คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : { OS } Jinkook - หนัง
สวัสดีครับบ ผมคือจอนจองกุกสุดหล่อแฟนคิมซอกจิน .///.
พูดแบบนี้ก็เขินเหมือนกันแฮะแต่ตอนนี้อ่ะไมค่อยเท่าไหร่เพราะอะไรน่ะหรอ ?
ก็เพราะคนที่ผมพึ่งประกาศว่าเป็นแฟนเมื่อกี้แหละ..
ให้ตายเหอะ คิมซอกจินทำไมเป็นคนแบบนี้ TT^TT สัญญาว่าจะพาผมไปดูหนังแต่ตอนนี้กลับต้องมาดูหนังในห้องแทนเนี่ยนะ แถมไม่สนใจเลยซักนิด.. ถามว่าไม่สนใจอะไร ?
ทั้งหนังทั้งผมแหละครับ
ก้มๆเงยๆอยู่กับงานอย่างไม่ลดละอยู่อีกฟากของโซฟาส่วนผมก็อยู่อีกฟากกับหนังโรแมนติกหวานเลี่ยนที่ตอนแรกอยากดูใจแทบขาดแต่พอได้มาดูตอนนี้มันกลับไม่น่าสนใจเลยซักนิด
ผมหันไปมองคนตัวโตกว่าข้างๆเป็นระยะ แต่ก็ยังไม่ทีท่าว่าคิมซอกจินจะสนใจเลย
สงสัยคงต้องใช้ไอ้เสื้อที่ใส่อยู่บนตัวให้เป็นประโยชน์แล้วล่ะ -___, -
ผมค่อยๆเขยิบเข้าไปหาคนข้างๆช้าๆอย่างเนียนๆ คนที่กำลังสวีทหวานกับงานกองโตอยู่นั้นรู้สึกแปลกๆ ที่ไหล่ด้านขวาจึงละสายตาออกจากงานที่ใกล้เสร็จแล้วหันมาสำรวจทันที
แต่คิดว่าคิมซอกจินคงคิดผิดเพราะเมื่อหันไป ไม่มีทั้งแมลงหรืออะไรทั้งสิ้นแต่เป็นกร
ะต่ายน้อยที่ช้อนตามองอย่างออดอ้อนหรือจะยั่วดี ?
คนตัวเล็กค่อยๆเผยยิ้มออกมาช้า ๆ แล้วเขยิบกลับไปที่เดิมที่เคยนั่งก่อนจะเอาตุ๊กตากระต่ายน้อยที่คิมซอกจินซื้อให้ในวันครบรอบ 1 ปีมากอดแน่นแล้วหันไปสนใจหนังที่เจ้าตัวอยากดูนักดูหนาต่อ
จินที่เห็นว่าไม่มีอะไรแล้วกะจะหันกลับไปทำงานเหมือนเดิมแต่ก็ต้องเก็บความคิดเมื่อกี้ใส่กระเป๋าไว้ก่อนเพราะอะไรน่ะหรอ ?
ก็เพราะกระต่ายน้อยที่ใส่ชุดล่อแหลมแบบนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้.. ไอ้เราก็นึกว่าอะไร..
ที่ตอนแรกก่อนจะดูหนังจองกุกถึงขอตัวไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อ จินที่ไม่ได้คิดอะไรจึงหันไปสนใจงานที่ได้มาจากออฟฟิศเมื่อคืนมาทำต่อ เพราะคุณพ่อไปต่างประเทศกะทันหันเลยทำให้จินต้องมานั่งตกระกำลำบากกับไอ้งานที่กองกันเป็นภูเขา แทนที่จะได้สวีทกับกระต่ายน้อยในโรงหนังแท้ๆ
เราก็กลัวว่าตัวเล็กจะงอนที่ผมไม่พาไปดูหนังตามสัญญาเลยไปหาซื้อซีดีหนังที่จองกุกอยากดูพึ่งวางขายเมื่อสองสามวันก่อนมาแล้วก็บอกไปตามความจริงอันน่าเศร้าว่า ไปไม่ได้เพราะติดงานของพ่อ จองกุกก็ดูจะเข้าใจแต่สายตาที่มันเก็บอารมณ์ไม่อยู่ดูก็รู้ว่าตัวเล็กงอน แต่เดี๋ยวค่อยง้อก็ได้วะ - -
กลับมาที่เหตุการณ์ปัจจุบันจอนจองกุกที่นั่งในท่าที่ธรรมดาปกติแต่ชุดมันกลับไม่เอื้ออำนวยเลยซักนิด..
เสื้อกล้ามสีขาวเนื้อผ้าบางเบาเว้าข้างที่เห็นไปถึงไหนต่อไหนกับกางเกงขาสั้นกุดสีครีมที่มันเซะซี่สุดๆเมื่ออยู่บนตัวของตัวเล็กด้านข้างผม
นี้กะจะยั่วกันใช่มั้ย ?
ผมกระหยิ่มยิ้มย่องกับความคิดอันบริสุทธิ์ (?) ของตัวเองก่อนจะเป็นฝ่ายขยับเข้าไปหาคนตัวเล็กตรงข้ามแทน
จองกุกที่ดูจะรู้ตัวแล้วว่าผมเข้ามาหาก็หันมาหาแล้วยิ้มละลายใจคุณผู้ชมไปหนึ่งดอกก่อนจะจ้องตาผมอย่างไม่ลดละ จอนจองกุก..
“ เดี๋ยวนี้สกิลยั่วนี้พัฒนาขึ้นเยอะเลยนะครับ ”
“ ยั่วอะไร ? มั่วละไปทำงานต่อไป ”
กระต่ายน้อยแลบลิ้นใส่จินเล็กๆก่อนจะหันไปดูหนังต่อทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจว่าใจมันไม่ได้อยู่ที่หนังบนจอแอลซีดีนี้แล้ว มันไปอยู่ในซอกจินหมดแล้วน่ะสิ ./////.
“ อย่ามาโกหกใครๆดูก็รู้.. ”
จินจับไหล่คนตัวเล็กให้หันมาเผชิญหน้ากับเขาก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปไกล้หวังจะทำอะไรต่อ ? ใครๆก็น่าจะรู้..
“ ดูหนังจบก่อน.. ”
“ ไม่รอแล้วได้มั้ย ?
“ งั้นก็ไม่ต้องมา.. อื้อ.. ”
สงสัยหนังคงไม่ต้องดูแล้วล่ะครับ.. : )
ทอล์ค
ขอไม่พูดอะไรมากแล้วกันน่า ก็ขอฝากทั้งฟิคเรื่องนี้และหลายๆเรื่อง
ที่จะตามมาไว้ในอ้อมใจคนน่ารักทุกคนเลยนะจ้ะ > <
ความคิดเห็น