ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
บทนำ
ตึง!
" ทำไมพวกแกถึงทำงานไม่ได้เรื่องอย่างนี้ฮะ! " เสียงของหญิงสาวที่ตะโกนเสียงดังด้วยความหงุดหงิดละความไม่พอใจของหญิงสาวทำให้เหล่าบรรดาลูกน้องต่างพากันกลัวจนตัวสั่น
" พะ...พวกเราต้องขอโทษด้วยครับที่ไม่สามารถจัดการกับพวกตระกูลสึกิคุมิยะได้ " หนึ่งในลูกน้องคนใดคนหนึ่งพูดขึ้นยิ่งทำให้ผู้ที่ได้ยินไม่พอใจกันไปใหญ่
" หุบปากของแกไปซะ! " เสียงที่ตะโกนและฟังดูน่าเกร่งขามนั้น ยิ่งทำให้เหล่าบรรดาลูกน้องพากันกลัวเข้าไปอีกซึ่งน้ำเสียงที่เธอเปล่าออกมานั้นก็ช่างขัดกับหน้าตาของเธอเหลือเกิน
" ขะ..ขอโทษจริงๆ ครับ "�
" ฉันสั่งให้แกหุบปาก หูแตกรึยังไง!! " จากนั้นทุกคนก็พากันเงียบโดยไม่ปริปากพูดอะไรออกมาเลยซักคำเดียว จึงทำให้ในห้องนั้นเงียบสุดๆเหมืิอนป่าช้า
� �หลังจากที่เงียบไปนาน..หญิงสาวก็พูดสั่งอะไรออกมาทำลายความเงียบทั้งหมด
" เอาละพอกันที คราวนี้ฉันจะไปเอง " คำพูดที่เปล่าออกมาของเธอทำให้เหล่าบรรดาลูกน้องต่างพากันอ้าปากค้าง
" มะ..หมายความว่ายังไงกันครับ "
" ก็หมายความว่าฉันจะไปแก้แค้นพวกตระกูลสึกิคุมิยะเองน่ะสิ ขืนใช้พวกแกอีกก็คงล้มเหลวเหมือนเดิม..ฉนั้นฉันจะไปเอง "�
" แต่ว่ามันอันตรายมากๆ เลยนะครับ ผมว่าอย่า.. "
" แล้วถ้าฉันจะไป พวกแกจะห้ามฉันได้รึไง "
" อะ..เอ่อ..ก็ไม่ได้ครับ " เหล่าบรรดาลูกน้องทำหน้าหงอย
ฉึก!
� �เสียงของมีดสั้นลอยแหวกอากาศผ่านหน้าหัวหน้าลูกน้องไปปักลงบนรูปของสมัยสงครามโลกครั้งที่ 2
" เคนตะ ! " หญิงสาวพูดเสียงดังน่าเกร่งขามเรียกชื่อหนึ่งในลูกน้องคนสนิทมือขวาของตนเองออกมา
" ครับคุณหนู " ทันทีที่หญิงสาวเรียก คนที่ถูกเรียกก็ขานรับคำสั่งในทันที
" ฉันมีเรื่องจะให้นายทำ ตอนเที่ยงไปพบฉันที่ห้องนั้นเข้าใจมั้ย อ้อ! นายห้ามกินข้าวก่อนมานะไม่งั้นล่ะก็... " หญิงสาวหยิบมีดหั่นสเต็กขึ้นมาพร้อมแสยะยิ้ม
" เข้าใจแล้วครับ "
" ส่วนพวกแก! " หญิงสาวหันหน้าไปทางลูกน้องที่เหลือ�
" ออกไปให้หมด ไม่งั้นพวกแกจะเจอแบบเดียวกับตอนกินข้าวก่อนฉัน! " เหล่าบรรดาลูกน้องรับคำสั่งแล้วรับพากันวิ่งหางจุกตูดออกไปจากห้อง เนื่องจากกลัวตาย
" คราวนี้ละ พวกตระกูลสึกิคุมิยะ..พวกนายจะได้ชดใช้กับสิ่งที่พวกนายทำลงไปกับท่านพ่อของฉัน! "
