Ocean Crisis กลางสนามยังไม่พอ ขออยู่กลางหัวใจของเธอด้วย
เมื่อโอเวนแห่งOcean Crisisบาดเจ็บและต้องไปรักษาที่โรงพยาบาล สวรรณ์ก็ประทานลวน้อยเบ็ทมาให้ชื่นชม เรื่องราวของหนุ่มมิดฟิลด์กับสาว"นอกเมือง"จะเป็นอย่างไรกันนะ
ผู้เข้าชมรวม
160
ผู้เข้าชมเดือนนี้
0
ผู้เข้าชมรวม
160
อัปเดตล่าสุด : 17 ก.ค. 56 / 22:47 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
ผมชื่อ"โอเวน" ผมเตะบอลและเป็นสมาชิกทีมโอซี(Ocean Crisis) แต่ผมตกท่อก็เลยได้ไปที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง ก็เลยได้พบกับหมอเบ็น และก็ได้พบกับลูกสาวของเขา "เบ็ท" ที่เอาอาหารมาให้พ่อ หมอเบ็นเปิดประตูแห่งแสงสว่างมาให้ผม แต่ยายนี่ดูท่าจะไม่เคยอยู่ในเมืองมาก่อน ผมเจอศึกหนักเข้าแล้วละมั้งนี่
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
“เิ้านนั้นเลย่ะ” พนัานบอับผม “เี๋ยวุหมอะมารวนะะ”
“รับ อบุรับ” ผมบอับเธอ
“สวัสีรับ อหมอูาหน่อยนะรับ” หมอเบ็นเินเ้ามา
“รับ ามสบายเลยรับหมอ”
ผมื่อโอเวน ผมเป็นอลารุ้ายอทีมฟุบอลเยาว์นOcean Crisis(OC) วันนี้ผม้อมาโรพยาบาลเพราะผมโนผลัท่อ าบาเ็บเพราะโนทับ ุหมอูอาารให้ผมแล้วบอว่าอีสอสามวันถึะหาย ถึะหายในอีไม่ี่วัน พรุ่นี้็ลแ่ับพวEast Dragon(ED)ไม่ไ้ เ็บในั ว่าะไปเะลูโป่อย่าที่โ้เสส์บอ ยัยนั่นถึะูพิลึๆโหๆแ่็เป็นโ้ที่ี ริส ัปันอทีมเอศึหนัแล้ว
“หมอะพันผ้าให้นะรับ”
“รับหมอ”
“อยาินเ้ไหมโอเวน” หมอพูอนำลัพันผ้าอยู่
“อยาอยู่นะรับ ถ้ามีร้านเ้แถวนี้-”
“พ่อะ หนูเอาอาหารว่ามาฝา่ะ” เสียหนึ่พูึ้นับทผม เราทั้สอนหันไปมอ็พบับหิสาวนหนึ่ เธอมัผมสีำสนิทอเธอเป็นหาม้าและแ่หน้าบาๆ ใส่เสื้อหลวมๆสบายๆสีเหลือับาเาสั้นสีฟ้า รอเท้าแะหนาเอะเหมือนแว่นาอเฟร นัวาแผนอทีมผม าวาเธอสีน้ำาลอ่อน ูเหมือนมาาฟาร์มวัวยัไยัั้น แ่็สวยอยู่ี
“้า วาไว้รนั้นเลยนะลู” ุหมอบอ
ผมไ้แ่มอหน้าสวยๆอเธออย่าเียบๆแล้วบอับัวเอว่า้าให้เธอ็ไม่สนนุ่ม่ามท่อ้อมาโรพยาบาลแ่บอลไม่ไ้อย่าผมหรอ
“โอเวน นี่ลูสาวหมอเอ ื่อเบ็ท” หมอพูึ้น “นี่โอเวน นในทีมฟุบอลที่ลูอบไ ำไ้ไหม” เธอหันมามอผม้วย *O*
“เอ่อ สวัสีรับ ยินีที่ไ้รู้ัรับเบ็ท //” ผมทัเธออายๆ ็นอาโ้เสส์ับพี่สาวผมๆ็ไม่เยุยับนสวยๆเลยนี่นา >_<
“สวัสี่ะ โอเวนนี่เป็นอลาใ่ไหมะ ยินีที่ไ้รู้ั่ะ”
“เอา เสร็แล้วล่ะ เินไ้แ่อย่าวิ่นะรับ ถ้าหายเ็บแล้วเอาผ้าออเอเลยนะรับ” หมอพู “เบ็ท พาโอเวนเาไปินเ้หน่อยสิ ลูำลัะไปินไม่ใ่เหรอ โอเวน็อยาินนะ”
“เอ่อ..... ถ้ามันรบวนเบ็ทผมไม่ไป็ไ้นะรับ”
“เี๋ยวเบ็ทพาไป็ไ้่ะ แ่นี้เอ ปะ ไปันนะโอเวน” เสียหวานๆอเธอเปิประูสวรร์อผมออ พระเ้า! บอลูทีว่าลูไม่ไ้ฝัน
“่อยๆพาเาเินไปนะ เาะเ็บ” หมอรับ มีลูสาวหมออยู่้าๆ็ไม่เ็บหรอรับ ฮ่าๆ อีอย่าหมอบอว่าผมเินเอไ้แ่วิ่ไม่ไ้ไม่ใ่เหรอรับ -_-
“่ะ” เธอบอสบายๆแล้วลาผมออาห้อรวไป
เราเินไปเรื่อยๆโยเธอนำผมไปที่ไหน็ไม่รู้
“โอเวน” เธอถาม่อน “โอเวนเยยิประูไ้ไหม”
ถามแทใำริๆเลย แ่โหไป็ไม่ี =_=
“็เยนะรับ แ่ไม่ี่ลูเอ เพราะอหน้าพวผมมีั้สามน ที่ผมเยทำ็แ่โหม่ลูเะมุมอเพื่อนๆเท่านั้นเอ ที่เหลือ็ส่ให้ริส ไบรอัน แล้ว็ทิมยิ” เธอเลิสนใผมแน่เลย ใรๆ็อบนที่ยิประูไ้นี่ _ _
“โอเวนเ่ัเลย” เอ๋ “ถ้าไม่มีโอเวนทีมยิไม่ไ้ใ่ไหม โอเวนสำัมาเลยนะ ^^”
