คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : WOW : บทที่ 1
เมื่อครั้งอดีตกาล เทรีย แผ่นดินแห่งเวทมนตร์ที่ยังคงหลงเหลือกลิ่นอายของอารยะธรรมเก่าแก่แผ่นดินที่โอบล้อมอาณาจักรใหญ่ๆ 4 อาณาจักร พาราไดส์เมืองแห่งความอุดมสมบูรณ์ ตั้งอยู่ทิศตะวันออก กราเซียส เมืองแห่งความหนาวเน็บ ตั้งอยู่ทิศเหนือ มุฮาเก็น เมืองแห่งเทคโนโลยี ตั้งอยู่ทิศทิศตะวันตก ฟาสเทอเรีย เมืองแห่งความรื่นเริง ตั้งอยู่ทิศใต้
เสียงระฆังดังกังวานบนหอคอยสีขาวถูกทาสีด้วยลวดลายสีฟ้า ผู้คนออกจับจ่ายซื้อของตามย่านต่างๆ เสียงผู้พูดคุยกันดังแซ่งแซ่ บ้างก็เดินชม เดินซื้อ โดยผู้คนในเมืองแห่งนี้จะสวมชุดสีขาว ถ้าเป็นผู้ชายจะมีผ้าคาดผมสีขาว เสื้อหลวมๆแขนยาว และ กางเกงสามส่วน ส่วนผู้หญิงจะใส่เสื้อแขนสั้นสีขาว กระโปรงยาวถึงตาตุ่มลายดอกไม้ ถ้าเป็นสาวพรมจารี ตรงปอยผมด้านข้างจะต้องใส่กำไลมัดผมสีทองไว้ทั้งสองข้าง เพื่อแสดงความบริสุทธิ์
ทั่วทั้งเมืองแห่งนี้ถูกปูลาดด้วยหินอ่อนเป็นทางยาว บ้านแต่ละหลังจะต้องไม่สูงมากเกินไปและต้องสร้างจากดินปูนสีครีมเท่านั้น เมื่อมองขึ้นไปบนยอดต้นไม้ยักษ์ที่ตั้งตระหง่านสูงเสียดฟ้าแล้วละก็ จะเห็นปราสาทสีขาวอยู่ข้างบนต้นไม้ยักษ์ต้นนั้น โดยเมืองแห่งนี้ปกครองด้วยกษัตริย์มีนามว่า พาราดิส และเมืองแห่งนี้มีชื่อว่า พาราไดส์
เมืองแห่งนี้ปกครองแบบระบบศักดินา โดยชนชั้นธรรมดาถูกเรียกว่า พาราวิส ซึ่งจะไม่มีรอยสักที่มือ ทหาร ถูกเรียกว่า พาราโซว์ จะมีรอยสักตัว S ที่มือขวา และขุนนางระดับสูง ถูกเรียกว่า
พาราซูท จะมีรอยสักตัว M ที่มือขวา
อย่างไรก็ตาม พาราไดส์ เป็นเมืองที่มีความอุดมสมบูรณ์มากในแผ่นดินที่เรียกว่า เทรีย และไม่พึ่งเทคโนโลยีใดๆทั้งสิ้นเพราะพวกเขาจะใช้เวทมนตร์แทนเทคโนโลยีเหล่านั้น ซึ่งธรรมชาติได้ยิบยื่นให้มา ในการเดินทางมักใช้Ring Wing เมื่อสวมใส่แหวนวงนี้พวกเขาสามารถบินได้ หรือ ถ้าคนที่ไม่มีเงินพอที่จะซื้อพวกเขาก็จะพึ่ง ไอเกียรอฟ สัตว์ที่วิ่งเร็วที่สุดในโลก มันเหมือนนกกระจอกเทศ แต่ทว่าขนของมันมีสีแดงเพลิง และ มีปีกที่ใหญ่มาก ไอเกียรอฟ เป็นสัตว์ประจำ พาราไดส์ เพราะมันจะกินแต่ ซีทอส ผักสีทองที่สามารถปลูกได้แค่ในเมืองพาราไดส์เท่านั้น
