One shot I : [Fon&Belle] เธอคิดยังไงกัน

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

One shot เท่านั้น...

มีเป็นตอนๆ นะคะ 

เนื้อเรื่อง

“เราไม่ใช่คู่จิ้นค่ะ แต่เราเป็นแฟนกัน”

คำพูดในวันเปิดตัวฮอร์โมนซีซั่น2 วันที่ยังไม่มีแฟนคลับจิ้น วันที่ ep.4 ยังไม่ฉาย

ฉันก็แค่อยากสร้างกระแสเล็กๆ ซึ่งก็พอให้กรี๊ดกร๊าดกันได้พอขำๆ ทั้งหอมแก้ม ทั้งกอด โดยไม่ได้เคอะเขินแม้แต่น้อย

แต่ตอนนี้ ความรู้สึกในวันนั้นที่พูดประโยคนี้ กับวันนี้ ไม่รู้เหมือนกันว่าความรู้สึกมันเปลี่ยนไปตอนไหน ...

รู้เพียงแต่ว่า ตอนนี้ถ้าแค่สบตาตรงๆ ยังไม่กล้าเลย

หลังจากที่ ฮอร์โมน ซีซั่น2 Ep.4 ฉายออกไป เธอก็โด่งดังและเป็นที่รู้จักมากขึ้น แม้กระทั่งตอนนี้ที่ฮอร์โมนจบแล้ว แต่กระแสคู่จิ้น ระหว่างเธอกับพี่สาวคนสวย ฝน ศนันธฉัตร ก็ยังไม่หายไปไหน ยิ่งจิ้นกันมากขึ้น มากขึ้นไปอีก

พอมีแฟนคลับที่เข้ามาชอบเธอเพราะบทของก้อย ที่เธอแสดงคู่กับดาว บางครั้งเธอก็ต้องตามใจแฟนคลับเซอวิสบ้างไรบ้างเป็นธรรมดา แรกๆ ก็สนุกๆ ขำๆนะ แต่ทำไมตอนนี้มันถึง...เจ็บได้ขนาดนี้

เพราะอะไรนั้น หลายๆคนคงจะทราบดี พี่ฝนคู่จิ้นของฉัน เธอมีแฟนอยู่แล้ว.....

“เบลล์ๆ คิดอะไรอยู่” เสียงเล็กๆ ทำให้เธอหลุดจากภวังค์

“ป่าวๆ พี่ฝน เออ เมื่อกี้พูดถึงไหนแล้วนะ” เบลล์ พูดกลบเกลื่อน พร้อมกับพยายามไล่ความคิดเมื่อสักครู่นี้ออกไป

“นี่ๆ เมื่อกี้นี้อ่ะ ทำไมต้องนั่งห่างกันขนาดนั้นด้วย”

“อ่อ ก็เขินไง ไม่ได้เจอกันนาน”

“นั่นมันที่ตอบในรายการ ไม่ต้องชงแล้ว พูดความจริงมา เป็นอะไร หรือได้กลิ่นอะไรรึเปล่า” ฝนไม่พูดเปล่า พยายามดมเนื้อตัวของตัวเองไปด้วย การที่เบลล์นั่งออกห่างจากเธอ ทำให้เธอเสียความมั่นใจได้เหมือนกัน ให้ตายสิ ก่อนมานี่ ก็เช็คแล้วนะ

“ไม่ใช่ๆ พี่ฝน เบลล์ไม่ได้นั่งห่างเพราะเรื่องนั้น” เบลล์รีบยกมือปฏิเสธทันควัน กลัวพี่สาวจะเข้าใจผิด

“งั้นเพราะอะไรล่ะ” เสียงเล็กหันไปถามจริงจัง

“เด๋วจะเข้ารายการแล้วนะครับ 5 4 3..” เสียงสวรรค์ช่วย เบลล์แอบถอนหายใจ อย่างน้อยก็ช่วยให้เธอมีเวลาคิดคำตอบอีกซักหน่อย

หลังจากจบรายการ

“พี่ฝน เด๋วเบลล์ลงไปหาแฟนคลับก่อนนะ” ร่างสูงตะโกนเข้าไปในห้องแต่งตัว

“ได้ๆ เด๋วพี่ตามลงไป” เสียงเล็กๆ ตะโกนกลับลงมา

คิดหนักอีกแล้ว ลงไปหาแฟนคลับพร้อมพี่ฝนเนี่ยนะ ไม่ดีต่อหัวใจชะมัด ต้องเซอร์วิสอีกอะไรอีก ไม่อยากเลย...

