Fic hunterxhunter รักร้ายๆของนายปีศาจ (yaoi)

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

 เมื่อปีศาจน้อยน่ารักคิรัวร์ดันไปตกหลุมรักนายเทพบุตรน้อยเพื่อนสนิทเข้า เขาจะทำยังไง แล้วเทพบุตรน้อยของเราจะเป็นยังไงต่อไป เมื่อโดนทำ............

เรื่องๆนี้ถ้าซ้ำของใครก็ขออภัยด้วยนะคะ

และขอบอกว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องวาย หรือที่เราเรียกกันว่า ชายรักชาย ใครไม่ชอบกรุณากดปิด

เนื้อเรื่อง

รูปประกอบเรื่อง

 รูปใหญ่มาก

“ฮึกๆๆ” เสียงสะอื้นของเพบุตรน้อยมีปีกสะอื้นออกมาจากที่แห่งหนึ่ง

“ร้องไห้ทำไมกันละ ทั้งๆที่ฉันก็ไม่ได้ทำอะไรนาย ทำไมละ” เสียงๆหนึ่งพูดขึ้นมา ตอนนี้เขากำลังถามตัวเอง

“ทั้งๆที่ฉันอุสาทำแบบนี้แล้วทำไมกันละ” เสียงๆเดิมถามต่อไป

“ฮึกๆๆ” เสียงสะอื้นนั้นยังคงดังต่อไป

“ทำไมละทั้งที่สมัยก่อนเรายังเล่นด้วยกันเลย ทำไมละ ทำไม” เสียงๆนั้นดังขึ้นมาพร้อมกับภาพในอดีต

“ครั้งแรกที่เราเจอกัน นายไม่เคยทำแบบนี้มาก่อนเลย กอร์นทำไม” เสียงๆนั้นพูดต่อไปพร้อมกับพูดชื่อของคนที่ตนรัก

อดีต

“นายนะ” เสียงๆหนึ่งดังขึ้นมา

“เอะ” เสียงของเด็กอีกคนพูดขึ้น

“นายนั้นละ” เสียงของเด็กชายผู้มีปีกสีขาวพูดขึ้น

“ฉันนะหรอ เด็กชายผู้มีปีกสีดำถาม

“ใช่ นายนั้นละ นายชื่ออะไรหรอ” เสียงเล็กๆจากเด็กชายตัวเล็กๆที่มีปีกสีขาวอยู่ที่หลัง

“คิรัวร์” เสียงของอีกฝ่ายตอบกลับมา

“คิรัวร์หรอ ฉันชื่อกอร์นนะ” เด็กชายตัวเล็กทวนชื่ออยู่สักพักเพื่อให้จำได้

“ฉันไปนะ” คิรัวร์

“เดี๋ยวสิจะรีบไปไหน” กอร์นท้วงขึ้น

“ก็ แม่ของฉันบอกว่า พวกเราเป็นปีศาจไม่ควรจะไปยุ่งกับพวกเทพทั้งหลายนะ”  คิรัวร์ตอบออกมา

“ไม่จำเป็นเลย ก็เราเป็นเพื่อนกันได้นี้” กอร์นพูดจบก้ยื่นมืออกไป

“..................อืม” คิรัวร์เงียบไปสักพักก็ตอบขึ้นมา และยื่นมือไปจับมือของกอร์น

“นั้นเป็นครั้งแรกที่เราได้เจอกัน” คิรัวร์ในปัจจุบันพูดขึ้น

อดีตต่อ

“ได้แล้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” เสียงเด็กชายตัวเล็กนามกอร์นพูดขึ้นเมื่อเขาจับปลาได้ (จะบ้าเรอะเทพบุตรจับปลา  มีที่ไหน/รีดฯ ที่นี้ไง/ไรฯ)

“โห ตัวใหญ่กว่าครั้งก่อนอีกแนะ” คิรัวร์พูดขึ้นเมื่อเห็นปลาในมือของกอร์น

“ใช่ไมละ เอาละลงไปในน้ำซะนะ เจ้าปลา” พูดจบกอร์นก็ปล่อยลงน้ำ

“ปล่อยอีกแล้วหรอ” คิรัวร์ที่เห็นแบบนั้นก็พูดออกมา

“ก็นะ  ทุกสิ่งมีชีวิตนี้” กอร์นพูดพร้อมยิ้มออกมา

“นายนี้ละนะ” คิรัวร์พูดพร้อมสายหัว

“ทำไมหรอ” กอร์นหันมาถาม

“เปล่าหรอก” คิรัวร์พูดออกมาโดยที่เขาไม่ได้คิดอะไรมาก แต่อีกฝ่ายกลับ

“บอกมานะ ไม่งั้นฉันงอลจริงด้วย” กอร์นที่คิดจริงจังพูดพร้อมทำแก้มป่อง ซึ่งมันแสดงถึงอารมณ์งอลของเขา แต่มันกลับดูน่ารักน่าก(อ)ดในสายตาของคิรัวร์ซะนี้

“ตึก ตักๆๆๆๆ” เสียงหัวใจที่ใกล้จะระเบิดเต็มที่ของคนแถวนี้ดังขึ้นมา

“อะ บอกก็ได้” เจ้าของเสียงหัวใจอันดังคลายจะระเบิดพูดขึ้น

“หือ.......” เสียงของอีกฝ่ายแสดงความตั้งใจในการฟังออกมา

“ฉัน..คิดว่านาย.........มันซื่อบื้อ ติ๊งต๊องยังไงละ” พูดจบกอร์นก็

“คิรัวร์นายนี้มัน......เชอะ” และครั้งนี้ก็กลายเป็นคดีใหญ่ของทั้ง2 เพราะหลังจากนั้นก็ไม่พูดกันอีกนาน

