คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #70 : โอริว ตอนที่สอง
บทที่ หสิบเ้า
โอริว อนที่สอ
โอริวมอไปยัวามมืมิเบื้อล่า ไอวามมืเริ่มลืนินพื้นินโยรอบ าอปราสาทพารันเท หรือแม้แ่พื้นพสุธาโยรอบเหมือนับหายสาปสูเ้าไปในวามมืมิ วาสีแั่โลหิอยามาาโนะโอโริ แ้วาเรียวยาวอเผ่าพันธุ์อสรพิษ วามรู้สึที่ลี้ลับ เลือเย็น อำมหิ แผ่่านึ้นมาาบ่อหลุมที่ำมืไป้วยวามมืมิออนันาล ราวับ้นบึแห่อวสานอเอภพ ถ้าหาปล่อยให้อนันาลลืนินไปมาว่านี้ มันะทรอำนาึ้นเรื่อยๆ แม้ะเป็นนา็ไม่มั่นใว่าะเอานะอนันาลที่ลืนินไปมาว่านี้ไ้
เล็สีทออโอริวเปล่ประายเิ้าราวับวสุริยัน ร่าอันามอพามัรทอโลเผ่นโนทะยานึ้นบนท้อฟ้า บัเิเป็นเส้นสายสีทอเปล่ปลั่ไปามทาที่นาโผบิน เส้นสายสีทอเหล่านั้นเริ่มเป็นรูปร่าามารบินอโอริว นาำลัสร้าวลมไสยเวทย์สีทอเิ้าบนท้อฟ้าึ่ลาวลมนั้นือวสุริยันที่ำลัสาแสสู่พื้นพิภพ ทันในั้นโอริว็ไปสถิอยู่ใลาวลมไสยเวทย์ เบื้อหลันาือวสุริยัน วลมไสยเวทย์หมุนวน้วยพลัมหาศาล แสเิ้าาวอาทิย์เบื้อหลัโอริวราวับไ้รับพลัเพิ่มนับร้อยๆพันเท่า ส่เป็นแสเิ้านผู้ใที่บัอามอ้วยาเปล่าั้อสูเสียวา
เมื่อแสอาทิย์เิ้าสาส่อไปยัอนันาล วามำมื็หยุารยายัว แ่แสเหล่านั้นไม่อาะส่อสว่าไปยัพื้นที่ที่โนลืนินโยอนันาลไปแล้ว บัลทาาร์มอเห็นภาพทุอย่า บันี้เาเหมือนล่อลอยอยู่ในวามมืมิ มอทุอย่าผ่านสายาอยามาาโนะโอโริ ไ้ยินทุอย่าผ่านมัน รับรู้ทุอย่าที่มันรับรู้ บันี้เมื่อเาใ้ทัษะผสานวิาับยามาาโนะโอโริ ผลที่ไ้รับือเาลายเป็นส่วนหนึ่อยามาาโนะโอโริและอนันาล
บัลทาาร์รับรู้ไ้ว่าลยุทธอโอริวือใ้แสอวอาทิย์หยุารยายัวออนันาล แ่บันี้เมื่อไ้ผสานวิาับัวหายนะทั้สอัว เา็รู้แล้วว่ายามาาโนะโอโริเมื่อรวมร่าับอนันาลสามารถทำอะไรไ้บ้า ผู้อัเิเปิหน้า่าทัษะออมาและออำสั่โมี
“โอริว เ้าิว่าแสเพียแ่นี้ะหยุยั้วััรที่มีมานานนับอสไยไ้รึ ่าน่าสมเพริๆ สิ่ที่เ้าทำ็ไม่ผิอะไรับารหยุาลเวลาไม่ให้เินหน้าสูุ่บ” ยามาาโนะโอโริำรามระหึ่ม้วยวามลำพอใในพลัอมัน
วามมืเริ่มรวมัวราวับหมอวันเริ่มับลุ่มัน าไร้สภาพสู่มีสภาพ บัลทาาร์มอเห็นแล้วร่าที่เิาารผนึอนันาลไว้ับยามาาโนะโอโริ
ร่าายเเ่นราวปะทะับเบลเบับหาแ่ ให่โราวุนเา แ็แร่ทรอำนาว่า น่าสะพรึลัวว่า ร่าอพาอสรพิษแปเศียรสีำสนิทไร้ำหนิ วเนรแั่โลหิ ร่าอันให่โมโหฬาร่อยๆเลื้อยออมาา้นบึวามมืมิออนัาล้วยวามยาวที่ราวับว่าไม่มีที่สิ้นสุ นาอมันแทบะเ็มพื้นที่ลานว้าอปราสาทพารันเททีุ่นไ้นับหลายหมื่นน
