[EXŌ]≈Test love Senior - ทดสอบหัวใจรุ่นพี่หล่อร้ายที่รัก♥

ลำดับตอนที่ #4 : past 3 ; ผู้ร่วมห้อง2

 by chenbaek.

 

 "นิเฉินแกจะรีบเดินไปไหนห๊า.. ไอ้เห็บหมา... รู้ไหมว่าเดินตามไม่ทันแล้วนะโว้ยย " แบคบ่นมาตลอดทางเดิน -_- 

 
    " นิป้า แล้วจะบ่นทำไมนักเนี้ย อยากเกิดมาขาสั้นเองนิ รึว่ากลัวเหงา เรียกร้องความสนใจ ฮั่นแนะอยากให้เดินข้างๆก็ไม่บอก กิ้วๆ " เฉินหันมาพูดหยอกล้อและหัวเราะใส่คนข้างต้ว 

 
    " อีกไกลไหมกว่าจะถึงห้องเนี้ยไอ้หนองลิง... เหนื่อย ง่วง ไม่ไหวแล้วเนี่ย เฮ้ออ ... " แบคเริ่มทำหน้าตาเซ้งเป็ดเล้กน้อย :@ (อีกแหละ!)

   
    " เปลี่ยนสรรพนามไปเรื่อยนะป้า ผมจะไม่ใช่คนอยู่แหละ อดทนอีกนิดดิป้า นี่ๆป้าช่วยมองหาห้องหมายเลข 004 ทีดิ เลขนั่นแหละห้องเรา" เฉินเอ่ยขึ้นหลังจากที่เห็นแบคฮยอนไม่ช่วยอะไรเลย...

   
    "ยกภาระมาให้ฉันอีกแล้วนะ ไอ้ปลิงทะเลทราย !!!! ได้ถ้าฉันหาเจอ แล้วจะได้อะไรไหมล้ะห๊าอีลุงเฉิน " คนตัวเล็กกว่าพูดกวนประสาทต่อ

    "โอ้ย ก็ถ้าเจอแล้วเราก็จะได้พักผ่อนไงละ หรือป้าจะนอนเฝ้าหน้าหอให้ผมละหื้ม 555 จะเอาแบบนั้นก็ได้น้ะป้า" 

    "ไม่มีทางหรอกแกกกกกกกกกก ฝันไปเถอะคร้าบ ^_<  อ่านี่ไง ฉันเจอห้องของเราแล้ว " คนตัวเล็กกระโดดดีใจ

    "ว้าว เรียกห้องของเราเลยหรอครับ ป่ะป่ะงั้นเราเข้าห้องของเรากันเถอะครับ"

    "ไอ้...จิตใจตำช้า !!!ฉันไม่ได้หมายถึงอย่างงั้นโว๊ย เมื่อไรจะเลิกกวนประสาทและเลิกเรียกฉันว่าป้าสักทีห๊ะ ไม่ใช่ป้าโว้ยย พูดอีกทีแกโดนแน่ไอเฉิน " (เอาล้ะไงคู่นี้ตลอด)

    " สรรพนามผมเปลี่ยนอีกแหละ...อะอะพูดความจริงแค่เนี้ยทำไมต้องดุคนหล่อด้วยละครับ คนหล่อโดนรังแก:(" ระหว่างการสนทนาที่ไพเราะต่างฝ่ายต่างชมกันไปชมกันมา ก็เดินมาถึงหน้าห้อง004พอดี เฉินจึงเปิดประตูห้องล่ะหันมากกวนประสาทร่างเตี้ยกว่า (อุ๊บ! โดนถึบ :( ไรเตอร์พูดความจริงอ่า ผิดหรอ)

    "อะเชิญเข้าห้องคร้าบบบ คุณแบคฮยอน ฮิ้วว " 

   
    "ไม่ต้องบอก  ฉันก็เข้าเองอยู่แล้วล่ะ ฮ่าๆๆๆ " 

ระหว่างที่ทั้งสองเดินเข้ามาในห้อง แบคฮยอนก็ได้สำรวจในห้องพร้อมกับบ่นตลอดเวลา 

    "โอ้โห้ เตียงนอนคู่หรอเนี่ยย ไม่จริงใช่ไหม ฉันไม่อยากนอนกับแกไอ้มนุษย์ถ้ำ T_____T " 

    " -O- อะไรครับป้า !! อย่าเรื่องมากได้ไหม นอนด้วยกันมันจะเป็นอะไรไป ผมไม่ทำอะไรคนแก่หรอกน่า 5555555 ^_^"

    " ไม่มีทางงงงงง ~~!!## แกนอนข้างล่างเลยนะอิลุงเฉิน ส่วนฉันจะครองเตียงนี้เอง ว่าแต่ห้องแกเนี้้ยซ้อนอุปกรณ์ทรมานคนอยู่ใต้หมอนรึเปล่าเนี้ย หยาบคายซะ " แบคพูดพร้อมกับปล่อยเสียงหัวเราะออกมาอย่างสะใจ...

