RYOMA x FUJI ภาค ความฝันของเรียวมะ

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

....................................

เนื้อเรื่อง

 สวัสดีครับ...ผมเดี่ยวมือ 3 เอจิเซ็น เรียวมะ เองครับ ผมจะมาเล่าเรื่องๆนึง
มันเป็นความฝันของผมเอง...มันเป็นความฝันที่ทําให้ผมรู้สึกชอบใครคนนึงขึ้นมา...เร่มต้นที่  ร.ร. เซงาคุละกันนะครับ

ณ ร.ร.  เซงาคุ

"สวัสดี...เจ้าเปี๊ยก!!!" เสียงรุ่นพี่เจ้าของผมสีแดงงอน ทักทายผมพร้อมกับเอามือ บางๆมากอดที่ต้นคอผม  ซึ่งในตอนนั้นผมรู้สึกร้อนผ่าวๆไปทั้งตัว

"นี่..รุ่นพี่คิคุมารุ ปล่อผมเถอะนะฮะ...ผมชักอึดอัดแล้วนะฮะ" ผมพูดออกไปเพราะตอนนั้นผมรู้สึกอึดอัดและรําคาญสุดๆ...

"อะไรล่ะเจ้าเปี๊ยก" รุ่นพี่เจ้าของผมสีแดงพูดจบก่อนจะเดินออกไป

 และไม่นานที่ผมเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จผมก้อเตรียมตัวจะกลับบ้าน...
แต่อยู่ๆ  ผมก้อรู้สึกเวียนหัวขึ้นมาก่อนจะสลบไป..แต่ก่อนที่ผมจะหมดสตินั้น
ผมก้อรู้สึกถึงมืออุ่นๆของใครคนนึงมาแบกผมไป..

 ในตอนที่ผมหมดสติไปนั้น...ผมก้อได้ฝันถึงเรื่องๆ นึง ผมเห็นเด็กผู้ชายตัวเล็กคนนึง ซึ่งหน้าเหมือนรุ่นพี่ฟูจิมาก เดินร้องไห้เข้ามาหาผม

 ผมจึงถามออกไปว่า.....

"นี่..น้องเป็นอะไรหรอฮะ"  ผมถามเด็กตัวเล็กที่ยืนอยู่ข้างหน้า

"ผะ..ฮึก..ผมหลงทางกับแม่ครับ" เด็กคนนั้นร้องไห้ไปพุดไป

"โอ๋..ไม่ต้องร้องน่า...เดี๋ยวไปพักที่บ้านพี่ก่อนก้อได้น๊า...." ผมพูดพร้อมยิ้มให้เด็กคนนั้น...

"จะ...จริงหรอครับพี่" เด้กชายตัวเล็กคนนั้น เปลี่ยน จากสีหน้าที่ดูเศร้ากลายเป็นสีหน้าที่ดูมีความสุข...

 และเมื่อถึงบ้านของผม

"นี่บ้านของพี่หรอครับ" เด็กชายตัวเล็กถามผม

"อือ..ใช่ เข้าบ้านเถอะ" ผมพูดพร้อมยิ้มตอบ

"พี่ครับผมอยากดื่มน้ำจังเลยน่ะฮะ" เด็กหนุ่มคนนั้นพูดจบก้อเดินตรงไปนั่งที่โซฟา

"อืม เดี๋ยวพี่ไปเอาน้ำมาให้" แต่ไม่ทันที่ผมจะก้าวขา เด็กคนนั้นก้อเหวี่ยงผม ลงกับพื้น แล้วนั่งทับบนตัวผม พร้อมพูดว่า

"มาเร็วนะฮะ...ผมรออยู่" เด็กคนนั้นพุดด้วยสีหน้าท่าทางเจ้าเล่ห์

 ตอนนั้น..ผมรู้สึกว่าใจผมมันเต้นไม่หยุด...ร่างกายผมร้อนผ่าวไปทั้งตัว

"เออะ...อืม พี่จะรีบมา" ผมพูดจบก้อเดิน ไป หยิบ น้ำสัม และ เค้กวนิลาออกมาจากตู้เย็น แล้วเดินไปที่โซฟา...