ทว่าวันนี้เป็นวันที่เด็กหนุ่ม สาว ในเมืองทุกคนใฝ่ฝันมากที่สุดคือการคัดเลือกเป็นทหารแห่งพาราไดส์ ซึ่งได้ปิดประกาศตามจุดต่างๆของเมือง
“การคัดเลือกเริ่มขึ้นวันพรุ่งนี้ ขอให้ผู้ที่สนใจเตรียมความพร้อมทั้งทางด้านร่างกาย และ พลังเวทมนตร์”
ผู้คนยืนมุงดูป้ายประกาศหนึ่งที่ติดอยู่ตรงหน้าร้านขายอาหารตามสั่ง คาเรส ชายหนุ่มที่เหมือนกับผู้คนที่อาศัยอยู่ในเมืองพาราไดส์ ทั่วไป เขามีผมสีเหลืองทอง ดวงตาคมกริบเหมือนเยี่ยว พ่อของเขาเคยเป็นทหารชั้น MIII ซึ่งตอนนี้เขากำลังเจริญรอยตามพ่อของเขาซึ่งเสียชีวิตเมื่อตอนที่สงคราม เฟรียทอม ซึ่งรบปกป้อง ต้นไม้แห่งชีวิต ทราเมียน
เขาคลี่ป้ายประกาศที่ดึงมากจากตรงหน้าร้านขายอาหารตามสั่ง พร้อมกับอ่านรายละเอียดทีละบรรทัดด้วยความตั้งใจ โดยไม่ทันสังเกตเห็นเด็กสาวผมแดงดวงตาโตสีน้ำทะเล มายืนข้างๆพร้อมกับดึงใบประกาศนั้นไปอ่าน
คาเรส ทำหน้านิ่วเล็กน้อย พร้อมกลับลุกเดินหนีไป เธอผู้นั้นคือ อลิส เด็กสาวที่ชอบตามตอแยเขาทุกเวลาและแก่นแก้วโหดห้าวเกินเด็กสาวทั่วไป วันนี้ก็เช่นเคย
“คาเรส นายจะไปสมัครหรอ ให้ฉันช่วยซ้อมให้ไหม ไม่คิดตังเลยนะ” อลิส พยายามเซ้าซี้ให้
คาเรส สนใจตนเองในคณะที่ฝ่ายที่ถูกยั่วยุกลับไม่สนใจเธอเลย
“นี่เธอ....ไม่ช่วยพ่อ แม่ เธอเสริฟอาหารเหรอ อลิส” คาเรส พยายามไล่แมลงก่อกวนตัวนี้เต็มทีซึ่งแน่ละไม่ได้ผล
“ไม่ละ ฉันว่าง และ ฉันจะไปสมัครในครั้งนี้ด้วย”
“ตามใจเธอละกัน ไม่มีผู้หญิงคนไหนเขาสมัครกันหรอกนะ” คาเรสพูดพร้อมกับเดินหนีไปจนถึงบาร์แห่งหนึ่งชื่อ เปนูล ร้านประจำที่เขามักจะเข้าไปดื่ม ไวท์จากข้าวชั้นดีแห่งพาราไดส์ ซึ่งเป็นที่ๆเดียวที่ อลิส ไม่กล้าเข้าไปเพราะเธอแพ้กลิ่นแอลกอฮอล ทุกชนิด เธอจึงทำท่าอารมเสียมองตามแผ่นหลังของ คาเรส ที่เดินหายไปในบาร์ ปานูล อย่างหัวเสีย
กลิ่นหอมๆของไวส์ออสก้า ที่ทำจากข้าวชั้นดีในเมืองนี้ลอยแตะโสดประสาทจมูกทุกครั้งที่ย่างกรายผ่านประตูไม้โอ๊กอันเก่าแก่ เข้ามาในบาร์แห่งนี้
ผู้คนทั่วทุกสารทิศอาชีพต่างๆมาชุมนุมกันที่นี่ แลกเปลี่ยนข่าวสาร พร้อมกับนำอาวุธหรือสิ่งของแปลกๆที่หาดูได้ยากมาอวดโฉมกัน
“ออสก้า 2 รัม” คาเรสสั่งพร้อมกับไปนั่งโต๊ะข้างๆ ไม่นานไวท์ออสก้าก็ลอยมาหยุดตรงหน้าเขาพร้อมกับชวยกลิ่นหอมๆชวนน้ำลายสอ
