คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เริ่มต้นการเดินทาง
บนรถไฟสายอีสานที่กำลังจะพาเราออกจากที่นี่ เพื่อไปยังที่ๆหนึ่ง...ดาวดวงสุดท้ายได้เลือนหายไปจากท้องฟ้าพร้อมกับท้องฟ้าที่เริ่มมีแสงของวันใหม่ จากท้องฟ้าที่มืดมิดเริ่มสว่างขึ้นเรื่อยๆจากสีดำสนิทจนตอนนี้เป็นสีม่วงอ่อนดูสดใสแตกต่างจากหัวใจที่มันมืดบอดของเราเหลือเกิน นานเท่าไหร่แล้วที่เราต้องมานั่งดูดาวอยู่เพียงลำพัง นานเท่าไหร่แล้วที่หัวใจของเราแห้งแล้งไร้ความรักมาเยียวยา นานเท่าไหร่แล้วที่เราไม่เคยเปิดหัวใจดวงนี้ให้ใครได้เข้ามา “ความเหงา” ที่เราสัมผัสมันมานานเสียจนเราเริ่มจะชาชินกับมัน ความเหงาค่อยๆเพิ่มมากขึ้นเมื่ออากาศเย็นๆได้ปกคลุมพื้นที่ประเทศไทยเหมือนในขณะนี้ ความเย็นของอุณหภูมิที่ลดต่ำลงทำให้ความหนาวที่แสนจะทรมานแผ่ซ่านไปถึงกระดูกเพียงเพราะความเหงาที่เกาะกินหัวใจดวงนี้
แต่ในความเหงาและเหน็บหนาวมันกลับมีความอบอุ่นเล็กๆที่ก่อเกิดขึ้นภายในดวงใจดวงนี้ เมื่อใดก็ตามที่เรา “คิดถึง” ใครบางคน ใครคนนั้นที่เคยเข้ามาทำให้หัวใจดวงนี้มีชีวิตชีวา ใครคนนั้นที่เข้ามาสร้างเสียงหัวเราะและรอยยิ้ม ใครคนนั้นที่เข้ามาทำให้หัวใจเราได้สัมผัสกับคำว่ารัก และใครคนนั้นก็เป็นคนที่พรากทุกสิ่งทุกอย่างให้หลุดออกจากห้วงชีวิตของเรา
คุณพร้อมที่จะอ่านเรื่องของเราหรือยังล่ะ คุณพร้อมที่จะมาแบ่งเบาความเจ็บปวด ความเหงา ความเสียใจของเราหรือยัง ถ้าคุณพร้อม เราจะพาคุณไปกับเรา
..
ความคิดเห็น