"พี่มาแล้ว" ผมบอกกับเด็กคนนั้น  โดยไม่คิดถึงเรื่องนั้นเลย

"เย้!! เค้กๆ กินๆ" ดุยังไงก้อเหมือนเด็กคนนึงที่ไม่มีพิษสงอะไร

"เอ้อ...นี่นายน่ชื่ออะไร" ผมถามเด็กที่กําลังนั่งกินเค้กอย่างเอร็ดอร่อย

"ผมชื่อ...ชูสีเกะครับ" ตอนนั้นผมไม่รู้สึก..ถึงเรื่องชื่อเลย เพราะผมมัวแต่ไปสนใจริมฝีปากของเด็กคนนั้น..ที่เลอะไปด้วยครีมเค้ก

"หึ..กินดีๆสิ เลอะหมอแล้วเห็นมั้ย" ผมพูดพร้อมหยิบกระดาษมาเช็ดปากให้เด็กคนนั้น

แต่ผมไม่ทันระวัง..มือของผมจึงไปโดนเค้กเข้าเต้มๆ

"อุ๊ย!!..มือฉัน โธ่เอ๊ยๆ" ผมเนี่ซุ่มซ่ามจริงๆ แต่ทว่า เด็กคนนั้น ก้อนําลิ้นของตัวเองมาเลียมือผม...ที่เปื้อนเค้ก

"เออะ...จะทําอะไรน่ะ!!!" ผมรีบชักมือออกจากเด็กคนนั้นทันที

"เออะ..ก้อมือพี่เปื้อนนิ่" เด้กคนนั้นพูดจาหงอยๆ

"เออ..ชั่งมันเหอะ" ผมพุดจบก้อเดินไปล้างมืทันที

...ตกดึก...

"ฮ้าว.....ง่วงจังเลย" และเมื่อผมกําลังจะนอน เด็กคนนั้นก้อมาเรียกผม

"พี่ครับ" 

"มีอะไรล่ะ" ผมถาม

"พี่มานอนเป็นเพื่อนผมหน่อยสิครับ" เด็กคนนั้นพูดด้วยท่าทางงัวเงีย

"อือๆ...ไปรอที่ห้องก่อนไป" ผมตอบรับโดยไม่คิดอะไร

 และเมื่อถึงห้อง..ผมก้อเห็นเด็กคนนั้นนอนอยู่บนเตียงเรียบร้อยแล้ว

"หึ...หลับแล้วน่ารักดี...อุ๊บ!!" แต่ไม่ทันที่ผมจะพูดจบเด็กคนั้นก้อเอาริมฝีปากของตัวเองมาประกบกับริมฝีปากของผมมันอบอุ่นมากมันเป็นริมฝีปากที่คุ้นมาก..ตอนนั้นผมรู้สึกว่าผมหน้าแดงกล่ำเป็นลูกตําลึงแล้ว

"จะทําอะไรของเธอน่ะ" ผมรีบผละออกทันที

"พี่นอนกอดผมสิครับ..น๊า..ผมจะไม่ทํายังงี้อีกแล้วน๊า..กอดผมหน่อย" เด็กคนนั้นอ้อนวอนผม..ผมไม่รู้ว่าทําไมผมจึงตอบตกลงแล้วนอนกอดเด็กคนั้น...แล้วก้อจําอะไรไม่ได้เลย

แต่ก่อนที่ผมจะตื่น....ผมก้อรูสึกถึงอ้อมกอดอุ่นๆ...ขึ้นมา และเมื่อผมลืมตาผมก้อเห็นรุ่นพี่ฟูจิอยุ่ข้างหน้า...

"ระ..รุ่นพี่ฟูจิทําไมถึงมาอยู่ที่บ้านผมล่ะ" ผมถาม

"ก้อนายหมดสติ..ฉันก้อเลยพานายมาที่นี่" รุ่นพี่ฟูจิบอกผม

"นี่..เอจิเซ็น..ฉันมีอะไรจะบอกนาย" 

"อะไรหรอครับ" ผมถาม

"ฉัน..รักนายคบกับฉันนะ" ผมดีใจมากที่รุ่นพี่เค้าชอบผม...มันตื้นตันใจอย่างบอกไม่ถูก..น้ำตาของผมมันเรี่มไหลออกมาจากดวงตาของผม....

"ผมไม่ได้ฝันไปใช่มั้ยครับ" ผมถามคนตรงหน้า

"อืม..นายไม่ได้ฝันไป" รุ่นพี่พูด..และเมื่อรุ่นพี่พุดจบผมก้อเข้าไปกอดคนที่อยู่ตรงหน้าผมไม่รู้ว่าทําไมผมถึงเป็นฝ่ายกอดเขาก่อน...แต่ผมรู้สึกดีใจและอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก...ความรู้สึกนี้มันเหมือนกับในฝันผมเลย ในที่สุดผมก้อรู้ว่าเด็กคนนั้นก้อคือรุ่นพี่ฟูจินั่นเอง

"ผมก้อรักรุ่นพี่ครับ"


++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

จบแล้วค่ะสําเรื่องนี้ มาอ่านกันด้วยนะคะ