คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Jewel 5...
Chapter 5
“พวกพี่กำลังทำอะไรกันอยู่เนี่ย” คิบอมเดินเข้ามาสะกิดถามทีละคน แต่ก็ไม่มีใครให้ความสนใจหนุ่มแก้มป่องรุ่นน้องแม้แต่คนเดียว ทุกคนต่างส่องตาไปที่กล้องส่องทางไกลอย่างตั้งใจ ยิ่งกว่าอ่านหนังสือสอบเสียอีก
“โหย ไม่เห็นอะไรเลย” ฮันกยองบ่นออกมาคนแรกก่อนจะลงนั่งอย่างหมดแรง
“พี่มองอะไรกันน่ะ” คยูฮยอนออกปากถามอีกคนอย่างอยากรู้
“มองพวกจีวิลน่ะสิ อุตส่าห์ส่องมาเป็นชั่วโมงไม่มีใครถอดผ้าคลุมเลย” ทงเฮหันมาตอบแล้วส่ายหน้าอย่างเหนื่อยใจ
“พวกพี่อยากเห็นหน้าจีวิลเหรอ” คิบอมถามออกไปอีกครั้ง
“แกไม่อยากเห็นกันรึไงวะ” ซีวอนหันมาถามรุ่นน้องอีกสองคน ทั้งสองคนพยักหน้ารับกันแข็งขัน
“เฮ้อ ถ้าเห็นหน้าฮีชอล ฉันคงจะฝันดี” คำพูดของฮันกยองทำให้คิบอมชะงักไป
“แล้ววันหยุดพวกจีวิลเขาไม่ออกไปไหนกันเลยเหรอครับ” คิบอมพยายามหาทางช่วยพวกพี่ๆเต็มที่
“ก็จะออกไปแต่ละทีจะโทรมาสั่งเราก่อนว่าอีกวันห้ามออกไปไหน” ยูชอนเป็นคนตอบ
“แล้วพี่ก็เชื่อเหรอ” คยูฮยอนจอมเจ้าเล่ห์ย้อนถาม
“ก็เราแพ้เขานี่ ลูกผู้ชายคำไหนคำนั้น” คังอินหันมาตอบน้อง
“พี่ เราต้องแอบตามบ้างพี่ไม่อยากเห็นหน้าของจีวิลเหรอไง” คยูฮยอนหว่านล้อมออกมาอีกครั้งเพราะเจ้าตัวก็อยากเห็นหน้าของซองมินใจแทบขาด
“ฉันเรียนมาปีนี้ปีที่สี่ ฉันยังไม่เคยเห็นหน้าจีวิลซักคน” ยุนโฮพูดออกมาปลงๆ
“ผมเคยเห็นคนนึง สวยมาก” หมาป่าหนุ่มพลั้งปากออกไป ก่อนจะหันไปหาเพื่อนรักด้วยสายตาขอโทษขอโพยแต่คงจะไม่ทันการซะแล้ว
“ใคร แกเคยเห็นใคร” รุ่นพี่ทั้งหลายต่างเข้ามารุมทึ้งคยูฮยอนไปมา จนหนุ่มรุ่นน้องแทบจะขาดอากาศหายใจอยู่ตรงนั้น
“พี่ผมเองครับ” คิบอมจำต้องบอกออกไป กลายเป็นสายตาทุกคู่จับจ้องมาที่ใบหน้าของเขาแทน
“พี่แก ใคร” เยซองถามออกมาอย่างอยากรู้ นามสกุลคิม ก็มีคิมเรียวอุคของเขาอยู่ด้วย
“ใช่แจจุงรึเปล่า” ยุนโฮถามออกมาอีกคนอย่างมีความหวัง
“พี่ฮีชอลครับ” คิบอมบอกออกมาทำให้หนุ่มจีนถลาเข้ามาหาอย่างมีความหวังเต็มเปี่ยม
“ผมจะให้พี่ดูรูปก็ได้ แต่พี่ห้ามบอกพี่ฮีชอลนะว่าผมให้ดู ไม่งั้นผมตายแน่” คิบอมพูดออกไปเสียวๆ
“ได้เลย” รุ่นพี่ทุกคนรับคำ ก่อนที่ฮันกยองจะรับโทรศัพท์มือถือออกไปจากมือของคิบอมที่ส่งมาให้ ภาพที่ปรากฎแก่สายตาหากไม่มีใครบอกว่าเป็นผู้ชาย เขาคงนึกว่าเป็นผู้หญิงซะอีก
เฮือก…
ขนาดแค่คนเดียวยังสวยขนาดนี้
ถ้าเห็นกันครบทุกคนต่อให้ตายก็ยอมล่ะวะ!