“เซลฟี่หน่อยฝน” “ถ้าเซลฟี่ เอาแบบในซีรีส์สิ หอมแก้มด้วย” เสียงแฟนคลับเชียร์ขึ้น

พี่ฝนหันหน้ามาหาเธอ เหมือนกับเป็นคำถามว่า จะเล่นด้วยมั้ย แน่นอน เธอปฏิเสธ ไม่ใช่ว่าไม่อยากทำหรอกนะ แต่ทุกวันนี้ แค่อยู่ใกล้ๆพี่ฝน ก็แทบจะห้ามหัวใจตัวเองไม่อยู่แล้ว

หลังจากบอกลาแฟนคลับ

เธอเดินกลับไปที่รถ พร้อมกับสูดหายใจลึกๆ เฮ้อ ผ่านไปอีกหนึ่งวัน ช่วงนี้ ไม่ค่อยมีงานคู่ คงไม่เป็นไร

ให้ตาย ช่วงนี้ พี่ฝนชงเก่งชะมัด เฮ้อ เบลล์เอ้ย อ่อนหัดชะมัดยาด เก็บความรู้สึกตัวเองแทบไม่อยู่ เด๋วคืนนี้พรุ่งนี้ พวกแฟนคลับต้องเอาไปแซวแน่ๆ  พยายามแล้วนะ แต่จะให้เซอวิสแบบพี่ฝน มัน...ไม่กล้าจริงๆ

“ไง แม่นักเลงคีย์บอร์ด” เสียงเล็กๆ ดังขึ้นด้านหลัง

“อ้าว พี่ฝน จอดรถชั้นนี้หรอ” เบลล์เลิกคิ้วสงสัย เมื่อกี้ที่คุยกัน จำได้ว่าจอดคนละชั้นนี่นา

“เรามีเรื่องต้องคุยกันนะเบลล์ เป็นอะไรหลบหน้าหลบตาพี่ หลายครั้งละ พี่เล่นอะไรไปก็ไม่เล่นด้วย” เสียงเล็กๆ พูดพร้อมกับค่อยๆ ก้าวเข้ามาประชิดตัว กลิ่นน้ำหอมที่ฝนใช้ประจำ มันทำให้ท้องไส้ปั่นป่วนไปหมด

“ก็...เบลล์ไม่รู้จะทำตัวยังไงดีนิ” ร่างสูงได้แต่หลบสายตาของร่างเล็กที่จ้องมา

“หืมมมมมม ไม่รู้จะทำตัวยังไง ทีก่อนนี้ หอมพี่เอาหอมพี่เอา ทีตอนนี้มาทำเป็นไม่รู้ว่าจะทำตัวยังไงหรา” พี่สาวคนสวยพูดพร้อมกับหยิกแก้มคนปากไม่ตรงกับใจไปด้วยย

“โอ้ย พี่ฝน ไหนบอกกลัวเบลล์เจ็บไง ทีงี้ไมหยิกซะแรงเลย” ร่างสูงพูดพลางลูบแก้มตัวเองป้อยๆ

“ตอนนั้นกลัวเบลล์เจ็บจริงๆ แต่ตอนนี้หมั่นไส้มากกว่า”

“หมั่นไส้เบลล์เรื่องอะไรอ่ะ”

“นักเลงคีย์บอร์ด ต่อหน้าไม่กล้าบอก” เสียงเล็กร้องเพลงที่เธอแสดงเป็นนางเอกมิวสิคขึ้น พร้อมค่อยๆยื่นหน้าเข้ามา

“อะไรอ่า พี่ฝน ร้องเพี้ยนนนนนนนนนน” ร่างสูงพูดแซวพี่สาวกลบเกลื่อนความเขินของตัวเอง

