูปิดลงพร้อมๆกับร่างสูงที่คร่อมทับตัวเองอยู่เลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้ แต่ไม่ได้จรดริมฝีปากลงบนส่วนเดียวกัน กลับก้มลงทิ้งตัวไปบนตักแล้วเริ่มปลดกางเกง

"แจฮยอน !!"

"อือ เสียงดังจัง"

"หยุดเลยนะเว้ย ทำบ้าอะไรเนี่ย"

ไม่รู้ทำไม คนเมาถึงมีแรงมากกว่าดันแขนโดยองที่พยายามผลักร่างเขาออกอย่างหงุดหงิด

ทำไมกัน เดี๋ยวนี้แตะต้องร่างกายไม่ได้เลยเหรอ

ดึงเอาส่วนอ่อนไหวของโดยองออกจากกางเกงในสีขาวแล้วเริ่มใช้ริมฝีปากครอบครองไปทั้งๆที่อีกคนยังไม่รู้สึกอะไรจนเริ่มแข่งขืนขึ้นมา

"แจฮยอน" โดยองพยายามกดเสียงกลั้นอาการหอบเพราะหายใจเริ่มติดขัด ท้องไส้ปั่นป่วนไปหมด ไม่รู้ว่าที่แจฮยอนทำอยู่ตอนนี้ทำไปเพราะยังมีสติดีหรือแค่เพราะเมากันแน่

"อืมมมม อืม" เสียงครางจากลำคอคนที่กำลังดูดดุนโลมเลียราวกับกำลังแทะกินขนมแสนอร่อย เขาว่าแรปเปอร์จะจูบเก่ง แล้วคนที่ทั้งแรปได้ ร้องก็ดี จะใช้ลิ้นไม่เป็นเลยเหรอ

ฝ่ามือที่พยายามผลักออกในคราแรกรู้ดีว่าผลักยังไงตอนนี้แจฮยอนก็คงไม่ยอมปล่อยอยู่ดี อีกอย่างเขาก็เริ่มมีอารมณ์แล้วด้วย จิกลงไปบนไหล่หนาเผื่อมันจะระบายอาการเสียวลงบ้าง เริ่มเกิดเสียงครางออกมาเบาๆ สายตาก็ก้มลงมองคนที่ก้มๆเงยๆอยู่ด้านล่าง

"ทั้งๆที่เป็นคนไล่ผมไปเองแท้ๆ"

"..."

"แต่ส่วนนี้กลับเรียกร้องให้ผมทำนะ"เสียงเกือบจะกระซิบแหบพร่าพร้อมกับใบหน้าที่สุดแสนจะเซ็กซี่เงยหน้ามาเหยียดยิ้มบางๆจนมีลักยิ้มบุ๋มลงไปแต่กลับไม่ได้ลดความเซ็กซี่จากแจฮยอนลงเลยสักนิด

"ไป..ที่เตียง"

Drunk

"อย่าพึ่งมาทำตอนนี้ได้ไหม" แม้คนหน้าหวานจะยังหลับตาพริ้มอยู่ด้วยความเหนื่อย แต่ก็ใช้มือจับเข้าที่ข้อของแจฮยอนเพื่อจะดึงออก ทำแบบนี้มันช่วยได้ก็เถอะ แต่บางทีเขาก็อยากทำเองมากกว่า พอมีคนมาทำให้แล้วมันเขินยิ่งกว่าอะไรซะอีก

โดยเฉพาะคนๆนั้นคือแจฮยอน

"อยากช่วย"

"ไม่เป็นไร"

"ช่วยไม่ได้เหรอ"

น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความน้อยอกน้อยใจ ทำขนาดนี้แล้วยังไม่ยอม ยังเอาแต่ผลักไสเขาไปอีกเหรอ

โดยองพลิกตัวนอนหงายแล้วยกหัวขึ้นมาขมวดคิ้วมองแจฮยอนก่อนจะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่

"นายมันเด็ก"

"แต่ผมรักคุณ"

"เพราะแบบนี้ไงถึงได้บอกว่านายมันเด็ก"

"..."

"เด็กที่เอาแต่ใจไม่ยอมมองอะไรให้มันกว้างๆ"

"..."

"ว่าฉันก็รักนายมากเหมือนกัน" โดยองใช้แขนทั้งสองข้างโอบรอบคอของเด็กดื้อเอาแต่ใจให้เข้ามาใกล้แล้วกดจูบไปข้างปากของอีกคนหนักๆ จากนั้นก็เปลี่ยนไปยังริมฝีปากของอีกคนเพื่อเริ่มต้นบทรักกันอีกรอบ

แสงอาทิตย์ในวันที่ 29 สาดส่องเข้ามาภายในห้องพักขนาดกลาง ร่างที่เกือบจะเปลือยเปล่าของโดยองที่สวมเพียงกางเกงในนอนขยี้ตาแล้วลุกขึ้นมานั่งตั้งสติทบทวนงานว่าวันนี้มีอะไรที่จะต้องทำบ้าง