เินาแฮะ *แอบยิ้ม*
“อบุรับ” เามมาถ้าไม่อบุะให้บอว่าอโทษไ้ไ =_=
“ไม่้อรับๆๆ็ไ้ เบ็ทอบนเป็นันเอ” เธอสั่ “อ่ะ ถึร้านแล้ว Cake Plaza สุอร่อย เบ็ทมาแย้ว >_<”
เราเินมาหยุที่ร้านที่มีัวหนัสือัวโๆว่า CAKE PLAZA ท่าทาะอร่อย เราเ้าไปนั่ในที่ริมหน้า่า พนัานเสิร์ฟสาวเอาเมนูมาให้พวผม ผมที่ไมุ่้นเยับร้าน็้อถามผู้เี่ยวาเป็นธรรมา
“เบ็ท ร้านนี้อะไรอร่อยเหรอ” ผมถาม้วยยิ้มแหย่ๆ
“นี่ๆ เ้เนยแ็ใส่นมับรีมนี่อร่อยมาๆเลย” เธอี้ใส่เมนูอผม เ้นั้นูน่าินริๆ แ่ผมถูบอมาว่ารูปในเมนูับอริไม่เหมือนันเท่าไหร่ =_=;
“ั้นเอาามนั้นเลยรับ”
พวผมสอนสั่เ้ไปไ้แป๊บเียวเ้็มาทันที บริารีอยู่นี่นาร้านนี้น่ะ ^^
ผมยัไม่ไ้ัเบ็ท็พูึ้น “เ้เราสอนั้เหมือนันเลย เพื่อนันเยบอว่าถ้าเ้นอนอยู่ะไม่มีอะไรเิึ้น แ่ถ้ามันั้ึ้น็แสว่าำลัะมีู่หรือเอเนื้อู่ อ๊ายยยย >_<”
ผมปล่อยให้เธอรี๊ร๊าอยู่แล้วัเ้มาินสอสามำ เธอเอ็ินเหมือนัน
“เบ็ท” ผมถาม
“หือ? อะไยเหยอ?” เธอพูะินและลืนเ้อยู่ ทำให้ผมยิ่รู้สึว่าเธอมาาฟาร์มสัว์อะไรสัอย่าไลๆัวเมือ..... -_-
“ผมทำอหายอ่ะ”
“ทำอะไรหายเหรอ”
“ผมทำเบอร์โทรศัพท์ผมหาย ผมออเบ็ทหน่อยสิรับ ^///^” ผมเล่นมุีบเธออายๆ
“ทำอะไรเนี่ยโอเวน >////<” เธอระิบ “ือ..... ให้็ไ้นะ ^///^” ทำไม่ายัหว่า
“ให้ทุนหรือเปล่ารับนี่ =_=;;”
“ไม่อยาไ้็ไม่เป็นไรนะ =3=” ะั้น =_=
“เอาสิรับ” ะไม่ให้เอาื้อๆไ้ไ
“มาๆ เอาโทรศัพท์มา ะให้” เธอหน้าแ
ผมยื่นโทรศัพท์ผมให้เธอ เธอ็เบอร์อเธอให้แล้วส่ลับมา ผม็ินเ้อีำแล้วเม้มเบอร์ไว้ พอผมเม้มเสร็มอึ้นมาเห็นเบ็ทหน้าแยิ้มๆ
“หน้าผมมีอะไรเหรอรับ”
“เ้” เธออบสั้นๆ “ินเลอะเหมือนเ็เลยโอเวนอ่ะ”
ผมเ็หน้าัวเอ แ่เ็ยัไ็ไม่อออ่ะ เ็ไม่โน เบ็ทหัวเราะิๆแล้วเอาทิูมาเ็ให้ผม เ้หายไปทันทีเลย (แน่นอนอยู่แล้ว -_-)
“อบในะ” ผมบอ
“ไม่เป็นไร”
“รี๊ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” โทรศัพท์ผมัึ้น
“ฮะโหล” ผมรับ
(ฮะโหล โอเวนเหรอ นี่ริสนะ)
“อะไรเหรอริส ันลแ่ไม่ไ้แล้วนี่”
(ันแ่ะโทรมาบอว่าที่นายบาเ็บ็เพราะทีมอีีอ่ะมันทำนอื่นๆ้วย แ่ไม่ถึั้นบาเ็บร้ายแร ันเอ็เือบโนเหมือนัน แ่เสส์่วยไว้ พรุ่นี้รอฟั่าวีนะ เพราะทีมโอีอเรายัไม่โนัสิทธิ์ ันไป่อนนะ แล้วเอันเพื่อน อยาให้นายไ้แ่ั บาย)
ริสัสายไป ที่บาเ็บเพราะทีมสารเลวนั่นเหรอ หน๋อย น่าับมา่าล้ารอเท้า หน้าผมะแสอารม์โรธอย่าัเนเลย เบ็ท็เลยเอาเ้อเธอยัปาผม เ้นั่น่วยผมไ้เยอะเลย ผมใเย็นลเยอะ
“มีอะไรเบ็ทไม่รู้นะ แ่โอเวนไม่วรทำหน้าแบบนั้นนะ ไม่หล่อเลย”
“อบในะ” วามสใสอเธอทำให้ผมลับมาอารม์ีเหมือนเิม
“ะอบใทำไมล่ะ แ่นี้เอ”
ผมไ้แ่ยิ้มให้สาวน้อยรหน้า เราสอนินเ้ไปป้อนันไปๆมาๆนหม ผมเรียให้มาเ็บิลล์ พนัานเอาบิลล์มาให้ ราา็ไม่แพนะ สอาน็แ่$10เอ ผม่ายเหมาทันทีพร้อมทิปอีนิหน่อย(แ่เือบเท่าราาเ้เท่านั้นเอ) เลี้ยเ้แ่นี้เอ ถือว่า่าเบอร์โทรศัพท์เอา็ไ้นี่นา ^^
ระหว่าที่ผมไปส่เบ็ทที่บ้านอเธอ(เธอนำผมอีแหละ)พวผม็ุยันไปุยันมานถึบ้านเธอ เมื่อส่เธอเ้าบ้านแล้วผม็ลับบ้านอผมเอ ระหว่าที่สระผมอยู่ ผม็ิ ทรผมอผมมันเะะหลายอย่าเลย ีไม่ีเบ็ทอาไม่อบมัน โ้เสส์็เยบอว่าัให้สั้นลหน่อยะไ้ไม่ทิ่มาัวเอ อืมม์ ไม่รู้สิ
อนเ้าผมัสินใไปร้านัผมแล้วัให้เป็นทรแบบทหาร อนแร็ลัเลอยู่นะ แ่เ้าอร้านเา.....
