นิยาย Talesrunner 3เรื่องราวกับหญิง 1 คน[One Lady]

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

"ฉันฝัน ว่า ฉันกำลังวิ่งหนี คนๆหนึ่ง ร่างสูงใหญ่ ไม่มีใบหน้า ใส่สุท หรือผู้คนเรียกเขามา slender man ทันใดนั้นฉันก็สะดุดเข้ากับบางอย่าง ฉันล้มลงไปนอนอยู่ที่พื้น เมื่อฉันหันไปด้านหลังพบว่า มันมาถึงตัวฉันแล้ว ฉันกรี๊ดออกมาแล้วก็.....ตื่น??? "


    " เธอไม่รู้อะไร ที่นี่มีบางสิ่งบางอย่างมากกว่าที่เธอคิด ที่นี่มีทั้งกับดัก ปีศาจ และอะไรหลายๆอย่างฉันเองอยู่ที่นี่มานานก็เจอมาบ้างแล้ว ระวังตัวด้วยละ "

--------------------------------------------

" ฉันบินไปที่อังกฤษกับพอแม่และแมวนํา ? ก็นะแมวนําฉันพัฒนามีปีก พ่อแม่และฉันเลยขี่หลังของมันแล้วบินไป พอไปถึงอังกฤษผู้คนก็ต่างตาค้าง ฮ่าๆๆ ก็แน่สิเห็นแมวนําลอยได้นี่หน่า"

" ยินดีต้อนรับสู่ โรงเรมแทรงกิ้งค์ ราคาถูก ที่พักหรู อาหารมากมาย มีพร้อมสระว่ายนํา เชิญเข้ามาได้เลยครับผม จะรับห้องแบบไหนดีครับ? "

---------------------------------------------

 "นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน คุณพาฉันมาที่นี่ได้ยังไง แล้วมันเกิดอะไรขึ้น? "

 "เราต้องออกไปจากเมืองนี้ เมืองนี้น่ะไม่มีคนอยู่หรอกรีบไปกันเถอะ"

--------------------------------------------
.
.
.
.
.
.
บทสรุป มันต่อจากนี้ต่างหากล่ะ.....

 

เนื้อเรื่อง

                    First man........ กาย


                             Second man ......... อาเบล


                                    Third man ................... ราฟ


                                                  3 คนนี้ใครคือบทสรุป ใครคือคนที่พาดาต้องการ และใครคือต้นเหตุของเสียงประหลาดนั้น...




เวลา 07:00 นาที  พาดาที่กำลังกลิ้งไปมาอยู่บนพื้น(?) เธอตื่นขึ้นเมื่อได้ยินเสียงนาฬิกา

เธอลุกขึ้นมา แปรงฟัง ทานข้าวเช้า อาบน้ำ แต่งตัว แล้วออกไปจ่ายตลาดข้างนอก

ของที่ต้องซื้อก็มีแค่ ผักชี เต้าหู้ ไข่ไก่ เธอไปที่ตลาด ผักชีครบ! เต้าหู้ครบ! ไข่ไก่ครบ!

พาดากลับมาที่บ้าน เล่นเน็ต ฟังเพลง ออกไปเล่นกับเจ้าแมวน้ำที่เธอและครอบครัวเลี้ยงไว้

พอค่ำ พาดาก็อาบน้ำ แปรงฟัน แล้วก็นอน ตามปกติ ไม่มีอะไรมากไปกว่านี้.....
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
แต่....


"พา ดา..."

'เอ๊ะ? เสียงนั่น....'

เสียงประหลาดนั้นกลับมาอีกแล้ว แต่คราวนี้มันดังกว่าทุกๆที

"พา ดา    พา ดา"

'ใครน่ะ นายเป็นใคร?' เสียงนั่นค่อยๆดังขึ้น

"พาดา..."

'อะไรกัน ทำไมฉัรู้สึกว่าเสียงมัน...... มาจากข้างหน้า!!'