“พี่เอามาดูบ้าง โหยจะเข้าไปอยู่ในมือถือแล้วเนี่ย” เยซองแย่งออกไปจากมือแล้วก็ไม่พ้นมีสภาพเดียวกัน
“พรุ่งนี้วันหยุดนี่หว่า” ทงเฮเปรยขึ้นมา
“ใช่ๆ พรุ่งนี้เราต้องไม่พลาดแน่” ซีวอนรับคำเพื่อนสนิททันที
“แล้วเราจะรู้ได้ไงว่าพวกจีวิลจะไม่คลุมผ้าออกไปเที่ยวด้านนอก” คยูฮยอนถามขึ้นอย่างสงสัย
โป๊ก…
ได้รับมะเหงกมาจากคังอินทันที
“แกว่าเดินคลุมผ้าเวลาไปเที่ยวเนี่ยคนปกติเขาทำกันไหม” คังอินถามน้องชายอย่างเอือมระอา
“อ่า ผมลืมไป” มือแกร่งลูบหัวตัวเองป้อยๆ แล้วยิ้มแหยๆส่งกลับมาให้
ครืด…ครืด…
โทรศัพท์ของยุนโฮสั่นขึ้นมา ทำให้ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบทันที
“แจจุงโทรมาว่ะ” ยุนโฮหันมาบอกน้องๆที่ตั้งใจฟังก่อนจะกดรับ
“ว่าไง” กรอกเสียงแบบไม่เต็มใจรับลงไป แต่ปากนี่ฉีกยิ้มกว้างไปจนแทบจะถึงหูอยู่แล้ว
“ไอ้หน้าหมี พรุ่งนี้พวกแกห้ามออกไปข้างนอกนะ แค่นี้แหละ” ร่ายยาวรวดเร็วและกดวางสายไปโดยที่ยุนโฮยังไม่ทันตอบตกลงเลยแม้แต่น้อย
“ว่าไงอ่ะพี่” ยูชอนสะกิดถามยิกๆ
“โทรมาบอกว่า ห้ามเราออกไปข้างนอกพรุ่งนี้”
“อีกแล้วเหรอวะ” ฮันกยองถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย
“พี่จะยอมฟังคำสั่งเหรอ” คยูฮยอนร้องถาม
“ก็เราแพ้นี่หว่า” ทงเฮหันมาตอบ
“โหยพี่ เราก็แอบตามไปแล้วกลับก่อนอย่าให้พวกจีวิลจับได้ดิ” รุ่นน้องหนุ่มตะโกนออกมาในความใสซื่อของพวกรุ่นพี่
“เออ ทำไมเราคิดไม่ได้วะ”
“ไปเร็ว” ฮีชอลหันมาเร่งน้องยิกๆ ตอนนี้ค่อนข้างดึกทำให้ไม่มีผู้คนพลุกพล่าน จีวิลทุกคนปราศจากผ้าคลุมหน้า หลังจากที่แจจุงโทรไปบอกยุนโฮ ก็พากันทยอยลงมาจากหอพัก
“ทำไมเราต้องออกกันตั้งแต่คืนนี้เลยล่ะซิน” อีทึกหันมาถามเพื่อนอย่างไม่เข้าใจ
“ก็ปีนี้ไอ้เจ้าคิบอม น้องชายฉันมันดันอยู่ในกลุ่มไนซ์กายน่ะสิไม่น่าไว้วางใจอย่างแรง” คนสวยหันมาตอบแล้วดึงมือฮยอกแจมาไว้ข้างกายตัวเอง คนอื่นๆไม่น่าเป็นห่วงเท่าไหร่จะมีที่น่าห่วงก็คงจะเป็นฮยอกแจคนเดียวเท่านั้น
