คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : หอมเเก้ม
ตอนนี้ฉันกับไอบิวกำลังมาสิงสถิตอยู่หน้าบีทูเซ็ด และกำลังฝากของอยู่
“พี่ขาฝากของค่า~”ยานคางเลยนะมึง
“นี่ไอบิวแกเอาของฉันไปรวมกับแกด้วยดิ”ฉันพูด
“ก็เอามาดิ ยืนถือทำบื้อไรอยู่”อ้าวไอ้เวง
“พูดดีๆด้วยนะมึง”ฉันพูดงอนๆ
“โอเคๆ ขอโทษ”มันบอกพร้อมยิ้มน้อยๆ
ตอนนี้ฉันกับไอบิวกำลังอ่านหนังสืออย่างเมามัน ไอบิวมันอ่านหนังสือผี แม้งไม่กลัวผีไงฟะ ส่วนฉันจะเป็นอะไรไปไม่ได้นอกจาก.......นิยาย 555
“เฮ้ย 15.40 น. แร้ว ไปเร็ว เดี๋ยวกูไม่ได้งาน”ฉันพูดพรางมองนาฤกาแล้วก็สะกิดไอบิวไปด้วย
“อะไรกูจะอ่าน”อย่าลีลา
“ไปเร็ว”ฉันพูดพร้อมเอาหนังสือผี ไปวางบนชั้นหนังสืออย่างกล้าๆกลัว
“เฮ้ ผีหลอก”ไอบิวมันแกล้งทำเสียงดังๆให้ฉันตกใจ
“กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดด”และฉันก็ตกใจจริงๆด้วย
“อะ แฮ่มๆ”ผู้จัดการร้านหันมามองอย่างไม่พอใจพร้อมกับไอเบาให้รู้ว่า ..ถ้ามึงไม่เงียบมึงตาย..
“ขอโทษคะๆๆๆๆ”ฉันรีบมือขอโทษทุกคนที่อยู่ในระแวกนั้น แล้วพูดด้วยเสียงอันเบา ก็มันอายนี่หวา ไม่หน้าด้านเหมือนอีบิว ขอด่ามันหน่อยเหอะ
ตอนนี้ฉันลากไอบิวออกมาจากร้านหนังสือ ด้วยอารมณ์ที่ต้องเข้าไมโครเวฟ(อารมณ์เสีย)
“ไอบิวมึงก็รู้นิ ว่ากูกลัวผี แล้วมึงแกล้งกูทำไม”ฉันถามมันด้วยอารมณ์ขุ่นมัว
“โอ๋ๆ อะล้อเล่งหน่า ยิ้มหน่อยนะตะเอง”ไอบิวมันพูดพร้อมทำหน้าบ๋องแบ๋ว โอ้ย น่ารักเป็นบ้า ใครเห็นก็อดที่จะยิ้มไม่ได้ละวะ
“....”ฉันไม่พูดอะไร เพียงแต่ยิ้มหวานให้
“อะโค เราไปกันเหอะ นี่ก็จะ16.00 น. และ”อื้ม ห๊ะ!! 16.00 น.
“อ้ากกกกกกกกกกกกก ไปเร็วๆ เดี๋ยวมันทัน”ฉันพูดแล้วรับวิ่งแซงไอบิวไป
“โห คนนั้นโคตรหล่อเลยอะ”ฉันพึมพำอยู่คนเดียว แต่ก็ยังคงวิ่งอยู่
“ขาๆๆ นายๆ ขานายหุบหน่อยดิ อ้ากกกก”ขานายหล่อนั้นขวางอยู่อะ แล้วตอนนี้ฉันก็กำลัง
ตุ๊บ
....ล้ม....
“เห็นมั้ยฉันล้มเลยเพราะนายคนเดียว”ถึงจะหล่อแต่ก็ไม่ให้อภัย
“ขอโทษคร๊าบบบบ พอดีผมมองไม่เข้าเห็นอะ”อ้ากกกกก นายหล่อมันเอาหน้ามาไกล้ฉ้านอะ พอมองไกล้ๆ อ้ากแทบบ้า ตาเรียวคมแกมเจ้าชู้
จมูกโด่ง ผิวหน้าขาวเนียน ริมฝีปากเอิบอิ่มอมชมพู แถมยังเรียวอีก พูดตามตรงอิจฉา
“ผมไปก่อนนะ ถ้าเราเป็นเนื้อคู้กันจริง คงจะได้พบกันอีก”หมอนั้นพูดพร้อมกับ หอมแก้มฉันอย่างรวดเร็ว อ้าย นี่ฉันถูกคนหล่อหอมแก้มหรอเนี้ยะ เอ้ย ไม่ใช่ ฉันถูกไอบ้าที่ไหนมันหอมแก้มหรือนี่
“>/////<”กูอาย
“นี่ ไอเมย์มึงเป็นไรเนี้ยะ ยืนเอ๋ออยู่นั้นแหละ จะไปป่าวมัครงานอะ”ไอเมย์ถามฉัน แหม่มึงไม่ได้โดนอย่างกูนี่
“ไปๆ”ตอนนี้สติเริ่มกลับแระ
ณ ร้านสเวนเซ่นต์ แสนอร่อย พร้อมที่จะไปอยู่ในปากฉัน
“แล้วกูจะรู้มั้ยเนียะ ว่าไหนมันคือคนที่กูตามหา”ฉันบอกไอบิวอย่างหมดอาลัย
“น้องคะน้อง น้องคือคนที่จะมาสมัครงานป่าวคะ”อ๊ะ ใครถามฉัน
“อะ คะ ไม่ทราบว่าต้องสมัครที่ไหนหรอคะ”ที่แท้ก็เป็นพี่พนักงานสาวสวยนี่เอง แต่ฉันรู้สึกว่าที่นี่มีแต่พนักงานผู้หญิง แถมยังสวยๆอีกตะหาก
ตอนนี้นิดเดียวนะ เดี๋ยวเราต้องไปเซ็นทรัล
เม้นด้วย มะต้องโวตก็ได้ แต่โหวตก็ดี
ความคิดเห็น