“พ่อหนุ่มะัผมไหม ยาวไปแล้วนะ ัผมับลุหน่อยนะ” เสียหนึ่ัึ้น
“เอ่อ.....” ผมลัเล
“ลุไม่เ็บแพหรอนะ” ลุยิ้มเศร้าๆ “แ่พอมีำไรไป่าย่ารัษาลูายที่เะบอลนาหัน่ะ พ่อหนุ่ม็เะบอลไม่ใ่เหรอ สสารเาับลุเถอะนะ”
ใระเินหนีไ้ล่ะแบบนี้ T^T
หลัา่วยุลุร้านัผมที่ไม่รู้พูริหรือเปล่า ผม็เินหาลูแมวใหุ้ยายแถวนี้นถึอนเย็น หาเท่าไหร่็ไม่เอ เพราะมันอยู่ใ้เีย -_- ผมบอลาุยายแล้วเินไปที่สนามฟุบอล แ่ไม่ไ้เ้าไปหรอนะ แู่อยู่ห่าๆ
“รู้แล้ว เะลูโป่ไ” ริสะโนึ้น
ทุนเ้าใทันที แม็สไล์ไปเอาบอล เวิใ้มุเียวันับบ็อบ เาะบอลึ้น เาำลัะฝ่าไปไ้แล้ว แ่แม็เะบอลบนอาาศ ส่่อให้เฟรทันที เฟรเลี้ยบอลึ้นไป ปล่อยให้บ็อบอึ้ มิน่าล่ะถึให้เะลูโป่ โ้เสส์เ๋ไปเลย พาทีมนะ้วย
หลัาเมบผมปล่อยให้ทีมที่ีใันยให่ลอันไปแล้วเินไปทาบ้านอเบ็ท เบ็ทเปิประูมาในุเหมือนะไปทำนา(อีแล้ว)
“ไโอเวน ันหิวอ่ะ ไปหาไรินันไหม” เธอพูเป็นุโยไม่ทัแเลย
“เอ่อ ไ้สิ” ผมอบแหยๆ “ไปินที่ไหนันล่ะ”
“ท้าทายโลันไหม”
“ยัไเหรอ”
“ไปร้านฝรั่เศสแถวนี้ัน :D” หะ?! ประสาท็ไม่ใ่ สิ็ีอยู่ เธอิะทำอะไรน่ะ
“เอ่อ ผมว่าร้านปิ็ไ้นะรับ ^^;” เี๋ยวเาะเะออาร้าน “เอาใล้ๆนั่นีไหม มีร้านที่อร่อยพอันเลย ผมอบไปร้านนั้นมา”
“็ไ้เอา นายนำนะ” เบ็ทบออย่าว่า่าย
“โอเ ไปัน” ผมหันหลัเรียมะเินไป
“เี๋ยวสิ อันหารอเท้า่อน” มีร้อเท้าเินสามู่้วยเหรอเบ็ทน่ะ
ผมหันลับไปู็พบว่า อู้แม่เ้า นี่รอเท้าหลายู่หรือภูเาพลาสิเนี่ย รอเท้าเยอะระัระายปะปนันไปหม
“เบ็ท นี่อะไรเนี่ย” ผมี้ไปที่อนั่น
“อ๋อ” เธอนับนิ้ว “รอเท้าพ่อ แม่ พี่าย พี่สาว าิห่าๆที่มาอยู่้วย ปู่ ย่า า ยาย-”
“พอๆๆ ผมพอเ้าใ =_=” ะเยอะไปหนายยยยยยยยยย
เธอเลือรอเท้าแะแบบใส่่ายถอ่ายมาไ้ในเวลาอันรวเร็ว โอ้ว์มาย^$%@&$#้อ เธอทำไ้อย่าไร O.O
“เสร็แล้ว ไปันเถอะ” เธอยิ้มหวาน
“อะ อื้อ”
พวผมเินไปเรื่อยๆนถึร้านฝรั่เศสแล้วเลยไปร้านหนึ่็เอร้านโรีอินเียร้านประำอผม เ้าอร้านผิวำหันมอผมแล้วยิ้มหวาน
“สะหวาี โอเวน พะสาวมะินโระีร้าน้านเหรอ” เาทั้วยสำเนียเหน่อๆ
“พูอะไรน่ะรับเถ้าแ่ ^^///” ผมอบอายๆ มัน็รินะ แ่บอันรๆแบบนี้มัน็ทำัวไม่ถูสิร้าบ >///<
“โระีืออะไรเหรอโอเวน” โระีาม้วยแฮะ =_= ไม่รู้ัโรีเหรอเนี่ย นึว่าอยู่ฟาร์มะรู้ะอีนะเนี่ย *อมยิ้ม*
“็ือแป้ เอามะีๆๆๆ ใส่อะไร็ไ้ามใ พับให้ไ้รูป ทอใส่ระทะ แล้วินไล่ะสาวน้อย ถ้าไม่ใส่ไส้็บๆๆๆ่อนแล้วห่อิน” เถ้าแ่บออย่าภูมิใ
“ะเ็-” ่อนที่เธอะพูว่าเ็มผม็อุปาเธอไว้้วยมือผม ถ้าไปพูแบบนั้นนเาะิยั๊าย ิบ้าสิยายบ๊อ ็เ้าในะว่าเธอ(อาะ)มาานบท แ่อาหารอินเียน่ะไม่มีใรสนหรอว่าะเป็นยัไ อร่อย็พอแล้ว =_=
“ฮึอ? อะไรนะแม่หนู” เถ้าแ่ถาม
“เธอบอว่าะมีเมนูอะไรแนะนำบ้าน่ะรับเถ้าแ่ ^^;” ผมแ้ัวแทนยายบ้านนอในำมือผมที่ิ้นแ่วๆอยู่เหมือนปลาอยาาแอบผิว
“โอ้ ที่นสั่เยอะที่สุ็โระีธรรมะนะ อร่อยๆ ^^”
“ั้นันเอาอันนั้นแหละลุ”
“ผมเอา็อโแล็ละันนะรับเถ้าแ่”
“ไ้ๆ ไปเราะอยู่ที่โ๊ะเลยนะ เี๋ยวเสร็แล้วะเอาไปให้” เถ้าแ่เิ
ผมพาเธอไปนั่ที่โ๊ะประำที่ระเบียอผม นั่รนี้ะสามารถมอูวิวสวยๆอร้านฝรั่เศสไ้ ินอาหารอย่าหนึ่ บรรยาาศอย่าหนึ่ เ๋ไปเลย -,.-
ผมมอลไปที่ร้านฝรั่เศสแล้ว็้อใ เพราะัปันอผมับโ้อผมำลัป้อนนมปัันอยู่ เฮ้ย บันไม่บอล่าวแบบนี้ มันน่าอัให้เละุ้มเปะเป็นโ๊เละๆเสียริ
ะนั้นที่สีหน้าผมำลัสะใับภาพัปันโนผมอัเละ็เะาเบ็ทเ้า
“โอเวน เป็นอะไรเหรอ ทำหน้าน่าลัวเียว” เธอถามแบบลัวๆ
“เอ่อ เปล่าหรอ ไม่มีอะไร ^^;”
“เอ๋ โอเวนัผมใหม่เหรอ ูีึ้นนะ ^^” เพิ่เห็นเอเหยอ =_=;
“เอ่อ อบในะ” ทันทีที่พูบเ็เสิร์ฟ็เอาโรีสอแผ่นมาให้พวผม
“อันนี้ินยัไเหรอ” เบ็ที้ที่โรีธรรมาอเธอ โรีธรรมาร้านนี้เาทุบแผ่นให้นุ่มนิ่มแล้วห่อใส่ระาษ ยัยนี่ินไม่เป็น็ไม่แปล
“ให้ีระาษบอทีละน้อย แล้วินไปทีละำ แล้ว็ีอี ินอี นว่าะหมนั่นแหละ” ผมบอะที่เสียบไม้ลบนโรี็อโแล็ที่ัเป็นิ้นพอีำเ้าปา
“แล้วทำไมอโอเวนิน่ายัอ่ะ =3=”
“็อผมันี่”
“โอเวนให้เาัให้หน่อยสิ”
“ไ้สิ” ผมบอับเธอแล้วเรียพนัาน “เอาโรีธรรมานี่ไปัให้หน่อยนะรับ”
พนัานทำหน้า ประมาว่า ะัทำไม ินแ่นี้็ไม่ไ้เรอะ แล้วรับโรีอเบ็ทไป ในไม่ี่วินาทีโรีธรรมาที่ถูัให้พอีำ็วาแผ่อยู่รหน้าเบ็ท เธอินทันที
“อื้มม์ อร่อยมาเลย ><” เธออุทานเบาๆ
“แน่นอน”
พวผมินนหมแล้ว่ายเิน และะที่เินออาร้านนั้นเอที่.....