โอริวเม้นมอศัรูอนา ถึอนนี้นาสามารถหยุยั้ารลืนินอมันไ้ในระับหนึ่ แ่หาปล่อยเวลาผ่านไปเมื่อวสุริยันเลื่อนผ่านใลาอวลมไสยเวทย์ อนันาละสามารถเริ่ม้นารลืนินไ้อีรั้ ใน่วเวลาที่โนมหาแสสุริยันผ่านวลมไสยเวทย์อนา พลัอยามาาโนะโอโริและอนันาละลล นี่ือเวลาอนา เวลาที่นาะพิิมันลไ้
โอริวพุ่ัวลาท้อฟ้าอ้าปาึ้น พลัสีทอราวับวามพิโรธออมเทพพุ่ีอาาศเสียัสนั่นไหว เิ้าว่าวอาทิย์นับร้อย ร้อนแรว่าใลาสุริยันนับพัน ทรอำนาราวับเปลวไฟวันล้าโล เ้าหาร่าสีำสนิทอพาอสรพิษแปเศียร
“เฮอะ” ยามาาโนะโอโริแ่นเสีย เศียรทั้แปอ้าปาว้าเปลวพลัราวับเปลวไฟสีำทมิฬพุ่ออาปาทั้แป วามมืมิระายไปทั่วบริเวราวับวอาทิย์ับแส เปลวไฟสีำแปสายพุ่เ้าปะทะับสายพลัสีทอเิ้าลาอาาศ
“เปรี้ย” เสียัสนั่นหวั่นไหวราวับภูเาไฟระเบิ ลื่นพลัาารปะทะันอพลัทั้สอแผ่ระายไปทั่วบริเวราวับเิมหาวิบัิ พื้นพสุธาัมปนาทราวับพระแม่ธรีพิโรธ สายลมพัระายออไปราวับมหาวาภัย เหล่าเมบนท้อฟ้าแระาย ้นไม้ถอนราถอนโนปลิวระายราวับใบไม้แห้ เหล่าเทพอสูรทั้ 5 ทวีปล้วนรับรู้ถึารปะทะันรั้นี้ วันรูปอเห็ลอยสูไปในอาาศมอเห็นไ้าระยะใลนับสิบิโลเมร แรสั่นสะเทือนรุนแรนนที่อยู่รัศมีหนึ่ร้อยิโลเมรรู้สึ
บัลทาาร์แยเี้ยว แรสั่นสะเทือนาารปะทะันรั้นี้ รุนแรนาที่เาอยู่ในร่าอยามาาโนะโอโริ ยัรับรู้ไ้ วามเสียหายมีบ้าแ่ไม่รุนแรนั ในะที่เา็รู้สึไ้ว่าสภาพอโอริวไม่ีไปว่าเาเท่าไรนั เพราะในเสี้ยววินาทีที่พลัทั้สอปะทะัน เาเห็นเหมือนับว่าพลัอยามาาโนะโอโริสามารถันพลัโอริวลับไปไ้เล็น้อย่อนเิารระเบิึ้น ทำใหุ้ที่เิระเบิน่าะอยู่ใล้โอริวมาว่าเา
โอริวำลัโผบินถอยไปเล็น้อยารระเบิที่เิึ้นรุนแรว่าที่นาาิ นาไ้รับบาเ็บเล็น้อยแ่อาารบาเ็บแ่นี้ไม่ใ่อุปสวรรอนา ยามาาโนะโอโริที่รวมร่าับอนันาลแ็แร่ว่าที่นาประเมิน แ่ยัไม่แร่พอที่ะเอานะนาไ้
โอริพลิสะบััวอย่ารุนแร เล็สีทอหลุออาัวลอยอยู่ลาอาาศในะที่ร่าายนา็สร้าเล็สีทอใหม่ึ้นมาทแทนทันที พริบานั้นแล็สีทอนับพันนับหมื่น็พลันหมุนวนโปรยปรายมาราวใบไม้ร่วระายอยู่รอบร่าอยามาาโนะโอโริ
“ประุสายลมแห่มมี โปรยปราย เล็มัรทอ” โอริวประาศ้อ ทันในั้นเล็มัรทออโอริว็พุ่เ้าหาร่าอยามาาโนะโอโริาทุทิศทา มริบราวับอาวุธเทพเ้า รีผ่านผิวหนั ัผ่านเลือเนื้ออพาอสรพิษแปเศียร
“รรรรรร” ยามาาโนะโอโริ ำราม้วยวามพิโรธ บัลทาาร์ที่อยู่้าในรีบรวสอบสถานะทันที เมื่อพบว่าพลัีวิอยามาาโนะโอโริเริ่มลล เาสั่ใ้ทัษะให้อนันาลฟื้นฟูพลัทันที
ไอสีำออนันาลใหลมาปลุมร่าอยามาาโนะโอโริ เมื่อผ่านบาแผล็ใหลเ้าไปในบาแผลลายเป็นเลือเนื้อสมานแผลหายไปในพริบา เมื่อเล็มัรทอสัมผัสับอนันาล็ถูอนันาลลืนิน เพียในระยะเวลาสั้นๆอนันาลที่ลุมัวอยามาาโนะโอโริ็ลืนินเล็มัรทอไปหมสิ้น