“โหย งั้นรีบไปเหอะพี่” จุนซูรับคำแล้วรีบย่องตามกันลงไปจนถึงชั้นล่าง ซองมินกับเรียวอุควิ่งตามไปติดๆ ต่างคนมองซ้ายขวาอย่างระวังภัยพากันถอนหายใจโล่งอกที่ไม่มีคนอยู่แถวนั้นก่อนจะชักแถวกันเดินออกจากบริเวณหอพักไปอย่างอารมณ์ดี
“เห้ย! แย่แล้ว” อยู่ดีๆคิบอมก็ร้องลั่น และลุกพรวดขึ้นมายืน
“อะไรของแกวะ” ฮันกยองที่นอนปริ๊นซ์รูปของฮีชอลมานอนกอดฝันหวานสะดุ้งตามเช่นกัน
“เราพลาดแล้วพี่ ป่านนี้พวกจีวิลออกไปแล้ว” คิบอมตะโกนบอกเพราะรู้จักนิสัยของพี่ชายตัวเองเป็นอย่างดี
“แล้วเราจะรออะไรอยู่วิ่งดิวะ” ยุนโฮตะโกนขึ้นมาอีกคนแล้วนำทีมวิ่งลงไปยังด้านล่าง มองเห็นแผ่นหลังของคนหลายคนออกห่างไปเรื่อยๆ
“เห้ย หยุดนะ” ซีวอนตะโกนลั่นกระโจนไปด้านหน้า ทำให้คนที่อยู่ตรงนั้นผวาเฮือกและออกวิ่งเช่นกัน ฮีชอลวิ่งไปทางเดียวกับฮยอกแจ อีทึกไปกับจุนซู ซองมิน เรียวอุคและแจจุงไปด้วยกัน ทำให้พวกไนซ์กายต้องแบ่งออกเป็นสามสายเช่นกัน
“พี่หยุดเลย ผมเองคิบอม” คิบอมตะโกนไล่หลังพี่ชายที่วิ่งอยู่ไม่ไกลนัก
“ไม่โว้ยแกมากับไอ้ม้านั่นฉันไม่หยุดเด็ดขาด” ฮีชอลตะโกนตอบกลับมาแม้จะเหนื่อยไม่น้อยเลย
“พี่หยุดเถอะ น้องพี่ไม่ไหวแล้วนะ” คิบอมตะโกนบอกเมื่อเห็นร่างเล็กของอีกคนถูกฮีชอลลากถูลู่ถูกังไปๆมาๆ จนน่าสงสาร
“อ้าว ฮยอก” ฮีชอลเบรกสุดตัวแล้วหันมาประคองร่างของน้องชายเอาไว้ ทำให้คิบอมกับซีวอนตามมาทัน ฮีชอลเอื้อมมือทั้งสองข้างไปปิดตาของคิบอมกับซีวอนเอาไว้
“พี่จะปิดตาผมทำไม ผมเคยเห็นหน้าพี่อยู่แล้ว” คิบอมร้องถามพยายามจะแกะมือออก
“ไม่ได้เดี๋ยวแกเห็นหน้าฮยอก ฮยอกมาปิดตาซีวอนที” ฮีชอลตวาดใส่น้องชายตัวเอง ก่อนจะให้ฮยอกแจไปปิดตาของซีวอน ร่างบางรับคำก่อนจะลุกขึ้นยืนใช้มือของตัวเองยื่นไปปิดตาคมของซีวอนเอาไว้ มือนิ่มๆและกลิ่นกายหอมกรุ่นทำให้ซีวอนแถมคลั่ง