“เฮ้ย าแ่ ทำไมโรีันถึมีส่วนที่ไหม้อยู่หะ?!” ลู้าหนุ่มวัยเียวับผมที่ใส่เสื้อผ้าล้ายุวอร์มสีเียวลุึ้นี้หน้าเถ้าแ่อย่าท้าทาย
“ใเย็นๆนะ มันเป็นเรื่อธรรมะนะ ไม่เป็นไรหรอ” เถ้าแ่บอพลาเหื่อเพราะใับสิ่ที่เาทำ “เี๋ยวเถ้าแ่เปลี่ยนใหม่ให้นะ”
“เออ ให้มันไ้ี้สิ” เ็หนุ่มนั่ล ผมเอะใับุที่เาใส่ เหมือนเยเห็นมา่อน ็เลยลาเบ็ทไปนั่อีรั้ แ่เป็นโ๊ะ้าๆเาและเพื่อนเาสอน แล้วสั่เหมือนเิมอี
“็ีเหมือนันนะโอเวน ว่าะบอว่ายัไม่อิ่มแ่ลัวโอเวนโรธน่ะ” เบ็ทบอผมเหมือนเ็ที่ทำผิแล้วยอมรับสารภาพับพ่อ
ผมปล่อยเธอไว้่อนแล้วฟัพวเ็นั่นุยัน (ที่ริเสีย็ไม่ไ้เบานานั้นหรอ แ่เสียหวานๆอเบ็ทะึวามสนใผมมาเินไปนฟัไม่รู้เรื่อ =_=//)
“ใเย็นน่าฟิลลิป แ่โรีเอ” เพื่อนนหนึ่อเาล่อม
“ะใเย็นไ้ไวะ บ็อบ” นที่ถูเรียว่าฟิลลิปบ่นเสียั
“ใ่ นาย็เห็นว่าพวสวะนั่นทำลายท่าไม้ายพวเรายัไ” เพื่อนนผิวำมาๆพู
“นี่ยัไม่ลืมเมฟุบอลเมื่อี้อีเหรอ ันพาพวนายมาินโรีลายเรียนะเว้ย” นที่โนรุมและถูเรียว่าบ็อบโวยลับ ฟุลบอล?
“ว่าแ่ยัยโ้นั่นรู้ไ้ไว่า้อเะอนบอลอยู่ในอาาศ” ฟิลลิปพู “นายว่าไอ่ะิม”
ยัยโ้? เะบอลอนลอยในอาาศ?
“แเยอะึ้นเรื่อยๆเนอะ โอเวน” เสียหวานๆอเบ็ทแทรมา “เราะ้อรออีนานไหมอ่า ันยัหิวอยู่นะ”
“ไม่นานหรอ” ผมบอเธอ
แล้วพนัาน็เอาโรีมาทันที
“โอเวนเ่ัรู้้วย”
“อบุนะ” ผมหันลับไปแล้วพยายามฟั่อ
“โอเวนไม่ินบ้าเหรอ ่ำๆๆ”
“เี๋ยวผมะิน” ไม่ไ้ยินอะไรเลย แ่เหมือนไ้ยินื่อ.....
“เี๋ยวมันะเย็นหมนะ” แพล้ ผมลืมหมเลยว่าไ้ยินอะไร โอ้ยๆๆๆ ปัโธ่เอ๊ย
“เบ็ท ผมะินอนผมอยาิน เบ็ทินอัวเอไปเถอะ” ผมพู้วยเสียี่อน้าั “อย่าเพิ่มายุ่ับผะ-” ผมพูอะไรออไป O_O; มันทำให้เบ็ทนั่เียบ อึ้แบบพูไม่ออ “เบ็ท ผมอโทษ.....” ผมพูอย่ารู้สึผิ แ่มันสายไปแล้ว เธอยัเียบอยู่
“็ไ้” เธอเริ่มน้ำาลอ “เบ็ทะไม่ทำแบบนั้นอี เบ็ทมันน่ารำา อโทษริๆนะ”
เธอผลัานออาัวแล้วลุวิ่ออไปทันที ให้ายสิ ผมทำอะไรลไปเนี่ย ผมทิ้เินไว้เินราาแล้ววิ่ามเธอไป
ผมไม่สนอะไรอี่อไปแล้วนอาเธอนนี้ที่ผมทำร้ายไ้ลอ ผมวิ่ามเธอมาถึสวนให่ๆแห่หนึ่ อนนี้เธอหายไปแล้ว
“เบ็ท!” ผมะโนแบบนี้อยู่หลายรั้แ่็ไม่มีเสียอบลับมา ฟ้าเริ่มมืแล้ว มีเมรึ้มเหมือนฝนะ ผมะปล่อยเธอไว้ที่นี่ไม่ไ้!
“เบ็ท ผมอโทษ ผมไม่ไ้ั้ใ” ผมะโนสุเสีย ะโนอย่าไร้ึ่วามหวัว่าเธอะไ้ยิน อย่าไรุ้หมายว่าเสียนี้ะไปถึ
“ฮือๆ.....ือๆๆ.....” เสียร้อไห้เบาๆหวานๆทีุ่้นหูัึ้นาทา”มุมมื”อสวนนี่ ผมรีบวิ่ไปทันทีโยไม่สนใว่ามันเป็นที่ๆไม่เยมีใรอยาไป
ผมามหาที่มาอเสียนพบ หิสาวนั่ลุเ่าำมับัวเอแน่นเหมือนนหมปัาะทำอะไรไ้อี เธอสะอื้นไม่หยุ เสื้อผ้าเปื้อนโลนไปหม ผมุเ่าล้าๆเธอ
เธอยันิ่เียบ ให้ายสิ ไม่น่าเลยเ้าทึ่ม -_-
โอ้ยเ็บ ลืมไปเลยว่าหมอบอว่าอย่าวิ่ ่าประไร แ่นี้เอ เรา้อเอานะัวเอให้ไ้ ทั้วามอยาไปาที่นี่และวามเ็บปว!
เธอยับหนี ผมยับเ้าไปอี เธอยับไปอี ผมยับไปอี เธอะยับไปอีแ่ผม็ว้าแนเธอไว้ เธอพยายามสะบัหนีแ่ไม่มีทาะหรอ -_-
“โอเวนะามนน่ารำาอย่าเบ็ทมาทำไม ฮือๆ ไปหาพวผู้ายสามนนั้นสิ สนใอยู่ไม่ใ่เหรอ ฮือๆๆ ไปสิ ฮือๆ” เธอร้อไห้ไปพูไป
“แ่ผมสนใเบ็ทมาว่านะ”
“ไม่้อมาพูเลย อบพวเา็ไปบอสิ ฮือๆ ไปีบสิ ไปบเลยสิ ฮือๆ” เอ๋ -_-;?
“....”