ถ้าปล่อยให้ถูโมีแบบนี้ไม่ีแน่ แ่โอริวที่โผบินอยู่ในอาาศ็เร็วเินว่าที่เปลวไฟทมิฬอ ยามาาโนะโอโริ ะสามารถยิให้ถูไ้ ้อหยุารเลื่อนไหวอโอริว่อน บัลทาาร์รีบสั่ารใ้ทัษะารโมีอยามาาโนะโอโริทันที “พันธนาารแห่วามมื”
“ใ้วามมืมิแห่อเวี โ่แห่เวรรรมไม่เยปลปล่อยผู้ถูอำ”
“าลเวลาไร้เมา น้อมรับะารรม”
สิ้นเสียอบัลทาาร์ บัเิห่วโ่สีำสนิทพุ่ีท้อฟ้าออมาาวามว่าเปล่า เ้ามารัพันร่าายอโอริวอย่ารวเร็ว อาาเรอบ้าอโอริว็เริ่มบิเบือน าลเวลาในนั้นเริ่ม้าล นี่ือเวทย์พันธนาารั้นสูที่ให้ผลทั้หยุารเลื่อนไหวและสร้าสถานะ้าลให้ับศัรู
โอริวทราบทันทีว่านาอยู่ในสภาวะับันแล้ว ทั้ถูพันธนาาร้วยโ่อเวีและิสถานะ้าลทำให้นา้อใ้เวลามาึ้นในารแ้ไให้ัวเอหลุาพันธนาารนี้ ถ้าไม่รีบสะบัให้หลุ นา้อเป็นเหยื่ออเปลวไฟทมิฬอยามาาโนะโอโริแน่
โอริวหมุนร่าายอย่ารวเร็วราวับอสว่าน เล็สีทอมริบราวับาบเทพเ้า แ็แร่ว่าุเราะใๆ เสียสีปะทะับโ่อเวีนประายไฟระายไปทั่ว
บัลทาาร์มอไปยัโอริว นี่เป็นโอาสที่หาไม่ไ้แล้ว เารีบสั่ใ้ทัษะเปลวไฟทมิฬทันที เศียรทั้แปอยามาาโนะโอโริอ้าปาึ้นเปลวไฟทมิฬทั้แปสายพุ่ไปยัร่าอโอริว
โอริวเมื่อเห็นเปลวไฟทมิฬพุ่เ้ามา นา็ทำสิ่ที่ไม่ใราิ นี่ือแผนารโอาสที่ะหลอล่อทำร้ายศัรู ลูแ้วสีทอพุ่ออมาารเล็บทั้สี่อนา าอาาเเป็นโล่ห์สีทอ เมื่อเปลวไฟทมิฬพุ่เ้าปะทะับโล่ห์สีทอ็สะท้อนลับไปยัร่าอพาอสรพิษแปเศียร แ่ยามาาโนะโอโริไม่ำเป็น้อหลบเลี่ยเปลวไฟทมิฬอมันเอ เมื่อเปลวไฟทมิฬเหล่านั้นเ้าปะทะับร่าายอมัน็ถููลืนืนเ้าไป
โอริวแ่นเสีย้วยวามผิหวัเมื่อเห็นว่าารสะท้อนลับเพลิเปลวไฟทมิฬไม่สามารถทำร้ายยามาาโนะโอโริไ้เมื่อสะบัหลุาโ่อเวี นายัโผบินบนฟ้าเม้นมอไปยัศัรูที่แ็แร่ เ่นเียวับบัลทาาร์ที่มอไปยัโอริวผ่านสายาอยามาาโนะโอโริ
“ท่านิว่าผู้ใะเป็นผู้ไ้ัย” เสียหิสาวัึ้นมา ทำให้ายหนุ่มผมสีทอใบหน้ามสันใสุ่เราะสีเินมีลายสีาวประับที่ำลัยืนอยู่ริมเนินเาในละแวใล้เีย ผู้ที่ำลัเฝ้ามอาร่อสู้ระหว่าสอเทพอสูร้อละสายามอไปยัผู้ที่เอ่ยำถามที่ยืนอยู่้าหลัเา
“อาเธน่า เส็มาเอเลยรึ นับว่าหาไ้ยาที่ท่านเทพีะยอมออมาาไททัน” ายหนุ่มผมสีทอยิ้มเล็น้อยอย่าสำรวมในมารยาท่อน้มศีรษะารวะสาวามผมยาวเป็นลอนน้ำาลทอ สวมุเราะถือโล่ห์และธา
“้า้อล่าวเ่นเียวันสำหรับท่านราฟาเอล ผู้ที่เป็นถึอัรสาวะยินยอมออาอีเน” อาเธน่าารวะอบ่ออัรสาวอย่าส่าามสมับเป็นมหาเทพีแห่ปัา
“ำถามที่ท่านถามแม้เราผู้ัเป็นอัรสาว็หาทราบำอบไม่ ้วยทั้สอฝ่าย่า็ทรอำนาใล้เียัน” ราฟาเอลส่ายศีรษะเล็น้อยอบำถามออาเธน่า
ความคิดเห็น