กลับมา ณ ปัจจุบัน

หลังจากที่ทุกท่านได้อ่านมาก็คงจะรู้ว่าใครเป็นใคร ใช่ ตอนนี้เด็กชายปีศาจนาม ‘คิรัวร์’ กลังเดินตามทางไปพร้อมกับถาดที่มีอาหาร เขาเดินไปหยุดอยู่ที่หน้าห้องๆหนึ่ง

“ก๊อกๆๆ” คิรัวร์เคาะประตูก่อนจะเปิดเข้าไป ในห้องนั้นมี ร่างของเด็กชายอายุพอๆกับเขานอนอยู่ ซึ่งห้องๆนั้นก็ดูแนวธรรมดาๆ แต่แคบไปเสียหน่อย

“ฮึกๆๆ” เสียงสะอื้นที่ยังคงดังมาตั้งแต่เด็กคนนี้ถูกจับตัวมา มันก็คงยังไม่หยุด

“กอร์นนายกินอาหารหน่อยเถอะนะ” คิรัวร์ที่เดินเข้ามาพูดกับเด็กนาม ‘กอร์น’ ที่นั่งสะอื้นอยู่ตรงหน้าเขา

“ฮึกๆ” สิ่งที่เขาได้รับก็คือเสียงสะอื้นแบบนี้ทุกครั้ง เขาไม่สามารถ ทำให้กอร์นหยุดร้องไห้ได้

“ฉันรู้ว่านายอิ่มทิพได้ แต่ถ้าไม่กินอะไรเลยมันจะไม่ดีนะ” คิรัวร์พยายามไกล่เกลี่ยให้กอร์นยอมกินอาหาร แต่คำตอบที่ได้กลับมาก็คือ

“ฮึกๆๆๆ” เสียงสะอื้นเช่นทุกครั้ง

“งั้นฉันจะตั้งไว้ตรงนี้แล้วกัน” พูดจบคิรัวร์ก็ตั้งถาดอาหารเอาไว้แล้วก็เดินออกมาจากห้องนั้น แล้วก็เดินคิดมาตลอดทาง

“ถึงจะพูดไม่พูดยังไงผลกันละว-ะ เพราะฉะนั้น” พูดจบคิรัวร์ก็เดินกลับไปหากอร์น

“ก๊อกๆๆ” เสียงเคาะประตูของคิรัวร์ที่กลับมาเคาประตูแล้วเปิดเข้ามา

“กอร์นคือฉัน....”คิรัวร์พูดขึ้น

“ฮึกๆ”กอร์นก็คงยังไม่หยุดสะอื้น

“คือฉันรู้ว่านายฟังฉันอยู่” คิรัวร์พูดจบก็เดินเข้าไปหากอร์นแล้วกอร์นให้เงยหน้าขึ้น เมื่อกอร์นเงยหน้าขึ้นมา คิรัวร์ก็พบกับดวงตาที่แดงมาก เพราะกอร์นนั้นร้องมาหลายวันแล้ว แต่ถึงยังไงคิรัวร์ก็ยังคงไม่คิดที่จะเปลี่ยนใจ

“ถึงมันจะไม่ดี ทั้งนายและฉัน แต่ยังไงฉันก็จะบอกว่าฉัน...........รัก........นายนะ” พูดจบกอร์นก็เบิกตาดต

“เมื่อกี้ ฮึกๆ นายพูดว่า อึกๆ รักฉันงั้นหรอ” กอร์นที่ยังคงงสะอื้นอยู่นั้นพยายามพูดขึ้นมา

“ใช่ฉันรักนายนะกอร์น คิรัวร์พูดจบกอร์นก็พูดต่อว่า

“นายจะบ้าหรอไง ฮึกๆ ถ้านายบอกรักคนที่ไม่ใช่ปีศาจทั้งนายและคนๆนั้นจะ” กอร์นพูดด้วยเสียงออันดัง

“ใช่ฉันรู้ แต่ถึงยังไงฉันก็จะบอก ฉันขอโทษนะกอร์น เพราะฉันมันไม่ดีเองที่ไม่เชื่อคำพูดของแม่” พูดจบร่างของทั้ง2ก็เริ่มสลาย

“ฉันอยากบอกว่าฉันรักนายนะกอร์น กี่ภพกี่ชาติฉันก็จะรักนายไม่ว่านายจะเป็นใครหรืออยู่ที่ไหนฉันก็จะรักนาย ฉันสัญญา” พูดจบ คิรัวร์ก็กอดกอร์น

“ฮึกๆ ฉันก็เหมือนกัน” กอร์นพูดจบทั้ง2ก็สลายหายไป

กฎของทั้ง2โลก นั้นคือเทพกับปีศาจมีอยู่ข้อหนึ่งที่เขียนไว้ว่า

ห้ามให้ปีศาจและเทพรักกันไม่เช่นนั้น ทั้งปีศาจและเทพตนนั้นจะสลายหายไปเป็นเถ้าธุลี

ตอนจบเศร้ามาก ฮือออออออออออออออออออออ และขอบอกว่านี้เป็นภาคแรกของเรื่องที่จะแต่งต่อนะคะ แต่คงออีกนานกว่าจะแต่ง