“เพี้ยนอะไรๆ ออกจะเพราะ ฮ่าๆๆๆ  นี่ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องเลยนะ วันนี้เบลล์เป็นอะไรฮึ” ฝนตีแขนเบลล์เบาๆ ด้วยความหมั่นเขี้ยวเล็กๆ

“ก็ไม่ได้เป็นอะไร ปกติดีค่า”

“โอเคๆ ไม่เป็นอะไรก็ดีละ พี่นึกว่า เบลล์ไม่พอใจ ไม่อยากจิ้นกับพี่แล้ว พี่จะได้ไม่เล่นอีก”

เสียงท้ายประโยค ทำให้เบลล์ต้องขมวดคิ้ว เธอไม่ได้คิดไปเองใช่มั้ยว่า... เสียงพี่ฝนมันสั่นเล็กๆ

“เบลล์ ขับรถดีๆนะ แม่พี่ขับรถวนลงมาละ” เสียงเล็กๆ บอกลา พร้อมกับยกมือบ๊ายบาย ฝนเองก็รอจนเบลล์ขึ้นรถและสตาร์ทรถเรียบร้อย ถึงค่อยให้แม่เธอขับรถออกไป

หลังจากที่ฝนกลับถึงบ้าน เธอจึงนำของขวัญต่างๆ ที่ได้จากแฟนคลับ มาจัดเรียงพร้อมกับโพสรูปขอบคุณสำหรับกำลังใจ

เธอรู้สึกดีเหลือเกิน ที่มีแฟนคลับมาให้กำลังใจล้นหลามขนาดนี้ แม้ว่าส่วนหนึ่งจะมาเพราะชอบเบลล์ก็ตาม แต่ถึงยังไงก็ดีใจอ่ะแหล่ะ เธอยิ้ม เพราะกับมองของขวัญเหล่านั้นด้วยความปิติ

แต่เมื่อคิดถึงเหตุการณ์วันนี้ พลันทำให้เกิดความรู้สึกประหลาดอย่างบอกไม่ถูก .... เบลล์ เป็นอะไรไปนะ .... เธอรู้สึกไม่ดีเท่าไร ที่น้องสาวของเธอ เหมือนกับจะทำตัวออกห่างเธอแบบนี้ ... สงสัย เบลล์ คงไม่ชอบให้เซอร์วิสล่ะมั้ง...

จะว่าไป เท่าที่แอบอ่านตามแท็คในทวิตต่างๆ รู้สึกเหมือนกันนะว่า แฟนคลับบางคนเริ่มคิดเป็นจริงเป็นจังแล้ว โชคดีนะเนี่ยที่เปิดตัวแฟนไปแล้ว ไม่งั้น ขืนมาเปิดตัวตอนนี้ มาร์คโดนด่ายับแน่ๆ เหมือน... ข้าวปั้น ...

ยิ่งคิดก็ยิ่งขำ ข้าวปั้น นี่ถือว่าคราวซวยมากๆ ฮีเองยังสับสนในตัวเองอยู่เลยว่าจะแมนหรือจะยังไง ฮีก็เล่นไปตามบทแท้ๆ จู่ๆ โดนแอนตี้เฉยเลย เฮ้ออออ ไม่อยากคิดเลยว่า ถ้าเบลล์ มีแฟนขึ้นมา แฟนคลับจะว่ากันยังไง จะโดนเหมือนแทยอนรึเปล่านะ

ทำไมนะ.... พอคิดว่าเบลล์จะมีแฟนขึ้นมา หัวใจมันถึงรู้สึกเจ็บแปลบๆ แบบนี้

บ้าไปแล้ว ไม่ใช่ละ นี่เราจะไปคิดแบบนั้นกับเบลล์ ได้ไง สงสัยจะหวงน้องมากไป 55555 ไปอาบน้ำเตรียมตัวนอนดีกว่า

แต่แล้ว เสียงไลน์ กลับดังขึ้น ทำให้ฝนต้องชะงัก เปิดไลน์ขึ้นมาดู พร้อมกับอมยิ้ม

Kemisarabelle : พี่ฝนๆ

Fon_sntc : ไง ยังไม่นอนอีก

Kemisarabelle : จะนอนแล้ว แต่จะมาบอกราตรีสวัสดิ์

Fon_sntc : จ้า ฝันดีน้า ^^

Kemisarabelle : พี่ฝน เบลล์คิดถึงพี่ฝนน้า

Fon_sntc : ไม่ใช่ละ ทีงี้มาบอกคิดถึง -*-

Kemisarabelle : 55555 ก็พี่ฝนอ่ะ ชอบชง เบลล์ก็เขินดิ

Fon_sntc : เขินทำไม พี่น้องกัน 55555

....