“เห็นไหม ฮือๆ โอเวนอบพวเาริๆ้วย ฮือๆๆ ไปสิ ไปอบเลยสิ”
“เบ็ท ผมว่าเบ็ทเ้าใอะไรผิไหม =_=;”
“ใระรู้ว่าโอเวนเป็นเย์อ่ะ” ไม่ฟัันเล๊ย “นหน้าาีๆเป็นเย์ันหมเลยอ่ะ ฮือๆ”
“เบ็ท ผมไม่ใ่เย์นะ =_=;;” ผมพยายามอธิบาย
“ยัะมาพูอี ที่อเบอร์เบ็ทอ่ะ ะเอาไปประพวเาใ่ไหมอ่ะ ฮือๆๆ >_<,,”
รรมเวรแล้วไ ไปันให่แล้ว เอาไล่ะนี่ ิ ิ ิสิโอเวน ทำไมนายโ่อย่านี้ -_-
“ไม่ใ่นะเบ็ท ผมปิ๊เบ็ทริๆนะ ///” ผมพูวามในใออไปอายๆ
“.....” เียบะั้น “อย่ามาโหหน้า้านๆเลย ฮือๆๆ เป็นเย์ยัไม่รู้ัวอี ฮือๆๆ โถ่ โอเวนอ่ะ ฮือๆ เบ็ทไม่น่าหวั่นไหวับเรื่อแ่สอวันเลย ฮือๆๆ” เธอหันมาแล้วเริ่มทุบแนผม
ฝนเริ่มเบาๆ ถ้ายัอยู่แบบนี้เราัู้่้อป่วยแน่เลย
“เบ็ท” ผมเรียเบาๆ “ฝนแล้วนะ”
“อื้อ ฝนแล้วทำไมเหรอ” เธอถามหน้านิ่ ไม่เปลี่ยนไปเลยยายนี่
“หาที่บัฝนสิ เี๋ยวเราะไม่สบายนะ”
“ไปที่ไหนล่ะ”
“บ้านเพื่อนผมอยู่แถวนี้อ่ะ ไปันไหม ไปอหลบนฝนหยุ็พอ”
“อื้อ ็ไ้”
ผมพาเธอไปบ้านเนที่อยู่ถัไปแ่สอหลัา ็ไม่รู้นะว่ามันะิยัไ แ่ที่แน่ๆะอวเรื่อเะนะแน่เลย ผมปัวามิทิ้แล้วริ่บ้านมัน
“ำลัไป่ะ” เสียพี่สาวมันัออมา ประูเปิออมาพร้อมหิสาวร่าายสุสวยอเธอและุนอนบาๆ
“พี่เธรับ อผมับเพื่อนหลบฝนในบ้านหน่อยนะรับ” ผมบอ
“ไ้สิ เ้ามาเลย เ้าเนออไป้านอน่ะ เ็เท้าแล้วเ้าไปเ็ัวในห้อน้ำ้าๆนะ านั้น็ไปนั่เล่นที่โฟา็ไ้ มันใ้อะไรสัอย่าทำแหละ รู้แ่ว่าเปีย็ทำวามสำอา่าย”
“อบุรับพี่เธ”
ผมับเบ็ทไปเ็ัวในห้อน้ำ ( ไม่ไ้เ้าพร้อมันนะรับ =///= ) แล้วไปนั่ที่โฟานุ่มๆบ้านเ้าเน เบ็ทที่นั่เียบไปนานู่ๆ็ถามึ้น
“โอเวน” เธอพูเสียสั่น “โอเวนเป็นเย์ริเหรอ”
“ไม่ใ่รับ =_=” ็บอไปั้หลายที
“แล้วทำไมถึสนใผู้ายสามนนั้นล่ะ”
“ไม่ไ้สนใสัหน่อย แ่รู้สึุ้นหน้าน่ะ”
“นั่นไ” อะไรอีละเนี่ย -_-; “แฟนเ่าิ๊เ่าใ่ไหม” เธอพูน้ำาึม รรมเวรว่าเิมอี โอ๊ย ผมะทำยัไเนี่ย่วยแนะนำหน่อยสิร้าบบบบบบบบ
“ไม่ใ่นะรับ โธ่เบ็ท”
“แล้วะอะไรล่ะ”
“็-” ่อนที่ำพูผมะลอยออไป็มีเสียอพี่เธัึ้นมา
“เอานมับนมอุ่นๆหน่อยไหม ูท่าะหนาว”
“เอ่อ ็ไ้รับพี่เธ ถ้าพี่เธสะว”
พี่เธยนมปัปิ้สามสี่ิ้นับนมอุ่นๆสอแ้วมาให้พวผม
“ไม่้อลำบานานั้น็ไ้นะรับพี่เธ เี๋ยวฝนส่าพวผม็ะลับแล้ว”
“โธ่ แ่นี้เอ แล้ว็โอเวนพาสาวน่ารันานี้มาพี่ะไม่้อนรับไ้ยัไล่ะ ^^” พี่เธพูพลายิ้มหวานและมอูเบ็ท้วยวามเอนู เฮ้ย พี่เธะแอบมาีบเบ็ทป่ะเนี่ย =_=
“หืม หึเหรอโอเวนน้อย” พี่เธแว รู้ไ้ไล่ะเนี่ย
ผมไม่สนใเสียอพี่เธแล้วันมปัปิ้ัรอบๆ เบ็ท็หยิบนมแ้วหนึ่มาื่ม
“แม่หนู” พี่เธยิ้มั่วร้ายแล้วหันไปหาเบ็ท “อบโอเวนไหม”
อัยยะ ถามไปรๆแบบนั้นไ้ไ =///=
“ือ.....” เบ็ทราเล็น้อย าลอยๆยัไไม่รู้
“ไม่อบเหรอ” พี่เธทำหน้าเ็ “ั้นโอเวนล่ะ” แย้ มาเรียผมทำม๊าย “อบแม่หนูนสวยไหม” พี่เธถามพร้อมรอยยิ้มั่วร้ายว่าเิม
อนนั้นเบ็ทหันมอผม้วยวามสสัย้วย ให้ายสิ แบบนี้ใระไปพูไ้ T^T
“เอ่อ..... อ่า.....” ผมพูิอ่า
“เบ็ทอบโอเวน่ะ >///<” เบ็ทพูออมาะทันหัน มาย้อ เธอไปเอาีเมนท์มาาไหนไปโบ๊ะหน้าอนไหนเนี่ย O_O
โอาสเ้าทาพี่เธ(เยอะมา)นพี่เธยิ้มหวานปนวามั่วร้ายว่าเิม เบ็ทนี่็เหมือนัน พูอะไรออมาสสัยไม่รู้ัว พี่เธ้อเอาเหล้าผสมในนมแน่เลย =_=
“แหมโอเวน ไม่อบแบบนี้หมายวามว่าไเนี่ย โอ๋ๆอย่าร้อนะเบ็ท” พี่เธหันไปปั้นหน้าึมใส่เบ็ทที่ยัาลอย “เอ้า ื่มนมะสิโอเวน เี๋ยวเย็นหม”
โนเิแบบนี้ผม็เลยื่มนมเ้าไป รสาิหอมหวานีนะนมเนี่ย แ่ผมเริ่มรู้สึมึนๆในหัวเล็น้อย สสัยไ้หวัทำพิษ
“พี่ถามอีรั้นะโอเวน อบเบ็ทไหม”
ในหัวผมมันมึนๆ อะไรันนะวามรู้สึนี้ ผมพยายามปัวามรู้สึนั้นออไป
“ม่ายอบ” ผมพูเสียสะลืมสะลือ
“โอเวน.....” เสียเบ็ท็สะลืมสะลือไม่แพ้ัน “โฝนยัโอยู่เหรอ”
“ม่ายรู้ิ” มันั่วๆ
“พวเธอสอนเป็นอะไรไหม” เสียพี่เธถาม
“ม่ายเป็นรายร๊าบพี่เธ พวโผมอัวนะร๊าบ”
“ไม่ีมั้พัที่นี่แหละ”
“พ่อาบแม่หนูะว่าน๊า๊า”
