คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอน เล่นน้ำ
“โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย หงุดหงิดโว้ยยยยยยยยย”
ตาเหลือกและตาขวาง สภาพไม่ต่างกับหมาบ้า
ทานตะวัน ชื่อน่ากิน แหกปากโวยวายอยู่ในห้อง หลังจากเดินนำหน้าลิ่ว ๆ ให้คนที่เดินขากระโผลกกระเผลกเดินตามมาถึงในห้อง แล้วก็โยนกระเป๋าลงบนเตียง ก่อนจะล้มตัวลงนอนกลิ้งไปกลิ้งมา ทิ้งให้อีกคนยืนทำหน้าเซ็งเบื่อโลก อยู่ห่างออกไป
เซ็งห่าอะไร เห็นใช้กระผมงก ๆ มันบอกว่ามันเซ็ง กระผมไม่เซ็งยิ่งกว่าเหรอ ที่ต้องมาเป็นขี้ข้ามันเนี่ย หรือยังไง หรือจะต้องให้กระผมช่วยมันแหกปากด้วยดี
“กูจะสระผม กูจะอาบน้ำ กูจะกินข้าว แล้วกูก็จะนอนด้วย งานมึงไปเลย ไปรองน้ำเลย กูจะแช่น้ำอุ่น ๆ แหน่ะ ทำมามองตาขวาง กล้องกูมึงรู้จักมั้ยว่ากล้องกูแพง”
เออครับ กระผมทราบแล้วว่ากล้องมันแพง กระผมทราบแล้วว่ากระผมเป็นคนใช้ และทราบแล้วว่ามึงมัน ตอแหลมาก ๆ ๆ ๆ ๆ ของความมาก
อ้อนเดินลากขาเข้าห้องน้ำไปแล้ว และจัดการรองน้ำจนเต็มอ่าง ปรับเปลี่ยนอุณหภูมิเรียบร้อย ก่อนจะเดินออกมาเชิญท่านชายลงไปแช่น้ำอุ่น
สภาพตอนนี้ ไอ้เวรนั่น เปลี่ยนเป็นนุ่งผ้าขนหนู ยืนหมุนไปหมุนมา ทำหน้าหล่ออยู่หน้ากระจก เห็นมันลูบ ๆ ผมสองสามที เออ เท่ห์ตายห่า นักฟุตบอลก็งี้ หุ่นมันดี แล้วไง ก็หุ่นดี ไม่เกี่ยวกะกระผมเลย อุตส่าห์ชื่นชมนะเนี่ย
แต่ก็ชื่นชมไปงั้นแหละ ไม่มีอะไรมากเลย
“น้ำอุ่นแล้ว” พูดออกไปอย่างแกน ๆ ทำหน้าเซ็ง ๆ แล้วอ้อน ก็พับแขนเสื้อ เตรียมเข้าไปช่วยท่านชายอาบน้ำ
“รวดเร็วทันใจดีจัง แหม้ แค่คิดว่าจะมีคนใช้แบบสบายมือไม่ต้องทำอะไรเลยตั้งสองปี มันก็แสนมีความสุขแล้ว”
พูดจากวนตีน แบบนี้ มีแฟนได้ไง ตอแหลไง ผู้หญิงคงไม่รู้ว่าไอ้เวรตะไลนี่มัน ตอแหล สร้างภาพ ดูห้องมันเด่ะ รกเละเทะอย่างกะอะไร ใครมาเห็นคงรักมันไม่ลงหรอกสภาพนี้
“ไปเร็ว คนใช้ ถูหลังหน่อย”
เออ ทราบแล้วแหละ คุณท่าน
อ้อนเดินตามเข้ามาในห้องน้ำทำหน้าเซ็งสุดชีวิต เมื่อนายท่าน โยนผ้าขนหนูสะบัดมาโดนหน้าแล้วก็ลู่ลงกับพื้นแล้วส่วนตัวไอ้ท่านชาย ก็กระดี้กระด้าลงอ่างไปแช่น้ำอย่างสบายใจเฉิบ สบายจริงนะมึง