ทว่าก็ได้มีชายคนหนึ่งเดินเข้าสะกิด คาเรส ซึ่งเขาก็มองกลับและไม่สนใจยังคงดื่มไวท์ของเขาต่อไป
ชายร่างท้วมในชุดสีเทา หมวกเปเร่ ซึ่งแน่ละเขาไม่ใช่คนที่นี้ เห็นคาเรส ไม่สนใจเขาจึงดึงของบางอย่างออกมา
“กำไลมังกร หายากมากและทรงอำนาจที่สุด เหมาะกับเจ้าด้วยที่มีพลังเวทมากกว่าพลังด้านอื่นๆ”ชายผู้นั้นดึงกำไลสีทองพร้อมกับสลักอักคระลวดลายมังกรรอบๆให้ดู
คาเรสพยายามสังเกตชายผู้นี้ว่าเขารู้ถึงสักยะภาพของเขาได้อย่างไร และ กำไลที่เขาดึงออกมาก็ของจริงเพราะมีรังสีออโรร่า แผ่พรุ่งออกมาอย่างรุนแรง ทำให้คนที่อยู่ในร้านหันมาตามกระแสออโรร่านั้น
ทุกอย่างเงียบกริบ เสียงพูดคุยเสียงนินทาหายไปในบัดดล
“ซื้อตอนนี้แค่ 5000 รัม และยังแถมไข่ของไอเกียรอฟ อีกหนึ่งฟอง”ชายผู้นั้นยื่นขอเสนออีกเป็นชุดให้กับ คาเรส
ปัง!!
เสียงค้อนทุบโต๊ะแหลกละเอียดเผยโฉมคนที่ทำอย่างนั้น เป็นชาย 3 คน คนหนึ่งผอมแห้งดวงตาเจ้าเล่ห์ในมือถือมีดสั้นคมกริบ อีกคนอ้วนตุตะในมือถือปังตอมีคราบเลือดติดอยู่ ส่วนอีกคนเป็นชายร่างกำยำไว้นวดเคราถือค้อนสีดำขนาดใหญ่ เดินเข้ามาตรงที่คาเรส อยู่
“แก ทำไมแกขายให้ข้า 5000000 รัม แล้วที่หมอนี่แกให้แค่ 5000 รัม และยังมีไข่ ของไอเกียรอฟ ให้อีกพูดอย่างนี้อยากไปนรกเร็วๆใช่ไหม”ฉายร่างกำยำเดินเข้ามาพร้อมกับชี้หน้าชายที่นำกำไลนั้นออกมา
“คุณหมดสิทธิ์นั้นแล้ว ขอโทษนะครับ”แต่ทว่าชายขายของผู้นั้นก็ตอบอย่างใจเย็นเล่นเอาไอ้ร่างยักษ์สั่นเทิ้มไปทั้งตัว
“นายท่าน แคสเซอร์ ฆ่ามันเลยดีไหมวาจาของมันชั่งน่าบี้เสียปะไร”เจ้าอ้วนเสนอความคิดเห็น
“ฉันจะไม่ฆ่าไอ้นี่แต่ว่า....ฉันจะฆ่าคนที่มันขายของให้”ชายที่ชื่อ แคสเซอร์ พูดพร้อมกับส่งยิ้มให้คาเรส ที่ทำหน้าไม่รู้ร้อนอยู่ยิ่งกระตุ้นต่อมความโกรธเข้าไปอีก
ทั้งชายร่างผอม และ ร่างอ้วนต่างกระโจนเข้าหา คาเรส ด้วยความเร็วสูงพร้อมกับขว้างมีดไปทาง คาเรส ส่วนชายร่างอ้วนก็ใช้ปังตอสับมาที่ คาเรส เช่นเดียวกัน
ทว่า มีดที่ขว้างมากลับถูก คาเรส ปัดด้วยมือเปล่า มันจึงไปปักตรงเสาของบาร์ และ กระโดดหลบ ปังตอ ที่สับมายังโต๊ะจนขาดเป็น 2 ท่อน
ผู้คนในบาร์ต่างถอยห่างพร้อมกับส่งเสียงเชียร์
“ฉันไม่มีเวลามาเล่นกับพวกนาย และ ฉันจะซื้อกำไลนี้ มันเป็นสิทธิ์ของฉัน”คาเรสตอบ