“เี๋ยวพี่โทรให้ นอนบนโฟานี่แหละ มีสอัว” พี่เธบอ “มาเบ็ท พี่ะพาไปโฟาัวนู้น แล้วรอเี๋ยวนะ พี่ะไปเอาหมอนับผ้าห่มมาให้”
พี่เธปะรอเบ็ทไปที่โฟาัว้าๆผมแล้วเินาไป ส่วนัวผมนั้นไม่เหลือสิะลืมาแล้ว ผมหลับาโฟา(ที่ไม่่อยะนุ่ม)อบ้านเน
ผมรู้ัวึ้นอีทีลาึโยไม่รู้เลยว่าี่โมแล้ว ผมมอไปรอบๆ โฟา้าๆผมมีเบ็ทนอนอยู่ หน้าเธอเวลาห่มผ้าบัริมฝีปาแล้วูน่ารัึ้นแฮะ ^^///
าผมหายีแล้ว ผมแะผ้าออทีละน้อย ไม่ไ้เป็นแผลอะไรมา ีแล้วล่ะ พรุ่นี้ระโึ้นถึวันทร์ไ้สบาย
ผมยิ้มให้ัวเอแล้วนอน่อนถึเ้า ผมื่นึ้นมาบนที่เิมโยที่เบ็ทหายไปแล้ว ผมมอหาเธอนทั่วแ่็ไม่พบ ผมลุึ้นเินไปรอบๆ็ไ้ยินเสียอันุ้นเย
“อ้าว โอเวน ื่นแล้วเหรอ” เนทั “แฟนแหัทำอาหารับพี่ันในรัวน่ะ ไปหาสิ”
“ไม่ใ่แฟน” ผมบอมันแล้วเินไปที่รัว
“เสร็พอีเลยโอเวน ะิน่อนไหม” เบ็ทถาม
“ินอะไรอนนี้เล่า ไปโรเรียน วันนี้วันันทร์ ให้ายสิ!” ผมพึ่นึไ้ ทำไีล่ะเนี่ย ลับบ้านยัทันไหม โอ้ยๆๆๆๆๆๆ อะไรันเนี่ย
“ิมาน่า อนนี้เพิ่ะีห้าเอนะ -_-” พี่เธแทร
“อ้าวเหรอ” ผมเอ๋อไปั่วะ “ั้นรีบลับบ้านไปอาบน้ำแ่ัวไปโรเรียนัน”
“อืมๆๆ ามใ” พี่เธปล่อย
“เน ันอยืมัรยานยน์แหน่อยนะ แล้วะับไปที่โรเรียนให้”
“เฮ้ย โอเวน ไม่ไ้นะ ันหว โอเวน! โอเวน!!” เสียมันหยุผมไม่ไ้แล้ว ผมลาเบ็ทไปที่ัรยานยน์อมันแล้วหยิบุแที่ห้อย่อแ่รอผมอยู่ ผมึ้นรถแล้วบอให้เบ็ทึ้น ยายนั่นึ้นโยี้วยแฮะ =_=; แล้วเร่ไปบ้านเธอ ผมส่เธอหน้าบ้านแล้วบอลาเธอ และบอว่าะมารับไปส่ที่โรเรียน านั้นใส่เียร์เสือหิวลับบ้านโย่วน โีที่ผมอยู่นเียวไม่ั้นเมียพ่อ่า ผมอรถหน้าบ้านผมแล้ววิ่ไปูนาฬีา 5:15 A.M. เ้าไปอาบน้ำแ่ัวนเสร็
ผมูเวลา 5:28 A.M. โอเ ยัทันอยู่ สอนาทีให้ถึบ้านเบ็ท สบายมา ผมเร่เรื่อรไปที่บ้านเบ็ททันที เพิ่ะีห้ารึ่ไม่่อยมีรถ ผม็เลยเร่ไ้สบาย ในไม่ี่ั่วอึใผม็ออยู่หน้าบ้านอเบ็ท หิสาวในุนัเรียนยืนอยู่หน้าบ้าน ุอเธอเป็นุนัเรียนที่หาไ้ไม่ยา ไม่่าาโรเรียนผม เธอยิ้มให้ผมอย่าสใสเหมือนอนพระอาทิย์ึ้น ^////^
“เบ็ทเรียนโรเรียนไหนเหรอ” ผมถาม
“ะื่อโรเรียนไม่ไ้อ่ะ เพิ่ย้ายมาใหม่เทอม่อน” ะั้นอ่ะ “เอาี้ เี๋ยวเบ็ทะบอทาโอเวนนะ ับไปามที่เบ็ทบอนะ เบ็ทำทาไ้ J”
“เอ่อ ็ไ้” ผมบอพลาอุ่นเรื่อ “ึ้นมาสิ”
โรเรียนเธออยู่ไลพอวร ว่าะถึ็7:30พอี เธอบอทาผมนมาสุที่โรเรียน ทาสวรร์ แห่เาะลามหาสมุทรนี้ โรเรียน.....อผมเอ!! มาผิที่ไหมนี่ยายเบ็ท
“เบ็ทแน่ในะรับว่าใ่ที่นี้” ผมถาม้วยวามสสัยปนวามหวัเล็ๆน้อยๆ
“แน่ใสิ ส่รนี้็ไ้นะ เี๋ยวเบ็ทเินไปเอ”
“ไม่้อหรอ ผมะไปส่ถึล็อเอร์เลย” ผมับรถไปอในที่อรถทันที
“อื้ม ามในะ” เบ็ทพูพลาลารถ เธอเินนำผมนมาถึล็อเอร์ที่เ็มไป้วยลิ่นเ้้าๆล็อเอร์ผม(ึ่ผมเยสสัยว่าใรันที่มาใ้มัน =_=)แล้วพูเสียใส “ถึแล้ว”
“แน่ในะเบ็ทว่าู้นี้” ผมถามอีที
“แน่ใสิ พูอะไรแปลๆ โอเวนไปโรเรียนโอเวนไ้แล้วล่ะ เี๋ยวะไม่ทันนะ”
“ถึแล้ว”
“แน่ในะ” แน่ะ ยัมีย้อน =_=
“แน่สิ” ผมบออย่ามั่นใพลาปลรหัสล็อเอร์ผมแล้วเปิูาราเรียนาบแร อืมม์ ั่วโมีวะเหรอเนี่ย ้อผ่าบอีแล้ว มีแ่ผ่าับำแหล เริ่มรู้สึว่าเป็นารแล้วนะเนี่ย =_=;;
“เราเรียนโรเรียนเียวันเหรอเนี่ย O_O” เบ็ทละสมาธิาารปลรหัสล็อเอร์แล้วพูับผมาโเหมือนส้มโอ
“ผม็ใเหมือนันแหละ” ผมบอพลาหยิบรายานที่ทำไว้ิมือมา “าบแรเบ็ทเรียนอะไรเหรอ”
“อืมม์ เี๋ยวู่อนนะ” เธอิ้มประูล็อเอร์ัแปะแล้วเลื่อนไปๆมาๆ ะเอไหมเนี่ย “อ้าห์ เอแล้ว วิาภูมิศาสร์ เี๋ยวเบ็ทัหนัสือ่อนนะ อาารย์หัวมะเือเทศสอนะ้วย”
“ฮ่าๆๆๆๆ ใรสอนเบ็ทเหรอ” ทำไมายาลแบบนี้
“็นที่หัวเาแบนๆเหมือนมะเือเทศไ ื่ออาารย์ไฮห์แลน์น่ะ” ผมนึภาพอาารย์ไฮห์แลน์ในใ เหมือนมะเือเทศริๆ้วย ฮ่าๆ
“ั้นเี๋ยวโอเวนไปส่นะ” ผมบอ
“หืม โอเวนแทนัวเอว่าโอเวนรั้แรเลยนะนี่ อิๆ” เบ็ทหัวเราะิั ใ่เหรอ ล้อเล่นมั้ =///=
“ั้นเี๋ยวผมไปส่นะ” ผมพูใหม่