เมื่อพาดาลืมตาขึ้น เธอก็พบกับชายปริศนาคนหนึ่งยืนอยู่ตรงหน้า รอบๆตัวเธอเต็มไปด้วยสีดำ แต่มีแสงสว่างส่องลงมาที่ชายคนนั้น

"พาดา เธอคิดยังไงกับเรื่องพวกนี้"

"เอ๊ะ??" ชายคนนั้นเอ่ยขึ้น แต่พาดาไม่เข้าใจคำถาม เธอพยายามที่จะมองหน้าของชายคนนั้นชัดๆ แต่ก็มองไม่เห็น

"เธอคิดว่าเรื่องราวต่างๆที่มันเกิดขึ้นกับเธอ เป็นเรื่องบังเอิญรึป่าว?"

"เรื่องบังเอิญ??"พาดาทำหน้างงๆ

"เฮ้อ จะว่าไงดีนะ ผู้ชาย 3 คนนั้นน่ะ จะมีเพียงคนเดียวเท่านั้น ที่เป็นคู่ชีวิตของเธอ เพราะต่อจากนี้เธอจะไม่เจอใครอีกแล้ว"

"เอ๊ะ?? หมายความว่าไง?? คู่ชีวิตนั่นอะไร??"

ชายคนนั้นถอนหายใจเฮือกใหญ่

"ฉันอยากให้เธอคิดเอาไว้ กาย อาเบล ราฟ คนไหนที่มีความหมายต่อเธอมากที่สุด หลังจากนั้น 3 วันฉันอยากให้เธอไปเยี่ยมพวกเขาตามลำดับ

ราฟ>อาเบล>กาย 

แต่ก่อนไปเยี่ยม ใน3วันนี้ เธอลองไปคิดดูซะ ฉันบอกไว้แค่นี้ล่ะ"



ในที่สุดพาดาก็ตื่นจากความฝัน เธอก็ยังไม่เข้าใจที่ชายคนนั้นพูดอยู่ดี แต่ทำไมถึงต้องให้คิดถึงชายทั้งสามคนนั้นด้วยก็ไม่รู้

แต่เธอก็เก็บเรื่องนี้มาคิดๆเหมือนกัน




3วันผ่านไป พาดาไปเยี่ยมราฟที่คุก เมื่อเธอเข้าไปถึงก็เห็นราฟกำลังนอนอยู่

"ราฟ นายตื่นอยู่รึป่าว??"พาดาถามเสียงเบาๆ

"นั่นใครน่ะ แล้วรู้จักชื่อฉันได้ยังไง..."

"ฉันเอง พาดาไง นายจำได้ไหม?"

ราฟหันมาหาพาดาแล้วเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้า แต่ก็ยังมีเหล็กกั้นไว้อยู่

"ราฟ นายสบายดีไหม?"

"อืม ฉันสบายดี แล้วเธอล่ะ พาดา?"

"อื้ม ฉันก็สบายดี..."

"ดีใจจังเลยนะ ที่เธอมาเยี่ยมฉันวันนี้น่ะ"

"ทำไมหรอราฟ?"พาดาถามด้วยความสงสัย

"ก็นะ อีก10 นาที ฉันก็ต้องไปประหารน่ะ..."

"ประหาร???????" พาดาร้องเสียงหลงทันที เธอแทบจะไม่เชื่ือในหูของตัวเอง

"ทะ ทำไมล่ะราฟ?? ทำไมต้องประหารด้วย??"

"ก็นะ เรื่องของฉันนะมันเยอะจนต้องประหารน่ะ"

"นายราฟ ถึงเวลาประหารแล้ว!!"

ตำรวจคนหนึ่งเดินมาพร้อมกับกุญแจห้องขัง เขาเปิดประตูห้องของราฟ เอาราฟออกมา แล้วราฟก็พูดกับพาดาเป็นครั้งสุดท้าย(จริงๆ)

"ลาก่อนพาดา โชคดีนะ"แล้วเขาก็ถูกนำตัวไปที่ห้องประหาร พาดาไม่เชื่อสายตาตัวเอง

แต่เธอก็ได้แต่ทำใจ และเธอคิดต่อไปว่า เธอต้องไปหาอาเบล


พาดาเดินทางไปหาอาเบลที่โรงเรียนเก่าที่เธอเคยเรียน เมื่อเทอมไปถึงพบว่าโรงเรียนนั่นกำลังอยู่ในช่วงปิดเทอม

พาดาเองก็จำที่ที่จะตาหาตัวอาเบลไม่ได้อีกแล้ว แต่ตอนนั้นเอง!!