�
" ทำไมพวกแกถึงทำงานไม่ได้เรื่องอย่างนี้ฮะ! " เสียงของหญิงสาวที่ตะโกนเสียงดังด้วยความหงุดหงิดละความไม่พอใจของหญิงสาวทำให้เหล่าบรรดาลูกน้องต่างพากันกลัวจนตัวสั่น
" พะ...พวกเราต้องขอโทษด้วยครับที่ไม่สามารถจัดการกับพวกตระกูลสึกิคุมิยะได้ " หนึ่งในลูกน้องคนใดคนหนึ่งพูดขึ้นยิ่งทำให้ผู้ที่ได้ยินไม่พอใจกันไปใหญ่
" หุบปากของแกไปซะ! " เสียงที่ตะโกนและฟังดูน่าเกร่งขามนั้น ยิ่งทำให้เหล่าบรรดาลูกน้องพากันกลัวเข้าไปอีกซึ่งน้ำเสียงที่เธอเปล่าออกมานั้นก็ช่างขัดกับหน้าตาของเธอเหลือเกิน
" ขะ..ขอโทษจริงๆ ครับ "�
" ฉันสั่งให้แกหุบปาก หูแตกรึยังไง!! " จากนั้นทุกคนก็พากันเงียบโดยไม่ปริปากพูดอะไรออกมาเลยซักคำเดียว จึงทำให้ในห้องนั้นเงียบสุดๆเหมืิอนป่าช้า
� �หลังจากที่เงียบไปนาน..หญิงสาวก็พูดสั่งอะไรออกมาทำลายความเงียบทั้งหมด
" เอาละพอกันที คราวนี้ฉันจะไปเอง " คำพูดที่เปล่าออกมาของเธอทำให้เหล่าบรรดาลูกน้องต่างพากันอ้าปากค้าง
" มะ..หมายความว่ายังไงกันครับ "
" ก็หมายความว่าฉันจะไปแก้แค้นพวกตระกูลสึกิคุมิยะเองน่ะสิ ขืนใช้พวกแกอีกก็คงล้มเหลวเหมือนเดิม..ฉนั้นฉันจะไปเอง "�
" แต่ว่ามันอันตรายมากๆ เลยนะครับ ผมว่าอย่า.. "
" แล้วถ้าฉันจะไป พวกแกจะห้ามฉันได้รึไง "
" อะ..เอ่อ..ก็ไม่ได้ครับ " เหล่าบรรดาลูกน้องทำหน้าหงอย
ฉึก!
� �เสียงของมีดสั้นลอยแหวกอากาศผ่านหน้าหัวหน้าลูกน้องไปปักลงบนรูปของสมัยสงครามโลกครั้งที่ 2
" เคนตะ ! " หญิงสาวพูดเสียงดังน่าเกร่งขามเรียกชื่อหนึ่งในลูกน้องคนสนิทมือขวาของตนเองออกมา
" ครับคุณหนู " ทันทีที่หญิงสาวเรียก คนที่ถูกเรียกก็ขานรับคำสั่งในทันที
" ฉันมีเรื่องจะให้นายทำ ตอนเที่ยงไปพบฉันที่ห้องนั้นเข้าใจมั้ย อ้อ! นายห้ามกินข้าวก่อนมานะไม่งั้นล่ะก็... " หญิงสาวหยิบมีดหั่นสเต็กขึ้นมาพร้อมแสยะยิ้ม
" เข้าใจแล้วครับ "
" ส่วนพวกแก! " หญิงสาวหันหน้าไปทางลูกน้องที่เหลือ�
" ออกไปให้หมด ไม่งั้นพวกแกจะเจอแบบเดียวกับตอนกินข้าวก่อนฉัน! " เหล่าบรรดาลูกน้องรับคำสั่งแล้วรับพากันวิ่งหางจุกตูดออกไปจากห้อง เนื่องจากกลัวตาย
" คราวนี้ละ พวกตระกูลสึกิคุมิยะ..พวกนายจะได้ชดใช้กับสิ่งที่พวกนายทำลงไปกับท่านพ่อของฉัน! "
�
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น