เลขาสุดสวย กับเพลย์บอย(แอ็บ)มาเฟีย

ลำดับตอนที่ #5 : ความจริงปรากฏ

ตอนนี้ฉันกำลังอยู่ในห้องทำงานอันแสนเงียบสงัด  จะไม่เงียบได้ไงละ มันก็มัวแต่นั่งทำงาน  ไม่หันมาแท็คแคร์แขกเลย ชิ ว่าแต่ฉันยังไม่ตรัสรู้ชื่อหมอนั้นเลยนิหน่า

“นี่ไอ้หื่นบ้ากาม”ฉันเรียก

“....”เงียบ เดี่ยะๆ เดี่ยะ โดน

“ไอ้หน้าจิ้งจก”ฉันเรียกอีกรอบ

“....”เอ๊ะ!! ไอ้ห่านี่ เรียกไม่หัน

“มึงจะหันตามที่กูเรียกจะได้มั้ย ไอหน้ากะจวก”ถึงฉันจะพูดแต่ฉันก็ได้แต่พูดเบาๆ เงียบๆคนเดียว

“เธอว่าใครหน้ากะจวก”เอ้า เสือกได้ยินอีก ที่กูเรียกดีๆละไม่หัน อีด...ก

“เอ้า ได้ยินด้วยหรอ ทีฉันพูดเสียงดังไม่ได้ยิน ทีฉันพูดคนเดียวละเจือกได้ยิน”ฉันบอก แต่ คำว่าเจือกฉันพูดเบาๆ

“ได้ยิน แต่ฉันแกล้งทำเป็นไม่ได้ยินต่างหาก เพราะฉันไม่ได้มีชื่อน่าเกลียดอย่างนั้น”แล้วไอคำว่า น่าเกียดทำไมต้องเน้นมาทางฉันด้วยละ

“ก็ฉันไม่รู้ชื่อชื่อนายนิ แล้วไอที่ฉันเรียกนายว่า ไอจิ้งจก ไอกะจวก ไอหื่นกาม อะฉันเรียกเพราะไม่รู้ชื่อนายตะหาก”ฉันเน้นคำว่า ไอจิ้งจก ไอกะจวก และไอ้หื่นกาม

“คำอื่นอะฉันรับได้แต่คำว่า ไอหื่นกามอะ ฉันรับไม่ได้ เธอไม่มีสิทธิ์ที่จะมาพูดกับเจ้านายแบบนี้ ดังนั้น เธอต้องเชื่อฟังคำสั่งฉันทุกอย่าง”เขาพูดซะเสียงดังเชียว เสียวสันหลังวุ้ย คนอย่างเมย์ไมยอมแพ้ใครเว้ย

“ กะ ก็หัดรับให้ได้สิ”ฉันคงยังหน้าด้านเถียงต่อไป

“หึ เธอแน่มากที่กล้าเถียงฉัน”ถ้าไม่กล้าเถียงก็ไม่ใช่เมย์แล้ว

“ดังนั้น เธอต้องได้รับบทเรียนที่เธอทำกับฉัน”ยังไม่ทันที่ฉันจะตั้งตัว

เขาก็ให้บทลงโทษกับฉัน โดยการจูบฉันอย่างดุเดือดส่วนมือนั้นใช่ว่าเขาจะอยู่เฉย อีกข้างหนึ่งประคองหัวฉันไม่ให้ดิ้นไปไหน อีกข้างหนึ่งก็เริ่มชอนไชไปตามร่างกาย  และทันใดนั้นเอง

แอ็ด~

เขารีบดันฉันออกห่างจากเขาทันที ไม่ต่างอะไรกับฉันที่หายใจไม่ออกต้องการอกซิเจน จึงรีบดันร่างเขาออกไปเหมือนกัน ฉันและเขาหันไปทางประตู และทันใดนั้นเองก็เจอกับร่างผู้ชายตัวสูงพอที่จะเป็นนายแบบหน้าตาหล่อเหลาเอาการ  แต่ยังหล่อไม่เท่านายนั้นหรอก และก็ผู้หญิงหน้าตาจิ้มลิ้มอีกคน ซึ่งคนๆนั้นฉันรู้จักดีซะด้วย มันคือ......ยัยบิว

“พี่เอฟ ทำอะไรยัยเมย์อะ รู้สึกว่ายัยเมย์จะไม่สมยอมซะด้วยสิ เอาไงดีน้า~”อะอะอะไร กูงง ใครก็ได้บอกที