"พาดา นั่นเธอรึป่าว??"ใครบางคนก็ส่งเสียงขึ้น พาดาหันไปหาตามเสียงนั้น แล้วก็พบกับ...

"อาเบล!!" คนๆนั้นคือ อาเบล แต่เขาดูแตกต่างไปจากเมื่อก่อน ดูไม่เหมือนคนเดิม แต่ทำไมก็ไม่รู้ พาดาเองก็ไม่แน่ใจ..

"ว่าไง สบายดีไหม?"อาเบลถาม

"อ่อ อื้ม ฉันสบายดี แล้วนายล่ะ เป็นไงบ้าง??"

"ฉันก็สบายดี นี่เราไม่ได้เจอกันนานเลยนะ ตั้งแต่ที่เธอออกจากโรงเรียนไป"

"น่ะ นั่นสินะ ว่าแต่ตอนนี้ที่โรงเรียนเป็นยังไงบ้าง แลวทุกคนสบายดีไหม??"พาดาถามเพราะคิดถึงโรงเรียนเก่า

"อื้ม ทุกคนสบายดี ทุกคนน่ะ พอเธอจากไป ทุกคนก็คิดถึงเธอมากๆเลยล่ะนะ เดียวฉันจะบอกทุกคนแล้วกันนะ ว่าเธอมาเยี่ยมที่นี่"

พาดาพยักหน้า แล้วก็เกิดนึกคำถามหนึ่งขึ้นมา ถึงใครบางคน....

"แล้วนี่ ดีดี้ ออกมาจากคุกรึยังน่ะ??"

"ออกมาแล้วล่ะ...."

"แล้วตอนนี้เป็นยังไงบ้าง สำหรับดีดี้??"

"ดีดี้น่ะหรอ ก็...." ขณะที่อาเบลกำลังจากตอบ ก็มีเสียงขอใครบางคนแทรกขึ้นมา....


"อาเบลจ้ะ~~~~" ทั้งคู่หันไปหาเสียง ก็พบกับสาวผมสีเหลืองทองสวยงาม แต่พาดากับตกตลึงทันที เพราะนั่นคือ....

"ดีดี้ ซื้อของเสร็จแล้วหรอ"อาเบลถาม

"อื้ม เสร็จแล้วล่ะ แล้วเราจะกลับบ้านกันรึยัง? "ดีดี้หันไปมองคู่สนทนาของอาเบล พบว่านั่นคือคนที่เคยมีเรื่องกันมาก่อน

"พะ พาดา!!สวัสดี เธอเป็นไงบ้าง เรื่องตอนนั้นฉันขอโทษนะ"ดีดี้กล่าวคำขอโทษ พาดาส่ายหน้า

"ไม่เป็นไร เรื่องมันผ่านมาตั้งนานแล้ว ฉันสบายดี เธอก็ด้วยสินะ"

"เอ้อ! พาดา!!"

"อะไรหรอ??"

"คือฉันกับดีดี้น่ะ เรา...คบกันอยู่ล่ะนะ"

"ห๊าาาาา!!!" พาดาทำหน้าเงิบด้วยความไม่เชื่อ

"ใช่แล้วล่ะ พอฉันออกจากคุก ฉันก็บอกความในใจไปอีก ฉันนึกว่าเขาจะโกรธแต่..."

"ในทางกลับกัน ฉันรู้สึกว่าดีดี้ทำอะไรให้ฉันหลายอย่างแต่ฉันนึกไม่ถึงมาก่อน ทั้งเรื่องที่ดีดี้ทำเพื่อฉันและอะไรอีกหลายๆอย่าง

มันทำให้ฉันชอบดีดี้ขึ้นมาน่ะ"

"แล้วเราทั้งคู่ก็คบก็นี่ไงล่ะจ้ะ"

พาดาไม่ต้องการคำตอบใดอีกแล้ว เธอคิดแต่ว่าเธอควรกลับไปที่บ้านของเธอ เพราะเธอรู้คำตอบแล้ว

"งั้นหรอ แบบนี้นี่เอง ขอให้ทั้งคู่รักกันไปนานๆนะ ฉันมาแค่นี้ล่ะ ไปก่อนนะ"พาดาโบกมือ กลับหลังหันเดินออกไปจากทั้ง 2 คน

โดยที่ไม่ให้พวกเขารู้ว่าเธอแอบหลั่งน้ำตาของเธอออกมา


เมื่อเธอกลับมาถึงบ้านเธอนอนร้องไห้อยู่ในห้องนอน และคิดถึงเรื่องราวต่างๆที่ผ่านมา ทั้งเรื่องของราฟ ของอาเบล และของ....