    "พอแล้วยัยป้านิ มันจะมาก... " เฉินกำลังจะสวนกลับด้วยน้ำเสียงอย่างคนหัวเสียสุดๆแต่... (ไม่ทันล่ะ)

    "นี่เฉินแกชอบรังแกเด็กด้วยใช่มั๊ยห๊ะ อย่านึกว่าฉันไม่รู้นะ  " 

    " พอเลยๆ ยังไงผมก็จะนอนบนเตียง "  เฉินพูดอย่างเอาเรื่อง

    " นิเฉินแกต้องเคยทำร้ายคนชราด้วยแน่ๆ แกนิมันใจคอโหดเหี้ยมจริงเลยนะ" แบคยังคงไม่หยุดพูด

    " นิป้าฟังกันบ้างไหมเนี้ย... ถ้าผมเคยทำร้ายคนชราจริงๆอ่านะ มันก็คงเป็นป้านั้นแหละ และผมจะนอนบนเตียง " เฉินเถียงกลับ พร้อมกับเอามือกุมขมัด ด้วยการคาดไม่ถึง ว่าจะต้องมานอนห้องเดียวกันกับคนปากจัดขนาดนี้  

    " นิแกจะพร่ำอะไรนักเนี้ย... อ่าๆ ดึกแล้วแกก็รีบไปอาบน้ำนอนได้ล่ะ พร่ำอยู่ได้ ง่วงเต็มที่แล้ว " 

    "  แล้วป้าไม่อาบไง บ่่นว่าง่วงก็รีบไปอาบน้ำนอนดิป้า"

     " ไม่อาบบบมีไรไหม ส่วนแกไปนอนข้างล่างด้วย เข้าใจ๊ ~~~ ..  "
 

    " วุ้วว ยัยป้านิผมหนีไปอาบน้ำดีกว่า เบื่อป้าบ่น " หลังจากเฉินฟังแบคบ่นจนสุขใจ ฮ่าๆเฉินก็เดินถอดเสื้อผ้าผ่านหน้าแบคไป เพื่อจะไปอาบน้ำ

    "นี่ๆๆ ทำไมไม่ไปถอดในห้องน้ำฮ่ะ อุบาท -///- มาถอดบ้าอะไรตรงนี้ "

    "หะ!! ผมถอดเสื้อตรงนี้ผิดด้วยหรอ &_& แล้วป้าจะหน้าแดงทำไมล่ะครับ "

   "แดงเดิงอะไรของแกว่ะ ไปไป๊ไปถอดไกลๆ ไม่อยากดูไม่อยากเห็น " แบคพูดเสร็จก็หันหน้าหนีทันที

   "ฮ่าๆๆ เขินผมก็บอกสิป้า เดี๋ยวป้าก็ได้เห็นของผมทุกๆวันแบบนี้แหละ " พูดเสร็จเฉินก็เดินเข้าห้องน้ำไปทันที 

  "ไม่อยากเห็นของแกหรอกเฟ้ยยยยย " แบคตะโกนขึ้นไล่หลังเฉิน

เวลาร่วงเลยผ่านไปเฉินก็อาบน้ำเสร็จเรียบร้อย ณ เวลานี้แบคได้หนีไปหาพระอินทร์เป็นทีเรียบร้อยแล้วแถมยังหลับทั้งๆที่น้ำท่าก็ไม่อาบ สงสัยป้าแกคงเหนื่อยจริงๆแหละ ก็แง้ล้ะเล่นบ่นตลอดทาง .....

  "หลับง่ายจริงๆเลยแฮะ เอ๋แต่เวลาหลับดูน่ารักๆดีแฮะ "

หลังจากนั้นเฉินก็แอบไปเหลือบเห็นว่าที่นอนผ้าห่มหมอนถูกย้ายไปที่ข้างล่างเรียบร้อยแล้ว แต่เฉินก็ไม่มีทางยอมแน่ล่ะ 

  "โอ้โห้นี่ ทำจริงๆหรอวะเนี่ย =__=’’ " เฉินพูดพร้อมกับหอบทุกอย่างย้ายมาที่เตียงเหมือนเดิม ในตอนนั้นแบคฮยอนก็ยังไม่ได้รู้สึกอะไร เพราะแบคฮยอนหลับลึกมากๆ 

  " เฮ้อ ได้เวลานอนสักที " เฉินถอนหายใจเพราะจากอาการเหนื่อยล้า และในตอนนั้น เฉินถึงกับอึ้งและไม่กล้าขยับเพราะแบคฮยอนได้พลิกตัวแล้วเอาแขนมากอดทีเฉินเอาไว้โดยที่เจ้าตัวไม่รู้ตัวเลย 

  " หื้ออออออ O___O อะไรนิ หลับขี้เซาชะมัดเลยป้านี่ " เฉินกลับแบคฮยอนในขณะที่แบคฮยอนกำลังหลับใหลอยู่ในความฝัน ... 