“โหยยยยยย อนเหรอ แทนัวเอว่าโอเวน็ไ้นี่นา อิๆ”
“ะไปเรียนไหม นี่ะแปโมแล้วนะ” ผมถามอีที
“ไปสิ ^^”
ผมไปส่เธอที่ห้อเรียนอผมแล้วูเวลา 8:00 พอีเลย
“อบในะโอเวน โอเวนทำไมีับเบ็ทัเลย” ถามแบบนี้็มี =_=
“เบ็ท ั้นเอาแบบนี้ เลิเรียนแล้วมาหาผมที่ลานอรถ ผมะพาไปที่ๆหนึ่” ผมบอพลายิ้มหวานให้เธอ
“ไ้สิ” เธออบอย่าว่า่าย เป็นอย่าที่ิไว้เลย เหอๆ
“ั้นเอันนะ อนเที่ยมาิน้าว้วยันล่ะ บาย” ผมบอลาเธอแล้วเินไปทาห้อเรียนผม เธอ็ะโนลับมา้วยว่าล ยายนี่บ๊อเสมอเลยแฮะ ^^
พอะเ้าห้อเรียนผม็เห็นหน้าเ้าเนบึ้ึ้ยืนรอุแอยู่
“อะ ุแ อบในะ” ผมสุ่แรถสุหวอมันืนไป
มันับเอาทันที “ทำอะไรร้าวป่ะเนี่ย โ่ ็รู้อยู่ว่าหว”
“ไม่ร้าวๆ สบายใไ้ เ้าห้อันเถอะ เี๋ยวอาารย์โรธะมาำแหลเรานะ” ผมบอ
“อืมๆ ปะ” มันยื่นุแผมมาให้ผม “เอา ับมาให้แล้ว ราวหน้าฟัันบ้านะ ไม่ั้นยารถแบนแน่”
หลัาวันเวลาอันยาวนานและน่าเบื่อามเิม ในที่สุผม็ไ้เลิาโรเรียนสัที ผมเินลไปที่ลานอรถแล้วยืนรอเบ็ทอยู่้าๆรถเ๋สีำเทาอผมที่เนับมาแทน อนนี้นยัไม่มา เพราะำลัยุ่อยู่ับารัารานวันันทร์อยู่
“รอนานไหม” เบ็ทถามาทาเ้าลานอรถ “พอีลืมอน่ะ”
“ไม่เลย” ผมอบพร้อมรอยยิ้ม “ไปันเถอะ”
ผมพาเบ็ทไปที่ลานอรถหน้าอภาพอันให่ ว่าะถึ็ปาไปเือบทุ่มหนึ่ ไลไ้ใริๆเลย อี15นาทีะาย ผมรีบไปื้อเรื่อื่มและอาหารมาไว้ในรถ
“เราะูอะไรเหรอ” เบ็ทถาม้วยวามื่นเ้น
“วันนี้เรื่อThe Bourne Identity น่ะ ผม็ยัไม่เยู” ทันทีที่พูบไฟ็เริ่มับ ผมเสียบปลั๊เสียอลานใส่รถทำให้ไ้ยินเสียหนัาในรถ “เยมาูอะไรแบบนี้ไหม”
“ไม่เยนะ แ่มันน่าสนุั >_<” เธอมาา่าาวริๆใ่ไหม =_=
หนัเริ่มายแล้ว แ่มันแ่บทนำและลิสิทธิ์ บลาๆๆ ผมไม่สนหรอ -_- ผมหันไปหาเบ็ททีู่ะื่นเ้นับัวหนัสือบนอภาพมาๆ -_-
ผมิไปิมา็เลยปล่อยไป่อน ยัไหนัุอBourne็สนุอยู่ี
ผมปล่อยให้หนัเล่นไปไ้เือบรึ่แล้ว เบ็ทูเหมือนะเหนื่อยล้าาาร้อมันมาเินไป ผมับที่มือเธอเบาๆแล้วยับไประิบ้าหูเธอ “เหนื่อยเหรอ”
“อื้ม” เธออบเบาๆพลาเอามือ้าที่ผมไม่ไ้ับปิาัวเอเพื่อลวามเหนื่อยล้า
“เบ็ท” ผมระิบเบาว่าเิมแ่ยับเ้าไปใล้อี “ผม.....”
“อะไรเหรอ” เธอหันมานมูเรานัน แ่เราทัู้่่าไม่เอามันออ “เอ่อ..... ///”
“เราเอันไ้ไม่นานนะ แ่ผมรู้สึว่า.....”
ปั!! เสียปืนอำรวในเรื่อทำเอาพวผมสะุ้นพละออาัน
“หยุเี๋ยวนี้! นี่ือำรว!!” เสียในภาพทำลายบรรยาาศภายในรถ
“ำรวมาแล้ว” เบ็ทพูอย่าื่นเ้นพลาหันไปูที่อ รรม -_-
“พวุเ้าใผิแล้ว” พระเอในเรื่อพูับำรว
“ผมะออไปหาื้ออะไรินหน่อยนะ” ผมล้มเลิวามพยายาม “เบ็ทะเอาอะไรไหม”
“หืม เอาสิ อะไร็ไ้ ^^” เธอยิ้มหวาน แหม พูถึอินนี่ยิ้มหวานเลยนะยายนี่ =_=
ผมเินออารถไปที่ร้านายอ พนัานที่เหมือนแ่มาฝึานเยๆยิ้ม้อนรับผม
“รับอะไรีะ”
“อน้ำื่มสอวับอันนั้นสอถุรับ” ผมี้ไปที่ถุปลาFishoรสสาหร่าย ็ผมไม่รู้นี่นาว่าเบ็ทะเอาอะไร นมนี่็เป็นนิเียวที่ผมทาน้วย
“รวมทั้หมเท่าไหร่รับ”
“$4.75 ่ะ”
“นี่รับ” ผมหยิบเิน$5ให้เธอแล้วยื่นมือแบบหายไปรอรับเหรียทอน
“ใ่โอเวนาทีมโอีแถวนี้ไหมะ”
“รับ”
เธอยิ้มหวานแล้ว้มลที่เรื่อิเิน เมื่อเธอลุึ้นมา แทนที่เธอะปล่อยเหรียในอาาศให้ใส่มือผม เธอวาเหรียไว้บนมือผม ุมมือผมไว้ แล้วยิ้มหวาน ผมทำไ้แ่ยิ้มแหย่ๆให้เธอแล้วเินามา ในมือมีเศษระาษเล็ๆ ผมลีู่็พบเบอร์โทรศัพท์อใรสัน ผมหันลับไปมอพนัานสาว เธอยัยิ้มให้ผมอยู่ บ่บอว่าเป็นเบอร์โทรศัพท์อเธอ ให้ายสิ อันรายริๆนสมัยนี้
ผมทำไ้เพียเ็บระาษนั้นใส่ระเป๋าาเแล้วทิ้ทีหลั เพราะลัวเธอะเสียใ
ผมเินไปที่รถอผมแล้วเปิประูรถ แ่มันันเปิไม่ออ ้าในระมีหน้าเบ็ทที่ทำาเหมือนสิโที่ับไ้ว่าลูๆินอาหาร่อนใส่ผม เธอเลื่อนระลนิหน่อย
“ไปหายายนั่นสิ ไ้เบอร์มาแล้วไม่ใ่เรอะ ไปๆ ิ่วๆ” เธอไล่ผม
อ้าว ไล่ันื้อๆแบบนี้ไ้ไ ้อหนึ่ ผมไม่ไ้อยายุ่ับยายหนูายนมนั่นสันิ ้อสอ เบ็ทไม่ินนมแล้วหรือไ และ้อสามและสำัที่สุ นั่นมันรถผมนะ!