“ปิดตาพี่ทำไมครับ มืดขนาดนี้มองไม่เห็นหรอก” ม้าหนุ่มพยายามหว่านล้อมแต่ก็ไม่ได้แสดงอาการขัดขืนแต่อย่างใด ไม่เหมือนกับคิบอมที่ตอนนี้มะรุมมะตุ้มอยู่กับฮีชอล
“เอ๋ เหรอฮะ”
“ครับไม่เห็นหรอก ฮยอกมองเห็นหน้าพี่ไหมล่ะครับ” ถามกลับเสียงนุ่มแขนแกร่งรั้งเอวบางเข้าหาแล้วกอดไว้แนบแน่น
ร่างสูงยิ้มจน ลักยิ้มบุ๋มลงไป
“เห็นสิฮะ” คนน่ารักตอบกลับ ก็ไฟตรงนี้มันสว่างจ้าเลยนี่นา
“โอเค ถ้างั้นฮยอกไม่อยากให้พี่เห็นหน้า ต้องตามใจพี่อย่างนึงนะ” ซีวอนพูดอีกครั้งอย่างเจ้าเล่ห์ คนน่ารักนิ่งคิดไปครู่หนึ่งก่อนจะตอบ
“อะไรล่ะฮะ”
“ต้องหอมแก้มพี่” จบคำ ร่างบางก็เขย่งปลายเท้าขึ้นไปหอมแก้มของซีวอนทันทีแบบไม่ได้คิดอะไรมาก แต่ฮีชอลที่หันมาเห็นพอดีถึงกับควันออกหู
พลัก…
หมัดสวยประเคนใส่หน้าน้องชายที่คลานตามกันมาจนสลบเหมือดไป ร่างโปร่งตรงเข้ามาเตะก้านคอของซีวอนอีกคนจนล้มลงไป ฝันดีค้างอากาศแบบนั้น ก่อนจะหันมาจับมือของฮยอกแจออกวิ่งไปอีกทางเพื่อมุ่งตรงไปยังรถตู้ที่จอดรออยู่ โดยที่ไม่ลืมโทรไปบอกฮันกยองให้มาลากไนซ์กายที่นอนหายใจรวยรินกลับห้องพักไปด้วย
ยังไงไนซ์กายต้องก้าวตามหลังจีวิลอยู่ก้าวหนึ่งเสมออยู่ดี
-----------------------------------------------
Katomnam Talk:
กะว่าจะดองนานกว่านี้
แต่ว่าเห็นเม้นท์ของนักอ่านแต่ละคน
อยากอ่านต่อกัน ต้มเลยอัพ
โดยเฉพาะมิวที่เข้ามาโหยหวนเอาไว้ กร๊ากๆๆๆๆ
ต้มอยากให้ทุกคนเม้นเพราะอยากเม้นท์อ่ะ ไม่ใช่เม้นท์เพราะจะอ่านต่อท่าเดียว
รักทุกคนนะคะ หวังว่าจะมีเม้นท์ให้อ่านเท่าเดิมน๊า จุ๊บๆๆๆ
ไม่ได้ตอบเม้นนะคะ เนตเน่า
ต้มมาตอบคำถามค่ะ ทำไมทุกคนคิดว่ามันจะใช้เวลานานล่ะคะ
ตอนที่ซินหันไปบอกฮยอก มือซินก็ปิดตาวอนอยู่ มืออีกข้างก็ปิดตาบอม
พอฮยอกไปปิดตาให้วอน เวลามันก็แปปเดียวเองนะคะ
ยังไงก็ไม่เห็นหรอกค่ะ เข้าใจตรงกันนะ^^
ความคิดเห็น