  " แอร้ก ยังไม่เอาออกอีก นานไปแล้วน้ะป้า " เฉินพูดพร้อมกับแงะมือของแบคออกจากกอดของเขา  แต่...สักพัก แบคฮยอนก็พลิกตัวกลับมากอดอีกรอบ 

 " O////O ปะ...ปะ...ป้านี่จริงๆเลย อ่าง่วงจริงๆแล้วนะเนี่ย ห้าวว "

"ฝันดีนะครับป้าแบคฮยอนขี้บ่น " เฉินหันหน้าไปกล่าวลาก่อนที่จะหลับตาลง 

 

ไม่รู้ว่าพรุ้งนี้ตื่นเช้ามาผมจะโดนนายแบคฮยอนวีนอะไรใส่ผมรึเปล่า แต่ผมไม่ผิดน่ะ เขานั่นแหละ ผิดเต็มๆเลยครับ ^____________^ Zzz 



by hanhun

    "พี่ลู่หานนน อาบน้ำเสร็จแล้วหรอครับ " ว่าจบเซฮุนเอ่ยขึ้นอย่างมีเลห์... หลังจากนั้นเซฮุนก็อุ้มร่างบางขึ้นจากพื้นทันที อย่างไม่รีรอ

    "เด็กบ้า! จะทำอะไรพี่นะ ปล่อยพี่ลงเดี๋ยวนี้นะ"

    "อย่าดิ้นสิฮะ พี่ลู่หานเดี๋ยวก็ตกหรอก " พูดจบเซฮุนจึงขยับอุ้มร่างบางให้กระชับขึ้น และพาไปทีเตียงทันทีร่างบางทำได้แค่หดตัวเงียบอยู่ในโอบแขนของเซฮุน

    "นี่ พี่ลู่หานครับ" 

    "หือ" ลู่หานกำลังจะเงยหน้าขึ้นไปหาเซฮุน แต่เซฮุนกลับเข้ามาประชิดตัวมากขึ้น อย่างรวดเร็ว

    "เซฮุน!ทำอะไรอีกน่ะ >o< " 

    " วางพี่ลงไงฮะ อย่าดิ้นสิ "

    เซฮุนวางลู่หานลงอย่างเบามือก่อนจะขึ้นคร่อมอยู่ด้านบน นัตย์ตาเด็กเจ้าเลห์มองใบหน้าลู่หานไล่ระดับลงมาถึงริมฝีปากของร่างบาง เซฮุนขบริมฝีปากล่างของตัวเองเบาๆ ทำอย่างกับตัวเองเป็นหมาป่าจ้องจะกัดกินกวางน้อยตรงหน้า

     ผัวะ!
  ลู่หานตีแขนเซฮุนเข้าอย่างจัง...
   
     "คิดอะไรอยู่นะ"

     "โอ๊ย! ผมเจ็บนะ "

      "จู่ๆ ก็ลากพี่ขึ้นเตียงเนี้ย คิดอะไรอยู่ห๊ะ หยุดคิดเดี๋ยวนี้เลย"

      " บรรยายกาศเป็นใจขนาดนี้ อยู่กันสองต่อสอง ขอหน่อยไม่ได้หรอฮะ"

      " เด็กบ้า เด็กลามก พี่จะทำ..."

      ลู่หานกำลังจะบอกคนตัวสูงกว่าว่า'จะทำยังไงกับเราดีเนี้ย' แต่คำพูดทั้งหมดนั้นก็ถูกทำให้เงียบลงโดยการที่เขาเอื้อมมือมาเชยคางขึ้น และประกลบริมฝีปากลงเบาๆบนริมฝีปากของร่างบาง  คนร่างสูงรุกโดยการขยับริมฝีปากหนักหน่วงขึ้นเลย จนสัมผัสถึงกลิ่นหวานคลุ้งอยู่ในปากยั่วยวนให้ทั้งคนร่างสูงและร่างบางเคลิ้มไปกับรสจูบอย่างกู่ไม่กลับ แต่กลับเป็นร่างบางซะเองที่พยามดันร่างสูงออก
 
      "แค่นี้ก่อนก็ได้ ยังไงพี่ก็ต้องเป็นของผมอยู่ดี" เซฮุนถอนริมฝีปากออกและพูดเพียงแค่นั้น...

      "เซฮุนนน พูดอะไรน่ะ" 

      "พูดอย่างที่ว่าล่ะฮะ นอนกันเถอะครับพี่ลู่หานของผม" เซฮุนพูดขึ้นก่อนจะพลิกตัวลงนอน  

      " อืม... เจ้าเด็กปีศาจ" ลู่หานพูดขึ้นด้วยความหมั่นไส้รุ่นน้องที่น่ารักซะไม่มี

       " ผมขอนอนกอดพี่นะฮะ" พูดจบเซฮุนจึงเอื้อมแขนไปกอดรัดเอวบางไว้ โดยไม่ต้องฟังคำตอบจากร่างบาง

       " ฝันดีนะ เด็กน้อย" 



 อันยองค่ะ ><
อ่านแล้วงงกันรึเปล่าน๊า พอจะรู้กันแล้วใช่มั๊ยล่ะ
หนุกไม่หนุกยังไงคอมเม้นบอกกันบ้างนะคู่น้องฮุนฮานสั้นไปรึเปล่านะ...
เจอกันpast 4 ละกันนะ ฝากติดตามต่อกันด้วยนะ ....