เหี้ย อุบาทว์ชิบหายไอ้เวร
กร่นด่าในใจเป็นที่หายเครียดแล้ว อ้อนก็เลยจัดการ พับผ้าขนหนูแบบลวก ๆ แล้วก็ลงมือนั่งลงข้างอ่างน้ำ เตรียมถูกหลังให้ทันที
ส่วนไอ้เจ้านายตัวแสบ นั่งร้องเพลงสบายอารมณ์วักน้ำล้างหน้าอยู่นั่น
เฮ่อ ชีวิต อยู่กันอย่างสงบ ๆ ดีกว่า มันให้ทำห่าอะไรก็ทำไปซะ ไม่เหลือบ่ากว่าแรง ไม่อยากมีเรื่องกับพวกบ้าพลัง
เดี๋ยวอีกไม่กี่นาที นวด ๆ เสร็จ มันก็หลับแล้วแหละไอ้ห่าเนี่ย วัน ๆ วิ่ง ๆ ๆ ๆ ๆเดิน ๆ ๆ ๆ เตะบอล ห่าอะไรไม่รู้ทำนั่นทำนี่ตลอดเวลา ไฮเปอร์โคตรพ่อ แต่กลับมาถึงบ้าน เห็นมันน็อคเอ้าท์แบบไม่กี่นาที ก็หมดลม
“ถูแรงๆ หน่อยดิ”
เออ รู้แล้ว แรง ก็แรง
อ้อนจัดการใช้ผ้าขนหนูถูแรง ๆ ที่แผ่นหลังของคนที่นั่งยืดขาหันหลังให้
เบื่อว่ะ ทำไมกูต้องมาทำอะไรให้มันแบบนี้ด้วยวะ กล้องมันแพง ค่ากล้องไง แพงมากกกกกกก แม่รู้ด่าตายห่า
ไว้อาลัยให้กับชีวิตตัวเอง แล้วก็นั่งเหม่อ ๆ ถูแบบเหม่อ ๆ แล้วก็เลยพาลไปนึกถึงวันแรกที่หนักหนาสาหัสจนเกินจะรับได้ ก่อนหน้าที่จะนั่งกันอย่างสงบ ๆ อย่างนี้ บางทีลงไม้ลงมือกัน หัวร้างข้างแตกมาแล้ว กว่าจะคุยกันรู้เรื่องกว่าจะสงบได้ขนาดนี้ ใช้เวลานานถึงสามเดือน แต่ก็ผ่านมาถึงวันนี้แล้ว อะไรอะไรมันก็ดีขึ้นบ้าง ไม่ได้มีเรื่องต้องเดือดร้อนอะไรอาจเพราะอ้อนเป็นคนเฉื่อยชาด้วยก็ได้ เลยไม่ได้รู้สึกอะไรมากนัก แล้วนั่น
ยังไม่ทันนวดขาให้
ไอ้เวรตะไล สุดยอดตอแหล มันก็หลับซะแล้ว หลับคาอ่างน้ำเลย
เพราะเสียงกรนเบา ๆ นั่นแหละ ถึงได้รู้ว่ามันหลับไปแล้ว
“ทาน เฮ้ย ไอ้ทาน”
“หือ” เห็นว่าคนในอ่างน้ำ ขยับตัวเล็กน้อย แล้วก็ถึงรู้ว่ามันเพิ่งรู้สึกตัวแล้ว เห็นทานตะวันหันหน้ามาหาเล็กน้อยแล้วก็ปรือตาขึ้นมองก่อนจะยิ้มแหย ๆ มาให้ แล้วก็ยิ่งงงกับพฤติกรรมแปลก ๆ ของคน ๆ นี้เหลือเกิน
กลางวัน มันบ้าบอ งี่เง่า เอะอะโวยวาย แหกปากตะโกน แต่พอลงอ่างอาบน้ำถูหลังให้แค่นั้นแหละ
ไอ้คนตอแหล กวนส้น เมื่อกลางวัน มันจะกลายเป็นคนเงียบ ๆ เหม่อลอย ขึ้นมาทันที
“กินข้าวหรือยัง”
ถามมาได้ว่ากินข้าวหรือยัง ก็กินแล้วไง กินที่บ้านแล้ว พร้อมมึงนั่นแหละ ไอ้โง่
“ถามทำไม” พูดไปงั้น ให้บรรยากาศเงียบ ๆ มันดีขึ้นหน่อย