"ใช่แล้ว กายไง กาย!!"เธอลุกจากเตียงทันที เธอรีบไปที่บ้านหลังนั่น แต่เธอก็นึกได้ว่ากายนั่นได้จากไปแล้ว

แต่ไม่รู้ทำไม ถึงอยากไปหากาย



พอมาถึง เธอหยุดอยู่ที่หน้าบ้านของกาย เคาะประตู 3 ครั้ง จู่ๆประตูก็เปิดเอง

พาดาเดินเข้าไปอย่างไม่ลังเล ไม่เทสโต้//โดนตบ!!

"กาย นายอยู่ไหนน่ะ กายยยย!!" พาดาตะโกนเรียกทั้งๆที่ไม่มีใคร แต่เธอก็ตะโกนออกไป

"กายยย ฉันมาแล้ว กายย"


"กายยยย!!"

แล้วทันใดนั้น ชายร่างสูงใหญ่ใส่สูทก็ยืนอยู่ด้านหลังเธอ เธอหันไป แล้วมองไปที่หน้าของชายคนนั้น ปรากฏว่า ไม่มีใบหน้า!!

"สะ สเลนเดอร์แมน!!" พาดารีบถอยห่างจากชายคนนั้นทันที แต่ว่า...

"พาดา ฉันเองนะ กายไง..."

"ห้ะ? กะ กายหรอ??"

"ฉันเอง กาย ฉันมาอยู่ในร่างของสเลนเดอร์แมน ตั้งแต่ตอนที่เกิดเรื่องนั้นขึ้น แล้วเธอคิดว่าฉันตายไปแล้ว ฉันก็รอให้เธอกลับมา

ดีใจจัง ที่ในที่สุดเธอก็กลับมา...."

น้ำตาของพาดาเริ่มไหล เธอวิ่งเข้าไปกอดกาย ด้วยความรักและคิดถึง

"กาย ฉันรักนายนะ กาย ฉันรักนาย!!!"

"พะ พาดา ไม่ได้นะ!! อย่าเข้าใกล้ฉัน!!"

ความซาบซึ้งกำลังถูกพังลงเนื่องจากคำพูดของกาย

"ทำไมล่ะกาย?"

"เธอรีบหนีไปซะ!! ก่อนที่มันจะฆ่าเธอ!!"

"ใคร ใครจะฆ่าฉัน??"

"ก็มันไงล่ะ สเลนเดอร์แมน!!"

"เอ๊ะ??"พาดาทำหน้างงๆ จะฆ่าได้ไง กายก็คือสเลนเดอร์แมน จะทำแบบนั้นได้ไง?

"ฉันน่ะอยู่ในร่างของสเลนเดอร์แมนก็จริง แต่ก็แค่จิตใจเท่านั้น ส่วนที่เหลือน่ะ...."

จู่ๆ สเลนเดอร์แมนก็เอาแขนทั้ง 8 แขนทิ่มแทงเข้าไปที่ร่างของพาดา

"พาดาาาาาา!!"






..............



หลังจากนั้น 3 วัน กายก็ออกร่างสเลนเดอร์แมนไป แต่พาดากลับเข้าร่างนั้นแทน!!

                                                                                                     Fin.
------------------------------------------
จบแล้ววว ก็โปรเจค 3 เรื่องราวของหญิง 1 คน โฮ้ววว กว่าจะหาเวลามาอัพได้นี่ก็ยากเหมือนกันนะ - -

แต่ก็แต่งจบแล้วล่ะ โปรเจคหน้า! จะเป็นใคร คู่ไหน แนวไหน ติดตามกันด้วยนะครับ^^

                      

ลงชื่อ Kai.GuyLover