..

.

เงียบ.... Read แล้ว ทำไมไม่ตอบ??? ฝนขมวดคิ้ว รออีกฝ่ายตอบกลับ แต่ไม่มีเสียงตอบรับกลับมา ทำไมนะ... หรือว่า จะโกรธ มือไวเท่าความคิด เธอกดสายหาเบลล์ทันที

รอสายซักพัก จนอีกคนรับ

“เบลล์ เป็นอะไรรึเปล่า” เสียงเล็กถามทันทีที่อีกฝ่ายกดรับสาย

“ป่าวๆ พี่ฝน ... คือแม่เรียกอ่ะ เบลล์เลยไปคุยกับแม่”

“อ่อ นึกว่าเป็นอะไร เห็นไม่ตอบไลน์”

“พี่ฝน แคร์เบลล์ด้วยหรอ”

“แคร์สิ ไมถามงี้อ่ะ”

“.....”

“เบลล์ มีอะไรเบลล์บอกพี่สิ อย่าเงียบ”

“พี่ฝนแคร์เบลล์ เพราะเบลล์เป็นน้องพี่ฝนใช่มั้ย” เสียงอีกฝ่ายสั่น จนทำให้ฝนเองรู้สึกได้

“เบลล์ คงไม่ได้.....คิดอะไรกับพี่ ใช่มั้ย” เธอกลั้นใจถามสิ่งที่เธอคิดแต่ก็พยายามจะสลัดมันทิ้งไปตลอด

“....”

“พี่ฝน คิดยังไงอ่ะ” คำถามที่เบลล์ตอบมา ทำเอาเธองง มันใช่คำตอบของคำถามเธอมั้ยเนี่ย

“คิดยังไงคืออะไร”

“พี่ฝนคิดยังไง ถ้าเบลล์คิดอะไรกับพี่ขึ้นมาจริงๆ”

ไม่มีเสียงตอบรับจากปลายสายอีกฝ่าย ทำให้คนพูดรู้สึกอยากตบปากตัวเองซักร้อยครั้ง

ให้ตายสิ ไม่น่าพูดออกไปเลย

“พี่ฝนคะ” เบลล์กลั้นใจลองเรียกดูอีกครั้ง หวังใจไว้ลึกๆว่าพี่ฝนของเธอคงจะไม่โกรธกับคำพูดที่หลุดจากปากพล่อยๆของเธอ

“เบลล์ พี่ว่า พี่...เอ่อ” ฝนเองก็ไปไม่ถูกเหมือนกัน เมื่อเจอประโยคนี้ของเบลล์ไป เธอกรอกตาไปมา คิดหาคำตอบของคำถามนี้
แต่ความคิดในหัว มันสับสนตีกันไปหมด แถมตรงที่อก...ยังรู้สึกแปล๊บแปลกๆอีก

“พี่ฝน คือว่าเบลล์...” 

“พี่ไปอาบน้ำก่อนนะ พอดีแม่เดินมาดูหลายรอบละ ไงก็ฝันดีนะ รีบอาบน้ำนอนได้แล้ว” ฝนพูดตัดบท

“ค่ะ พี่ฝน ฝันดีนะคะ” เมื่อได้ยินเสียงพี่สาวคนสวยตัดบทมาแบบนี้ เธอก็ไม่รู้จะทำยังไง ได้แต่รับคำ และวางสาย เสียงของเธอสั่นเล็กๆ หากฝนตั้งใจฟังก็คงจะรู้สึกได้เหมือนกัน

หลังจากวางสาย เบลล์โยนโทรศัพท์ลงบนโซฟาและทิ้งตัวลงนอน ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม น้ำตาเธอมันถึงเอ่อขึ้นมา

“ไม่จริงใช่มั้ย นี่เราคิดกับพี่ฝนจริงๆเหรอ”