“ข้ามศพฉันไปก่อนเถอะ” ชายร่างผอมขว้างมีดอีกสามเล่มไปยังคาเรส ซึ่งคาเรสก็หลบได้อย่างรวดเร็วพร้อมกับเคลื่อนไหว พริบตาใช้สันมือสับตรงท้ายทอยของชายร่างผอมจนสลบไป
และใช้วิชาสกัดจุดชายร่างอ้วนที่ถือปังตอจนค้างนิ่งไม่ไหวติง
“เจ้าก็เก่งนี่แต่ทว่าต่อไปนี้ละ...ของจริง” ชายที่ชื่อแคสเซอร์ ฟาดค้อนไปที่คาเรส อย่างรวดเร็วถึงจะไม่โดนแต่ก็เกิดพายุที่พัดผ่านทำให้เสื้อของเขาขาดวิ่นเลือดซึมออกมาจากใบหน้า
“ผู้ใช้วายุ หรือนี่ ประมาทไปจริงๆ” ก่อนที่ คาเรสจะพูดจบชายผู้นั้นกระระดมฟาดค้อนอันใหญ่ยักษ์มาที่เขาพร้อมกับหัวเราะร่าอย่างบ้าครั่ง คราวนี้คาเรส ใช้วิชาเคลื่อนไหวพริบตาหลบกระแสวายุและค้อนได้อย่างรวดเร็ว ทิ้งให้พลังเหล่านั้นพุ่งกระจายตัดสิ่งของเก้าอีโต๊ะในบาร์แห่งนี้แทน ซึ่งตอนนี้ผู้คนทยอยกันออกไปนอกร้านเรียบร้อยพยายามมุงดูอยู่ด้านนอก
“เชอะ ได้แต่หลบหนี คราวนี้แกหลบไม่ได้แล้วละ” แคสเซอร์ รวบรวมพลังออโรร่า ฟาดกับพื้นคลื่นพลังแผ่ซ่านไปทั่วอย่างมหาศาลพัดทุ่งสิ่งทุกอย่างที่ขวางทางของมันให้หายไป
บาร์ปานูลที่สวยหรูตอนนี้มันได้พลังทลายลงไม่เหลือเค้าโครงเดิมเรียบร้อยแล้ว ฝุ่นคละคลุ้งไปหมดได้ยินแต่เสียงหัวเราะของ แคสเซอร์ที่หัวเราะอย่างสะใจ ซึ่งมีลูกน้องสลบและไม่ไหวติงอยู่ข้างหลัง
ทว่าเมื่อไอฝุ่นสลายไปก็เผยให้เห็นวงกลมออโรร่าที่สร้างเป็นบาเรียสีฟ้าครอบคลุม คาเรสที่ยืนทำท่าเฉยเมยไว้...กระตุ้นความโกรธและงุนงง ชายผู้ที่มั่นใจในพลังของตน นามว่าแคสเซอร์ เป็นอย่างมาก
“วายุ สร้างได้ไม่แข็งแรงพอมีช่องโหว่ของออโรร่าเต็มไปหมด ใช้นิ้วเดียวก็สามารถสลายได้แล้ว”
คำพูดของคาเรส เหมือนเหล็กแหลมหลายร้อยแท่งทิ่มแทงกลางดวงใจของเขาอย่างบ้าคลั่ง
“แก.........”ในตอนนั้นเอง แคสเชอร์กลับโดนพลังวายุอัดเข้าจังๆตรงท้องจนหมดสติไปโดยไม่รู้ตัว
“กำไลนี้ชื่อว่า ไซเรีย และนี่ไอเกียรอฟ ของเจ้าเงินไม่ต้อง..เพราะนี่เป็นค่าจ้างที่เจ้าจัดการเจ้าแคสเชอร์ได้”ชายผู้ที่ขายของซึ่งโผล่มาจากไหนไม่รู้ยื่นไข่ใบโตให้ พร้อมกับ กำไลวงนั้น และเดินหนีไป
เมื่อกำไลวงนั้นสัมผัสกับมือของ คาเรส มันก็หายไปในพริบตาแทรกซึมเข้าไปในร่างกาย
คาเรส นำชายทั้ง 3 ออกมาจากกองซากปรักหักพัง และเดินหายไปในฝูงชนที่มุงดูอยู่อย่างใฝ่รู้ทิ้งปริศนาเอาไว้เบื้องหลัง
ความคิดเห็น