เห็นว่ามีแข่งกีฬา

แต่เมื่อคืนก็เล่นกีฬาไปหลายยกเลย

ตอนนี้เหมือนจะช้ำไปทั้งร่างแล้วไม่อยากลุกไปไหนเลย

คิดไปแบบนั้นแต่ก็ต้องลุกขึ้นเดินไปยังห้องน้ำเพื่อจัดการล้างหน้าแปรงฟันก่อนจะไปอาบน้ำ แต่ระหว่างที่กำลังขยี้ฟองยาสีฟันในปากอยู่ๆประตูห้องน้ำที่ถูกปิดเอาไว้แบบไม่สนิทก็ถูกผลักออกมาด้วยฝีมือของร่างสูงกว่าที่เดินซึมๆเหมือนกำลังลอยๆ หยี่ตามามองเขาอีก

จุ๊บ

ริมฝีปากทาบลงไปบนปากที่เปื้อนยาสีฟันอยู่ก่อนจะเผยรอยยิ้มออกมาให้อย่างน่ารักตามสไตล์จองแจเขาละ

"Morning kiss ทำไมทำหน้าตลกแบบนั้นละ"

"อ..ไอ้บ้านี้" ด่าไม่ออกจริงๆ มามอร์นิ่งคิสตอนคนกำลังแปรงฟัน มันคิดอะไรของมันอยู่ หรือสติยังเรียกมาไม่ครบ กายละเอียดยังนอนอยู่บนเตียงอะไรงี้??

"พูดดีๆกับผมบ้างสิครับ" แจฮยอนลงมือแปรงฟันบ้าง แต่โดยปกติแล้ว โดยองเป็นคนที่แปรงฟันช้ามาก เพราะกลัวมันไม่ทั่ว ไม่สะอาด อะไรไม่รู้มากมาย ในขณะที่แจฮยอนแปรงฟันค่อนข้างเร็ว แต่ก็แปรงบ่อยๆ อย่างเช่นเวลากินข้าวเสร็จก็จะลุกไปแปรงฟันทำนองนั้น

เมื่อแจฮยอนบ้วนปากสาดน้ำใส่หน้าให้ตัวเองสดชื่นแล้วก็หันไปมองคนที่พึ่งจะเอาแปรงสีฟันออกจากปาก

"อย่าคิดจะจูบอีกเชียวนะ" ใช้แปรงสีฟันชี้หน้าก่อนจะก้มลงไปบ้วนปากลงบนซิงค์ แต่ขณะที่โดยองก้มลงไปบ้วนปากนั้นแจฮยอนก็นั่งย่อเข่าไปลงจนใบหน้าอยู่ระดับเดียวกับสะโพกบางที่มีเพียงกางเกงในตัวจิ๋วปิดเอาไว้อยู่

ไว้เท่าความคิด ยังไม่ทันที่โดยองจะรู้สึกตัวทันให้หันมาด่า ริมฝีปากของแจฮยอนก็อ้ากว้างเพื่อใช้ฟันงับเอาส่วนนั้นของโดยองเบาๆ แล้วยังใช้ลิ้นดุนผ่านกางเกงใน

"ทำไรเนี่ย" พอจะสะดุ้งกระโดดหลบไปก็โดนมือกว้างของอีกคนตะปบกั้นเอาไว้เสียก่อน

"ทำโทษ"

"ทำโทษไร"

"พูดดีๆกับผมบ้างสิครับ"

"ต..แต่ จะบ้าเหรอ มีงานต่อนะ"

"อื้อ แต่พี่แข็งแล้วนะ ให้ผมช่วยเถอะ"

"ไอ้เด็กลามก"

"พูดไม่เพราะเลยอ่า"

-----------------------------

100%

พอมีสติก็เขียนเรื่องเกริ่นนำได้เยอะดี เทียบกับ Sex phone สิคะ เปิดเรื่องมานิดเดียว ใส่กันเลย นั้นคือไม่มีสติปนรีบปั่นกลัวอัพไม่ทัน 555555555555555555

Special 1000 fav หวังว่าจะชอบกันนะคะ สำหรับคู่แจโดเป็นคู่ที่เรียกได้ว่าแทบไม่ค่อยได้แต่งเลยค่ะ มีเรื่องหลักเรื่องยาวที่ตอนนี้ก็ไม่ได้ไปปั่นต่อ (ผิดไปแล้ว) แล้วเรื่องสั้นก็จบแบบสวยงามอีก (ยิ้มก่อนอ่าน He smiled before reading) พอมาตอนนี้เลยอยากให้มีสตอรี่บ้างนิดหน่อย เอาเป็นงอนๆ นอยๆกันงี้ ต่อไปจะพยายามแต่งคู่นี้ให้มากขึ้นนะคะ 

สำหรับเรื่องนี้ แจฮยอนเมาไหม ไม่รู้สิ เมามั้ง หรือไม่เมา เอ๊ะ หรือกรึ่มๆ แต่พอมีสติ อันนั้นก็ไม่รู้สินะ 5555555555 แต่เราอะเมาแน่ ตอนนี้ง่วงมากเลย แต่มีงานต่อ ฮื้อออออออออออ 

ป.ล.หากมีเนื้อหาค่อนข้าง "งง" หรือบางประโยคเรียงแปลกๆ ขอให้เข้าใจว่าเรากำลังเป็นเอ๋อนะคะ ถถถถถถถถถ

tag : #mellofics

@MelloPizery