“เฮ้ย!!ยัยบิวอย่านะ  อย่าบอกแม่นะ โอเคๆ ทีหลังพี่จะจูบยัยนี่เฉพาะตอนที่ยัยนี่ยอมก็แล้วกัน ว่าแต่เพื่อนบิวชื่อเมย์หรอ”งง ยิ่งงง เข้าไปใหญ่  สรุปกูโง่อยู่คนเดียวใช่มั้ยเนี่ยะ อ้ากกก อยากจะบ้าแล้วตาย

“เดี๋ยวๆ ไอบิว แกรู้จักนายนี่ด้วยหรอ งั้นแสดงว่าแกก็รู้นะสิ ว่าฉันจะต้องมาเป็นเลขาที่โรงแรมม่ายรูดอะ”ต่อหน้าคนอื่นฉันจะไม่พูด

กู-มึงหรอก จะพูดก็เฉพาะกับเพื่อนๆอะ

“ใช่แล้ว ส่วนเรื่องที่ฉันรู้จักพี่เอฟได้ไง เดี๋ยวฉันเล่าอีกทีนะจ๊ะเพื่อนเลิฟ”นี่ขนาดกูเป็นเพื่อนเลิฟมึงนะ ถ้าเป็นเพื่อนอ้ากกรี่ นี่มึงไม่หลอกไปหาแม่เล้าเลยละ  ไอฟาย

“เหอะ เพื่อนเลิฟ”ฉันเพื่อนออกมาอย่างงอนๆ

“โอ๋ๆ อย่างอนน้า รับรองว่าฉันจะเล่าให้หมดเปลือกเลย”มันพูด

“มาๆ มารู้จักแฟนฉันกันดีกว่า”เฮ้ยมันพาแฟนมันมาด้วยหรอ ทำอย่างกะเตรียมการไว้แล้วงั้นอะ เอ๋?? หรือมันจะเตรียมมาจริงๆ

“ไหนอะๆ ไม่เห็นมีเลย”ฉันมองซ้ายมองขวา แต่ก็ยังไม่เจอเจอ แต่นายหน้าหล่อที่ตอนนี้กำลังจับมือกับไอบิวอยู่ อย่าบอกนะว่านี่คือแฟนไอบิว!!

“ยะ ยะ อย่าบอกนะว่านี่แฟนแก”ฉันพูดพรางชี้ไปยังหนุ่มรูปงาม

“จ๊ะ”อ้ากกกก โคตรโชคดีเลย ได้แฟนอย่างหล่ออ่า อิจฉาๆ

“ห๊ะ!!”ไม่ใช่เสียงฉันแต่เป็นเสียงของนายเอฟ

“นี่บิวอย่าบอกนะ ไอที่บอกว่านิสัยดีนักดีหนาอะ เป็นไอ้ซันอะไม่เอาๆพี่ไม่ให้ มันเจ้าชู้”เอ๊ะ!! นายเอฟรู้จักหรอ งะ ฉันไม่รู้จักอีกแล้ว ฮือๆ อยากตาย

“อ้าว พูดงี้มาต่อยกันมะ”นายซันนั้นบอกกับนายเอฟ

“ถึงมึงเป็นเพื่อนกูก็ไม่ให้ ชิ”แหม่ ทำเป็นเด็กไปได้ แต่เวลาไอเอฟงอนก็หน้ารักไปอีกแบบนะ หุหุ

“ก็ไม่ได้เป็นเพื่อนมึงอย่างเดียวนะเว้ย กูยังเป็นมือขวามึงอีกนะเว้ย”เอ๋ แล้วมือขวานี่มันคือไรอีกอะ โอ้ย จอดห์งง

“....ก็ได้ ในเมื่อมึงอยากได้ก็ดูดีๆละ อย่าให้เสียใจนะมึงไม่งั้นกูจะเอาไอ้มือซ้ายมาฆ่ามึง”นายเอฟทำท่าคิด พร้อมทำท่า เอามือปาดคอตัวเอง

“คร้าบบบบบบบบบบบบบ”นายวันพูด

“^^”<<<ไอบิว

“^^”<<<นายซัน

“O.O??”<<<ฉันเอง งงเป็นไก้ตาแตกเลย

“-_-”<<<ไร้ความรู้สึก หรือรำคาญก็ไม่รู้

เม้นเยอะลงเร็ว ไม่เม้นไม่ลง เม้นช้าลงช้า จบ

เอิ้กๆ