[Fiction:INUYASHA]Why?(InutaishoXSesshoumaru)

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

เหอๆ ฟิคเรื่องนี้ ตอนลงที่บ้านเก่า มีคนรับไม่ได้ตั้งหลายคน- -+

เนื้อเรื่อง

[Fiction:INUYASHA]Why?(InutaishoXSesshoumaru)

InutaishoXSesshoumaru
Y/เรท

ความร้าวฉานที่เกิดขึ้นมา มันเริ่มขึ้นตั้งแต่ตอนนั้น และหามีสิ่งใดที่จะสามารถสมานมันไว้ได้
ราวกับเศษเสี้ยวของกระจกที่แตกสลาย ไม่อาจรวบรวมให้เป็นกระจกเช่นเดิม

"ท่านแม่ มนุษย์ผู้หญิงที่อยู่กับท่านพ่อคือ....?"
"......"ดวงตาสีอำพันอันโศกเศร้า จับจ้องไปยังชายคนรักที่ยืนอยู่เคียงข้างหญิงสาวที่ไม่ใช่เธอ ราวกับไม่อยากตอบคำถามที่ลูกชายถามเธอ
"งั้นเหรอ...."เส็ตโชมารูตอบรับ เพราะเข้าใจความรู้สึกของผู้เป็นแม่แล้ว
ผู้หญิงคนนั้น.....
แววตาที่แสดงถึงความไม่พอใจของเส็ตโชมารูมองไปยัง'ผู้หญิงคนนั้น'
ที่ตรงนั้น นอกจากท่านแม่แล้ว ข้าไม่ยกให้ใครอื่นหรอกนะ

"ท่านพ่อ...."เส็ตโชมารูเรียกผู้เป็นพ่อ ซึ่งอินุไทโชวกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่ริมระเบียงของปราสาทที่เขา เส็ตโชมารูและแม่ของเส็ตโชมารูอาศัยอยู่
"มีอะไรรึ? เส็ตโชมารู"
"......"
"เข้ามาใกล้ๆสิ มานั่งข้างๆพ่อ"
"ครับ...."เส็ตโชมารูเดินเข้ามาอย่างช้าๆและนั่งลงข้างๆตามคำสั่งของผู้เป็นพ่อ
"เจ้าดูแปลกไปนะ วันนี้น่ะ"
"ท่านพ่อ.....มนุษย์ผู้หญิงคนนั้น....."
"อ่อ ที่แท้เจ้าก็...."อินุไทโชวลูบหัวลูกชายอย่างอ่อนโยน แล้วจับตัวเส็ตโชมารูนอนลง ก่อนที่จะพูดต่อไปว่า"ไม่พอใจล่ะสิ ที่พ่ออยู่กับมนุษย์คนนั้น"
"ถ้าใช่แล้วจะทำไม"
"หึ หึ หึ งั้นเหรอ?"อินุไทโชวช้อนตัวเส็ตโชมารูเข้ามาไว้ในอ้อมอก แล้วอุ้มเส็ตโชมารูขึ้น จากนั้นก็วางตัวลูกชายลงบนฟูก ก่อนที่จะปลดอาภรณ์ของลูกชายออก เส็ตโชมารูดึงปกเสื้อของอินุไทโชวลงมาประกบปากกับตน
"อืม"อินุไทโชวแทรกกายให้อยู่ระหว่างขาของลูกชาย แล้วถอดเสื้อผ้าของตนเอง และเข้าไปในร่างกายของลูกชายโดยไม่มีการเตรียมการไว้ก่อน เส็ตโชมารูรู้สึกเจ็บตรงช่องทาง อินุไทโชวจึงค่อยๆขยับเบาๆให้ขยายดีก่อนที่จะทำให้เร็วขึ้น
"อา.....ท่านพ่อ....."
"รู้สึกดีรึยัง"
"มะ....เห็นจะต้องถามเลย...."
"ถ้าไม่บอก แล้วพ่อจะรู้ได้ยังไงว่าเจ้ารู้สึกอย่างไรน่ะ"
"อะ....อืม...."
เมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้น เส็ตโชมารูหลับลงอย่างรวดเร็ว เขานอนหลับโดยที่มีอินุไทโชวอยู่เคียงข้าง