“เหรอ” เหอะ ถามหาหอกอะไรวะ เมื่อกลางวันแหกปากด่าเราโวยวายใส่เราอยู่แท้ ๆ ทีตอนนี้มาเสือกถามว่ากินข้าวหรือยัง ละเมออะไรหรือเปล่าวะ
ทานตะวันนอนนิ่ง ๆ อยู่ในอ่างน้ำ ให้อ้อนถูหลังให้ แล้วก็วักน้ำเล่นไปเรื่อย ๆ ดวงตาที่ฉายแสงเมื่อกลางวันเลื่อนลอย และกำลังจมอยู่กับความคิดของตัวเอง คิดอะไรบางอย่าง ที่อ้อนไม่รู้ ว่าพฤติกรรมแปลก ๆ ของทานคืออะไร จะเป็นแบบนี้ตลอดเวลาที่อาบน้ำ เหมือนกับว่า มันกำลังจะทำอะไรสักอย่าง แต่ไม่ได้ทำ แล้วมันจะทำอะไรวะ
“ไอ้เตี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย เป๋ ไอ้ขาเป๋ แบบนี้เขาเรียกว่าถูหลังเหรอวะไอ้ห่า นิ่มนวลจริง ๆ ขัดแรง ๆ เข้าสิโว้ยยยย”
น่านไง วิญญาณผีบ้าเข้าสิงมันอีกแล้ว แหกปากไม่พอ ยังใช้มือตีน้ำในอ่างให้กระเด็นเป็นวงกว้าง ดิ้นกระแด่วกระแด่ว หัวหูเปียกไปหมดแล้ว ตัวเองเปียกไม่พอ ยังพลอยทำให้คนถูหลังเปียกไปด้วย
โอ้ยยยยยยยยยยยยย กูอยากจะบ้า เสื้อผ้าเปียกอีกแล้ว แล้วนี่จะทำยังไงวะเนี่ย ได้แต่นั่งให้ไอ้บ้านี่วักน้ำใส่ให้เปียกเล่น เพราะมันบอกว่าห้ามหือ ห้ามโวยวาย เออ กระผมก็ต้องอยู่อย่างนี้แหละ
ให้นายท่านสาดน้ำผมเล่นให้พอ นี่อยู่กับพวกโรคจิตอยู่ใช่มั้ยเนี่ยยยยยยยยยยย เบื่อโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยย
มันจะเป็นคนดี ๆ เหมือนชาวบ้านชาวเมืองเขาได้ถึง ห้านาทีมั้ยเนี่ย เวลาแสนสุขหมดลงอีกแล้ว
เฮ่อ เซ็งโว้ยยยยยยยย เมื่อไหร่จะได้ไปให้พ้น ๆ ไอ้บ้านี่ซะทีวะ เมื่อไหร่จะใช้หนี้หมดวะกู
“ทำหน้ากวนตีน ทำหน้ากวนตีน เอานี่ไปกินก่อนเลยมึง”
เฮ้ย อย่านะเว้ย เล่นอะไรของมันอีกวะเนี่ย ไอ้ห่าเอ้ย
ขวดสบู่เหลว ถูกเทลงในมือ แล้วจุ่มลงไปในน้ำ ทานตะวันสะบัดมือให้เกิดฟองก่อนจะวักน้ำขึ้นและมุ่งมั่นจะทำให้อีกฝ่ายเปียก แล้วก็เละเทะให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้
“เอาไปเลยมึง จะได้แสบตา ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ไอ้บ้าเอ้ย มันเป็นบ้าอะไรของมันเนี่ย กูเบื่อมันเต็มทีแล้วโว้ยยยยยยยยย ทำให้คนอื่นแสบตามันสนุกมากนักหรือไงวะ ไอ้โรคจิตเอ้ย
ความคิดเห็น