“เี๋ยว่อนสิเบ็ท เ้าใอะไรผิไปหรือเปล่า O_O” ผมพยายามเาะประูและระ
ไร้ผล เธอแลบลิ้นสีมพูใส่หน้าผมแล้วไปูหนั่อ ผมยัไม่ลืมวามิที่ว่าเธอมาานบทเลยและเธอยัอย้ำวามินั้นอผม -_-
อย่าไร็าม เธอะมาัผมไว้นอรถัวเอไ้ยัไันเนี่ย -_-
ผมทำอะไรไม่ไ้นอาโวยหน้ารถัวเอเหมือนนบ้า ผมึปีนึ้นบนหลัารถแล้วูภาพไร้เสียรหน้า =_=
พอูไปไ้สัพั็มีเสียเาะโวยวายา้าล่าเพราะเท้าและาผมอยู่ที่นั่เธอพอี ผมิแผนั่วออพอี เหอะๆ
เสียเาะยัไม่หยุ ผมึเอาาึ้นาหน้ารถ านั้นผม็เอาหน้าอผมที่แลบลิ้นอยู่ลไปที่นั่เบ็ทแทน
“แฮ่” ผมหลอ
“ว้าย” เธอสะุ้มือไปโนที่ปลล็อพอี ผมวยโอาสระโลไปเปิประูแล้วเอาัวันประูไม่ให้ปิ “โอเวน ออไปเี๋ยวนี้นะ” เธอหน้าบึ้
“ผมยัไม่เ้าไปสัหน่อย”
“อย่าวนสิโอเวนอ่ะ” เธออน “เอะ” เธอไม่สนใผมแล้วนัู่หนั่อไป
ผมหัวเราะเล็น้อยแล้วปลล็อุแรถ านั้นผมเินไปนั่ที่เิมอผม เรานัู่หนันหนับ เธอยิ้มๆแล้ววนผมลับบ้าน ผมลแล้วับรถออไปทาบ้านเบ็ท
“่อนหน้านี้โอเวนะพูว่าอะไรเหรอ” เบ็ทเปิหัว้อ
“อืมม์ ่ามันเถอะ” ผมบออย่าเหนื่อยล้า วายัับ้อบนถนน
“เหรอ” เบ็ทพู
ผมอรถที่ไฟแแล้วูเวลาที่เหลือ หนึ่ร้อยวินาที เฮ้อ วยริๆเลย
“เฮ้อ” ผมถอนหายใ านั้นผมรู้สึว่ามีอะไรมานแ้มผมนเอียไปามแร
“เห๋อ” ผมใสัพัแล้ว่อยหันไปูเบ็ท เธอหันหน้าออไปทาหน้า่า ใบหูเล็ๆอเธอแ่ำ ผมำลัะเรียเธอแล้วแ่ไฟันเียวะ่อน เร็วัเลย เมื่อี้ยัร้อยวิอยู่เลย
ผมเหยียบันเร่แล้วเินหน้า่อไป
“เบ็ท” ผมเรียเธอเบาๆ
“โอเวนอย่าโรธนะ เบ็ทแ่อยาอบแทนที่พามาูหนัเ๋ๆแบบนี้นะ อย่าโรธนะๆๆ”
“ผมยัไม่ไ้ว่าอะไรเลยนะ” ผมแ้ “ออะอบ้วย้ำไป” ผมยิ้มหุบไม่ล
“โอเวนอ่ะ บ้าๆๆๆ” เธอมุไปที่เ็มันิรภัย
“เบ็ท” ผมเรียอีรั้แล้วอรถ้าทา “ผม็ไม่รู้ว่าะรับหน้าที่นี้ไ้ไหม แ่ผมอยาะ.....ะ.....” ผมิอ่า ผมอายเินไปที่ะพูออมารๆ
“โอเวนอยาทำอะไรเหรอ” วามไร้เียสานี้ลับมาอีแล้ว ผมไม่สนใ
“บเป็นแฟนับผมเถอะนะ” ผมะโนนิหน่อยพลาหลับาปี๋และ้มลเล็น้อย ผมลัวำอบั อยาย้อนเวลาลับไป่อนพูมันออมา
เบ็ทเียบสัพั ผม็ไม่ล้าเยหน้าึ้นหรือลืมาเลย ผมรู้สึเหมือนมีมืออใรบานับที่แ้มอผมแล้วึึ้นไป “ลืมาสิ” เสียเบ็ทระิบมา ผมทำามที่เธอบอ หน้าอเธออยู่ห่าผมแ่สอสามนิ้ว “ล” เธอยิ้มหวานอายๆ
ผมีในพูไม่ออ ผมไม่รู้ว่าเพราะอะไร แ่ผมอยาบอว่ามีวามสุมาเลย
ผมยับหน้าเ้าไปูบปาเล็ๆอเธอแล้วเรียมับรถ่อ เบ็ทอึ้พูไม่ออ
“อ๊า ทำแบบนี้ไ้ไ โอเวนอ่ะ เบ็ทยัไม่อนุานะ” เธอะโนใส่หูผมนี้หูเ้นแทโันนหม “อย่าทำอีนะถ้าไม่ไ้อนุา ไม่ั้นไม่้อมาุยันสามวันเลย ถ้ายัไม่เ็ เราเลิัน!”
“ร้าบ” ผมเหยียบันเร่เพื่อไปส่เธอที่บ้านอเธอ.....
---------------------------บ-------------------------
ป.ล. เรื่อ่อไปอาะเียนเป็นภาษาอัฤษนะรับเพื่อพันาวามรู้เพื่อนๆ ศัพท์ไม่ยา เรื่อสั้นเหมือนเิมรับ ใรไม่เห็นี็บอไ้นะรับ ผมะไ้เียนถู ^^
ลนาม Spirits_Kr
ผลงานอื่นๆ ของ Spirits_Kr ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ Spirits_Kr
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
คำนิยมล่าสุด
เขียนคำนิยมยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ความคิดเห็น