อา....นานแค่ไหนแล้วที่ข้าไม่ได้หลับอย่างสบายใจแบบนี้ เพราะมีคนๆนี้อยู่ข้างๆ ข้าถึงได้หลับลง

จิ๊บ....จิ๊บ....
เสียงเหล่านกกระจาบที่ร้องอย่างวุ่นวายในยามเช้า แสงที่ส่องเข้ามาทางระเบียง ต้องเรือนผมสีเงิน และใบหน้ายามหลับของเส็ตโชมารู ทำให้ผู้ที่หลับอยู่ ตื่นขึ้นมา
"อืม...."เส็ตโชมารูค่อยๆลืมตาขึ้น เผยให้เห็นนัยน์ตาสีอำพัน แล้วลุกขึ้นนั่ง เขากวาดสายตามองไปรอบๆ แต่ก็ไม่พบผู้เป็นพ่อ ชายหนุ่มใส่เสื้อผ้าของตนให้เรียบร้อย

ท่านพ่อ ท่านเห็นข้าเป็นอะไรกันแน่?

ในคืนวันเพ็ญที่หิมะโปรยปราย  ทั้ง2พ่อลูกกำลังสนทนากันอยู่บนหาดทรายที่เต็มไปด้วยหิมะสีขาว
"ท่านจะไปไหวเรอะ ท่านพ่อ"
"จะห้ามข้ารึ เส็ตโชมารู"
"ข้าจะไม่ห้ามท่านหรอก แต่ว่า ก่อนที่ท่านจะไปเนี่ย ข้าอยากให้ท่านน่ะ มอบเขี้ยวไว้กับข้าซะก่อน"
"หากบอกว่าไม่มอบให้ล่ะ เจ้าจะฆ่าพ่อเรอะ"
"..."
ใช่ มีแต่ข้าเท่านั้นที่จะฆ่าท่านได้
"เจ้ามีพลังมากมาย เหตุใดเจ้าถึงสะสมพลัง"
"ข้าเพียงแค่อยากก้าวล้ำไปข้างหน้าเท่านั้น พลังจะเป็นตัวชี้นำให้แก่ข้า"
เพื่อได้มาซึ่งร่างกาย และชีวิตของท่าน
"ทรยศ เหรอ... เส็ตโชมารู เจ้ามีสิ่งที่ต้องคุ้มครองรึเปล่า"
"สิ่งที่ต้องคุ้มครอง หึ ของแบบนั้น มันไม่มีความจำเป็นสำหรับข้าเส็ตโชมารูหรอก"เส็ตโชมารูเตรียมตั้งท่าสู้

ทั้งๆที่ท่านกำลังบาดเจ็บอยู่แท้ๆ แต่ท่านก็ยังไปหา'อิซาโยอิ'

เมฆที่มาบดบังแสงจันทร์นั้น ทำให้พื้นปฐพีมืดลง ร่างที่บาดเจ็บของผู้เป็นพ่อได้กลายร่างเป็นจิ้งจอกสีเงินที่งามสง่า พร้อมกับกระโจนไปข้างหน้า เพื่อมุ่งไปยังปราสาทของมนุษย์

เส็ตโชมารูเอ๋ย อย่าลืมซะล่ะ สิ่งที่ต้องคุ้มครองของพ่อก็คือเจ้าด้วยเช่นกัน

'อิซาโยอิ' แม่เจ้าเด็กลูกครึ่งมนุษย์ที่น่าอับอาย บังอาจแย่งสิ่งสำคัญของข้าไป......

----------
โอ้ว พิมพ์ในเวิร์ดแค่2หน้าเอง- -" สั้นดีแท้ นี่ล่ะมั้ง สาเหตุที่ท่านเส็ตเกลียดอินุยาฉะ555